Medieval Times

Duke Samira

'Wat denk je te kunnen doen? Wij kunnen helemaal niets en ik was niet van plan dingen op het spel te gaan zetten,' zei hij zacht tegen Layka. 'Ik vind ook dat het veel te ver gaat en ik vind het vreselijk voor Esmeralda en voor Jay, maar ik wil niet het risico lopen dat wij het erger maken of dat er iets met jou gebeurt,' zei hij eerlijk tegen haar. 'Hou je alsjeblieft een beetje rustig...' mompelde hij daarna, nog wat zachter.

Koning Stephen Lahero

Hij trok Rysha bij zich op schoot en hij legde zijn hoofd tegen haar aan. Op dit soort momenten miste hij Fay het meeste, hij wilde bij haar zijn. 'Ik doe ontzettend mijn best, maar mijn geduld is niet eindeloos,' mompelde hij. Hij kreeg weer een brief terug en hij las het langzaam door. Nu begon hij zich nog meer zorgen te maken.

Lieve Fay,

Het spijt mij ontzettend van Faith, ik doe er alles aan om mezelf in te houden, maar het gaat gewoon niet altijd meer. Hij maakt mij helemaal gek. Het gaat wel, ik hou het wel vol, ik vind het veel erger voor Faith. Ik vind het echt heel erg. Ik denk dat jij Nathan maar gewoon in de gaten moet houden, jij kan veel met hem doen. Als het echt té gevaarlijk wordt wil ik dat je afstand van hem houdt. Wees alsjeblieft voorzichtig, ik vind het heel erg dat ik je niet kan helpen.

Stephen

Hij stuurde de brief weer weg en daarna liep hij langzaam naar het bed toe. Hij merkte dat het nog steeds pijn deed en hij was veel te opgefokt. Hij sloeg kwaad op het bed en het volgende moment vloog de deur opeens open. Natuurlijk stond Lucius daar. Hij leek nog niet echt rustiger te zijn. 'Ik geloof dat het tijd is om jullie een lesje te leren, allebei,' sprak de man doordringend. Daarna werden ze allebei vastgegrepen en hij keek even onrustig opzij naar Rysha, hij probeerde los te komen, maar de wachters hielden hem veel te stevig vast. Rysha werd hard in haar gezicht geslagen en daarna werden ze meegesleurd.

Layka Samira

Ze gaf echt niet zomaar op. "Maar Duke, kom op, we kunnen zoveel mensen helpen, als dat wijf weg is, dan is alles weer goed en kan iedereen weer normaal zijn gangetje gaan. We kunnen toch naar binnen sluipen en net doen alsof wij twee van haar gehypnotiseerde bediendes zijn, dan stelen we het boek en kunnen we iedereen helpen!" Zei ze tegen Duke En ze pakte zijn gezicht even beet in haar handen en zoende hem vol op zijn lippen. "Toe nou, Duke, ik heb zin in een beetje avontuur..."


Rysha Volantis

Ze werd bij hem op schoot getrokken en ze sloeg haar armen om hem heen. "Jouw geduld is verre van eindeloos." Plaagde ze hem lichtelijk. Ze drukte haar lippen zacht in zijn hals en daarna schrok ze opeens op. Lucius kwam binnen om hun allebei een lesje te leren. Ze keek met grote ogen naar hem en daarna naar Stephen. Ze sloegen haar in haar gezicht en ze probeerde zichzelf los te rukken, maar ze werd al meegesleurd, haar lichaam trilde van de angst.


Fay Fuego

Ze zuchtte bij de volgende brief die ze kreeg. Hij snapte het niet, Nathan was niet gevaarlijk, alleen onder invloed van Maleficent en dan kon ze niets tegen hem doen, dat had ze heel erg duidelijk gezien. Maar ach... ze had even geen zin meer om iets terug te sturen, al maakte ze zich wel duidelijk zorgen, er ging waarschijnlijk nog veel meer gebeuren... beschermend sloeg ze haar armen om Faith heen.

Koning Stephen Lahero

Hij voelde zijn hele lichaam trillen, ze werden niet echt voorzichtig meegenomen, maar hij wilde niet uitdagen. Opeens stonden ze in de kelder, het was donker en koud, de cellen waren leeg. Dat was niets voor Lucius. Hij werd vastgebonden aan de muur en Rysha werd op een stoel neergezet en vastgebonden, hij keek haar wat paniekerig aan, hij zag dat ze een klap kreeg, en nog één. 'Als je een kind wilt, kan je hier beter mee kappen!' schreeuwde hij, zijn stem trilde enorm en het zweet droop van zijn gezicht af door de spanning. 'Oh, we passen wel op voor haar buik hoor,' werd er teruggeroepen. Lucius ging voor hem staan en hij keek de man strak in zijn ogen. 'Jij denkt dat het goed is zo, hé? Dat je samen bent met Rysha hier en daar met Fay. Prima voor jou, lekker twee vrouwtjes. Maar dat wil ik niet. Ik pik dit niet, jij gaat mij anders behandelen, met respect, niet zoals dit. Je bent een bijdehante klootzak Stephen, niets meer dan dat,' gromde Lucius, Stephen haalde langzaam adem. Hij mocht niet reageren. Opeens werd hij losgemaakt, hij kreeg meteen weer een ketting om zijn hals en hij werd meegesleurd, naar Rysha toe. Hij werd op zijn knieen gedwongen en daarna werd zijn overhemd simpel losgescheurd. Hij hield zijn mond, nog steeds, maar hij trilde helemaal. Het duurde niet lang voor hij een zweep op zijn rug voelde. 'Je kan kiezen, Stephen. Ik heb wel door waarom je dit doet, jij wilt niet dat jouw kleine meisje pijn heeft. Of Rysha krijgt de volle laag met het risico dat jij je kindje kwijtraakt, of jouw kleine meisje zal pijn hebben en jij ook.' gromde Lucius, daarna kreeg Rysha nog een klap. Hij voelde de zweep weer op zijn rug komen en hij kneep zijn ogen dicht. Het deed afschuwelijk veel pijn.

Rysha Volantis

Ineens zat ze op een stoel, compleet vastgebonden. Ze zag de paniekerige blik in Stephen zijn ogen en zelf slikte ze even. Ze kreeg tweemaal een klap, zwijgend onderging ze die, maar haar lichaam trilde van de angst en ze voelde het angstzweet zich ophopen op haar voorhoofd. Er werden dingen tegen Stephen gezegd en hij werd naar haar toegesleurd, ze keek hem aan. De woorden waren duidelijk, hij kon kiezen. Daarna werd ze opnieuw geslagen. Ze kreunde nu even zachtjes.
"Ik red me wel, Stephen, kies voor je dochtertje, alsjeblieft... bovendien weten we nog niet eens of ik zwanger ben... het maakt niet uit, laat mij het maar ondergaan. Het komt echt goed." Fluisterde ze wat schor tegen hem.

Koning Stephen Lahero

Hij keek naar haar, zijn normaal rustige ogen stonden nu vol paniek. Hij kon hier echt niet tegen, het deed hem vreselijk aan vroeger denken en het deed gewoon heel veel pijn. 'Ik kan het niet, Rysha... sorry... ik... ik kan het niet aanzien...' zei hij zacht. Daardoor kreeg hij meteen de volgende klap. Hij bleef geknield zitten, maar hij merkte dat hij het amper volhield. Zijn rug bloedde nu al vreselijk, hij zag het op de grond druppelen. Hoe veel pijn zou Faith hebben? De tranen liepen meteen over zijn gezicht, waardoor hij nu een trap tegen zijn hoofd aan kreeg. 'Geen zwakte, Stephen. Ik kan mij amper voorstellen dat jij mijn zoon bent, jij bent niets van mij...' gromde Lucius, het deed Stephen zo ontzettend veel pijn.

Rysha Volantis

"Stephen... neem het niet op je, alsjeblieft..." Smeekte ze hem. ze kneep haar ogen dicht toen hij opnieuw een klap met de zweep kreeg en daarna keek ze weer naar hem. "Stephen... niet bang zijn." Fluisterde ze zacht. "Ik ben dichtbij je, niet bang zijn..." Fluisterde ze weer. hij kreeg ook nog eens een trap tegen zijn hoofd en Lucius praatte weer op hem in. Ze klemde haar kaken op elkaar.


Fay Fuego

Haar dochter krijste het uit van de pijn. Fay was nog nooit zo bezorgd geweest, haar rug sneed helemaal alsof iemand haar heel hard sloeg. Het enige wat Fay kon doen was hij stevig vasthouden en met haar praten zodat ze niet compleet in paniek zou raken. "Rustig maar schatje, rustig maar, het is vast zo weer voorbij, rustig maar..."

Koning Stephen Lahero

Zijn rug brandde enorm en zijn ademhaling was vreselijk versneld, hij werd omgedraaid waardoor zijn rug nog veel meer pijn deed en hij kreeg klappen op zijn borstkas. Zodra zijn huid genoeg open lag hield het op, de mannen en Lucius verdwenen. Hij voelde het warme bloed over zijn huid heen lopen en hij bleef trillend liggen. Hij deed enorm zijn best om zijn ademhaling te kalmeren, om de pijn aan te kunnen, hij kon een hele hoop hebben, maar de zware kettingen trokken ook nog eens aan zijn lichaam, hij kreeg het niet voor elkaar om omhoog te komen. Het lukte gewoon niet.

Aurora Legos

Wanneer Lucius pas verdwenen was, kon zij binnenkomen, eerder was de deur goed bewaakt en had ze geen schijn van kans, nu stond er nog maar een bewaker die ze zonder problemen knock out sloeg. Ze rende naar binnen toe en knielde bij haar zoon neer.
"Oh, Stephen... lieverd... het spijt me zo... ik kon niet eerder komen, ik kon hem niet stoppen." Fluisterde ze haar zoon toe. Ze begon zachtjes het bloed te stelpen en te deppen en verbond hem voorzichtig en vol liefde.


Fay Fuego

Haar dochtertje was bezweken onder de pijn en lag nu meer dood dan levend in haar armen, ze ademde nog wel, maar heel zacht en oppervlakkig, dit was echt geen goed teken... Ze had het gevoel dat ze iets moest doen, maar ze voelde zoveel onmacht... ze keek nu weer naar haar dochter, misschien kon ze haar wat helpen... Ze stuurde het vuur haar lichaam in en zorgde ervoor dat haar lichaam weer ontspande en ze weer rustig werd.

Koning Stephen Lahero

Hij kreeg zijn ademhaling amper op orde en het duurde even voor hij doorhad dat Aurora bij hem was. Ze wilde reageren, het was haar schuld helemaal niet. Hij kreeg gewoon geen woorden meer over zijn lippen heen, hij had amper energie. Hij voelde wel dat ze hem hielp en hij keek heel moeizaam naar Rysha. 'Maak haar eerst los, ik wil niet dat ze vastzit...' zei hij heel zwak. Hij vond de kracht wel weer, hij wilde overeind komen, maar dat ging nog niet echt.

Aurora Legos

stephen wilde eerst dat ze Rysha losmaakte. Ze keek naar het angstige meisje dat zat te trillen in de stoel. Ze had zo te zien ook flink wat klappen gehad. Ze maakte haar voorzichtig los en drukte een kus op haar voorhoofd. "Het is goed..." Zei ze zacht tegen haar. Rysha ging naar Stephen toe en knuffelde hem heel voorzichtig en zachtjes. Aurora ondersteunde hem.
"Kom, dan breng ik jullie naar jullie slaapkamer en zal ik wat voor je maken zodat je makkelijk in slaap komt..." Zei ze zacht en lief tegen haar zoon.

Koning Stephen Lahero

Rysha kwam dichterbij en hij pakte kort haar hand vast. 'Het spijt mij heel erg...' zei hij zacht. Dit was zijn schuld, hij had anders met Lucius om moeten gaan, hij had het verkloot. Heel erg. Hij werd ondersteund en hij leunde heel erg zwaar op Aurora, hij kon anders niet op zijn benen staan. Ze zou hun naar de slaapkamer brengen en iets maken zodat hij makkelijker in slaap kwam. Hij was alleen maar in zijn gedachten bij Faith. Bij zijn dochter. Hij kreeg meteen weer tranen in zijn ogen, dat hij pijn had interesseerde hem niet eens, maar zijn dochtertje.... Dat vond hij echt afschuwelijk. Hij haalde trillend adem en hij moest enorm veel moeite doen om een beetje normaal te blijven lopen.

Rysha Volantis

"Het is niet erg, echt niet..." Fluisterde ze zachtjes. Aurora bracht hem naar zijn bed en gaf hem wat te drinken zodat hij binnen een paar minuten zou gaan slapen. Ze keek Rysha nog eventjes doordringend aan.
"Ik zal proberen om Lucius tot reden te brengen..." Fluisterde ze zacht, zich schamend voor haar man. Er kwam ook een bezorgde brief van Fay, dat hun dochtertje in coma lag en dat ze ontzettend bezorgd was over Stephen, maar Rysha besloot de brief niet te lezen en te bewaren voor Stephen zelf.
Aurora liep naar Lucius toe. Ze leek op het oog zelfs redelijk kalm.

Koning Stephen Lahero

Zodra hij het drankje ophad staarde hij voor zich uit, hij voelde zich ontzettend slecht. Er kwam een brief, maar hij was te bang om te lezen. Hij wilde het niet, maar toch deed hij het. Hij wist dat hij zelf onmogelijk terug kon schrijven nu, hij zou niet eens meer uit bed kunnen komen. Hij wist het heel goed. 'Wil jij... wil jij haar schrijven dat het mij heel erg spijt en dat ik... dat het met mij wel gaat?' vroeg hij heel voorzichtig aan Rysha. Hij moest wel reageren, maar hij kon zelf echt niets.

Lucius Legos

Hij liep heen en weer door de kamer, hij moest iets verzinnen, hij moest met iets beters komen om de boodschap duidelijk te maken, want dit was helaas nog niet goed genoeg. Toen Aurora verscheen keek hij maar kort op. Ze zou hoe dan ook commentaar hebben, maar het maakte hem niet meer uit. Ze stond hoe dan ook nooit achter hem, het was alsof hun band steeds meer verdween, daarom boeide het hem ook niet echt meer wat ze er van vond.

Rysha Volantis

Hij las de brief door en zei daarna tegen haar dat ze moest schrijven dat het hem heel erg speet en dat het wel met hem ging. Rysha knikte eventjes en drukte zacht een kus op zijn voorhoofd. "Probeer uit te rusten, Stephen, dan voel je je morgen beter..." Sprak ze zacht. Ze stuurde de brief terug naar Fay, die alleen maar ongeruster werd aangezien Stephen niet meer in staat leek te zijn om zelf te antwoorden....


Aurora Legos

Hij keek heel even kort naar haar en ze zuchtte even zacht, nadenkend hoe ze dit moest aanpakken met hem. Ze kwam dichterbij en pakte zachtjes zijn kin vast, ze zoende hem, ze moest ervoor zorgen dat hij weer rekening met haar ging houden, dat hij het erg vond als zij iets niet goed vond wat hij deed, daar wilde ze voor zorgen.

Lucius Legos

Ze pakte zijn kin vast en opeens werd hij door haar gezoend. Hij begreep hier duidelijk helemaal niets van. Hij ging wel mee in de zoen, maar toch was het iets voorzichtig. Waarom deed ze dit nu? Ze was toch boos? Waarom deed ze dit dan alsnog? Daar begreep hij echt niets van. Hij stopte de zoen en hij keek haar vragend aan. 'Waarom doe je dit? Ik weet dat je boos bent, waarom doe je dit dan alsnog?' Vroeg hij zacht aan haar. 

Aurora Legos

Hij ging wel mee in haar zoen, maar hij was voorzichtig. Hij keke haar daarna ook vragend aan en vroeg waarom ze dit deed, hij wist dat ze boos was, waarom deed ze dit dan.
"Wij moeten weer wat dichter bij elkaar komen, elkaar weer gaan begrijpen, dan wordt alles beter." Zei ze hem nu zacht en eerlijk. Ze streelde zacht langs zijn wang en keek hem doordringend aan.
"Ik hou van je, Lucius, maar ik hou ook van Stephen en Rysha..." Gaf ze daarna zachtjes aan.

Lucius Legos

Hij ademde langzaam in en hij schudde zijn hoofd. 'Dat vraag ik mij af, ik weet niet of het nog gaat helpen. Ik weet dat je dit nu alleen maar doet om hun te beschermen, niet om mij. Waarom zou ik dan nu nog moeite doen?' Vroeg hij nu aan haar. Zijn stem klonk heel doordringend, het maakte hem kwaad, hij kreeg steeds meer het gevoel dat ze dit totaal niet meer voor hem deed. Alleen maar voor Stephen en Rysha. Hij was dus bijna onbelangrijk. 

Aurora Legos

"Nee, ik doe het wel om jou, omdat ik het zonde vind om onze band te verpesten en weg te gooien.." Sprak ze zacht tegen hem en ze streelde zachtjes langs zijn wang. "Ik wil weer kunnen lezen en schrijven met je, Lucius... ik mis het." Ze sprak heel teder en zacht tegen hem. "Ik mis onze relatie, hoe het was en hoe fantastisch het nog zou kunnen zijn als we elkaar weer gaan vertrouwen." Fluisterde ze.

Koning Stephen Lahero

Hij bleef diep in en uit ademen, maar zelfs dat deed pijn. Hij kon niet echt normaal liggen, niet op zijn rug en niet op zijn buik, dat deed allemaal pijn. Rysha kwam weer naar hem toe. 'Ik weet het,' zei hij heel zacht. Hij wist het wel, maar het deed gewoon te veel pijn en hij was nogal onrustig. Dat hielp allemaal niet mee. Hij keek haar even aan en hij streek kort langs haar gezicht. 'Heb je veel pijn?' vroeg hij zacht. Ze had zelf ook aardig wat klappen gehad.

Lucius Legos

Door wat ze zei keek hij haar weer aan, hij wist echt niet goed wat hij hier mee moest. Dit kwam onverwachts met hem en het ging over gevoelens, daar was hij niet goed mee. 'Ik weet het niet goed, Aurora. Waarom gaat het elke keer fout tussen ons? Dat is niet voor niets. Misschien is het een keer genoeg,' zei hij tegen haar. Hij wilde niet dat het compleet klaar was, maar op deze manier ging het ook niet. Hij wilde ook dat het weer goed voelde, dat ze goed met elkaar om konden gaan en dat ze het leuk hadden, maar misschien kwam dat wel niet meer terug.

Rysha Volantis

Ze kwam bij hem zitten en hield hem stevig vast, ze streelde zacht door zijn haren heen om hem wat te kalmeren. Hij keek even naar haar en ze voelde zijn vingers langs haar gezicht, hij vroeg aan haar of ze veel pijn had, ze schudde haar hoofd eventjes. "Het valt nu wel mee, morgen is het waarschijnlijk erger met de blauwe plekken." Zei ze tegen Stephen.


Aurora Legos

"Lucius, wil je er alsjeblieft voor vechten? Ik wil dit echt niet opgeven, echt niet... dat zou ongelooflijk zonde zijn en het is het toch waard?" Vroeg ze hem nu zacht. "Het gaat elke keer fout omdat we vergeten naar elkaar te luisteren..." Gaf ze aan. Ze sloeg haar armen zachtjes om zijn middel heen. "Ik wil me weer veilig voelen bij jou, daar heb ik ontzettend veel voor over..." Mompelde ze zcht.

Koning Stephen Lahero

'Ik vind het echt heel erg... ik wilde je liever beschermen...' zei hij zacht tegen haar. Hij meende het ook, hij had haar liever geholpen, maar dat kon niet, Lucius deed toch wat hij zelf wilde. 'Ik hoop dat het alsnog meevalt, dat het hier bij blijft,' zei hij zacht. Hij probeerde iets anders te gaan liggen, maar het lukte niet, zijn lichaam trilde ook nog steeds.

Lucius Legos

Ze smeekte bijna of hij hier voor wilde vechten, ze wilde dit niet opgeven, het zou zonde zijn. Het ging fout omdat ze vergaten naar elkaar te luisteren. Hij knikte langzaam, daarna voelde hij haar armen om zijn middel heen. Ze wilde zich veilig voelen bij hem en daar had ze veel voor over. Het duurde even, maar daarna sloeg hij toch ook zijn armen om haar heen. 'Je hebt gelijk,' zei hij zacht. Hij wilde er wel zijn best voor doen, maar het zou waarschijnlijk wel weer even tijd kosten.

Rysha Volantis

"Nee, dat had je echt niet moeten doen... nu ligt je dochtertje in een coma, ze hadden veel beter mij pijn kunnen doen, ik ben het gewend, Stephen, mijn vader sloeg mij altijd, dit is nog niets..." Vertelde ze hem zacht. Hij hoopte dat het hierbij bleef en ze knikte even, maar diep van binnen wist ze dat het hier absoluut niet bij zou blijven.


Aurora Legos

Hij knikte en ze voelde zijn armen ook om haar heen, ze had ook nog eens gelijk. Ze glimlachte lichtelijk en hield hem stevig vast. "Ik hou van je, Lucius..." Fluisterde ze weer tegen hem en ze keek heel even omhoog naar zijn gezicht.

Koning Stephen Lahero

'Maar ik kan het niet aanzien als jij pijn hebt, echt niet...' zei hij heel zacht tegen haar. 'Ik kan daar gewoon niet tegen,' mompelde hij. Hij vond het heel erg van Faith, maar hij kon het gewoon niet hebben als hij zag dat Rysha pijn had. Bij niemand eigenlijk, hij wilde dan gewoon helpen. Hij sloot zijn ogen, hij was enorm slaperig door het drankje van Aurora, maar echt slapen ging nog niet lukken.

Lucius Legos

Ze hield van hem, hij was niet in staat om te reageren, maar hij keek haar wel even aan. Hij zoende haar kort, daarna liet hij haar weer los. 'Zullen we het nu maar gewoon even laten?' vroeg hij zacht. Hij liet zich op de rand van het bed zakken en hij sloot zijn ogen even. Ze had het nog helemaal niet over Rysha en Stephen gehad, maar dat was misschien maar beter ook, het zou het waarschijnlijk alleen maar veel erger maken.

Rysha Volantis

"Maar je zult je zo ontzettend schuldig voelen over je dochtertje, zij verdient het helemaal niet, Stephen.. en jij ook niet." Gaf ze zachtjes aan. Ze streelde zachtjes langs zijn gezicht en drukte haar lippen op zijn voorhoofd.


Aurora Legos

Hij reageerde niet en zoende haar eerst even kort, daarna werd ze losgelaten met de woorden of ze het nu maar gewoon even zouden laten. "Wat precies?" Vroeg ze hem nu zacht, aangezien ze zijn vraag niet helemaal begreep. Hij ging op het bed zitten en ze nam naast hem plaats.

Koning Stephen Lahero

'Ik wel, het was mijn eigen schuld, het is logisch dat hij dat daardoor dit deed, het was mijn eigen schuld,' zei hij zacht tegen haar. Hij sloot zijn ogen weer en uiteindelijk zakte hij langzaam wat weg. Zijn lichaam bleef trillen en hij was ijskoud, maar hij had het zelf niet meer door, zijn droom was ontzettend onrustig en het zweet liep over zijn gezicht heen. Hij droomde dat Faith niet meer wakker werd en dat Fay daardoor bij hem weg ging, het was vreselijk.

Lucius Legos

'Alles, Aurora, alles,' gromde hij. Hij wilde helemaal niet meer praten. Ze ging bij hem zitten en daardoor kwam hij overeind. Het was voor hem duidelijk nog niet goed. Hij kon niet zo makkelijk omschakelen. Hij liep de badkamer in en hij trok zijn overhemd uit, hij staarde even voor zich uit en daarna ging hij op de rand van het bad zitten. Hij wist niet hoe hij op Aurora moest reageren, hij wist niet wat hij hier mee aanmoest en daar kon hij niet tegen. Dan had hij alleen maar de neiging om kwaad te worden.