Medieval Times

Koningin Fay Lahero

Ze had inderdaad zijn hart gebroken, ze zag hoe hij erop reageerde. Hij hoopte dat ze gelukkig was met haar keuze, dat het het waard was.
“Ik ben nog niet gelukkig want ik weet dat jij niet gelukkig bent nu…” Fluisterde ze tegen hem. “Ik mis je…” Ze slikte eventjes en keek hem weer voorzichtig aan. Ze was zo gek op hem, nog steeds, maar ze wilde zich nu gewoon aan de regels houden….


Elvira Solore

Hij zei dat Carmen hem wel een brief had gelezen en hij wilde hem thuis gaan lezen. “Er staat vast in hoe trots papa op je is, hoe je het kasteel hebt opgebouwd.” Klonk haar stem zachtjes tegen hem.
“Nee, het valt niet mee… hij komt er niet zomaar overheen en ik weet ook niet of het nu al uit te praten valt voor hem… dat wordt nog lastig.” Mompelde ze.

Nathan Gerono

' Je had kunnen weten dat je mij hier zo veel pijn mee zou doen. Ik snap het gewoon niet. Waarom doe je dit als je zo veel van mij houdt? Het was toch goed zoals het was? Ik begrijp er echt helemaal niets van...' Fluisterde hij. Hij kreeg nu wel tranen in zijn ogen, hij deed zijn best om zich sterk te houden, maar het lukte hem niet. Hij was hier zo verdrietig door. 'Ik mis jou ook. Elke minuut. Elk moment van de dag. Maar dan bedenk ik mij maar dat het mijn eigen schuld is. Dat ik veel eerder had moeten zeggen dat ik iets voor je voelde. Voordat Stephen die kans kreeg.' Mompelde hij.

Koning Stephen Lahero

'Ik hoop heel erg dat dat er in staat. Ik doe in ieder geval mijn uiterste best om het goed te doen.' zei hij met een glimlachje op zijn gezicht tegen haar. Ze had het nu over Nathan en hij knikte even. 'Ik hoop voor hun allebei dat de dit goed kunnen maken samen. Dat hoop ik echt.' zei hij zacht tegen haar. 'Ik weet ook niet altijd wat de goede keuze is. Ik sta alleen achter Fay. Ik hoop dat ze het goede kan kiezen voor haarzelf.'

Koningin Fay Lahero

“Ik wil er gewoon mee stoppen, Nathan, het is voor mij veel te verwarrend als ik wat met jullie beide doe… ik ben nooit echt gelukkig geweest… alleen als ik met één van jullie twee helemaal alleen ben. Ik moest kiezen, Nathan, voor mezelf en ik weet dat jij hier de dupe van bent geworden, maar ik kon het gewoon niet meer… “ Klonk haar stem heel erg zacht tegen hem.
Ze beet op haar lip door wat hij verder vertelde. “Ik weet niet of dat uit had gemaakt, Nathan, ik weet het echt niet…” Zei ze zachtjes. “Het is niet jouw schuld, het is mijn schuld, ik kan het niet.” Fluisterde ze tegen hem.



Elvira Solore

“Dat weet hij heel erg goed.” Knikte ze naar hem. Haar vader had het altijd ontzettend gewaardeerd. Hij zei dat hij achter Fay stond en dat ze voor het goede koos voor zichzelf. Ze knikte daardoor eventjes. “Dat kan ik wel begrijpen, Stephen… Ik wil ook dat het een goede keuze is, maar dan voor Nathan, dat hij ermee kan leven…” Fluisterde ze.

Nathan Gerono

Door wat ze nu allemaal zei werd hij echt intens verdrietig. Hij haalde trillend adem en de tranen liepen over zijn gezicht heen. 'Als je maar niet denkt dat ik er ooit nog voor je zal zijn als het met hem weer niet goed gaat. Ik hoop dat jij dan degene bent die stikt in het verdriet. Ik hoop dat je er in verdrinkt.' zei hij met trillende stem tegen haar. 'Waarom wil je praten? Om mij nog een keer duidelijk te maken dat ik nooit belangrijk genoeg was? Dat het alleen leuk was wanneer je mij nodig had?' Vroeg hij nu. Daarna liep hij meteen weg, langs haar. Hij hoefde geen woord meer te horen. Ze maakte het alleen maar erger. Hij ging echt helemaal kapot van verdriet.

Koning Stephen Lahero

Het zag er nu allemaal niet zo heel erg goed uit, hij hoorde dat Nathan harder sprak en daarna liep hij weg van Fay. Hij slikte even, hij had zo gehoopt dat ze het uit konden praten, want dit vond hij ook vreselijk. Het zag er nu alleen totaal niet uit alsof er ook maar iets uitgepraat werd.

Koningin Fay Lahero

Ze hoopte dat het hielp, dat door eerlijk te zijn hij het ging begrijpen… Dat deed hij alleen niet. Hij was zelfs heel gemeen tegen haar.
“Ik wilde praten omdat ik nog steeds bij je wilt zijn, Nathan, ik mis je…” Fluisterde ze tegen hem. Hij was haar allerbeste vriend altijd geweest en ze wilde graag bij hem blijven, hem blijven zien, het gezellig hebben.
Hij liep weg en ze pakte zacht zijn arm. “Alsjeblieft Nathan… wat kan ik doen? Wat kan ik doen zodat je me nog wilt blijven zien? Wat kan ik doen om je gelukkig te maken?” Vroeg ze hem wat hopeloos en wanhopig.



Elvira Solore

Ze keek op toen ze Nathan harder hoorde praten en ze wilde het liefste ingrijpen, om hem te beschermen… toch deed ze niets, ze bleef bij Stephen staan en keek naar de grond. Ze pakte voorzichtig zijn hand vast om wat steun te vinden.

Nathan Gerono

Ze pakte zijn hand vast en ze vertelde wat ze wilde. Hij keek haar aan, zijn ogen rood van het huilen. Hij begreep echt niet hoe ze hem dit aan kon doen. Hij begreep er niets van. ' Je wilt het beste voor jezelf. Ik ben hartstikke gek op je. Ik hou van je, ik ben verliefd op je en jij breekt mijn hart. Hoe verwacht je dat ik nog bij je kan zijn? Ik kan je vriend niet zijn als ik altijd afstand moet houden. Dat is bijna onmogelijk als ik zo veel voor je voel... Ik wil veel meer dan dat en het was altijd al moeilijk om je met Stephen te zien. Maar nu zet je mij gewoon als uit vuil aan de kant omdat je niet gelukkig was? Hoe denk je dat het voor mij is?'

Koningin Fay Lahero

Door wat hij zei, keek ze naar de grond. Hij was echt heel gek op haar blijkbaar. Nog erger dan ze had verwacht en hij vroeg haar hoe ze kon verwachten dat hij nog bij haar ko nzijn. Het was onmogelijk voor hem om bij haar te zijn als hij zoveel voor haar voelde. Hij wilde veel meer dan dit…
“Ik wil je niet als vuil aan de kant zetten… echt niet, want dat ben je niet. Ik hou wel echt van je. Ik werd echt gek van mijn eigen gedachten, Nathan, echt… het was heel erg.” Fluisterde ze hem toe en ze voelde nu ook de tranen in haar ogen prikken. Hij begreep waarschijnlijk niet hoe erg het was, maar ze was de laatste tijd zo erg in de war geweest dat ze zichzelf gek maakte…
“Ik weet niet hoe ik het anders moet doen Nathan, dit lijkt voor mij de enige oplossing. Ik weet echt niet hoe het anders moet… echt niet…” Ze wreef over haar gezicht heen.

Nathan Gerono

Ze wilde hem niet als vuil aan de kant zetten, dat wilde ze echt niet, dat was hij niet. Ze hield echt wel van hem, maar ze werd gek van haar eigen gedachten, ze zei dat het heel erg was. 'Ik geloof je wel, maar het doet mij zo veel pijn. Ik was gelukkig met hoe het was, maar nu... dit kan ik niet.' zei hij zachtjes. Door wat ze daarna zei ademde hij trillend in. 'Als dit het is voor ons, is het beter als ik je niet meer zie. Het doet mij echt heel erg veel pijn, ik kan je niet missen, maar ik kan het ook niet half hebben.' fluisterde hij, heel schor. Hij kwam amper uit zijn woorden.

Koningin Fay Lahero

Hij geloofde haar wel, maar het deed hem heel erg veel pijn. Hij was gelukkig met hoe het was, zij alleen niet.. .dat was ook geen optie… Dat was het probleem ervan. Nu gaf hij aan dat het beter was als ze elkaar niet meer zagen. Hij kon haar niet missen, maar hij kon het ook niet half hebben.
“Als dit dan is wat je wilt… dan doen we het zo, dan accepteer ik het… Het spijt me Nathan, maar we zijn op geen enkele manier gelukkig, misschien is het dan beter om elkaar niet meer te zien.” Fluisterde ze tegen hem terug en ze haalde trillend adem.

Nathan Gerono

Hij slikte, hij had het gevoel dat hij bijna geen lucht meer kreeg door alle emoties en dat had hij eigenlijk nooit. Fay was zo veel voor hem gaan betekenen, hij kon zich geen leven meer voor zich zien zonder haar, maar dat ging nu wel gebeuren. Uiteindelijk brak hij helemaal, zijn schouders schokten en hij trilde een beetje. 'Het spijt mij.' zei hij, hij kon de woorden bijna niet uitspreken, hij was zo overstuur. Het deed hem alleen maar meer pijn, nog meer dan de afgelopen dagen en dat was al heel erg geweest.

Koningin Fay Lahero

“Oh god… het spijt me…” Fluisterde ze toen ze hem zag breken voor haar ogen. Ze sloeg haar armen om hem heen en hield hem stevig in haar armen. “Het spijt me zo allemaal… Nathan echt… ik wou dat ik een oplossing wist hiervoor.” Fluisterde ze en ze bleef hem vasthouden. Ze streek over zijn rug heen en voelde de tranen over haar wangen rollen.

Nathan Gerono

Ze sloeg haar armen om hem heen en hij leunde tegen haar aan, hij trilde over zijn hele lichaam. Ze zei dat het haar echt speet, ze wilde dat ze een oplossing wist hiervoor. Dat wilde hij ook, maar dat kon niet. Er was geen oplossing. Hij zou haar altijd moeten missen. Hij bleef haar vasthouden, hij had het gevoel dat hij anders helemaal in zou storten en hij kon nog steeds niet echt veel lucht krijgen. 'Ik... ik hoop gewoon dat je... dat je heel gelukkig wordt nu...' snikte hij.

Koningin Fay Lahero

Hij trilde echt helemaal en ze hield hem zo goed mogelijk vast, ze wilde dit niet, ze wilde hem niet zoveel pijn en verdriet doen, dat was het niet waard… Hij hoopte dat ze heel gelukkig zou worden nu.
“Dat kan niet… ik kan pas echt gelukkig zijn als ik weet dat jij dat ook bent…” Fluisterde ze tegen hem. “Daarom ben ik er ook langer mee doorgegaan dan eigenlijk mijn bedoeling was… omdat het jou gelukkig maakte, omdat ik zag dat jij er weer vrolijk van werd, weer de Nathan die ik leerde kennen in het begin…” Legde ze zachtjes aan hem uit.

Nathan Gerono

'Fay, alsjeblieft... hoe meer je zegt, hoe meer pijn je mij doet. Alsof ik je gedwongen heb. Alsof ik je vastgebonden heb en je dwong om het met mij te doen...' zei hij nu. Hij liet haar direct los en hij voelde hoe veel pijn ze hem alweer deed. Met elk woord dat ze zei, deed ze hem nog meer pijn. 'Laat het maar gewoon zitten. Misschien is die tijd wel voorbij.' mompelde hij nu. Hij kon haar toch niet gelukkig maken. Dit was haar keuze, haar eigen schuld. Hij draaide zich om en hij liep weg, hij wilde nu ook niet naar Elvira en Stephen toe. Hij zou wel naar huis lopen.

Koningin Fay Lahero

“Nee, Nathan, het is mijn eigen schuld. Echt, dat meen ik. Ik dacht dat het allemaal wel ging en ben ermee doorgegaan. Het is mijn schuld dat je zoveel pijn hebt nu en dat spijt me verschrikkelijk.” Fluisterde ze tegen hem met de tranen in haar ogen. Ze moest het laten zitten en hij dacht dat die tijd gewoon voorbij was. Ze keek naar hem, naar hoe hij wegliep en schudde verdrietig haar hoofd. Ze vond het afschuwelijk, waarom moest het nu weer zo? Dit was allemaal niet haar bedoeling ze wilde het goed maken, maar het leek niet de juiste beslissing.
Ze bleef staan, niet goed wetend wat ze nu moest doen.

Koning Stephen Lahero

Hij zag dat Nathan nu echt weg liep en daardoor liet hij Elvira los. 'Misschien moet je naar hem toe gaan.' zei hij zachtjes tegen haar. Daarna ging hij zelf meteen naar Fay, ze leek nogal verdrietig te zijn, blijkbaar ging het niet zo heel erg goed. Hij sloeg zijn armen meteen om haar heen en hij zag Nathan in het bos verdwijnen. 'Ging het niet goed?' vroeg hij zachtjes aan haar. Hij vond het heel erg om haar zo verdrietig te zien, dat was niet goed.

Elvira Solore

Ze knikte alleen nog maar door de woorden van Stephen en ze rende bezorgd Nathan achterna. Ze kwam naast hem lopen en pakte zachtjes zijn hand vast terwijl ze naar hem keek. “Nathan… gaat het een beetje?” Vroeg ze hem onwijs bezorgd en ze hield zijn hand stevig vast. Ze hield zoveel van hem, ze wilde dit niet, ze wilde niet dat hij pijn had.


Koningin Fay Lahero

Ze voelde de armen van Stephen om haar heen en ze leunde tegen hem aan. Ze sloot haar ogen en schudde haar hoofd terwijl ze zachtjes snikte. “Ik kan niets goed zeggen, ik bedoel het echt niet slecht… is het nu zo slecht van me dat ik gelukkig wil zijn? Dat ik er niet meer tegen kan? Ik weet niet op welke manier we allemaal gelukkig kunnen zijn, ik weet het echt niet…” Klonk haar stem vol verdriet.

Nathan Gerono

Ze kwam naast hem lopen, hij keek opzij en hij staarde even naar Elvira, daarna pakte hij haar vast en begon hij weer te snikken. Hij was zo verdrietig. 'Het gaat helemaal niet.' zei hij heel zachtjes. Hij was helemaal kapot, intens verdrietig en heel duidelijk ook nog eens enorm overstuur. 'Het heeft geen nut om nog te praten... het maakt het alleen maar erger, ik denk niet dat ik haar ooit nog normaal kan spreken.' snikte hij.

Koning Stephen Lahero

Ze leunde tegen hem aan, ze zei nu ook dat ze niets meer goed kon zeggen, ze bedoelde het echt niet slecht. 'Nee, dat is het niet, Fay.' fluisterde hij alleen maar. Door wat ze daarna zei ademde hij diep in. 'Ik weet het ook niet.' gaf hij toe. Hij had geen idee, hij wist hier geen oplossing voor, Fay moest doen wat goed voelde, hij had geen idee wat voor haar het beste was.

Elvira Solore

Ze sloeg haar armen stevig om Nathan heen en hield hem dicht tegen haar aan. Het ging helemaal niet met hem, ze had het wel verwacht, maar ze had de vraag gesteld om te zien of hij boos was, maar hij was alleen echt heel erg overstuur.
“Sst… lieverd, rustig maar, rustig… Natuurlijk heeft het nog wel nut… maar misschien nu niet… misschien kun je haar pas over een half jaar normaal spreken, maar dat is niet erg… echt niet, ik ben er voor je, ik sta voor je klaar, altijd.” Klonk haar stem heel zacht tegen hem.



Koningin Fay Lahero

Hij vond het niet slecht e ndaardoor haalde ze even diep adem. Hij wist ook niet wat de beste oplossing was en ze zuchtte eventjes. “Ik wil het gewoon echt niet meer, het maakte me te erg in de war en voor Nathan is dat het enige wat hij wilt… Ik weet het niet meer, Stephen, ik word echt gek ervan…” Ze pakte hem stevig vast en hield hem beet.

Nathan Gerono

Ze kalmeerde hem een beetje, maar het werkte niet echt. Hij was hierdoor alleen nog maar erger in de war. 'Ik wil naar de smederij.' fluisterde hij alleen maar. Hij wilde niet aan Fay denken, hij wilde helemaal nergens aan denken. Hij voelde zich zo afschuwelijk dat hij het liefste had dat hij totaal geen gevoelens had. Hij zag het ook niet voor zich, het ging echt niet beter over een half jaar, dit zou blijven. Deze pijn zou blijven.

Koning Stephen Lahero

'Rustig maar, waarschijnlijk wordt het vanzelf wat beter of verzin je iets dat wel werkt.' zei hij zacht. 'Je hebt nu deze keuze gemaakt, dat deed je niet voor niets. Dan moet je daar ook achter staan, ook al doet het pijn. ' zei hij zacht. 'Ik had niet verwacht dat het voor hem zo heftig zou zijn. Misschien was ik mij er nooit bewust van dat hij echt zo gek op je was...' zei hij nu zachtjes tegen haar.

Elvira Solore

Hij wilde naar de smederij en ze knikte eventjes. “Is goed, lieverd… Zullen we samen je paard halen of blijf je liever hier even wachten tot ik terug ben?” Vroeg ze aan hem en ze streek liefdevol langs zijn wang. Ze zou hem wel de tijd geven die hij nodig had en ze wilde graag voor hem klaar staan.


Koningin Fay Lahero

“Ik weet het niet…” Zei ze eerlijk toen hij aangaf dat het vanzelf beter werd of dat ze iets zou verzinnen dat zou werken. Zij had nu deze keuze gemaakt en dat was niet voor niets. “Nee, je hebt gelijk.” Knikte ze.
“Hij is echt heel erg verliefd, ik wist dat ook niet, niet zo erg… hij dacht zelfs dat als hij het gezegd had voor jou, dat hij dan een kans had gehad, maar zo werkt het niet voor mij… ik wilde jou. Waarschijnlijk zou ik altijd wel bij jou terecht komen.” Legde ze zacht uit.

Nathan Gerono

'Ik wil niet naar Fay en Stephen toe, maar ik loop wel met je mee.' zei hij heel zacht. Zijn stem was nog wat schor, hij was echt best wel erg van slag door alles, terwijl dat niet zo snel gebeurde bij hem. Nu was het wel zo, nu leek zijn hele leven op zijn kop te staan. 'Je bent heel lief.' zei hij tegen haar, bijna onverstaanbaar. Hij liep met haar naar de paarden, zijn blik was wat wazig door de tranen.

Koning Stephen Lahero

'Ik weet het ook niet. Ik heb geen idee.' zei hij zacht tegen haar. Ze zei wel dat hij gelijk had, Nathan was heel erg verliefd, ze wist niet dat het zo erg was. Hij had zelfs gezegd dat hij dacht dat hij een kans had gehad als hij het haar gezegd had voor ze naar hem toe was gegaan. 'Ik vind het eigenlijk wel een beetje zielig voor hem.' zei hij nu zacht. Ergens had hij wel heel erg medelijden met Nathan. 'Ik denk dat de enige reden dat hij mij niet vermoord heeft jij bent. Hij hield toen al zo veel van jou dat hij mij niets aandeed.' zei hij zacht.

Elvira Solore

Hij wilde niet naar Fay en Stephen toe, maar hij zou wel met haar meelopen. “We lopen wel een stukje om…” Fluisterde ze tegen hem en ze sloeg haar arm stevig om hem heen en bleef naar hem kijken om te zien hoe het ging. Hij zei dat ze lief was en het liet haar een klein beetje glimlachen. Dat was fijn, zolang hij maar waardering voor haar hield, dat was al prettig…
Ze zadelde zelf het paard op terwijl ze Nathan nog steeds in de gaten bleef houden met een bezorgde blik.


Koningin Fay Lahero

Hij had geen idee en ze haalde diep adem. Daarna zei hij dat hij het zielig vond voor Nathan. “Wat moet ik anders doen?” Vroeg ze hem wat wanhopig, zij vond het ook zielig, maar ze kon het gewoon echt niet…
Door wat hij daarna zei, slikte ze eventjes. “Misschien had hij me dan uiteindelijk alsnog wel gehad, ik zou me zo eenzaam voelen wanneer jij er niet meer bent…” Fluisterde ze. Waarschijnlijk was ze dan wel bij Nathan geëindigd.

Nathan Gerono

Eenmaal bij de paarden leunde hij tegen zijn paard aan, hij zag in de verte Fay en Stephen staan en daardoor haalde hij weer trillend adem. Hij zou nooit meer op een normale manier met haar om kunnen gaan, vanaf nu was dat echt verloren. Het zat er gewoon niet meer in, het deed hem al verdriet als hij aan haar dacht. Hij zadelde nu heel langzaam en met trillende vingers zijn paard op, het ging bijna niet meer.

Koning Stephen Lahero

'Ik weet het niet. Ik denk niet dat je iets anders moet doen, ik hoop gewoon dat hij er overheen komt.' fluisterde hij eerlijk. Ze kon niets veranderen, hij hoopte gewoon dat Nathan de draad weer op kon pakken. Door wat ze daarna zei knikte hij langzaam. 'Ik denk dat hij zich dat nu ook realiseert.' zei hij zachtjes. Hij wist niet hoe erg Nathan in de war was. Hij wist niet of hij bang moest zijn dat Nathan hem alsnog iets aan wilde doen, als wanhoopspoging.

Elvira Solore

Ze hadden gelukkig maar één paard meegenomen, de heenweg was zij niet echt in staat om te rijden, maar nu was Nathan daar niet echt toe in staat… Ze hielp hem en wanneer het paard klaar was, hielp ze hem in het zadel en ging ze langzaam achter hem zitten. Zachtjes drukte ze haar lippen in zijn hals. “Ik ga ervoor zorgen dat je weer gelukkig zal worden, Nathan.” Beloofde ze hem nu.


Koningin Fay Lahero

Hij dacht niet dat ze iets anders moest doen, hij hoopte gewoon dat Nathan eroverheen kwam en ze knikte langzaam. Dat hoopte ze zelf ook, maar dat zag ze nogal somber in. Hij dacht dat Nathan het ook wel bedacht had inmiddels en ze beet op haar lip.
“Ik denk niet dat het nu nog zo zal gaan voor mij. Hij heeft Elvira, dat weet hij zelf ook.” Fluisterde ze zachtjes tegen Stephen.