Vampieren nieuw

Alexios Evans

Ze zei zachtjes dat ze daarom ook gebeld had, waardoor hij glimlachte. 'Ik ben daar heel blij mee. Echt.' zei hij tegen haar. Hij wilde niet dat ze het gevoel had ze hem tot last was, of wat dan ook. Dat was helemaal niet het geval. Ze bedankte hem toen hij zei dat hij trots op haar was, ze vond het lief van hem en ze vroeg of hij nog steeds niet wilde vertellen wat er met hem was gebeurd. Daardoor staarde hij haar even in haar ogen aan. Hij vond het zo ontzettend moeilijk om te vertellen. Het was niet dat hij haar niet vertrouwde, hij vertrouwde haar zeker wel, hij kon het gewoon bijna niet uitspreken. Net op het moment dat hij dat wilde zeggen verscheen Lilian. Door hoe ze er bij stond realiseerde hij zich direct dat ze vergeten waren om een vampier af te maken. Hij keek daardoor naar Juliet. 'Hou afstand, ik neem haar mee.' zei hij zachtjes. Daarna kwam hij voorzichtig dichterbij. 'Rustig maar, het is oké, ik ben er voor je. We gaan meteen op pad...' zei hij zachtjes. Hij kwam naar haar toe lopen en hij bleef lichtelijk voorzichtig, de staak in haar hand maakte hem toch wat onrustig. Hij pakte haar wel zachtjes vast, hij wilde er op vertrouwen dat ze hem nooit iets zou doen. 'Kom, dan gaan we...' zei hij zachtjes.

Lilian Nova

Alex wist meteen wat er aan de hand was met haar, gelukkig maar, dat stelde haar toch enigszins met rust. Juliet nam ook zeker voldoende afstand meteen, ze wist wat dit betekende en daarom bleef ze zeker ver op afstand. Lilian voelde hoe Alex haar vastpakte en ze kroop met een kreun tegen hem aan. Ze wreef over haar hoofd heen en de staak hield ze trillend in haar hand. "Ik was het vergeten, het spijt me." Zei ze trillend tegen hem. Ze vond het heel vervelend, echt heel vervelend. Ze liet hem wel toe en bleef dichtbij hem, hun band was zichtbaar versterkt, ze merkte het aan alles. Ze had veel minder de behoefte om hem pijn te doen. Hij gaf haar juist meer bescherming op deze manier. "Sorry Alex, ik vind het zo vervelend." Mompelde ze.

Alexios Evans

Ze liet het toe dat hij haar vastpakte en ze leek ook niet heel erg de neiging te hebben om hem ook echt iets aan te doen. Dat vond hij heel erg fijn om te merken, het liet zien dat hun band steeds beter werd. Ze zei dat ze het vergeten was, dat het haar speet. 'Het komt niet door jou, het komt door alle drukte. Door alles wat er gebeurt. Het maakt niet uit, we regelen het nu alsnog, zodat jij rustig bent.' zei hij zachtjes tegen haar. Hij nam haar met zich mee richting de auto. Ze zei dat ze het vervelend vond, waardoor hij zachtjes zijn lippen op haar voorhoofd drukte. 'Dat weet ik, maar jij kunt er niets aan doen. Echt niet. Kom, dan gaan we meteen, dan ben je straks weer rustig..' zei hij. Hij wist al een adresje waar ze naar toe konden, het was een relatief jonge vampier, iemand die ze samen makkelijk aan konden. Hopelijk zou het snel gaan, dan waren ze hier heel snel weer vanaf.

Lilian Nova

Hij was zo ontzettend lief voor haar. Het kwam niet door haar, het kwam door de drukte, door alles wat er was gebeurd. Het maakte niet uit. Ze zouden het alsnog regelen. Ze knikte daardoor langzaam. Ja, ze zouden het alsnog regelen. Dat was zeker. Ze ontving nog een kusje op haar voorhoofd. Ze kon er niets aan doen, echt niet. Het lukte haar om liefdevol naar hem te glimlachen. Ze stapte bij hem in de auto en ze klemde de staak in haar handen. Haar blik was strak naar voren gericht en ze trilde lichtelijk. "Ik hou zoveel van je..." Klonk haar stem moeizaam tegen hem, ze meende het heel erg en ze hoopte dat hij het nog wel kon horen in haar stem.

Alexios Evans

Ze knikte naar hem en ze glimlachte liefdevol, ze stapte bij hem in de auto en ze zei zachtjes en moeizaam dat ze zoveel van hem hield. Dat liet hem glimlachen. 'Ik ook van jou, Lilian. Zielsveel. Ik neem je niets kwalijk.' zei hij tegen haar. Hij wist dat ze het zwaar had, alsnog vertelde ze dat ze van hem hield. Dat betekende al een hoop voor hem, hij was echt stapelgek op haar. Hij reed naar het huis toe en hij parkeerde de auto, het was een hele rustige straat. Hij keek eventjes kort opzij naar haar, waarschijnlijk wilde ze het zo snel mogelijk gehad hebben. 'Gaan we meteen samen naar binnen?' stelde hij daarom voor. Meestal ging hij liever eerst om de vampier al uit te schakelen, maar hij begreep het heel goed als ze deze keer liever samen naar binnen zouden gaan zodat ze meteen tot actie kon overgaan.

Lilian Nova

Hij hield zielsveel van haar en nam haar niets kwalijk. Het was zo onwijs lief van hem en ze was stapelgek op hem, hij was echt alles voor haar en dit liet ook alleen maar zien dat hij net zo gek was op haar, ze vond het zo lief en zo fijn. De auto werd gelukkig al gauw geparkeerd en hij keek naar haar. Hij wilde weten of ze meteen samen naar binnen zouden gaan. Ze kreunde even en hield de leuning van de stoel stevig vast. "Ga jij maar iets voor mij. Ik kom bijna meteen achter je aan." Fluisterde ze moeizaam tegen hem. Als ze tegelijk zouden gaan dan zou ze misschien iets gevaarlijks doen, dat wilde ze niet.

Alexios Evans

Lilian zei dat hij eerder mocht gaan, ze zou bijna meteen achter hem aan komen. Hij knikte daardoor. 'Dat is goed, ik zorg dat ik snel ben.' zei hij tegen haar. Hij streek langs haar wang en daarna sprong hij de auto uit. Hij liep naar de deur toe en hij belde aan, de vampier deed al snel voor hem open en liet hem ook vrij snel naar binnen. Hij zette een stap naar binnen toe en hij greep de vampier vast, om hem meteen hard op de grond te drukken. Hij had tegenwoordig eigenlijk nooit meer een verdoving nodig om dit te doen, Alex was momenteel relatief sterk. Hij drong voldoende om zijn lichaam krachtig te laten zijn en ze zochten altijd wel de vampier uit die jonger waren, zodat hij zeker wist dat hij ze aan moest kunnen.

Lilian Nova

Alex zorgde dat hij snel was, ze knikte daardoor even naar hem. Hij streek nog even langs haar wang. Ze slikte daardoor even en had moeite om zichzelf te beheersen. Wanneer hij eenmaal bij de deur stond, kwam ze overeind en ging ze achter hem aan naar binnen. Ze sloot de deur achter haar dicht en zag hoe de vampier al op de grond gedrukt lag door Alex. Ze gromde even wat en stak de staak die ze in haar handen had meteen op de plek van zijn hart. Ze duwde hem flink door met veel kracht en eenmaal dood, ademde ze even diep in en uit. Het was weer voorbij, het gevoel was verdwenen. Gelukkig maar. "Oh... Alex... het voelt nog steeds zo ongelooflijk vervelend." Mompelde ze zachtjes tegen hem en ze keek hem even doordringend aan.

Alexios Evans

Hij kon Lilian meteen dichterbij horen komen en hij bleef de vampier stevig vasthouden, Lilian dook meteen bovenop hem en drukte de staak door zijn hart heen. Hij hoorde haar diep in en uitademen en hij pakte Lilian meteen vast. Hij trok haar dicht tegen zich aan. Ze zei dat het nog steeds ongelooflijk vervelend voelde, waardoor hij zwakjes glimlachte. Hij vond het ook heel moeilijk. 'Ik denk niet dat het ooit beter gaat worden, Lilian. En misschien is dat maar goed ook. Ik heb liever dat alles hieraan vervelend voelt dan dat je er voldoening uit haalt.' zei hij zachtjes. Daar zou hij toch wel heel erg veel moeite mee hebben. Hij nam haar nu weer met zich mee naar de auto en toen ze zaten pakte hij haar hand stevig vast. 'Ik wilde nog iets met je bespreken...' zei hij zachtjes tegen haar.

Lilian Nova

Hij pakte haar eigenlijk meteen vast en trok haar dichy tegen zich aan. Ze sloeg haar armen om hem heen en hield hem vol liefde vast. Het ging volgens hem niet beter worden en hij vond het ook veel fijner dat ze het vervelend vond dan dat ze er voldoening uit zou halen. "Ja, dat is waar.. dit is beter. Ik ben je ook echt heel dankbaar dat je dit voor mij wilt doen." Zei ze zachtjes tegen hem. Ze kon het echt niet vaak genoeg zeggen. Ze werd meegenomen naar de auto en hij pakte haar hand stevig vast toen ze eenmaal zaten. Ze keek hem doordringend aan en streek lief langs zijn wang. Hij zei zacht dat hij nog wat wilde bespreken met haar. "Oke, vertel maar." Knikte ze hem lief toe. Ze was nieuwsgierig naar wat hij wilde bespreken.

Alexios Evans

Ze zei dat het waar was, dat het beter was dat ze het afschuwelijk vond en ze was hem heel dankbaar dat hij dit voor haar wilde doen. Dat liet hem zwakjes glimlachen. 'Met liefde, Lilian. Ik doe alles voor je.' zei hij zachtjes tegen haar. Toen hij aangaf dat hij nog iets met haar wilde bespreken vond ze dat oké, hij mocht het zeggen. 'Door wat je vader ons vertelde...' begon hij zachtjes. 'Ik vroeg mij af of het misschien op een bepaalde manier mogelijk is om Evan terug te krijgen.' zei hij nu zachtjes aan haar. 'Ik weet dat we zijn lichaam verbrand hebben, maar Juliet heeft nog een pluk haar van hem en ik... ik weet niet, ik vind het zo moeilijk om haar zo te zien en ik vroeg mij af of het misschien mogelijk zou zijn om hem terug te laten komen'. zei hij nu. Hij kon het verdriet van een ander altijd heel slecht hebben, het maakte hem nog verdrietiger.

LIlian Nova

Ze werd warm door zijn woorden. Hij deed alles voor haar. "Ik ook voor jou, ik had niet eens de neiging om jou te vermoorden, dat vond ik best wel indrukwekkend." Zei ze nu, toch wel met een kleine grinnik. Hij gaf aan wat hij met haar wilde bespreken. Ze slikte even en knikte langzaam, ja ze zou het Juliet ook wel gunnen, vanuit de grond van haar hart. "Misschien is het mogelijk ja.." Zei ze zachtjes en ze streelde zacht langs zijn hals en over zijn wang heen. "Ik kan het morgen wel aan hem vragen hoor, Alex." Knikte ze nu en ze keek hem doordringend aan. "Laten we het morgen vragen, dan weten we dat en gaan we kijken wat er mogelijk is." Glimlachte ze hem nu toe. Ze drukte zacht en liefdevol haar lippen op die van hem. Stel nou dat het mogelijk was, wat nu als het ook van driehonderd jaar geleden mogelijk was? Zou dat kunnen? Of had Alex dat dan allang al een keer uitgezocht? Ze moest er niet aan denken om hem kwijt te raken, maar ze gunde hem ook alles. Stiekem zou ze niet willen dat zijn vrouw weer terug zou komen, dat kon ze niet aan...Het voelde wat jaloers en onaardig, maar het was wel echt zo.

Alexios Evans

Ze zei dat ze niet eens de neiging had gehad om hem te vermoorden, dat vond ze best indrukwekkend. Hij grijnsde daardoor. 'Ik ook, dat vind ik heel fijn.' zei hij lachend. Toen hij aangaf wat hij wilde bespreken zag hij haar eventjes nadenken en ze zei dat het misschien wel mogelijk was. Hij voelde haar hand langs zijn wang en zijn hals glijden, hij vond haar aanraking heel erg fijn. Het hield hem rustig. Ze wilde het morgen aan haar vader vragen, dan wisten ze dat en konden ze kijken wat er mogelijk was. Hij glimlachte daardoor. Hij zou het heel fijn vinden, hij gunde het Juliet zo enorm. Ze drukte haar lippen op die van hem en hij zoende haar zachtjes en heel teder. Hij legde zijn hand in haar hals en na de zoen staarde hij weer in haar ogen. 'Zullen we naar huis gaan?' vroeg hij zachtjes. Eigenlijk zouden ze vanavond dat personeelsfeest hebben en het begon alweer wat later te worden, maar hij moest eerlijk toegeven dat hij na alles van vandaag niet zo'n zin meer had. Hij wist dat Lilian het wel leuk vond en hij wilde haar ook echt graag voorstellen, dat was het niet.

Lilian Nova

Hij vond het fijn dat ze niet die neiging had gehad en ze knikte daardoor even. Dat vond ze zelf ook echt. Hij glimlachte door wat ze zei over juliet en haar vader. Ze zou het zeker vragen. Dit keer leek hij niet te beseffen dat ze ook nog even heel ergens anders aan dacht. Gelukkig maar misschien. Ze wilde dat helemaal niet aan hem uitleggen. "Ja, we gaan lekker naar huis." Knikte ze en ze streelde over zijn been heen met een glimlach. Ze wilde graag even thuis op adem komen en controleren hoe het met Juliet was. "Gaan we nog vanavond? Ik wil wel graag." Zei ze zachtjes. Ze wilde even een leuke avond voor hun leven helemaal op z'n kop stond.

Alexios Evans

Ze knikte en bleef daarna even stil, waardoor hij weer kort haar kant op keek. 'Waar denk je aan?' vroeg hij zachtjes aan haar. Als haar iets dwars zat wilde hij dat heel graag horen, hij wilde er met alles voor haar zijn, altijd. Ze zei dat ze naar huis zouden gaan en ze streelde met haar vingers over zijn been heen. Nog steeds moest hij wennen aan het feit dat dat soort aanrakingen normaal waren, dat het niet betekende dat je verder ging met elkaar. Het voelde voor hem toch nog steeds wel een beetje zo, want zo was het vroeger wel een beetje geweest. Je raakte elkaar vooral aan op die manier als je ook echt van plan was om iets met elkaar te doen. Voor Lilian leek het dat helemaal niet altijd te betekenen. Hij had niet het gevoel dat het nu zo was. Ze wilde weten of ze nog zouden gaan vanavond, ze wilde wel graag. Daardoor glimlachte hij. 'Dan gaan we.' zei hij daarop. Hij parkeerde de auto weer thuis en hij stapte uit, hij hoopte dat het oké ging met Juliet.

Lilian Nova

Hij vroeg toch waar ze aan dacht en ze baalde even. Toch wilde ze altijd eerlijk tegen hem zijn, altijd. Ze keek even naar hem. "Als het mogelijk is om Evan tot leven te wekken... misschien is het ook mogelijk om iemand van driehonderd jaar geleden tot leven te wekken.... zou je dat willen?" Klonk haar stem heel zacht tegen hem. Ze keek weer voor haar uit en wanneer ze thuis waren zei hij dat ze zouden gaan dan vanavond. "Ik wil ook dat jij je er goed bij voelt, lieverd." Glimlachte ze liefdevol naar hem. Ze stapte uit de auto en pakte Alex nog even vast en knuffelde hem eventjes. "Ik hou van je." Klonk haar stem liefdevol.

Alexios Evans

Ze leek te balen dat hij vroeg waar ze aan dacht, wat hem een beetje een akelig gevoel had. Vond ze het vervelend dat hij zo'n vraag stelde? Ze was eventjes stil, maar gaf daarna aan wat haar dwars zat. Ze zei dat het misschien wel mogelijk was om iemand van driehonderd jaar geleden tot leven te wekken, als het ook mogelijk was met Evan. Ze wilde weten of hij dat zou willen. Hij bleef daardoor stil. Hij vond het een ontzettend moeilijke vraag en hij vond het al zo moeilijk om er ook maar iets over te zeggen. Hij dacht meteen weer aan vroeger en hij voelde meteen weer de pijn tot zich doordringen. Hij wist het niet. Hij wist niet of hij het wilde. Het voelde zo ingewikkeld voor hem, direct bouwde hij enorm veel spanning op. 'Ik wil het er niet over hebben.' zei hij zachtjes, lichtelijk schor. Ze zei dat hij zich ook goed moest voelen bij het feest en hij knikte langzaam, hij wilde vooral doen wat Lilian wilde. Toen ze uit de auto kwam voelde hij haar armen om zijn lichaam heen en hij pakte haar zachtjes vast. 'ik hou ook van jou.' fluisterde hij.

Lilian Nova

Hij bleef heel stil en ze wist gewoon dat hij dit een rotvraag vond. Dat hij hierdoor spanning opbouwde. Hij zei uiteindelijk schor dat hij het er niet over wilde hebben. Ze slikte even en knikte. "Het spijt me." Fluisterde ze tegen hem. Hij wilde weten waar ze aan dacht en ze wist dat hij het er moeilijk mee zou hebben. Toch was ze heel graag eerlijk tegen hem. Wanneer ze hem vasthield, pakte hij haar ook vast en zei dat hij ook van haar hield. Ze hield hem nog steviger vast en knuffelde hem nog een tijdje. Ze was dolgelukkig met hem en dat wilde ze ook zo houden, ze wilde gewoon haar hele leven met hem samen zijn. Echt. Ze kon hem nu ook nog even niet loslaten. Ze wilde hem vast blijven houden.

Alexios Evans

Ze zei dat het haar speet en daardoor ademde hij langzaam in. 'Het maakt niet uit, ik vroeg er zelf naar.' zei hij heel zachtjes tegen haar. Ze knuffelde hem een tijdje en hij sloot zijn ogen, de tranen branden er in en hij wilde het haar liever niet laten zien. hij wilde liever niet laten merken hoe moeilijk hij het hier nog steeds mee had. Hij hield van haar. Hij hield zielsveel van haar, maar het was een enorm lastig onderwerp voor hem. Het deed hem nog steeds zo veel pijn. Hij kon er nog steeds niet normaal mee omgaan. Het had hem beschadigd, waarschijnlijk voor de rest van zijn leven. Hij wilde haar ook niet meer loslaten nu, hij bleef haar heel dichtbij zich houden. Hij hield zijn ogen dichtgeknepen en hij probeerde ergens anders aan te denken, maar dat viel niet mee nu.

Lilian Nova

Het maakte niet uit want hij vroeg er zelf naar. Dat wss dan wel zo, hij had niet geweten waar ze aan dacht. "Het is oke dat je verdrietig bent." Fluisterde ze vanuit het niets, ze had het niet gehoord of gezien, maar ze voelde van binnen dat de tranen in zijn ogen stonden, ze wist het gewoon. Het was een gevoel wat in haar opkwam. Waarschijnlijk was dit wat haar vader bedoelde. Ze streelde liefdevol over zijn rug heen. "Je mag hier best over praten met mij, ik wil je nooit meer kwijt, maar je hebt een leven voor mij gehad en dat hoef je niet te verbergen voor me. Ik wil je helpen, ik wil je troosten als je verdrietig bent." Zei ze vol liefde tegen hem. "Ik zal nooit beseffen hoe het voor je is, maar ik ben er altijd voor je." Ze meende elk woord dat ze zei tegen hem.

Alexios Evans

Ze fluisterde opeens uit het niets dat het oké was dat hij verdrietig was. Ze streelde over zijn rug heen en ze zei dat hij hier best over mocht praten met haar. Ze wilde hem nooit meer kwijt, maar hij had een leven gehad voor haar en dat hoefde hij niet te verbergen voor haar, ze wilde hem helpen, ze wilde hem troosten als hij verdrietig was. Ze zou zich nooit kunnen beseffen hoe het voor hem was, maar ze was er altijd voor hem. Hij haalde trillend adem en hij deed enorm zijn best om de emoties tegen te houden, maar hij kreeg het niet voor elkaar. Hij voelde de tranen over zijn gezicht heen lopen en hij ademde trillend en snikkend in. Hij wist dat het gevaarlijk was om zo veel verdriet te voelen als Lilian in de buurt was, maar hij wist ook dat hij haar nooit zomaar iets aan zou doen. Hij wilde zo veel tegen haar zeggen, maar hij was nu te verdrietig om iets uit te spreken.

Lilian Nova

Alex zei helemaal niets tegen haar. Hij zweeg en even was ze bang dat hij zou zeggen dat ze het met rust moest laten en dat hij het er echt niet over wilde hebben. Toen begon hij ineens te huilen. Ze hoorde en voelde hem snikken waardoor ze hem helemaal tegen haar aantrok. "Ach... lieverd toch..." fluisterde ze tegen hem en ze streek gelijkmatig over zijn rug heen. Ze vond het zo naar voor hem, ze merkte dat ze zelf ook tranen in haar ogen kreeg hierdoor. Ze voelde zijn verdriet en leefde ontzettend met hem mee. "Het is oke, echt waar... misschien lucht het zelfs wel een beetje op... huil maar... ik hou je vast, ik ben hier, dichtbij je." Fluisterde ze hem toe. Ze hoopte dat het hielp. Dat het een beetje een opluchting voor hen zou zijn.

Alexios Evans

Hij werd helemaal tegen haar aangetrokken en ze fluisterde zachtjes tegen hem. Dat maakte het eigenlijk alleen maar erger, maar misschien was dit wel goed. Hij liet haar tenminste meer toe, hij accepteerde haar meer en ze wist door zijn muur heen te breken. Dat deed hem heel erg veel pijn, maar het was voor hun relatie waarschijnlijk wel beter. Ze zei dat het oké was, het zou misschien opluchten en hij mocht huilen. Ze hield hem vast, ze was bij hem, dichtbij. Hij voelde dat hij daardoor helemaal brak. Het voelde afschuwelijk. Het gevoel was zo donker en zo duister en het maakte hem bang, maar Lilian was bij hem. Hij was niet alleen. 'Het spijt mij.' zei hij zachtjes, zijn stem compleet schor. De tranen liepen nog steeds over zijn gezicht heen en hij was enorm van slag. 'Zullen we naar binnen gaan?' vroeg hij daarna zachtjes. Hij vond het enorm moeilijk om zich zo kwetsbaar op te stellen en het zorgde voor een gevoel van zwakte, hij was liever binnen. Hij ademde trillend in en daarna pakte hij haar nog iets steviger vast, het voelde echt afschuwelijk.

Lilian Nova

Ze bleef hem heel stevig vasthouden en hij zei zachtjes dat het hem speet. "Nee, nee, lieverd... het hoeft je niet te spijten, echt niet. Ik vind het niet erg, ik ben er voor je, altijd... onthoud dat." FLuisterde ze tegen hem en ze drukte zacht een kus tussen zijn haren. Ze vond het echt niet erg, het hoefde hem niet te spijten, ze zag hoe naar hij dit vond, hoeveel verdriet hierbij vrijkwam. Ze had hem nog nooit zo gezien en ze wilde hem daarin graag steunen. Hij vroeg zacht of ze naar binnen konden gaan. "Natuurlijk." Fluisterde ze hem toe en ze nam hem met haar mee naar binnen, haar armen beschermend om hem heen. Ze liep voorzichtig met hem door naar boven en liet hem op haar bed zitten. Ze gaf hem zacht een kus op zijn wang terwijl ze hem rustig heen en weer wiegde. "Het is oké, Alex... ik ben er voor je, ik help je met alles wat je nodig hebt... echt waar." Klonk haar stem zacht en zorgzaam tegen hem.

Alexios Evans

Ze zei dat het hem niet hoefde te spijten, ze vond het niet erg. Ze was er voor hem, dat moest hij niet vergeten. Ze nam hem ook mee naar binnen en hij wilde eigenlijk heel graag checken hoe het met Juliet was, maar dat ging nu niet meer. Hij was nu te druk met zichzelf. Ze liet hem op de rand van het bed zitten en ze sloeg haar armen weer om hem heen, hij leunde wat tegen haar aan en hij deed gigantisch zijn best om zijn ademhaling onder controle te krijgen. Dit soort hele sterke emoties waren heel erg heftig en ook nog eens gevaarlijk, het verdriet kon binnen een seconde omslaan in woede bij een vampier. Hij wist dat hij Lilian niet zo snel iets aan zou doen, dat stelde hem wel een beetje gerust. ‘Wil je… wil je even checken of alles oké is met Juliet?’ Vroeg hij zachtjes, half huilend. Hij veegde de tranen van zijn gezicht, maar er kwamen meteen weer nieuwe bij. Hij had het gevoel dat zijn lichaam pijn deed van verdriet. Hij zag voor zich wat er gebeurd was die dag. Hoe compleet verward hij geweest was, hoe veel pijn hij had gehad in zijn lichaam. Hoe graag hij terug wilde naar zijn gezin, om gewoon weer bij de te zijn. Hij herinnerde zich hoe hij na afloop op de grond had gezeten, de levenloze lichaampjes van zijn kinderen en zijn vrouw om zich heen. De intense pijn en wanhoop die hij toen gevoeld had, die hij nu weer voelde. Hij hapte naar adem door de gedachte aan vroeger en hij kroop opeens weer volledig tegen Lilian aan. Hij was doodstil nu, maar van binnen had hij het gevoel verscheurd te worden van verdriet.