Vampieren nieuw

Matthew Greyson

Hij was heel bang dat ze hem niet zou toelaten, maar ze kroop toch wel tegen hem aan. Daar was hij blij mee. Hij werd niet weggestuurd, ze leek niet doodsbang voor hem te zijn, al had hij geen idee wat er precies in haar omging. Heel even kwam het in hem op om haar alles maar te laten vergeten. Het was heel makkelijk voor hem, het zou geen moeite kosten, maar hij wilde niet dat leugens de basis van hun relatie was. Dat zou hij vreselijk vinden, dus deed hij het maar niet. Ze zei dat ze zich verschrikkelijk voelde. Daardoor streek hij over haar rug heen. 'Dat snap ik.' zei hij zachtjes. 'Kom, je moet in bed gaan liggen.' Zei hij daarna. Hij hielp haar overeind en hij pakte een handdoek, die sloeg hij voorzichtig om haar lichaam heen. Hij bekeek het plekje in haar hals, maar het bloeden was gestopt dus hij hoefde er nu geen pleister op te doen. Hij nam haar mee naar het bed toe en hij liet haar op de rand zitten. 'Ik ben zo terug.' zei hij daarna. Hij rende naar beneden en hij pakte uit een kastje een zakje met zoutoplossing, dat gooide hij in een glas water. Hij schonk ook een glas cola voor haar in en hij liep weer naar boven, waar hij de glazen op het nachtkastje neerzette. 'Probeer daar wat van te drinken, dat helpt misschien een beetje. Verder moet je zo veel mogelijk rusten de komende uren en waarschijnlijk morgen ook nog.' zei hij. Ze zou zich morgen ook nog slapjes voelen. Hij realiseerde zich ook wel dat hij echt veel van haar had gedronken deze keer. Te veel.

Aurora Philippa

Hij streelde over haar rug heen en snapte wel dat ze zich verschrikkelijk voelde. Hij vond dat ze in bed moest liggen. Ze werd overeind geholpen door hem en hij pakte een handdoek. Ze trok die wat meer om haar lichaam heen en liep zwijgend met hem mee naar het bed. Ze ging zitten en droogde zichzelf een beetje af. Hij was zo terug zei hij. Hij kwam terug met twee glazen, ze moest daarvan drinken, dat kon helpen. Verder moest ze rusten. Ze slikte even en knikte. Daarna keek ze pas voor het eerst naar hem op met een verdrietige blik in haar ogen. "Ik... Je... Je zou me altijd beschermen." Fluisterde ze hees tegen hem. "Je zou er altijd voor me zijn... en nu... ik..." Ze voelde weer de tranen in haar ogen. "Ik voelde me een prooi." Fluisterde ze uiteindelijk tegen hem terwijl ze hem dit keer wel recht aan bleef kijken. "Waarom?" Wilde ze heel graag weten. "Waarom stopte je niet toen ik het wilde?" Haar stem bibberde weer. Ze wreef even met de handdoek langs haar gezicht en pakte toen het glas cola van het nachtkastje en nam bibberend een slokje.


Lilian Nova

Hij vertrouwde haar dat ze het eerlijk zou zeggen wanneer hij haar pijn deed, het liet haar glimlachen, ze was blij dat hij haar zoveel vertrouwde en dat het gevoel wederzijds was. Het was magisch af en toe tussen hen in en ze was stapelgek op hem. Hij gaf met een grijns aan dat hij gewoon heel stoer was. “Soms dan.” Gaf ze toe met een plagende grijns. Wanneer ze alles weer aan had getrokken, pakte hij haar hand en nam hij haar mee. Ze liepen terug naar het hutje en voor zo ook maar iets kon doen, had Alex alles al ingepakt. “Je weet toch dat ik best wil helpen.” Zei ze nu met een grijns. Ze keek naar het water en zag in de verte al een boot aan komen. Ze waren wel net op tijd klaar geweest op het strand, gelukkig maar. Ze pakte Alex zachtjes vast en drukte haar lippen zacht op die van hem.

Matthew Greyson

Ze nam voorzichtig een slokje van het drinken en daarna keek ze opeens op naar hem, haar blik verdrietig. Het raakte hem en hij kon hier niet goed mee omgaan. Ze zei dat hij haar altijd zou beschermen, dat hij er altijd voor haar zou zijn. Ze raakte hem daar mee. Hij wilde niets liever dan er voor haar zijn, hij wilde dit ook niet. Hij voelde zich er afschuwelijk door. Ze zei met tranen in haar ogen dat ze zich een prooi voelde. Dat was niet zo heel erg gek want dat was precies hoe hij haar behandeld had. Als een prooi. Ze wilde weten waarom. Ze wilde weten waarom hij niet naar haar luisterde. Hij wilde uitleggen dat het niet expres was, dat het per ongeluk was gegaan, dat het kwam door zijn instinct. Dat het hem overvallen had, dat hij zelf ook enorm geschrokken was en dat hij haar nooit pijn wilde doen. Hij kon het alleen niet uitspreken. Hij was bang dat ze alleen maar meer bang voor hem zou worden als hij aangaf dat het een foutje was geweest. Dat hij de controle niet had gehad. Hij kon het haar niet uitleggen, Matthew was daar niet goed in, hij vond het heel moeilijk om te praten over dat soort dingen uit angst dat hij te veel vertelde over hoe een vampier werkte en dat ze nog meer bang werd. ‘Je moet wat uitrusten, Aurora. Probeer die glazen leeg te drinken en dan te gaan slapen. Ik ga naar beneden. Als er iets is hoef je alleen maar mijn naam te noemen en dan ben ik bij je.’ Zei hij zachtjes. Hij wilde er niet over praten, dat kon hij niet.

Aurora Philippa

Hij zei helemaal niets tegen haar. Helemaal niets, had had geen uitleg, niets. Ze slikte daardoor even en merkte dat ze dit nog moeilijker vond. Ze vond het heel ingewikkeld dat ze iets probeerde te zeggen over hoe ze zich voelde en dan kreeg ze er niets voor terug. Hij zei alleen dat ze moest uitrusten, ze moest de glazen leegdrinken en gaan slapen. Hij ging naar beneden en als er wat was, hoefde ze alleen maar zijn naam te noemen. "Oké." Zei ze zacht tegen hem. "Ik hou nog steeds van je, Matthew." Zei ze daarna nog zachter tegen hem. Ze vond het verschrikkelijk wat hij had gedaan en ze zou waarschijnlijk wel een paar dagen wat afstand van hem nemen, maar ze hield nog steeds van hem. Ze vond het ook jammer dat hij niet bij haar wilde liggen, maar ze liet het maar even zo.

Matthew Greyson

Ze zei zachtjes dat ze nog steeds van hem hield en hij staarde in haar ogen. ‘Ik ook van jou… en ik wil je meer dingen uitleggen, maar dat vind ik heel moeilijk en dat kan ik niet nu.’ Zei hij zachtjes. Misschien morgen of over een paar dagen. Hij vond het echt lastig en het liefst gaf hij haar gewoon een boek dat ze kon lezen. Hij sprak er liever niet over. ‘Slaap lekker.’ Fluisterde hij. Hij liep daarna weg en in een andere kamer trok hij zijn natte kleding uit en wisselde hij het om voor wat gemakkelijke kleding. Daarna liep hij naar beneden toe. Daar twijfelde hij eventjes over wat hij ging doen, maar uiteindelijk besloot hij vrij snel dat een beetje drugs hem een goed gevoel zouden geven. Hij besloot deze keer minder te nemen dan de vorige keer, hij wilde liever niet helemaal out gaan. Hij wilde er voor Aurora kunnen zijn als het nodig was. Toen hij het ingespoten had ging hij buiten op de bank liggen en zoals verwacht bleef hij wakker, al zat hij wel aardig in zijn eigen wereld. Maar dat voelde nu alleen maar fijn.

Aurora Philippa

Hij hield ook van haar en hij wilde haar dingen uitleggen, maar hij kon het niet. Niet nu. Ze knikte alleen nog eventjes. Hij gaf aan dat ze lekker moest slapen en daarna was hij weg. Ze wreef wat verslagen over haar gezicht heen en zuchtte zacht. Daarna pakte ze het glas cola en nam ze er een paar slokjes van. Het andere glas liet ze staan. Ze geloofde het wel. Ze droogde zichzelf nog verder af en kroop in het bed. Ze staarde naar het plafond en wist niet zo goed hoe het nu verder moest. Ze moesten wel praten, er moest iets gezegd worden waardoor het weer beter ging, want vanzelf zou het niet beter gaan. Ze bleef nog best wel een lange tijd wakker, langzaam werden haar ogen toch zwaar en viel ze in slaap.

Matthew Greyson

Toen hij na een paar uur het gevoel had ietsjes rustiger te zijn liep hij zachtjes naar boven toe. Hij wilde even bij haar checken hoe het ging. Hij zag dat ze het ene glas had laten staan, maar de cola had ze opgedronken. Het was beter dan niets, maar hij vond het vervelend dat ze niet deed wat goed voor haar was. Misschien vertrouwde ze hem wel niet. Dat was terecht, hij was duidelijk niet te vertrouwen. Hij baalde gigantisch van zichzelf. Heel even overwoog hij om bij haar in bed te gaan liggen, maar hij vond dat hij dat niet kon maken, dus liep hij weer naar beneden toe en ging hij binnen op de bank liggen. Hij zakte nog een klein beetje weg, al was dat waarschijnlijk vooral door de drugs en niet doordat hij rustig genoeg was om te slapen. Dat was hij bij lange na niet.

Aurora Philippa

De volgende ochtend werd ze heel erg laat wakker. Ze voelde zich nog steeds moe en futloos. Ze kwam langzaam overeind en keek naar het glas op haar nachtkastje. Ze besloot die maar te pakken en rustig op te drinken, ze vond het niet lekker, maar het was niet anders. Ze zette het glas weer terug en wreef zacht over haar gezicht heen. Ze voelde zich niet goed. Niet alleen omdat ze zich futloos voelde, maar ook triest. Ze voelde zich somber. Dat gevoel kende ze eigenlijk helemaal niet zo goed, het was vervelend, het zorgde ervoor dat ze het bed helemaal niet meer uit wilde. Ze hoefde ook niets te doen vandaag. Oh... toch wel. Vanmiddag zou de barbecue van haar vriendinnen zijn. Ze slaakte een diepe zucht en zakte weer wat naar beneden zodat ze bijna helemaal onder de dekens lag. Kon ze het nog afzeggen? Zeggen dat ze ziek was of wat dan ook?

Matthew Greyson

In de ochtend was hij nog een keer bij haar gaan kijken, maar ze lag te slapen. Dat was niet zo gek, haar lichaam zou wel uitgeput zijn. Slaap zou haar hopelijk goed doen. Hij was weer naar beneden gegaan en hij had nog wat glazen drank achterover gegooid, daarna was hij buiten gaan sporten. Hij was aardig onder invloed, maar dat hield hem niet tegen. Hij moest iets doen om van zijn spanning af te maken en lichamelijke inspanning was het enige dat een beetje voor hem werkte. Hij kon uren achter elkaar hardlopen, zwemmen of oefeningen doen. Nu was zijn coördinatie niet al te best door alles wat hij ingenomen had, maar het was alsnog fijn om te doen. Toen hij het gevoel had ietsjes rustiger te zijn liep hij weer naar boven toe om bij Aurora te checken. Deze keer was ze wakker. Ze lag bijna volledig onder de dekens, maar hij kon aan haar ademhaling horen dat ze wakker was. Hij bleef wat ongemakkelijk bij het bed staan. 'Kan ik iets voor je doen?' vroeg hij daarna zachtjes.

Aurora Philippa

Ze kwam weer langzaam omhoog toen Matthew binnen kwam. Hij wilde weten of hij wat voor haar kon doen en ze zuchtte zacht. "Ik wil een uitleg." Vertelde ze aan hem. "Ik wil weer zoals hiervoor met je om kunnen gaan, kun je mij weer het gevoel geven dat je me altijd zal beschermen? Lukt dat?" Wilde ze van hem weten. Ze had het zo geweldig gevonden met hem, ze had het zo leuk gehad en het was zo onwijs fijn met hem geweest, ze had in een droom geleefd en nu was dat plotseling verdwenen. Ze wist ook niet wat ze ermee aan moest eigenlijk, ze voelde zich gewoon echt niet oké.

Matthew Greyson

Aurora kwam wat overeind en ze zei tegen hem dat ze een uitleg wilde. Ze wilde weer zoals hiervoor met hem omgaan en dat ze het gevoel had dat hij haar zou beschermen. Ze vroeg of hij dat voor elkaar kon krijgen. Hij keek weg van haar en hij bleef stil. ‘Ik ben een vampier. Je bent nooit veilig bij mij.’ Zei hij uiteindelijk. ‘En ik weet niet wat ik uit moet leggen… ik weet niet wat ik er over moet zeggen.’ Zei hij zachtjes tegen haar. Hij had geen idee wat ze wilde horen. ‘Ik zou je alleen maar meer bang maken en teleurstellen, ik denk niet dat een uitleg het beter gaat maken.’ Mompelde hij. Hij wilde heel graag weg uit deze situatie. ‘Helpt het als ik je alleen laat? Dan ga ik een paar uurtjes weg.’ Stelde hij voor. Hij zocht wel naar oplossingen, gewoon niet naar de goede oplossingen.

Aurora Philippa

Hij keek weg en gaf aan dat hij een vampier was en ze nooit veilig was bij hem. "Nee, je hebt me gezegd dat je me zou beschermen." Zei ze nu tegendraads en wat feller tegen hem. Hij had het gezegd, hij had het dan wel niet beloofd, hij had het wel gezegd en dat betekende heel veel voor haar. Hij wist niet wat hij moest uitleggen, wat hij erover moest zeggen. Ze zuchtte daar door diep. Hij dacht haar alleen maar bang te maken en teleur te stellen. "Maar hoe gaan we nu dan verder, Matthew?" Wilde ze van hem weten. Hij wilde weten of het hielp als hij wegging, dat hij haar alleen zou laten. "Ik weet het niet." Zei ze eerlijk. Ze zou zich dan wel heel alleen voelen in dit huis. "Vanmiddag is die barbecue, ik denk dat we maar niet moeten gaan." Zei ze nog tegen hem. Ze wilde dat er iets zou gebeuren waardoor het allemaal weer goed zou voelen, maar dat initiatief moest wel van Matthew komen. Ze stelde zich toch al goed voor hem open en ze was echt wel gek op hem, alsnog.

Matthew Greyson

Ze zei dat hij had gezegd dat hij haar altijd zou beschermen, een stukje feller nu. Hij ademde daardoor diep in. ‘Ik zal je ook altijd beschermen. Ik zou je beschermen met mijn leven, maar ik weet niet of ik dat kan tegen mijzelf. Ik doe enorm mijn best, Aurora. Maar ik heb je ook verteld wat ik ben. Een vampier is een roofdier. Het is niet zoals in de sprookjes. Ik dacht dat je wist wat het inhield om samen met mij te zijn.’ Mompelde hij. Hij haalde een hand door zijn haren heen, ze wilde weten hoe ze nu verder moesten en hij wist dat eigenlijk ook niet. Ze begon nu over die barbecue en dat liet hem weer wegkijken. Hij wilde haar niet teleurstellen en hij wist dat ze er naar uit had gekeken. Het gaf hem een rot gevoel om haar zo verdrietig te zien. ‘Oké, als je uitleg wilt krijg je uitleg.’ Zei hij nu zachtjes en hij kwam voorzichtig op de rand van het bed zitten. ‘Wat wil je van mij weten?’ Vroeg hij daarna. Hij was iets rustiger door de drugs, maar eigenlijk was dat goed, daardoor kon hij wel wat makkelijker praten.

Aurora Philippa

Hij zou haar ook altijd beschermen, met zijn leven, hij wist alleen niet of hij het kon tegen zichzelf, hij deed zijn best, hij was gewoon een roofdier en het was niet zoals in sprookjes. Hij dacht dat ze het wel wist. Daardoor maakte ze zich weer wat kleiner en keek ze naar de dekens. Ze had het nooit geweten wat het precies in had gehouden, het was goed gegaan elke keer en ze hoopte dat het zo zou blijven gaan, maar dat was dus haar sprookje waar ze in geloofd had. Ineens gaf hij aan dat ze uitleg kreeg en hij kwam bij haar zitten. Hij vroeg wat ze wilde weten. "Waarom deed je het?" Vroeg ze nu aan hem. Ze haalde haar hand onder de dekens vandaan en legde die zacht op die van hem. "Ik dacht ook dat we een connectie hadden, ik had verwacht dat je zou stoppen wanneer ik dat zou zeggen, maar dat gebeurde niet." Klonk haar stem zachtjes.

Matthew Greyson

Hij zag haar gewoon in elkaar duiken door zijn woorden en dat deed hem pijn. Hij wilde haar niet teleurstellen. Het voelde heel erg dat hij nu een beetje haar droom kapot had gemaakt en het maakte hem angstig, bang om haar kwijt te raken. Bang dat ze het nu niet meer zag zitten met hem. Ze legde wel haar hand op die van hem toen hij bij haar kwam zitten en ze vroeg aan hem waarom hij het gedaan had. ‘Ik deed het niet expres.’ Gaf hij nu zachtjes toe. ‘Ik wilde het ook niet… het was veel te gevaarlijk, maar het gebeurde gewoon. Ik had het niet echt bewust door.’
Gaf hij eerlijk toe. ‘Ik merkte al wel dat ik dorstig was, tijdens het eten al, maar ik wilde de sfeer niet verpesten en daarom zei ik niets. Ik dacht echt dat het wel ging, dat ik daar op kon vertrouwen. Het gebeurt mij niet zo vaak dat ik mijzelf opeens niet ik kan houden.’ Zei hij zachtjes maar eerlijk. Ze dacht dat ze een connectie hadden, maar hij was niet gestopt. ‘Het is niet zo makkelijk… ik hoor je dan niet eens echt, je dringt amper tot mij door. Het is lastig om daar doorheen te komen.’

Aurora Philippa

Hij gaf aan dat hij het niet express deed, hij wilde het ook niet, het was te gevaarlijk en het gebeurde gewoon. Ze knikte daardoor een beetje. Hij gaf ook aan dat hij dorstig was, al eerder, tijdens het eten zelfs al. Hij wilde de sfeer niet verpesten en daarom had hij niets gezegd. Hij dacht echt dat het wel ging en dat hij daarop kon vertrouwen. "Ik had liever dat je het mij vertelt had." Fluisterde ze zacht tegen hem. "Ik heb je ook nog uitgedaagd." Mompelde ze zacht en ze keek weer naar de dekens. Hij gaf aan dat het allemaal niet zo makkelijk was. Hij hoorde haar dan echt niet. Ze drong dan niet tot hem door en het was heel lastig om daar door heen te komen. Ze knikte daardoor. Dat was nu wel duidelijk. "Hoe kan ik het de volgende keer voorkomen?" Vroeg ze hem zacht. Ze werd al rustiger en voelde zich beter. Hij was nu tenminste eerlijk tegen haar en praatte gewoon, dat vond ze prettig.

Matthew Greyson

Ze zei zachtjes dat ze liever had dat hij het haar verteld had. Daardoor knikte hij langzaam. ‘Ik achteraf gezien ook, maar ik laat je liever niet al te veel merken van dat soort dingen.’ Zei hij zachtjes. Hij wilde het niet voor haar verpesten. ‘Ik ben altijd bang dat ik jouw idee van onze relatie verpest, dat je mij minder leuk gaat vinden daardoor.’ Zei hij eerlijk. Daarom liet hij zo min mogelijk merken dat hij een vampier was. Ze zei dat ze hem ook nog uitgedaagd had en dat maakte hem bang dat ze dat nu niet meer zou willen omdat ze bang was, terwijl hij het juist zo leuk vond. ‘Ik had het je gewoon moeten zeggen.’ Zei hij zachtjes. ‘Ik had eerlijk moeten zijn over die gevoelens maar ik vind dat heel erg lastig.’ Gaf hij toe. Ze wilde weten hoe ze het kon voorkomen. ‘Ik denk niet dat er iets is wat jij kan doen. Ik had eerder moeten drinken. Als het wel fout gaat is het belangrijk om heel duidelijk tegen mij te praten, misschien dat je dan tot mij doordringt. Nu lukte het je uiteindelijk ook.’ Zei hij zachtjes.

Aurora Philippa

Hij had het achteraf ook liever gewild, maar hij liet haar liever niet al te veel merken van dit soort dingen. Hij was bang dat hij haar idee van hun relatie zou verpesten en dat zij hem minder leuk vond daardoor. "Dit is erger." Zei ze zacht en eerlijk tegen hem terug. Hij zei nogmaals dat hij het gewoon had moeten zeggen. Hij had eerlijk moeten zijn, maar dat vond hij lastig. Zij kon ook niets doen. Hij had eerder moeten drinken. Als het wel fout gaat, was het belangrijk dat ze duidelijk tegen hem zou praten, dan kon ze misschien tot hem doordringen. Ze knikte daardoor even, dat zou ze proberen. Ze sloeg de dekens een beetje weg en ging nu naast hem zitten. Ze sloeg haar arm zacht om hem heen en leunde tegen hem aan. "Wat doen we met die barbecue, Matthew?" Vroeg ze hem zacht. Ze was zo trots op hem en ze wilde hem zo graag laten zien, maar nu was dat een beetje weg.

Matthew Greyson

Ze zei dat dit erger was, waardoor hij knikte. ‘Dit gebeurt mij niet zo vaak, ik dacht echt dat het wel zou gaan.’ Zei hij zachtjes. Hij was er zelf ook enorm van geschrokken, dit was echt nooit zijn bedoeling geweest. Ze sloeg de dekens wat aan de kant en ze kwam bij hem zitten, ze sloeg haar arm zelfs om hem heen. Ze wilde weten wat de met de barbecue moesten doen. ‘Als we nu gaan zullen ze aan je zien dat je ongelukkig bent. Ze zullen een hekel aan mij hebben en waarschijnlijk terecht. Je mag wel alleen gaan, dan breng ik je weg en haal ik je weer op. Ik wil je niet belemmeren in de dingen die je wilt doen. Dat doe ik al genoeg.’ Zei hij tegen haar. Hij wilde dat niet nog erger gaan doen, maar hij wilde ook niet meegaan en er voor zorgen dat haar vriendinnen een enorme hekel aan hem hadden. Ze zouden nu merken dat er iets niet goed was. ‘Ik laat je wel alleen verder vandaag, dan kan je een beetje bijkomen en nadenken over alles. Ik heb mij tegenover jou beter voorgedaan dan ik ben en dat is niet eerlijk. Het was niet mijn bedoeling om je te misleiden.’ Zei hij zachtjes.

Aurora Philippa

Hij had duidelijk echt gedacht dat het wel ging. Ze knikte daardoor even, dat was haar ook wel duidelijk geworden eigenlijk. Hij had echt verwacht dat het wel oké ging. Hij gaf aan dat als ze nu samen naar de barbecue zouden gaan, ze zouden zien dat ze ongelukkig was en ze zouden een hekel aan hem krijgen. Hij vond het terecht. Hij wilde haar wel wegbrengen en ophalen, dan zou ze alleen gaan. "Nee, dat wil ik niet. Ik voel me daar niet vrolijk genoeg voor, ik kan me er slecht overheen zetten." Zei ze eerlijk tegen hem. Dat kon ze gewoon echt niet. Hij wilde haar verder alleen laten vandaag. Dan kon ze bijkomen en nadenken. Hij had zich beter voorgedaan dan hij was en dat was niet eerlijk. Het was niet zijn bedoeling geweest om haar te misleiden. "Ik maakte er zelf een sprookje van." Gaf ze eerlijk aan. Ze keek nu weer naar hem. Hij zou weggaan vandaag en haar even alleen laten. Ze wist nog niet zo goed of ze dat echt wel fijn vond, maar ze accepteerde het voor nu maar gewoon. Hij wilde nu vast niet bij haar zijn.

Matthew Greyson

Ze zei dat e het niet wilde, dat ze er niet vrolijk genoeg voor was, dat ze zich er slecht over heen kon zetten. Daardoor klemde hij zijn kaken op elkaar. Hij voelde zich er gigantisch schuldig om. 'Misschien moet je toch gaan. Je vriendinnen kunnen er meer voor je zijn dan ik kan.' mompelde hij. Ze waren immers menselijker. Hij was kil, hij zou haar niet goed genoeg kunnen troosten, dat was wel duidelijk. Ze zei dat ze er zelf een sprookje van had gemaakt, daardoor kwam hij overeind. 'Het spijt mij dat ik niet de prins op het witte paard ben, of de held. In werkelijkheid ben ik de slechterik.' zei hij. 'Het was naïef van mij om te denken dat dit goed zou gaan, zonder problemen. Dat ik de droom vast kon houden.' voegde hij er aan toe. 'Als je wilt dat ik weg blijf, dan moet je het zeggen.' zei hij daarna. Hij was bereid om alles achter te laten voor haar en zelf te vertrekken.

Aurora Philippa

Hij dacht dat ze toch moest gaan, haar vriendinnen konden er meer voor haar zijn dan hij kon. "Ze kunnen me nooit begrijpen, Matthew, ze snappen dit niet en ik wil het ze ook niet vertellen. Die barbecue is gewoon heel oppervlakkig bedoeld als een gezellig samenzijn, niet voor zoiets." Zei ze tegen hem. Hij kwam overeind en het speet hem dat hij geen prins op het witte paard was, of held, hij was de slechterik. "Nee, helemaal niet. Je bent mijn prins, misschien anders dan ik had verwacht, maar ik ben wel echt gek op je, dat gaat hierdoor niet weg. Ik wil echt bij je blijven." Fluisterde ze. Ze kwam nu ook overeind en pakte zijn hoofd zachtjes vast. "Nee, je moet niet wegblijven, ik heb zelfs liever dat je blijft. Echt waar." Fluisterde ze. Ze drukte heel zacht en vol liefde haar lippen op de zijne. Ze zoende hem heel breekbaar en liefdevol. Ze kon echt niet meer zonder hem, ze had het hiervoor nooit zo beseft, maar nu wel.

Matthew Greyson

Ze zei dat ze haar nooit konden begrijpen, ze zouden dit niet snappen en ze wilde het ze niet vertellen. Hij knikte langzaam. Hij deed zijn best, hij wilde haar de kans geven om er over te praten met haar vriendinnen, maar als ze dat niet wilde dan moest ze dat zelf weten. 'Misschien kan je er een keertje met Lilian over praten, die moet het iets meer begrijpen.' stelde hij zachtjes voor. Ze zei dat hij helemaal niet de slechterik was, hij was haar prins, misschien anders dan ze verwacht had, maar ze was wel echt gek op hem. Dat ging hierdoor niet weg, ze wilde bij hem blijven. Hij knikte daardoor langzaam en hij probeerde zijn opluchting te verbergen. Ze pakte zijn hoofd vast en ze zei dat ze liever had dat hij bleef. 'Dan blijf ik.' fluisterde hij. Ze drukte haar lippen op die van hem en ze zoende hem liefdevol en vrij breekbaar, waar hij meteen zachtjes in mee ging. Daarna stopte hij de zoen wel en keek hij haar diep in haar ogen aan. 'Ik wil je nooit pijn doen, Aurora. Echt niet. Mijn gevoelens voor jou zijn heel erg intens en ik hou van je. Ik hou van je met alles wat ik heb. Maar ik ben wel een vampier en hoe graag ik ook tegenover jou wil doen alsof dat niet zo veel voorstelt, dat werkt blijkbaar niet helemaal.' zei hij zachtjes. 'Weet je zeker dat je dit wilt met mij? Dat je niet uit elkaar wilt?' vroeg hij daarna.

Aurora PHilippa

Hij opperde dat ze het er met Lilian over kon hebben. Ze knikte daardoor, als ze niet op vakantie waren geweest dan had ze Lilian zeker gebeld en gevraagd of ze langs wilde komen. Dan kon ze het gewoon vrijuit vertellen, dat leek haar best prettig. Hij fluisterde haar toe dat hij bij haar zou blijven. Hij zoende haar zacht terug en stopte na een tijdje. Hij wilde haar nooit pijn doen, zijn gevoelens voor haar waren heel intens. Hij hield van haar met alles wat hij had. Hij was alleen wel een vampier, hoe graag hij ook wilde doen alsof het niet veel voorstelde, het werkte niet helemaal. Hij vroeg vervolgens of ze zeker wist of ze met hem verder wilde. Of ze niet uit elkaar wilde. "Ja, ik wil met je verder. Echt waar. Ik wil het proberen, we worden er vast steeds beter in." FLuisterde ze. Ze liet zijn hoofd langzaam los en legde haar handen op zijn borst neer. "Is het goed als ik iets ga eten? Zullen we dan buiten gaan zitten?" Wilde ze van hem weten.

Alexios Evans

'Ik ben altijd stoer, wat jij ook zegt.' zei hij plagend tegen haar. Ze gaf aan dat ze hem ook best wilde helpen, waardoor hij knikte. 'Dat weet ik ook wel, ik weet heel goed dat jij best wilt helpen, maar ik doe het allemaal graag voor je.' zei hij tegen haar. Toen ze klaar waren kwam de boot er al aan, ze waren net op tijd klaar geweest, anders had het nogal voor een ongemakkelijke situatie gezorgd als ze daar op het strand hadden gelegen. Hij liep met haar naar de steiger toe en hij hielp haar aan boord, daar liet hij haar zitten en hij stond meteen op en hij pakte een glaasje met frisdrank voor haar. Hij nam zelf een glas water, hoewel het voor hem niet nodig was, zag het er iets normaler uit als hij ook wat te drinken vasthad. Hij ging naast haar zitten en hij sloeg zijn arm om haar schouders heen, het was nu nog vrij rustig aan boord.


Matthew Greyson

Ze zei dat ze met hem verder wilde, ze wilde het proberen en ze dacht dat ze er steeds beter in werden. Hij knikte daardoor. 'Dat denk ik ook. We moeten allebei leren hoe we hier mee om moeten gaan.' zei hij zachtjes. Hij had dan eerder een relatie gehad met een mens, dat was toch wel wat anders geweest dan met Aurora. Maya kende hij al langer, Maya had eigenlijk vanaf het eerste moment geweten dat hij een vampier was en ze had een hele hoop kennis over vampiers gehad. Op sommige vlakken bijna meer dan hijzelf. Het was heel anders, maar hij wilde het zelf ook niet opgeven, hij wilde Aurora, niets liever dan dat. Ze legde haar handen op zijn borst neer en ze vroeg of het goed was als ze iets ging eten, ze wilde buiten gaan zitten. 'Natuurlijk, kan ik iets voor je maken?' vroeg hij zachtjes. 'En als je alsnog straks denkt dat jij je goed genoeg voelt, wil ik mee naar die barbecue toe. Ik wil niets liever dan doen waar jij gelukkig van wordt.' zei hij zachtjes.