Vampieren nieuw

Matthew Greyson

Aurora vond het geen probleem als hij mee liep, als hij in de buurt bleef. Hij moest komen wanneer hij zich niet goed voelde. Hij knikte daardoor. ‘Dat zal ik doen.’ Zei hij zachtjes. Ze vroeg of ze hier nog even zouden blijven, dat ze nog even zouden wachten. Hij schudde zijn hoofd. ‘Laten we maar gaan. Ik denk dat het goed is voor mij om eventjes buiten te zijn en een stukje te lopen.’ Zei hij eerlijk. Dat deed hem altijd wel goed en dan konden ze gewoon heel rustig die kant op lopen. Hij kwam langzaam overeind van het bed en hij trok wat kleding aan, hij hoopte echt dat dit goed zou gaan, dat Alex totaal niet boos was en dat Matt zijn excuses zou kunnen aanbieden. Dat het goed zou verlopen.


Evan Mason

Ze grinnikte en gaf hem een duwtje, om daarna te zeggen dat hij heel erg was, ze had al haar concentratie nodig. Daardoor glimlachte hij. ‘Sorry, je hebt ook gelijk, ik zal je niet meer plagen. Ik wil wel dat jij je kunt concentreren, natuurlijk. Dit is belangrijk.’ Zei hij lief tegen haar. Hij begreep wel dat afleiding niet zo handig was, ze moest echt opletten. Alex was ouder, dus sterker. Juliet wist wat ze deed, maar hij wilde alsnog echt dat ze voorzichtig zou zijn. Hij wilde niet dat haar iets overkwam, echt niet. Ze zei dat ze heel veel van hem hield, maar dat hij wel heel ondeugend was. Hij kreeg nog een kusje van haar. ‘Ik ben gewoon heel blij met jou.’ Zei hij zachtjes. Ze liepen door de straat heen richting het huis van Alex en Lilian en ze wees naar een huis dat te koop stond. Hij liet zijn blik er over heen glijden. ‘Prachtig huis.’ Zei hij tegen haar. ‘Ik kan het wel even opzoeken straks.’ Zei hij daarna. Dan konden ze er misschien wat meer informatie vinden op het internet. ‘Het is wel een prachtige omgeving hier.’ Zei hij. Hij zag zichzelf hier wel wonen, zeker als Juliet hier gelukkig zou zijn, dat vond hij erg belangrijk.


Alexios Evans

Hij dronk zijn glas leeg en hij vulde die opnieuw bij, er zat nog maar een bodempje in de fles. Hij dronk op aardig tempo door. Hij besloot dat dit het laatste glas was. Hij kon echt een heel hoop drank hebben, maar hij wilde niet dat het hem per ongeluk toch wat zou gaan beïnvloeden. Dat was niet de bedoeling. Hij rondde het dossier af en daarna realiseerde hij zich dat het beneden stil was. Hij hoorde haar niet meer. ‘Lilian?’ Zei hij daardoor, maar dat kon ze vanaf hier waarschijnlijk niet horen. Daardoor kwam hij overeind en liep hij direct naar de kelder toe. De deur bij de trap stond nog open. Hij liep naar beneden en toen hij per ongeluk het hek aanraakte voelde hij het gigantisch branden op zijn huid. Ze had hem daar nog voor gewaarschuwd, maar hij was het vergeten. Hij vloekte zachtjes door de pijn. Het liet ook een enorme plek achter op zijn huid en hij klemde zijn kaken op elkaar tegen de pijn. Hij deinsde meteen naar achter toe en hij merkte dat zijn instincten direct heel erg veel sterker werden, doordat hij pijn had. Zijn lichaam reageerde daar altijd vrij alert op. Zonder dat hij het echt doorhad gromde hij. Hij trok zijn mouw wat omhoog, de plek zat op zijn pols. Het leek nu in ieder geval niet erger te worden, maar het brandende gevoel hield nog steeds aan en hij klemde zijn kaken op elkaar om het te verbijten. Dit maakte eventjes heel goed duidelijk dat die hele kelder gemaakt was om vampiers in op te sluiten en ze nooit meer vrij te laten.

Aurora Philippa

Hij zou het doen, hij zou komen wanneer hij zich niet goed voelde. Ze glimlachte daardoor lichtelijk. Hij wilde ook gaan en dacht dat het goed was voor hem om even buiten te zijn en een stukje te lopen. “Fijn, dat is goed om te horen.” Zei ze zachtjes tegen hem en ze streek even zachtjes over zijn rug heen. Hij kwam overeind en trok zijn kleding aan. Zelf pakte ze ook wat kleren uit de kast en trok die aan. “Heb je ook nog dorst?” Vroeg ze voorzichtig aan hem. Gisteren had hij er echt afschuwelijk uitgezien, ze hoopte dat hij zich nu wat meer kon bedwingen, of beter, even helemaal geen dorst had.


Juliet

Hij glimlachte haar toe en vond dat ze gelijk had, hij zou haar niet meer plagen. Hij wilde dat ze zich kon concentreren, dat was belangrijk. “Toch heb ik je geplaag ook gemist hoor.” Zei ze zacht tegen hem terug. Hij was ook heel blij met haar en ze vond het zo fijn om te horen. Ze was heel graag bij hem. Hij keek naar het huis en vond het ook prachtig. Hij dacht dat hij het straks wel kon opzoeken. “Dat is goed.” Glimlachte ze. Ze was benieuwd hoe het huis er verder uit zou zien. Hij vond het hier verder ook een prachtige omgeving. “Ja, zeker, ik voel me hier ook echt fijn op de een of andere manier. Het voelt hier goed.” Gaf ze aan met een glimlach. Ze liep verder met hem mee naar het huis van Lilian.



Lilian Nova

Ze sliep niet zo heel diep en schrok meteen weer op toen ze gevloek hoorde in de buurt. Ze kwam snel overeind, misschien iets te snel. Met een kreun ging ze weer zitten. Ze was echt wel wat verzwakt. "Gaat het?" Vroeg ze, dit moest Alex zijn die bij haar kwam kijken, vanaf hier zag ze hem alleen nog niet. Dit keer kwam ze wat voorzichtiger overeind en liep ze naar hem toe. Ze zag hem en zag ook dat hij de tralies aangeraakt had. "Oh, shit.." Mompelde ze. Ze ging weer naar binnen toe en trok de lade open van een kastje. Ze pakte er een zalfje uit en liep in een snel tempo naar Alex terug. Ze opende gehaast de tube en smeerde het spul uit op zijn arm, op de brandende plek. Het begon helemaal te bruisen, maar daarna trok het weg. Ze haalde even diep en opgelucht adem en keek nu Alex weer diep in zijn ogen aan. "Gaat het?" Vroeg ze nu weer zacht.

Matthew Greyson

Aurora zei dat het goed was om te horen en ze streek lief over zijn rug heen, hij vond het fijn dat ze hem zo veel aanraakte, dat hield hem rustig. Het gaf hem afleiding van al zijn heftige gevoelens en hij kon zich dan op haar concentreren, dat was fijner. Ze wilde weten of hij ook nog dorst had. Hij schudde zijn hoofd. ‘Nee, voorlopig niet verwacht ik.’ Zei hij tegen haar. ‘Misschien dat ik vanavond wel iets moet drinken, maar nu heb ik nergens last van.’ Voegde hij er aan toe. Hij was gisteren flink losgegaan. Hij had veel meer gedronken dan hij normaal deed en hij had de mensen ook niet laten leven. Hij had het niet gekund. Hij had al zijn spanning kwijt moeten raken. Het gebeurde niet zo vaak, maar af en toe had hij een dag waarbij dit gebeurde. Hij kon het niet helemaal voorkomen, terwijl hij zich over het algemeen eigenlijk echt heel erg goed kon inhouden. Hij trok een schoon overhemd aan en daarna keek hij weer haar kant op, ze zag er altijd goed uit.


Evan Mason

Ze zei dat ze zijn geplaagd wel gemist had, waardoor hij glimlachte. ‘Nou, maak je geen zorgen, dat haal ik zo weer in. Ik kan je niet genoeg plagen.’ Zei hij vrolijk tegen haar. Ze vond het goed als hij het huis straks zou opzoeken en ze was het met hem eens, de omgeving was prachtig en ze voelde zich hier echt fijn. Het voelde hier goed. Hij knikte langzaam. ‘Misschien omdat je hier soortgenoten om je heen hebt. Dat is eigenlijk voor iedereen goed. Dat niet alleen, de natuur hier is geweldig. Het is rustig, maar niet volledig afgezonderd van alles. Het bevalt mij ook wel. Iets te veel vampiers voor mijn smaak, maar goed hé.’ Plaagde hij haar nu, terwijl hij zachtjes in haar hand kneep. Hij vond het niet zo erg. Tot nu toe had hij het idee dat de vampiers in deze omgeving wel oké waren, van wat hij van haar hoorde. Ze kwamen bij het huis van Alex en Lilian aan, hij herkende het niet echt heel erg, gisteren was hij nogal wazig geweest.


Alexios Evans

Lilian hoorde hem duidelijk vloeken want ze kwam opeens naar hem toe, hij zag dat ze bleek was. Ze had er duidelijk nog steeds last van. Ze keek ook een beetje wazig uit haar ogen. Toen ze zag wat er aan de hand was vertrok ze alweer en heel snel was ze terug met zalf. Ze smeerde het op zijn arm en hij ademde diep in. Dat voelde veel beter. Hij merkte dat zijn lichaam wel weer echt van slag was en hem heel duidelijk probeerde te maken dat hij weg moest vluchten hier, dat het niet veilig was. Ze keek in zijn ogen en ze vroeg of het ging, waardoor hij langzaam knikte. ‘Ja, het gaat wel, niets aan de hand.’ Zei hij glimlachend tegen haar. Het deed gigantisch veel pijn en hij bracht het nu wel heel luchtig, maar het was nu over en hij wilde niet dat Lilian zich zorgen om hem maakte. Dat deed ze al genoeg. Daarom deed hij liever alsof het helemaal geen pijn had gedaan. ‘Je voelt je niet goed hé.’ Zei hij heel zachtjes tegen haar. ‘Dan drink ik vandaag niet van je, dan komt het morgen weer. Dan kan je even wat bijkomen.’ Zei hij bezorgd.

Lilian Nova

Hij gaf aan dat het wel ging, er was niets aan de hand. Ze slikte even en knikte, het spul had ontzettend moeten branden op zijn huid, dat was niet niets. Dat wist ze heel goed. Ze had wel eens een vampier bij haar vader er helemaal kapot aan zien gaan. Alsof het hem helemaal opvrat. Hij gaf zacht aan dat ze zich niet goed voelde. "Ik denk dat het allemaal een beetje veel is voor me..." Gaf ze eerlijk toe en ze keek even naar de grond. Hij wilde dan niet van haar drinken, dat kwam morgen weer. Dan kon ze bijkomen. "Maar... ik wil niet dat het fout gaat met je..." Ze keek weer naar hem op. "Je bent nu al zo voorzichtig met me, ik... ik ben zo bang dat het fout gaat." Fluisterde ze hem toe. "Kom... kijk wat ik heb gedaan." Klonk haar stem nu zachtjes. Ze wilde hem laten zien hoe ze de kelder gemaakt had. Voorzichtig nam ze hem mee tussen de tralies door en stapte de kelder in. Ze deed het TL licht uit en de kleine lampjes verlichtten zo de kelder, het zag er bijna gezellig uit. Ook alle kaarsen stonden aan en bij het bed in de cel brandde een klein leeslampje. "Wanneer het kan, wil ik bij je zijn en bij je slapen." Klonk haar stem weer zachtjes. Ze voelde zich echt wel moe en wat sloom, maar ze wilde aan Alex laten zien dat ze altijd bij hem wilde zijn.

Alexios Evans

Lilian zei dat ze dacht dat het allemaal een beetje veel was voor haar. Ze keek naar de grond. Hij streek nu heel zachtjes met zijn vingers langs haar wang. 'Het is oké, je doet wat je kan, Lilian. Je doet het zo goed.' fluisterde hij. Hij kon in haar ogen zien dat ze nog niet zeker wist of ze het een goed idee vond dat hij vandaag niets zou drinken. Ze zei dat ze niet wilde dat het fout ging met hem, hij was nu al zo voorzichtig met har, ze was zo bang dat het fout ging. 'Dat gaat het niet. Niet bij jou. Als ik voel dat het fout gaat zal ik afstand van je nemen. Ik red het wel, ik heb vroeger wel eens vaker een dag niet gedronken. Het komt goed.' zei hij met een zwakke glimlach op zijn gezicht. Hij dronk vroeger totaal niet dagelijks, en ook niet vers. Juist omdat een vast ritme beter was, was hij daar op over gestapt, om die heel erge onverwachtse dorst tegen te gaan. Dat werkte ook wel goed, maar zomaar een dag niet drinken was dan best wel heftig. Toch was dat wat hij wilde, ze voelde zich niet goed en hij wilde haar laten aansterken. Ze wilde hem laten zien wat ze gedaan had en ze nam hem mee tussen de tralies door. Ze deed de lamp uit en hij zag dat ze lampjes had opgehangen, wat het meteen een hele andere sfeer gaf. Ze zei dat ze bij hem wilde zijn en wilde slapen wanneer het kon. Hij glimlachte daardoor. Hij hoopte echt dat het heel erg vaak mogelijk zou zijn. 'Je bent zo lief, het is al duizend keer beter zo.' zei hij zachtjes. Natuurlijk zou hij nog steeds opgesloten zitten en vergaan van de dorst, maar de sfeer was totaal anders. Hij legde zijn hand in haar hals en hij staarde in haar ogen. 'Kom, dan gaan we even op de bank zitten, dan kan jij weer wat rusten.' fluisterde hij.

Lilian Nova

Hij streelde langs haar wang en vond dat ze deed wat ze kan, ze deed het heel goed. Ze keek even diep in zijn ogen en glimlachte hem liefdevol te. Hij gaf aan dat het niet fout zou gaan, niet bij haar. Als hij voelde dat het fout ging, zou hij afstand van haar nemen. Vroeger had hij wel vaker een dag niet gedronken. Het kwam goed. Ze glimlachte daardoor weer lichtelijk naar hem. "Ik hoop het echt, ik wil dat het vandaag en morgen nog even gaat..." Fluisterde ze tegen hem. Wanneer ze hem alles liet zien, glimlachte hij naar haar. Hij vond haar lief, het was al duizend keer beter zo. Ze glimlachte daardoor weer. "Ik hoop gewoon dat alles lukt..." Fluisterde ze. Ze keek weer naar hem op toen hij zijn hand in haar hals legde. Hij wilde op de bank zitten, dan kon ze wat rusten. "Goed idee." Zei ze zacht terug. Niet veel later hoorde ze de bel. "Oh, we hebben toch niet echt tijd om te rusten." Zei ze zwakjes. Ze pakte zijn hand vast en nam hem mee omhoog nadat ze alles weer uit had gedaan. Zorgvuldig sloot ze het hek en de gepantserde deur. Ze opende vervolgens de voordeur. Het waren Juliet en Evan. "Hé, hoe gaat het?" Vroeg Lilian. Echt wel duidelijk moe. Ze pakte zacht de hand van Alex vast. Evan zag er beter uit als gisteren en ze wist ook dat Juliet hem niet zomaar met haar mee zou nemen als hij nog gevaarlijk was.

Alexios Evans

Lilian glimlachte en hoopte dat het goed ging, ze wilde dat het vandaag en morgen nog even zou gaan. Hij knikte langzaam. Hij hoopte dat ook, al realiseerde hij zich dat hij daarna waarschijnlijk constant dorstig zou zijn. Die gedachte zorgde opnieuw voor spanning en hij probeerde het daarom ook meteen uit zijn hoofd te zetten. Lilian zei dat ze hoopte dat alles zou lukken en ze vond het een goed idee om nog wat te rusten, maar op dat moment ging de bel. Ze zei dat ze toch niet echt de tijd hadden en ze nam hem al mee naar boven, deze keer was hij veel voorzichtiger, die pijn van net wilde hij liever niet nog eens, hij was al gespannen genoeg en het maakte het niet beter. Ze liepen naar de deur en Juliet en Evan stonden er. Lilian pakte meteen zijn hand vast en hij bleef haar stevig vasthouden. Evan leek wat meer zichzelf te zijn. 'Het spijt mij enorm van gisteren, Alex. Het was totaal niet mijn bedoeling om je zo uit te lukken, ik was in de war.' zei Evan meteen heel netjes. Alex kon het niet opbrengen om naar hem te glimlachen, terwijl hij normaal altijd zijn best deed om juist heel vriendelijk te zijn. Hij was te gespannen. Hij was te dorstig. Hij realiseerde zich dat hij vrij lang stil was, waardoor hij even slikte. 'Het is oké, je kunt er niets aan doen. Ik begrijp dat het voor jou ook allemaal heftig is.' zei hij uiteindelijk. Hij deed echt zijn best. Hij kneep zachtjes in de hand van Lilian en daarna liet hij die opeens los. 'Ik ga nog even mijn werk afmaken, in de tuin.' sprak hij tegen haar. Hij was te gespannen om hier zo te staan, de geur van Evan kon hij er eigenlijk niet bij hebben en het was beter als hij even weg was, tot hij weer iets rustiger werd. Hij liep direct weg en Evan keek daardoor even van Juliet naar Lilian. 'Is hij kwaad op mij?' vroeg hij nu zachtjes, omdat hij zich aardig schuldig voelde. Alex leek zijn excuses te accepteren en hij had net begripvol geklonken, maar hij was duidelijk gespannen.

LIlian Nova

Evan bood zijn excuses aan, hij was in de war geweest en het was echt niet zoijn bedoeling. Ze merkte dat Alex echt heel gespannen was, dat hij het niet redde. Hij vond het wel oké en hij bleef heel beleefd. Daarna kneep hij in haar hand en liep hij plotseling weg. Ze ademde even diep in en leunde lichtelijk tegen de muur aan. Juliet had in de gaten dat ze zo moe was en pakte haar zachtjes vast. "Kom Lilian, dit gaat niet goed zo." Mompelde ze zachtjes en ze zette haar voorzichtig op de bank neer. Lilian keek weer op naar Evan. "Het is niet jouw schuld, echt niet. Hij is gespannen, hij wordt bijna opgesloten en heeft een tekort aan bloed." Zei Lilian tegen hem. Ondertussen was Juliet in de keuken bezig. Ze kwam niet veel later terug met twee bordjes met eten en wat te drinken. "Hier, eet wat en drink wat, dan knap je wel een beetje van op. Ook voor jou Evan, je hebt nogn iets gegeten." Zei ze lief en rustig. Lilian glimlachte naar haar, ze bedoelde het echt heel goed. Ze pakte het broodje en begon langzaam te eten.

Evan Mason

Lilian leunde wat tegen de muur en hij keek haar bezorgd aan. Juliet pakte haar vast en zei dat dit niet goed ging zo, om haar daarna op de bank neer te zetten. Hij kwam bij haar zitten, Juliet vertrok weer, waarschijnlijk naar de keuken. Hij herkende zijn eigen huis wel een beetje in dit huis, dus hij had het idee dat ze de keuken in was vertrokken. Lilian zei dat het niet zijn schuld was, Alexios was gespannen, hij werd bijna opgesloten en had een tekort aan bloed. Evan knikte langzaam. Dat klonk niet goed. Juliet was al snel terug met twee bordjes met wat te eten en wat te drinken. Hij kreeg ook, hij had ook nog niets gegeten. Hij glimlachte daardoor, het was lief van haar. Hij was sowieso niet zo goed in regelmatig eten, zeker omdat Juliet het niet echt nodig had schoot het er bij hem ook vrij snel bij in. Hij nam een hap van het broodje en hij knipoogde dankbaar naar Juliet. Ondertussen keek hij wel kort om zich heen, maar Alex was niet in de buurt, die zat dus echt buiten. Misschien maar beter, als hij echt zo gespannen was.

Lilian Nova

Ze zag even hoe het ging tussen Juliet en Evan. Hij knipoogde haar toe en zij streek even over zijn been heen. Ze zag Evan wel opkijken en zelf keek ze naar de tuin. Ze wilde het liefste naar hem toe om hem gerust te stellen, om bij hem te zijn. Juliet zag het aan haar. "Ik ga wel even naar hem toe." Stelde ze zacht voor. Juliet gaf Evan ook een knipoog en liep daarna naar buiten toe, naar Alex. "Alex?" Vroeg ze zachtjes.
Lilian keek naar Evan. "Hoe gaat het? Voel je je oké? Heb je geen last van het tot leven komen?" Wilde ze van hem weten, eigenlijk best wel nieuwsgierig. Alleen haar stem klonk wat zwakjes.

Evan Mason

Lilian leek naar Alex toe te willen, maar Juliet had dat duidelijk door en zei dat ze wel eventjes zou gaan. Ze vertrok naar buiten toe. Lilian wilde nu weten hoe het met hem ging, of hij zich oké voelde en of hij geen last had van het tot leven komen. 'Ik voel mij goed, beter dan gisteren. Toen was ik nogal verward. Dat is nu een heel stuk minder.' vertelde hij haar heel eerlijk. 'Ik heb een klein beetje hoofdpijn, dat had ik gisterenavond ook en het lijkt vandaag al een stukje minder te zijn.' voegde hij er aan toe. 'Het enige vervelende is dat ik vanochtend wakker werd en dacht dat ik aangevallen werd door een vampier. Er was niets aan de hand en Juliet had mij gelukkig heel snel rustig, maar ik had in eerste instantie niet eens door dat zij het was, ik was klaar om haar iets aan te doen.' zei hij eerlijk tegen haar. Evan was altijd vrij open en er was makkelijk met hem te praten, maar zeker bij Lilian ging het makkelijk omdat hij wist dat ze het wel zou begrijpen. Ze was zelf een jager. Ze wist hoe het voelde. 'Ik heb dat nog nooit eerder meegemaakt en waarschijnlijk komt het omdat alles nog even op zijn plek moet komen in mijn hoofd.' zei hij.


Alexios Evans

Hij staarde naar zijn laptop en daarna naar het opengeslagen dossier voor zich op tafel. Hij hoorde de geluiden van de vogels in de tuin en hij leek zich nergens op te kunnen concentreren. Het ging niet echt. Net had hem nog wel afleiding kunnen geven, maar nu niet meer. Dat vond hij enorm frustrerend. Toen hij zijn naam hoorde keek hij op, het was Juliet. Hij zette zijn glas met whisky weer op tafel voor zich en hij glimlachte wat gespannen naar haar. 'Sorry, Juliet. Evan doet niets verkeerd en ik ben ook niet boos op hem. Ik begrijp wel dat hij gisteren van slag was. Natuurlijk begrijp ik dat.' zei hij nu, omdat hij niet wilde dat ze dacht dat hij iets tegen Evan had. Totaal niet. Evan had hem flink uitgelokt gisteren en hij had dat gewoon laten gaan, het lag niet aan de man. Het lag aan zijn eigen spanning, het lag aan het feit dat hij enorm dorstig was en heel gespannen voor alles wat ging komen.

Lilian Nova

Hij voelde zich goed, beter dan gisteren. Toen was hij nogal verward, dat was nu minder. Hij vertelde echt heel eerlijk over alles dat er was gebeurd, ook wat er die ochtend was gebeurd. Hij was bang dat hij aangevallen werd door een vampier, het was Juliet. Hij was wel snel rustig geworden, maar hij had niet door in het begin dat het Juliet was. "Oh, jeetje. dat lijkt me best vervelend. Je was even vol jager zeker... je hebt jezelf of haar geen pijn gedaan?" Vroeg ze zacht. HIj had het nog nooit eerder meegemaakt en dacht dat alles nog op zijn plek moest komen in zijn hoofd. "Je bent wel echt heel eerlijk erover, dat vind ik wel prettig." Zei ze nu met een glimlach. Ze dronk rustig wat en voelde wel hoe ze iets meer tot rust kwam. Ze dacht na over de andere jagers die ze kenden, de meeste waren nogal achterbaks en gemeen. "Je bent nu helemaal geen jager meer toch?" Vroeg ze hem nog zacht.


Juliet

Hij keek naar haar op en bood meteen wat gespannen zijn excuses aan. Hij was niet boos op Evan en hij begreep echt dat hij gisteren van slag was. "Ja, hij vond je reactie wel een beetje vreemd." Zei ze met een klein glimlachje. "Ik snap het wel, je bent hartstikke zenuwachtig door wat er gaat gebeuren en je hebt tekort gedronken, je bent nogal gespannen." Vertelde ze hem zacht. "Misschien moet je het wel nog even tegen Evan echt zeggen, dat het niet persoonlijk was." Gaf ze aan. "Lilian is nogal bezorgd om je." Vertelde ze hem zacht.

Evan Mason

Ze schrok een beetje van wat hij vertelde leek het, ze zei dat het haar best vervelend leek en ze concludeerde dat hij even vol jager was geweest. Daardoor knikte hij langzaam. 'Ja, het was nogal heftig ja.' zei hij zachtjes. 'Het overviel mij enorm, gelukkig bleef Juliet heel rustig en herkende ik haar heel snel, toen was het ook weer over.' zei hij zachtjes. 'Nou, het grote voordeel was dat ik het huis en de kamer niet kende, ik had niets om haar pijn mee te doen. Anders was het misschien wel gebeurd. Nu probeerde ik gewoon weg te komen.' zei hij. Hij wist dat hij op dat moment heel erg in staat was geweest om haar iets aan te doen, maar hij had niets gehad, geen wapens, niets. Ze zei dat hij er eerlijk over was en dat ze dat prettig vond, waardoor hij glimlachte. 'Ik hou van eerlijkheid en ik weet dat jij mij wel begrijpt.' zei hij zachtjes. Ze vroeg of hij nu helemaal geen jager meer was. Daardoor schudde hij langzaam zijn hoofd. 'Ik geloof het niet. Ik heb niet het gevoel dat ik een vampier moet vermoorden, ik heb niet die drang als je te lang wacht... maar vanochtend, toen ik niet wist dat het Juliet was, toen voelde ik het wel volledig. Alsof het niet helemaal weg is. Maar misschien heeft dat tijd nodig.' zei hij zachtjes. 'Ik ben jullie heel dankbaar dat jullie er voor Juliet waren toen ik er niet was.' zei hij nu zachtjes, omdat hij dat graag aan wilde geven.


Alexios Evans

Ze zei dat Evan zijn reactie vreemd vond en dat ze het wel begreep, dat hij zenuwachtig en dorstig was, maar hij moest het misschien nog wel tegen Evan zeggen. 'Ja, natuurlijk. Dat zal ik zo doen.' zei hij, omdat hij het heel vervelend vond dat Evan dit misschien wel persoonlijk op zou nemen. Dat wilde hij echt niet. Ze zei dat Lilian nogal bezorgd om hem was, waardoor hij knikte. 'Ik weet het... ik wil haar zo graag een beetje ontlasten, maar ik kan mijn spanning niet langer voor haar verbergen.' zei hij zachtjes. 'Er gebeurt ook gewoon nogal veel om ons heen op het moment en ik word met het uur onrustiger. Ik red het wel, ik moet gewoon even volhouden, ik ben alleen wel echt zenuwachtig.' zei hij zachtjes. 'Ze hoeft niet bezorgd te zijn, het komt vast allemaal goed.'

Lilian Nova

Hij gaf inderdaad toe dat het nogal heftig was. Het overviel hem enorm en Juliet bleef gelukkig heel rustig en hij herkende haar al snel. Zo was het snel over. Ze knikte even. Ja, waarschijnlijk als zij gekalmeerd zou worden door Alex, zou het ook best snel weer rustig gaan. Het voordeel was dat hij het huis en de kamer niet kende, hij had geen wapens. "Nee, in je eigen huis weet je natuurlijk alles heel snel te vinden en zal je het ook gebruiken zo snel mogelijk." Knikte ze. Hij hield ook van eerlijkheid en wist dat zij hemwel begreep. "Ja, ik begrijp het heel erg goed." KNikte ze. Hij geloofde dat hij geen jager meer was. Hij had niet het gevoel dat hij een vampier moest vermoorden, niet de drang, alleen vanochtend met Juliet eventjes. "Ik denk dat het weg is, ik denk alleen dat het opstaan uit de dood misschien nog even voor wat problemen zorgt." Zei ze met een klein glimlachje. Hij was ze heel dankbaar dat ze er voor Juliet waren toen hij er niet was. "We konden haar daar onmogelijk zo verdrietig achterlaten... Alex weet hoe het voelt om iemand waar je veel van houdt te verliezen en we wilden beide Juliet opvangen. Jullie verkeerden in dezelfde situatie als wij, het was alleen maar mooi dat we haar een beetje konden helpen. Het voelde echt goed." Vertelde ze eerlijk aan hem.


Juliet

Hij zou het zo doen en ze knikte even daardoor. Ze kwam wat dichterbij en ging naast hem zitten. Hij wilde Lilian een beetje ontlasten, maar hij kon zijn spanning niet langer voor haar verbergen. "Misschien hoef je het ook helemaal niet te verbergen... ik denk dat ze het juist fijn vind om te weten van je hoe het gaat." Vertelde ze zacht aan hem. "er gebeurd heel veel, dat kan ik beamen en ik snap dat het in jouw situatie heel erg lastig is om rustig te blijven en alles toe te laten, maar is het wel echt de oplossing om hier alleen te zitten met een fles drank?" Vroeg ze aan hem. "Het zijn jullie laatste momenten samen, voor de opsluiting, ik snap wel dat ze bezorgd is. Kan ik anders wat voor je doen? Ergens mee helpen?" Wilde ze weten.

Evan Mason

Ze begreep het en zei dat hij in zijn eigen huis alles wist te vinden en snel zou gebruiken, waardoor hij knikte. ‘Ja, precies ja. Nu had ik dat niet. Ik was wel opzoek naar iets wat ik als wapen kon gebruiken, maar in die tijd wist Juliet al tot mij door te dringen, waardoor er niets gebeurde. Behalve dat ik geschrokken was dan.’ Zei hij glimlachend tegen haar. Lilian zei dat ze dacht dat het weg was, ze dacht alleen dat het opstaan uit de dood misschien nog even voor wat problemen zorgde. Hij knikte daardoor. ‘Ja, dat denk ik ook ja. Het voelt anders. Het voelt alsof het niet constant aanwezig is, zoals het vroeger was. Het voelt rustiger. Behalve op die momenten zoals vanochtend, maar ik ga er vanuit dat het wel weer wegtrekt.’ Zei hij. Dat kwam dan waarschijnlijk puur gewoon doordat hij net weer tot leven was gekomen en hij moest wennen. Het had tijd nodig. Als Juliet gewoon elke keer rustig was en het op tijd doorhad, kwam het wel goed. Toen hij aangaf dat hij heel dankbaar was dat ze er voor Juliet geweest waren, zei ze dat ze haar onmogelijk achter konden laten. Alex wist hoe het voelde om iemand waar je veel van hield te verliezen en ze wilden allebei Juliet opvangen. Hij knikte daardoor. ‘Dus Alex is iemand kwijtgeraakt?’ Vroeg hij nu. Juliet had daar al kort en vaag iets over gezegd, maar blijkbaar sprak Alex er niet over. Waarschijnlijk wel met Lilian. ‘Dat verklaart wel waarom hij dit wilt, omdat hij voorzichtig met jou wilt zijn.’ Zei hij met een glimlachje op zijn gezicht.


Alexios Evans

Juliet zei dat hij het misschien ook niet hoefde te verbergen, ze dacht dat Juliet het juist fijn vond om te weten hoe het met hem ging. Hij knikte daardoor een beetje. ‘Ik wil niet dat ze zich nog meer zorgen om mij maakt.’ Zei hij zachtjes. Hij probeerde bij Lilian ook echt eerlijk te zijn over zijn gevoelens, maar hij wilde haar wel een beetje ontlasten. Ze zei dat er inderdaad veel gebeurde, dat kon ze beamen en ze snapte ook dat het in zijn situatie heel lastig was om rustig te blijven en alles toe te laten, maar ze vroeg of het echt wel de oplossing was om hier alleen te zitten, met een fles drank. Het waren hun laatste momenten samen, Juliet begreep dat ze bezorgd was en ze vroeg of ze iets kon doen voor hem, ergens mee helpen. Hij dacht daar eventjes over na een hij schudde langzaam zijn hoofd. ‘Ik zou niet weten wat je zou kunnen doen.’ Zei hij zachtjes. ‘Maar je hebt gelijk, het zijn onze laatste momenten samen voor nu en ik kan beter bij haar zijn dan. Het gaat wel, zolang Evan een beetje uit mijn buurt blijft. Ik wil geen risico nemen nu.’ voegde hij er aan toe. Dan was hij liever wat voorzichtiger. Hij kwam overeind en hij dronk zijn glas nog eventjes leeg. ‘Laten we maar bij ze gaan zitten.’

Lilian Nova

Hij gaf haar gelijk en gaf aan dat hij echt naar iets opzoek was wat hij als wapen kon gebruiken, in die tijd wist Juliet gelukkig al tot hem door te dringen waardoor er niets was gebeurd. Hij was wel geschrokken. "Ja, natuurlijk, dat zal zeker." Gaf ze aan met een knikje. Hij gaf aan dat het anders voelde, alsof het jagersgevoel niet constant aanwezig was zoals vroeger, rustiger. "Dat lijkt me stiekem best lekker." Zei ze eerlijk tegen hem met een kleine glimlach. Hij vroeg naar Alex en ze knikte alleen even. "Ik weet niet of hij wilt dat ik erover vertel, maar ja, hij is iemand kwijtgeraakt. Dat is denk ik inderdaad de hoofdreden waarom hij zo extreem voorzichtig is. Hij heeft zich ook nooit goed leren beheersen. Hij drinkt pas sinds kort weer vers bloed." Vertelde ze aan hem.


Juliet

Hij wilde niet dat Lilian zich nog meer zorgen zou maken om hem. "Dat begrijp ik heel goed, maar ik weet niet of je het op deze manier voorkomt." Vertelde ze hem eerlijk. Hij dacht over alles na en gaf uiteindelijk aan dat hij niet zou weten wat ze kon doen voor hem. "Al is het iets kleins, ik wil wel voor je klaarstaan als je het nodig hebt." Gaf ze met een kleine glimlach aan. Hij vertelde dat het inderdaad de laatste momenten samen met Lilian waren en hij kon beter bij haar zijn. Het liet Juliet even glimlachen. Evan moest wel een beetje uit zijn buurt blijven. Hij wilde geen risico nemen. "Zal ik met Evan weer even weggaan? Dan gaan we even naar de stad toe." Wilde ze van hem weten. Hij kwam overeind en gaf aan dat ze bij ze gingen zitten. Juliet knikte even en keek hem bemoedigend toe.

Evan Mason

Ze begreep dat hij geschrokken was en ze zei dat het haar best lekker leek dat het wat rustiger voelde, dat hij niet het constante jagersgevoel had, zoals vroeger. Dat liet hem glimlachen. 'Het voelt nog wat onwennig. Het is fijn, maar het voelt leeg. Het is moeilijk onder woorden te brengen.' zei hij tegen haar. Het voelde raar voor hem, het voelde alsof hij iets mistte, alsof hij niet zo goed wist wat hij met zichzelf aanmoest. Hij wist zeker dat het met een paar dagen waarschijnlijk beter zou zijn, het had gewoon tijd nodig en het kwam doordat hij net tot leven gebracht was, dat kon niet anders. Ze zei dat ze niet wist of ze er over mocht vertellen, maar hij was inderdaad iemand kwijt geraakt. Ze dacht dat het de hoofdreden was dat hij zo extreem voorzichtig was, hij had het ook nooit goed geleerd. Hij was pas sinds kort weer begonnen met vers bloed. Dat verbaasde Evan een beetje, want dat was best wel een dingetje. 'Sinds hij jou heeft leren kennen zeker...' zei hij zachtjes. Als hij vers bloed dronk kon hij waarschijnlijk makkelijker bij Lilian in de buurt zijn.


Alexios Evans

Juliet begreep dat hij niet wilde dat Lilian zich nog meer zorgen om hem zou maken, maar ze wist niet of hij het op deze manier kon voorkomen. Hij knikte daardoor. Waarschijnlijk had ze gelijk en maakte hij Lilian alsnog bezorgd, juist door zich een beetje af te sluiten van alles. Ze zei dat ze ook iets kleins wilde doen, ze wilde voor hem klaarstaan als hij het nodig had. Daardoor glimlachte hij naar haar, wel nog wat gespannen. 'Dat doe je al. Ik hoop vooral gewoon dat je er voor Lilian wilt zijn als ik dat niet kan. Dat is het belangrijkste. Zij is het belangrijkste wat er is.' zei hij zachtjes, maar oprecht. Lilian was alles voor hem. Ze wilde weten of hij liever had dat hij alleen was met Lilian, dan zou ze Evan weer meenemen en gingen ze naar de stad. Hij schudde langzaam zijn hoofd. 'Ik wil graag dat jullie er zijn, dat Lilian de kans krijgt om Evan te leren kennen. Ik wil dat ze jullie vertrouwd en weet dat ze bij jullie terecht kan.' legde hij uit. Dat vond hij belangrijk. Hij liep naar de twee toe, ze zaten te praten op de bank en het liet hem wat glimlachen, al was hij zichtbaar gespannen. Hij kwam naast Lilian zitten en hij pakte haar hand stevig vast, om daarna naar Evan te kijken. 'Ik neem je niet kwalijk wat er gisteren gebeurd is, Evan. Ik ben wat gespannen. Ik wil niet dat je denkt dat het door jou komt, want ik heb geen problemen met jou en ook niet met wat er gebeurd is gisteren. Je was net wakker, je was in de war. Het is geen probleem.' zei hij nu.

Lilian Nova

Hij gaf aan dat het nog onwennig was, leeg, maar ook wel fijn. Het was moeilijk om te omschrijven. Ze knikte daardoor. Dat kon ze zich heel goed voorstellen. Het gevoel was er natuurlijk al sinds zijn geboorte, dat had zij ook. Alles wat je deed was met voorbedachte raden omdat ze moesten gaan leren jagen. Evan gokte dat Alex pas vers bloed was gaan drinken sinds hij haar had leren kennen. Ze knikte daardoor. Ja, dat was zeker waar. "Het maakt het wel iets makkelijker, maar nog steeds is het af en toe heel lastig." Gaf ze eerlijk aan. Ze keek op hoe Juliet en Alex binnen kwamen en ze glimlachte liefdevol naar Alex. Hij kwam naast haar zitten en pakte haar hand stevig vast. Hij bood zijn excuses aan aan Evan en ze vond het onwijs lief van hem dat hij dit op deze manier deed. Ze kneep zacht in zijn hand en keek naar hem op. Ze was trots op hem. Hij deed het heel erg goed. Echt heel erg goed. Juliet nam naast Evan plaats en streek even zacht over zijn rug heen. Daarna was de deurbel te horen. Lilian keek even naar Alex met een lichte glimlach en daarna kwam ze rustig overeind. Ze opende de deur voor Aurora. Ze was een beetje zenuwachtig, dat was aan alles te zien. Ze vroeg zachtjes of ze Alex misschien kon spreken.

Alexios Evans

Lilian kneep in zijn hand en ze keek op naar hem, in haar ogen kon hij zien dat ze vond dat hij het goed deed. Hij vond dat zo ontzettend belangrijk. Hij wilde dat ze trots op hem was, het gaf hem het beste gevoel dat er was. Opeens ging de deurbel en daardoor keek hij direct op. Lilian kwam overeind en ze liep naar de deur toe, zodra die open ging kon hij ruiken en horen dat het Aurora was. Hij was heel dorstig, dus dan drong de geur nogal snel tot hem door. Aurora wilde hem spreken. Waar was Matthew? Hij was meteen ontzettend bezorgd. Wat als er iets gebeurd was? Wat als Matthew zo van slag was dat hij weggevlucht was? Alex was meteen echt enorm bezorgd en hij kwam overeind. 'Mijn excuses, maar ik maak mij zorgen om Matt.' zei hij nu ook tegen Evan en Juliet, omdat hij zelf ook meteen overeind kwam en hij naar de deur toe liep. Daar stond inderdaad Aurora, zonder Matthew. 'Hey, is alles oké met hem?' vroeg hij nu meteen. Hij wist hoe Matthew was en hij kon dan opeens heel erg impulsief besluiten om weg te vluchten en compleet los te gaan, dat wilde Alex echt niet. Dat zou zo zonde zijn, Matthew deed het zo goed met Aurora, hij wilde echt niet dat hij dat in gevaar bracht.

Aurora Philippa

Ze keek toe hoe Alex niet veel later ook naar de deur kwam. Hij vroeg of alles in orde was met Matthew. Ze knikte daardoor even en friemelde wat zenuwachtig aan haar blouse. "Ik ben hier om zijn excuses voor zijn gedrag aan te bieden, hij had het nooit allemaaal zo bedoeld en hij vraagt zich af of je hem nog wilt zien. Of je nog met hem wilt praten." Zei ze zacht tegen hem. "Hij is gisterenavond helemaal vanslag thuis gekomen en heeft vannacht naar gedroomd. Hij is doodsbang dat de oude vampieren hem iets aan gaan doen doordat hij de rangorde heeft genegeerd. Daarom ben ik hier eerst, om te weten te komenin hoeverre allesnog oke is." Ze slikte even moeizaam en ze zag hoe Liliande hand van Alex pakte en dichtbij hem bleef staan. Dit was echt aan Alex. Lilian kon hier niets van zeggen. "Wil je nog met Matthew praten, Alex? Wil je hem nog een kans geven?" Vroeg Aurora onzeker.

Alexios Evans

Aurora knikte en gaf aan dat ze hier was om zijn excuses aan te bieden, Matthew had dit allemaal niet zo bedoeld en hij vroeg zich af of Alex hem nog wilde zien. Of hij met hem wilde praten. Hij was gisteren helemaal van slag thuisgekomen en hij had vannacht naar gedroomd, hij was doodsbang dat de oudere vampieren hem iets aandeden doordat hij de rangorde genegeerd was. 'Ik was niet van plan om zijn gedrag te melden.' zei hij daarop. De vergadering was sowieso net geweest en de volgende zou voorlopig nog niet plaatsvinden, maar zelfs als hij Adam nog zou zien zou hij dit niet noemen. 'Dit soort dingen zijn tussen Matt en mij. Hij hoeft geen zorgen te hebben hier over, ik zou hem nooit op die manier verlinken. Hij heeft een fout gemaakt omdat hij kapot ging van verdriet omdat hij hoorde dat Maya niet terug te brengen is. Ik begrijp die pijn. Matthew is welkom om hier te komen praten, mits hij normaal met Lilian omgaat. De seconde dat hij dat niet doet zal hij moeten oprotten en als hij zich dan gedraagt zoals gisteren, zal hij heel duidelijk voelen dat hij beter wel naar de rangorde kan luisteren.' zei hij.

Aurora Philippa

Ze haalde even opgelucht adem toen Alex aangaf dat hij het gedrag van Matthew niet zou melden. "Dankjewel." MOmpelde ze tegen hem. Hij vond ook dat dit soort dingen tussen hem en Matthew waren, hij hoefde zich geenzorgen te maken, Alex zou hem nooit verlinken. Hij had een fout gemaakt omdat hij kapot ging van verdrietomdat Maya niet terug te brengen was. Ze keek daardoor even naar de grond en slikte even. Ja, daardoor was hij helemaal door het lint gegaan, gelukkig had hij haar daarna wel duidelijk gemaakt dat hij echt van haar hield en bij haar wilde blijven, dat was wel ontzettend prettig. Matthew was welkom, maar alleen als hij normaal met Lilian omging. ALs hij dat niet deed en zichzoals gisteren zou gedragen moest hij oprotten en te voelen krijgen dat hij naar de rangorde moest luisteren. Ze kreeg er evenkippenvel van en knikte. "Ik.. .euh... zal ik hem halen? Wil je met hem praten?" Vroeg ze zachtjes. Ze vond het echt allemaal heel erg moeilijk, maar ze wilde het wel allemaal goed doen en het geregeld hebben. Dat vond ze heel belangrijk.

Alexios Evans

Ze bedankte hem en hij zag dat ze naar de grond keek toen hij zei dat Matt verdrietig was geweest om Maya. 'Het is niets persoonlijks, Aurora. Matthew houdt van jou. Dat kan je aan alles zien. Alleen hij houdt ook van Maya en die connectie zal nooit weggaan, het zit in ons. Als we die band eenmaal met iemand hebben, zal het nooit verdwijnen. Niet als de ander ons alleen laat, niet als de relatie stuk gaat, niet als diegene overlijdt. Het blijft altijd, dat is hoe wij in elkaar zitten, het is niet doordat Matt niet genoeg van je houdt. Dat doet hij wel. Anders was hij gisterenavond niet bij je teruggekomen.' zei hij eerlijk tegen haar. Ze wilde weten of ze Matthew moest halen, of hij met hem wilde praten. Alex dacht daar kort over na, maar knikte uiteindelijk. 'Ja, dat lijkt mij wel goed. Ik wil wel met hem praten.' stemde hij in. Hij had die hoop sowieso gehad, omdat hij dit vandaag allemaal geregeld wilde hebben voor als hij vast kwam te zitten.

Aurora Philippa

Door de woorden van Alex bleef ze naar de grond kijken. Ze wist dat hij gelijk had, hij had gelijk over alles en dat wist ze dondersgoed. Ze voelde hoe er langzaam een traan over haar wang gleed doordat het zoveel voor haar betekende. Lilian streek even over haar arm heen. "Alex heeft gelijk... hij houd echt van je, echt waar Aurora." Zei ze zachtjes tegen de vrouw. Aurora knikte weer eventjes. Ze bleef wat onzeker. Alex vond het goed, hij wilde wel met Matthew praten. "Dankjewel, dat betekent veel voor me." Zei ze opgelucht tegen hem. "Ik... ik ga hem halen." Zei ze nu zachtjes en ze veegde haar tranen weg en knikte zeeven toe. Ze liep weg naar de plek waar ze Matthew had achter gelaten. "Hé , gaat het met je? Alex wilt je graag spreken. Hij zal je nooit verlinken, echt niet." Ze kwam dichterbij en streelde langs zijn arm.

Matthew Greyson

Toen Aurora weer verscheen keek hij meteen wat gespannen op. Hij zag dat ze ergens verdrietig om leek te zijn en daardoor pakte hij haar stevig vast. 'Hey, niet verdrietig zijn.' zei hij heel zachtjes. Kwam dat door wat Alex en Lilian gezegd hadden? Hij hoopte het niet. Ze vroeg aan hem hoe het ging, Alex wilde hem graag spreken, hij zou Matthew nooit verlinken. Matt knikte nu langzaam, blij met dit nieuws. Dat scheelde al een hele hoop. Ze streelde langs zijn arm en hij legde zijn hand tegen haar gezicht aan. 'Ik hou van je.' fluisterde hij. 'Ik zal meteen met je mee lopen, dan hebben we het maar gehad.' zei hij daarna tegen haar, omdat hij graag wilde dat dit allemaal geregeld was nu.