Vampieren nieuw

Lilian Nova

"Ik vind het zo naar om je hier te zien." Fluisterde ze tegen hem. Ze veegde de traan van haar gezicht af en bleef naar hem kijken. Hij leek te twijfelen en te willen weten of hij ook anders aanvoelde. "Ja, het is anders, maar ik hou zoveel van je, Alex, het is niet erg. Daar wen ik wel aan. Zeker weten." Zei ze hem vastbesloten met een klein knikje. Hij ademde diep in en gaf aan dat het wel oké ging. "Kan ik wat voor je doen, Alex?" Vroeg ze hem zachtjes. Ze wilde er zo graag voor hem zijn en hem ondersteunen.


Juliet Alarie

Evan was blij met haar woorden en ze knikte daardoor even. Het was gewoon even niet anders, ze moesten dit doen en ook volhouden, het ging lukken. Ze wist het zeker. Na de fanatieke zoen, keek ze hem nog wel even aan, maar daarna wasdaar Lilian. Ze leek het allemaal te begrijpen en Juliet zag haar vertrekken naar beneden. “Als dit allemaal maar goed gaat… al die veranderingen.” Mompelde ze zachtjes tegen Evan. “Ik wil vandaag nog even graag binnen blijven, maar wat wil je doen?” Vroeg ze aan Evan. Ze streek even zachtjes langs zijn wang en glimlachte hem toe.

Alexios Evans

Ze zei dat ze het zo naar vond om hem hier te zien, waardoor hij waterig glimlachte. Hij begreep dat wel, andersom zou hij dat ook vinden. 'Ik ben bang dat het alleen maar vervelender gaat worden.' zei hij zachtjes. Als hij steeds meer gek zou worden, zou het voor haar helemaal afschuwelijk worden. Ze zei eerlijk dat het anders was, dat het voor haar anders aanvoelde, maar ze hield zoveel van hem en het was niet erg, ze zou er aan wennen. Dat wist ze zeker. Dat liet hem glimlachen. 'Gelukkig. Ik hou ook van jou, Lilian.' fluisterde hij. Ze wilde weten of ze iets voor hem kon doen. 'Wil je bij mij komen?' vroeg hij zachtjes. Hij wist hoe enorm sterk de neiging was om te ontspannen, maar hij wist ook dat het niet kon, dat hij dit niet voor niets deed. Hij wilde haar gewoon dichtbij zich hebben en hij ging er vanuit dat hij zich wel in zou kunnen houden. Dat het wel goed ging.


Evan Mason

'Ja, ik hoop ook dat het allemaal goed gaat, er gebeurt nogal een hoop op het moment.' zei hij zachtjes. Ze zei dat ze vandaag binnen wilde blijven, maar ze wilde weten wat hij wilde doen. 'Even op de computer kijken of we huizen kunnen vinden?' vroeg hij nu. Hij ging er vanuit dat Lilian hier nu wel goed mee om zou gaan, dus nam hij Juliet met zich mee naar boven toe, naar hun kamer. Daar pakte hij de laptop er bij die in de koffer zat. 'Dit is het huis wat we te koop zagen staan, maar er staan er hier in de omgeving nog wel een aantal.' zei hij. 'Zie je iets wat je aanspreekt?' vroeg hij daarna aan haar.

LIlian Nova

Hij glimlachte waterig naar haar en gaf aan dat hij bang was dat het alleen maar vervelender werd. Ze knikte weer even. "Ja, ik ben daar ook bang voor." FLuisterde ze terug tegen hem. Hij glimlachte door haar woorden en fluisterde dat hij ook van haar hield. Hij vroeg of ze bij hem kwam. "Ik kan niet bij je in de cel komen, Alex." Zei ze meteen. Ze wist dat het niet mogelijk was. Ze liep wel wat dichter naar hem toe, naar de tralies en keek naar hem met een lichte glimlach. Heel even sloot ze haar ogen en ze dacht heel erg aan hoe het zou zijn om hem te omhelsen. Daardoor gaf ze hem dat gevoel. Het gevoel alsof ze hem in haar armen had, alsof hij tegen haar aan stond. "Voelt dit fijn?" Vroeg ze hem zachtjes.


Juliet ALarie

Hij hoopte dat het ook allemaal goed ging, er gebeurde veel op dit moment. Hij gaf aan dat hij naar huizen wilde kijken. Ze glimlachte daardoor breed en knikte. "Ja, dat lijkt me erg leuk." Zei ze zacht. Ze ging met hem aan het kleine tafeltje in de slaapkamer zitten en bekeek wat hij deed op de laptop. Ze keek naar het huis wat ze in de straat hadden gezien en er waren er meer. Hij wilde weten of ze iets zag wat haar aansprak. "Dit lijkt me ook wel wat." Ze wees naar een huis wat iets meer in het bos gelegen was, wel op iets meer afstand. "Of deze." Ze wees een statig herenhuis aan. "Waar zou jij graag willen wonen?" Ze legde zacht haar hand op zijn rug en leunde tegen hem aan.

Alexios Evans

Lilian zei dat ze ook bang was dat het alleen maar vervelender werd en hij slikte daardoor even. Hij merkte het nu al. Hij merkte hoe erg hij verging van de dorst. Dat was de afgelopen dagen elke keer al zo geweest, maar nu begon het wel serieuze vormen aan te nemen. De laatste keer dat hij dit gevoeld had was in het vliegtuig, maar daarvoor was het ook heel lang geleden. Dit voelde hij niet vaak, meestal kwam het niet op dit punt. Als hij dit normaal zou voelen zou hij er voor zorgen dat hij meteen iets kon drinken en nu ging dat niet, helaas. Hij wist dat het over een paar uur snel erger kon worden en morgen voelde hij zich waarschijnlijk al afschuwelijk. Ze zei dat ze niet bij hem in de cel kon komen, waardoor zijn gezicht betrok. 'Ik ga je echt niets aandoen.' zei hij zachtjes. Hij had de neiging om toch wel te vragen of hij even van haar mocht drinken, een klein beetje, maar hij ging er vanuit dat hij zich in kon houden. Ze kwam wel wat dichterbij en ze sloot haar ogen, hij werd daarna verrast door een gevoel van warmte. Alsof ze bij hem stond. Alsof ze hem vasthad. Hij sloot zijn ogen en hij ademde diep in. Het voelde fijn, rustgevend. Vertrouwd. Ze wilde weten of het fijn voelde en hij knikte heel langzaam. 'Blijf bij mij, alsjeblieft.' sprak hij zachtjes. Hij liet zich langzaam naast de tralies op de grond zakken en hij leunde tegen de zijkant aan, dit was de eerste keer in uren dat hij rustig genoeg was om stil te zitten.


Evan Mason

Ze keek met hem mee naar de huizen en ze wees naar een huis in het bos, iets meer op afstand. Het was voor hem vrij afgezonderd, maar hij wist dat het Juliet juist wel aansprak. Daarna wees ze naar een prachtig herenhuis. Ze vroeg wat hij zou willen en ze legde haar hand op zijn rug neer, om daarna tegen hem aan te leunen. 'Ik weet wat ik wil. Dat jij gelukkig bent. Je hebt de afgelopen jaren in het huis van een jager moeten wonen, en nu weer. Ik wil dat we hierna een plek hebben die voor jou goed voelt, Juliet.' zei hij zachtjes. 'Iets waar jij je thuis voelt, waar je op je gemak bent. Dan ben ik ook gelukkig.'

Lilian Nova

Op de een of andere manier voelde ze aan dat Evan gelijk had, dat ze hem niet kon vertrouwen. Dat ze echt zijn cel op slot moest houden. Het viel haar zwaar dat het zo was. Dat deze afstand gecreeërd moest worden. Hij zei zacht dat hij haar echt niets aan zou doen. "Misschien niet bewust, maar je komt echt bloed tekort." Zei ze doordringend tegen hem. Door wat ze deed sloot hij zijn ogen en hij knikte toen ze vroeg of het fijn voelde. Hij vroeg zacht aan haar of ze bij hem wilde blijven, of ze dat alsjeblieft wilde doen. "Ik blijf bij je." FLuisterde ze. Hij liet zich zakken en leunde tegen de zijkant aan. Ze bleef hem het gevoel geven. Dit is wat ze voor hem kon doen. Dit is wat ze kon betekenen.

Alexios Evans

Lilian zei zachtjes dat hij misschien niet bewust iets zou doen, maar dat hij echt bloed tekort kwam. Alleen al door het woord voelde hij zijn lichaam reageren. Hij wilde drinken. Hij had het zo hard nodig. 'Je weet toch dat je mij wel kunt vertrouwen?' vroeg hij nu zachtjes aan haar. Als ze hier binnen kwam kon hij altijd een klein beetje van haar drinken, als hij zachtjes deed vond ze dat misschien niet eens erg. Hij had zelf niet door hoe erg zijn gedachten aan het verdraaien waren, hij kon dat ook niet langer onder controle houden. Daarvoor was de dorst te erg en namen zijn instincten het te veel over. Toen ze hem het fijne gevoel gaf en hij langzaam ging zitten gaf ze aan dat ze bij hem bleef. Hij knikte daardoor langzaam. 'Ik heb je nodig, Lilian.' fluisterde hij schor. Hij had het moeilijk, meer dan hij onder woorden kon brengen. Hij had een hekel aan dit afschuwelijke gevoel. Het voelde zo intens en het deed hem denken aan vroeger, aan hoe het voelde net voor hij zijn familie vermoordde. Aan de verschrikkelijk dorst die hij toen gevoeld had. Hij had niet eens door dat de tranen over zijn bleke gezicht heen liepen door de gedachte, maar ook door de spanning die hij sowieso al voelde.

Lilian Nova

Hij vroeg aan haar dat ze wist dat ze hem kon vertrouwen. "In iedere normale situatie zal ik je vertrouwen, Alex, maar dat kan ik niet nu. Je zit opgesloten met een reden. Dat weet je heel goed." Vertelde ze hem standvastig, ze ging hem niet zijn gang laten gaan, echt niet. Ze ging de cel absoluut niet open maken. Hij gaf aan dat hij haar nodig had en ze beet daardoor zacht op haar lip. "Dat weet ik, ik blijf hier." Fluisterde ze tegen hem. Dat was alles wat ze voor hem kon betekenen. Meer kon ze niet voor hem doen. Ze zag dat de tranen over zijn wangen liepen. "Oh, lieverd... niet huilen, alsjeblieft." Fluisterde ze hem toe.

Alexios Evans

Lilian zei dat ze hem in elke normale situatie zou vertrouwen, maar dat kon ze niet nu. Hij zag opgesloten met een reden, dat wist hij heel goed. Hij ademde diep in daardoor. Hij wist het, maar toch voelde het ergens oneerlijk. Hij zou haar niets doen. Als ze hier kwam zou hij misschien een iets van haar drinken, maar hij zou haar niet afmaken. Echt niet. Hij hield van haar. Toch had hij zelf ook wel door dat hij haar niet ging overhalen nu, ze zou niet toegeven. Ze gaf aan dat ze hier zou blijven en toen hij moest huilen zei ze fluisterend dat hij dat niet moest doen. Hij opende zijn ogen weer en hij staarde naar haar. 'Ik ben gewoon heel gespannen en het doet pijn.' fluisterde hij schor. Hij voelde dat zijn lichaam steeds meer pijn ging doen, het werd snel erger. Hij legde zijn hoofd tegen de tralies aan en hij sloot zijn ogen weer, hij wilde zich focussen op het rustige gevoel, maar hij bleef de dorst voelen. 'Ik heb zo veel dorst...' sprak hij wat schor tegen haar.

Lilian Nova

Hij leek het wel te weten en het leek wel tot hem door te dringen. Ze bleef hem het warme gevoel van de omhelsing geven, gewoon omdat ze dan zelf ook het gevoel had om dicht bij hem te zijn, dichterbij was niet mogelijk. Hij keek naar haar en gaf ana dat hij heel gespannen was en het deed pijn. "Ik snap het... ik snap dat het pijn doet en ik ben bang dat het alleen maar erger word, lieverd... het is iets wat je moet ondergaan." Fluisterde ze zachtjes tegen hem. Hij had echt veel dorst. "Daar kan ik niets aan doen, Juliet wilt eerst dat je verzwakt raakt." Zei ze zachtjes. Zodat hij ook wist wat er ging gebeuren.


Juliet Alarie

Hij wist wat hij wilde, hij wilde dat zij gelukkig was, ze had de afgelopen jaren in een jagershuis gewoond en nu weer. Hij wilde hierna een plek hebben die voor haar goed voelde, waar ze zich thuis voelde en op haar gemak was. Dan was hij ook gelukkig. Ze drukte een kus op zijn wang daardoor. “Je bent zo lief…” Fluisterde ze. “Ik zou graag in het huis bij het bos willen kijken, er zit ook wat grond bij, misschien kunnen we dan zelfs een paar huisdieren houden?” Vroeg ze aan hem. Ze zou het zelf heerlijk vinden, zo dicht bij de natuur.

Alexios Evans

Ze begreep hem, ze begreep dat het hem pijn deed en ze was bang dat het alleen maar erger zou worden, het was iets wat hij moest ondergaan. Hij knikte langzaam, maar hij had er niet zo heel erg veel aan. Toch voelde het fijn om te horen dat ze hem begreep. Toen hij aangaf dat hij heel veel dorst had zei Lilian dat ze daar niets aan kon doen, Juliet wilde dat hij verzwakt raakte. Hij begreep dat wel, hij begreep dat het nodig was, maar hij wist door wat voor hel hij eerst zou moeten gaan voor hij verzwakt genoeg was voor Juliet. Waarschijnlijk duurde dat langer dan een paar dagen. Hij ademde trillend in en uit, het gevoel was vreselijk. Ze rook zo ontzettend lekker en hij wist hoe geweldig ze smaakte. Als hij gewoon iets kon drinken zou de pijn verdwijnen. Hij keek kort haar kant op en dat zorgde ervoor dat die gedachte weer wegtrok, hij hield te veel van haar. Hij wist dat hij nu niet een beetje van haar kon drinken, hij zou haar vermoorden. Het gevoel was te sterk. Hij sloot zijn ogen weer en hij wilde haar smeken om hem alsjeblieft vrij te laten, maar hij wist dat ze het niet ging doen, dus smeekte hij niet. 'Hoe zwak wil ze mij hebben?' vroeg hij nu zachtjes, omdat hij wilde inschatten hoe lang het ging duren voor hij weer iets te drinken kreeg.


Evan Mason

Ze drukte een kus op zijn wang en ze zei dat hij lief was, waardoor hij glimlachte. Ze wilde graag in het huis bij het bos kijken, er zat ook wat grond bij, misschien konden ze daar zelfs dieren houden. Het liet hem eventjes glimlachen. 'Dat lijkt mij wel wat.' stemde hij in. 'Ik wil er ook wel kijken.' gaf hij aan. Hij wist nog niet precies wanneer dat dan zou kunnen, hij wist niet zeker hoe veel ze hier wilde blijven. 'Wil je dat ik alvast iets in ga plannen of wil je daar liever nog mee wachten?' vroeg hij nu dus ook aan haar.

Lilian Nova

Er leek van alles door hem heen te gaan en ze kon niet precies peilen wat het allemaal was. Ze bleef naar hem kijken en zag hoe hij kort ook weer haar kant op keek. Ze voelde hoe koud hij was, dat het nog onnatuurlijker was voor een heks om samen te zijn met een vampier, maar toch, ze hield van hem en het kwam wel weer goed, ze zou er wel aan wennen. Zijn hart was niet versteend, hij had nog net zoveel liefde voor haar. Hij wilde zacht weten hoe zwak Juliet hem wilde hebben. "Ik denk net levend genoeg." Gokte ze met een kleine aarzeling.



Juliet Alarie

Het leek hem wel wat om dieren te houden en hij wilde ook kijken. Ze knikte daardoor eventjes. "Leuk, dat lijkt me echt leuk." Zei ze enthousiast. Ze bekeek de andere foto's van het huis ook even. Hij vroeg of ze wilde dat hij alvast iets ging inplannen of dat ze daar nog liever mee wilde wachten. "Straks is het verkocht voor we wat kunnen doen. Laten we gaan kijken. Alex is toch nog niet zwak genoeg, zullen we het deze week inplannen?" Vroeg ze aan Evan. Ze dacht dat het wel zou kunnen.

Alexios Evans

Ze leek op een andere manier naar hem te kijken, alsof het voor haar anders aanvoelde. Dat kwam waarschijnlijk door wat ze hem verteld had, doordat ze inderdaad nu kon voelen dat hij dood was. 'Voelt het heel raar?' wilde hij van haar weten. Eigenlijk ook om een beetje afleiding te hebben, dat had hij echt wel nodig nu. 'Nu zijn we helemaal een bijzonder stel... iemand die juist gaat over alles wat leeft, samen met iemand die al eeuwen dood is.' fluisterde hij schor. 'Maar ik hou zo veel van je.' voegde hij er aan toe. Toen hij vroeg hoe zwak Juliet hem wilt hebben zei ze wat aarzelend dat ze dacht dat het net levend genoeg was. Hij gromde daardoor. Hij kon er niet eens wat aan doen, het gebeurde gewoon. Het was niet eens tegen Lilian, het was meer uit frustratie. 'Dat kan wel even duren.' zei hij daarna, omdat hij zich realiseerde dat hij niet zomaar zo verzwakt zou zijn.


Evan Mason

Juliet was heel enthousiast en dat liet hem glimlachen, hij vond het leuk om te merken. Ze bekeek nog wat foto's en toen hij vroeg of ze iets wilde inplannen zei ze dat het straks verkocht was voor ze wat konden doen, ze wilde gaan kijken. Alex was toch niet zwak genoeg, ze wilde het deze week inplannen. Hij knikte daardoor. 'Ik zal ze bellen, dan vraag ik wat mogelijk is.' zei hij tegen haar. Hij pakte zijn mobiel en hij zocht het nummer op, om ze daarna op te bellen. Hij gaf aan dat ze benieuwd waren naar het huis en of ze konden komen kijken. De makelaar gaf aan dat ze morgenmiddag nog plek hadden en Evan bevestigde dat. Hij stopte zijn mobiel weer weg. 'Morgen middag zijn we welkom om te komen kijken.' zei hij tegen haar. Daarna legde hij zijn hand tegen haar gezicht aan en zoende hij haar zachtjes.

Lilian Nova

Hij wilde van haar weten of het heel raar voelde. "Het is anders, iets waar ik aan moet wennen." Gaf ze eerlijk aan. "het komt wel goed." Knikte ze vervolgens vol vertrouwen naar hem. Hij vond nu dat ze helemaal een bijzonder stel waren en ze kon het niet laten om daardoor te glimlachen. Hij voegde eraan toe dat hij heel veel van haar hield. "Ik ook van jou, Alex... ik hou ook zielsveel van jou." Klonk haar stem zacht en liefdevol tegen hem. Hij gromde door wat ze zei over Juliet en ze zette wel weer langzaam een stapje achteruit. Hij dacht dat het wel even kon duren. "je bent ook zo sterk." Ze ze met een kleine grijns tegen hem. Het was goed bedoeld, maar toch was dit allemaal wel heel erg lastig. "Zal ik vannacht hier slapen, bij jou?" Vroeg ze vervolgens en ze wees naar het matras wat ze had neergelegd in de andere cel.



Juliet Alarie

Hij glimlachte door haar en wilde de makelaar bellen om te vragen naar de mogelijkheden. HEt was eigenlijk altijd zo geweest, Evan regelde alle praktische dingen. Ze vond het prettig zo, soms had ze het idee dat ze misschien een foutje maakte omdat ze toch ook al zo lang bestond en zoveel had meegemaakt. Elk decennia was al zo anders. Ze luisterde naar Evan en de man aan de telefoon, ze kon alles helder verstaan. Evan zei dat ze morgen middag welkom waren om te komen kijken. "Wat leuk." Zei ze met een grijns. Hij legde zijn hand tegen haar gezicht aan en ze zoende hem lief en zacht terug. Het leek haar heerlijk en door deze situatie konden ze er natuurlijk nog niet direct in, maar dan hadden ze wel vast een plekje, misschien was het voor Evan ook wel fijn om af en toe hier weg te zijn.
"Misschien moeten we ook maar gaan kijken voor een auto, dat is voor jou wel zo prettig."

Alexios Evans

Het voelde anders voor haar, iets waar ze aan moest wennen. Het kwam goed. Hij knikte daardoor. 'Kan ik iets doen om dat makkelijker voor je te maken?' vroeg hij zachtjes. Hij wist het niet, waarschijnlijk kon hij sowieso niet zo heel veel nu hij hier vast zat. Ze zei dat ze ook van hem hield en dat deed hem goed, al verdween dat weer een beetje toen ze een stap naar achteren zette door zijn gegrom. 'Sorry.' fluisterde hij. 'Het is niet tegen jou... jij doet niets verkeerd.' zei hij daarna zachtjes. Ze zei lichtelijk plagend dat hij ook zo sterk was, waardoor hij zwakjes grijnsde. 'Te sterk blijkbaar.' plaagde hij. Ze vroeg of ze vannacht hier zou slapen, waardoor hij knikte. 'Heel graag.' zei hij meteen. 'Maar als ik heel vervelend word moet je weggaan.' voegde hij er aan toe. Hij stak nu voorzichtig zijn hand door de tralies heen. 'Wil je kijken hoe het voelt nu je veranderd ben?' vroeg hij zachtjes. Ze hadden elkaar sinds die tijd nog niet aangeraakt. Hij zat nog steeds relatief rustig op de grond en ze kwam zo niet bij hem in de cel, dit moest wel kunnen. Het was puur zodat ze kon voelen of het anders was nu. Het was ook een beetje zodat hij wat afleiding had van zijn eigen gevoelens en hij meer aan haar dacht.


Evan Mason

Ze zei grijnzend dat ze het leuk vond dat ze morgen gingen kijken en ze zoende hem lief terug. Na de zoen zei Juliet dat ze misschien ook moesten kijken voor een auto, dat was voor hem wel zo prettig. Hij knikte daardoor. 'Ja, dat kan ik wel doen ja. Voorlopig is het nog niet nodig, ik blijf toch zo veel mogelijk bij jou in de buurt. Mocht het huis wat zijn en we kopen het, dan kan ik wel af en toe heen en weer om misschien vast wat dingen te doen of te kopen.' zei hij. 'Maar verder blijf ik bij je in de buurt.' voegde hij er direct aan toe.

Lilian Nova

Hij vroeg of hij iets kon doen om het makkelijker voor haar te maken. Ze wist het zelf ook niet zo goed allemaal wat hij kon doen. Hij bood zijn excuses aan, het gegrom was niet tegen haar bedoeld. Ze kwam daardoor weer wat dichterbij en hij dacht inderaad dat hij te sterk was. Ze grinnikte zachtjes naar hem. Hij wilde heel graag dat ze bij hem bleef die nacht, maar als hij heel vervelend werd, moest ze weggaan. "Dat zal ik doen." Knikte ze daardoor. Hij stak zijn hand door de tralies heen en vroeg of ze wilde kijken hoe het voelde. Dat wilde ze eigenlijk wel. Ze ging rustig zitten bij hem en pakte met beide handen zijn hand vast. Het voelde doods, nog meer dan daarvoor. Ze keek op naar Alex, nee hij was nog steeds dezelfde man als daarvoor, ze hield nog net zoveel van hem als daarvoor. "Het voelt anders, maar bij mij van binnen voelt het precies hetzelfde." Glimlachte ze naar hem.



Juliet Alarie

Hij knikte en gaf aan dat hij dat wel kon doen. Het was voorlopig niet nodig, hij bleef toch zoveel mogelijk in haar buurt en mocht het huis wat zijn en ze zoucen het kopen dan was het wel makkelijker, hij bleef toch zoveel mogelijk in haar buurt. "Dat weet ik, dat vind ik lief van je, ik ben ook heel graag in jouw buurt. Samen met jou." Knikte ze hem toe. "Maar ik zou wel graag willen dat je de kans hebt om weg te gaan, dat je een eigen auto hebt." Vertelde ze hem. Ze streek even zachtjes langs zijn wang. "Dus, wat voor een word het?" Plaagde ze hem met een knipoog.

Alexios Evans

Als hij vervelend werd zou ze weggaan, zei ze tegen hem. Toen hij zijn hand door de tralies heen stak zag hij dat ze dat eigenlijk wel wilde. Gelukkig maar, hij wist dat het heftig voor hem zou zijn als ze dat zou weigeren, als ze dat toch niet zag zitten. Als ze hem niet eens wilde aanraken. Ze pakte met beide handen zijn hand vast. Het voelde fijn. Warm. Vertrouwd. Wel anders dan hiervoor. Alsof ze meer kracht uitstraalde. Hij merkte dat zijn instincten er op reageerden, maar het viel hem nog mee. 'Je voelt extra levend.' zei hij glimlachend tegen haar. 'Dan voel ik waarschijnlijk extra dood...' zei hij daarop. Ze keek op naar hem en ze zei dat het anders voelde, maar dat het van binnen hetzelfde was. 'Voor mij ook.' zei hij daarop. 'Ik hou van je, Lilian. Als jager. Als heks. Als persoon. Als Lilian.' zei hij, heel oprecht. Hij verging dan misschien van de dorst en hij voelde zich echt niet goed, maar hij wilde wel dat ze het wist. Hij pakte nu haar hand vast en hij keek haar aan. 'Niet bang zijn.' zei hij zachtjes, waarna hij voorzichtig haar hand naar de tralies bracht. Hij drukte zijn lippen liefdevol op haar huid. Zijn lichaam reageerde enorm en hij voelde echt wel de drang om haar te bijten, maar hij negeerde het volledig. Hij liet haar hand weer zakken, al bleef hij haar vasthouden. Wel losjes, zodat ze niet het gevoel had dat hij haar te stevig vasthield.


Evan Mason

Ze wist het en ze vond het Leif van hem, ze bleef ook graag in zijn buurt. Ze zou wel willen dat hij de kans had om weg te gaan, dat hij een eigen auto had. Ze wilde weten wat het werd, waardoor hij even glimlachte. 'Hmm, wel iets moois. Een Porsche?' vroeg hij nu plagend aan haar. Het maakte hem niet zo heel erg veel uit. Evan was niet zo materialistisch. Hij was vrij goed als jager en hij had daar ook best wel wat geld mee verdiend, maar het boeide hem niet zo veel. Niet meer sinds hij met Juliet samen was, in ieder geval. Hij hechte waarde aan andere dingen. 'Ik wil niet praten over auto's.' zei hij nu opeens. Hij kwam overeind en hij pakte haar vast. Ondanks dat Juliet veel sterker was, betekende dat bij hun niet dat hij zich altijd onderdanig gedroeg. Totaal niet zelfs. Hij duwde haar naar achteren en hij liet haar achterover op het bed vallen. 'Ik wil jou.' zei hij. Hij bleef haar aanstaren en daarna boog hij over haar heen en drukte hij zijn lippen op die van haar, vrij heftig en intens.

Juliet Alarie

Ze wist dat hij haar Plaagde toen hij sprak over de Porsche en ze keek hem weer met twinkelende ogen aan. "Je weet dat je het van me krijgt hé." Grinnikte ze nu. Evan wist waarschijnlijk nog niet eens half hoeveel geld ze had. Hij had er nooit om gevraagd. Hij had zelf ook geld genoeg, maar over hoeveelheden werd nooit echt gesproken. Ze zorgden voor elkaar. Dat was het belangrijkste. Opeens wilde hij niet meer praten over auto's. De manier waarop hij het zei, zorgde ervoor dat er gevoelens in haar los kwamen. Als mens zou ze kippenvel hiervan krijgen. Zulke lichamelijke reacties bleven nu helaas uit. Ze wist wel evht precies wat hij wilde doen. Hij duwde haar op het bed, ze liet alles van hem toe, daar genoot ze juist zo van, dat hij zo zelfverzekerd was en de leiding nam. Zijn woorden zorgden voor een verlangende blik in haar ogen en ze keek hem wat vurig aan. "Neem me dan." Zei ze uitdagend. Hij boog zich over haar heen. Haar vingers gleden over zijn borst en ze zoende hemheftig en intens terug.

Evan Mason

Ze had een twinkeling in haar ogen en ze zei dat hij wist dat hij het van haar kreeg, waardoor hij grijnsde. 'Jij hoeft mij echt geen auto te gaan geven hoor.' plaagde hij nu. Ze vroegen nooit echt zoiets van elkaar. Geld was nooit echt een probleem geweest bij hun, hij wist dat ze allebei genoeg waren en ze stonden altijd met alles voor elkaar klaar. Hij wist dat hij alles voor Juliet zou willen betalen, maar andersom wilde ze net zo goed voor hem betalen. Dat was het belangrijkste. 'Maar toch, een Porsche, dat lijkt mij wel wat...' plaagde hij haar nog een beetje. Toen hij zei dat hij niet wilde praten over auto's maar dat hi jaar wilde, zei ze uitdagend dat hij haar moest nemen. 'Hmm, heel graag.' fluisterde hij. Ze gleed met haar vingers over zijn borstkas heen en ze zoende hem heftig terug, hij begon ondertussen behendig haar kleding los te maken. Hij liet zijn hand via haar buik langzaam omhoog glijden en hij raakte haar geweldige lichaam aan, hij voelde de rondingen van haar borsten onder zijn vingers. Juliet was beeldschoon, dat vond hij al vanaf het eerste moment dat hij haar gezien had. De aantrekkingskracht tussen hun was eigenlijk alleen maar sterker geworden. Hij onderbrak de zoen weer om haar in haar ogen aan te kijken, daarna trok hij zijn shirt uit en maakte hij zijn broek los. 'Hij kan niets horen en ruiken, toch?' vroeg hij zachtjes, omdat ze dat gezegd had. 'Ik wil dat je mij bijt.' voegde hij er aan toe. Ze moest toch van hem drinken en op deze manier was het voor hem ook nog eens heel uitdagend, dan deed hij het liever tijdens de seks. Dan voelde het iets minder heftig voor hem, dan was het iets waar hij enorm van genoot.

Juliet Alarie

"Nee, ik koop er dan een voor ons, niet voor jou alleen." Plaagde ze hem terug. Misschien was het ook ergens het schuldgevoel dat ze nog steeds had. Door haar was hij overleden. Hij wilde een vampier worden. Voor haar. Het was haar schuld. Misschien bood ze daarom al deze extra dingen aan. Aan de andere kant. Een auto moest er toch komen en de prijs maakte niets uit. Hij gaf aan dat een porsche hem toch echt wel wat leek. "Komt goed." Lachte ze hem toe. Toen z eenmaal lag op het bed zei hij dat hij het heel graag wolde. "Ik ook..." fluisterde ze hem toe. Hij maakte haar kleding handig los en ze trok alles maar al te gewillig uit. Hij raakte haar lichte huid aan en ze kromme haar rug om zijn aanrakingen nog beter te voelen. Hij trok zijn shirt uit en maak 't e zijn broek ook los. Ze kwam iets overeind en drukte haar lippen zachtjes op zijn borstkas. Ineens vroeg hij naar Alex en legde vervolgens ook uit waarom. Hij wilde dar ze hem weer zou bijten. Door die woorden pakte ze hem war steviger vast dit deed veel met haar. Hij wilde het alweer. Zo snel achter elkaar. Ze zou zelf niets liever willen. "Alex kan ons niet horen nee." Zei ze eerlijk. "Je wilt liever niet dat ik gewoon van je drink, of wel?" Dat bedacht ze zich ineens. "Je mag daar eerlijk over zijn hoor lieverd. Ik wil ook dat het voor jou goed voelt. Eerlijk gezegd vind ik het tijdens de seks ook heel veel lekkerder." Klonk haar stem eerlijk.

Evan Mason

Ze zei dat ze er eentje voor hun samen zou kopen, niet alleen voor hem. Daardoor grijnsde hij. 'Dat is al veel minder erg.' zei hij tegen haar. Ze kwam wat overeind en ze drukte haar lippen zachtjes op borstkas, hij kon zien dat ze ook van zijn aanrakingen genoot. Toen hij haar vroeg of Alex iets kon horen of ruiken en hij zei dat hij wilde dat ze hem beet, leek ze eventjes na te denken. Alex kon hun niet horen en daarna concludeerde ze dat hij liever niet had dat ze gewoon van hem dronk. Daar mocht hij eerlijk over zijn, ze wilde dat het voor hem ook goed voelde en ze vond het zelf ook tijdens de seks veel lekkerder. Hij was eventjes stil. 'Tijdens de seks hoort het bij wat we doen, dat maakt het ontzettend uitdagend voor mij. Maar zo gewoon van mij drinken... ik weet niet, dat vind ik toch wel vrij heftig. Het mag. Natuurlijk mag het, ik wil je helpen. Het mag altijd als je het nodig hebt, maar tijdens de seks voelt het alsof het niet alleen is omdat je mijn bloed nodig hebt, maar omdat we het allebei lekker vinden.' probeerde hij onder woorden te brengen.

Juliet Alarie

Hij werd even stil door haar vraag en ze streek zacht over zijn rug heen en luisterde naar zijn antwoord. Vroeger had ze ook vrij weinig gewoon zo van hem gedronken eigenlijk. Ze vond zijn bloed heerlijk, maar het voelde toch op de een of andere manier fout. "Ik begrijp je volkomen, Evan. Ik wil dat ook veel liever. Ik wil dat jij ook geniet en het voelt ook gewoon veel beter wanneer het zo uitdagend is.' Zei ze zacht en ze streelde even langs zijn gezicht en zoende hem daarna langzaam en uitdagend. Na de zoen keek ze hem diep in zijn ogen aan. "Ik hou van je, ik vind het zo heerlijk dat we eerlijk tegen elkaar kunnen zijn." Zei ze liefdevol.

Evan Mason

Ze streelde over zijn rug heen en ze leek het geen probleem te vinden. Gelukkig. Hij wilde haar niet teleurstellen en ze mocht ook van hem drinken als ze dat nodig had, maar dit voelde voor hem iets minder heftig. Ze had het zelf ook liever, ze wilde dat het voor hem goed voelde en ze vond het zelf ook uitdagend, daarna werd hij weer door haar gezoend. Hij ging er direct in mee. Hij drukte zijn lichaam wat meer tegen haar aan en hij liet zijn handen over haar koude huid glijden, om daarna bij haar naar binnen te dringen. Hij wilde niet meer wachten, hij wilde haar. ‘Ik hou ook van jou, Juliet. Je kan over alles eerlijk zijn tegen mij, want ik weet dat het ook bij jou kan.’ Fluisterde hij, om haar daarna weer heftig te zoenen. Hij bewoog krachtig, maar hij wist dat Juliet dat makkelijk kon hebben en hij vond dat zelf het fijnste.

Juliet Alarie

Hij ging direct mee in haar zoen en drukte ook zijn lichaam wat meer tegen haar aan. Ze kreunde zachtjes en genietend daardoor. ZIjn handen gleden over haar huid en al gauw drong hij bij haar naar binnen. Hij leek niet te kunnen wachten, ze vond het heerlijk als ze dit bij hem merkte. Hij hield ook van haar en ze kon over alles eerlijk zijn tegen hem, hij wist dat het bij haar ook kon. "Natuurlijk." Zei ze hees tegen hem terug. Hij zoende haar weer heftig en bewoog krachtig. Ze gleed krachtig met haar handen over zijn lichaam heen en ging mee in zijn tempo. Het ritme was heerlijk. Ze bracht haar bovenlichaam wat meer omhoog en trok zijn onderlichaam stevig tegen haar aan. Ze keek hem aan met een verlangende blik en bracht haar hoofd naar zijn hals. Ze zoende hem in zijn hals en schraapte eerst plagend met haar tanden langs zijn warme huid. Niet diep genoeg om hem echt te laten bloeden. Met haar handen greep ze hem nog wat steviger vast.


Lilian Nova

Hij vond dat ze extra levend voelde en ze glimlachte daardoor even naar hem terug. Hij gaf aan dat hij waarschijnlijk extra dood voelde. “Daar wen ik echt wel aan.” Stelde ze hem gerust. Hij gaf aan dat het voor hem diep van binnen ook hetzelfde bleef. Hij hield van haar en de woorden lieten haar hart sneller kloppen. Ze was zo stapelgek op hem, hij was zo lief, zelfs nu, zelfs nu ging dit goed en het zorgde ervoor dat ze hem op dit moment écht vertrouwde. Hij vroeg haar niet bang te zijn en ze schudde haar hoofd. Nee, ze was nu niet bang, dit voelde goed. Ze voelde zijn lippen op haar huid en het zorgde voor een tinteling. Alle gevoelens leken heftiger te zijn nu, het kwam extra binnen. Ook al waren zijn lippen koud, het betekende zoveel voor haar, het was fijn en voelde goed. Hij liet haar hand weer zakken en hield haar nog steeds vast. “Dit voelde fijn.” Fluisterde ze tegen hem met een weke glimlach. Ze wist dat hij niet zo lief zou blijven, maar elk moment zorgde ervoor dat ze er wel van kon genieten. Ze had nog nooit van haar leven zo’n bizarre verjaardag gehad.

Evan Mason

Hij werd tegen haar aan getrokken en ze kwam wat meer omhoog, waardoor het nog intenser voelde. Hij genoot er enorm van, ze hadden altijd goede seks en het leek ook alsof het zo fijn was doordat ze wisten dat ze alles met elkaar konden bespreken, niets was te gek. Ze konden alles bij elkaar kwijt. Ze keek hem aan met een verlangende blik in haar ogen en daarna bewoog haar hoofd naar zijn hals toe. Ze zoende hem in zijn hals en hij voelde haar tanden langs zijn huid schrapen, waardoor hij zachtjes kreunde en hij voelde hoe hij uitgedaagd werd. Het zorgde ervoor dat hij nog krachtiger bewoog, puur omdat het heftig voelde. Ze greep hem nog steviger vast en hij ademde diep in. ‘Ah, bijt mij, Juliet…’ kreunde hij nu, omdat hij het wilde voelen.


Alexios Evans

Ze zei meteen dat ze er echt wel aan ging wennen dat hij extra dood voelde en hij knikte langzaam. ‘Dat geloof ik ook wel. Ik weet dat je van mij houdt.’ Fluisterde hij. Hij merkte dat ze hem leek te vertrouwen en dat ze niet bang was nu, daar was hij blij mee. Nadat hij zijn lippen op haar hand gedrukt had gaf ze aan dat het fijn voelde, waardoor hij glimlachte. ‘Vond ik ook.’ Fluisterde hij. Hij streek met zijn duim over haar warme hand heen en hij genoot van het rustige gevoel. Dit voelde beter. Ondanks de afschuwelijke dorst en de pijn in zijn lichaam. Het voelde rustig, door Lilian. Door wat ze deed. ‘Kan je mij zo rustig maken dat ik nog een paar uur kan slapen?’ Vroeg hij nu zachtjes aan haar. Hij wist niet hoe sterk die krachten waren en of het überhaupt mogelijk was, maar hij wist dat het hem goed zou doen. Dan had hij tenminste een paar uur geen last van de dorst, hopelijk.

Juliet Alarie

Hij kreunde door wat ze deed en ze daagde hem zo duidelijk nog meer uit. Het was heel heftig en hij wilde dat ze hem beet. Ze liet het zich geen twee keer zeggen en ze drukte haar tanden in zijn huid en dronk met gesloten ogen van hem. Ze kreunde zacht en genietend, dit was zo ongelooflijk lekker. Ze genoot er zo erg van. Het was heerlijk. Ze bleef hem stevig vasthouden en meegaan in zijn ritme. Ze dronk meer dan ze normaal van Evan zou doen, maar het voelde alsof ze het even nodig had, alsof even alle spanning van haar af gleed en ze weer even helemaal zichzelf kon voelen.


Lilian Nova

Hij geloofde het ook wel en wist dat ze van hem hield. Ze knikte daardoor glimlachend. Ja, ze was stapelgek op hem. Hij vond het zelf ook fijn om zo met haar om te gaan en hij streelde over haar hand heen. ZE keek naar hem en ze zag dat hij zich rustig leekte voelen. Hij vroeg of ze hem zo rustig kon maken dat hij kon slapen. Ze glimlachte even. "Ja, ik kan je in slaap brengen." Knikte ze. Ze kon heel veel, het was alsof de meeste informatie gewoon in haar hoofd zat. Alsof alles zo goed te doen was voor haar. "Wil je dat nu?" Vroeg ze voor de zekerheid.