Medieval Times

Elvira Solore

Nathan reageerde niet meer en zei zacht dat hij wat te drinken ging halen. Ze knikte even naar hem.
"Sorry, maar ik ga meteen achter hem aan, ik moet hem uit de buurt van Jay houden." Zei Elvira meteen tegen Fay en Stephen, daarna ging ze achter Nathan aan die recht op Jay afstapte. Ze pakte zacht zijn hand.
"Niet doen, Nathan... niet nu... iedereen zal vreselijk slecht over je gaan denken zo." Sprak ze hem zacht toe.
Fay keek even naar Stephen. "Dit bedoelde ik dus, daarom is het zo gevaarlijk... Nathan moet precies doen wat Maleficent hem vertelt, hij heeft een deal met haar gesloten om Elvira te redden, maar nu heeft hij bijna al haar pijn op zich genomen en hij moet het leven van Jay vergallen. Hij gaat er nu ook recht op af..." Vertelde ze zacht aan Stephen.

Nathan Gerono

Elvira was meteen bij hem, hij haalde diep adem en hij schudde zijn hoofd. 'Niet doen, jij kan mij niet tegenhouden, ik moet dit doen. Het spijt mij, maar het is niet anders,' zei hij zacht tegen haar. Hij vond het heel erg, maar hij moest dit doen en hij wilde dat ze hem zijn gang liet gaan. Jay stond hem wat behoedzaam aan te kijken en daarna zag hij dat Stephen ook deze kant op kwam. 'Nathan, Elvira heeft mij alles verteld... jij kunt doen wat je wilt, maar jij zal mij niet zo makkelijk meer uit kunnen dagen,' zei Jay, waardoor Nathan ook niet goed meer wist wat hij moest doen.

Elvira Solore

"Alsjeblieft..." Smeekte ze hem. Hij moest dit doen, het speet hem wel, maar het was niet veel anders. Ze slikte daardoor eventjes. "Je kunt ertegen vechten, Nathan... toe nou..." Fluisterde ze hem toe. Jay keek hem behoedzaam aan en Esmeralda werd door Layka meegenomen naar de andere kant van de zaal, ze wilde het echt niet, maar het was veel te gevaarlijk, als Nathan haar raakte, zou ze er helemaal slecht bovenop komen. Elvira keek weer naar Jay en glimlachte even door wat hij zei. Ze vond het wel fijn dat hij haar echt geloofde.

Nathan Gerono

'Dat kan ik niet, ik wil niet dat ze jou pijn doet, dan doe ik liever hem pijn,' zei hij, heel eerlijk. Waarschijnlijk vond Jay dat niet echt leuk om te horen, maar hij hoopte dat de jongen het begreep. Daarna stapte hij op hem af, hij greep Jay vast en hij gaf hem een harde klap in zijn maag. Nog voor Jay iets kon doen werd hij in zijn gezicht geslagen, Nathan kon ontzettend goed vechten. Hij wilde nog eens uithalen, maar hij werd vastgegrepen en naar achteren gesleurd. Hij wist eigenlijk al meteen dat het Stephen was. Jay keek hem aardig kwaad aan, maar hij deed helemaal niets. Hij werd eigenlijk meteen door Stephen meegenomen, de zaal uit.

Elvira Solore

"Ik red me wel, Nathan echt... maar alsjeblieft niet hier, niet op het feest." smeekte ze hem. Hij greep Jay al vast en gaf hem een klap in zijn maag en sloeg hem in zijn gezicht. Daarna greep Stephen hem vast en sleurde hem naar achteren. Nathan werd de zaal uitgenomen. Fay kwam dichter naar Jay toe.
"Gaat het met je, Jay?" Vroeg ze zacht. Elvira stond er maar wat besluiteloos bij.

Koning Jay Fullbright

Hij veegde langs zijn gezicht, het deed best wel pijn. Hij kon gelukkig wel wat hebben. 'Dit moet ophouden, het gaat een keer fout en dan maak ik hem echt af...' gromde hij zacht, hij kon er niets aan doen, maar hij werd er toch enorm kwaad van. 'Het gaat wel, ik kan wel tegen een stootje, maar ik vind het niet echt fijn,' zei hij daarna. Hij keek even naar de uitging, waar Stephen met Nathan was verdwenen, hij wist niet wanneer hij opeens weer terug zou komen om opnieuw klappen uit te delen.

Koningin Fay Lahero

"Ik weet het, Jay, het zal ook stoppen. Stephen is nu weer terug, we kunnen eindelijk allemaal actie ondernemen tegen die heks, dit moet over zijn." zei ze vastbesloten tegen de jongen. Het ging gelukkig wel. Zijn blik ging naar de uitgang en met een zucht keek ze ook die richting op.

Koning Jay Fullbright

Door wat ze zei haalde hij alleen maar zijn schouders op, dit maakte het allemaal niet veel makkelijker voor hem. Hij ademde langzaam in en hij liep daarna weg. Hij wilde naar Esmeralda toe, dat was misschien maar beter ook. Hij twijfelde wel, misschien kon hij juist maar beter even alleen zijn, maar dat zou ook niet helpen, wist hij uit ervaring. Daarom liep hij toch maar naar haar toe. Hij zag dat Layka bij haar was, hij bedankte de vrouw kort en daarna pakte hij Esmeralda voorzichtig en langzaam vast. 'Gaat het?' vroeg hij, zijn stem klonk ietwat schor.

Koningin Fay Lahero

Hij haalde alleen maar zijn schouders op en liep daarna weg. Ze haalde even diep adem en liep daarna voorzichtig naar de uitgang toe, op zoek naar Stephen en Nathan, ze wilde weten hoe dit nu ging.


Koningin Esmeralda Fullbright

Jay kwam weer naar haar toe en bedankte Layka even. Layka glimlachte hem met een knikje toe. "Geen dank." Zei ze zacht, ze was blij dat Jay niet boos was dat ze Esmeralda zomaar mee had genomen. Esmeralda werd door hem vastgepakt, het meisje sloeg haar armen om zijn nek heen, hij vroeg of het ging en ze knikte dapper, maar ze stond te trillen op haar benen.
"Hoe gaat het met jou?" Vroeg ze hem zwakjes en ze pakte zijn kin zacht even vast.

Koning Jay Fullbright

Esmeralda vroeg hoe het met hem ging, ze pakte zijn kin vast en hij haalde direct haar hand weg. 'Niet doen,' zei hij zacht, maar dwingend. Hij streek kort langs haar hand, maar daar hield hij het ook maar bij. 'Het gaat wel, ik kan wel wat hebben.' zei hij, niet meer dan dat. Hij keek haar kort aan en daarna keek hij weg. Hij bleef haar wel vasthouden, hij wist dat ze het nodig had. 'Kom, jij gaat even in bed liggen,' zei hij daarna.

Koning Stephen Lahero

Hij sprak rustig met Nathan, hij wist dat hij dit niet wilde, maar het was wel vreselijk vervelend. Nathan leek dat zelf ook te vinden en hij had duidelijk veel pijn, maar Stephen wist niet goed wat hij hier mee aanmoest. Uiteindelijk kreeg hij Nathan zo ver om gewoon een rondje te lopen buiten, dat was al heel wat, waarschijnlijk. Nathan vertrok en Stephen leunde nog wat tegen de muur aan om zelf ook wat tot rust te komen.

Koningin Esmeralda Fullbright

Ze mocht het niet doen, ze slikte heel eventjes en liet haar hand rustig zakken. Het ging wel met hem, hij kon wel wat hebben, hij keek haar even aan en daarna keek hij weer weg. Ze moest in bed gaan liggen.
"Nee, het gaat wel, echt, ik wil gewoon graag hier blijven, straks mis ik alles..." Zei ze smekend tegen hem, maar aan de tranen in haar ogen was te zien dat het echt niet ging, ze had zoveel pijn, hier was ze nog helemaal niet klaar voor, dit kon ze nog helemaal niet.



Koningin Fay Lahero

Op een gegeven moment kwam ze Stephen tegen, ze liep langzaam naar hem toe. "Het is lastig hé...." Klonk haar stem nu heel erg zacht. Waarschijnlijk begreep hij nu pas hoe ingewikkeld deze hele situatie eigenlijk was. Ze pakte zijn hand zachtjes vast en keek naar hem.

Koning Stephen Lahero

Fay verscheen, ze kwam naar hem toe en ze pakte zijn hand vast, ze zei dat het lastig was. 'Het is vooral lastig dat ik weet dat ik jou met deze hele situatie heb laten zitten, terwijl ik daar zat... niets te doen...' zei hij zacht tegen haar. Dat was waar hij het meeste mee zat en het deed hem pijn, hij wilde zijn gezin niet zo laten stikken en al helemaal Fay niet. Hij wist dat hij niet te negatief moest worden, maar hij baalde er wel heel erg van. Hij streek kort langs haar gezicht en daarna trok hij haar langzaam naar zich toe.

Koning Jay Fullbright

Door wat ze zei schudde hij langzaam zijn hoofd. 'Ik weet dat jij dat wilt, maar het kan niet, Esmeralda... Het kan echt niet. Maak dit alsjeblieft niet nog moeilijker dan het is,' zei hij zacht. Hij nam haar maar gewoon mee, hij had geen keuze. Ze konden daar niet blijven. 'Ik zal gewoon bij je blijven, er komt echt nog wel een feest en dan voel jij je beter en kunnen wij er samen van genieten, echt...' zei hij zacht, nog zachter. Hij wilde dit ook niet, hij vond het afschuwelijk dat het niet goed ging, maar hij wist dat hij er niets aan kon doen, hij moest zich er gewoon bij neerleggen. Hij keek haar even diep in haar ogen aan, maar hij brak al na een paar seconde opnieuw het oogcontact.

Koningin Fay Lahero

Hij vond het vooral lastig dat hij haar met deze situatie had opgescheept terwijl hij daar niets zat te doen. Ze sloeg daardoor haar armen stevig om hem heen en hield hem vast. "Sst... niet jezelf verwijten, tot nu toe ging het redelijk, maar het gaat steeds een stapje verder. We moeten nu toeslaan, haar terugpakken en opsluiten." Zei ze hem zachtjes.



Koningin Esmeralda Fullbright

Hij wist dat het was dat ze wilde, maar het kon echt niet, ze moest dit niet moeilijker maken dan het was, ze werd al meegenomen door hem. "Ik wil niet zwak zijn..." Stribbelde ze zwakjes tegen. Hij zei haar dat hij gewoon bij haar zou blijven en er kwam nog wel een feest, dan voelde zij zich weer beter en konden ze er samen van genieten. Langzaam liepen de tranen over haar wangen heen.
"Ik word niet meer beter en tussen ons gaat het ook steeds slechter." Snikte ze zachtjes, ze hield haar arm om haar buik gekneld, door het huilen deed het nog meer pijn.

Koning Jay Fullbright

Hij wilde net weer wat tegen haar zeggen toen ze zei dat het tussen hun ook steeds slechter ging. Daardoor bleef hij stil. Hij klemde izjn kaken op elkaar en hij ademde diep in. 'Is dat zo?' vroeg hij nu, zijn stem klonk iets gekweld. Ging het slechter tussen hun? Hij deed er alles aan om het goed te laten gaan, maar blijkbaar werkte dat niet echt. 'Niet huilen, alsjeblieft Esmeralda, doe dit jezelf niet aan,' zei hij heel zacht.

Koning Stephen Lahero

'Ik blijf het mezelf verwijten, wat er ook gebeurt,' zei hij tegen haar. Hij kon er gewoon niets aan doen. 'Je hebt gelijk, maar dat gaan wij niet nu doen. Ik wil overleggen met Jay, morgen kijken wij welke mogelijkheden wij hebben en dan slaan wij toe. Ik moet dit ook met Kayton overleggen, hij heeft het meeste ervaring,' zei hij tegen haar. Hij ademde diep in en daarna zoende hij haar zacht. 'Laten we teruggaan, wij kunnen het niet maken om nu weg te blijven...'

Koningin Esmeralda Fullbright

Hij vroeg gekweld of het zo was, daardoor keek ze heel even naar hem op. "Ik kan je niet geven wat je wilt... ik merk de spanning... ik merk hoeveel het met je doet." Fluisterde ze hem toe. "Ik mag je niet meer aanraken..." Het maakte haar zo intens verdrietig. Ze moest niet huilen, ze moest het zichzelf niet aandoen.
"Het doet zo'n pijn..." Zei ze voor het eerst tegen hem. Ze voelde hoe ze duizelig werd en ze greep zichzelf vast aan Jay om niet te vallen.



Koningin Fay Lahero

"Je had geen keuze, verwijt het Lucius... hij liet je niet gaan terwijl het nodig was." Zei ze hem zacht. Hij zei dat ze gelijk had, dat hij het zou overleggen met Jay en zouden kijken naar de mogelijkheden, ook met Kayton, maar nu moesten ze terug gaan. Ze zoende hem even liefdevol terug.
"De hele feeststemming is een beetje verdwenen..." Zuchtte ze zacht, ze pakte zijn hand vast en liep langzaam weer terug naar de zaal.

Koning Jay Fullbright

Door wat ze zei ademde hij trillend in. Het maakte hem kwaad, hij deed er alles aan en nog was het niet goed genoeg. 'Ik weet niet wat ik moet doen, Esmeralda. Ik kan niets anders doen dan ik nu doe, het spijt mij. Ik zou je moeten steunen, moeten helpen en vooral geduldig moeten zijn, het spijt mij echt,' zei hij eerlijk tegen haar. Ze greep zichzelf vast en daardoor legde hij haar op bed neer, hij wilde echt dat ze voorzichtig deed, maar het was niet makkelijk. Hij streek kort langs haar gezicht, zijn vingers trilden en hij wist dat hij het niet moest doen, maar hij wilde haar echt heel erg steunen, hij wilde niet dat ze iets tekort kwam.

Koning Stephen Lahero

'Ik kan het hem niet verwijten, hoewel ik ontzettend kwaad op hem ben, ik kan het hem gewoon niet echt kwalijk nemen. Het is mijn vader, Fay...' zei hij heel zacht, hij vond het moeilijk, hij gaf liever gewoon Lucius de schuld, maar dat ging niet, zo was hij gewoon niet. 'Dat komt wel weer goed als wij er zijn,' zei hij daarna, hij toverde een glimlach op zijn gezicht, hij wilde niet dat deze korte onderbreking het feest zou verpesten, dat liet hij niet gebeuren.

Koningin Esmeralda Fullbright

"Je doet het goed... ik... door de pijn word ik onredelijk." Zei ze moeizaam tegen hem. Ze werd in het bed neergelegd en hij streek langs haar gezicht. Ze keek hem vol pijn aan, haar gezicht verwrongen en met de tranen in haar ogen. Daarna sloot ze haar ogen en probeerde ze te slapen, haar handen lagen om haar buik geklemd en ze rolde zich op als een balletje.



Koningin Fay Lahero

"De enige die jij kan verwijten, ben jij zelf, dat is zo lief aan jou." Zei ze nu liefkozend tegen hem. Het kwam met het feest wel weer goed als ze er waren, hij kreeg een glimlach rond zijn lippen. Toen ze weer binnen waren, kwam Elvira naar ze toe.
"Waar is Nathan?" Vroeg ze zachtjes. Ze wilde graag bij hem zijn.

Koning Jay Fullbright

Hij deed het goed, ze was onredelijk. Dat vond hij niet echt, hij vond dat ze wel gelijk had, hij wist gewoon niet hoe hij het anders moest doen. Hij was vreselijk slecht in dit soort dingen, daar was hij zich ook wel bewust van. Esmeralda probeerde wat te slapen en hij bleef even naar haar staren, daarna keek hij naar zijn handen. Hoe kwamen ze hier ooit doorheen? Hij was ontzettend blij dat ze nog wel leefde, maar als het altijd zo zou gaan, hoe moesten ze dan verder? Dat wist hij niet en het maakte hem onrustig.

Koning Stephen Lahero

'Is dat het enige lieve aan mij?' plaagde hij haar nu. Elvira kwam naar hun toe en ze vroeg waar Nathan was. 'Hij is buiten een rondje lopen, ik denk dat je hem kunt vinden in de tuinen,' zei Stephen, die niet wist dat Nathan eigenlijk al meteen naar de smederij was vertrokken. Hij glimlachte even kort naar Elvira en daarna trok hij Fay iets dichter naar zich toe.

Koningin Esmeralda Fullbright

Ze sliep heel erg onrustig, het zweet stond op haar voorhoofd en ze bewoog veel wilder dan ze eigenlijk aankon. Zacht gekreun kwam uit haar mond en ze greep de hele tijd naar haar buik, ze was veel te druk geweest en nu kon ze ook al niet goed slapen, het was allemaal hartstikke slecht voor het genezingsproces.



Koningin Fay Lahero

"Als ik alles op moet noemen, ben ik over een week nog niet klaar." Plaagde ze hem. Volgens Stephen kon Elvira Nathan wel vinden in de tuinen, ze knikte meteen en liep met stevige passen naar buiten toe. Fay voelde hoe ze dichter tegen hem aan werd getrokken.
"Kom, tijd om te dansen." Zei ze hem nu glimlachend.


Elvira Solore

Ze zocht zich suf, maar Nathan was absoluut niet in de tuinen, ook op hun slaapkamer kon ze hem niet vinden. Ze ging wat verslagen op het bed zitten, waar was hij toch? Heel plotseling kreeg ze een idee. Ja, dat was heel waarschijnlijk... Ze stond meteen op en rende zo snel als ze kon naar buiten toe, naar het dorp. Ze klopte zacht aan op de deur van de smederij. Hopend dat ze Nathan daar vond.

Koning Jay Fullbright

Doordat ze zo erg bewoog kwam hij dichterbij, hij sloeg zijn armen voorzichtig om haar lichaam heen en hij ging dicht tegen haar aanliggen. Het was moeilijk voor hem, maar hij wist dat het haar waarschijnlijk rustig zou houden en zo hield hij haar ook een beetje stil. Hij kneep zijn ogen dicht en hij lette enorm op zijn ademhaling, hij moest zichzelf gewoon kalm houden en het ging redelijk, maar hij wist niet voor hoe lang hij dit kon.

Koning Stephen Lahero

'Natuurlijk,' zei hij grijnzend tegen haar. Ze zei glimlachend dat het tijd was om te dansen, daardoor pakte hij haar steviger vast en hij keek haar diep in haar ogen aan. 'Ik zou uren met jou kunnen dansen, geloof ik,' zei hij zacht tegen haar. Hij had totaal geen idee van alle mensen die om hun heen stonden, hij lette alleen op Fay. Het voelde zo fijn, hij vond het geweldig met haar en hij straalde ook weer helemaal.

Nathan Gerono

Hij hoorde geklop op de deur, daardoor kwam hij langzaam overeind. Hij zette zijn glas wijn aan de kant en hij liep naar de deur toe. Doordat hij gedronken had was de pijn minder hevig aanwezig, maar hij herinnerde zich nog wel heel erg goed wat Maleficent met hem deed en hij wilde eigenlijk dat het ook wegging. Hij opende de deur en hij keek in het gezicht van Elvira. Wie anders zou naar hem toe komen? Fay misschien, maar die was nu bij Stephen. Maar goed uit, want het was beter als ze nu uit zijn buurt bleef. Hij zou van alles proberen met haar, dat was zeker.

Koningin Esmeralda Fullbright

Het werd steeds heftiger en op een gegeven moment werd ze vastgehouden, meteen veranderde alles, haar ademhaling werd rustiger, ze lag stil en leunde zwaar tegen Jay aan. Ze sliep heel rustig zo, ze had hem gewoon nodig, hopelijk zag hij dat ook in, dit had ze nodig, ze zocht zoveel steun, maar kreeg zo weinig... Daarom deed ze maar alsof het allemaal geen pijn deed, dan was het beter dan nu in zo'n gat te vallen zonder steun, toch deed hij dit dan weer wel voor haar en daar was ze hem dankbaar voor.


Koningin Fay Lahero

Hij pakte haar steviger vast en keek diep in haar ogen. Hij zei zacht dat hij uren met haar kon dansen. "Tot onze voeten niet meer kunnen." Glimlachte ze hem liefdevol toe. Ze zweefden over de dansvloer en ze zag hem stralen, daardoor begon ze zelf ook wat losser te worden, ze maakte zich nog steeds zoveel zorgen.... maar nu ging het beter, haar gedachten gingen langzamerhand alleen maar naar Stephen.



Elvira Solore

Hij deed de deur open. "Hé..." Zei ze zacht tegen hem. Ze sloeg haar armen om zijn nek heen. "Ik maak me zorgen om je..." Fluisterde ze zacht tegen hem en ze streelde even zachtjes langs zijn wang. Ze hield zo ongelooflijk veel van hem.

Koning Jay Fullbright

Ze kwam helemaal tot rust en hij glimlachte daar een beetje door, hij vond het toch wel heel erg fijn. Hij sloot zijn ogen en hij viel na een tijdje zelf ook in slaap, hij kroop automatisch dichter naar haar toe. Hij kon er niets aan doe, het gebeurde gewoon. Hij droomde nogal heftig, dat gebeurde elke keer meer, in zijn dromen had hij geen controle over zichzelf, terwijl hij dat normaal wel had. In zijn dromen kon hij zijn gedachten totaal niet beheersen.

Koning Stephen Lahero

Ze leek langzaam meer te ontspannen en na een tijdje trok hij haar helemaal naar zich toe en sloeg hij zijn armen om haar middel. 'Als we alleen zouden zijn...' begon hij, maar hij onderbrak zijn zin en hij keek haar kort uitdagend en verlangend aan. Hij liet haar daarna weer los en hij pakte alleen haar hand vast. 'Ik lust nog wel een glas wijn, wat denk jij daarvan?' vroeg hij grijnzend.

Nathan Gerono

Ze kwam binnen en ze sloeg meteen haar armen om hem heen. Ze zei dat ze zich zorgen maakte. 'Dat is niet nodig,' mompelde hij zacht. Hij pakte haar direct wat heftiger vast en hij zoende haar, hij trok haar meteen mee naar de bank. Hij liet zich langzaam zakken en hij trok haar bij zich op schoot, alles ging een beetje onstuimig, veel meer dan hij normaal deed. Hij keek haar even aan, daarna zoende hij haar eigenlijk al meteen weer.

Koningin Esmeralda Fullbright

Ze merkte dat Jay dichter tegen haar aan kroop, hij drukte op haar lichaam en daardoor werd ze langzaam en slaperig wakker. Hij sliep, hij kon er niets aan doen zo te zien. Ze glimlachte lichtelijk bij het zien van zijn slapende gezicht en streelde heel even langs zijn wang. "Ik hou van je..." Fluisterde ze tegen hem.


Koningin Fay Lahero

Ze werd tegen Stephen aangetrokken, zijn armen om haar middel heen. Ze kroop wat meer tegen hem aan en hoorde zijn woorden en zag daarna zijn uitdagende blik. Haar ogen twinkelden daardoor en ze wilde hem net zoenen toen hij haar los liet en alleen haar hand vastpakte, ze wist dat dit een van zijn spelletjes was. Ze glimlachte door zijn grijnzende woorden. "Ik lust er ook wel een." Zei ze hem nu.


Elvira Solore

Het was niet nodig dat ze zich zorgen maakte, hij pakte haar vast en zoende haar, ze werd met hem meegetrokken en bij hem op schoot gezet. Ze zoende wild met hem mee, maar daarna beëindigde ze de zoen heel even. Ze legde haar hand op zijn wang. "Het maakt je in de war, of niet?" Vroeg ze heel zacht aan hem.

Koning Jay Fullbright

Hij voelde een zachte aanraking op zijn wang en daardoor opende hij langzaam zijn ogen, het was Esmeralda. Ze zei dat ze van hem hield. Hij pakte haar gezicht vast en hij zoende haar eigenlijk meteen, maar hij deed enorm zijn best om het nog wel rustig te houden, maar hij kon gewoon niet niks doen. Hij moest iets doen, hij wilde haar zo graag aanraken.

Koning Stephen Lahero

Hij zag dat ze hem net wilde zoenen, maar door wat hij deed, stopte ze. HIj gaf haar een glas wijn aan en hij pakte zelf ook, hij nam een paar slokjes en daarna keek hij haar weer aan. 'Wij zoenen niet waar andere mensen bij zijn,' zei hij nu, hij had een glimlachje op zijn gezicht staan en hij streek langzaam langs haar wang. Fay was echt verschrikkelijk mooi, die jurk stond haar geweldig.

Nathan Gerono

Ze ging mee in de zoen, maar daarna werd het opeens gestopt. Hij voelde haar hand op zijn gezicht, ze vroeg zacht of het hem in de war maakte. Hij wilde er niet over praten. 'Niet praten,' mompelde hij dus, hij zoende haar meteen weer en hij trok haar dichter naar zich toe. Hij wilde er helemaal niet over nadenken, hij wilde heel even doen alsof er niets aan de hand was.

Koningin Esmeralda Fullbright

Hij werd wakker van haar. "Hé, ik was je net zo aan het bewonderen, je bent zo leuk en lief als je slaapt." Plaagde ze hem lichtelijk. Haar gezicht werd door hem gepakt en hij zoende haar. Ze merkte hoe erg hij zijn best deed om het rustig te houden, toch zoende ze met hem mee, zo goed als ze kon.



Koningin Fay Lahero

Hij gaf haar de wijn aan. Ze pakte die dankbaar van hem over en knikte even naar hem. Hij nam een paar slokjes en keek daarna weer naar haar, met een glimlach zei hij dat ze niet zoenden waar andere mensen bij waren. "Ik zou niet durven." Plaagde ze hem hierdoor lichtelijk. Hij streek langs haar gezicht en ze sloot haar ogen daardoor heel even, het was zo fijn.


Elvira Solore

Ze moest niet praten en zoende haar daarna meteen weer, dat was wel het fijne, ze wist waarom hij zo reageerde en begreep hem ook. Ze zoende hem heftig terug en begon voorzichtig zijn kleding los te knopen. Ze wilde hem geen pijn doen, maar ze wist wat hij wilde en zelf wilde ze dat ook ontzettend graag.