Medieval Times

Rysha Volantis

"Nee, het was meer zijn schuld, Stephen, echt waar, jij kunt hier vrij weinig aan doen of aan veranderen..." vertelde ze hem zacht. Hij viel langzaam weg en ze probeerde hem zo goed mogelijk gerust te stellen, zodat hij langzaam zou gaan slapen, hij had het echt nodig... Hij meost rustig worden... Ze bleef de hele nacht over hem waken.


Aurora Legos

Hij leek gewoon niet meer met haar te willen praten, hij kwam overeind en liep de badkamer in. Ze zuchtte zachtjes daardoor. Daarna ging ze voor haar spiegel zitten en staarde ze in haar eigen vermoeide ogen. Ze deed langzaam al haar sieraden af en kamde met haar vingers door haar haren heen.

Koning Stephen Lahero

Hij werd na een tijdje heel onrustig wakker en hij kneep direct zijn ogen dicht, hij was aardig in paniek, maar hij wilde het niet laten zien. Dat was zwak. Zwak was niet goed, ook al zag alleen Rysha dit. Hij had nog steeds het gevoel dat hij gewoon heel erg wraak moest nemen op Lucius, maar dat kon hij niet, dat zou hem nog meer pijn doen. Hij keek nu toch opzij naar Rysha, hij wilde overeind komen, maar dat kon hij nog helemaal niet, hij had veel te veel pijn.

Lucius Legos

Zodra hij klaar was liep hij weer de slaapkamer in. Hij keek niet eens naar Aurora, hij ging liggen en hij sloot zijn ogen. Hij vond dit lastig, hij wilde op dit soort momenten liever alleen zijn en dat was juist wat Aurora niet wilde, hij had toch echt het gevoel dat dit niet meer ging lukken, ook al wilde hij er wel voor vechten. Hij gaf om haar, maar hij was hier zo ontzettend slecht in en hij had nog steeds het gevoel dat Aurora dit alleen maar deed om Stephen en Rysha te helpen, dat deed hem pijn.

Rysha Volantis

"Rustig maar, Stephen, het is al goed, geen paniek..." Sprak ze zacht tegen hem en ze streelde door zijn haren heen, hij wilde overeind komen en ze drukte hem zachtjes weer wat terug.
"Blijven liggen..." Mompelde ze. Ze drukte haar lippen op zijn wang en ging weer tegen hem aanliggen.


Aurora Legos

Er werd haar geen blik waardig gegund toen hij weer terug kwam, hij ging in bed liggen en sloot zijn ogen. Ze liet haar schouders hierdoor iets hangen en zuchtte zachtjes. ze vond het niet fijn dat hij zo deed, daar baalde ze van. Ze trok haar jurk uit en kwam daarna langzaam bij hem in bed liggen, ze keek een tijdje naar zijn gezicht.

Koning Stephen Lahero

Hij voelde haar vingers in zijn haren en ze drukte hem terug op het bed, daarna kwam ze tegen hem aan liggen. Het was wat gevoelig, maar het zorgde er wel voor dat hij iets rustiger werd. 'Straks gaat Fay bij mij weg,' zei hij zacht. Het was zijn grootste angst en hij moest het gewoon zeggen, ook al was hij bang dat hij haar pijn deed. Misschien begreep ze het wel, hij hoopte het heel erg, anders kon hij er met niemand over praten.

Lucius Legos

Ze kwam bij hem liggen, hij voelde het. Toen hij zijn ogen opende keek hij in het gezicht van Aurora. Ze keek duidelijk naar hem, hij kon het voelen. 'Wat is er?' vroeg hij nu. Hij begreep echt helemaal niets van haar. Hij had kort de neiging om haar te zoenen, maar hij deed het toch maar niet, ze raakten elkaar eigenlijk amper aan de laatste tijd en waarom zou hij dat nu wel doen?

Rysha Volantis

Ze deed heel voorzichtig met hem, ineens zei hij zacht dat hij dacht dat Fay bij hem wegging. Ze slikte even, ze vond het moeilijk om hierover te praten. "Waarom? Ik geloof niet dat ze ooit bij je weg zal gaan, Stephen... ze houdt zoveel van je, ik denk dat ze er altijd zal zijn." Gaf Rysha zachtjes aan.


Aurora Legos

Hij opende nu zijn ogen weer en ze keek hem doordringend aan, hij vroeg wat er aan de hand was. "Ik begrijp je niet..." Mompelde ze zachtjes. Ze stak haar hand uit en streelde langs zijn wang.
"Je wilt het wel proberen, maar eigenlijk zie je het niet meer zitten...." Fluisterde ze.

Koning Stephen Lahero

'Waarom zou ze bij mij blijven? Ik heb er voor gezorgd dat het zo slecht gaat met Faith, ik zorg er voor dat ze pijn heeft, ik laat Fay in de steek en ik weet dat ze denkt dat ik het met jou leuker heb. Dat ik jou aantrekkelijker vind...' zei hij zacht tegen haar. 'Ik denk niet dat ze er altijd zal zijn. Ik denk dat ze eigenlijk heel boos is en dat ze mij na een tijdje liever niet meer ziet...' sprak hij zacht tegen haar.

Lucius Legos

Ze zei dat ze hem niet begreep, maar hij begreep haar helemaal nooit, dat was dus niet zo heel erg bijzonder. Ze streek langs haar wang, hij had de neiging om te zeggen dat ze moest ophouden, maar hij liet haar maar. Ze zei dat hij het wel wilde proberen, maar eigenlijk zag hij het niet meer zitten. Hij keek weg, hij wilde hier niet over praten, maar dit was zijn eigen schuld. 'Ik wil het wel, ik wil wel dat het beter gaat, dat het beter voelt tussen ons, zoals eerst... maar ik weet dat jij dit niet doet om mij. Het zal dus uiteindelijk weer fout gaan en dan heb ik liever dat het nu maar meteen over is. Jij hebt zo vaak op het punt gestaan om weg te gaan bij mij, je hebt het zelfs gedaan. Waarom moet ik je nu geloven? Misschien is het voor mij wel beter om afstand te houden...'

Rysha Volantis

Ze luisterde naar zijn twijfels en streelde door zijn haren heen. "Sst... rustig maar, jij doet al die dingen niet expres, je wordt verplicht om hier te blijven door Lucius, je doet het toch niet zelf? Het is niet jouw schuld, Stephen... Schrijf haar anders, vertel haar eerlijk dat je heel erg twijfelt en bang bent... zij zal dan zeker weten weer eerlijk wat terug antwoorden." Gaf ze met een kleine glimlach aan.


Aurora Legos

Hij gaf aan dat hij het wel wilde, maar hij wist dat ze het niet deed om hem. "Lucius, dat doe ik wel." Onderbrak ze hem nu in zijn zin. Het zal naar zijn mening weer fout gaan uiteindelijk en dan had hij liever dat het meteen maar over was. Ze was zelfs bij hem weggegaan, waarom moest hij haar dan nu geloven, misschien was het beter om afstand te houden.
"Alsjeblieft... ik doe dit echt om jou... ik wil echt weer beter met je om kunnen gaan en weer met jou echt samen leven, we leefden zo erg langs elkaar heen... Ik ben inderdaad weggegaan, maar je maakte het toen wel heel erg bont en ik was radeloos, het was het enige wat ik kon doen..." Legde ze zacht uit.

Koning Stephen Lahero

'Ik doe het misschien niet expres, maar het komt wel door mij. Het komt door wat ik voel,' zei hij tegen haar. Rysha dacht dat hij Fay moest schrijven. 'Ik ben bang dat ze er dan al helemaal klaar mee is...' zei hij zacht tegen haar. Hij probeerde weer overeind te komen, maar dat lukte niet. 'Ik schrijf haar straks wel, nu kan ik geloof ik nog niet zo veel...' zei hij zacht, hij vond het echt heel erg. Wat als Fay misschien nu al klaar met hem was? Misschien was ze zelfs al weg. Door die gedachte werd hij meteen weer kouder en onrustiger.

Lucius Legos

'Waarom zou ik jou geloven, Aurora? Waarom zou ik jou verdomme nog geloven!' schreeuwde hij. Hij kwam overeind en hij keek haar woedend aan. 'Je kan dit nu wel zeggen, maar ik ben niet degene die elke keer dreigt met weggaan of die ook echt daadwerkelijk weggaat. Ik weet dat ik je vaak genoeg pijn doe en ik weet dat ik onmogelijk ben om mee samen te leven, maar ik zou jou nooit, maar dan ook echt helemaal nooit in de steek laten!' schreeuwde hij.

Rysha Volantis

"Gevoel kun je niet veranderen, Stephen..." Fluisterde ze. Hij was echt bang dat Fay er klaar mee was en hij wilde overeind komen, hij zou haar daarna straks schrijven, want nu kon hij niet zo heel erg veel. Ze merkte dat hij koud werd en ze sloeg haar armen stevig om haar heen.
"Ze gaat niet weg... ze is hartstikke ongerust over je, ze zal eerder geneigd zijn om hier naartoe te komen dan om je te verlaten, dat weet ik zeker... Zal ik je spullen even pakken, zodat je kan schrijven?" Haar stem klonk heel erg lief en zacht.


Aurora Legos

Hij begon te schreeuwen en hij was woedend. Ze liet hem even uitrazen, maar keek hem daarna doordringend aan.
"Zeg eens eerlijk, wat is erger? Blijven terwijl je weet dat degene van wie je ongelooflijk veel houdt je constant pijn doet of weggaan, wetend dat diegene je niet meer pijn kan doen, maar met pijn in je hart omdat je diegene zo erg mist. Ik weet namelijk niet wat erger is, daarom heb ik zovaak op dat punt gestaan, Lucius, omdat ik niet weet wat erger is. Ik weet wel dat wanneer ik blijf, wij daar samen wat aan kunnen doen en daar vertrouw ik ook op." Legde ze heel rustig en zacht aan hem uit.

Koning Stephen Lahero

'Dat vraag ik mij af... als ik te ver ga, zal ze misschien wel vertrekken. Voor de veiligheid van Faith... ze heeft altijd gezegd dat ze voor de veiligheid zou gaan als het er op aankomt en nu... nu heb ik haar zo veel pijn gedaan. Misschien is ze wel al vertrokken,' zei hij zacht tegen haar. Ze wilde de spullen pakken en hij knikte langzaam. 'Graag,' zei hij zacht. Hij wist nog niet echt wat hij wilde schrijven, maar hij moest wel iets doen, anders werd hij gek.

Lucius Legos

Hij wist niet wat ze nou wilde, maar ze maakte hem alleen nog maar bozer. 'Weet je wat? Laat mij maar gewoon alleen. Ik heb tijd nodig om na te denken...' zei hij zacht tegen haar, zijn stem klonk wel erg kwaad. Hij kwam overeind, trok wat kleding aan en daarna bleef hij even staan. 'Ik slaap wel gewoon in mijn werkkamer, maar ik kan dit niet. Ik weet dat ik je helemaal afmaak als je zo doorgaat en dan zal je weer weggaan. Ik ben daar klaar mee, dit gaat nooit veranderen...'

Rysha Volantis

"Maak jezelf nu niet gek, Stephen... je weet niet hoe zij hierover denkt, je moet geen dingen gaan speculeren... dat is nergens voor nodig." Mompelde ze nu zachtjes. Ze kwam langzaam en voorzichtig overeind en pakte voor hem wat schrijfgerei. Ze stalde het voorzichtig uit op zijn bed en ging weer bij hem zitten. "Het is beter als je het gewoon weet..." glimlachte ze.


Aurora Legos

Waarom werd hij nu toch weer zo kwaad? Ze begreep hem echt niet, hij was echt onredelijk en vaag. Hij ging weg, slapen in zijn werkkamer. Ze boog haar hoofd wat en sloeg haar armen om haar lichaam heen. Tranen gleden zachtjes over haar wangen en heel even keek ze Lucius aan. "Ik wil gewoon dat het goed gaat..." Fluisterde ze verdrietig, lichtelijk wanhopig.

Koning Stephen Lahero

'Je hebt gelijk, maar het is heel lastig,' zei hij zacht tegen haar. Ze pakte de spullen en ze zei dat het beter was als hij het gewoon wist. Daardoor knikte hij langzaam. Hij staarde kort naar het papier.

Lieve Fay,

Ik schrijf je omdat ik bang ben. Ik denk dat het het beste is als ik maar gewoon eerlijk ben, maar ik vind het ontzettend moeilijk. Ik ben bang dat ik je teleurstel, dat jij van mij baalt omdat Faith pijn heeft, door mij. Ik ben bang dat jij bij mij weg gaat omdat ze pijn heeft, omdat ik hier met Rysha ben en ik ben ontzettend bang dat jij klaar met mij bent door dat alles. Ik moet gewoon weten hoe jij er over denkt, maar wat je besluit ook is, ik begrijp het wel, al zal het mijn hart breken. Ik maak mij ontzettend veel zorgen.

Stephen

Hij rolde de brief op en daarna keek hij naar Rysha. 'Wil jij het wegsturen?' vroeg hij zacht aan haar. Hij gaf de brief aan en daarna staarde hij naar zijn handen.

Lucius Legos

'Waarom wil jij dat dan nu opeens? Dat slaat nergens op. Eerst lijkt het je niets uit te maken en nu opeens wil jij het weer goed maken met mij? Waarom is dat dan? Ik vind het gewoon heel erg raar,' zei hij zacht tegen haar. Hij vertrouwde het niet en dat vond hij heel erg. Hij had altijd op Aurora kunnen vertrouwen en nu ging dat niet meer, dat vond hij afschuwelijk. 'Ik wil ook dat het goed gaat, maar ik vind het heel moeilijk om hier meer verder te gaan. Hoe weet ik dat je niet ondertussen een ander hebt? Jij raakt mij in ieder geval niet meer aan en nu ik iets met Stephen doe, wil jij opeens weer dat het goed gaat...'

Fay Fuego

De brief die ze terug kreeg van Stephen zorgde ervoor dat de tranen over haar wangen gleden, zij was niet de enige die bang was... helemaal niet, ze leken toch heel erg veel op elkaar en ergens voelde dit ook als een bevestiging dat ze bij elkaar hoorden...

Mijn allerliefste Stephen,

Ik was ook bang, bang dat jij mij zou verlaten voor Rysha, want ze is leuk, nieuw en exotisch... maar nu ik je brief krijg, besef ik des te meer hoe ontzettend we bij elkaar horen, hoe fantastisch we eigenlijk op elkaar ingespeeld zijn... we voelen hetzelfde, maar het is niet nodig... ik hou intens veel van je en wil voor altijd bij je blijven.... Ik begrijp dat je Rysha in bescherming heb genomen, alleen onze dochter... misschien is het maar goed dat ze in coma is, dat ze niet echt meer pijn mee krijgt verder... ze lijkt best ontspannen te zijn.
ik baal niet van je, ik vind je fantastisch en ik ben blij dat je zo ontzettend eerlijk bent. Wanneer je weer thuiskomt heb ik een grote verrassing voor je, om te laten zien hoeveel ik van je houd.

hou vol, lieverd, ik weet dat je het kunt,

Liefs, Fay

Ze veegde de tranen langzaam van haar wangen af en glimlachte nu een beetje. Hij was zo ontzettend lief... ze was echt gek op hem, ze stuurde de brief zo snel mogelijk weer weg naar het Zuiden.
Rysha ontving de brief van Fay en gaf hem aan Stephen, "nu weet je het antwoord..." Sprak ze zacht tegen hem.


Aurora Legos

"Wat moet ik doen om je vertrouwen terug te kunnen winnen, Lucius? Het maakt me al de hele tijd wat uit, ik had alleen de kracht niet om er werk van te maken, nu wel, nu wil ik dat het goed gaat. Hoe kan ik het dan wel goed doen? Ik wil het echt weer terug... echt waar... Ik durfde het gewoon eerst niet zo goed." Zei ze tegen Lucius, ze veegde haar tranen weer weg en keek naar hem op.

Koning Stephen Lahero

Hij kreeg een antwoord terug en hij las de brief meteen door, tranen gleden over zijn wangen heen. Waarom twijfelde hij hier over? Misschien wel omdat zijn gevoel door de war raakte. Omdat hij zich echt aangetrokken voelde tot Rysha, al kwam dat waarschijnlijk ook omdat hij Fay gewoon heel erg miste. Dat was helemaal niet zo gek. Maar het was wel slecht, hij wilde dit niet. Hij verlangde naar iemand anders dan Fay en dat vond hij heel erg.


Lucius Legos

'Ik weet het niet meer...' zei hij zacht. Hij wist echt niet meer wat ze kon doen, hij had geen idee, maar hij vond het heel erg lastig, want op deze manier ging het ook niet meer. 'Ik denk dat het tijd nodig heeft ,ik had niet verwacht dat het zo veel met mij zou doen, dat het mij zo veel uit zou maken dat ik jou niet helemaal zou vertrouwen...' zei hij eerlijk tegen haar. 'Ik weet het gewoon niet meer goed. Ik kan totaal niet inschatten wat er in jou omgaat en ik zie alleen maar hoe jij tegen mij doet. Het geeft mij het idee dat jij mij niet zo bijzonder meer vindt...'

Rysha Volantis

Ze zag de tranen over het gezicht van Stephen glijden. "Hé, is het slecht nieuws?" Vroeg ze zacht en bezorgd, ze kwam weer bij hem zitten en streelde zachtjes langs zijn gezicht en door zijn haren heen, langzaam leek er wat met hem te veranderen, zijn lichaam begon te gloeien. Langzaam genas het, daar zorgde Faith voor, zonder daar echt van bewust te zijn, als Stephen zijn ogen nu zou openen, zou hij door de ogen van Faith kijken, voor eventjes en zou hij Fay zien. Faith was echt de meest bijzondere verbinding tussen hun twee. Fay streek zachtjes langs de wang van haar dochter, ze merkte dat ze gloeide, maar het leek niet ernstig te zijn, meer een soort genezing...



Aurora Legos

Hij wist niet meer wat ze kon doen om zijn vertrouwen terug te winnen. Hij dacht dat het tijd nodig had, hij had niet verwacht dat het zoveel zou betekenen voor hem. Hij kon haar niet meer inschatten en ze gaf hem het idee dat ze hem niet zo bijzonder meer vond.
"ik vind jou vreselijk bijzonder en interessant, nog steeds... na al die jaren intrigeer je me nog steeds." Zei ze zachtjes. "Misschien kwam ik wel te beschermend over voor Stephen en is daardoor alles veranderd tussen ons..." Mompelde ze.

Koning Stephen Lahero

Toen hij zijn ogen opende zag hij niet Rysha, maar Fay. Was hij nou echt aan het doordraaien? Dat leek er nu wel op. Daarna realiseerde hij zich dat het anders was, hij voelde dat dit door Faith kwam, maar toch werd hij onrustig. Hij wilde er bij zijn. Hij wilde bij haar zijn en niet hier, hij kon hier echt niet tegen. Hij keek weer naar Rysha en daarna realiseerde hij zich dat hij genezen was. Meteen voelde hij de woede tot zich doordringen, hij wilde Lucius afmaken, niets liever dan dat nu.

Lucius Legos

'Aurora, je kan het wel zeggen, maar het voelt niet meer zo. Waarom zou ik het nog geloven?' zei hij zacht. 'Ik weet het niet, ik weet niet wat het is, ik begrijp er niets van...' zei hij daarna. Hij wist niet wat hij allemaal fout deed, hij wist niet wat er voor zorgde dat ze zo uit elkaar leken te groeien. Hij stond enorm in tweestrijd, hij wilde haar graag vastpakken en haar bij zich houden, maar aan de andere kant wilde hij niets liever dan afstand van haar houden, van iedereen.

Rysha Volantis

Stephen leek heel even weg te zijn, maar daarna was hij weer terug en ze zag dat hij boos was. "Rustig aan, Stephen, rustig... stuur Fay nog even wat terug, dan weet ze hoe je je nu voelt, na haar brief." Gaf ze zachtjes aan.


Aurora Legos

Het voelde gewoon niet meer zo en hij vroeg waarom hij het nog zou geloven. "Omdat ik het wel geloof en weet dat het zo is... geef me nog een kans, Lucius, alsjeblieft..." Vroeg ze hem smekend. "Ik weet ook niet wat het is, maar laten we het samen uit gaan zoeken, alsjeblieft, wij samen..." Fluisterde ze.

Koning Stephen Lahero

'Als ik ergens geen zin in heb dan is het daar in, ik wil naar Lucius,' gromde hij. Nu zijn lichaam hersteld was, voelde hij zijn kracht nog sterker en het enige wat hij wilde was wraak nemen op zijn vader. Hij had nooit veel last van wraakgevoelens, maar nu was het ontzettend intens. Hij kwam overeind uit het bed en hij trok wat schone kleren aan, alles was gehaast, juist omdat hij zo ontzettend veel woede voelde.

Lucius Legos

'Oké, oké, ik geef het een kans,' zei hij zacht. Hij wilde het zelf ook, maar hij vond dit ontzettend lastig. Hij zou niet zo snel een eerste stap nemen, daar was hij niet echt goed in. Hij bleef weer gewoon staan en daarna liep hij langzaam. Hij ging weer op de rand van het bed zitten en hij begon zijn overhemd los te maken, heel langzaam en diep in gedachten verzonken.

Rysha Volantis

Hij had er geen zin in. "Wat?" vroeg ze hem wat overdonderd. Hij kwam uit bed en ze zag dat hij compleet genezen was. Ze schudde haar hoofd een beetje. Hij begon zijn kleding aan te trekken. "Nee, Stephen... niet doen, het is vreselijk onverstandig en hij gaat je nog veel meer pijn doen." Zei ze nu en ze pakte zacht zijn arm vast om hem tegen te houden.


Aurora Legos

Hij gaf het een kans en daardoor glimlachte ze naar hem. "Dank je, Lucius..." FLuisterde ze oprecht naar hem. Hij kwam weer naar haar toe en ging om de rand van het bed zitten, daar begon hij zijn overhemd los te maken terwijl hij behoorlijk in gedachten was verzonken. Ze pakte zijn handen zachtjes vast en haalde die van zijn kleding af, daarna begon zij zijn overhemd los te maken, ze streelde zachtjes over zijn borst heen terwijl ze dat deed.

Koning Stephen Lahero

Ze was overdonderd door hem, maar hij voelde alleen nog maar woede. Lucius had het voor elkaar, hij was helemaal gek gemaakt en hij wilde niets liever dan hem terugpakken. Rysha zei dat hij het niet moest doen, het was onverstandig en het zou hem nog meer pijn doen. Dat betwijfelde hij nu, hij wilde alleen Lucius heel veel pijn doen. Ze pakte zijn arm vast en hij keek haar strak aan. 'Ik denk dat jij mij beter kan laten gaan,' zei hij. Zijn stem klonk doordringend, hij was echt heel erg kwaad en hij wilde nu alleen maar iemand heel erg veel pijn doen.

Lucius Legos

Ze kwam naar hem toe, zijn handen werden vastgepakt en daarna maakte ze de rest van de knoopjes los, hij voelde haar vingers over zijn borstkas glijden en hij sloot zijn ogen om weer even aan dat gevoel te wennen. Het leek allemaal weer nieuw te zijn en dat vond hij lastig, maar hij liet het toch gebeuren. Hij bleef wel naar haar kijken, alsof hij op zijn hoede was.

Rysha Volantis

Stephen keek haar strak aan en zei doordringend dat ze hem beter kon laten gaan. Uit gewoonte wilde ze hem los laten, maar het was gewoon heel erg onverstandig. "Nee, laat Lucius maar, hij vindt het alleen maar leuk als je zo erg op hem reageert. Wordt alsjeblieft weer rustig, Stephen... denk ook een beetje aan Faith.." zei ze hem zacht en smekend.


Aurora Legos

Hij sloot heel even zijn ogen, maar daarna bleef hij naar haar kijken, op zijn hoede haast. Ze deed alles heel erg langzaam en voorzichtig, langzaam liet ze zijn overhemd van zijn schouders glijden en keek ze hem met een glimlachje aan. Zachtjes drukte ze daarna haar lippen in zijn hals.

Koning Stephen Lahero

Ze bleef tegen hem in gaan, pas toen ze het over Faith had bleef hij even stil en werd hij iets kalmer. Hij moest aan zijn dochter denken. Hij trok zijn arm wel los, daarna liep hij heen en weer door de kamer, hij had iets nodig om zijn energie in kwijt te kunnen, anders werd hij echt helemaal gek. 'Dan zal je iets goeds moeten verzinnen om mij mee bezig te houden, om mij af te leiden,' mompelde hij.

Lucius Legos

Hij voelde de stof van zijn schouders glijden en daarna voelde hij haar lippen in zijn hals. Hij ademde langzaam in, het was toch best wel fijn, ook al was het heel erg wennen. Hij liet haar maar haar gang gaan, vooral omdat hij zelf niet zo goed wist wat hij moest doen. Het voelde nog een beetje onwennig en ongemakkelijk, terwijl het eerst altijd zo vertrouwd was met Aurora. Dan had hij dit wel met iemand anders, maar niet met haar.

Rysha Volantis

Hij werd stil en een stuk kalmer, hij trok zijn arm los en begon heen en weer te lopen door de kamer, ze moest iets goeds verzinnen om hem af te leiden. Ze pakte hem daardoor vast en zoende hem vol passie. Haar handen gleden over zijn borst heen.


Aurora Legos

Hij leek het wel fijn te vinden en dat vond ze eigenlijk ook wel heel erg leuk. Ze duwde hem zachtjes achterover op het bed en zoende zijn borst, steeds wat verder naar beneden, ze begon met haar handen langzaam zijn broek los te maken. Zelf was ze heel rustig en heel ontspannen.

Koning Stephen Lahero

Hij werd opeens vastgegrepen en daardoor ademde hij diep in, hij had de neiging zich weer los te trekken, maar hij werd opeens gezoend, vol passie. Hij ging daar direct in mee, het voelde heerlijk en het was misschien wel net wat hij nodig had. Hij wist het niet, maar voor nu werkte het wel. Hij voelde haar handen over zijn borstkas heen glijden en hij greep haar vast, hij trok haar dichter naar zich toe, het was nogal wild.

Lucius Legos

Hij werd achterover geduwd en hij voelde haar lippen op zijn borstkas, ze gleden af naar beneden en hij hield heel even zijn adem in. Ze begon zijn broek los te maken en hij kreunde zacht, maar nog steeds moest hij moeite doen om het toe te laten, hij had de neiging om te zeggen dat ze op moest houden, maar hij vond het wel heel fijn en hij merkte dat hij nu pas weer echt naar haar verlangde.

Rysha Volantis

Hij zoende haar meteen terug. HEt was heerlijk en behoorlijk wild, maar ze kon het nu inmiddels wel hebben. Ze werd door Stephen vastgegrepen en hij trok haar dichter naar zijn lichaam toe. Ze kreunde hierdoor zachtjes en ging wild met haar handen door zijn haren heen.


Aurora Legos

Ze hoorde hem zacht kreunen en daardoor grijnsde ze even. Langzaam deed ze zijn broek uit en daarna begon ze zacht te strelen en niet veel later te zuigen, ze wilde hem laten genieten, hem laten zien wat hij miste, waarom hij haar weer moest gaan vertrouwen, ze vond het zelf heerlijk...