Vampieren nieuw

Lilian Nova

Hij gaf aan dat hij moest wennen aan alles, maar hij vond het wel oké. Het was belangrijk dat er mensen om haar heen waren als hij straks opgesloten zat. Ze knikte daardoor even. "Ja, ik heb nu genoeg mensen waar ik op kan bouwen, dat voelt goed." Gaf ze zacht aan. Hij wilde daarna wat tijd voor hen samen. Misschien zelfs een paar dagen weg, kamperen. Even samen zijn en geen drukte om hun heen. "Dat lijkt me een goed idee. We kunnen ergens hier in het bos een tentje neerzetten en even een paar dagen voor onszelf." Knikte ze. Natuurlijk moest ze wel nu een keer in de twee weken een vampier vermoorden voor Adam, maar dat gaf ze alsnog genoeg tijd om samen te zijn. Dat konden ze precies tussendoor doen. Hij gaf haar nog een kusje op haar wang en ze keek hem even liefdevol aan. "Ik ben wel echt trots op je." Zei ze zacht. Binnen bij Evan en Juliet vroeg hij meteen beleefd of ze wat wilden drinken. Juliet glimlachte naar ze en legde haar hand op de rug van Evan neer. "Ja, doe maar wat sterks." Zei ze met een knipoog. Waarschijnlijk konden vooral Lilian en Alex dat gebruiken, maar ze wilde graag meedrinken.


Aurora Philippa

Hij begreep wel dat het voor haar zo voelde. Hij was eerder jaloers op haar, zij was nog mens en kon nog optimaal overal van genieten. Ze voelde niet de dorst. "Is het een heel naar gevoel?" Vroeg ze nu aan hem. Als ze graag wilde veranderen, dan moest ze dat aangeven. Hij wilde het niet te vroeg doen want er was geen weg terug. "Nee, dat begrijp ik. Ik wil ook nog eerst overal wat zekerder over zijn, het allemaal beter begrijpen." Zei ze nu tegen hem. Hij wilde dat ze elkaar volledig leerden kennen en de rest van hun leven met elkaar doorbrengen en vroeg wat zij zou willen. "Ik wil elke kant van je leren kennen, echt waar, maar als je er zelf niet aan toe bent, dan doen we dat later. Ik weet dat je niet goed bent met andere soorten en je hoeft die niet perse aan mij voor te stellen. Ik bedoel, Lilian word een heks en ze is een jager, dat zijn al twee soorten en natuurlijk Barend die ook heks is. Verder zijn er nog weerwolven toch? Mis ik dan nog iets?" Vroeg ze met een glimlach aan hem. Ze zette haar bakje met eten aan de kant die ze nu leeg had en dronk wat water. "Het is allemaal zo extreem, zo anders dan mijn leven hiervoor. Ik dacht dat ik al veel uit het leven haalde, maar dit... dit soort dingen zijn best heftig en onbegrijpelijk." Zei ze zacht.

Alexios Evans

Ze vond het een goed idee om wat meer tijd met elkaar door te brengen als hij weer vrij was, ze konden hier ergens in het bos een tentje neer zetten en even een paar dagen voor hunzelf inplannen. 'Ja, dat lijkt mij ontzettend fijn.' zei hij meteen tegen haar. Hij keek daar nu al naar uit. Eerst zou hij alleen nog een flink lange tijd op gesloten zitten. Dat moest hij eerst nog doorstaan. Ze zei dat ze echt wel trots op hem was, waardoor hij zichzelf warm voelde worden van binnen. Haar woorden deden hem zo enorm goed. Het betekende ontzettend veel voor hem dat ze trots op hem was. Het betekende eigenlijk gewoon alles. Toen hij vroeg wat ze wilden drinken gaf Juliet aan dat ze wel iets sterks lustte. Dat vond hij een uitstekend idee, dat zou al zijn gevoelens ook wat onderdrukken. 'Ja, ik drink gewoon met jullie mee, lekker.' zei Evan meteen. Daardoor glimlachte Alex en knikte hij even. 'Ik zal even een goede fles uitzoeken.' zei hij, om daarna weg te lopen. Hij zocht een wat duurdere fles met whisky uit en hij pakte vier glazen, om daarna weer terug te lopen en voor iedereen een glaasje in te schenken.


Matthew Greyson

Ze wilde weten of de dorst ene heel naar gevoel was, waardoor hij langzaam knikte. 'Het voelt afschuwelijk. Het brandt, het doet pijn, het zorgt voor zo veel onrust.' zei hij zachtjes. 'Het wordt steeds sterker en sterker en op sommige dagen voelt het alsof het nooit wegtrekt, ook niet als je genoeg hebt gedronken. Soms voelt het alsof je simpelweg nooit genoeg kunt drinken.' zei hij zachtjes. Hij had een verschrikkelijke hekel aan het gevoel en hij wist dat elke vampier het akelig vond. Ze wilde eerst overal wat zekerder over zijn en alles wat meer begrijpen, daardoor knikte hij. 'Dat lijkt mij sowieso verstandig.' stemde hij in. Ze zei dat ze elke kant van hem wilde leren kennen, maar ze wilde dat niet als hij er zelf nog niet aan toe was, dan zouden ze dat later doen. Ze wist dat hij niet zo goed was met andere soorten en hij hoefde die niet aan haar voor te stellen, Lilian werd heks en was jager, dat waren al twee soorten en ze kende Barend al, die ook heks was. 'Ja, verder zijn er nog weerwolven, maar die kan ik niet aan je voorstellen, denk ik. Die zou ik afmaken zodat ik ze zie of ruik.' zei hij eerlijk. Dat was nog een heel stuk erger dan bij een heks, of zelfs een jager. Hij kon niet met wolven omgaan. Totaal niet. 'Er zijn verhalen over nog meer wezens, die van gedaante kunnen veranderen, bijvoorbeeld. Maar die ken ik persoonlijk niet, ik zou je niet eens kunnen vertellen of die verhalen wel waar zijn.' zei hij eerlijk tegen haar. Ze zei dat het zo extreem was, zo anders dan haar leven hiervoor. Ze had gedacht dat ze veel uit het leven haalde ,maar dit soort dingen waren best heftig en onbegrijpelijk. 'Ja, dat snap ik. Dat is het ook wel een beetje.' stemde hij in. 'Soms geloof ik het zelf allemaal niet eens.' zei hij daarna glimlachend.

Lilian Nova

"Dan gaan we dat doen." Zei ze met een knikje tegen hem en ze glimlachte hem toe. Hij leek blij te zijn met haar woorden en hoewel ze overal best wel moeite mee had, vond ze echt dat hij het goed deed. Hij deed keihard zijn best en dat zag ze aan alles. Ze vond het knap van hem. Helemaal dat hij morgen ook nog bij haar wilde zijn. Eenmaal bij Evan en Juliet vond Evan het ook een goed idee voor wat sterkers. Alex haalde een goede fles en kwam niet veel later terug. Hij schonk voor iedereen een glas in en ze gaf de glazen aan Evan en aan Juliet. Daarna ging ze rustig zitten in de bank tegenover ze. Ze nam een paar grote slokken en glimlachte even. "Hoe bevalt alles tot nu toe, Evan?" Vroeg ze aan de man.


Aurora Philippa

Ze kreeg kippenvel toen hij vertelde hoe de dorst was. Het klonk verschrikkelijk. Ze keek naar de grond en liet alles tot haar doordringen. Het maakte haar ook gewoon aan het twijfelen. "Jeetje... het lijkt me pijnlijk." Fluisterde ze hem toe. Het leek hem ook verstandig wanneer ze wat zekerder over alles was en alles wat meer begreep. Ze knikte eventjes. Hij gaf verder nog aan dat er inderdaad weerwolven waren maar die ging hij niet aan haar voorstellen. Hij zou ze afmaken zodra hij ze zag of rook. "Ze zitten hier niet in de buurt dan?" Vroeg ze nu. ER waren verhalen over nog meer wezens, maar die kende hij persoonlijk niet en hij wist ook niet of die verhalen waar waren. Hij gaf aan dat het inderdaad heftig was, soms geloofde hij het zelf ook niet eens. Ze legde haar hoofd tegen hem aan en keek naar de vijver. "Het is allemaal zo ingewikkeld, Matthew... ik weet niet zo goed hoe ik met alles om moet gaan." Zei ze zachtjes.

Evan Mason

Hij nam een paar slokjes van de whisky, het smaakte hem heel erg goed. Alexios en Lilian hadden een goede smaak. Lilian vroeg hoe alles hem tot nu toe beviel, waardoor hij even glimlachte. ‘Ja, wel goed eigenlijk. Ik heb net best wel een leuk gesprek met Aurora gehad en ik vind het fijn om ook af en toe wat mensen om mij heen te hebben.’ Zei hij grijnzend. Het waren toch wel wat veel vampiers zo om zich heen, maar hij had zich nog geen moment onveilig gevoeld. Toch was het voor hem wel fijn om af en toe ook met een mens te spreken. ‘Ik moet nog een klein beetje wennen aan de hele situatie en aan jullie, maar ik voel mij wel redelijk op mijn gemak hier en ik weet zeker dat het wennen ook snel goed komt.’ Zei hij. Hij nam nog een slokje van zijn drinken en hij pakte de hand van Juliet stevig vast. Hij was gek op haar, zolang hij bij haar in de buurt was ging het allemaal wel. Hij zag dat Alex flink dronk, maar hij wist dat vampiers dat goed konden hebben en dat ze het vaker deden om de dorst te onderdrukken. Lilian nam duidelijk ook grote slokken, maar Alex schonk zijn glas nu alweer opnieuw vol. ‘Juliet heeft mij uitleg gegeven over wat er gaat gebeuren.’ Zei hij nu, omdat hij dat graag wilde aangeven. Alex keek direct op. ‘Ik wil dat je weet dat wij er volledig voor Lilian zullen zijn als dat nodig is, Alex. Ik weet dat je Juliet ondertussen een beetje kent en waarschijnlijk ook vertrouwd, en mij niet, of minder. Daarom wil ik je graag aangeven dat ik ook mijn steentje wil bijdragen in de hele situatie.’ Zei hij. Alex was duidelijk ietwat afwezig, meer dan hij de vorige keren was geweest. Alsof het langzamer zijn hoofd binnen kwam. Toch leek hij de woorden wel fijn te vinden. ‘Bedankt, Evan. Dat waardeer ik.’ Zei hij uiteindelijk, heel netjes weer.


Matthew Greyson

Aurora keek naar de grond en ze zei dat het haar pijnlijk leek. Dat liet hem knikken. ‘Dat is het ook.’ Zei hij zachtjes. ‘Best wel heel erg pijnlijk…’ voegde hij er aan toe. ‘Het is niet alleen maar leuk omdat je dan krachtiger bent en meer macht hebt, er zijn ook veel kanten aan het vampier zijn die minder leuk zijn.’ Zei hij zachtjes. Eigenlijk de meeste kanten waren minder leuk. Ze vroeg of weerwolven hier niet in de buurt zaten. ‘Jawel. Tenminste. Redelijk in de buurt. Dit is alleen een plek die redelijk druk bezet is door vampiers. Er wonen er relatief veel in deze omgeving. We hebben hier de macht. Een stad verderop zijn er minder vampiers en daar hebben de weerwolven de macht.’ Legde hij uit. ‘En op sommige plekken staat het ongeveer gelijk. Hier zal je niet snel een weerwolf treffen, die blijven een beetje weg. Het is niet veilig voor ze hier, met zo veel vampiers.’ Zei hij. Ze legde haar hoofd tegen hem aan en ze zei dat het ingewikkeld was, ze wist niet zo goed hoe ze met alles om moest gaan. ‘Dan hebben we het er niet meer over. Het maakt ook niet zo veel uit, het gaat om ons samen en ik wil niet dat je het ingewikkeld vindt.’ Fluisterde hij. ‘Bij mij merk je verder toch niet zo heel erg veel? Dan hoeven we er ook niet al te erg op te focussen dat ik geen mens ben. Laten we er niet te veel bij stil staan.’

Lilian Nova

Evan legde uit dat het goed ging. Hij had net een best wel leuk gesprek gehad met Aurora en hij vond het fijn om ook wat mensen om zich heen te hebben. "Snap ik helemaal. Ik moet eerlijk bekennen dat ik hier vrij weinig mensen vrienden heb waar ik je aan zou voor kunnen stellen. Anders had ik dat gedaan, het is prettig om ook met mensen te praten." Zei ze met een klein glimlachje. Ze keek toe oe hij de hand van Juliet stevig vast hield. Juliet keek even naar hem met een glimlach. "Ah Lilian, dat maakt toch helemaal niets uit, we moeten ook onze eigen vrienden maken, toch Evan?" Zei Juliet nu met een grijns. Evan vertelde dat ze alles had uitegelegd en dat hij nog even wiklde benadrukken dat ze er volledig waren voor Lilian als ze dat nodig had. Ze vond het lief van Evan dat hij zo duidelijk was tegen Alex en ze knikte eenstemmend bij zijn woorden. "Zeker weten, Alex, we zullen er echt voor haar zijn en ik ga er persoonlijk voor zorgen dat het zo goed mogelijk zal verlopen." Gaf ze aan, ze sprak tegen Alex vol zelfvertrouwen, Evan had dat er aardig bij haar ingepraat gelukkig. Ze wilde dat Alex niet bang was. Hij waardeerde het ook en was heel netjes tegen Evan. Lilian liet haar glas bijschenken en met het volgende glas besloot ze iets langzamer te doen. Ze wilde helder genoeg blijven, voor Alex maar ook voor haar krachten.



Aurora Philippa

Hij gaf aan dat het echt wel pijnlijk was en het was niet alleen maar leuk. Er waren veel minder leuke kanten aan vampier zijn. "Hoe zit het eigenlijk dan tussen ons, Matthew? Zal het gevoel hetzelfde blijven? De liefde?" Fluisterde ze nu. Ze wilde gewoon graag op alles voorbereid zijn. Hij legde uit dat er redelijk in de buurt wel weerwolven waren. Ze knikte even toen hij aangaf dat het hier niet veilig voor ze was met zoveel vampiers. "Jullie zijn dus echt vijanden van elkaar." Wilde ze nog weten. Wanneer ze aangaf dat ze niet zo goed wist hoe ze met alles om moest gaan, wilde hij het er niet meer over hebben. Het maakte niet uit. Het ging om hun samen en hij wilde niet dat ze het ingewikkeld vond. "Het word alleen maar minder ingewikkeld als we er wel over praten." Zei ze zacht tegen hem terug. Ze keek hem weer even aan en legde haar hand op zijn wang. "Bij jou voel ik me thuis, ik voel me grotendeels veilig en op mijn gemak, maar ik heb nog het idee dat ik jou helemaal niet zo goed ken, Matthew. Jou als persoon. Je bent vrolijk en vol energie en je zorgt goed voor de mensen om je heen en je houd van sporten, maar het voelt nog best wel oppervlakkig." Gaf ze zacht aan en ze streelde over zijn wang heen.

Alexios Evans

Lilian zei dat ze het begreep van Evan, maar dat ze hier vrij weinig mensen vrienden had waar ze hem aan voor kon stellen. Hij vroeg zich eventjes af of dat door hem kwam. Belemmerde hij haar daarin? Dat was niet zijn bedoeling. Juliet zei dat het niet uitmaakte, want ze moesten ook hun eigen vrienden maken. Evan grijnsde daardoor. ‘Ja, natuurlijk, ik ga daar mijn best voor doen, dat komt helemaal goed.’ Zei hij. Evan zou sowieso wel moeten wennen hier, waarschijnlijk. Maar dat kwam wel goed. Waarschijnlijk had hij daar wel de tijd voor als Alex straks vast zat. Juliet zei nu vol vertrouwen dat het goed kwam, ze ging er voor Lilian zijn en ze zou er persoonlijk voor zorgen dat het goed zou verlopen. Hij glimlachte wat gespannen en hij knikte langzaam. ‘Bedankt, Juliet.’ Zei hij zachtjes. Hij zag dat Evan naar haar glimlachte, vol liefde. Hij vond het fijn om de twee zo te zien, hij vond het fijn om haar gelukkig te zien. Hij was zo blij voor haar dat het gelukt was om Evan terug te krijgen. Hij goot zijn drank weer achterover en hij keek opzij naar Lilian. Het werd al wat later, hij vroeg zich af of er meteen al rond middernacht iets zou veranderen, of ze dan al dingen sterker zou voelen. Hij keek nu weer naar Evan en hij deed zijn best om wat rustiger en wat meer zichzelf te zijn, maar hij moest het wel aardig forceren. ‘Hoe voel je je nu, Evan?’ Vroeg hij aan de man. ‘Wel oké, heel af en toe eventjes kort wat in de war, maar het is elke keer snel voorbij. Lichamelijk gaat het ook wel goed. Ik had gisterenavond hoofdpijn, maar dat is nu eigenlijk vrijwel verdwenen.’ Legde Evan hem uit.


Matthew Greyson

Ze vroeg hoe het zat tussen hun, of het gevoel hetzelfde zou blijven, de liefde. Daardoor ademde hij langzaam in. ‘Ik weet het niet.’ Zei hij heel eerlijk. ‘Ik weet niet precies hoe dat voelt, ik heb nog nooit gevoelens gehad voor een andere vampier.’ Legde hij uit. ‘Ik ken wel vampiers die een relatie met elkaar hebben, ik denk dat het er misschien wat killer aan toe gaat, dat er iets minder gevoelens zijn.’ Voegde hij er aan toe. Twee vampiers samen was meestal wel wat anders, maar hij wist niet hoe dat voor hun zou zijn. Ze concludeerde dat vampiers en weerwolven dus wel echt vijanden van elkaar waren. Hij knikte langzaam. ‘In de basis wel ja. Niet elke vampier heeft moeite met elke weerwolf en andersom, maar we zijn nooit echt vrienden van elkaar en er is altijd spanning bij een ontmoeting.’ Legde hij uit. Ze zei dat het alleen maar minder ingewikkeld werd als ze er wel over zouden praten, bij hem voelde ze zich thuis en grotendeels veilig en op haar gemak, maar ze had het idee dat ze hem niet kende als persoon. Hij was vrolijk en vol energie, hij zorgde goed voor de mensen om hem heen en hij hield van sporten, maar het voelde best wel oppervlakkig. ‘Euh… oké…’ zei hij zachtjes. Hij wist dat hij daar iets aan moest doen, maar hij wist nog niet zo goed wat. ‘Hoe kan ik er voor zorgen dat je mij beter leert kennen?’ Vroeg hij nu.

Lilian NOva

Ze zag wel even de blik in zijn ogen en schonk hem een liefdevolle blik, het was niet zijn schuld dat ze hier zo weinig vrienden had. Ze was weer teruggekomen naar hier vanaf de universiteit en had daar iedereen achter gelaten. Meteen had ze het hier eigenlijk zo druk dat ze niet echt meer wat van zich had laten horen en hier woonden alleen maar vrienden van vroeger, die waren ook niet echt geweldig. Alex bedankte Juliet ook even en ze zag hoe lief de twee samen waren. Alex dronk zijn drank weer op en keek naar haar. Ze legde haar hand op zijn rug neer en streelde er zachtjes overheen. Het werd langzaam later en ze merkte wel dat ze meer energie kreeg in plaats van minder. Dat had al te maken met morgen. Ze wist dat er morgenochtend pas echt iets zou gebeuren, ze zou nog een nachtje redelijk rustig kunnen slapen naast Alex waarschijnlijk. Alex vroeg aan Evan hoe hij zich voelde. Het ging goed met hem. "Ik ben blij om te horen dat het beter gaat met je, Evan." Zei Lilian nu tegen hem. "Lilian, wanneer gaat er wat met jou gebeuren?" Wilde Juliet weten, gewoon om alles een beetje in de gaten te kunnen houden.
"Ik voel nu al dat ik meer energie krijg, het voelt alsof ik gevuld word met energie. Vannacht zal dat toenemen en dan morgenochtend komt de echte verandering. Volgens mijn vader moet ik dan buiten zijn om op te laden en een connectie te maken met de natuur."

Alexios Evans

Hij zag de blik van Lilian, ze leek het hem niet kwalijk te nemen dat ze geen vrienden had, waarschijnlijk kwam het dan niet door hem. Misschien moest hij haar wat meer de tijd en ruimte geven om vrienden te maken, zonder dat hij haar dwong om bij hem te blijven. Maar dat was iets voor later. Lilian streek over zijn rug heen en daardoor glimlachte hij naar haar, nog steeds wat gespannen, maar het ging nu wel. Juliet wilde weten wat er met Lilian ging gebeuren, wanneer dat zo zou zijn. Ze legde daardoor uit wat ze voelde, hoe dat zou toenemen en dat morgenochtend de echte verandering kwam, dat haar vader had gezegd dat ze buiten moest zijn. ‘Vind je het fijn om misschien vannacht buiten te slapen?’ Stelde hij nu zachtjes voor. Ze deden dat wel vaker, maar vooral voor hem. Nu was het misschien voor haar ook wel fijn, omdat ze dan al dichter bij de natuur was als ze wakker werd. Hij vond het sowieso fijner om buiten te liggen, maar het ging ook wel goed als hij binnen was met Lilian in bed, daar begon hij steeds wat meer aan te wennen. Ze bleven eigenlijk alleen maar buiten als hij heel erg gespannen was of te veel dorst had, waardoor hij de geuren minder goed kon hebben.

Lilian Nova

Alex stelde voor om die nacht buiten te slapen. Ze dacht er even over na en knikte. "Ja, ik denk dat dat misschien nog wel prettiger is voor me. Voor jou zal het ook wel fijn zijn denk ik." Zei ze nu met een glimlach. Het was een goed voorstel, ze wilde dit heel erg graag. Juliet keek naar ze met een knikje. "Evan, zal ik je anders even alles hier laten zien, dan laten we Lilian en Alex even verder met rust." Stelde Juliet voor. Het voelde toch nog allemaal wat vreemd en ze wilde graag dat Evan wist waar alles was wanneer zij te druk bezig zou zijn om voor hem klaar te staan.

Aurora Philippa

Hij had nog nooit gevoelens gehad voor een andere vampier en wist dus niet of het gevoel hetzelfde zou blijven. Hij kende wel vampiers met een relatie, maar diat was vaak killer, minder gevoelens. Ze knikte begrijpelijk, dat was wel iets waar ze niet op zat te wachten eigenlijk. In het begin had ze gedacht dat ze het liefste zo snel mogelijk kon veranderen om dan voor altijd bij Matthew te zijn, maar dit wilde ze ook niet. Ze zou het onderwerp voorlopig maar even laten rusten. Eerst wat meer snappen en dingen minder spannend vinden. Hij legde het uit over de weerwolven, in principe dus hetzelfde als met de jagers. Hij leek niet te weten wat hij moest doen zodat ze hem beter leerde kennen. Ze dacht er even over na. “Wil je me vertellen over hoe je was voor je een vampier werd? Wie je was? Wat je deed?” Vroeg ze zacht.

Alexios Evans

Lilian dacht eventjes na, daarna zei ze dat het misschien wel prettiger was voor haar, voor hem zou het ook fijn zijn. Hij knikte daardoor. Buiten was eigenlijk altijd beter voor hem. Dat hield hem rustiger en het voelde fijner. Juliet stelde voor om Evan even alles te laten zien, dan werden ze verder met rust gelaten. Hij glimlachte daardoor. Het was fijn dat Juliet er zo goed voor hun was, hij waardeerde het enorm. Evan kwam ook meteen overeind. ‘Heel graag. Fijne avond nog, Lilian en Alex.’ Zei hij vriendelijk. Alex glimlachte naar hem, hij mocht Evan wel, hij leek best goed te weten hoe hij met situaties om moest gaan en hij was vriendelijk. Hij paste goed bij Juliet. Alex keek weer opzij naar Lilian. ‘Zal ik wat dekens en wat kussens pakken?’ Stelde hij voor.


Matthew Greyson

Ze leek na te denken over alles, maar ze liet het verder rusten. Waarschijnlijk was het nu toch nog te vroeg om ergens een uitspraak over te doen, ze moest alles eerst wat meer zien. Aurora wilde nu weten of hij haar wilde vertellen over zijn leven voor hij een vampier was. Wie hij was, wat hij deed. Hij knikte langzaam. ‘Ja, geen probleem.’ Zei hij zachtjes. ‘Kom.’ Zei hij daarna. Hij pakte haar hand vast en hij nam voor hun een goede fles wijn mee, om daarna buiten te gaan zitten op de bank. Hij schonk twee glazen vol en hij sloeg daarna zijn arm om haar heen, zodat ze tegen hem aan kon leunen. ‘Ik was voor ik veranderd werd ingenieur, op technisch gebied. Ik bedacht machines voor in fabrieken. Dat was iets waar je toen vrij goed mee kon verdienen, mijn vader deed dat ook. In de tijd dat ik nog mens was, ontwikkelde de techniek zich heel snel en waren constant nieuwe machines nodig. Het werk was wel oké. Toen er oorlog uitbrak werd ik opgeroepen en zette ik hetzelfde werk voort, maar dan voor het leger.’ Legde hij uit.

Lilian Nova

Evan kwam meteen overeind door de woorden van Juliet en wenste ze nog een fijne avond. Ze zag hoe Juliet hem bij zijn hand met haar meenam. "Fijne avond en slaap lekker Evan." Zei ze met een glimlach. Alex stelde voor om dekens en kussens te pakken. Ze knikte hierdoor en haalde alle spullen weer uit de kast waar ze het had opgeborgen. Ze gaf een gedeelte aan Alex en liep met hem mee naar buiten. Het was gelukkig nog steeds niet heel erg koud. Ze legde alles rustig neer op het bankje en keek omhoog. De sterren leken helderder, de natuur leek rustiger. Het voelde alsof het om haar draaide allemaal. Ze voelde zich echt een soort krachtig. Ze haalde even diep adem en nam de omgeving in haar op. Ze had zich al nooit normaal gevoeld als jager zijnde, maar nu kwam daar nog een schepje bovenop. Ze was nieuwsgierig. Ze keek naar Alex en pakte zacht zijn handen vast. Ze voelde de koelte van zijn vingers op een andere manier als daarvoor, alsof ze nu pas besefte dat hij eigenlijk echt niet leefde. Voor haar zelf veranderde dat niets aan haar liefde voor hem, het besef begon alleen echt anders te worden. Ze streelde zacht over zijn koude huid heen. "Lieve Alex... je moet nooit bang zijn dat je me ergens in belemmerd, oké, ik zag het aan je, maar het is mijn keuze dat ik niet graag vrienden maak. Echt waar." Zei ze nu zacht tegen hem.


Juliet Alarie

Ze nam afscheid van de twee en pakte de hand van Evan vast. Ze liep met hem naar boven toe naar de slaapkamer. "Dit is onze slaapplek. Lilian heeft gelukkig de matrassen vervangen, ik hoop dat je hier een beetje op kunt slapen, want het matras dat erin lag, was zelfs voor mij te hard om te kunnen rusten." Zei ze met een zachte grinnik. "Jouw spullen liggen nog in de koffer." Ze wees naar de hoek. De koffer lag open en je zag duidelijk dat ze erin gezocht had naar kleding. "Sorry, het is allemaal een beetje een rommeltje." Gaf ze wat schuldig aan. Normaal was ze altijd heel netjes, maar in die tijd dat ze zo verdrietig was geweest, had het haar vrij weinig kunnen schelen. Ze keek naar Evan en pakte zijn hand vast. "Je doet het ongelooflijk goed, ik ben zo trots op hoe je met deze hele situatie omgaat. Ik vind het echt onwijs knap." Klonk haar stem lief.


Aurora Philippa

Hij vond het geen probleem om haar over zijn leven te vertellen. Ze ging bij hem zitten en pakte het glas wijn van hem aan. Ze kroop voorzichtig tegen hem aan en luisterde naar zijn stem. Hij was ingenieur voor hij veranderde. Dat had ze inderdaad al eerder van hem gehoord. Hij kon er toen goed mee verdienen en ontwikkelde technieken. Het was oké en met de oorlog werd hij opgeroepen om het werk voort te zetten, maar dan voor het leger. Ze knikte eventjes. "Je had dus best wel een hoge functie. Had je daar ook vrienden in het leger? Mensen waar je echt op kon bouwen?" Vroeg ze aan hem.

Alexios Evans

Lilian gaf hem wat spullen aan en hij liep met haar mee naar buiten toe, hij legde alles op het bankje neer en hij zag haar omhoog kijken. Ze leek een tijdje om haar heen te kijken en pakte daarna zachtjes zijn handen vast. Hij staarde in haar ogen. Het was een tijdje stil en hij voelde dat ze over zijn huid heen streelde. Het voelde fijn. Ze zei zachtjes dat hij nooit bang moest zijn dat hij haar ergens in belemmerde. Ze had het aan hem kunnen zien, maar het was haar eigen keuze dat ze niet graag vrienden maakte. Hij knikte langzaam. ‘Ik vind het lastig dat ik soms het gevoel heb dat jij misschien niet alles uit het leven kunt halen omdat je samen bent met iemand zoals ik.’ Zei hij zachtjes tegen haar. Hij legde voorzichtig zijn hand tegen haar gezicht aan en hij bleef in haar ogen staren. ‘Jij verdient het beste, Lilian. Ik wil niet dat je iets tekort komt en ik ben soms bang dat je dingen tekort komt doordat ik een vampier ben.’


Evan Mason

Juliet nam hem mee naar boven toe en ze liepen een slaapkamer in. De indeling van het huis kwam heel erg overheen met zijn eigen huis, alle jagershuizen zouden waarschijnlijk ongeveer hetzelfde in elkaar zitten. Juliet zei dat dit hun slaapplek was, dat Lilian gelukkig de matrassen vervangen had. Ze hoopte dat hij hier kon slapen, het matras dat erin lag was zelfs voor haar te hard. Dat liet hem even grijnzen. ‘Dan is het wel heel extreem.’ Plaagde hij haar een beetje. Ze wees naar de koffer en ze gaf aan dat zijn spullen daar in zaten. Ze zei daarna meteen dat het haar speet dat het een beetje een rommeltje was. ‘Dat maakt niets uit.’ Zei hij daarop. Ze pakte zijn hand vast en ze zei dat hij het ongelooflijk goed deed, ze was trots op hoe hij met de hele situatie omging. Daardoor glimlachte hij en pakte hij haar zachtjes vast, om haar daarna tegen zijn lichaam aan te trekken. ‘Jij doet het meeste werk, Juliet. Ik hou van je, ik ben blij dat je blij met mij bent.’ Zei hij zachtjes. Hij streek langs haar wang en daarna drukte hij kort zijn lippen op die van haar. Hij keek na de kus weer in haar ogen en hij glimlachte naar haar. ‘Kom je bij mij in bed liggen?’ Vroeg hij daarna zachtjes.


Matthew Greyson

Ze zei dat hij best wel een hoge functie had en ze wilde weten of hij daar vrienden had, mensen waar hij echt op kon bouwen. Daar dacht hij eventjes over na. ‘Eh… ik had wel een grote groep mensen waar ik veel lol mee had, maar waar ik echt op kon bouwen… ik weet het niet.’ Zei hij zachtjes. Matthew was altijd ontzettend goed met hele oppervlakkige contacten, hij kende zo veel mensen en hij kon met iedereen leuk omgaan, maar diep contact was iets minder zijn ding. Dat vond hij moeilijker. ‘Je kon allemaal wel op elkaar bouwen, maar een echte diepe connectie had ik niet zo met mensen, geloof ik…’ zei hij zachtjes. Hij nam een slokje van zijn wijn. Misschien vertrouwde hij mensen wel niet genoeg, alleen maar oppervlakkig.

Lilian Nova

Hij staarde in haar ogen en ze glimlachte hem liefdevol toe. Hij vond het lastig dat hij soms het gevoel had dat ze niet alles uit haar leven kon halen omdat ze samen was met iemand zoals hij. Ze voelde zijn hand op haar gezicht en hoorde hoe hij vond dat zij het beste verdiende. Hij wilde niet dat ze iets tekort kwam. “Ik kon sowieso nooit alles uit mijn leven halen, Alex… ik ben een jager. Ik leef volgens een patroon. Nu blijk ik ook nog eens heks te zijn en dat zet mijn wereld helemaal op zijn kop. Maar ik heb jou, juist dat zorgt ervoor dat ik gelukkig ben met dit leven.” Zei ze liefdevol tegen hem terug. “Jij bent het allerbeste dat me is overkomen en ik kom niets tekort. Niets. We hebben lieve mensen om ons heen en dat ik voor mij genoeg. Ik kan er niet eens tegen om teveel mensen om me heen te hebben. Dit is goed genoeg allemaal en jij bent het allerbeste.” Zei ze zachtjes. “Hoe gaat het nu met je, ben je oké genoeg voor vannacht?” Vroeg ze vervolgens aan hem.



Juliet Alarie

Het huis van Lilian was toch bijna hetzelfde als waar ze woonde met Evan. Hij leek het ook allemaal geen probleem te vinden en voor hem voelde het waarschijnlijk echt bekend. Hij plaagde haar met het matras en ze grinnikte even zachtjes. "Ja, het was echt wel extreem." Knikte ze nu. Hij gaf aan dat het niets uitmaakte hoe de koffer eruitzag en hij pakte haar vast en trok haar tegen zich aan. Hij vond dat zij het meeste werk deed, hij hield van haar en was blij dat ze blij met hem was. "Natuurlijk ben ik blij met je, ik hou ook echt zielsveel van je en ik kan je niet nogmaals verliezen, echt niet." Zei ze uit de grond van haar hart. Hij kuste haar kort en ze keek hem daarna doordringend aan. Hij vroeg of ze bij hem in bed kwam liggen. "Ik heb nog wel een vraagje, Evan." Begon ze zachtjes. Ze wist dat dit voor haar ook een lastige periode zal worden en waarschijnlijk zou ze meer bloed zelf nodig hebben dan normaal en wist ze dat ze nu echt regelmatig zou moeten drinken, anders kon ze Alex niet voldoende helpen. "Ik weet dat we dit nooit gedaan hebben..." Begon ze zacht. Ze had af en toe van hem gedronken, nooit zoals ze nu al Alex bij Lilian had zien doen. "Ik wil straks sterk genoeg zijn voor alles met Alex, maar ik wil liever ook niet te vaak het huis verlaten, zou ik met enige regelmaat van jou mogen drinken." Vroeg ze heel voorzichtig. "We hebben dit nog nooit gedaan met regelmaat, maar ik... ik durf Alex straks echt niet alleen te laten." Ze werd er zelfs wat onzeker door. Ze wist dat ze alles aan hem mocht vragen, maar ze vond dit zelf erg heftig. Ze hadden het altijd alleen gedaan uit nood of gewoon hele kleine beetjes wanneer ze het beide een uitdagend spelletje vonden tijdens de seks.



Aurora PHilippa

Hij dacht na over haar vraag en gaf aan dat hij veel lol had met grote groep mensen, hij wist het niet of er mensen waren waar hij echt op had kunnen bouwen. Zek nikte daardoor even. Hij had geen diepe connectie met mensen gehad. Het was ook wel zo, hij was altijd een gangmaker geweest, ook zoals zij hem kende, maar een diepere connectie leek voor hem lastig. Zij was zelf juist veel te goed van vertrouwen. "Miste je dat ook nooit?" Vroeg ze zacht. Ze keek hem eventjes aan met een liefdevolle glimlach. "In het leger ben je veranderd toch? Had je hulp?" Wilde ze van hem weten. Misschien ging het hem allemaal te ver, maar ze was nieuwsgierig naar hoe alles was gegaan.

Alexios Evans

Lilian zei meteen dat ze sowieso niet alles uit haar leven kon halen, omdat ze een jager was en nu ook nog een heks. Haar wereld stond op zijn kop, maar ze had hem. Dat zorgde ervoor dat ze gelukkig was met die leven. Hij was het beste dat haar overkomen was en ze kwam niets tekort, ze hadden liever nemen om hun heen en dat was voor haar genoeg. Hij was het allerbeste. Dat liet hem glimlachen. ‘Oké, gelukkig.’ Zei hij zachtjes tegen haar. Ze wilde weten hoe het nu met hem ging, of hij oké was voor vannacht. Hij knikte daardoor langzaam. ‘Het scheelt een hoop dat we buiten zijn.’ Zei hij eerlijk. ‘Maar ja, ik voel mij goed genoeg om jou de hele nacht in mijn armen te hebben.’ Zei hij daarna glimlachend en hij pakte haar vast.


Evan Mason

Ze zei dat ze natuurlijk blij met hem was, ze hield zielsveel van hem en ze kon hem niet nogmaals verliezen. ‘Dat gaat niet gebeuren, Juliet. Echt niet. Ik blijf bij je.’ Zei hij zachtjes tegen haar om haar een beetje gerust te stellen. Ze begon nu wat aarzelend en ze zei dat ze nog een vraagje had, ze leek het lastig te vinden om het te zeggen. Uiteindelijk zei ze dat ze wist dat ze dit nog nooit gedaan hadden, maar ze wilde sterk genoeg zijn voor alles met Alex en ze wilde niet te vaak weg, ze vroeg of ze met regelmaat van hem mocht drinken. Ze zei dat ze dit nog nooit zo gedaan hadden, maar ze durfde echt Alex niet alleen te laten. Hij staarde haar aan en hij moest er eventjes over nadenken. ‘Ik begrijp het.’ Zei hij zachtjes. ‘Ik vind het oké.’ Zei hij daarna. ‘Ik begrijp dat je niet zomaar weg wilt, je mag van mij drinken.’ Voegde hij er nu iets duidelijker aan toe. Hij streek langs haar wang en hij staarde in haar ogen, om haar daarna langzaam te zoenen. ‘Wil je dat nu al? Of gaat dat niet in verband met Alex?’ Vroeg hij. Hij wist niet zeker of Alex dat kon ruiken als hij buiten zat, misschien wel omdat hij zo dorstig was nu.


Matthew Greyson

Ze vroeg of hij dat nooit gemist had. ‘Ik weet het niet zo goed. Misschien wel… maar als je geen diepere band met iemand hebt maakt het je ook minder uit als ze het niet redden. In die tijd waren er een hele hoop die niet levend terug kwamen.’ Zei hij zachtjes tegen haar. De oorlog had al een hoop met hem gedaan, het had zijn vertrouwen kapot gemaakt. Het overlijden van Maya had zeker niet meegeholpen. Ze vroeg of hij toen veranderd was en of hij hulp had. ‘Ja, ik had hulp. Direct na mijn verandering. Gelukkig maar. Ik wil niet weten hoe afschuwelijk het geweest zou zijn zonder hulp.’ Zei hij. ‘Ik vond het heel erg eng, het versterkte bepaalde gevoelens die ik al had, zoals de onrustig en het hebben van te veel energie. Maar doordat ik geholpen werd ging het allemaal wel.’

Lilian Nova

HIj glimlachte door haar woorden en gaf aan dat hij er blij mee was. Hij gaf aan dat hij zich goed genoeg voelde om haar de hele nacht in zijn armen te hebben. "Wat lief... dat lijkt me heerlijk." FLuisterde ze tegen hem en ze streelde even langs zijn wang. Ze trok de deken om haar lichaam heen en kroop tegen Alex aan. Ze drukte heel voorzichtig een kusje op zijn lippen. "Niet bang zijn oké? Ik zal nog net zoveel van je houden, het gevoel zal hetzelfde blijven, ik zal misschien een beetje anders zijn, maar het komt allemaal goed." Sprak ze vol vertrouwen tegen hem over haar verandering.



Juliet Alarie

Hij stelde haar weer gerust, hij ging echt niet weg, hij bleef bij haar. Ze glimlachte daardoor naar hem en knikte. Door haar vraag moest hij duidelijk nadenken en ze slikte even daardoor. Hij begreep het gaf hui aan en hij vond het oké. "Dankjewel." FLuisterde ze tegen hem. Ze mocht van hem drinken en hij streelde langs haar wang. Ze kroop tegen hem aan en zoende hem liefdevol. Hij vroeg of ze het nu al wilde. "Nee, bedankt Evan, ik ben heel blij dat het van je mag, maar ik wil het pas doen als Alex opgesloten zit. Dan pas voelt het voor mij goed genoeg." Zei ze met een knikje tegen hem. "Ik red het nog wel een paar dagen." Zei ze eerlijk. "Ik vind het lief dat het mag." Zei ze nogmaals. "Zullen we dan maar gaan slapen?" Vroeg ze.


Aurora Philippa

Hij wist het niet zo goed, misschien wel, maar als je geen diepere band met iemand hebt dan maakte het ook minder uit als ze het niet zouden redden. Dat klonk best hard voor haar, maar ze had zelf nog nooit een oorlog meegemaakt natuurlijk. Ze streelde zachtjes over zijn rug heen en ging wat meer rechtop zitten om naar hem te kijken. "Je hebt in zo'n andere tijd geleefd, ik kan het me haast niet voorstellen." Klonk haar stem zacht. Hij legde uit dat hij wel direct hulp had, het zou afschuwelijk zijn zonder hulp. Het verstekte zijn onrust en het hebben van meer energie. "Je bent er eigenlijk nog wel redelijk normaal doorheen gekomen." Zei ze zachtjes en voorzichtig. "Ik vind het best knap allemaal." Ze drukte haar lippen zachtjes op zijn wang en streek door zijn haren heen. "Hoe zit het nu met je vertrouwen? Sta je ervoor open om mij helemaal te vertrouwen?" Vroeg ze zacht.

Alexios Evans

Het leek haar heerlijk om de hele nacht in zijn armen te liggen, waardoor hij glimlachte. ‘Dat zijn dingen die ik wel heel erg ga missen.’ Zei hij zachtjes tegen haar. Hij zou straks opgesloten zitten en niet meer kunnen zien hoe Lilian langzaam in zijn armen in slaap zakte. Hij zou niet meer naar haar hartslag kunnen luisteren om zichzelf te kalmeren. Hij was echt wel heel bang voor wat er allemaal ging gebeuren. Ze trok de deken over haar lichaam en ze kroop tegen hem aan, waardoor hij zijn armen om haar lichaam heen sloeg, zodat ze nog meer tegen hem aan kon liggen. Ze drukte een kusje op zijn lippen en ze zei dat ze niet bang mocht zijn, ze zou nog net zo veel van hem houden, het gevoel zou hetzelfde blijven. Ze zou misschien een beetje anders zijn, maar het kwam allemaal goed. Hij knikte langzaam. ‘Je hebt vast gelijk.’ Zei hij zachtjes. ‘Ik hoop dat het voor jou fijn voelt, als een vertrouwd gevoel, als iets waar jij je goed bij voelt.’ Zei hij. Dat vond hij het belangrijkste. Het moest voor Lilian goed voelen. Hij drukte nog eens zijn lippen op die van haar en hij zoende haar zachtjes, maar het was wel enorm voorzichtig.


Evan Mason

Juliet bedankte hem en ze kroop tegen hem aan, waardoor hij liefdevol naar haar glimlachte. Ze zoende hem, waar hij enorm van genoot. Ze gaf daarna aan dat ze het niet nu hoefde, ze was heel blij dat het van hem mocht, maar ze wilde het pas doen als Alex opgesloten zat, dan pas voelde het voor haar goed genoeg. Ze zou het nog wel een paar dagen redden. Hij knikte daardoor. ‘Oké, ik ben er voor je als je het nodig hebt. Ik wil je hierbij helpen en ondersteunen zo goed als ik kan, ook hiermee.’ Zei hij tegen haar. Ze vond het lief dat het mocht, waardoor hij glimlachte. ‘Natuurlijk. Ik vertrouw je blind, Juliet. Ik hou van je en ik begrijp je beweegredenen.’ Zei hij. Ze vroeg of ze dan maar zouden slapen, waardoor hij knikte. ‘Even wat goede seks zit er waarschijnlijk niet in, dus dan moeten we maar genoegen nemen met slapen.’ Plaagde hij haar eventjes. Daarna nam hij wat afstand en trok hij zijn kleding uit, hij legde het bij de koffer neer. Daar zou hij morgen wel eventjes kijken wat er beschikbaar was. Voorlopig was het wel even genoeg.


Matthew Greyson

Ze streelde over zijn rug heen en ze zei dat hij in zo’n andere tijd had geleefd, ze kon het zich bijna niet voorstellen. Dat liet hem even glimlachen. ‘Dat begrijp ik, het is denk ik ook heel moeilijk voor te stellen. Ik vind het soms zelf al wat raar.’ Zei hij. Ze zei dat hij nog redelijk normaal door alles was heen gekomen, ze vond het knap allemaal. Hij vond het lief dat ze dat zei. ‘Ik heb mijn best gedaan. Het was nou eenmaal een situatie waar ik mee moest leren leven en ik ben aan het begin echt goed geholpen. De eerste jaren na mijn verandering leefde ik altijd samen met vampiers die er voor klaar stonden om mij te begeleiden. Ik ben dan misschien geen Juliet, maar ik geloof wel dat ik mij best redelijk kan inhouden, over het algemeen. Ik geloof alleen ook dat ik nou eenmaal zo ben en dat het af en toe niet heel erg is om je te laten gaan, als het niet anders kan.’ Zei hij. Ze wist wel hoe hij daar over dacht. Hij herinnerde zich nog het feest, waarbij de dorst hem onverwachts te veel was geworden en hij haar tijdens het dansen had gebeten. Dat was wel even een flink foutje geweest. Ze vroeg hoe het zat met zijn vertrouwen, of hij er voor open stond om haar helemaal te vertrouwen. Hij knikte daardoor langzaam. ‘Ja, dat wil ik graag.’ Zei hij zachtjes.

-------

https://justrpgforum.actieforum.com/viewtopic.php?t=69