Vampieren nieuw

Evan Mason

Hij liep naar Lilian toe en hij kwam naast haar op een stoel zitten. Hij zette het glas voor haar neer en hij zag dat ze zich alweer iets beter leek te voelen. Dat was goed om te merken. Gelukkig maar. 'Ik wil graag even wat dingen met je bespreken, Lilian.' zei hij nu zachtjes tegen haar. Hij bleef even kort stil, om daarna toch maar de moeilijke onderwerpen aan te snijden. 'Juliet en ik denken niet dat het verstandig is dat je zo veel bij Alex bent. Voor jullie allebei is dat niet goed.' zei hij tegen haar, heel eerlijk. 'Ik weet dat het moeilijk is om weg te blijven bij hem, maar ik denk wel dat het beter is. Ook denk ik dat het niet slim is wat jullie gedaan hebben.' voegde hij er aan toe. 'Het is niet verstandig om te dromen over dat hij een mens is.... hoe verleidelijk dat ook is. Hij gaat het niet zijn en het is heel gevaarlijk, straks raakt hij in de war, denkt hij dat hij dingen kan die hij eigenlijk niet kan, of heb jij dat en doe je iets wat eigenlijk niet kan. Hij is een vampier, Lilian. Hij zal nooit meer een mens worden.'

Lilian Nova

Ze pakte het glas dankbaar aan en dronk er met grote slokken van. Evan was ernstig en wilde dingen met haar bespreken. Ze slikte even en zette haar glas langzaam weg. Ze wist het wel. Juliet en Evan waren het niet met haar keuzes eens. Hij vertelde het ook dat het niet verstandig was om zoveel bij Alex te zijn. het was voor beide niet goed. "Ik heb het hem beloofd..." Fluisterde ze zachtjes tegen hem. Ze vond het heel moeilijk dat te gaan negeren. Evan dacht dat het beter was. Hij vond het ook niet slim wat ze hadden gedaan. Ze keek daardoor naar de grond, het voelde alsof ze terecht gewezen werd. "Ik wilde hem in eerste instantie gewoon een fijne droom geven, ik wist niet dat we zo ver zouden gaan." Ze wreef wat beschaamd over haar armen heen en slikte moeizaam. "Ik weet dat hij nooit meer een mens zal worden, dat weet ik." Zei ze, dit keer wat harder. Ze vond het zo moeilijk allemaal. Ze zuchtte even diep en wreef over haar gezicht heen. "Wat moet ik nu doen dan?" Vroeg ze aan Evan. "Ik kan hem daar niet zo laten zitten zonder uitleg. Ik wil nog naar hem toe om hem uit te leggen wat er gaat gebeuren. Maar vind je dat ik hem helemaal niet meer moet zien?" Ze was wat radeloos.

Evan Mason

Lilian zette het glas langzaam weg en zei zachtjes dat ze het Alex beloofd had. 'Dat begrijp ik wel.' zei hij daarom, omdat hij niet totaal onsympathiek over wilde komen. Dat was zijn bedoeling niet. Hij begreep echt wel hoe moeilijk dit allemaal was. Het was niet niks, het was voor hun allebei gigantisch zwaar en als het Juliet zou zijn die vast zat zou hij ook constant bij haar willen zijn. Ze zei dat ze hem in eerste instantie een fijne droom had willen geven, ze wist niet dat ze zo ver zouden gaan. 'Ook dat begrijp ik wel, maar het is niet slim om hem te laten voelen hoe het is om een mens te zijn. Niet nadat hij dat al zo lang niet meer ervaren heeft. Het zal hem alleen maar meer in de war brengen, net als jou...' zei hij zachtjes. 'Nu weet je hoe het voelt op deze manier, wat als je dat straks nog een keertje wilt?' vroeg hij haar. Ze sprak wat harder tegen hem dat ze wist dat hij nooit meer een mens zou worden. 'Rustig, Lilian. Ik ben niet de vijand, ik probeer je te helpen. Ik probeer jullie te helpen.' zei hij. Hij pakte haar hand vast en hij keek haar doordringend aan. 'Ik begrijp echt hoe moeilijk dit voor je moet zijn.' voegde hij er aan toe. Ze wilde weten wat ze moest doen, ze kon hem niet zo laten zitten zonder uitleg, ze moest naar hem toe om uit te leggen wat er ging gebeuren en ze wilde weten of ze vonden dat ze hem helemaal niet meer mocht zien. 'Jawel, maar maximaal een uurtje per dag. Je kunt niet constant bij hem zijn, tegen jou doet hij misschien nog redelijk normaal, maar tegen ons was hij net echt heel erg heftig. Hij krijgt nogal wat vechterslust door met jou te zijn, het houdt hem krachtig en hij zal minder snel breken.' legde hij haar uit. 'Hoe denk je hier zelf over?'

Lilian Nova

Hij begreep het allemaal echt wel en ze wist dat hij helemaal niet de kwaadste was. Dat wist ze echt wel. Hij gaf aan dat het echt niet slim was om hem te laten voelen hoe het was om mens te zijn. "Jeetje, ik heb er helemaal niet zo over nagedacht, we hadden tegen elkaar gezegd dat we het vaker zouden doen, omdat het zo fijn voelde, maar goed, dat word dus niets dan." ZUchtte ze zachtjes. "Misschien dat als we het echt te vaak doen, dat we in een droomwereld gaan leven en dat wil ik dus ook weer niet." Ze wreef weer over haar gezicht heen, dit moest ze ook aan Alex gaan vertellen, hoe zou hij het ontvangen? Ze wist het niet, ze wist het echt niet. Evan gaf aan dat ze rustig moest blijven, hij probeerde juist te helpen en hij pakte haar hand vast. Ze keek naar hem terug en knikte. "Dat weet ik echt wel, maar ik heb Alex zoveel dingen beloofd en die kan ik dus gewoon niet nakomen." In haar stem klonk lichte paniek. Ze was een beetje bang hoe hij dit allemaal ging ontvangen. Dit was echt niet leuk voor hem. Evan gaf aan dat ze maximaal een uur per dag bij hem kon zijn. Ze kon het niet constant. Hij was heel heftig tegen Evan en Juliet. "Ach, dat spijt me echt..." Ze baalde er flink van dat hij tegen hen zo anders had gedaan. HIj had meer vechtlust doordat hij met haar was en dat zou hem minder snel breken. Ze knikte een beetje. Hij vroeg hoe ze er zelf over dacht. "Ik denk dat je gelijk hebt. Een uurtje per dag... Ik wil niet dat hij het jullie nog lastiger maakt want alles wat we willen is dat hij zo snel mogelijk oké is. Dat is voor iedereen het beste... Ik zal hem niet meer zo laten dromen, het was fout van me." Ze was het wel met hem eens, hij had wel gelijk, maar nu moest ze dit nog allemaal aan Alex gaan uitleggen en daar zag ze wel een beetje tegenop.

Evan Mason

Lilian zei dat ze er helemaal nog niet zo over na had gedacht, ze hadden juist tegen elkaar gezegd dat ze het vaker zouden doen omdat het zo fijn voelde, maar dat werd dan niets. Misschien dat ze in een droomwereld zouden gaan leven als ze het te vaak deden, dat wilde ze ook niet. 'Het is ook heel lastig, juist omdat de mogelijkheid er voor jullie is. Maar het is niet de realiteit, helaas. Jullie moeten juist een manier zien te vinden om goed en gelukkig te kunnen leven in de realiteit. Niet in dromen. Het moet zo goed gaan dat jullie straks geen dromen nodig hebben.' zei hij zachtjes tegen haar. Hij zag dat ze zich zorgen maakte en ze zei dat ze wist dat ze wilden helpen, maar dat ze Alex zo veel dingen had beloofd die ze niet kon nakomen. Hij kon de paniek horen en daardoor knikte hij langzaam. 'Dat zal hij moeilijk gaan vinden, zeker nu. Maar het is beter voor jullie allebei, we doen dit niet om hem te pesten, we doen dit zodat jullie straks samen goed kunnen leven.' zei hij. Het speet haar dat Alex zo heftig tegen hun had gedaan. 'Daar kan jij helemaal niets aan doen, dat hoort bij het proces, hoe moeilijk het ook is.' zei hij geruststellend. Hij nam haar niets kwalijk. Ze gaf toe dat ze dacht dat hij gelijk had, ze wilde niet dat hij het hun nog lastiger maakte, ze wilden juist dat het zo snel mogelijk oké was, ze zou hem niet meer zo laten dromen. 'Ik ben blij dat je het zelf ook zo inziet, Lilian. Ik zie dat je het moeilijk vindt en als je wilt kan ik met je mee om het met hem te bespreken.' stelde hij voor.

Lilian Nova

Evan had wel gelijk, ze moesten in de realiteit gaan leven en niet in dromen. Op die manier konden ze ook samen gelukkig zijn, dat wist ze zeker. Ze hadden het ook niet nodig, maar het was gewoon een fantastisch gevoel geweest. Ze vond het nu een beetje dom van haar dat ze dat met hem gedaan had, maar het was niet meer terug te draaien. Ze dronk het laatste restje uit haar glas leeg en ging wat rechterop zitten. Ze had een besluit gemaakt. "We doen het inderdaad niet om hem te pesten. Alles moet hierna gewoon beter worden." Knikte ze nu. Evan was blij dat ze het zelf ook zo inzag, hij zag dat ze het moeilijk vond en wilde ook wel met haar mee om te praten. "Nee, ik doe dit liever zelf. Het is tussen ons persoonlijk, ik vind het fijner om alleen met hem te zijn. Ook omdat je aangeeft dat hij helemaal niet zo aardig tegen jou is. Ik wil zelf met hem spreken." Knikte ze nu. Ze kwam langzaam overeind. "Ik voel me goed genoeg, ik ga het meteen met hem bespreken, dan zit ik ook niet te lang te twijfelen over wat ik moet zeggen." Gaf ze eerlijk aan. "Bedankt voor je eerlijkheid, Evan." Knikte ze naar de man.



Juliet Alarie

Na een tijdje was ze even op een boomstronk gaan zitten en zat ze na te denken hoe ze het ging aanpakken. Ze zou streng moeten zijn. Eerst wilde ze afwachten tot hij verzwakt genoeg was. Zodra dat gebeurde, kon ze beginnen. Ze zou hem dan iedere dag moeten confronteren met een persoon die bloedde. Daar zou ze het zelf ook nog wel eens zwaar mee kunnen krijgen. Het bloed zou hem in het begin enorm uithongeren en hij zou er vast heel heftig op reageren, maar ze zou hem pas bloed geven wanneer zijn reactie minder heftig zou worden. Zo was zij ook getraind. Alex moest dit ook kunnen. Zodra ze eenmaal haar plan in haar hoofd had, liep ze langzaam weer terug naar het huis toe.

Evan Mason

Ze kwam wat rechter zitten en ze zei dat ze het inderdaad niet deden om hem te pesten, hierna moest alles gewoon beter worden. Ze zei ook dat ze het liever zelf wilde doen, het was tussen hun persoonlijk en ze vond het fijner om met hem alleen te zijn, ook omdat hij aangaf dat hij niet zo aardig tegen hem was. Ze wilde het zelf met hem bespreken. 'Oké, dat begrijp ik ook.' zei hij zachtjes tegen haar. Ze zei dat ze zich goed genoeg voelde, ze ging het meteen met hem bespreken en dan zou ze niet te lang twijfelen, ze bedankte hem. 'Natuurlijk, het is geen probleem.' zei hij zachtjes tegen haar. Hij kwam zelf ook overeind, hij hoopte dat Juliet zo weer terug kwam en dat ze zich iets beter voelde.

Lilian Nova

Evan vond het duidelijk geen probleem en kwam zelf ook overeind. Ze glimlachte nog een beetje naar hem en daarna liep ze weer naar binnen toe. Binnen kwam ze Juliet tegen. De vrouw legde even haar hand op haar schouder. "Gaat het, Lilian?" Vroeg ze. Lilian knikte. "Ja, ik heb met Evan gesproken en ik ga nu met Alex alles bespreken, ik weet dat jullie gelijk hebben, echt waar. Ik vind het alleen heel erg moeilijk." Zei ze eerlijk. Juliet knikte even. "Dat is het ook, het is vreselijk moeilijk, maar het komt goed." Zei ze rustig. Lilian vertrouwde volledig op haar, ze had Juliet namelijk nog helemaal niet minder sterk gezien of onzeker. Lilian liep langzaam weer naar de kelder toe, naar Alex. "Hoi lieverd." Zei ze met een zachte en lieve stem tegen hem en ze kwam langzaam wat dichterbij. Op een meter afstand van de cel bleef ze staan.
Juliet liep naar buiten toe, naar Evan. Ze omhelsde hem liefdevol even. "Je bent echt geweldig." Zei ze zacht in zijn oor. "Wil je dat ik wat te eten voor je klaarmaak? Of vind je het fijn om even met een glas drank hier buiten te zitten samen?" Vroeg ze aan hem. "Ik voel me weer oké. Ik weet diep van binnen echt wel wat ik moet doen, ik moet niet zo twijfelen telkens." Zei ze met een kleine glimlach.

Alexios Evans

Hij had een tijdje gevochten tegen de tralies, maar hij was natuurlijk niet los gekomen. Daarna was hij met zijn rug tegen de muur gaan zitten en had hij zijn armen om zijn benen heen geslagen. Hij had zo verschrikkelijk veel pijn. Hij had hier niets van afleiding, het enige wat hij had was zichzelf, hij werd bijna gek van de stilte om hem heen en hij gromde af en toe zachtjes omdat hij het simpelweg niet kon controleren. Toen hij de deur open hoorde gaan was hij meteen alert. Hij rook de geur van Lilian. Zijn zintuigen stonden enorm op scherp. Ze kwam dichterbij en ze sprak zachtjes tegen hem. Dat deed hem meteen goed. Het grommen hield op en hij staarde naar haar. Hij was blij om dat te zien, al kwam het niet echt tot uiting. 'Gaat het?' vroeg hij aan haar, zijn stem laag en schor. Hij was zo enorm bezorgd om haar geweest. Haar geur had hem gek gemaakt, maar hij was vooral heel bang geweest dat het niet goed met haar ging en dat hij niets voor haar zou kunnen doen.


Evan Mason

Juliet verscheen en daardoor glimlachte hij meteen naar haar. Ze omhelsde hem en ze zei dat hij geweldig was. 'Jij maakt mij geweldig.' zei hij zachtjes. Ze vroeg of hij wilde dat ze wat te eten voor hem klaar zou maken of dat hij liever hier meteen glas drank wilde zitten. 'Dat lijkt mij een beter idee ja. Ik heb niet zo'n trek, ik ben liever even rustig samen met jou.' zei hij eerlijk. Ze zei dat ze zich oké voelde, ze wist wat ze moest doen en ze moest niet zo twijfelen telkens. Dat liet hem glimlachen. 'Twijfelen is normaal, maar ik weet ook zeker dat je het kunt. Je bent sterk. Sterker dan je denkt. Ik ben zo trots op je, Juliet.' zei hij zachtjes.

Lilian Nova

Ze had hem horen grommen en ze wilde meteen weer terugkrabbelen met wat ze allemaal tegen Evan had gezegd, ze wilde hier altijd voor Alex zijn en hem overal doorheen helpen, maar het kon niet. Ze had afspraken gemaakt en daar moest ze zich aan houden. Dat was beter, ook voor Alex, ookal leek het er helemaal niet op. Hij stopte door haar woorden en staarde haar aan. Hij vroeg of het ging. Zijn stem klonk laag en schor. Ze slikte eventjes en knikte eerst alleen. "Ja, ik had gewoon wat teveel gedaan, maar het gaat weer. Ik ben oké. Hoe gaat het met jou?" Vroeg ze zachtjes. Ze ging langzaam voor hem op de grond zitten met een rustige en lieve blik in haar ogen. Ze wilde dat hij zoveel mogelijk op zijn gemak was.



Juliet Alarie

Hij zei zacht dat zij hem geweldig maakte. "Niet waar, dat ben je gewoon. Dat ben je uit jezelf." Zei ze meteen met een glimlach tegen hem. Hij had niet zo'n trek en hij wilde graag wat met haar drinken. Hij was liever even rustig samen met haar. "Ik wil wel dat je goed voor jezelf zorgt, Evan Mason." Zei ze wat strenger, maar toch met een glimlach tegen hem. Ze drukte een kusje op zijn wang. Door haar volgende woorden vond hij twijfelen normaal, maar hij wist dat ze het kon, ze was sterk en hij was trots op haar. Het deed haar zo goed om dat te horen. Ze kneep even dankbaar in zijn hand. "Ik ben zo terug." Zei ze vervolgens. Ze pakte binnen een fles drank en twee glazen en schonk die buiten voor hun beide in. Ze ging op de bank zitten en gaf Evan zijn glas. "Ik ben benieuwd of Lilian er een beetje uit komt met Alex." Zei ze nu zachtjes. Ze nam een paar flinke slokken.

Alexios Evans

Lilian kwam bij hem zitten, waardoor hij iets dichter naar de tralies schoof en hij zijn hand uitstak, zodat ze die vast kon pakken, als ze dat wilde. Ze zei dat het ging, ze had gewoon teveel gedaan, maar het ging alweer beter. Ze was oké en ze wilde weten hoe het met hem ging. Hij wilde doen alsof het allemaal wel meeviel en hij het prima volhield, maar dat was gewoon niet zo. Hij kon dat ook heel moeilijk verbergen. 'Ik voel mij niet zo goed.' gaf hij eerlijk toe. 'Ik heb pijn.' zei hij daarna. Zijn hele lichaam leek samen te trekken en alles leek pijn te doen, dat voelde afschuwelijk. 'Ik ben blij dat jij bij mij bent.' zei hij zachtjes. Dat was ook echt zo, dat hielp hem al enorm. Dan had hij afleiding en dan voelde het allemaal iets minder erg.


Evan Mason

'Je bent te lief voor mij, Juliet.' zei hij glimlachend tegen haar. Ze zei dat ze wel wilde dat hij goed voor zichzelf zorgde, waardoor hij grijnsde. 'Ik zorg prima voor mijzelf.' zei hij daarna. Ze drukte een kusje op zijn wang en hij glimlachte naar haar, het deed hem goed om haar weer wat vrolijker en positiever te zien. Ze kneep in zijn hand en ze gaf aan dat ze zo terug was, hij ging op de bank zitten en hij staarde voor zich uit. Al vrij snel was ze terug en gaf ze hem een glas drank aan. Ze was benieuwd of Lilian er een beetje uit kwam met Alex. 'Het gaat moeilijk worden, denk ik. Ik weet niet of hij er goed mee om kan gaan nu.' zei hij zachtjes.

Lilian Nova

Hij schoof dichterbij en stak zijn hand uit. Ze pakte die zachtjes vast en streelde over zijn koude hand heen. Het wende al steeds beter voor haar. Het voelde al minder koud en doods dan daarvoor. Hij voelde zich niet zo goed, hij had pijn. Het stak haar zo erg dat hij dit zei en ze zag het ook aan hem. Hij was blij dat ze bij hem was. Hoe kon ze nu tegen hem zeggen dat ze niet te lang kon blijven? Ze slikte even moeizaam en keek in zijn ogen. "Ik vind het zo naar voor je..." Fluisterde ze hem toe. "Ik heb afspraken gemaakt met Juliet en Evan." Zei ze vervolgens zacht tegen hem. Ze moest het er met hem over hebben.



Juliet Alarie

Ze was te lief voor hem en ze schudde haar hoofd. "Nee, dat is niet waar." Glimlachte ze naar hem terug. Misschien was ze nog wel een klein beetje aan het overcompenseren omdat ze hem kwijt was en ze dat nooit meer wilde meemaken, maar ze was niet te lief. Hij gaf aan dat hij ook prima voor zichzelf zorgde. Ze knikte even. "Als ik je te mager vind worden, dan krijg je het wel te horen hoor." Plaagde ze hem een beetje. Ze kroop tegen hem aan en hij gaf aan dat het moeilijk zou gaan worden. Hij wist niet of Alex er goed mee om kon gaan nu. "Je hebt zeker gelijk... het is niet anders Evan. Hij moet... Hij heeft geen andere keuze. Nog een tijdje doorzetten... hij is vanzelf zwak genoeg. Zijn bloedtoevoer is toch volledig gestopt nu." Zei ze zacht tegen hem terug.
"Oh, het schiet me ineens te binnen, wanneer moesten we naar het huis gaan kijken?" Vroeg ze ineens wat verschrikt aan hem.

Alexios Evans

Hij legde zijn hoofd tegen de tralies aan toen ze zacht over zijn hand heen streelde, het voelde fijn. Het gaf hem afleiding, het gaf hem rust. Ze was heel stil en reageerde niet echt, waarna ze wel zachtejs zei dat ze het zo naar voor hem vond. Hij probeerde te glimlachen, maar hij kreeg het amper meer voor elkaar. Ze zei dat ze afspraken had gemaakt met Juliet en Evan, waardoor hij weer opkeek naar haar. 'Wat voor afspraken?' vroeg hij zachtjes. Hij had al het gevoel dat hij het niet leuk ging vinden. Ze bracht het zo voorzichtig, ze leek niet te willen praten met hem. 'Ze willen niet dat je bij mij bent zeker?' vroeg hij nu. Dat maakte hem direct ontzettend kwaad, maar hij merkte dat hij het minder op kon brengen nu. Alsof hij er ietsjes minder de kracht voor had. Dat zou wel veranderen als hij ze zou zien, dat was zeker. Dan zou hij waarschijnlijk gek worden van woede. 'Ik heb je nodig, Lilian...' fluisterde hij schor. Hij had zo veel pijn, hij voelde dat de tranen in zijn ogen schoten. Het was echt amper uit te houden, hij wilde dat het ophield.


Evan Mason

'Jawel, het is zeker wel waar, mevrouw Alarie. Je bent veel te lief voor mij. Maar ik vind het alleen maar fijn hoor.' zei hij grijnzend tegen haar. Ze zei dat hij het wel te horen zou krijgen als ze hem te mager vond worden, waardoor de grijns breder werd. 'Dan mag je dat zeker tegen mij zeggen.' zei hij. 'Maar maak je geen zorgen, ik zal straks wel even snel wat eten en ik zal er voor zorgen dat ik een beetje in vorm blijf.' voegde hij er aan toe. Ze kroop tegen hem aan en hij sloeg zijn arm om haar schouders heen. Ze zei dat hij gelijk had, het was niet anders, Alex had geen keuze. Het was nog een tijdje doorzetten, hij was vanzelf zwak genoeg, zijn bloedtoevoer was toch volledig gestopt. 'Ja, het is nu een kwestie van afwachten.' zei hij. Daarna vroeg ze opeens wanneer ze naar het huis moesten kijken, wat hij alweer totaal vergeten was. 'Shit... was dat niet vanmiddag?' vroeg hij nu. Hij keek op zijn horloge. Ze zouden eigenlijk over een uurtje een afspraak hebben. 'Wil je wel weg nu?' vroeg hij zachtjes. Als ze liever hier bleef begreep hij dat ook. Het zou jammer zijn, maar hij kon daar wel begrip voor opbrengen.

Lilian Nova

Hij legde zijn hoofd tegen de tralies aan en het leek hem rust te geven dat ze over zijn hand streelde. Met een lichte glimlach keek ze naar hem. Hij deed zijn best, maar het leek hem allemaal niet echt te lukken. Hij wilde weten wat voor afspraken ze had gemaakt. en dacht meteen dat ze niet wilden dat ze bij hem was. Hij vervolgde dat hij haar nodig had. Ze kneep in zijn hand en zag de tranen in zijn ogen. "Nee, lieverd, nee... ik heb afgesproken dat ik elke dag een uurtje bij je ben, vind je dat oké?" Vroeg ze zachtjes aan hem. "Niet langer, dat is voor ons beide niet goed." Legde ze hem voorzichtig uit. "Ik weet dat je graag wilt dat ik bij je ben, dat je rustiger bent, maar we moeten ook aan de toekomst denken, het zal allemaal wat sneller gaan als ik niet de hele tijd bij je ben." Gaf ze zacht aan. Ze hoopte dat hij het begreep.


Juliet Alarie

Ze grinnikte door zijn woorden en keek even weg. Ze vond het heerlijk om zo met hem om te gaan, dan vergat ze even alles om haar heen. Ze mocht het zeggen wanneer hij mager werd, maar ze moest zich geen zorgen maken. Hij zou straks snel wat eten en ervoor zorgen dat hij in vorm bleef. "Goed zo." Zei ze lief tegen hem. Hij sloeg zijn arm om haar heen en ze bleef dichtbij hem. Ze dronk rustig van haar drankje. Het was een kwestie van afwachten gaf hij aan en ze knikte even. Evan leek ook het huis vergeten te zijn en hij keek op zijn horloge. Hij vroeg of ze nu wel weg wilde. "Liever niet, ik wil weten of Lilian zich aan de afspraak houdt eigenlijk." Gaf ze eerlijk aan. "Zullen we kijken of we het naar morgen kunnen verplaatsen? Of wil je heel graag vandaag?" Vroeg ze.

Alexios Evans

Lilian zei dat het niet zo was, ze had afgesproken dat ze elke dag een uurtje bij hem was en ze wilde weten of hij dat oké vond. Het kon niet langer, het was voor hun allebei niet goed. Ze wist dat hij dat wilde, dat hij wilde dat ze bij hem was, maar ze moesten aan de toekomst denken en het zou allemaal sneller gaan als ze niet de heel tijd bij hem was. 'Maar ik heb je nodig.' fluisterde hij schor. Een uurtje per dag? Hij zat hier dan dus de hele dag alleen. In zijn eentje opgesloten. Het voelde afschuwelijk. Hij veegde de tranen uit zijn ogen en hij ademde trillend in. 'Ik wil niet de hele dag alleen zijn, Lilian. Ik heb je nodig.' sprak hij heel schor, duidelijk wat in paniek. 'Blijf alsjeblieft bij mij...' zei hij daarna, nog paniekeriger en onrustiger. Het was ook meteen aan zijn lichaam te zien, hij was compleet gespannen en zelfs de spiertjes in zijn gezicht stonden strak. 'Ik kan dit niet zonder jou, Lilian... ik wil het niet zonder jou.'


Evan Mason

Hij nam een slokje van zijn drinken en Juliet gaf aan dat ze liever niet weg wilde, ze wilde weten of Lilian zich aan de afspraak zou houden. Ze stelde voor om te kijken of ze het naar morgen konden verplaatsen, of dat hij vandaag heel graag wilde. Hij schudde zijn hoofd. 'Nee, ik ben ook liever hier in de buurt. Als het morgen allemaal wat rustiger is kunnen we wel een uurtje weg, ik wil er nu ook graag zijn.' zei hij eerlijk. Hij pakte zijn mobiel en hij belde de makelaar, morgen was ook geen enkel probleem. Gelukkig maar, het zou heel zonder zijn als het niet kon en als het huis verkocht werd, want het was een prachtige plek en waarschijnlijk gingen ze zoiets niet nog eens vinden. 'Morgen is prima, dus dan kunnen we vandaag gewoon hier in de buurt blijven.' zei hij, al had ze dat waarschijnlijk al gehoord. Hij nam nog een slokje van zijn drinken en hij leunde wat meer tegen haar aan. 'Ik hou van je, Juliet. Zielsveel.' zei hij zachtjes.

Lilian Nova

Hij had haar nodig. Ze slikte even en merkte dat ze dit heel moeilijk vond. HIj wilde niet de hele dag alleen zijn, hij had haar nodig. "Het is echt beter, Alex, echt waar." Fluisterde ze met moeite. Hij was in paniek en werd onrustig. Hij kon dit niet oznder haar, hij wilde het niet zonder haar. Ze hield nog steeds zijn hand vast en streelde die zachtjes en zorgzaam. "Je doet het niet zonder mij, ik ben er elke dag, maar niet de hele dag, Alex, het spijt me heel erg, maar het kan niet... het kan echt niet. Je moet hier doorheen komen en dit is de beste manier... echt waar." Fluisterde ze. Haar stem klonk vol medelijden en spijt. Ze vond het zo naar. Ze wilde het helemaal niet, maar het was de beste beslissing.


Juliet Alarie

Evan was gelukkig ook vandaag liever in de buurt, als het morgen allemaal wat rustiger was, konden ze wel een uurtje weg. Hij wilde nu ook graag hier zijn. Ze knikte even, toch ook wel dankbaar dat hij er hetzelfde over dacht. Ze luisterde naar de makelaar en het was morgen geen probleem. "Fijn.." Zei ze wanneer hij ophing en het nogmaals aan haar vertelde. Hij leunde tegen haar aan en zei zacht dat hij zielsveel van haar hield. "Ik ook van jou,Evan... en straks gaan we een mooi leven samen tegemoet als dit allemaal voorbij is, dan gaan we voor onszelf een mooi bestaan hier opbouwen en maken we van elk dag een feestje, zoals vroeger." Zei ze hem zacht en lief terwijl ze over zijn arm streelde.

Alexios Evans

Ze fluisterde dat het echt beter was. Zo voelde het niet. Het voelde helemaal niet alsof het beter was als hij de hele dag alleen was en ze maar een uurtje bij hem zou zijn. Hij wilde dat niet. Hij had haar nodig. Hij moest haar zien. Hij kon dit niet zonder haar. Hij wilde ook helemaal niet dat ze de hele dag alleen was. Wat ging ze dan doen? Lag ze dan in de nacht in haar eentje in bed? Hij vond het afschuwelijk, ze moest hier zijn. Ze hoorde bij hem te zijn. Ze streelde over zijn hand en ze zei dat hij het niet zonder haar deed, ze was er elke dag, maar niet de hele dag. Het speet haar, maar het kon niet. Hij moest hier doorheen komen en dit was de beste manier. 'Ik kan het niet... ik heb je nodig, Lilian...' sprak hij, zijn stem trilde gigantisch. 'Alsjeblieft... ik wil dit niet als ik jou niet bij mij mag hebben...'


Evan Mason

Ze vond het fijn dat het morgen kon en daarna zei ze dat ze ook van hem hield. Ze gingen hier een mooi leven tegemoet samen en ze zouden er elke dag een feestje van maken, zoals vroeger. 'Hm, dat lijkt mij heerlijk.' zei hij zachtjes tegen haar. Hij drukte zijn lippen op die van haar en hij zoende haar langzaam en vol liefde. 'Je doet het zo goed.' zei hij zachtjes. Hij was enorm blij met haar. 'Als Lilian nog maar een uurtje per dag bij hem zal zijn, zal hij hopelijk sneller breken. Hoe merk je dat hij op dat punt komt? Hoe weet je ook uiteindelijk helemaal zeker dat het veilig is om hem los te laten, of is dat altijd een kwestie van uitproberen en een beetje gokken?' vroeg hij nu. 'Ik kan mij voorstellen dat de eerste periode dat hij vrij is sowieso alsnog heel heftig gaat zijn, klopt dat? Heeft hij dan nog veel ondersteuning nodig?' wilde hij nu van haar weten, zodat hij er een beetje rekening mee kon houden.

Lilian Nova

Hij kon het niet, hij had haar nodig. Zijn stem trilde helemaal en ze kreeg tranen in haar ogen. Hij wilde dit niet als hij haar niet bij hem mocht hebben. Ze kon het gewoon niet, ze kon het niet over haar hart verkrijgen om hem alleen te laten. De twijfel stond in haar ogen en ze beet zacht op haar lip. "Ik kom vannacht naar je toe, oké? Dan slaap ik bij je." Stelde ze zachtjes voor aan hem. Ze kon zich ook niet voorstellen dat ze kon slapen als ze niet wist hoe het met hem ging. Ze zou wel heel stil moeten zijn om niet betrapt te worden, want dit ging ze niet zeggen tegen Juliet en Evan. "Maar als ze me betrappen, Alex... dan is de kans heel groot dat ik helemaal niet meer bij je mag komen." Gaf ze zacht aan. Ze voelde een traan over haar wang heen glijden. Ze vond dit heel moeilijk en hij moest dit ook beseffen.



Juliet Alarie

Het leek hem heerlijk en hij zoende haar langzaam en vol liefde, ze ging er maar al te graag in mee. Hij vond dat ze het goed deed. "Jij ook." Zei ze zacht tegen hem terug. Hij hoopte dat Alex sneller zou breken wanneer Lilian maar een uurtje per dag bij hem zou zijn. Hij wilde meer weten. "Hij moet eerst zo zwak zijn, dat hij niet meer boos kan worden. Dat hij het opgeeft om te vechten. Dan pas kan ik met hem aan de slag. Vanaf dan laat ik hem bloed zien en pas wanneer hij dat kan weerstaan, goed kan weerstaan, kunnen we hem vrij laten. De eerste periode moet hij nog wel een beetje beschermd worden en goed in de gaten worden gehouden, hij moet dan heel strict twee keer in de week precies de juiste hoeveelheid drinken en dan kan het langzaam losgelaten worden en zal hij het zelf beter gaan aanvoelen." Legde ze aan Evan uit.

Alexios Evans

Ze kreeg tranen in haar ogen en hij pakte haar hand iets steviger vast. Hij trilde flink, puur door de emoties en doordat zijn lichaam zo van slag was door alles. Ze zei dat ze vannacht naar hem toe zou komen en dat ze hier zou slapen, waardoor hij meteen knikte. Ze zei dat ze niet meer bij hem mocht komen als ze haar zouden betrappen, die kans was vrij groot. Hij knikte daardoor. 'Je moet zo zachtjes mogelijk doen, als Juliet wakker is is haar gehoor ontzettend goed en zelfs als ze slaapt zal ze alert zijn.' zei hij zachtjes tegen haar. 'ik wil je zo graag zo veel mogelijk bij mij hebben. Ik kan dit echt niet zonder jou...' zei hij daarna. Hij had juist het gevoel dat dit hem rustiger hield, dat hij anders helemaal gek werd. Hij kon dat ook niet meer realistisch inzien. Dat ging gewoon niet. Hij legde zijn hoofd weer tegen de tralies aan en hij staarde in haar ogen. 'Niet huilen... het spijt mij... ik wil het je allemaal niet zo moeilijk maken, ik hou van je, Lilian...' zei hij met trillende stem.


Evan Mason

Ze begon te vertellen hoe het zou gaan, Alex moest zo zwak zijn dat hij niet meer boos kon worden, dat hij het opgaf. Dan kon ze met hem aan de slag. Dan zou ze hem bloed laten zien en als hij dat goed kon weerstaan zouden ze hem vrij laten. Hij moest de eerste periode beschermd worden en goed in de gaten gehouden worden, hij moest dan strikt twee keer per week precies de juiste hoeveelheid drinken en dan kon het langzaam losgelaten worden en zou hij het zelf gaan aanvoelen. Hij knikte. 'Dat wordt dus ook nog wel eventjes pittig.' zei hij zachtjes. Hij goot zijn drank achterover en daarna trok hij haar bij zich op schoot. 'Ik ga je ook daarbij zo veel mogelijk helpen.'

Lilian Nova

Hij wilde het blijkbaar dolgraag, hij knikte meteen door haar woorden. Ze moest zo zachtjes mogelijk doen, als Juliet wakker was, was haar gehoor ontzettend goed en zelfs als ze slaapt was ze waarschijnlijk alert. "Alex, echt... besef je wel dat als ze me betrapt, dat ik je helemaal niet meer mag zien, ze zal me zeker horen. Zeker weten. Ik denk dat we blij moeten zijn met een uurtje per dag. Dat denk ik echt." Zei ze nu tegen hem. Ze besefte echt wel dat Juliet haar zou horen. Ze wilde ook dolgraag bij hem zijn, maar niet als het daardoor allemaal langer zou duren. Ze wilde het beste voor hem en dat was dat hij zo snel mogelijk beter was. Hij legde zijn hoofd tegen de tralies aan en vond dat ze niet moest huilen. Het speet hem. Hij wilde het haar niet moeilijk maken, hij hield van haar. "Ik ook van jou, met heel mijn hart, maar ik denk echt dat het het beste is. Dat denk ik echt... ik wil je zo snel mogelijk weer beter zien." Zei ze hem zachtjes en verdrietig.



Juliet Alarie

Evan gaf aan dat het ook nog wel even pittig werd en ze knikte daardoor. "Ja, zeker wel, het wordt echt wel een moeilijke tijd, maar hij zal er de rest van zijn leven profijt van hebben, wat is dan deze periode? Op zijn leven is dat helemaal niets." Gaf ze eerlijk aan. Hij goot zijn drank achterover en trok haar bij zich op schoot. Hij ging haar daarbij ook zoveel mogelijk helpen. Ze sloeg zijn armen om zijn nek heen en kroop tegen hem aan. "Dankjewel. Je bent zo lief dat je altijd voor me klaar staat."

Alexios Evans

Ze wilde hem nu duidelijk maken dat het geen goed idee was, dat Juliet het waarschijnlijk zou horen en dat ze dan niets meer mocht. 'Ze bepaalt niet wat er gebeurt, Lilian. Dit is jouw huis...' zei hij nu, doordringender dan dat zijn bedoeling was. Ze zei dat ze met heel haar hart van hem hield, maar ze dacht dat dit het beste was, ze wilde hem zo snel mogelijk beter zien. Het maakte hem kwaad. Verdrietig en ontzettend kwaad. 'Waarom wil je niet bij mij zijn? Ik heb je nodig, juist nu... je houdt mij rustig... ik voel mij beter als jij bij mij bent, ik word gek zonder jou.' sprak hij zachtjes. Hij zag totaal niet in dat het niet werkte, hij had juist het gevoel dat het hem goed deed dat Lilian bij hem was en daardoor kon hij er heel weinig begrip voor opbrengen.

Lilian Nova

Hij zei haar doordringend dat Juliet niet bepaalde wat er hier gebeurde, dit is haar huis. De manier waarop zorgde ervoor dat ze hem wat strenger aankeek. "Alex. Luister naar me. Jij wilde dit doen. Jij wilt je beter leren beheersen. Dat kan alleen als we elkaar niet teveel zien. Het gaat dan sneller beter met je. Dat is wat ik wil. Ik wil weer écht bij je kunnen zijn en dat kan alleen wanneer je hier goed uitkomt." Zei ze doordringend tegen hem terug. Het was de enige manier. Hij vroeg waarom ze niet bij hem wilde zijn. "Dat wil ik wel. Ik wil bij je zijn, maar het kan niet. Het is beter om het niet te doen." Ze wilde zeggen dat het de bedoeling was dat hij gek werd, dat hij daarna zou breken en het allemaal sneller werkte, maar ze slikte de woorden in. Ze besloot sterk te zijn en écht zichzelf aan de afspraak te houden. "Alex, ik zie je morgen ochtend weer. We moeten dit op deze manier doen. Alleen dan gaat het werken." Ze zuchtte even en keek hem aan. Ze vond het heel verdrietig en heel naar allemaal, maar nu moest ze de sterkste zijn. "Ik hou zielsveel van je, maar ik zie je echt pas morgen weer." Klonk haar stem weer zachter en liever. Daarna stond ze met tegenzin op en liep ze naar de trap toe. Hoe pijnlijk het ook was, dit was de enige manier. Alleen zo konden ze straks écht samen zijn.

Alexios Evans

Ze keek hem strenger aan en zijn instinct reageerde als een gek. Hij wilde heel heftig op haar reageren door die blik, maar hij wist het net tegen te gaan. Op het randje. Ze zei dat hij moest luisteren, hij wilde dit doen, hij wilde zich beter leren beheersen, dat kon niet als ze elkaar te veel zouden zien. 'Ik wil het niet meer... ik wil bij jou zijn...' zei hij nu zacht, maar zijn stem klonk nog steeds donker. Ze zei dat ze bij hem wilde zijn, maar het kon niet. Het was beter om het niet te doen. Daarna zei ze opeens dat ze hem morgen ochtend weer zou zien, ze moesten het op deze manier doen, alleen dan ging het werken. Daarna liet ze hem los en kwam ze overeind. Ze zei dat ze zielsveel van hem hield, maar ze zou hem pas morgen weer. 'Blijf bij mij! Lilian, alsjeblieft... laat mij hier niet alleen... laat mij alsjeblieft niet alleen! Je kan mij hier niet achter laten, Lilian! Ik wil het niet meer!' schreeuwde hij nu. Zodra ze weg was draaide hij ook echt compleet door, hij ging weer als een gek tekeer in zijn cel.


Evan Mason

'Je hebt helemaal gelijk en hij zal dat uiteindelijk ook inzien, als dit eenmaal voorbij is, als hij hier doorheen is. Hij zal je dankbaar zijn, dat weet ik zeker. Maar ik ben bang dat hij ons misschien eerst gaat haten.' zei hij zachtjes. Dat was niet gek, het zou voor Alex voelen alsof ze hem opgesloten hielden en het roofdier in hem zou dat afschuwelijk vinden en hun waarschijnlijk diep haten, maar hij wist dat het weer zou wegtrekken als het beter met hem zou gaan, dat moest wel. Hij hoopte alleen dat hij het mentaal aan zou kunnen. Dat was de enige vraag nog. 'Natuurlijk sta ik altijd voor je klaar, Juliet. Met alles, ik wil de rest van mijn leven samen met jou zijn. Hopelijk eeuwen lang.' fluisterde hij.

Lilian Nova

Ze kon er niets aan doen, ze moest weg, haar benen voelden als lood, ze wilde hem niet alleen laten, ze wilde dit allemaal niet, maar het moest, het was de snelste manier om hem beter te laten worden. Zijn geschreeuw raakte haar diep in haar hart, maar ze kon niet anders. Ze moest. Tranen liepen over haar wangen terwijl ze langzaam de kelder verliet. Zodra ze de deur achter zich sloot, hoorde ze hem niet meer. Ze zakte tegen de deur aan en snikte zachtjes. Het deed haar zoveel pijn. Ze sloeg haar armen om haar benen heen en ze huilde van de pijn. Ze wist niet hoe lang ze dit zou volhouden, ze had geen idee.


Juliet Alarie

"Ik ben ook bang dat hij ons in het begin zal gaan haten..." Fluisterde ze tegen hem en ze legde haar hoofd zacht tegen hem aan. Hij stond met alles altijd voor haark laar, hij wilde de rest van zijn leven samen zijn met haar, hopelijk eeuwen lang. "Ja, dat wil ik ook, voor altijd... maar eerst gewoon zo, zoals je nu bent, we gaan wel een manier bedenken." FLuisterde ze tegen hem. "Denk je dat Lilian zich aan de regels houd?" Vroeg ze zacht. "Moeten we even gaan kijken?" WIlde ze weten.

Evan Mason

Juliet was ook bang dat hij hun in het begin zou haten en ze legde haar hoofd tegen hem aan. 'Daarna komt het weer goed. Als het wat beter met hem gaat, zal hij het ons vergeven, dat weet ik zeker.' zei hij zachtjes. Hij kende Alex bij lange na niet zo goed als Juliet hem kende, maar hij wist dat de man helemaal niet zo slecht was, hij zou het waarschijnlijk begrijpen en inzien dat ze dit deden om hem te helpen. Dat hoopte hij vooral voor Juliet. Ze wilde ook voor eeuwig samen zijn, maar eerst gewoon zoals hij nu was, ze zouden wel een manier bedenken. 'Ja, het heeft geen haast. Voor nu is dit helemaal goed. Ik ben hartstikke gelukkig zo.' zei hij tegen haar. Ze vroeg nu of hij dacht dat Lilian zich aan de regels hield en daarna wilde ze weten of ze moesten kijken. 'Ik denk dat ze zich aan de regels houdt. Ze is sterk. Ze is een jager. Ze weet heel goed hoe ze sterk moet zijn, hoe veel pijn het haar ook zal doen.' zei hij. 'Ja, we gaan wel even kijken.' zei hij daarna. Hij tilde haar op en hij pakte haar hand stevig vast, toen ze naar binnen liepen zat Lilian te huilen tegen de deur aan.