Medieval Times

Nathan Gerono

In eerste instantie was het heel goed gegaan tussen Elvira en hem, hij had moeite gedaan, het voelde goed, ze was niet meer zwanger, maar na een tijdje merkte hij dat hij toch naar andere dingen ging verlangen. Hij wilde Elvira geen rot gevoel geven, maar hij wist niet wat hij er mee moest. Hij durfde het haar niet te vertellen uit angst dat ze zou denken dat ze moest veranderen, terwijl hij haar leuk vond zoals ze was. Hij durfde ook Fay niet in vertrouwen te nemen, hij was bang dat ze het niet zou begrijpen en hij wilde niet nog meer na haar toe trekken, want hij merkte heel goed dat hij nog steeds echt verliefd op haar was en hij probeerde heel veel afstand te houden, om haar relatie met Stephen niet te verpesten, want daar was hij wel een beetje bang voor omdat ze zo veel voor elkaar voelden. Hij werkte heel veel in de smederij, het liefste alleen, om zichzelf wat bezig te houden. Hij was wel heel goed voor Elvira, hij gaf haar complimentjes en hij was ook echt wel gelukkig met haar, maar hij verlangde meer dan dat. Het ging een tijdje goed, maar al vrij snel was het misgegaan toen hij een vrouwelijke klant had gehad in de smederij. Elvira was er niet en de vrouw had duidelijke interesse in hem gehad, hij had zich niet in kunnen houden. Na die ene keer was het veel lastiger geworden en nu gebeurde het wat regelmatiger. Hij deed zijn best om het geheim te houden, want het laatste wat hij wilde was Elvira pijn doen, hij deed ook echt keihard zijn best voor haar en hij vertelde niemand over zijn slippertjes, zelfs Fay niet. Nu had hij weer een dag gewerkt in de smederij en hij zat wat uit te rusten op de bank, af en toe merkte hij wel dat hij zich schuldig voelde, maar hij kon niet anders. Hij wilde Elvira niet onzeker maken en hij had dit wel nodig, hij kon de verleiding niet weerstaan.



Leroy Fullbright

Het ging eigenlijk heel goed met alles, hij was zo gelukkig dat ze een kindje kregen, hij bracht heel veel tijd door met Lolita en hij deed zijn best om goed voor haar te zorgen. Naarmate de zwangerschap vorderde kreeg hij wel moeite om zichzelf in te houden, hij verlangde naar het ruwe, hij wilde haar meenemen naar hun kamer, maar dat kon echt niet. Ze hadden er duidelijke afspraken over gemaakt en daar moest hij zich bij neerleggen, ze hadden er niet voor niets over gesproken. Toch zat het hem wel dwars, hij had er moeite mee om geduldig te blijven en af te wachten. Het ging eigenlijk nog steeds wel goed, maar hij merkte nu wel dat hij af en toe wel wat meer nodig had om aan zijn verlangen toe te geven. Hij wilde het eigenlijk met Layka bespreken, maar dat vond hij heel moeilijk door wat hij haar had aangedaan, misschien zou ze het niet waarderen. Hij besprak veel met haar, ze werden steeds meer goede vrienden, maar hier had hij het nog nooit over gehad. Hij zat in de tuinen te wachten en hij had een wachter gevraagd haar te halen, maar hij was onrustig, hij zag er tegenop om het te bespreken.



Koning Stephen Lahero

De behandelingen van Rick bleven doorgaan, het ging steeds beter, hij voelde zich ook steeds beter en weer wat meer de oude. Hij werkte wel heel erg veel, dat had hij ook nodig, het maakte hem gelukkig en hij wilde het heel graag goed doen, dat perfectionisme kwam ook steeds meer terug omdat hij zo veel energie had. Hij bracht wel tijd door met Fay en de kinderen, dat vond hij ook belangrijk. Hij wilde het goed doen met Tobias, omdat die nog zo jong was, maar hij besteedde ook tijd aan de andere kinderen, ook omdat hij het gewoon heel erg leuk vond. Hij probeerde ze allemaal zo veel mogelijk te leren. Nu zat hij aan zijn bureau, hij had net met zijn raadsmannen gesproken en daar was hij niet zo blij mee. Blijkbaar ging er een verhaal de rondte dat hij een affaire had met Elvira. Hij had er zelf nog niets van meegekregen, maar als de raadsmannen het wisten dan wisten de mensen op straat het zeker. Daar was geen twijfel over mogelijk. Blijkbaar had iemand hem gezien, met Elvira in het bos. Hij had niets gemerkt, maar er was een jager geweest die precies had kunnen zien en horen wat ze aan het doen waren. Hij wist niet zo goed wat hij er mee moest, hij besloot het nog maar even niet met Fay te overleggen, want hij wilde daar een rustig moment voor kiezen en straks hadden ze een diner met wat zakelijke relaties en raadsmannen met hun partner, geen goed moment om van te voren dit soort dingen te bespreken. Hij zuchtte zacht, hij kwam overeind van zijn bureau, het was tijd om zich klaar te gaan maken voor het eten.

Elvira Solore

Ze had heel erg veel aan zichzelf gewerkt en merkte steeds meer dat de complimentjes van Nathan haar nog wel veel deden, maar het was anders, ze was veranderd, weer wat meer de oude. Hiervoor zou ze het lief en schattig vinden wanneer Nathan wat liefs tegen haar zei, maar nu voelde ze nog wel de vlinders, maar verder voelde ze er niet echt wat bij.
Hij was ook steeds meer weg, werken in de smederij, alsof hij bij haar uit de buurt wilde blijven, bang dat hij zich zou verspreken. maar ze had gemerkt dat hij vreemd deed, dat er iets aan de hand was, daarom was ze hem achtervolgd, ze zat op haar hurken in een steegje, ze was zo ongelooflijk kwaad. Een paar dagen geleden was ze erachter gekomen dat hij vreemd was gegaan, zelfs regelmatig en dat allemaal met dezelfde vrouw. Ze was zo ongelooflijk boos, zo woedend. Hoe durfde hij? En dan nog zin bek dichthouden ook… Elvira kon steeds beter weer leugens en gebaren opmerken, daar was ze vroeger altijd zo vreselijk goed in geweest, maar toen ze in die tijd zo vreselijk onzeker was geweest, leek het wel volledig te zijn verdwenen.
Momenteel wachtte ze tot de vrouw langs kwam, ze liep elke dag door ditzelfde steegje naar de markt toe, Elvira hoorde op een gegeven moment voetstappen en wanneer er iemand langs kwam, greep Elvira haar vast en legde een mes tegen haar keel, ze keek de vrouw vol woede aan. Haar ogen waren zelfs helemaal donker. Dit was haar, de vrouw waar Nathan haar mee bedroog..

Nancy

Ze had de mand in haar hand en ze was onderweg naar de markt, zoals eigenlijk elke dag. Ze schrok zich helemaal kapot toen ze opeens vastgegrepen werd, ze zag iets glimmen en daarna voelde ze het mes tegen haar keel, haar hart klopte heftig en ze keek in de woedende ogen van een vrouw. Ze slikte moeizaam, doodsbang en ze kreeg zichzelf ook niet kalm. 'Wat... wat is er? Ik heb geld... pak wat je wilt...' zei ze met trillende stem. Dit kwam zo onverwachts. Ze had geen idee wat haar overkwam of wie dit was, ze wist het niet. Ze herkende de vrouw ook niet, ze dacht niet dat ze haar ooit eerder had gezien.

Elvira Solore

De vrouw was doodsbang en Elvira vond dit dan ook haar verdiende loon. Ze vroeg aan haar wat er was, ze had geld en ze mocht pakken wat ze wilde. Elvira grijnsde naar haar. "Ik hoef je geld niet." Bromde ze haar toe. Ze wilde haar echt zo graag wat aan doen, vermoorden en haar hoofd in een zak naar Nathan sturen of wat anders... Maar ze wist het nog niet.
"Misschien wist je het wel niet, maar Nathan is bezet en je moet met je poten van hem afblijven." Gromde ze haar toe. "Zoek nog één keer contact met hem en ik vermoord je." Siste ze de vrouw toe, misschien was het wel eerlijk om haar nog een kans te geven, al was ze echt zo ongelooflijk boos.

Nancy

Ze hoefde het geld niet, dat was toch niet wat Nancy verwacht had, waarom werd ze hier anders zo overvallen? Opeens had ze het over Nathan en daardoor schrok ze nog meer. 'Ik wist het niet... echt niet... hij heeft er nooit iets over gezegd... anders had ik het niet gedaan, natuurlijk niet,' zei ze meteen in paniek. Waarom had hij haar nooit iets verteld? Misschien wel omdat zijn vriendin duidelijk nogal snel kwaad werd. 'Ik zal geen contact meer met hem hebben, echt niet... ik zweer het...' stamelde ze. Dit wilde ze echt niet, dan hield ze wel afstand van hem, het had toch geen nut als hij een relatie had.

Elvira SOlore

Ze zei in paniek dat ze het niet wist en dat hij er nooit wat over had gezegd. "Natuurlijk niet, hij is ook niet achterlijk." Mopperde ze. Ze liet de vrouw weer los en stak het mes weer in haar zak.
"Prima, houd je daar ook aan, want ik merk het gauw genoeg." Zei ze nog, daarna was ze weg. Ze liep met een poeslieve glimlach de smederij binnen naar Nathan toe.
"Hé lieverd.." Zei ze hem met een glimlach. Op de een of andere manier liet ze Nathan gewoon niet merken dat ze veranderd was, maar misschien was het daar wel een keertje tijd voor... dan wist hij het en zou hij zich de volgende keer wel bedenken.

Nathan Gerono

Hij schonk een glas wijn voor zichzelf in toen de deur open ging, het was Elvira. Hij was even wat verbaasd, wat kwam Elvira hier doen? Meestal kwam ze niet zomaar langs en dat wilde hij ook heel erg graag zo houden, maar hij besloot er maar niets van te zeggen. Hij kwam overeind en hij pakte haar vast. 'Wat een verassing dat jij opeens langs komt,' zei hij. Hij zoende haar langzaam en hij legde zijn hand in haar hals.

Elvira Solore

Hij was verbaasd en daardoor grijnsde ze eventjes, de donkere blik lag nog steeds een beetje i nhaar ogen. Ze werd door Nathan vastgepakt en hij gaf aan dat het een verrassing was dat ze opeens langs kwam.
"Ik vind het heerlijk om je te verrassen." Glimlachte ze hem toe, ze zoende hem terug en daarna pakte ze ineens zijn haren vast en trok zijn hoofd wat achterover.
"Volgens mij hadden wij wat afgesproken." Gromde ze hem nu toe. Ze trok hard aan zijn haren. "Leugenaar die je er bent! Natuurlijk dacht je dat dit de juiste manier was, bla, bla, bla. Ik wil er niets over horen. Je bent gewoon een leugenaar." Ze liet hem plotseling los en keek hem doordringend aan.

Nathan Gerono

Ze zei dat ze het heerlijk vond om hem te verassen en daardoor glimlachte hij een beetje. Ze ging mee in de zoen en hij voelde haar bewegen, daarna greep ze opeens zijn haar vast. Eerst dacht hij nog dat het een grapje was, dat ze hem wilde uitdagen en daarom vond hij het ook leuk, tot ze begon te praten en hem nog verder naar achter trok, dit deed gewoon pijn. 'Elvira... Alsjeblieft... We kunnen er toch gewoon over praten?' Vroeg hij nu. Het was wel duidelijk dat ze er achter was gekomen. Hij werd opeens losgelaten en daardoor donderde hij nogal hard op de grond. Hij schudde zijn hoofd even en hij kwam langzaam overeind.

Elvira Solore

Hij vroeg haar of ze hier gewoon over konden praten, ze sloeg haar armen over elkaar heen en keek naar hem. "Wat valt erover te praten dan? Blijkbaar kom je iets tekort, maar die vrouw komt niet meer, dat heb ik haar ook vertelt, als ik haar hier nog één keer zie, is ze dood, Nathan." Siste ze hem fel toe.
"Nou, vertel maar dan, wat kom je allemaal te kort bij mij? Wat kan zo'n dom wicht je geven dat ik niet kan." Ze was echt ongelooflijk boos.

Nathan Gerono

'Oké, oké... Rustig aan.' zei hij tegen haar. Ze was echt heel erg kwaad hier over, dat was wel duidelijk. Hij ademde even diep in, ze wilde weten wat hij tekort kwam. Dat kon hij niet zomaar zeggen, hij wist het zelf niet eens zo goed. 'Ik weet het niet, Elvira. Ik vind het heel erg fijn met jou en het is ook echt geweldig, maar ergens mis ik constant de spanning. Het was niet mijn bedoeling, het gebeurde echt gewoon... Ik wilde je geen pijn doen en ik wilde je niet weer zo onzeker maken, dus heb ik niks gezegd... Ik had niet verwacht dat het nog vaker zou gebeuren, het was geen bewuste keuze, echt niet...' Zei hij zacht.

Elvira Solore

Ze moest rustig doen van hem, maar daardoor snoof ze eventjes. Hij gaf aan dat hij niet wist wat hij tekort kwam, hij vond het heel erg fijn met haar en het was ook geweldig, hij miste alleen de spanning. Het gebeurde gewoon, het was niet zijn bedoeling.
"Nee, natuurlijk niet, het gaat per ongeluk." Klonk haar stem sarcastisch tegen hem.
"Ik word denk ik niet meer zo snel onzeker. Zoals je ziet voel ik me wel prima zo." Ze pakte zijn kin stevig beet en keek hem doordringend aan.
"Misschien is die spanning wel iets wat je maar gewoon voor altijd moet missen, beetje aanpassen is niet heel moeilijk, Nathan." Zei ze hem.

Nathan Gerono

'Elvira, doe nou even normaal...' zei hij. Dit was nergens voor nodig. ' Ja, voor jou is het allemaal zo makkelijk en jij voelt je prima, maar ik misschien niet. Blijkbaar verlang ik er naar, anders zou het niet gebeuren. Ik deed het niet om je pijn te doen.' zei hij tegen haar. Dat moest ze wel weten, hij had haar echt geen pijn willen doen. 'Nee, je bent duidelijk niet onzeker nee. Je kan best iets rustiger tegen mij doen, je weet niet eens echt wat er gebeurd is. Iedereen op straat heeft het over jou en Stephen, dat je een bastaardzoon met hem hebt. Dat is blijkbaar niet boeiend...' Zei hij nu kwaad. 'Ik kan in detail horen hoe ze jullie na doen... Hoe het klonk en wat jullie tegen elkaar zeiden. Dat hoef jij tenminste niet allemaal van mij te horen...'

Elvira Solore

Hij voelde zich niet prima, hij verlangde er naar, hij deed hetn iet om haar pijn te doen. "Waarom overleg je het dan niet?" Vroeg ze hem nu doordringend. Hij kon best een hoop met haar bespreken, maar ze vond het zo vuil dat hij het achter haar rug om deed. Hij begon over haar en Stephen.
"Dit is laag, Nathan, heel laag." Zei ze hem nu net zo kwaad terug. "Ze hebben het niet over jou en Fay omdat jullie lekker in het landgoed zaten, ver weg van iedereen af." Vertelde ze aan hem.
"Bovendien is meer dan de helft gelogen wat er allemaal verteld word." Zei ze hem nog. Ze haalde even diep adem en wreef over haar gezicht heen. Ze was nu weer iets rustiger. "Ik wil je gewoon kunnen vertrouwen, Nathan.. dat is alles.." Fluisterde ze hem nu zachtjes toe.

Nathan Gerono

'Omdat ik je geen pijn wilde doen... ik was bang dat je weer onzeker zou worden en het ligt niet aan jou, dat weet ik nu zeker. Het ligt aan mezelf, het zal nooit genoeg zijn, wat je ook doet, want je bent echt perfect,' fluisterde hij nu, hij meende het duidelijk. Door wat ze daarna zei werd hij zelf ook kwaad. 'Je had ook in het kasteel kunnen blijven, dan had niemand het gehoord. Nu worden we keihard uitgelachen, maar dat maakt jou vast niets uit, want jij bent niet onzeker...' zei hij tegen haar. 'HOe wil je dat gaan doen? Moet ik het eerlijk vertellen wat ik allemaal doe? Dat lijkt mij ook niet echt een goed idee...'

Elvira SOlore

Ze begon zich langzaam wel te beseffen dat Nathan had nagedacht over de beste oplossing en dat hij dit het beste vond. Het lang niet aan haar, dat wist hij nu duidelijk, zij was perfect. Ze slikte daardoor eventjes en pakte zachtjes zijn handen vast.
"We zijn het bos in gegaan omdat ik daar eindelijk tot mezelf kon komen, ik heb daar veel geleerd, ik zou nog steeds zo onzeker zijn wanneer we daar niet heen waren gegaan. Het spijt me, Nathan." Fluisterde ze hem nu toe.
"Ik wil dat je me eerlijk vertelt wat je voelt, en als je iets met een andere vrouw wilt doen, gun me dan alsjeblieft de kans om het uit je hoofd te praten..." Ze streelde langs zijn wang heen en haalde even diep adem.

Nathan Gerono

Ze pakte nu zijn handen vast en hij keek haar onderzoekend aan, was ze van plan hem pijn te doen? Ze leek rustiger te zijn en daarom ontspande hij ook een heel klein beetje. Ze zei dat ze het bos in waren gegaan omdat ze daar tot zichzelf kon komen. Blijkbaar ook dichter tot Stephen. Ze had daar veel geleerd, ze zou nog steeds zo onzeker zijn als ze het niet had gedaan. 'Ben je verliefd op hem, Elvira?' vroeg hij nu doordringend aan haar. De wildste verhalen deden de rondte door het dorp, maar hij moest het weten. 'Ik neem het je niet echt kwalijk, ik weet wel dat je het voor jezelf deed,' fluisterde hij. Ze wilde dat hij eerlijk vertelde wat hij voelde, als hij iets met een andere vrouw wilde doen moest hij haar de kans geven het uit zijn hoofd te praten. 'Oké, maar ik wil je geen pijn doen... daarom vertelde ik het niet...' zei hij zacht.

Elvira Solore

Nathan vroeg haar ineens doordringend of ze verliefd was op Stephen. Ze dacht hierdoor even na. "Toen wel, ik was toen heel verliefd, maar het is wel iets minder geworden nu. Zoals ik nu ben, pas ik ook eigenlijk helemaal niet bij hem." Vertelde ze hem heel erg eerlijk. "Maar jij bent ook verliefd op Fay, toch?" Vroeg ze hem vervolgens.
Hij fluisterde haar toe dat hij het haar echt niet kwalijk nam, hij wist dat ze het voor zichzelf deed. "Fijn..." Fluisterde ze hem toe.
Hij wilde haar geen pijn doen, daarom vertelde hij het niet.
"Het is oké, het doet me niet zo snel meer pijn, of misschien juist wel, want ik was heel erg boos..." Ze wreef even over haar hoofd heen en keek hem weer aan. "Het doet me denk ik meer pijn om er zo achter te komen."

Nathan Gerono

Ze dacht na, toen was ze verliefd op hem, heel erg verliefd zelfs. Het was wel minder geworden, maar zoals ze nu was paste ze ook niet bij hem. Dat was waar, waarschijnlijk was ze veel te heftig voor Stephen zo. 'Ja, klopt... daarom hou ik zo veel afstand van haar. Het is wel minder als ik bij jou ben, want ik voel hartstikke veel voor jou,' zei hij eerlijk. Het deed haar niet zo snel meer pijn, of juist wel, want ze was heel erg boos geweest. Dat wist hij, dat was goed te merken. 'Oké, dan zal ik er eerlijk over praten...' fluisterde hij. Hij vond het niet leuk, maar dat moest dan maar. Hij trok haar nu voorzichtig tegen zich aan. 'Ik vind het ook echt lekker met jou hoor... ik wil jou gewoon niet drie keer per dag lastig vallen. 'zei hij zacht. Het liefste deed hij het nog vaker.

Elvira Solore

Hij gaf aan dat het inderdaad zo was en dat hij daarom zoveel afstand hield van Fay. Het was minder zodra hij bij haar was, hij voelde hartstikke veel voor haar. Het liet haar glimlachen en ze gaf hem even een knipoog. "Ik ben ook heel erg verliefd op jou, Nathan..." Klonk haar stem lief tegen hem.
Hij zal er eerlijk over praten vanaf nu en ze knikte daardoor met een glimlach. "Fijn." Zei ze hem zacht. Ze werd tegen hem aangetrokken en ze sloeg haar armen om hem heen.
"Hmm... we moeten gewoon iets vinden waardoor we bezig zijn en ons niet zo vervelen... als we het druk hebben, redden we het niet eens zo vaak." Grinnikte ze hem toe en ze drukte haar lippen op die van hem.

Nathan Gerono

Ze was ook heel erg verliefd op hem en hij hield haar stevig vast. 'Ja, dat is zo, misschien toch een nieuwe groep maken... ik weet alleen niet of dat zo'n goed idee is... ik weet niet of het goed is voor onze relatie,' zei hij eerlijk tegen haar. Hij had het er met Fay nog over gehad. Waarschijnlijk kon hij Elvira echt niet trouw blijven als ze weer op die manier gingen leven, maar het leek hem wel echt geweldig. 'We redden het altijd zo vaak,' zei hij daarna plagend. Hij werd gezoend en hij ging er maar al te graag in mee.

Elvira Solore

"we kunnen wel een ander soort groep maken, Nathan. Dat we er wel op uit trekken en als een familie met elkaar omgaan, maar dat we ook goede dingen doen. Een soort Robin Hood, snap je wat ik bedoel?" Vroeg ze aan hem met een kleine grijns. "Het lijkt me heerlijk om met jou en nog wat anderen in het bos te leven." Knikte ze vervolgens.
Hij zei dat ze het altijd redden om het zo vaak te doen. "Eén keertje minder per dag vind ik ook best oké..." Plaagde ze hem nu

Nathan Gerono

'Ik weet het niet zo goed... ik vond het goed zoals het was, maar we kunnen het wel proberen...' zei hij zacht. Hij had nog steeds heel veel moeite om het oude los te laten, dat was waar hij opgegroeid was, dat was het belangrijkste deel in zijn leven en hij had het er heel moeilijk mee dat het er niet meer was. 'Ik weet alleen niet of we dan nog hier welkom zijn...' zei hij zacht. De kans was groot dat het niet zo was, dat Stephen hun dan niet meer hier kon accepteren. Dat was ook niet echt fijn, maar misschien konden ze dan af en toe ergens afspreken. 'Ik vind één keertje meer juist wel een goed plan...' plaagde hij haar terug.

Elvira Solore

Hij wist het niet zo heel erg goed, hij vond het goed zoals het was, maar ze konden het wel proberen. "Ja, dat kunnen we zeker." Knikte ze hem nu toe met een glimlach rond haar lippen. Hij wist alleen niet of ze dan nog welkom waren.
"Misschien moeten we met Stephen en Fay eerst de regels opstellen waar we ons redelijk aan moeten kunnen houden, dan doen we het ook niet heel verkeerd allemaal." Vertelde ze aan Nathan. Hij plaagde haar dat hij meer juist wel een goed plan vond en ze grinnikte daardoor even en begon hem te kietelen. "Het is goed met jou." Grijnsde ze.

Nathan Gerono

'Dat is een goed idee. Het zou fijn zijn als we hier wel terug kunnen komen, ik zou niet voor altijd weg willen, denk ik..' zei hij zacht. Hij wilde Fay en Stephen echt nog wel kunnen blijven zien, hij zou ze heel erg missen als het niet meer kon en Elvira waarschijnlijk ook wel, hij wilde zeker niet dat Stephen ze als vijand gingen zien. 'Laten we het dan maar met ze overleggen zodra we de kans hebben,' zei hij. Ze kietelde hem en zei dat het goed met hem was, daardoor greep hij haar vast. 'Ik vond het eigenlijk ontzettend opwindend dat je zo boos was en mijn hoofd naar achteren trok...' zei hij nu, er lag een fonkeling in zijn ogen, maar hij meende het wel. Hij vond het altijd al leuk als Elvira alle macht in handen nam.