Vampieren nieuw

Alexios Evans

Lilian zei dat ze ze hier zouden laten, waardoor hij knikte. Hij vond het goed, zolang Lilian hem maar vast zou houden. Toen hij zei dat hij ook verdrietig was werd haar blik bezorgder en zei ze dat ze dat helemaal niet wilde, ze wilde weten wat ze voor hem kon doen. Daardoor staarde hij in haar ogen. 'Weet ik niet.' zei hij zachtjes, heel schor. Het voelde afschuwelijk en hij wilde dat het anders zou gaan, dat hij zich nu nog makkelijker in kon houden. Dit kwam door de geur van Evan. Opeens leek hij het de man enorm kwalijk te nemen, waardoor hij zich direct daarna realiseerde dat dat eigenlijk niet het geval was, maar dat het kwam omdat hij zo gespannen was en omdat het niet zo goed met hem ging. Hij was gevaarlijk. 'Ik wil er zo ontzettend graag voor je zijn.... maar ik... ik weet niet of het nog wel veilig is.' zei hij nu heel eerlijk. Straks met haar vader ook, hij was doodsbang dat hij zou doordraaien en dat hij iemand iets aan zou doen. Aan de andere kant hechte hij veel waarde aan haar verjaardag en wilde hij er op de dag van haar volledige verandering er zo graag voor haar zijn. Het voelde echt niet goed voor hem zo. Hij wist het echt niet meer. Hij had niet het idee dat het nog langer veilig was om hem in de buurt van mensen te laten, maar hij kon haar dit ook niet alleen laten doen, hij wilde bij haar zijn. Hij hield van haar.

Lilian Nova

Hij wist niet of ze wat voor hem kon doen zo. Hij voelde zich duidelijk verschrikkelijk en leek niet in staat om nog wat te kunnen verder. Hij gaf ook aan dat hij er graag voor haar wilde zijn, maar hij wist zelf nog niet of het veilig was. Ze was blij dat hij zo eerlijk was. Ze streelde door zijn haren heen en keek naar hem. "Eerlijk gezegd denk ik dat het beter is als je alvast opgesloten zit, Alex... ik vind het heel vervelend en ik weet dat je het liever niet wilt. Maar ik denk dat het voor iedereen de veiligste optie is. Als ik straks verander dan heb ik mijn energie daarvoor nodig. We kunnen niet de hele dag zo samen blijven." Fluisterde ze hem toe. Dat was gewoon onmogelijk. "Ik hou zielsveel van je, maar ik denk dat we geen andere keuze hebben." Ze keek hem even diep in zijn ogen aan.

Alexios Evans

Ze streelde door zijn haren heen en ze zei zachtjes dat ze dacht dat het beter was als hij alvast opgesloten zat. Ze vond het heel vervelend en ze wist dat hij het liever niet wilde, maar ze dacht dat het voor iedereen de veiligste optie was. Als ze straks zou veranderen had ze al haar energie daar voor nodig en ze konden niet de hele dag zo samen blijven. De tranen schoten spontaan in zijn ogen, puur doordat hij zo het gevoel had dat hij er niet genoeg voor haar kon zijn. Door hoe hij was. Doordat hij een vampier was. Ze verdiende beter dan dit. Hij wilde dit zo graag samen doorstaan, maar het kon niet, omdat hij gevaarlijk was. Hij slikte moeizaam, maar de brok in zijn keel verdween niet. Hij was niet eens echt in staat om op haar te reageren doordat het hem zo verdrietig maakte. Ze zei dat ze zielsveel van hem hield, maar ze dacht dat ze geen andere keuze hadden. Ze keek hem diep in zijn ogen aan en hij ademde trillend in, daarna keek hij weg. 'Het spijt mij zo.' fluisterde hij uiteindelijk schor. Hij kreeg het maar net over zijn lippen, omdat de emoties er voor zorgden dat het voelde alsof zijn keel dichtgeknepen werd.

Lilian Nova

De tranen schoten in zijn ogen. "Oh, lieverd.. ik bedoel het helemaal niet gemeen, echt niet, ik wil bij je blijven, ik wil samen met je zijn, maar nu... ik weet niet of dit kan." Fluisterde ze zacht tegen hem. Ze wilde absoluut niet dat hij dacht dat zij hem niet meer wilde, dat was echt niet het geval, ze wilde hem. Ze wilde altijd bij hem zijn. HIj keek van haar weg en fluisterde dat het hem speet. Ze drukte haar lippen zachtjes op zijn wang. "Nee, het is helemaal niet erg.. het hoeft je niet te spijten, echt niet, je kunt hier niets tegen doen, dit is allemaal niet jouw schuld, echt waar..." Zei ze meteen tegen hem. Ze trok hem weer dichter tegen haar aan. "Het spijt mij juist Alex, dat ik deze keuze moet maken. Het spijt me heel erg. Ik wil je niet het gevoel geven dat ik je niet genoeg vertrouw, dat is namelijk echt niet zo." Haar stem trilde lichtelijk. Ze wilde dit echt niet, maar het moest. Het was de veiligste keuze voor iedereen. Ze kneep haar ogen samen en dacht aan de kelder. Niet veel later waren ze daar. De oranje gloed verdween langzaam en ze zaten samen in de cel waar Alex zou verblijven, de sfeerlichtjes stonden aan en het was er doodstil. Ze keek Alex weer aan. "Het spijt me zo erg...." Fluisterde ze weer tegen hem. Ze stond nu nog samen met hem in de cel, Ze zou er straks uit moeten, haar verandering zal snel beginnen. Ze ademde trillend in en keek hem vol schuldgevoelens aan. Ze zag geen andere optie.

Alexios Evans

Lilian zei dat ze het niet gemeen bedoelde, ze wilde bij hem blijven en ze wilde samen zijn, maar ze wist niet of ze dit nu kon. Hij slikte moeizaam door haar woorden. Hij wist dat ze het niet gemeen bedoelde, maar hij wist ook dat hij zich afschuwelijk voelde doordat hij simpelweg niet bij haar kon zijn. Hij wist dat ze gelijk had en dat het misschien beter was, maar het voelde afschuwelijk voor hem. Hij stelde zichzelf zo enorm teleur. Ze zei dat het niet erg was, het hoefde hem niet te spijten, hij kon hier niets aan doen. Het was niet zijn schuld. Hij voelde dat hij de tranen bijna niet kon inhouden. Het was echt heel erg heftig. Ze trok hem dichter tegen haar aan, wat heel fijn voelde. Hij had dit ontzettend hard nodig nu. Ze zei dat het haar speet dat ze deze keuze moest maken, ze wilde hem niet het gevoel geven dat ze hem niet genoeg vertrouwde, dat was niet zo. Haar stem trilde lichtjes. Hij wist dat het waar was, maar hij vond het enorm lastig. Hij bleef haar heel erg stevig vasthouden, hij wilde haar nooit meer loslaten. Hij ademde trillend in en uit en opeens stonden ze in de kelder, in de cel waar hij opgesloten werd. Zijn lichaam werd meteen gigantisch onrustig en hij voelde de paniek toenemen. Het was elke keer al erg geweest als hij hier kwam, maar nu voelde het helemaal afschuwelijk omdat hij wist dat hij opgesloten werd. Zijn instincten werden ook echt helemaal gek en de onrust die hij voelde was absurd. Lilian keek hem weer aan en ze zei dat het haar zo erg speet, waardoor hij de paniek nog meer voelde toenemen. ‘Laat mij niet alleen…’ sprak hij nu, heel wanhopig. Hij bleef haar ontzettend stevig vasthouden, hij zou haar niet laten gaan. Hij wist dat hij haar los moest laten en dat ze hier niet kon blijven, dat het ook voor haar veel te gevaarlijk zou worden, maar hij kon haar niet loslaten.

Lilian Nova

Hij bleef haar heel stevig vasthouden en haar hart brak haast door wat ze moest doen. Ze wilde dit niet, ze wilde het echt niet doen, maar ze moest. Ze had geen keuze. Ze kon niet anders. Tranen gleden over haar wangen en ze voelde hoe onrustig hij werd in de cel. Ze trilde over haar lichaam hierdoor. Het deed haar zoveel pijn, het was zo ongelooflijk pijnlijk om dit te doen, ze hield zielsveel van hem en nu moest ze hem achterlaten op een plek waar hij niet wilde zijn, waar hij in paniek was en bang was. Wanhopig vroeg hij haar om hem niet alleen te laten. Ze streelde langs zijn wang en de tranen liepen langs haar wangen. "Het spijt me. Het spijt me echt, maar ik voel dat het gaat gebeuren, ik kan hier nu niet zijn... het is te gevaarlijk. Ik voel dat mijn verandering eraan komt." Fluisterde ze hees en verdrietig. Ze wurmde zich met veel moeite uit zijn armen en schoot de cel uit. Ze sloot deze achter haar dicht en pakte met haar handen de tralies vast. Haar hoofd legde ze er tegenaan en ze keek Alex verdrietig en vol pijn aan. Het voelde alsof ze hem verraadde. "Het spijt me zo, het spijt me echt zo erg." Snikte ze tegen hem. Ze hoorde hoe de deur langzaam open ging. Juliet had van Lilian speciale handschoenen gehad om naar beneden te kunnen komen. De vrouw kwam langzaam dichterbij. Ze was bezorgd geweest dat er iets zou gebeuren, de kelder was geluidsdicht dus ze had niet kunnen horen of er wat gaande was. Ze bleef op afstand. Ze had Evan gevraagd of hij boven wilde blijven, of hij Lilian wilde opvangen wanneer ze afscheid had genomen van Alex.

Alexios Evans

Lilian moest ook huilen en hij voelde dat ze trilde. Daardoor had hij zo enorm de neiging om alles maar gewoon af te blazen. Hij wilde dit niet meer, maar hij wist dat het beter was. Hij moest volhouden, ook al voelde het afschuwelijk en brak dit zijn hart. Lilian streelde langs zijn wang toen hij haar smeekte om hem niet alleen te laten, ze zei dat het haar speet, maar ze voelde dat het ging gebeuren en ze kon nu niet hier zijn, het was te gevaarlijk. Ze voelde dat haar verandering eraan kwam. Ze wurmde zich uit zijn armen, hij hield haar het liefste zo stevig vast dat ze niet weg kwam, maar hij wilde haar geen pijn doen. Ze schoot de cel uit en ze sloot het ook meteen af, waardoor de paniek een heel stuk heftiger werd. Zijn ademhaling versnelde en hij schoot ook meteen op de tralies af, waar Lilian haar hoofd tegenaan legde. Ze keek hem vol pijn aan en ze zei dat het haar speet, ze snikte zachtjes. De tranen liepen over zijn gezicht heen. 'Ik hou van je.' fluisterde hij schor. 'Ik hou zielsveel van je...' voegde hij er aan toe. Hij wilde dat ze het wist. Ze mocht het geen seconde vergeten. Hij wilde haar opnieuw smeken om hier te blijven, om hem niet hier achter te laten, om hem vrij te laten. Hij had haar nodig. Hij wilde hier niet zijn, niet zonder haar. Toch deed hij het niet, omdat hij het niet nog moeilijker voor haar wilde maken.

Lilian Nova

Hij schoot op de tralies af en ze stak haar vingers er doorheen om zijn gezicht zacht te strelen. De tranen liepen over haar wangen en hij zei dat hij van haar hield, zielsveel. "Oh lieverd.... dat weet ik toch, ik hou ook zielsveel van jou, zielsveel. Ik kom zo weer bij je terug, echt waar, ik kom zodra alles met mij goed gaat, weer bij je terug. Ik laat je geen dag alleen. Echt niet." Beloofde ze hem. "Hou vol, Alex... Ik hou van je, voor altijd." Fluisterde ze hem toe. Ze trok haar hand voorzichtig terug en keek hem nog even aan met een gebroken en verdrietige blik in haar ogen. Ze stapte langzaam achteruit en ging heel langzaam bij hem weg. "Tot straks lieverd, tot straks." Fluisterde ze tegen hem. Ze kreeg een klein kneepje in haar schouder van Juliet en daarna ging ze best wel snel naar boven toe. Ze zocht naar Evan, ze had steun nodig, iemand die haar vast kon houden nu even. Even uithuilen. Ze had het hard nodig.



Juliet Alarie

Ze kneep even zachtjes in de schouder van Lilian en knikte haar bemoedigend toe. Daarna ging haar blik naar Alex. Ze kwam langzaam dichterbij en slikte even moeizaam. Ze bleef kalm, ze bleef zo kalm mogelijk. "Alex, ik beloof je, alles komt goed." Zei ze zacht tegen hem. "Ik snap dat je in paniek bent en dat het moeilijk voor je is, vooral nu, maar het komt goed. Echt waar. Wat kan ik nu voor je doen?" Vroeg ze zachtjes aan hem.

Alexios Evans

Lilian zei dat ze wist dat hij van haar hield, ze hield ook zielsveel van hem en ze kwam zo weer bij hem terug, ze kwam zodra alles goed met haar ging. Ze liet hem geen dag alleen, dat beloofde ze hem. Ze zei dat hij vol moest houden, ze hield van hem, voor altijd. Hij staarde naar haar, hij moest zichzelf zo gigantisch inhouden om niet te gaan smeken. ‘Ik hou ook van jou, succes, Lilian.’ Fluisterde hij uiteindelijk schor. Hij vond het echt heel erg dat hij niet bij haar kon zijn, maar hij zat vast, het was niet langer aan hem. Ze trok haar hand terug en hij voelde daardoor de paniek nog veel meer toenemen. Hij had zo erg de hoop dat ze toch niet weg zou gaan, dat ze bij hem zou blijven, dat ze hem vrij zou laten. Het gebeurde niet. Ze liep weg, Juliet kwam dichterbij. Hij keek nu paniekerig om zich heen, alsof hij de hoop had dat hij een uitweg kon vinden. Dat hij door deze tralies kon breken. Zelfs als hij dat voor elkaar zou krijgen, zou hij de kelder niet uitkomen. Dat realiseerde hij zich goed, maar toch zocht hij naar een mogelijkheid. Juliet zei dat ze hem beloofde dat alles goed kwam en dat ze begreep dat hij in paniek was, maar het kwam goed. Ze wilde weten wat ze nu voor hem kon doen en hij keek haar doordringend aan. Hoe veel macht zou hij over haar hebben? Hij was ouder, ze moest naar hem luisteren, maar hij wist dat Juliet sterk was en in deze situatie echt niet zomaar toe ging geven. Kon hij haar dwingen om hem vrij te laten? Toen hij zich realiseerde dat hij dit serieus overwoog slikte hij moeizaam. ‘Laat mij maar alleen.’ Sprak hij tegen haar, lichtelijk schor. De paniek was gigantisch en hier alleen achter blijven zou verschrikkelijk zijn, maar hij wilde niet nu al veranderen in een monster en dingen doen waar hij niet achter stond.


Evan Mason

Hij was best wel nerveus, hij had geen idee wat er beneden allemaal gebeurde en hij maakte zich zorgen, maar hij vertrouwde op Juliet. Ze wist wat ze deed. Hij moest hier wachten op Lilian en dat deed hij dus ook, omdat hij wist dat ze het nodig ging hebben als ze boven kwam. Ze moest afscheid nemen van de persoon waar ze zielsveel van hield, terwijl hij opgesloten zou zitten. Dat moest ontzettend moeilijk zijn. Zodra ze verscheen keek hij naar haar en sloeg hij zijn armen om haar heen. ‘Rustig maar, ik ben hier voor je.’ Sprak hij zachtjes. Hoewel hij haar nog helemaal niet zo lang kende, voelde het ergens wel vertrouwd. Misschien omdat ze in dezelfde situatie zaten, zo’n beetje. Omdat ze een jager was. Omdat hij zich kon voorstellen hoe moeilijk dit moest zijn.

Juliet Alarie

Ze zag de paniek bij Alex en ze wist dat hij alles bekeek. "Je kunt hier niet uit, echt niet. Er is geen mogelijkheid tot ontsnappen uit een cel als deze." Legde ze hem redelijk rustig uit. Hij keek haar doordringend aan wanneer ze vroeg of ze wat voor hem kon doen, zou hij haar dwingen? Ze vroeg het zich af. Uiteindelijk wilde hij alleen gelaten worden. Ze knikte even. "Dan laat ik je alleen." Zei ze zalleen maar. Ze moest hierin wel streng voor hem zijn. Hij zou de eerste twee dagen helemaal zonder bloed moeten en daarna zou ze hem langzaam blootstellen aan het bloed. Ze ging met de beschermende handschoenen weer weg naar boven toe.


Lilian Nova

Ze voelde de armen van Evan om haar heen. Hi jwas er voor haar en ze kroop in zijn armen en huilde zacht. Ze vond het zo afschuwelijk om Alex daar achter te laten. Het voelde als haar schuld, zij deed dit. Doordat hij een relatie had met haar wilde hij veranderen. "Ik haat dit zo erg... ik moest hem achterlaten... ik..." Verder kwam ze niet. Ze voelde dat iets aan haar trok. Ze liet Evan langzaam los. "Mijn verandering..." Mompelde ze. Ze werd als het ware meegetrokken naar buiten toe en tegen een boom aan gezet. Wanneer ze eenmaal zat, hoorde ze zachte ritmische geluiden. Haar vader stond rustig in de tuin te kijken. Het gras en de bloemen onder haar lichaam leken te groeien en ze werd langzaam toegedekt door mos en prachtige bloemen. Alles leek licht te geven en Lilian voelde hoe ze krachtiger werd, hoe haar lichaam veranderde en sterker werd.

Alexios Evans

Juliet zei dat hij hier niet uit kon, echt niet. Er was geen mogelijkheid om te ontsnappen uit een cel zoals deze. Hij ademde trillend in, hoewel hij dat al wel bedacht had, merkte hij dat hij het moeilijk vond om dit te horen. Ze knikte toen hij aangaf dat hij alleen gelaten wilde worden, ze zei dat ze dat zou doen en daarna vertrok ze naar boven. Hij zag dat ze handschoenen aanhad om het hek open te kunnen maken. Hij had eerder al die pijn gevoeld, hij wist dat hij er niet uitkwam. Niet zonder die handschoenen. Wat hij kon doen was wachten tot Juliet weer hier was, haar dwingen om de cel open te doen en haar dan vermoorden. Hij had nu nog recent gedronken. Hij was sterk. Hij kon het van haar winnen, dat wist hij heel zeker. Hij was een stukje ouder en hij geloofde niet dat Juliet zo veel ervaring had met het vechten dat ze ondanks dat ze jonger was van hem zou kunnen winnen. Als hij haar dood had kon hij hier wegkomen. Hij schudde geschrokken zijn hoofd, dat wilde hij helemaal niet. Hij ging niemand dood maken, juist niet. Hij merkte dat hij zo onrustig was dat hij onmogelijk stil kon blijven staan, waardoor hij onrustig heen en weer begon te lopen, door de cel heen.


Evan Mason

Lilian kroop meteen in zijn armen en ze zei dat ze dit zo erg haatte, dat ze hem achter moest laten. 'Dat begrijp ik... dat begrijp ik ontzettend goed.' sprak hij zachtjes. Opeens liet ze hem los en mompelde ze wat, waarna ze weg liep. Hij volgde eventjes wat ze deed, maar ze ging bij een boom zitten en en hij keek toe naar wat er gebeurde. Het zag er eigenlijk prachtig uit. Hij keek wel weer om toen hij vanuit zijn ooghoek binnen wat beweging zag, het was Juliet. Daardoor draaide hij zich om en liep hij naar haar toe, hij pakte haar meteen vast. 'Gaat het oké?' vroeg hij zachtjes aan haar, vrij bezorgd. Hij wist dat dit heftig was en hij wilde er voor haar zijn. 'Lilian is er nogal kapot van.' sprak hij zachtjes, dat had Juliet natuurlijk ook gezien, maar hij wist dat het haar ook aan zou grijpen.

Juliet Alarie

Ze sloeg haar armen om Evan heen toen hij bij haar kwam en ze hield hem vast. Hij wilde weten of het oké ging en ze knikte eventjes. "Ja, met mij wel, met Alex niet. Ik ben bang dat hij me een keer zal dwingen." Gaf ze zacht aan. "Hij moet hier echt even doorheen, dit is echt lastig." FLuisterde ze hem toe. Hij zei dat Lilian er nogal kapot van was. "Ze denkt dat ze alles op moet en kan lossen, maar dat gaat simpelweg niet..." Klonk Juliet weer zachtjes. Ze keek even naar buiten en zag hoe de vader van Lilian bij haar was. Dit was even voor hun tweeën, waarschijnlijk zou het ook een hoop tijd kosten. Juliet zuchtte even zacht en keek naar Evan. "Ik voel me zo schuldig... ik had je nooit moeten bijten, dan had hij jouw bloed ook niet geroken." Zei ze nu.

Evan Mason

Ze gaf aan dat het met haar wel ging, maar met Alex niet. Ze was bang dat hij haar een keer zou dwingen. 'Om hem los te laten?' vroeg hij nu zachtjes aan haar. Waarschijnlijk werd dit normaal gesproken gedaan door een oudere vampier, niet door eentje die jonger was. 'Kan je daar tegenin gaan?' vroeg hij nu, omdat hij dat heel belangrijk vond. Wat als hij Juliet zou dwingen? Hij zou haar vast niet gewoon laten gaan daarna. Hij zou haar afmaken. Die gedachte gaf hem opeens flink wat stress, maar hij wist redelijk kalm te blijven. Evan was sowieso over het algemeen niet snel van slag, hij kon een hoop hebben. Ze zei dat Lilian dacht dat ze alles moest en kon oplossen, maar dat ging niet. Hij knikte daardoor. 'Dat is denk ik haar grootste valkuil.' fluisterde hij. Juliet zei dat ze zich schuldig voelde, ze had hem nooit moeten bijten, dan had hij niet zijn bloed geroken. 'Ik was degene die zei dat je mij moest bijten.' zei hij zachtjes. 'Het kwam niet door jou.'

Juliet Alarie

Hij vroeg of Alex haar zou dwingen om hem los te laten. Ze knikte daardoor. "Ja, ik denk wel dat hij daar toe in staat zal zijn. Ik kan hem weigeren en ertegenin gaan, maar als hij dan door een misverstand loskomt, vermoord hij me misschien wel." Klonk ze wat benauwd tegen Evan. "We moeten het gewoon heel goed in de gaten houden allemaal. Echt heel goed." Hij mocht onder geen enkel beding vrijkomen. Dat konden ze wel controleren. "Ik snap dat het jou ook bang maakt, maar als we verstandig zijn en Lilian ook en als we afspreken dat niemand hem vrijlaat, dan kunnen we dit wel." Beloofde ze Evan, maar ook haarzelf, want ze wist dat het lastig zou worden. Hij ging verder over Lilian, dat hij dacht dat het haar grootste valkuil was. "Ja, ik ben ook het bangste dat zij hem uit liefde een keer zal vrijlaten." Zuchtte ze nu. Hij vond dat ze de schuld niet op zich mocht nemen. Hij was degene die zei dat ze hem moest bijten. Ze schudde haar hoofd een beetje. "Laten we het hier maar even niet over hebben. Het is gebeurd, misschien maar beter dat het zo gebeurde." Ze streelde langs de wang van Evan en keek hem vol liefde aan. Ze had op zich wel een plan, maar ze vond het zo moeilijk. Er kon nog zoveel fout gaan.

Evan Mason

Ze knikte en zei dat ze dacht dat hij er toe in staat zou zijn, ze kon hem weigeren en er tegenin gaan, maar als hij door een misverstand los zou komen, zou hij haar misschien wel vermoorden. 'Dat kan niet gebeuren, Juliet. Ik kan niet zonder jou.' zei hij zachtjes tegen haar, maar hij meende het duidelijk wel echt volledig. Er mocht haar niets overkomen. Echt niet. Ze zei dat ze het goed in de gaten moesten houden allemaal, heel erg goed. Ze begreep dat het hem bang maakte, maar als ze verstandig waren en Lilian ook, zou het goedkoper. Ze moesten afspreken dat niemand hem zou vrijlaten, dan konden ze dit wel. Hij knikte langzaam. Ze gaf aan dat ze ook het bangste was dat ze hem uit liefde vrij zou laten. 'We moeten haar heel duidelijk maken dat ze dat niet mag doen, dat het ontzettend gevaarlijk is, wat hij haar nu ook wijsmaakt. Vanaf nu moet alles zo voorzichtig en is hij eigenlijk niet meer te vertrouwen.' zei hij. Een opgesloten vampier was sowieso niet te vertrouwen, want die konden alles doen om los te komen. Ook ontzettend goed liegen. Het was niet de eerste keer dat hij dat meemaakte. Ze streek langs zijn wang en ze zei dat ze het er maar niet over pesten hebben, het was misschien maar beter dat het zo gebeurde. 'Beter dit dan dat hij vandaag toch niet aankon en hij al zo ver doorgedraaid was dat we hem niet eens vast zouden krijgen.'

Juliet Alarie

Volgens Evan kon het niet gebeuren, hij kon niet zonder haar. Hij meende het duidelijk. Ze streelde zacht langs zijn wang en knikte even. Ze zouden hier echt hele duidelijke afspraken over moeten maken. Hij wilde ook dat Lilian het duidelijk wist. "Zeker, we gaan het met haar overleggen, ze moet weten dat het niet kan, wat hij ook tegen haar zal zeggen." Knikte ze. Evan vond het beter dat hij het vandaag allemaal niet aankon en zo ver doorgedraaid was dat ze hem anders niet eens vast konden krijgen. Ze knikte weer. Ze bleef even dichtbij hem staan tot ze weer beweging zag in de tuin. De vader van Lilian ontdeed haar langzaam van alle bloemen en kruiden. Juliet keek er wat nieuwsgierig naar.

Evan Mason

Ze zei dat ze het zeker met Lilian zouden bespreken, zodat ze wist dat ze hem niet los mocht laten, wat Alex ook tegen haar zou zeggen. Hij knikte daardoor. Het mocht echt niet gebeuren. Pas als Juliet heel erg zeker wist dat het veilig was. Anders niet. Hij vond het allemaal al gevaarlijk genoeg. Hij keek even naar wat er in de tuin gebeurde, het zag er heel erg bijzonder uit. Alsof al het leven in de natuur reageerde op Lilian. Hij vroeg zich af of het voor haar heel raar zou aanvoelen dat een vampier dood was. Dat er eigenlijk geen leven meer in zat. Hij zag Juliet ook even kijken en hij pakte haar hand zachtjes vast. ‘Hoe vaak moet je bij Alex zijn? Wat gaat er nu precies gebeuren?’ Vroeg hij zachtjes aan haar. Hij was benieuwd hoe het zou gaan verlopen.

Juliet Alarie

Ze voelde de hand van Evan in de hare en ze keek hem even aan. Hij wilde weten hoe vaak ze bij Alex moest zijn en wat er ging gebeuren. "De eerste twee dagen laat ik hem met rust. Ik denk dat Lilian wel naar hem toe wilt, maar dat is oké. Dan begin ik op de derde dag met het trainen. Misschien wel wat wreed, maar ik heb een mens nodig die ik voor zijn neus open snijd en ik wil zijn reactie zien daarop. Dit doe ik om de dag in het begin. Wanneer hij echt begint weg te kwijnen ontvangt hij een klein beetje bloed, maar ik wil hem zo zwak mogelijk houden." Legde ze zacht aan hem uit. "De eerste keer krijgt hij pas bloed als hij echt bijna niets meer kan." Vertelde ze aan Evan. Ze vond het wel naar, maar zo zou het wel gaan werken.

Evan Mason

Ze zei dat ze de eerste twee dagen niets ging doen, maar Lilian zou wel naar hem toe willen. Hij knikte langzaam. Hij hoopte echt dat Lilian niet verblind werd door de liefde voor Alex. Dat was hartstikke gevaarlijk. Ze moest blijven onthouden dat hij een vampier was. ‘Ik hoop echt dat Lilian voorzichtig is.’ Zei hij zachtjes. Ze vertelde dat ze na de eerste twee dagen iemand moest opensnijden om zijn reactie te zien en hij zou pas bloed krijgen als hij echt heel erg zwak was en hij bijna niks kon. ‘Hoe lang duurt het ongeveer voordat hij zo verzwakt is?’ Vroeg hij nu. Hij wist niet hoe snel dat precies zou gaan, hij had zelf nooit een vampier zo lang vastgehouden, hij wist alleen dat ze na twee dagen geen bloed vaak al helemaal gek werden. Alex was al de hele tijd dorstig, het zou vast niet lang duren. ‘Wil je hem zo zwak hebben zodat hij niet meer sterk is en hij niet zo veel kan doen?’ Vroeg hij daarna. Hij drukte even zachtjes zijn lippen op haar wang en daarna staarde hij in haar ogen. ‘En je wilt zeker alsnog de komende twee dagen hier in de buurt blijven?’ Vroeg hij daarna. Ze wilde waarschijnlijk niet echt weg.

Juliet Alarie

Hij hoopte dat Lilian echt voorzichtig was. Ze knikte hierdoor. "Ja, ik hoop het ook echt. Ik hoop echt dat ze het begrijpt." Zei ze zachtjes tegen Evan terug. Evan wilde weten hoe lang het duurt voor hij zo verzwakt zou zijn. Ze dacht er even over na. "Hij is al in een verzwakte staat... ik denk maximaal drie weken." Zei ze bedenkelijk tegen hem. "Hij zal eerst gek worden en daarna langzaam aan steeds minder kunnen. Die staat moet ik goed in de gaten houden." Vertelde ze zachtjes. Hij vroeg of ze hem zo zwak wilde hebben zodat hij niet meer stekr was en niet zoveel kon doen. "Ja, precies, zodat het makkelijker is omtot hem door te dringen." Knikte ze. Hij vroego f ze zeker de komende dagen hier in de buurt wilde blijven. "Ja, maar we kunnen wel een beetje ons eigen ding doen hoor. Hij zal niets horen en niets ruiken vanuit die kelder." Gaf ze eerlijk aan.
Lilian kwam niet veel later weer binnen. Ze zag er nog wat triest uit, maar ze leek wel veranderd. Ze was prachtig en had een beopaad soort andere uitstraling. Ze droeg een zwarte ketting met een hertenteken om haar hals met een zilveren bol. "Ik denk dat het gelukt is allemaal, ik voel me als herboren, ik voel me alsof ik de wereld aankan, maar ik vind het nog wel wat spannend allemaal al die krachten. Is het goed als ik naar Alex ga?" Vroeg ze. Juliet bekeek haar even, ze leek echt wel oké te zijn, wel iets anders, maar ze leek beheerst te zijn en alsof ze het prima kon handelen allemaal. Juliet keek even naar Evan om te kijken wat hij ervan vond.

Evan Mason

Juliet vertelde hem dat hij al in verzwakte staat was, ze dacht dat het minimaal drie weken duurde voor hij zo verzwakt zou zijn. Alex zou eerst gek worden en daarna langzaam aan steeds minder kunnen. Die staat zou ze goed in de gaten moeten houden. Hij knikte langzaam. Hij vertrouwde er op dat ze voorzichtig was, maar hij vond het wel lastig. Ze zei dat ze hem inderdaad zo zwak wilde hebben, dan was het makkelijker om tot hem door te dringen. ‘Is dat niet gevaarlijk? Kan hij dan niet nog opeens helemaal doordraaien en je overvallen?’ Vroeg hij zachtjes aan haar. Ze zei dat ze in de buurt wilde blijven, maar dat ze wel een beetje hun eigen ding konden doen. Alex zou niets horen of ruiken vanuit de kelder. Dat liet hem glimlachen. ‘Goed, dan kunnen we dus even vanuit hier naar mooie huizen in de buurt zoeken en kunnen we ook gewoon goede seks met elkaar hebben.’ Plaagde hij haar zachtjes. Toen Lilian weer naar binnen kwam keek hij meteen op, ze was duidelijk anders. Ze had een andere uitstraling. Ze was prachtig zo, dat wel. Het leek helemaal bij haar te passen. Toch was goed te zien dat ze triest was. Ze zei dat het gelukt was, dat ze zich als herboren voelde en alsof ze de wereld aankon, maar ze vond het spannend allemaal. Ze wilde weten of het goed was als ze naar Alex ging. Juliet keek zijn kant op en daardoor ademde hij langzaam in. ‘Ik wil wel nog eventjes aangeven dat het ontzettend belangrijk is om er rekening mee te blijven houden dat hij nu een roofdier in een kooi is, Lilian. Ik weet hoe veel je van hem houdt en hij ook echt van jou, maar je moet voorzichtig zijn. Hij is zichzelf niet meer nu. Een opgesloten vampier is echt ontzettend gevaarlijk en je moet oppassen met hem. Dat is moeilijk doordat je zo veel van hem houdt, maar je moet er toch echt rekening mee houden. Voor de veiligheid van ons allemaal. Als Alex om wat voor reden dan ook te vroeg vrij komt, lopen we allemaal gigantisch gevaar. Hijzelf ook. Vergeet dat alsjeblieft niet. Jij als jager weet heel goed hoe gevaarlijk het is om een vampier op te sluiten, je weet wat dat met ze doet. Onthou dat. Alex is niet anders hierin.’ Zei hij tegen haar, omdat hij dit heel duidelijk wilde hebben.

Juliet Alarie

"Ik geloof echt dat hij binnen drie weken verzwak genoeg is." Gaf ze zacht aan. Hij vroeg of het niet gevaarlijk was, of hij niet helemaal kon doodraaien en haar kon overvallen. "Jawel, maar ik ga voorlopig zijn cel niet in. Hij kan mij zien vanaf de buitenkant en het bloed ruiken. Dan ben ik veilig genoeg." Gaf ze eerlijk aan. Hij glimlachte door wat ze zei en plaagde haar dat ze vanuit hier naar mooie huizen in de buurt konden zoeken en goede seks konden hebben. Ze drukte haar lippen even fanatiek op die van hem. "Dat kan zeker." Zei ze wat ondeugend tegen hem. Wanneer Lilian binnen kwam, begon Evan tegen haar te praten. De vrouw luisterde goed naar hem en bleef na zijn woorden even stil. "Ik weet dat het levensgevaarlijk is. Ik zal zijn celdeur niet aanraken of openmaken. Er zit ook een noodknop in de kelder, zodra er wat gebeurd, zal ik die indrukken en zal de kelder afgesloten worden. Dan loopt verder in ieder geval niemand gevaar." Zei ze ernstig tegen Evan. "Ik weet dat Alex niet meer de Alex zal zijn die ik ken, maar ik heb hem beloofd hem op te zoeken en elke dag bij hem te zijn. Die belofte wil ik niet breken want ik weet dat hij er diep van binnen wel is en het ergens toch meemaakt." Gaf ze zacht aan. Ze glimlachte even wat weekjes en daarna liep Lilian naar beneden toe naar de Kelder. Ze opende voorzichtig de deur en bleef op een afstandje van Alex staan. Hij zat hier nu inmiddels een paar uur alleen. "Alex?" Klonk haar stem zacht.

Evan Mason

Juliet dacht echt dat Alex binnen drie weken zwak genoeg was, waardoor hij knikte. Hij vond het fijn om te horen dat ze zeker was van haar zaak. Ze zei dat het wel nog gevaarlijk was, maar ze zou voorlopig de cel van Alex niet in gaan. Hij kon haar zien vanaf de buitenkant en het bloed ruiken, daar was ze veilig genoeg. Hij knikte, omdat hij blij was om dat te horen. 'Gelukkig maar.' zei hij ook meteen. Toen hij zei dat ze opzoek konden naar mooie huizen en ze goede seks konden hebben, drukte ze haar lippen fanatiek op die van hem, om daarna te zeggen dat het zeker kon. Haar stem wat ondeugend. Hij vond het heerlijk om op die manier met haar om te gaan. Toen hij Lilian vertelde over Alex zag hij al dat ze goed naar hem luisterde, ze leek het met hem eens te zijn. Ze zei dat ze wist dat Alex levensgevaarlijk was, dat ze zijn celdeur niet zou aanraken of openmaken. Er zat een noodknop in de kelder, zodra er wat gebeurde zou ze die indrukken en zou verder niemand in gevaar zijn. Behalve Lilian zelf dan. Ze wist dat het niet meer de Alex was die ze kende, maar ze had hem beloofd hem op te zoeken en bij hem te zijn. Ze wilde dat niet verbreken, want ze wist dat hij er diep van binnen wel was en het ergens zou meemaken. Hij knikte even. 'Oké, ik ben blij dat je voorzichtig bent.' zei hij tegen haar. Daarna vertrok ze al naar de kelder.


Alexios Evans

Zodra Juliet verdwenen was had hij toch gekeken of er niet ergens een mogelijkheid was om hier uit te komen. Hij moest het weten. Die was er niet. Natuurlijk had hij dat al gedacht, maar nu wist hij het vrij zeker. Er was geen manier om hier uit te komen. Hij was heen en weer blijven lopen door de cel heen, constant. Uren lang. Puur om zichzelf bezig te houden. Hij was dorstig, hij was onrustig, hij voelde zich gigantisch opgefokt doordat hij opgesloten was. Hij was al bang geweest voor dit moment en nu hij het echt meemaakte was het nog erger dan hij verwacht had. Nu al. Het zou nog duizend keer erger worden. Toen hij een deur open hoorde gaan bleef hij doodstil staan. Hij was ook veel alerter. Hij rook de geur van Lilian en ze verscheen na een paar seconde ook. Hij bleef nog steeds doodstil staan. Hij was nu duidelijk al anders. Meer een roofdier dan hij normaal was. Zijn instincten kwamen al flink naar boven, puur doordat hij vast zat. Toch haalde ze hem wat meer terug naar de realiteit door zachtjes zijn naam te noemen. Hij keek haar aan en zijn blik werd iets zachter, daarna liep hij naar de tralies toe, zodat hij zo dicht mogelijk bij haar stond. Ze was anders. Ze leek bijna mooier. Hij zag de ketting om haar nek. Dat kwam door de verandering. Ondanks dat hij het zwaar had met zichzelf, wist hij het voor elkaar te krijgen om te focussen op hoe veel hij van haar hield. 'Hoe was het? Hoe voel je je?' vroeg hij, oprecht geïnteresseerd. Zijn stem klonk iets donker en de blik in zijn ogen was iets anders, maar hij wist het op te brengen om oprecht interesse in haar te hebben en dat was al vrij bijzonder.

Lilian Nova

Hij stond doodstil, als een roofdier dat zijn prooi zag. Ze slikte even en keek naar hem, ze bleef doodstil staan en ze zag hoe zijn blik gelukkig wel verzachtte toen ze zijn naam noemde. Een traan gleed automaties over haar wang en ze voelde hoe hij naar de ketting keek, daardoor pakte ze die even vast waardoor haar ogen een lichtere gloed kregen. Ze voelde de electriciteit door haar lchaam stromen en liet de ketting gauw weer los. Ze wist nog niet goed hoe die werkte. Hij begon te praten en ze slikte even. Ze kwam langzaam iets dichterbij om goed naar hem te kijken. Hij wilde weten hoe het was. "Bijzonder." Fluisterde ze tegen hem. "Alsof alles om mij heen meer leeft, alsof ik meer leef. Ik voel me vol energie, alsof ik de hele wereld aankan. Ik voel een duidelijke connectie met de natuur." Klonk haar stem zacht. Ze bleef toch wat op afstand, ze voelde heel duidelijk dat hij dood was, dat zijn huid koud was en dat hij niet hoorde te leven. Het voelde even moeilijk, mede door haar jagersinstinct, maar ze wist dat ze zich hier overheen moest gaan zetten, dat moest ze leren. "Hoe gaat het met jou, Alex?" Vroeg ze zachtjes.

Alexios Evans

Hij zag een traan over haar wang heen lopen, waardoor hij diep inademde. Voelde ze zich niet goed? Hij was enorm bezorgd om haar. Ze raakte de ketting eventjes aan en hij zag dat haar ogen daardoor leken te veranderen. Het zag er heel bijzonder uit. Ze kwam iets dichterbij en ze fluisterde dat het bijzonder was, alsof alles om haar heen meer leefde. Alsof ze zelf meer leefde. Ze voelde zich vol energie, alsof ze de hele wereld aan kon en ze had een duidelijke connectie met de natuur. Hij knikte langzaam, maar hij realiseerde zich heel goed dat hij voor haar dus nu anders aan moest voelen. Natuurlijk wist ze al die tijd al wel dat hij een vampier was en dat hij niet leefde, maar waarschijnlijk kon ze het nu echt voelen. Alles om haar heen leefde, behalve hij. Had dat invloed op haar gevoelens voor hem? Hij merkte dat hij gigantisch aan alles twijfelde, maar het hielp waarschijnlijk niet mee dat hij al zo onrustig was. 'Ik voel ook anders aan, of niet soms?' vroeg hij nu zachtjes aan haar. Ze wilde weten hoe het met hem ging, waardoor hij diep inademde. 'Wel oké.' zei hij daarna zachtjes. Hij wist het zelf ook niet zo goed.