Vampieren nieuw

Lilian Nova

Hij gaf aan dat het dan alleen maar goed was en ze voelde zijn armen zacht om haar lichaam heen. Ze kroop tegen hem aan en vond haar nog meer geweldig. Ze glimlachte weer even lief naar hem. Hij was even stil en ze streelde over zijn borst heen. Hij wilde weten of ze hem meer geweldig vond als mens. "Nee, ik vind je geweldig als persoon. Het maakt me niet uit of je mens of vampier bent. Dit was wel even heel speciaal, maar straks kun je je meer beheersen en dan kunnen we nog meer experimenteren." Legde ze zachtjes aan hem uit. Ze keek hem aan met een glimlach. "Vind jij het meer geweldig als mens zijnde?" Vroeg ze vervolgens aan hem. "Als je vrij bent, gaan we van alles samen oefenen en proberen, maar dat komt allemaal wel, dat komt echt wel." Fluisterde ze. Ze merkte dat ze langzaam moe begon te worden.

Alexios Evans

Ze kroop tegen zijn lichaam aan en ze zei dat ze hem geweldig vond als persoon, het maakte haar niet uit of hij mens of vampier was. Dit was wel eventjes heel speciaal, maar straks kon hij zich meer beheersen en konden ze nog meer experimenteren. Hij knikte langzaam. Hij keek daar naar uit. Ze hadden nog helemaal niet zo heel veel kunnen doen. Ze vroeg nu of hij het meer geweldig vond als mens zijnde. Daardoor knikte hij langzaam, maar hij wilde wel eerlijk zijn. 'Ik voel veel meer.' zei hij zachtjes. 'En ik hoef mij niet constant zo gigantisch in te houden. Ik hoef niet bang te zijn dat ik opeens te veel kracht gebruik, of dat ik opeens dorstig word. Het voelt veel beter.' zei hij. Hij hoopte dat het allemaal wat makkelijker werd als hij zich meer kon inhouden. Lilian zei dat ze van alles gingen oefenen en proberen als hij vrij was, dat kwam allemaal echt wel. Hij glimlachte daardoor. 'Dat lijkt mij heel erg fijn.' zei hij eerlijk. 'Ik wil dat graag.' voegde hij er aan toe. Hij drukte zijn lippen zachtjes op die van haar en hij staarde in haar ogen. 'Je bent moe, of niet soms?'

Lilian Nova

Hij knikte langzaam door haar woorden en ze glimlachte even naar hem. Hij vond het wel meer geweldig zo, hij voelde veel meer en hoefde zich niet constant zo in te houden. Hij hoefde niet bang te zijn dat hij opeens teveel kracht zou gebruiken of opeens dorstig zou worden, het voelde veel beter. "Misschien kunnen we het wel met enige regelmaat doen?"Opperde ze zachtjes en ze keek even naar hem op. HIj wilde ook graag met haar experimenteren. Ze ontving nog een kusje van hem en hij vroeg haar of ze moe was. Ze knikte even. "Sorry, ik moet je nu echt langzaam wakker laten worden." Fluisterde ze hem toe. Ze wist dat de dorst dan erg voor hem zou zijn. Ze zoende hem nog even zachtjes en daarna kroop ze dicht tegen hem aan. "Ik hou van je." Fluisterde ze en vervolgens sloot ze haar ogen en viel ze langzaam in slaap. Alex zou volgen en het zal een tijdje zwart zijn voor hem waarna hij langzaam weer zal bijkomen in zijn cel. Voor haar duurde het langer.

Alexios Evans

Lilian zei dat ze het misschien met enige regelmaat konden doen, waardoor hij glimlachte. 'Dat lijkt mij heel fijn.' zei hij zachtjes tegen haar. Ze knikte toen hij vroeg of ze moe was en ze zei dat ze hem echt langzaam wakker moest laten worden. Ze kroop dicht tegen hem aan en ze zoende hem nog even zachtjes. 'Ik hou ook van jou, Lilian.' fluisterde hij. Ze sloot haar ogen en ze zakte in slaap, hij merkte dat hij zelf ook wegzakte. Het voelde raar, maar het ging allemaal vrij rustig. Toen hij zijn ogen weer opende na een tijdje, lag hij half tegen de tralies en tegen de muur aan, zoals hij ook in slaap gezakt was. Hij knipperde met zijn ogen en direct was het enorme verschil merkbaar. Hij had zich net echt als mens gevoeld en nu voelde hij zich afschuwelijk. De dorst was echt vreselijk. Hij kon zich niet herinneren dat hij dit ooit zo erg gevoeld had. Hij kreunde diep en hij draaide zich wat op zijn zij, om daarna zijn armen om zijn lichaam heen te slaan. Hij probeerde rustig in en uit te ademen, maar het hielp hem voor geen meter. Hij rook de geur van Lilian overal en hoewel het vertrouwd was en het ergens kalmerend werkte, wakkerde het zijn dorst wel aan. Hij kreunde nog eens, zijn lichaam deed pijn. Hij had bloed nodig. Heel erg snel. Hij had nu al het gevoel dat hij doordraaide. Hij was zo enorm dorstig. Hij likte even langs zijn lippen en daarna krabbelde hij iets overeind en staarde hij naar Lilian. Ze lag te slapen. Hij wist dat hij het deed voor haar, zodat ze veiliger was, zodat ze beter met elkaar om konden gaan. Hij wilde zo graag doorzetten, maar de dorst was zo vreselijk. Hij trok aan de tralies, vol frustratie, maar dat deed natuurlijk niets. Hij liep een tijdje heel erg snel en onrustig heen en weer door de cel, om zich daarna in een hoekje op de grond te laten zakken en zijn armen om zich heen te slaan.


Evan Mason

Hij lag zo wel even lekker met Juliet en er was toch al snel een tijdje voorbij, waardoor hij langzaam wat overeind kwam. 'Zullen we even gaan kijken hoe het met Lilian is?' stelde hij voor. 'Ik denk eigenlijk niet dat het goed voor haar is om de hele dag bij Alex in die kelder te liggen en ik heb zo het gevoel dat het precies is wat ze aan het doen is. Ik begrijp dat ze graag bij hem wilt zijn, maar ze moet ook een beetje aan haarzelf denken, zeker nu ze veranderd is denk ik dat het belangrijk voor haar is om veel buiten te zijn, in de frisse lucht en in de natuur.' sprak hij zijn zorgen uit. Hij drukte een kusje op haar lippen en daarna staarde hij weer in haar ogen.

Lilian Nova

Ze had het moment veel te lang laten duren. Ze was pas een dag een heks en dacht nu dit alles al te kunnen. Natuurlijk kon ze dat niet. Lilian werd niet wakker. Ze bleef in slaap. Het duurde veel langer dan Ze Alex beloofd had. Doordat ze teveel van haar lichaam had gevergd, liep er een klein straaltje bloed uit haar neus. Ze was in orde verder, ze had haar lichaam overvraagd en was nu nog in een diepe slaap.


Juliet Alarie

Wat loom keek ze op toen Evan voorstelde om te gaan kijken bij Lilian. Meteen werd de blik in haar ogen alerter. "Oh jeetje, ze is daar waarschijnlijk de hele nacht geweest. Ik weet niet of dat wel zo gezond is." Klonk haar stem meteen bezorgd. Evan deelde haar gevoel en ze knikte meteen. "Ik begrijp evht wel dat ze het wilt, maar het is niet gezond voor haar denk ik. " Ze ontving een kusje van Evan die ze liefdevol beantwoordde. Daarna kwam ze overeind en trok ze wat kleding aan. "Wil je mee naar beneden? Ik denk dat het verstandiger is als je hier blijft." Gaf ze eerlijk aan, toch wilde ze hem wel die optie geven.

Alexios Evans

Hij deed gigantisch zijn best om rustig te blijven, om na te blijven denken, om zichzelf niet te verliezen in zijn instincten, maar het was amper te doen. Toen haar geur nog veel sterker werd, had hij het gevoel echt gek te worden. Hij wist niet precies hoe het kwam, maar het was duidelijk dat hij vers bloed rook. Hij schoot overeind en hij dook weer op de tralies af. Lilian lag op de grond, in diepe slaap. Hij zag het bloed uit haar neus lopen. Dat verklaarde haar sterke geur. Hij gromde zachtjes. 'Lilian?' vroeg hij daarna, oprecht bezorgd. Ze zou langer slapen, maar ze moest nu toch wel wakker worden? Hij voelde zijn instincten nog sterker worden en hij gromde nog eens. Zijn gevoel leek met de seconde te wisselen. Hij wilde zo graag van haar drinken, hij had zo hard bloed nodig, maar aan de andere kant was hij gigantisch bezorgd om haar. Hij trok aan de tralies en hij gromde nog eens. Het deed zo verschrikkelijk veel pijn. Hij was ondertussen al flink bleek geworden, aan zijn gezicht was nu eigenlijk al te zien dat hij niet menselijk was, terwijl dat normaal niet zo opviel.


Evan Mason

'Ik denk niet echt dat het gezond is nee.' zei hij meteen. Hij kwam zelf ook overeind en hij trok zijn kleding aan, waarna Juliet vroeg of hij mee wilde naar beneden, maar ze voegde er meteen aan toe dat het haar niet verstandig leek en dat het haar verstandiger leek als hij hier bleef. Hij schudde zijn hoofd. 'Ik ga met je mee. Hij zit vast, bovendien ben ik wel wat gewend. Ik wil je graag zo goed mogelijk helpen met alles en misschien kan ik iets betekenen, of kan ik Lilian mee terug nemen.' zei hij tegen haar.

Juliet ALarie

Hij ging beslist met haar mee naar beneden. Hij was we lwat gewend en wilde haar zoveel mogelijk helpen met alles. "Vooruit." Zei ze zacht tegen hem met een knikje. Ze liep met hem naar de kelder toe en trok de handschoenen weer aan. Ze opende de deur en rook meteen sterk de geur van bloed. "Alex? Lilian?" Klonk haar stem vragend. Had Lilian hem van haar laten drinken? Toch? Ze kwam de hoek om en zag Lilian doodstil op een matras liggen, uit haar neus liep een klein straaltje bloed. Alex was bleek en gromde. De situatie had ze al heel erg snel bekeken. Het was niet zo dat Alex van Lilian gedronken had, ze lag daarvoor te ver weg. Er was wat anders gebeurd. Ze hoord wel nog een rustige ademhaling bij Lilian, ze leefde nog. "Alex? Ben je oké?" Vroeg ze nu op doordringende toon aan de man. Ze keek even om naar Evan en vroeg hem zachtjes om bij Lilian te gaan kijken.

Evan Mason

Ze gaf gelukkig wel toe en hij liep met haar mee de kelder in. Juliet leek het gevoel te hebben dat er iets niet klopte. Hij rook natuurlijk geen bloed, hij zag alleen maar dat Lilian doodstil op de grond lag toen ze de hoek om kwamen. Ze lag op het matras in de andere cel en Alex stond bij de tralies. Hij was bleek, zijn ogen donker. Hij staarde naar Lilian en je hoorde hem af en toe diep grommen, maar hij leek dat zelf amper onder controle te hebben. Hij keek pas op toen Juliet heel doordringend aan hem vroeg of hij oké was en hij gromde zachtjes. Daarna ademde hij diep in, hij leek serieus moeite te hebben met de situatie. Evan zag nu dat Lilian een bloedneus had, hij kon zich zo voorstellen dat het voor Alex nogal intens was. Juliet vroeg of hij bij Lilian wilde gaan kijken en Evan knikte meteen, om daarna de cel in te lopen en bij haar neer te knielen. Direct schoot Alex vol op de tralies af, alsof hij er doorheen wilde gaan om Evan tegen te houden. Hij kwam er met een harde klap tegenaan, maar het leek hem niets te doen. Hij gromde nu nog eens, maar dit was duidelijk een stuk intenser dan dat van net. Dit was gericht op hem. Evan voelde meteen hoe hij daar op reageerde. Hij voelde hetzelfde als toen hij wakker was geworden en hij Juliet niet herkend had. Een heel sterk instinct kwam naar boven, maar godzijdank wist hij het ook direct te onderdrukken. Het kostte hem een paar seconde, maar voor Alex was het waarschijnlijk niet eens te merken. 'Alex, het is oké... ik help haar... Ik denk dat het voor haar lichaam beter is als ze buiten is, in de natuur. Ze is net veranderd, ze heeft dat nodig om op te laden.' zei hij zo rustig mogelijk. Alex probeerde als een wild dier door de tralies heen te komen en hij herinnerde zich dit van de keren dat hij zelf een vampier had opgesloten. Het zag er angstaanjagend uit. 'Ik help haar, Alexios. Ik leg haar in de tuin neer, zodra ze wakker is komt ze weer naar je toe. Je wilt niet dat het slecht met haar gaat, toch?' vroeg hij nu. Alex bleef nu een beetje stil staan en leek enorm veel moeite te doen om zijn instincten aan de kant te drukken en te luisteren. Uiteindelijk hield het gegrom een beetje op. 'Help haar.' sprak hij opeens. Zijn stem klonk kil. Hij klonk heel donker en het klonk bijna niet als zichzelf, maar hij begreep duidelijk wel dat Evan het goed bedoelde en hij dacht aan Lilian. Dat was tenminste iets. Hij tilde haar voorzichtig op, Alex hield hem gigantisch in de gaten, maar hij bleef wel stil staan. Evan keek nu naar Juliet. 'Kom je mee of blijf je hier?' vroeg hij zachtjes.

Juliet Alarie

Het was maar goed dat de cel berekent was op vampiers, anders had Alex er zonder problemen zo doorheen gekomen. Zelf vond ze hem ook behoorlijk angstaanjagend op deze manier. Ze kon hem niet peilen. Hij was heel intens en had moeite met de hele situatie. Wanneer ze vroeg of Evan bij Lilian wilde kijken, werd hij nog woester, gericht op Evan. Even bleef ze doodstil staan om te zien of hier niet wat fout zou gaan. Ze keek van de een naar de ander, maar Evan begon heel rustig te praten. Juliet ademde even diep in daardoor. Dit was goed, Evan was rustig en deed zijn best om vriendelijk te zijn. Alex zei uiteindelijk kil dat Evan haar moest helpen. Ze keek toe hoe Evan haar meenam en vroeg of ze meekwam of hier bleef. "Ik kom zo." Zei ze zachtjes tegen hem terug. Ze kwam wat dichterbij de cel van Alex en keek naar hem. "We gaan haar helpen, oké? Zodra ze weer zichzelf is, wilt ze vast weer naar je toe komen." Zei ze zacht. "Hoe voel je je?" Vroeg ze aan hem. Ze had geen idee of hij wel op haar kon antwoorden, hij was in ieder geval nog lang niet zwak genoeg. Dat was zeker.

Alexios Evans


Hij zag dat Evan wegliep, hij legde buiten Lilian voorzichtig in het gras neer en hij hield haar heel goed in de gaten, maar Alex moest er maar op vertrouwen dat hij echt goed voor Lilian was. Hij had het heel moeilijk. Juliet kwam dichter naar hem toe en ze keek hem aan, ze zei dat ze haar zouden gaan helpen, zodra Lilian weer haarzelf was wilde ze vast weer naar hem toe komen. Hij knikte langzaam, hij moest zich gigantisch concentreren om haar woorden te kunnen volgen. Het ging bijna niet. Ze wilde weten hoe hij zich voelde, waardoor hij trillend inademde. 'Ik weet het niet.' sprak hij schor. Zijn stem klonk constant dreigend, zelfs al bedoelde hij het nu niet zo. 'Ik heb pijn.' zei hij daarna eerlijk. Zijn hele lichaam leek samen te trekken. 'Ik wil Lilian... ik heb haar nodig.... ik wil samen met haar slapen...' sprak hij wat warrig. Juliet had waarschijnlijk geen idee waar hij op doelde, maar hij wilde samen zijn met Lilian in de droom. Hij hield van haar, hij wilde haar vasthouden. Hij pakte de tralies weer vast en hij keek Juliet doordringend aan. Hij kon het proberen. Hij kon proberen haar te dwingen om de cel open te maken. Misschien lukte het wel. Dan kon hij Lilian zelf helpen, dan kon hij bij haar zijn. Hij keek toch weer weg en hij ademde trillend in. 'Ik ben bang dat ik je ga dwingen om mij los te maken, Juliet. Je moet niet luisteren, oké? Je moet sterk zijn.... hoe dwingend en dreigend ik ook ga zijn...' zei hij nu opeens gehaast. Het was enorm moeilijk om dit eerlijk tegen haar uit te spreken, maar hij wilde dat ze wist wat er in hem om ging. Nu kon hij het tenminste nog tegen haar zeggen.

Juliet Alarie

Hij wist niet hoe hij zich voelde en hij had pijn. Ze knikte even, die pijn herkende ze nog wel, dat was het ergste, het begin deed het meeste pijn. Hij had Lilian nodig, hij wilde met haar slapen. Ze keek hem even niet begrijpend aan. Misschien gaf Lilian hem rust, kon ze iets doen wat rustgevend voor hem werkte. "Het doet pijn, Alex, maar je moet echt eerst zwakker worden, dan pas kunnen we beginnen." Legde ze eerlijk aan hem uit. Hij pakte de tralies vast en keek haar doordringend aan. Ze sloeg daardoor haar armen over elkaar heen en keek hem ook aan. Ze wist dat hij in staat was om haar te dwingen. Dat wist ze heel goed. Ze zou hem ook weigeren en daarvoor moest ze toch wel stevig in haar schoenen staan. Ineens keek hij weg en gaf hij aan dat hij inderdaad bang was om haar te dwingen, maar ze moest niet luisteren, ze moest sterk zijn. Hoe dwingend en dreigend hij ook ging zijn. "Ik begrijp dat je daar bang voor bent en het gaat ook gebeuren. Ik ga je weigeren. We moeten hier doorheen Alex, het begin is het aller zwaarste. Als je eenmaal zwak genoeg bent, dan gaan we er keihard aan werken om je zo snel mogelijk sterk genoeg te maken. Echt waar." Beloofde ze hem.
"Ik ga kijken hoe het met Lilian is, maar ik wil niet dat ze over haar eigen grenzen heengaat voor jou." Gaf ze duidelijk aan.



Lilian Nova

Het gras en de zon deden haar heel erg goed. Er kwam langzaam weer wat kleur op haar wangen en ze ontwaakte heel langzaam. Ze kreunde zachtjes en kwam wat overeind. Ze greep naar haar hoofd en mopperde een beetje. Ze was nog niet helemaal op de wereld en besefte zich alleen nog maar dat ze buiten was. Ze greep met haar handen in het gras en opende haar ogen nu. Ze keek recht in het felle licht en voelde dat er iemand bij haar was. Ze keek opzij, het was Evan. Ze voelde wat plakken op haar gezicht en wreef er even overheen. Ze had gebloed, haar neus bloedde. "Oh... hoe gaat het met Alex?" Vroeg ze ineens zachtjes. Ze was er nog steeds niet helemaal goed bij.

Alexios Evans

Ze leek niet te begrijpen waar hij het over had en dat was niet zo gek. Hij moest zichtbaar zoeken naar woorden om te kunnen praten. Het grommen voelde op dit moment bijna natuurlijker aan. 'Lilian bracht mij in slaap. We waren samen. Ik was geen vampier.' legde hij uit, met vrij weinig woorden. Ze zei dat het pijn deed, maar hij moest eerst echt zwakker worden, dan pas konden ze beginnen. Hij gromde daardoor zachtjes. Hij wilde niet langer wachten, hij had bloed nodig. Toen hij eerlijk vertelde waar hij bang voor was gaf ze aan dat ze dat begreep en dat het zou gaan gebeuren, maar dat ze hem ging weigeren. Ze moesten hier doorheen, het begin was het zwaarste. Hij had het gevoel dat alles zwaar ging zijn. Als hij zwak genoeg was zouden ze er keihard aan gaan werken om hem zo snel mogelijk sterk genoeg te maken. Ze ging kijken hoe het met Lilian was, ze wilde niet at ze over haar grenzen heen ging voor hem. Daardoor gromde hij nu luid. 'Pas op met wat je zegt, Juliet. Lilian is van mij.' gromde hij heel intens. 'Ze staat klaar voor mij en ik voor haar....' voegde hij er aan toe, nog steeds heel donker en dreigend.


Evan Mason

Ze zag er langzaam maar zeker weer wat beter uit en ze kwam wat overeind. 'Rustig aan, je moet even bijkomen.' zei hij tegen haar. Ze keek opzij naar hem en ze wreef langs haar gezicht. Ze wilde meteen weten hoe het met Alex was. 'Denk even aan jezelf. Juliet is bij Alex.' zei hij zachtjes. Het ging niet zo lekker met Alex, maar dat was ook niet zo gek in deze situatie, het zou de komende tijd waarschijnlijk niet geweldig met hem gaan, maar daar moest hij doorheen. Hij zou het wel overleven. Hij was een vampier, hij kon wel wat hebben. 'Hoe voel je je?' vroeg hij nu aan haar.

Juliet Alarie

Hij vertelde wat er was gebeurd en ze knikte even. Waarschijnlijk had ze hem een droom gegeven waarin ze gewoon samen konden zijn. Ze besloot er verder niet echt naar te vragen. "Het was vast heel fijn." Klonk haar stem zachtjes. Hij bleef wat grommen en leek niet te willen wachten. Ze vond het moeilijk om zo met hem om te gaan. Wanneer ze het had over Lilian, gromde hij zo luid dat haar haren recht overeind gingen staan. Lilian was van hem. Ze stond voor hem klaar en hij voor haar. "Dat kan ze alleen als ze zich zelf goed genoeg voelt." Zei ze doordringend tegen hem terug. Ze vond het vreselijk om hem zo te horen, zo donker en dreigend, het was moeilijk. "Ik laat je nu weer alleen." Zei ze uiteindelijk maar, ze kon hier even niets mee. Ze vond het heel moeilijk met hem en hij moest ook gewoon echt verzwakken, dat was echt belangrijk. Ze liep weg en ze ging weer naar boven toe. Eenmaal boven aan de trap trok ze de handschoenen weer uit en leunde ze tegen de muur aan met haar ogen gesloten.



Lilian Nova

Er werd tegen haar gesproken, ze moest even bijkomen. Ze ademde diep in en ze luisterde naar hem. Ze moest aan ziczhelf denken, Juliet was bij Alex. "Oké." Zei ze zachtjes. Ze voelde zich wel wat vreemd. Haar hoofd deed zeer en langzaam kwam weer terug wat ze had gedaan met Alex. Er kwam een lichte blos op haar wangen daardoor, ze had het zo fijn gevonden. Evan vroeg hoe ze zich voelde. "Ik heb hoofdpijn en een droge keel en ik voel me alsof ik een avond echt flink gefeest heb." Mompelde ze zachtjes tegen hem.

Alexios Evans

Juliet zei doordringend tegen hem dat Lilian het alleen kon als ze zich goed voelde. 'Ze voelt zich goed bij mij.' gromde hij haar direct toe. 'Ik wil niet dat je haar naam nog noemt...' voegde hij er sissend aan toe. Het was een gigantische omslag. Alexios was eigenlijk altijd heel rustig, heel vriendelijk. Tegen iedereen. Hij deed ook altijd voor iedereen zijn best, hij was vrij zachtaardig. Zelfs voor een vampier. Nu was daar niets meer van over en dit zou alleen maar erg worden. Hij zag Juliet als vriendin, hij zou altijd voor haar klaarstaan. Dat had hij zelfs gedaan toen hij haar nog niet goed kende en Evan overleden was. Het was helemaal niets voor hem om zo tekeer te gaan, maar het liet heel goed zien wat er gebeurde als je als vampier niet genoeg dronk. Het liet zien wat voor monsters ze konden zijn. Ze zei uiteindelijk dat ze hem alleen zou laten nu. 'Ja, rot maar op! Ik maak je af als je haar weghoudt bij mij, Juliet! Ik maak je helemaal af!' schreeuwde hij, terwijl ze al bij hem wegliep. Toen hij alleen was ging hij helemaal los, hij bleef proberen om de cel uit te komen, op elke mogelijke manier.


Evan Mason

Ze leek te accepteren dat ze aan zichzelf moest denken toen hij aangaf dat Juliet bij Alex was. Daarna kreeg ze een blos op haar wangen. Dat liet hem glimlachen. 'Je hebt iets gedaan, of niet soms? dat is waarom je nu zo uitgeput bent...' concludeerde hij zachtjes. Hij begreep het wel. Natuurlijk was het verleidelijk om die krachten te gebruiken, op wat voor manier dan ook. Hij wist niet precies wat ze gedaan had, maar wel iets. Ze was niet zomaar compleet uitgeput. Ze zei dat ze hoofdpijn had, een droge keel en ze voelde zich alsof ze flink gefeest had. 'Het lijkt mij slim om dan te beginnen met wat water drinken. Ik zal een glas voor je pakken, blijf jij maar lekker even hier zitten.' zei hij.

Juliet Alarie

Ze zakte rustig op de grond neer en sloeg haar armen om haar benen heen. Ze trilde lichtelijk. Ze vond het afschuwelijk om dit te moeten doen. Waarom had ze het voorgesteld? Ze was hier toch helemaal niet goed in? Hoe moest ze Alex nu helpen? Ze moest zich hier echt overheen gaan zetten. Ze moest hem helpen. Ze ademde even diep in en uit. De woorden van Alex galmden nog na in haar hoofd. Wat moest ze doen? Ze wilde eigenlijk Lilian zoveel mogelijk weghouden bij Alex, door haar kreeg hij vechtlust en duurde het veel langer voor hij het zou opgeven. Maar ze vond het ook oneerlijk. Zij had zelf dagenlang niemand gezien, ze was toen helemaal door het lint gegaan, maar uiteindelijk werd ze zwak en accepteerde ze het.



Lilian Nova

Hij glimlachte en vroeg of ze wat gedaan had, dat ze daarom zo uitgeput was. "Ja, ik heb ons laten dromen, hij was mens en... oh het was geweldig." Ze kon het niet laten, ze vond het echt heel erg fijn. Dit was echt iets wat ze zich heel lang zou herinneren. Waarschijnlijk kon Evan de rest wel invullen waar ze het over had. Hij wilde beginnen met wat water drinken en zou een glas water pakken voor haar. Ze moest lekker blijven zitten. "Dat is goed, dankjewel." Knikte ze nu naar hem. Ze ging wel rechtop zitten en veegde het bloed weg langs haar neus.

Evan Mason

Lilian zei dat ze hun had laten dromen, hij was een mens en het was geweldig. Dat liet hem even glimlachen. Dat verklaarde zeker wel haar uitputting. Het was niet zomaar iets. Het vroeg waarschijnlijk een hoop van haar. Ze bedankte hem en hij glimlachte nog eens naar haar, daarna kwam hij overeind en liep hij naar binnen toe, om water voor haar te pakken. Daar zag hij Juliet staan. Ze zag er gespannen en wat verdrietig uit. Meteen sloeg hij zijn armen om haar heen. 'Hey, gaat het wel?' vroeg hij bezorgd. Hij legde voorzichtig zijn hand in haar hals. 'Ik ben hier voor je, ik ben bij je.' fluisterde hij. Hij streek over haar koude huid heen, hij vond het heel erg moeilijk om haar zo te zien. Ze leek te twijfelen over alles. 'Waar denk je aan?' vroeg hij nu. 'Lilian is weer wakker, ze heeft veel te veel van haarzelf gevraagd, maar het komt wel weer goed met haar.' zei hij nu, zodat ze zich daar geen zorgen om hoefde te maken.

Juliet Alarie

Ineens was Evan daar. Hij sloeg zijn armen om haar heen en ze kroop tegen hem aan. Ze genoot van zijn warmte en ademde diep zijn heerlijke geur in. "Ik denk dat we Lilian een tijdje weg moeten houden bij Alex, om hem sneller wat zwakker te maken, maar hij is echt niet leuk zo, Evan, hij is dreigend en fel, hij vermoord me echt." Fluisterde ze tegen hem. Ze keek naar hem op, een beetje radeloos. Ze vond het zo moeilijk, ze moest zo sterk kunnen zijn nu. Hij gaf aan dat Lilian weer wakker was, ze had teveel van ziczhelf gevaagd, maar het kwam wel weer goed met haar. "Dat is fijn, gelukkig maar. Ik ben blij om dat te horen." Zei ze zachtjes.

Evan Mason

Ze kroop meteen tegen hem aan en hij bleef haar een stevig vasthouden. Ze dacht dat ze Lilian weg moesten houden bij Alex, om hem wat sneller wat zwakker te maken, maar hij was echt niet leuk zo. Hij was dreigend en fel, hij vermoordde haar echt. 'Hij krijgt de kans niet, Juliet. Echt niet. Hij zit vast. Hij gaat je niets doen, echt niet.' zei hij zachtjes. 'Daar zorgen we voor, oké? Ik wil niet dat jou iets overkomt, we gaan heel voorzichtig zijn met hem.' zei hij, heel bezorgd. 'Denk je dat het heel veel scheelt als we haar weg houden bij hem? Ik weet niet of ze dat accepteert... ik weet niet of ze naar ons gaat luisteren.' zei hij eerlijk. 'Dat moet wel, het is levensgevaarlijk als ze opeens besluit dat ze het er niet mee eens is en dat ze hem vrij laat.'

Juliet Alarie

Hij hield haar stevig vast en luisterde naar haar, gelukkig was hij zelf altijd verstandig en wist hij veel. Ze was er zo blij mee. Evan gaf aan dat Alex de kans niet zou krijgen, hij zat vast. Hij ging haar echt niets doen en daar gingen ze ook zeker voor zorgen. Ze gingen heel voorzichtig met hem zijn. Hij vroeg of het veel zou schelen om Lilian bij hem weg te houden. "Ja, ik denk het wel, het zal hem even een eenzaam gevoel geven en hij zal makkelijker breken." Gaf ze zacht aan. Hij wist niet of Lilian zou luisteren. "Ik denk van niet... ik denk dat ze toch bij hem wilt zijn, ik geloof niet dat ze hem zomaar los laat." Zei ze zachtjes tegen hem. "Anders laten we haar wel bij hem en stellen we voor dat het maximaal een uurtje per keer is. Dan duurt het maar langer... ik wil ze nog steeds te vriend houden, heel graag." Zuchtte ze zacht.

Evan Mason

Juliet zei dat ze dacht dat het zou helpen, het zou Alex een eenzaam gevoel geven, maar het zou er voor zorgen dat hij makkelijker zou breken. Evan knikte langzaam. De enige manier die hij kende om een vampier te breken was door ze te verdoven of ze gigantisch veel pijn te doen. Dat was waar hij zelf ervaring mee had, het uithongeren had hij nooit gedaan omdat het voor hem als jager een te lang proces was. Maar dat was nu juist wat met Alex wel moest gebeuren, hem martelen zou geen zin hebben, dan zouden ze hun doel niet bereiken. Ze dacht niet dat Lilian zou luisteren, ze zei dat ze anders zouden voorstellen dat het maximaal een uurtje per keer was. Dan zou alles maar langer duren, ze wilde ze nog steeds te vriend houden, heel graag. Hij knikte daardoor. 'Dan bespreken we dat met haar.' zei hij zachtjes. 'Het is voor haar ook niet goed. Ze vraagt te veel van haarzelf. Ze heeft hun laten dromen over hun samen, waarbij Alex een mens was.' zei hij nu zachtjes, zodat ze dat wist. 'Ik denk niet dat dat helpt. Het voelt voor hun misschien alsof het goed en positief is, maar hij is geen mens meer. Hij is een vampier. Ik denk dat het ze eigenlijk alleen maar in de war brengt en dat het ze een fantasie laat beleven die nooit écht realiteit zou worden. In mijn ogen is dat gevaarlijk.' zei hij eerlijk tegen haar.

Juliet Alarie

Ze zag hoe Evan er duidelijk over nadacht en vond dat ze het met Lilian moesten bespreken. Het was voor haar ook niet goed, ze vroeg teveel van zichzelf. Hij vertelde wat ze had gedaan en ze zuchtte even. "Ja, Alex had het er ook over, het klonk heel verward, maar het is levensgevaarlijk, straks ziet hij dat als realiteit." Gaf ze zacht aan. "Het zal vast fantastisch zijn, ik zou ook wel eens mens willen zijn en met jou samen willen zijn, maar dat kan gewoon niet. Het is niet echt." Zei ze zacht. Ze streek even langs zijn wang. "Wil jij proberen op haar in te praten? Ik heb nog heel even een beetje tijd voor mezelf nodig." Zei ze zachtjes tegen hem. Ze drukte haar lippen zacht op de zijne en hield hem even stevig vast. Ze had ergens gedacht en verwacht dat Alex en Lilian heel rationeel waren, maar ze waren toch anders dan ze had verwacht. Ze vond het ook best nog wel een beetje lastig om met al deze heksen dingen om te gaan. "Als je het niet wilt, Evan, ook eerlijk zeggen hoor. Ik wil niet teveel van jou vragen. Ik wil hierin wel eerlijk blijven tegenover jou." Zei ze zachtjes.

Evan Mason

Ze zei dat Alex het er ook over had gehad en dat het verward klonk, maar het was volgens haar levensgevaarlijk, straks ging hij het als realiteit zien. Dat was inderdaad ontzettend gevaarlijk. Ze zouden dit soort dingen niet moeten doen. Hij begreep de verleiding ervan heel goed, maar het was niet verstandig. Ze zei dat het vast fantastisch zou zijn en dat ze ook wel eens als mens samen met hem wilde zijn, maar het ging niet. Het was niet echt. 'Nee, het zal nooit realiteit zijn en het zorgt er waarschijnlijk alleen maar voor dat hij in de war raakt. Dat hij denkt dat dingen wel kunnen terwijl het niet kan. Misschien heeft Lilian dat ook wel, omdat ze nu heeft kunnen ervaren hoe het zou zijn als hij een mens was, hoe dat zou voelen.' zei hij zachtjes. Hij merkte aan haar dat ze het echt heel lastig had. 'Het loopt niet helemaal zoals je verwacht had, of niet?' vroeg hij dus ook zachtjes. 'Het maakt het zeker niet makkelijker dat ze een heks is?' vroeg hij. Daardoor konden ze dit soort dingen doen. Het was gevaarlijk. 'Ik zal met haar praten, Juliet. Neem alle tijd die je nodig hebt. Ik red het wel.' zei hij. Hij voelde zich hier oké bij. Hij had het heel even moeilijk gehad toen Alex zo heftig tegen hem gedaan had, maar het ging verder prima en hij wilde wel proberen om met Lilian te praten. 'Je bent eerlijk tegenover mij, ik kan dit aan. Ik wil je alleen maar helpen, het is allemaal al zwaar genoeg.'

Juliet Alarie

Evan was het gelukkig helemaal met haar eens en was bang dat Alex alleen maar erger in de war zou raken. Misschien had Lilian hetzelfde gevoel wel. Ze knikte eventjes daardoor, dat zou zomaar kunnen. Evan vroeg of het niet helemaal zo liep zoals ze had verwacht en ze knikte even. "Ja, het loopt echt wel anders." Zuchtte ze even zachtjes. "Dat Lilian een heks is, maakt het allemaal nog wat moeilijker en gevaarlijker inderdaad." Gaf ze eerlijk aan. Hij wilde met Lilian praten, ze mocht de tijd nemen die ze nodig had. Hij kon het aan en wilde alleen maar helpen. Ze streek daardoor liefdevol langs zijn wang. "Je bent echt een schat, dankjewel." Zei ze zachtjes en ze drukte liefdevol haar lippen op de zijne. "Ik ga heel even het bos in, ik ga niets doen, alleen even de rust en de buitenlucht opzoeken, ik ben binnen een uur weer terug, dat beloof ik je. Kan dat?" Wilde ze graag van hem weten.

Evan Mason

Juliet zei dat het echt wel anders liep, doordat Lilian een heks was maakte het alles nog moeilijker en gevaarlijker. Hij knikte daardoor, omdat ze daar gelijk in had. 'Je redt het wel, je moet gewoon om jezelf denken en heel voorzichtig zijn met alles.' zei hij zachtjes. 'Ik sta voor je klaar, ik ben er voor je.' voegde hij er aan toe. Ze zei dat hij een schat was en ze drukte liefdevol haar lippen op die van hem, daarna zei ze dat ze even het bos in ging. Ze ging niets doen, maar even de rust en de buitenlucht opzoeken, ze was binnen een uur weer terug. Dat beloofde ze. Ze wilde weten of dat kon. 'Natuurlijk. Ik ga met Lilian praten. Neem je tijd.' zei hij tegen haar. Hij drukte zijn lippen nog eens zachtjes op die van haar en daarna nam hij wat afstand. Hij pakte meteen het glas water voor Lilian en hij liep daarna terug de tuin in.

Juliet Alarie

Hij wist dat ze het wel zou redden, ze moest om zichzelf denken en heel voorzichtig zijn met alles. Hij stond voor haar klaar en was er voor haar. "Dat weet ik, ik vind het onwijs lief van je." Glimlachte ze hem toe. Hij vond dat ze haar tijd moest nemen, hij ging wel met Lilian praten. Ze kreeg nog een zacht kusje en ze gaf hem even een knipoog. "Je bent de allerbeste." Fluisterde ze tegen hem. Ze was al heel gauw de deur uit en zodra het kon, begon ze te rennen, dat voelde zo heerlijk, even de snelheid, het suizen van de wind langs haar oren. Ze genoot daar zo van. Ze had het even nodig.


Lilian Nova

Het duurde langer dan ze het verwacht dat Evan weer terug kwam. Ze was rustig in een stoel gaan zitten en merkte dat de zon haar goed deed. Ze laadde een soort van op en ze dacht nog wat dromerig aan wat er net gebeurd was in de droom. Ze was wel wat bezorgd over Alex, hij zou vast wat van slag zijn toen alles voorbij was en zij zo snel weggehaald werd. Graag wilde ze zo weer even naar hem toe, om hem te laten zien dat ze in orde was.