Kentucky Races

Scott Sanchez

Esmeralda's hoofd was knalrood en Scott had niet helemaal het idee dat alles klopte. Toch bleef ze het bij haar verhaal houden en zei ze dat ze moest gaan nadat ze Sinead hadden getraind.
Scott bleef haar even een tijdje aan staren. Hij vertrouwde het niet, maar hij wist niet hoe hij er mee om moest gaan. Hij beet even op zijn lip en voelde zijn hart bonzen in zijn borstkas.
"En.. Wij dan?" vroeg hij nu gedempt. "En Sinead?" Scott kneep zijn ogen wat samen en schudde zijn hoofd langzaam. "Heeft het dan nog wel nut om nu te gaan trainen?"

Esmeralda Latorche

Scott vroeg aan haar hoe het met hun moest, dat vond ze een moeilijke vraag. Ze aarzelde en keek hem weer even.niet aan.
"Dat is dan voorbij..." fluisterde ze, ze kreeg tranen in haar ogen. Dit wilde ze helemaal niet, maar ze deed het voor zijn eigen bestwil, hij zou dan blijven leven. Hij zou ongedeerd blijven,..
"Wil jij Sinead trainen? Jij bent een van de beste, Scott, alsjeblieft?" Ze keek hem weer even aan, er liep een traan over haar wang heen.

Scott Sanchez

Hij bleef even zwijgend staan. De woorden van Esmeralda hakten er goed in. Hij staarde haar nog even aan, zij vroeg of hij Sinead wilde trainen omdat hij een van de beste was, maar Scott reageerde niet. Hij vond dit zo geen actie voor Esmeralda, maar hij kon het ook mis hebben. Hoe lang kenden ze elkaar immers? Nog niet heel lang.
Scott draaide zich om en stapte de stal weer uit, zonder een woord te zeggen. Een brok vormde zich in zijn keek. Hij keek Esmeralda nog even kort aan en besloot dat hij dit niet vertrouwde. Hij liep naar de paarden die tegenover Sinead stonden en griste zijn mobiel uit zijn zak en zocht tussen de lijst ingekomen oproepen. Dit deed hij liever niet, maar hij werd er toe gedwongen.
Hij zette zijn mobiel aan zijn oor en luisterde hoe die over ging en hoe er uiteindelijk opgenomen werd. Een rilling trok over zijn rug, maar daarna begon hij aan een stuk door te ratelen in het Italiaans, met flink wat scheldwoorden er tussendoor.

Esmeralda Latorche

“Scott...” Fluisterde ze toen hij weg liep, ze wilde zijn arm pakken, maar hij liep de stal uit. Ze keek naar de grond en voelde zich intens verdrietig. Het was zo pijnlijk om hem zo te zien, dat hij wegliep van haar omdat ze hem pijn deed. Aarzelend keek ze hem na, hij pakte zijn mobiel en begon woest te bellen. Ze liep de stal uit en pakte zacht zijn arm.
“Scott, doe dit nu niet, ik wil niet dat ze jou pijn doen... Echt niet... dit is het beste voor ons allebei...” Snikte ze nu. De tranen liepen over haar wangen heen, ze verstond niet wat er gezegd word, maar waarschijnlijk belde hij wel met iemand van het kartel.

Scott Sanchez

Hij hoorde de woorden van Esmeralda, maar reageerde er niet op. Hij was nu aan de telefoon en kom moeilijk twee verschillende gesprekken tegelijk voeren.
In het Italiaans sprak hij verder, af en toe was hij stil en luisterde wat er aan de andere kant werd gezegd door Rico. De stem van Rico klonk woedend en later hoorde hij Ferro ook nog op de achtergrond.
"Iedereen die ik hier het erf op zie komen knal ik af, ik zweer het," siste Scott nog in het Italiaans. Er klonk een kleine stilte en later had Ferro de telefoon over genomen blijkbaar, want hij praatte nu. Hij wenste Scott een fijne race over een week, hij kwam ook wel even langs om te kijken. Scott gromde dat hij ziek in zijn hoofd was en dat hij Esmeralda met rust moest laten. Ferro zei dat hij dat zou doen, maar dat Scott binnenkort zou overlijden en hij dan Esmeralda terug zou hebben.
"In je dromen," gromde Scott terug. "De enige die binnenkort sterft ben jij, Ferro. Als ik je zie knal ik je dood." Scott praatte snel in het Italiaans, zo snel dat hij zelf soms bijna struikelde over zijn woorden. Daarna drukte hij het gesprek meteen weg. Hij had geen zin meer om verder te praten met Ferro. Lul dat het was.

Esmeralda Latorche

Scott zei niets tegen har, hij was druk bezig met het gesprek te voeren en daardoor bleef ze maar staan en keek ze hem alleen maar hopeloos aan. Ze luisterde zo goed mogelijk naar de woorden. Er werd aan de andere kant van de lijn iets over haar gezegd, waardoor Scott alleen nog maar woester reageerde. Ze huiverde even en beet zachtjes op haar lip terwijl ze de rest aanhoorde. Ze hoorde ook iets over doodgaan en de naam van Ferro erbij uit de mond van Scott. Daardoor glimlachte ze een heel klein beetje. Het voelde goed dat hij haar beschermde. Hij had het gesprek weggedrukt en daardoor sloeg ze haar armen om hem heen en legde ze haar hoofd tegen zijn borstkas aan.
“Ik wilde je beschermen, Scott, ik wil niet dat je doodgaat...” Fluisterde ze hem toe en ze hield hem stevig vast.

Scott Sanchez

Toen hij opgehangen had sloeg Esmeralda haar armen om hem heen en legde haar hoofd tegen zijn borstkas. Ze vertelde hem dat ze hem had willen beschermen, dat ze niet wilde dat hij dood ging. Scott zuchtte even zachtjes en moest nog even de tijd nemen om te kalmeren. Zijn spieren stonden gespannen en hij was er totaal niet blij mee dat hij weer contact had gehad met het kartel. Hoe vaker hij hen sprak, des te erger leek de woede van hun te worden. Rico was nog altijd het meest kwaad, maar hij hield zich altijd vrij kalm en liet andere de klusjes opknappen. Ferro was nu ook woest, vooral omdat Scott nu wat had met Esmeralda. Ferro zag dat als verraad van Scott, omdat Scott vroeger zijn 'vriend' was geweest. Scott had hem alleen nooit zo gezien.
"Ze zijn toch al van plan mij af te maken," sprak Scott gedempt tegen Esmeralda, nadat ze had gezegd dat ze hem had willen beschermen. "Al ben ik niet van plan binnenkort het loodje te leggen."
Scott keek even weg en twijfelde of hij alles zou zeggen tegen Esmeralda wat Ferro en Rico hem gezegd hadden.

Esmeralda Latorche

Scott vertelde haar dat ze toch al van plan waren om hem af te maken.
"Ze zouden van je afblijven als ik terug ging naar Ferro." Vertelde ze heel zachtjes. Waarschijnlijk zouden ze dan van Scott verwachten dat hij zo verdrietig was en geen nut meer zag in het leven, dat hij zichzelf om zou brengen. Nu bleven ze dus bij elkaar, het gaf Esmeralda wel een goed gevoel.
Scott was niet van plan om binnenkort het loodje te leggen, waardoor ze glimlachte.
"Ik ook niet." Zei ze nu, ze pakte zijn gezicht vast en twijfelde even, maar drukte toch haar lippen liefdevol op die van hem.

Scott Sanchez

Hij schudde even langzaam zijn hoofd. Hij kreeg er werkelijk elke dag meer spijt van dat hij samen met Rico en Melvin was gaan leven toen der tijd. Maar wat had hij anders gemoeten, zonder ouders? Hij zuchtte zachtjes, misschien waren pleegouders toch beter voor hem geweest.
"Dat geloof je toch niet, hè," sprak hij zachtjes toen Esmeralda zei dat ze hem niets aan zouden doen als zij terug ging naar Ferro. "Misschien was dat weer zo'n dom idee van Ferro, maar Rico wilt mij dood hebben omdat ik te veel weet. Dus hij had dan sowieso zijn woorden niet waar gemaakt." Scott stopte zijn mobiel in zijn zak en keek even om zich heen. Hij voelde zich gespannen en vroeg zich af al wat Rico van plan was met hem. Hoezo kwamen ze kijken bij de eerstvolgende race? Was het beter als Scott die race niet zou rijden? Nee, hij kon het niet maken om iemand anders op Vince te laten rijden, en Vince uit de race halen zou overal vraagtekens oproepen. Scott zuchtte gedempt.
Esmeralda pakte zijn gezicht zachtjes vast en gaf hem een kus. Scott glimlachte waterig en sloeg zijn gespierde armen om haar heen. Hij hield zielsveel van haar, maar had het idee dat hij haar leven tot nu toe alleen maar slechter had gemaakt.

Esmeralda Latorche

Hij vroeg haar of ze dat ook echt geloofde. Ze keek even naar de grond. "Ja, misschien wel." Gaf ze eerlijk toe. Ze keek hem weer aan.
"Scott, ik hoopte gewoon dat een van ons weer een normaal leven zou kunnen leiden en ik dacht dat dit misschien jou kans was...missschien was het wel dom om dat te denken, maar ik heb het voor jou over, echt..." zei ze hem zachtjes. Haar stem bleef continu wat onzeker klinken.
Scott leek een tijdje na te denken, ze keek vragend naar hem op, waar zou hij aan denken? Ze was best nieuwsgierig ernaar geworden, maar ze hield haar mond dicht. Dit soort dingen vond ze gewoon moeilijk, nog steeds, en dat zou ook nog wel een tijdje zo blijven.
Hij zoende haar terug en sloeg zijn armen om haar heen, ze kroop weer tegen hem aan. "Ik hou van je, lieverd." Fluisterde ze haast onverstaanbaar.

Scott Sanchez

Hij glimlachte lichtjes. "Je bent ook gewoon te lief," grinnikte hij zachtjes. "Esmeralda, luister, als er één persoon is die dit verdiend heeft ben ik het wel, jij niet. Ik heb er zelf voor gezorgd dat ik zo diep in de shit zit. Jij had geen keus. En dankzij mij zit jij nu ook weer meer in de problemen. Ik zou juist degene moeten zijn die mij zou moeten opofferen." Zijn glimlach verdween langzaam, en hij haalde zijn hand door Esmeralda's haren heen. "Jij verdiend zo ontzettend veel beter.." Fluisterde hij zachtjes. Daarna gaf hij haar voorzichtig weer een kus. Esmeralda vertelde hem dat ze van hem hield. Scott sloot haar nog meer in zijn armen en sloot zijn ogen even. "Ik hou ook van jou, Esmeralda.."

Esmeralda Latorche

Scott vond haar te lief en daardoor bloosde ze behoorlijk. Ze moest naar hem luisteren en hij vertelde dat hij deze ellende verdiende en zij niet. Hij had er zelf voor gezorgd, maar zij niet, zij had geen keuze.
“Ik had Ferro nooit moeten vertrouwen.” Fluisterde ze tegen Scott. Ze had nooit op zijn advances in moeten gaan... zodra ze door had gekregen dat het zaakje niet zuiver was, had ze moeten vluchten, ver weg. Maar ze was te lang bij hem gebleven en had teveel gezien van wat Ferro en het kartel konden.
“Jij hebt de kracht gehad om nee tegen ze te zeggen, je bent ontzettend sterk, jij verdient ook veel beter.” Zei ze tegen hem terug, ze voelde zijn hand door haar haren glijden en ze sloot haar ogen. Hij kwam weer wat dichterbij en ze kreeg een voorzichtige kus van hem. Hoewel ze bang was geworden voor dit soort lichamelijk contact, vond ze het heerlijk bij Scott, hij was zo voorzichtig met haar en deed zo zijn best om haar op haar gemak te laten voelen, dat waardeerde ze en ze vertrouwde hem volledig, ze wist ook dat ze hem kón vertrouwen.
Ze werd steviger in zijn armen gesloten en hij zei dat hij ook van haar hield, daardoor maakte haar hart een sprongetje. Heerlijk vond ze dat als hij zoiets zei. Niet veel later hoorde ze voorzichtige stappen in de gang, de ijzers klonken heel zacht en voorzichtig en niet veel later voelde ze een warme snuit in haar haren. Ze keek op en grinnikte toen ze Sinead zag. Hij keek haar met zijn grote ogen aan met een vertrouwde en lieve blik in zijn ogen. Hij leek haar gewoon wat te willen helpen en daardoor drukte hij zijn snuit nog even zacht tegen haar aan. Ze drukte een kusje op zijn neus.
“Kom je even kijken, lieverd?” vroeg ze aan het dier. Het was overduidelijk te zien dat het dier ook vreselijk veel van haar hield.

Scott Sanchez

Hij schudde zijn hoofd langzaam en keek Esmeralda aan, die zei dat ze Ferro nooit had moeten vertrouwen. "Je was slachtoffer.." fluisterde hij nog zachtjes tegen haar. Zijn hand gleed langzaam en voorzichtig over haar rug. Hij kon zich niet voorstellen hoe Ferro zo verschrikkelijk met meiden om kon gaan, en vooral met Esmeralda. Scott voelde zich lichtelijk schuldig, al wist hij dat hij er niets aan had kunnen doen.
Plotseling klonken er voorzichtige stappen van hoefijzers op de gang en Scott zag hoe Sinead verscheen en zijn neus tegen Esmeralda aan duwde. Esmeralda gaf een kusje op zijn neus. Scott glimlachte lichtjes.
"Je gaat niet vreemd, toch?" grinnikte Scott, terwijl hij met zijn hand over de hals van Sinead gleed.

Esmeralda Latorche

Ze haalde haar schouders even op toen hij zei dat ze slachtoffer was. “We zijn nu allebei slachtoffer.” Zei ze tegen hem met een zachte stem. Ze genoot van zijn aandacht en zijn warmte.
Scott vroeg haar haast plagend of ze vreemd ging. Ze werd daardoor rood, dit soort opmerkingen was ze niet gewend, niet op deze toon in ieder geval.
“Natuurlijk niet.” Zei ze daardoor heel erg zacht tegen Scott. Ze keek even naar de grond en knuffelde daarna Sinead even.
Niet veel later keek ze Scott toch weer aan met een glimlach rond haar lippen, het was aan haar te zien dat ze echt dol op hem was, dat ze zich veel beter voelde dan de afgelopen jaren.
“Sorry dat ik tegen je loog net...” Ze vond wel dat ze daarvoor haar excuses aan mocht bieden, aangezien hij er echt eventje heel erg aangedaan van leek te zijn.
“Zullen we zo maar de baan op gaan, anders wordt mijn vriendje ongeduldig.” Dit keer lukte het haar om echt een plagende opmerking tegen Scott terug te maken. Sinead knikte onrustig met zijn hoofd, iets wat hij wel vaker deed als hij graag aan de slag wilde.

Scott Sanchez

Hij glimlachte nog steeds. Esmeralda zei dat ze natuurlijk niet vreemd ging en leek een beetje een onzekere houding aan te nemen. Ze knuffelde Sinead en Scott vroeg zich af of hij die grap misschien beter niet had moeten maken. Maar een paar seconden later keek Esmeralda hem toch met een glimlach aan, wat Scott een goed gevoel gaf. Hij gaf haar een knipoog en glimlachte terug naar haar. Niet veel later bood ze haar excuses aan omdat ze net tegen hem had gelogen. Scott lachte even zachtjes.
"Excuses aanvaard," zei hij tegen haar met een glimlach op zijn gezicht. Esmeralda vroeg of ze zo maar de baan op zouden gaan, omdat anders haar vriendje ongeduldig werd. Scott grinnikte.
"Laten we dat maar snel doen dan."

Esmeralda Latorche

Ze kreeg een knipoog van Scott en daardoor bloosde ze wel weer flink, toch keek ze hem met een gelukkige glimlach aan. Hij was echt heel erg leuk... ze maakte de gespen van het hoofdstel van Sinead nog even goed vast, zodat het tuig in ieder geval in orde was.
Scott aanvaardde zonder problemen haar excuses, soms was het echt heel erg fijn dat hij niet zo moeilijk deed en ontzettend veel accepteerde. Hij grinnikte en zei dat ze maar snel de baan op moesten, daardoor knikte ze enthousiast. Ze pakte de teugels van Sinead vast en liep met het dier naar buiten toe.
"Scott, hetgeen wat je met Vince bereikt en nog kan bereiken, zou je datzelfde met elk paard kunnen, of is Vince in dat opzicht gewoon heel speciaal en kunnen jullie dit alleen omdat jullie zo'n hecht team zijn?" Vroeg ze nu vol interesse aan Scott, ze wist dat ze nog heel erg veel van hem kon leren. Daarom stelde ze af en toe ook dit soort vragen.

Scott Sanchez

Hij keek toe hoe Esmeralda de gespen van het hoofdstel nog even goed vastmaakte en daarna de hengst aan zijn teugels mee naar buiten leidde. Scott liep achter Esmeralda aan en sloot de staldeuren toen ze naar buiten liepen.
"Niet elk paard is even goed. De ene kan door heel veel trainen goed maken, de ander is een geboren talent. Vince leek eerst waardeloos, hij kan nogal gevoelig zijn en hij is soms nogal koppig. Dat botste op het begin wel erg. Elkaar goed kennen is wel erg handig. Zo weet je precies hoe je je paard aan moet vullen en wanneer je moet proberen vooraan te komen. Vince is een paard die niet zo goed is in starten, hij begint meestal ergens achteraan en komt steeds verder naar voren. Hij moet het hebben van zijn eindsprint. Als ik hem in het begin te veel vraag, rent hij zichzelf te tweede helft kapot en verliezen we. Bij een ander paard kan dat weer totaal andersom zijn. Sommige paarden moeten de hele race voorop blijven liggen om te winnen. Je komt er vanzelf achter hoe het paard is als je vaak genoeg met hem traint. Elk paard heeft zijn specialiteiten. Maar niet elk paard is een talent voor de rensport, zoals ik al zei. Er zijn hier genoeg drie jarige die beginnen met trainen en volgend jaar starten met wedstrijden en dan meteen verkocht worden, omdat ze niet goed genoeg presteren. In de rensport moet je geluk hebben," vertelde Scott. Wanneer hij over de paarden praatte raakte hij altijd helemaal enthousiast, hij hield ervan om op de rug van een paard te zitten en knetterhard over de baan te racen. Niets voelde beter dan dat. Het was een gevaarlijke sport, wanneer een jocky viel was het meestal foute boel, maar Scott vond het echt onwijs gaaf en was enorm blij dat hij hier was begonnen.
Ze kwamen aan bij de baan, Scott keek om zich heen en zag dat het erg rustig was. Er reed maar één paard, maar die leek alweer aan het eind van zijn training te zijn want hij stapte in de buitenste ring en was vrij bezweet.

Esmeralda Latorche

Ze luisterde geconcentreerd naar Scott terwijl ze Sinead wat onder controle probeerde te houden, als hij wist dat hij aan het werk mocht, werd het dier behoorlijk enthousiast. Hij danste haast op zijn plek, zijn hals stond gebogen en hij snoof zacht.
Scott legde een beetje uit hoe Vince werkte en daardoor knikte ze. “Maar stel; ik weet dit allemaal en probeer hetzelfde met Vince, zou hij dan ook zo goed zijn?” Wilde ze van hem weten. Ze keek weer even naar haar eigen Sinead.
“Hij is bijvoorbeeld een natuurtalent, maar hij wil te snel en te veel, waardoor hij zichzelf overdonderd en in de problemen komt. Ik heb een paar filmpjes van hem gezien, van voor het ongeluk, daarbij was duidelijk te zien dat hij heel krachtig en sterk begon aan het begin van de race, maar na een tijdje zwakte hij af omdat hij zijn krachten al verbruikt heeft. Als hij dat allemaal onder controle heeft, dan denk ik dat hij ontzettend ver kan komen.” Vertelde ze Scott, misschien wel net zo enthousiast als Scott erover was. Op de baan aangekomen bleef Sinead behoorlijk onrustig, nu ging ook zijn staart de lucht in en snoof hij een paar keer luid, hij zag er prachtig uit zo.
“Durf je het aan?” Vroeg ze met een glimlachje aan Scott.

Scott Sanchez

Esmeralda liep door met Sinead en Scott volgde. Esmeralda vroeg hem of Vince hetzelfde zou lopen bij haar, als zij al zijn pluspunten zou weten. Scott glimlachte en was de bedreigingen van Rico en Ferro door het gesprek alweer zo'n beetje vergeten.
"Ik geloof er altijd in dat paarden zich ook aan hun vaste jockey hechten en andersom. Maar er zijn mensen die daar niet in geloven. Het enige dat ik weet is dat Vince tot nu toe één wedstrijd heeft gelopen met een andere jockey, en die jockey heeft zand mogen happen. Maar goed, Vince is ook wel een geval apart," lachte Scott. Hij luisterde naar de uitleg over Sinead en knikte kort.
"Ik denk dat het bij Sinead dan nodig is om hem ergens achter de koplopers te laten starten. En aan het eind iedereen proberen in te halen. Achteraan lopen maakt hij zichzelf denk ik gek, maak ik uit je verhaal op. Maar meteen vooraan loopt hij zichzelf kapot."
Scott liep met Esmeralda de baan op en keek naar Sinead, die behoorlijk enthousiast leek te zijn. Scott grijnsde. Hij hield wel van paarden met pit.
Esmeralda vroeg hem of hij het aandurfde. "Zeker," grinnikte hij. Daarna liet hij zich op het paard helpen en zette hij zijn voeten stevig in de stijgbeugels. Hij zou eerst rustig rond gaan rijden tot het dier wat opgewarmd was en ze aan elkaar gewend waren. Nu meteen weg springen en racen zou niet alleen hun connectie kapot maken, maar ook het paard zelf.
Sinead dribbelde onder hem als een blok energie. Een tikkende tijdbom. Vince voelde ook altijd zo, dus echt bang was Scott er niet voor.

Scott Sanchez

Esmeralda liep door met Sinead en Scott volgde. Esmeralda vroeg hem of Vince hetzelfde zou lopen bij haar, als zij al zijn pluspunten zou weten. Scott glimlachte en was de bedreigingen van Rico en Ferro door het gesprek alweer zo'n beetje vergeten.
"Ik geloof er altijd in dat paarden zich ook aan hun vaste jockey hechten en andersom. Maar er zijn mensen die daar niet in geloven. Het enige dat ik weet is dat Vince tot nu toe één wedstrijd heeft gelopen met een andere jockey, en die jockey heeft zand mogen happen. Maar goed, Vince is ook wel een geval apart," lachte Scott. Hij luisterde naar de uitleg over Sinead en knikte kort.
"Ik denk dat het bij Sinead dan nodig is om hem ergens achter de koplopers te laten starten. En aan het eind iedereen proberen in te halen. Achteraan lopen maakt hij zichzelf denk ik gek, maak ik uit je verhaal op. Maar meteen vooraan loopt hij zichzelf kapot."
Scott liep met Esmeralda de baan op en keek naar Sinead, die behoorlijk enthousiast leek te zijn. Scott grijnsde. Hij hield wel van paarden met pit.
Esmeralda vroeg hem of hij het aandurfde. "Zeker," grinnikte hij. Daarna liet hij zich op het paard helpen en zette hij zijn voeten stevig in de stijgbeugels. Hij zou eerst rustig rond gaan rijden tot het dier wat opgewarmd was en ze aan elkaar gewend waren. Nu meteen weg springen en racen zou niet alleen hun connectie kapot maken, maar ook het paard zelf.
Sinead dribbelde onder hem als een blok energie. Een tikkende tijdbom. Vince voelde ook altijd zo, dus echt bang was Scott er niet voor.

Esmeralda Latorche

Scott was echt prettig om mee te praten en misschien hield ze daarom ook wel zoveel van hem. Hij was rustig, als hij kalm was tenminste, als zijn Italiaanse temperament naar boven kwam, was het bijna een andere man.
Hij vertelde over Vince, ze merkte wel dat het paard echt alles voor hem was.
“Dat snap ik, je werkt veel met een paard en ik merk nu al dat Sinead me herkent en vertrouwd.” Knikte ze. Hij sprak over een andere jockey, ze dacht even na en knikte, ze had het gezien dat er een ander op Vince was gestapt, dat was inderdaad niet goed verlopen.
“Misschien lag het ook wel aan de houding van die jockey, we weten allebei dat hij zichzelf nogal... geweldig vindt.” Sprak ze nu grijnzend.
Scott gaf haar uitleg wat voor Sinead goed zou kunnen zijn en ze luisterde aandachtig. “Laten we hem eerst maar wat meer gaan trainen.” Grinnikte ze. Ze hoopte gewoon dat hij geen last meer zou hebben van zijn blessure. Scott durfde het zeker wel aan om op te stappen. Ze hield de teugels van de voshengst stevig beet en wanneer Scott eenmaal zat en zijn voeten in beide beugels had, liet ze Sinead los.
“Hij moet eerst zijn rust vinden, anders gaat het straks mis.” Vertelde ze Scott zachtjes, ze wist wel dat hij het wist, maar ze wilde het echt niet op haar geweten hebben dat een van deze twee gewond zou raken.

Scott Sanchez

Esmeralda grinnikte om de jockey die van Vince af gevallen was. Ze zei dat hij vond dat hijzelf heel goed was. Alsof Vince dat merkte, had hij na een lel met de zweep bij het laatste rechte stuk een boksessie gegeven en zijn ruiter eraf gelanceerd. Jason Roose, de jockey, had niets meer dan kneuzingen gehad na de val. Maar hij was witheet geweest van woede en had gezegd dat ze Vince moesten verkopen omdat het dier gevaarlijk was en nooit zou winnen.
Scott grinnikte ook even bij de gedachte aan Jason. Die gast was echt onwijs arrogant.
"Ik doe rustig aan met hem," sprak Scott tegen Esmeralda toen ze hem erop wees dat Sinead eerst zijn rust moest vinden. Vince zat ook altijd vol spanning en Scott wist er wel mee te handelen. Hij stapte op Sinead over de baan en draaide op een gegeven moment om en liep weer langs Esmeralda. Sinead dribbelde nog, maar hij liep al gauw een stuk meer gecontroleerd. Zijn oren waren naar Scott gedraaid en hij leek te wachten op het startsein om flink aan de bak te gaan. Scott zat glimlachend op de rug van het dier. Hij voelde zich altijd zo goed als hij op de rug van een paard zag. Even kon hij alles van zich af zetten en negeren.
Op een gegeven moment liet Scott Sinead aandraven en niet lang daarna aangalopperen. De hengst trok direct naar voren, maar Scott maakte op tijd een ophouding wat ervoor zorgde dat Sinead terugviel naar een handgalopje. Scott liet de hengst de baan rond galopperen in het handgalopje en toen hij de baan rond was reed hij weer richting Esmeralda.
"Hij loopt goed," sprak hij tegen haar. "Hij heeft een fijne, vlakke galop." Scott glimlachte en klopte op de warme hals van Sinead. "Wat wil je dat ik doe? Het sprinten oefenen op het rechte stuk of lange afstand?" vroeg Scott nu. Hij liet Sinead op een kleine volte stappen, zodat hij warm bleef en niet ongeduldig zou raken.

Esmeralda Latorche

Ze hadden een paar dagen met Sinead getraind en hij werd heel langzaam aan toch sterker en beter, Scott was een goede jockey. Ze vond het heerlijk om naar hem te kijken terwijl hij op de baan bezig was met Sinead of Vince. Ze merkte heel erg goed dat Vince haar ook steeds meer begon te vertrouwen, eigenlijk wilde ze het niet vragen aan Scott, maar ze wilde het racen graag leren en hoe kon dat beter dan op de rug van Vince? Maar dat durfde ze echt niet aan hem te vragen, het ging wel steeds beter met haar vertrouwen en ze zei steeds meer tegen Scott, maar er bleven dingen die ze niet graag vroeg aan hem.
Vandaag was een grote dag aangebroken, er zou een grote race zijn, een spannende en alles beslissende race waarin Scott misschien zelfs nog wel kans had om te winnen. Eigenlijk was ze vreselijk zenuwachtig en bang, er zouden zo ontzettend veel mensen komen... ze zou geen overzicht meer hebben... Het kartel kon overal zijn en ze konden haar overal onverwachts te pakken krijgen zonder dat iemand het zou merken.
Dat was misschien ook wel de reden dat ze nog in haar bed lag met de dekens over haar hoofd heen geslagen. Ze wilde niet die drukte in, echt niet.

Scott Sanchez

Hij was al vroeg op gegaan om alles klaar te maken en zo ook Vince. De hengst was prima in conditie en leek wel iets drukker dan normaal, maar hij voelde waarschijnlijk aan dat er weer wat ging gebeuren. Scott gooide een dunne fleecedeken over de spierwitte vacht van Vince en deed daarna zorgvuldig de transportbeschermers om de benen van het dier. Vince schudde met zijn hoofd, wat de kettingen die aan zijn halster zaten liet rinkelen. Scott streek even met zijn hand over de hals van Vince en ademde diep in. Een nerveus en zenuwachtig gevoel bleef Scott lastig vallen. Normaal was hij nooit zo zenuwachtig, zelfs niet bij zo'n grote race. Maar nu wel.. Hij was de woorden van Rico nog niet vergeten. Hoe kon hij zich nu nou concentreren op de race? Scott zuchtte en klikte Vince toen los van de kettingen. Vince liep direct naar voren. Zijn ijzers maakten een enorm lawaai op de betonnen vloer en echode door de ruimte. Normaal kon Scott daar enorm van genieten, maar nu leek het niet te lukken.
"We gaan winnen, jongen.." fluisterde Scott tegen de spierwitte hengst. "Als we de kans krijgen en we niet voor plotselinge verassingen komen te staan.." Scott beet even op zijn onderlip en liep toen met Vince richting de vrachtwagen, waar al een aantal racepaarden op stonden. Scott had het hooinet van Vince al gevuld.
"Kom op, vriend," sprak Scott lichtelijk gespannen tegen Vince. De hengst vertikte het weer eens om in één keer de laadklep op te lopen. Net zoals dat hij ook nog altijd een probleem maakte van de startboxen. Of was dit een teken? Een voorgevoel? Een seintje dat hij niet moest gaan? Scott schudde zijn hoofd en negeerde die gedachte. Zo moest hij niet denken, normaal geloofde hij daar ook niet in.

Esmeralda Latorche

Ze had heel lang nog in bed gelegen en het heel erg lang uitgesteld, toen bedacht ze dat ze vond dat ze er toch voor Scott moest zijn om hem te steunen en te helpen waar ze kon. Hij had namelijk geen groom mee omdat ze van te voren had gezegd dat zij het zou doen. Ze hees zichzelf uit bed en kleedde zich aan. Haar haren deed ze in een knot en ze nam geen moeite om wat make-up op haar gezicht te doen.
Ze propte een broodje naar binnen en rende daarna naar buiten toe, niet omdat ze haast had, maar omdat ze gewoon bang was. Ze kwam licht hijgend bij Scott aan die net Vince op de trailer zette.
“Sorry... ik zal je helpen, maar... ik vind het wel een beetje eng.” Gaf ze zacht aan. Ze klopte Vince op zijn hals en hielp Scott daarna met zijn paard en zette de buis vast naast Vince. Daarna ging de klep omhoog en stonden alle paarden in de vrachtwagen.