Kentucky Races

Scott Sanchez

Eenmaal uitgekleed stapte hij onder de douche. Hij begon het verband dat om zijn borst zat los te peuteren. Eerst leek het niet helemaal te lukken, maar uiteindelijk kreeg hij het los. Hij rolde het verband op tot een rolletje en gooide dat in de prullenbak. Daarna deed hij de douche aan. Hij keek naar zijn borstkas, het zag er nog steeds niet uit en het was heel erg pijnlijk. Rond de 'oude' schotwond was het helemaal beurs, waarschijnlijk had hij er toch een trap tegenaan gehad. En er begon alweer bloed naast de hechtingen vandaan te sijpelen. Scott zuchtte en stapte onder de douche. Hij genoot hoe het warme water langs zijn lichaam een weg naar beneden zocht. Het mengde met het bloed, wat allemaal wegspoelde in het afvoerputje.
Toen hij klaar was met douchen draaide hij de kraan uit en begon hij zich af te drogen. Daarna pakte hij wat nieuw verband en een gaasje uit het kastje in de slaapkamer. Hij depte eerst wat bloed weg, hoewel het nog steeds bleef bloeden, en begon het toen te verbinden. Hij moest zeggen dat hij daar steeds beter in werd. Toen hij zichzelf verbonden had trok hij zijn kleding aan en liep hij de trap af naar beneden.
Esmeralda zat al klaar op de bank met cola en popcorn. Scott glimlachte naar haar en plofte naast haar op de bank. "Ik ben er klaar voor," liet hij weten, terwijl hij de twee glazen vulde met cola en één van de twee glazen pakte en die aan zijn mond zette.

Esmeralda Latorche

Hij kwam weer schoon en aangekleed naar beneden, ze glimlachte naar hem. “Je bent knap...” Fluisterde ze toch wat verlegen tegen hem, kort keek ze hem weer aan. Hij schonk allebei de glazen vol en ging naast haar zitten, de bak popcorn lag tussen hun in.
“Ik weet niet of je zoet lekker vind?” Vroeg ze nu onzeker aan hem, omdat dat de smaak van de popcorn was. Ze drukte op play en keek naar de tv.
“Wie belde je?” Wilde ze graag van hem weten, weer keek ze kort naar hem op, ze pakte een handje popcorn en begon alvast te eten.

Scott Sanchez

Esmeralda keek hem glimlachend aan en zei dat hij knap was. Daardoor glimlachte hij terug. "Niet zo knap als jij bent," zei hij terug. Hij glimlachte daardoor nog ietsje breder. Daarna vroeg Esmeralda hem of hij zoet lekker vond, Scott snapte dat ze op de popcorn doelde. "Ik vind zoet en zout beide lekker," antwoordde hij op haar vraag, terwijl hij een handje popcorn pakte en er een paar in zijn mond stopte. Esmeralda zette de film aan en Scott keek naar de televisie. Na een paar minuten van de film gezien te hebben, vroeg Esmeralda plotseling wie hem net belde. Direct leek Scott's gedrag en houding om te slaan. Hij spande wat aan- onwillig- en begon iets sneller adem te halen. "Rico," antwoordde hij haastig. Hij had geen zin om het erover te hebben. Daarom ging hij er ook niet verder over door en keek hij weer naar de televisie, terwijl hij een paar slokken cola nam.

Esmeralda Latorche

Ze werd helemaal rood door zijn woorden dat hij niet zo knap was als haar. Hij gaf aan dat hij zoete en zoute popcorn allebei lekker vond, dat vond ze fijn om te horen. Dan vond hij het niet vies.
Scott zei dat het Rico was, ze knikte alleen even, nu begreep ze waarom hij zo overduidelijk aangaf dat ze niet meer bang hoefde te zijn, aangezien hij waarschijnlijk weer mee ging doen met het kartel. Ze baalde er flink van en het maakte ook bang, bang voor dat Scott iets zou worden aangedaan.
“Doe je wel voorzichtig?” Fluisterde ze hem heel zacht en bezorgd toe. Ze keek weer even naar hem op. Naarmate de film vorderde, voelde ze het kriebelen, af en toe keek ze naar Scott, ze wilde dolgraag tegen hem aanzitten, gewoon de chemie tussen hun voelen en bij hem zijn, ze hield onwijs veel van hem en vond het vreselijk dat ze zo bang was om hem aan te raken. Heel langzaam zakte ze iets scheef, ze rilde een beetje en voorzichtig legde ze haar hoofd nu tegen zijn schouder aan. Ze haalde trillend adem en moest haar best doen om rustig te blijven, haar hoofd zei dat dit fout was, maar vanuit haar hart voelde dit goed.

Scott Sanchez

De volgende ochtend werd hij op de bank wakker. Blijkbaar was hij daar in slaap gevallen toen de film af was gelopen. Het eind van de film kon hij zich niet eens meer zo heel goed herinneren.
Hij kwam wat overeind en ging zitten op de bank. Hij gaapte en rekte zich even uit, waarbij een lelijke pijnscheut door zijn borstkas trok. Hij kreunde even gedempt en stond toen op. Langzaam liep hij richting de keuken en nam hij een glas water. Daarna smeerde hij een broodje en at die meteen op. Het was al vrij laat- later dan hij had gewild. Hij moest nog met Vince trainen en had 's avonds ook een 'afspraak'.
De eigenaar van de stoeterij had hem namelijk laten weten dat hij iets meer vaart moest boeken, want hij had geen zin om voor een paard voer en stro te betalen als hij geen races kon lopen. Dit legde wel wat druk op Scott. Het enige wat hem nu nog lukte op Vince was er keihard vandoor gaan op de baan. Het was gewoon riskant.

Esmeralda Latorche

Ze had na de film een deken over Scott heengelegd, hij was in slaap gevallen. Ze had hem ook voorzichtig in een goede houding gepositioneerd. Nog even was ze blijven zitten, haar blik bezorgd op hem gericht. Ze had nog even gehuild, gewoon uit verdriet en onmacht dat ze niets durfde. Ze raakte hem af en toe voorzichtig aan, maar ze werd er misselijk van. Ze was maar naar boven gegaan en was in bed gaan liggen, ze hield al haar kleding aan, ze wilde het niet zien in de spiegel wat haar allemaal was aangedaan.
Daardoor was ze de volgende ochtend ook met dezelfde kleding uit bed gestapt. Ze wilde zich ook echt niet omkleden. Haar rode haren bond ze op tot een knot en ze stapte langzaam en stijf naar beneden. Ze kreunde zachtjes en zag dat Scott nog beneden was.
“Goedemorgen, lieve Scott...” Fluisterde ze zachtjes en ze keek naar hem.
“Kan ik wat voor je doen straks of voor Vince?” Vroeg ze zacht aan hem. Ze wilde hem heel graag helpen, ze wilde hem laten zien dat ze alles voor hem wilde doen.

Scott Sanchez

Hij was net klaar om de deur uit te gaan toen hij gestommel hoorde op de trap. Niet veel later verscheen Esmeralda beneden en begroette ze hem.
"Goedemorgen," groette Scott terug. Een kleine glimlach ontstond op zijn gezicht. Hij ritste zijn jas dicht en opende de voordeur.
"Ik ga op de baan trainen," liet hij weten na de vraag van Esmeralda. "Dus ik denk dat hulp wel welkom is," zei hij erachteraan, met een kleine grijns op zijn gezicht. Hij wist niet of Esmeralda al had gezien hoe Vince was geworden na het 'ongeluk' op de baan. Het baarde Scott enige zorgen. Hij hoopte maar dat de hengst bij zou trekken, anders zou hij sowieso verkocht worden.. Een rilling trok over Scott's rug. Hij zou er gewoon voor gaan. Meer kon hij niet.
"Ik ga alvast poetsen en opzadelen," zei hij nu. Daarna stapte hij naar buiten en sloot de deur achter zich. Hij liep richting de stallen, waar nog niet veel mensen- behalve stalknechten- bezig waren. Vince stond nog binnen. Een van de stalknechten wilde net zijn halster om doen om hem naar het weiland te brengen.
"Laat hem maar staan," zei Scott toen hij bij de stal van Vince arriveerde. De stalknecht knikte en pakte het volgende paard alvast. Scott opende de stal en nam Vince uit de stal, waarna hij hem mee nam naar de poetsplaats en hem begon te poetsen en daarna begon op te zadelen.

Esmeralda Latorche

Scott begroette haar terug. Ze zou nu normaal gesproken een kus op zijn wang drukken, maar nu keek ze hem alleen aan. Hij ging op de baan trainen dus hij dacht dat alle hulp wel welkom was. Ze knikte een beetje. Ze wist dat het niet zo goed ging met Vince de laatste tijd en ze baalde ervan.
“Scott, is het geen idee als je op Sinead gaat zitten en Vince aan een halster achter je aanneemt? Zo kun je hem weer opnieuw eraan leren wennen.” Stelde ze voor. Ze wist niet of het een goed idee was, maar ze kon het altijd voorstellen. Hij ging alvast poetsen en opzadelen, ze knikte naar hem en nam maar een kopje thee, eten hoefde ze niet. Ze voelde zich niet zo lekker, ze had al de hele tijd wat buikpijn. Toch zette ze wel door en na een tijdje kwam ze naar de stallen, ze besteedde eerst wat aandacht aan Sinead

Scott Sanchez

Terwijl hij Vince aan het opzadelen was dacht hij nog even aan het voorstel van Esmeralda, namelijk op Sinead zitten en Vince meenemen aan een halster. Aan de ene kant leek het hem wel een goed idee, maar aan de andere kant dacht hij niet dat het zou werken. Want hij kon met Vince gewoon rustig stappen en draven op de baan. Zelfs in een handgalopje. Maar zodra hij met andere paarden samen in rengalop over de baan ging, leek er iets te knappen bij Vince.
Scott zuchtte zachtjes en deed Vince's hoofdstel om, waarna hij hem mee nam richting de baan. Er trokken weer wat pijnlijke steken door zijn borstkas, maar hij negeerde het en liep door. Eenmaal op de baan steeg hij op. Nu leek Vince nog gewoon rustig.

Esmeralda Latorche

Na een tijdje ging ze achter Scott aan, om te zien hoe het ging. Ze ging naar het binnenste gedeelte van de baan. Ze liep nog wat moeilijk en pijnlijk, maar het ging op zich wel. Ze had gewoon heel erg veel pijn nog, pijn die ze veel liever vergat. Scott steeg gewoon op Vince, ze leunde over de reling heen en keek naar hem met een wat dromerige blik in haar ogen.

Scott Sanchez

Het was vrij druk op de baan. Iets waar hij eigenlijk niet heel blij mee was, maar het was wel een goede training voor Vince, als hij niet volledig door zou draaien in ieder geval.
Na een aantal minuten gestapt te hebben langs de buitenste rand van de renbaan, liet hij Vince aandraven. Vince brieste en draafde braaf aan, nu was er werkelijk nog niets raars te merken aan Vince. Hij liep gewoon zoals hij normaal ook deed.
Pas toen hij na een tijdje Vince liet aangalopperen merkte hij enige spanning op. De hengst leek erg veel op zijn omgeving te letten en was wat schrikachtiger. Toch luisterde hij nog goed en reageerde hij op Scott´s hulpen.
Pas toen hij het tempo wat versnelde en andere paarden langs hem renden, begon Vince wat drukker te worden. Hij gooide steeds zijn hoofd in de lucht en hij had zijn oren wat meer in zijn nek dan anders. Toch luisterde hij nog wel. Scott praatte zachtjes tegen het paard en haalde een van zijn voorgangers in, die langzamer galoppeerde. Omdat Vince nog vrij braaf was gaf Scott hem een klopje op zijn hals. Net op het moment dat hij zijn teugels weer goed vast had, kwam een ander paard naast hen galopperen en liet enorm weinig ruimte tussen hen in. Dit zorgde ervoor dat Vince haast tussen de reling en het andere paard geplet werd. Vince schoot hierdoor naar voren. Scott keek geïrriteerd naar de andere jockey- een van de mannen die hij totaal niet mocht. Deze vent leek het echter niet eens te merken en hij liet zijn paard weer versnellen en naast Scott komen. Vince gooide zijn hoofd in de lucht en pakte het bit vast. Wat Scott ook probeerde, hij kon niet meer tot Vince doordringen. Het paard versnelde alleen maar, het wit was in zijn ogen te zien en hij rende in paniek verder, alsof er een of ander roofdier achter hen aan zat. Het andere paard wist hen niet meer bij te houden.

Esmeralda Latorche

Ze bestudeerde het tweetal en zag hoe Vince na een tijdje op de vlucht ging, dat hij op de vlucht ging, had wel een reden. Aangezien een andere jockey veel te dichtbij kwam, eigenlijk zou hij volgens de regels niet eens zo dichtbij mogen komen, maar ze wist dat in deze wereld wel meer wetten en regels werden overtreden. Ze liep naar het einde toe, wat langzaam en vermoeid. Ze wilde met Scott praten en vertellen dat ze wat verbeterpunten had waar hij op kon gaan letten. Scott wachtte namelijk tot het verkeerd ging, natuurlijk wist hij dat het verkeerd zou gaan, maar zo moest het op Vince niet overkomen, hij moest nog wat meer vertrouwen aan de hengst geven. Dan zou het al een stukje beter gaan. Misschien konden ze ook eens een ander bitje proberen, eentje die Vince niet tussen zijn tanden kon nemen, dat zou bij elkaar al veel schelen, dacht ze.

Scott Sanchez

Hij merkte aan zichzelf dat hij de laatste constant gespannen was en sneller geïrriteerd. Ook nu kwam dat weer naar voren. Na een tijdje als een blind paard over de baan te hebben gerend, wist Scott Vince terug te krijgen naar draf. Blijkbaar had hij verkeerd bewogen bij deze rit, want er trokken steken door zijn borstkas heen. Omdat hij er benauwd door raakte, sprong hij van Vince af toen het dier weer rustiger was en leunde voorover, met zijn handen op zijn knieën steunend. Hij concentreerde zich op zijn ademhaling toen de jockey van zojuist aan kwam op zijn paard en er ook vanaf sprong. Hij liep naar Scott toe.
"Gaat het wel helemaal goed?" vroeg deze jongen. Scott en hij waren ongeveer van dezelfde leeftijd. Scott kende deze jongen al, hij vond het maar een kwal en ze hadden elkaar nooit goed gemogen.
"Ziet het eruit alsof het goed gaat?" gromde Scott bot terug. Hij was nog steeds geïrriteerd, hij vond het gewoon een onwijs domme actie van die knul om hen in te sluiten tegen de reling aan. Het had nog veel erger fout kunnen gaan.
De jongen reageerde niet op Scott's botte reactie en stapte nog dichterbij. Hij legde zijn hand op Scott's rug, wat bij Scott zorgde voor een soort explosie. Hij stopte altijd al zijn emoties maar weg, hij liet nooit zijn frustraties eruit, hij huilde haast nooit ergens om. En nu leek alles van de afgelopen tijd eruit te komen.
Scott sloeg de hand van zijn rug en duwde de jongen naar achteren, terwijl hij de teugels van Vince ook nog vast had. "Misschien moet je eens leren nadenken voor je wat doet, mongool!" siste Scott. Hij had zin om uit te halen, om het gezicht van deze jongen volledig te verbouwen, maar wist zich nog een beetje in te houden. Uit automatisme begon hij Italiaans te ratelen, maar het was wel duidelijk dat hij kwaad was. De andere jongen wist niet wat hem over kwam. Die wist natuurlijk niets van Scott's achtergrond.

Esmeralda Latorche

Ineens sprong Scott van Vince toe, ze wachtte geen moment en nam een sprintje naar hem toe, aangezien hij nog best wel een eindje verderop zat. Het deed pijn, het leek wel alsof haar lichaam in tweeën werd gescheurd. Ze keek toe hoe de andere jockey hem probeerde te helpen, maar het leek geen nut te hebben.
“Laat hem maar.” Zei ze zacht tegen deze Jockey, ze kwam dichterbij en hijgde extreem, haar ademhaling was wat raspend en ze voelde zich duizelig.
“Scott... lieverd, kom, dan gaan we weer even terug, lukt het om op te staan?” Vroeg ze hem zachtjes. Ze pakte voorzichtig Vince van hem over en legde ook haar hand op de rug van Scott.
“Het is niet erg, maar je kan hier niet blijven zitten. Kom op, lieverd.” Fluisterde ze, ze knielde bij hem neer. Haar gezicht was heel erg bleek en ze voelde zich afschuwelijk, toch voelde ze de nood om Scott te helpen. Hij was haar alles, ze moest hem helpen.