Vampieren nieuw

Lilian Nova

Hij glimlachte wel door haar grapje, dat vond ze wel leuk. Ze glimlachte even naar hem terug. Op de een of andere manier vond ze het echt wel een leuke man. Het was lang geleden dat ze zo'n iemand tegen was gekomen. De jongens op de universiteit waren toch heel anders, veel minder serieus en ze kwamen veel jonger over. Alex leek wel een oude ziel te hebben. Daarbij was hij ook nog eens hartstikke behulpzaam.
Hij stelde voor dat hij de volgende dag langs kon komen om haar te helpen met de grootste klussen, zoals de elektriciteit. "Goh, als je dat zou willen doen, dan heel graag, elektriciteit is niet helemaal mijn ding om eerlijk te zijn." Klonk haar stem dankbaar. "Dan zal ik morgen avond voor je koken, wat lust je graag?" Vroeg ze vervolgens aan hem. Hij was echt heel vriendelijk en nu hij vertelde wat hij deed voor werk, kon ze zich moeilijk voorstellen dat hij hier tijd voor kon vrijmaken.

Alexios Evans

Ze leek het leuk te vinden dat hij iets meer ontspande en daardoor iets losser op haar reageerde, wat hem ook weer goed deed. Dan ging dit hem allemaal direct ook weer wat natuurlijker af. Het voelde alsof hij het minder hoefde te forceren. Ze leek ook nog eens heel erg blij te zijn met zijn aanbod om te helpen met de elektriciteit, ze gaf toe dat dat niet helemaal haar ding was. ‘Ik heb er wel wat verstand van, samen komen we vast ver.’ Zei hij. Ze gaf ook meteen aan dat ze voor hem zou koken en ze vroeg naar zijn voorkeuren. ‘Dat maakt mij niet uit, ik laat mij graag verassen en ik ben snel tevreden.’ Zei hij glimlachend tegen haar. Het smaakte voor hem waarschijnlijk toch allemaal ongeveer hetzelfde en hij had ook niet zo ontzettend veel aan het eten, maar hij waardeerde het gebaar wel enorm en voor hem was het af en toe ook wel goed om dat soort normale dingen te doen. Dat hield hem een beetje in de realiteit. Hij bleef nog even naar haar staren, daarna pakte hij een blaadje en een pen van het bureau en schreef hij zijn telefoonnummer op. ‘Mocht er iets aan de hand zijn of wat dan ook, ik woon in de buurt en kan hier snel zijn. Ik ga er vanuit dat het niet nodig is en dat jij jezelf wel redt, maar je weet het nooit....’ zei hij tegen haar. ‘Dan zie ik je morgen weer.’ Zei hij daarna tegen haar.

Lilian Nova

Het was echt leuk om te zien hoe hij ontspande op wat ze allemaal zei. Hij vertelde ook dat hij verstand had van de elektriciteit en dat ze  samen vast ver zouden komen. Het maakte hem ook niet uit wat ze zouden eten, hij liet zich graag verrassen en was snel tevreden. "Goed om te weten." Glimlachte ze nu naar hem met een knikje. Ze keek even nieuwsgierig toe hoe hij een pen en papier van het bureau pakte. Wat ging hij doen? Hij vertelde dat hij hier snel kon zijn als ze hulp nodig had, waaruit ze opmaakte dat hij zijn telefoonnummer opschreef voor haar.
"Aardig van je, dankjewel." Zei ze, ze pakte het briefje van het bureau af en merkte dat ze hem per ongeluk aanraakte, een koude rilling ging door haar heen en ze stopte zonder wat te laten merken het briefje in haar zak. Shit... dit was er een. Waarom nou weer? Had ze het weer zo slecht geregeld? Waarom merkte ze dat dan niet toen ze zijn hand schudde? Kwam het omdat ze langer in het huis was nu? Was ze steeds beter ontwikkelt? Ze deed echt haar best om niets aan hem te laten merken en ze liep de ruimte weer uit en ging hem voor de hal door. Ze hield de voordeur voor hem open.
"Tot morgen, Alex!" Zei ze vriendelijk.

Alexios Evans

Ze leek niet zo goed te weten wat hij aan het doen was, maar door zijn woorden had ze duidelijk door dat hij zijn telefoonnummer opschreef. Ze bedankte hem en gaf aan dat ze het aardig vond en daarna kwam ze opeens dichterbij. Hij hield direct zijn adem in, hier moest hij toch echt wel gigantisch aan wennen. Hij ging zeker af en toe met mensen om, maar hij deed altijd zijn best om afstand te houden en om zelf de controle te houden. Als er onverwachts iemand dichtbij hem kwam had hij het daar zwaar mee. Hij klemde zijn kaken op elkaar en ze pakte het briefje van het bureau, waarbij ze zijn hand aanraakte. Hij keek daardoor op naar haar, maar ze keek hem niet aan en stopte het briefje weg in haar zak. Hij probeerde de aanraking van haar warme hand te negeren en hij probeerde zich volledig af te sluiten van het feit dat ze zo dichtbij hem stond, het was goed om nu weg te gaan, om even wat tot rust te komen. Toch was het hem verder wel redelijk goed af gegaan, hij kreeg alles steeds iets beter onder controle. Ze liep nu voor hem uit naar de deur toe en hij volgde haar, voor het eerst liet hij kort zijn blik over haar heen gaan. Ze had zeker iets bijzonders, ze was niet onaantrekkelijk. Hij probeerde dat ook meteen weer uit zijn hoofd te zetten, want hij wilde mensen niet op die manier aantrekkelijk vinden. Daar kon hij namelijk toch helemaal niets mee. Ze opende de deur voor hem en ze sprak vriendelijk, waardoor hij weer glimlachte. ‘Tot morgen, ik vond het leuk om kennis met je te maken.’ Zei hij vriendelijk. Daarna draaide hij zich om en liep hij weg. Hij ademde direct de frisse lucht in, zodat haar intense geur wat uit zijn hoofd verdween. Hij keek kort om, om daarna zijn weg te vervolgen naar huis.

Lilian Nova

Ze had niet goed op hem gelet toen ze hem per ongeluk aanraakte, maar hij reageerde daar ook anders op dan een mens zou doen. Dat had ze dus alleen niet doorgehad.
"Ja leuk kennis gemaakt te hebben." Zei ze hem nog. Daarna deed ze de deur achter hem dicht en draaide ze de sleutel in het slot. Ze zorgde er ook voor dat de schuiven op slot zaten en ze controleerde nog even de achterdeur. Ze keek op haar telefoon, het was al laat genoeg, toch zat het haar niet helemaal lekker. Ze liep de studeerkamer binnen en zorgde ervoor dat de geheime deur zich opende. Daar deed ze het licht aan en ze keek naar de glimmende wapens, alsof ze nog nooit gebruikt waren. Er lag achterin een dagboek en ze pakte die erbij. Haar familie schreef veel in dagboeken. Ze begon er doorheen te bladeren en ze zag inderdaad de naam Alexios vaker voorkomen. Hij was hier vroeger ook geweest. Een van haar voorouders had hem eerder gezien. Wel knap dat hij nog leefde, maar aan de andere kant. Vampiers waren gewoon veel sneller en sterker dan haar familie. Ze las nog een beetje de pagina's door en schudde langzaam haar hoofd. Had zij weer..

Alexios Evans

Eenmaal thuis haalde hij de deur van het slot en stapte hij het grote huis in. Hij woonde hier al een hele lange tijd en het beviel hem goed. Het huis was erg groot, er stonden niet gigantisch veel meubels en het was lichtelijk ouderwets, maar het had wel sfeer en uitstraling. Hij hing zijn jas aan de kapstok en daarna liep hij langzaam verder. Deze dag had een hele andere wending gekregen dan hij van te voren verwacht had, maar op zich was het positief. Het was goed gegaan en hij had haar kunnen helpen, Lilian was ook nog eens leuk gezelschap en hij had het echt naar zijn zin gehad. Voor het eerst sinds tijden eigenlijk. Hij liep naar zijn werkkamer toe en daar liet hij zich op de stoel zakken, hij zou de rest van de nacht gewoon doorwerken, dan kon hij een hoop gedaan krijgen en kon hij morgen op tijd bij haar langs. Hij werkte heel vaak de nachten door, slapen was vrij nutteloos voor hem en verder had hij niet zo gigantisch veel te doen. Hoewel hij wel eens wat afsprak met wat vrienden, meestal van zijn eigen soort, gebeurde dat niet ontzettend regelmatig. Eigenlijk vooral omdat hij het dan niet zo enorm naar zijn zin had en omdat hij het gevoel had dat het een slechte invloed op hem had. Ze konden elkaar zo enorm negatief beïnvloeden en hij wist dat hij daar net zo goed gevoelig voor was, dus probeerde hij dat de laatste weken een beetje uit de weg te gaan. Hij bleef doorwerken en zo zag hij na een tijdje ook de zon op komen.

Lilian Nova

Ze was nog een tijdje aan het bladeren, maar ze merkte wel dat ze echt heel erg moe begon te worden. Ze stopte het dagboek weg en sloot de kamer af. Ze deed het licht uit in de studeerkamer en pakte vanuit de huiskamer haar dekbed en kussen. Die had ze gelukkig zelf meegenomen. Voorzichtig liep ze de trap op. Ze drukte onderaan een knopje in zodat het mechanisme niet af zou gaan. Zo was ze als het goed is veilig. Boven ging ze de eerste slaapkamer in die ze tegenkwam. Er zat een plastic hoes over het bed heen en ze haalde deze eraf. Alsnog rook het bed wat mottig en oud. Gelukkig had ze haar eigen kussen en dekbed mee. Dan kon ze een beetje goed slapen. Ze ging in het bed liggen en viel haast meteen in slaap.
De volgende ochtend werd ze wakker van de zon die door het raam scheen, ze was vergeten de gordijnen dicht te doen. Ze opende het raam voor wat frisse lucht en ze keek de oudbollige kamer rond. Ja, ze zou inderdaad nog wel wat maanden bezig zijn voor ze het huis had zoals ze zou willen.

Alexios Evans

Hij staarde even naar de papieren voor zich, daarna kwam hij langzaam overeind. Hij zou wel eventjes onder de douche door springen en kijken of hij zo nog even wat collega’s kon bellen. Dan had hij eigenlijk alle belangrijke dingen er al weer op zitten voor vandaag en kon hij de rest van zijn tijd zelf invullen. Meestal ging hij wat sporten of hardlopen. Niet omdat hij niet genoeg kracht of conditie had, maar puur om zichzelf bezig te houden en een beetje van zijn energie kwijt te raken zodat hij iets rustiger was. Dat voelde beter voor hem. Toen hij klaar was met douchen trok hij een broek en een zwart overhemd aan. Hij zorgde ervoor dat zijn donkere haar fatsoenlijk zat en daarna liep hij naar beneden en richting de keuken. Was het verstandig als hij iets van voeding zou binnenkrijgen? Alexios probeerde daar zo min mogelijk mee bezig te zijn, zodat het geen obsessie werd, maar als hij te weinig binnenkreeg voelde hij zich afschuwelijk en werd hij gevaarlijk, het was een beetje een lastig evenwicht. Hij besloot het uit te stellen tot vanavond laat, als hij terug kwam van Lilian zou hij waarschijnlijk wel de behoefte hebben om iets binnen te krijgen en als hij wat van haar eten wilde eten was het wel zo fijn als hij een beetje hongerig was, dan had het tenminste iets van smaak. Hij keek even op zijn horloge en hij besloot haar kant op te lopen, maar eerst zocht hij nog een goede fles whisky, zodat hij haar die kon geven. Hij deed altijd echt zijn best om zo vriendelijk mogelijk te zijn, dus bracht hij graag iets voor haar mee. Hij liep naar haar huis toe, deze keer leek haar geur zelfs al buiten te hangen. Hij keek even naar de deur en daarna klopte hij aan.

Lilian Nova

Die ochtend was ze naar het dorp gegaan om boodschappen te doen. Ze had zelfs geen ontbijt in huis en ze had toch behoorlijk trek gekregen. Ze haalde ook alles voor het avond eten en besloot pasta te maken voor Alex en haar. Nu ze wist wat hij was, wist ze ook dat het hem niet eens zou uitmaken wat ze zouden eten. Ze had wel heel de dag getwijfeld, wat moest ze met deze kennis doen? Ze had eigenlijk geen zin om een gevecht met hem aan te gaan, om hem te moeten vermoorden. Misschien kon ze een soort pact met hem sluiten? Dat hij de slechte van zijn soort aan zou wijzen? Diep in gedachten was ze toen ze geklop op haar deur hoorde. Ze kwam overeind uit de keuken en liep naar de voordeur toe. Met een glimlach opende ze die voor Alex. "Hee, goedemiddag, kom binnen." Zei ze vriendelijk tegen hem en ze stapte aan de kant zodat hij langs haar heen kon lopen.

Alexios Evans

Hij kon al horen dat ze naar de deur toe kwam lopen en het verbaasde hem dus ook niet dat de deur open ging. Ze begroette hem heel vriendelijk en hij glimlachte daardoor direct. Ze stapte aan de kant en hij stapte langs haar naar binnen. ‘Hier, ik heb deze fles voor je meegebracht, ik denk dat je de smaak wel kunt waarderen.’ Zei hij tegen haar, nog steeds met een glimlachje op zijn gezicht. Hij voelde zich duidelijk ietsje meer op zijn gemak met haar na gisteren, nu hij het gevoel had haar een beetje te kennen. Hij keek weer rond in het huis, hij had ook wat gereedschap meegenomen zodat hij alles wat hij nodig had in de buurt had. ‘Zal ik meteen maar even bij de meter kast gaan kijken? Dan kan ik een beetje inschatten hoe veel werk het gaat zijn..’ stelde hij voor. Hij zou dan waarschijnlijk redelijk snel kunnen zien of hij er de hele avond mee bezig zou zijn of dat het met een uurtje wel klaar was.

Lilian Nova

Hij had zelfs wat voor haar meegenomen. Nog nooit had ze verhalen van haar ouders gehoord dat een vampier zo oprecht en vriendelijk was. Ze snapte er vrij weinig van, maar ze pakte de fles wel van hem aan. "Wat aardig van je, dankjewel." Zei ze tegen hem. Ze keek even naar haar eigen kleren, ze was net al even bezig geweest met het stof verwijderen uit één van de kamers en je zag duidelijk aan haar dat ze onder het stof zat. Hij wilde meteen in de meterkast kijken. "Natuurlijk." Zei ze. Onder de trap zat een kast met daarin de meterkast. Ze opende die met een oude sleutel en keek er zelf ook even naar. Het zag er behoorlijk gedateerd uit. Dat was duidelijk.
"Alex, ik ben gisteren niet helemaal eerlijk tegen je geweest." Begon ze maar meteen tegen hem en ze keek hem even doordringend aan. Ze kon het beter maar meteen vertellen, dan waren ze daar gewoon vanaf en dan konden ze zelf beslissen op welke manier hun paden daarna zouden kruisen.

Alexios Evans

Ze bedankte hem voor de fles en hij kon aan haar zien dat ze dat niet helemaal verwacht had. Daardoor was hij helemaal blij dat hij het wel gedaan had. Ze leek het namelijk wel echt te kunnen waarderen en dat deed hem goed. Ze wilde hem ook meteen de meterkast laten zien en hij liep met haar mee, ze opende de kast en hij liet zijn blik er even overheen glijden. Dit was vrij ouderwets. Het zou het slimste zijn om meteen alles te vervangen. Dat was iets wat hij kon, maar het zou wel eventjes tijd gaan kosten. Maar dan had ze er later de minste problemen mee, omdat alles gewoon netjes vernieuwd zou zijn. Hij wilde dat net tegen haar gaan zeggen toen ze opeens zijn naam noemde. Hij keek op naar haar, ze keek hem nogal doordringend aan en hij staarde in haar ogen. Ze zei dat ze niet helemaal eerlijk geweest was. Waar kwam dit opeens vandaan? ‘Niet?’ Herhaalde hij nu, hij begreep de situatie duidelijk niet zo heel erg goed. Waar had ze over gelogen? Hij merkte dat hij zich direct minder op zijn gemak voelde en hij werd zich opeens gigantisch bewust van zijn omgeving. Hij hoorde helemaal niets, dus er waren geen andere in huis. Hij keek nu ook langzaam om naar de deur, hij zou zo weg zijn als het nodig was. Hij kon haar makkelijk aan, maar toch voelde dit niet helemaal goed op deze manier.

Lilian Nova

Hij staarde haar aan en herhaalde één van haar woorden. Ze schudde langzaam haar hoofd en bleef naar hem kijken. Ze haalde even diep adem. Waarom deed ze dit ook alweer? Oh omdat ze altijd zo eerlijk was. Toch bleef ze wel treuzelen.
"Ten eerste wil ik je zeggen dat ik je niets aandoe, althans, als jij mij ook niets doet." Ze had voor de zekerheid wel een houten staak in haar achterzak zitten.
"Ik kom uit een familie van vampierjagers. Dat is het werk van mijn familie en het werk dat ik moet voortzetten eigenlijk. En gisterenavond heb ik toen ik je telefoonnummer aanpakte gemerkt dat jij een vampier bent." Heel even keek ze naar de grond en daarna keek ze hem weer recht in zijn ogen aan.
"Ik wil er niets mee doen, je bent echt heel vriendelijk en aardig. Ik denk ook dat je niet zo heel veel kwaad in je hebt eigenlijk." Dat kon ze natuurlijk mis hebben, maar ze hoopte dat ze gelijk had.
"Misschien kunnen we samen tot een regeling komen? Ik moet nou eenmaal wel vampiers aanleveren hogerop." Zei ze zo onschuldig mogelijk.

Alexios Evans

Toen hij haar herhaalde schudde ze haar hoofd om aan te geven dat ze niet eerlijk was geweest, daarna haalde ze diep adem. De spanning in zijn lichaam nam daardoor nog veel meer toe, ook omdat hij geen idee had wat hij nu moest verwachten en hij zich totaal niet op zijn gemak voelde op deze manier. Misschien had hij hier nooit binnen moeten komen. Zodra hij die houten pijl langs had zien vliegen had hij de beslissing moeten nemen om weg te blijven en hier nooit meer terug te komen, maar Lilian had zo vriendelijk tegen hem gedaan. Hij had geen moment een slecht gevoel bij haar gehad, terwijl hij daar toch echt wel heel alert op was. Blijkbaar niet echt alert genoeg. Ze zei dat ze ten eerste wilde zeggen dat ze hem niets aan zou doen, als hij haar niets aan deed. Waar kwam dat nou weer vandaan? Hij was niet van plan haar iets aan te doen, totaal niet juist. Dat wilde hij niet. Hij wilde niemand iets aandoen, maar dat was voor hem nogal onnatuurlijk. Het was een constant gevecht met zichzelf. Ze bleef eventjes stil, om uiteindelijk dan toch uit te spreken wat er aan de hand was. Ze kwam uit een familie van vampierjagers, het was het werk dat ze moest voorzetten en gisterenavond had ze gemerkt wat hij was toen ze zijn hand had aangeraakt. Ze keek kort naar de grond en hij moest het nieuws even tot zich door laten dringen. Ze keek hem weer recht aan en ze zei nu dat ze er niets mee wilde doen, ze vond hem vriendelijk en aardig en ze had het idee dat hij niet zo veel kwaad in zich had zitten. Blijkbaar had ze dan wel de moeite genomen om een beeld van hem te vormen en niet direct af te gaan op wat hij was. ‘Ik… euh… weet niet zo goed wat ik moet zeggen.’ Zei hij uiteindelijk zachtjes tegen haar, omdat ze hem nogal overviel. Moest hij zeggen dat ze gelijk had? Hij wist niet of hij die woorden wel hardop kon uitspreken. Moest hij zeggen dat hij niets met haar te maken kon hebben door haar beroep? Eigenlijk wel, maar ook die woorden kreeg hij niet uitgesproken. Ze gaf aan hem niets aan te doen, zolang hij haar niets aandeed. ‘Ik… eh… was niet van plan om je iets aan te doen.’ Zei hij dus, zodat dat wel duidelijk was. Als hij dat had willen doen, had hij daar gisterenavond alle tijd al voor gehad. Hij wist dat hij niets kon beloven. Het kon zomaar ineens fout gaan. Hij deed er alles aan om het te voorkomen, maar het gebeurde wel. Soms kon hij niet compleet tegen zijn instinct in gaan. Maar dat moest Lilian ook weten. Waarschijnlijk wist ze dat ze gevaarlijk liep, elke seconde die ze met hem doorbracht. Ze vroeg nu of ze samen tot een regeling konden komen, ze moest wel vampiers aanleveren. Ze zei het alsof het niets was. Hij staarde haar nu verbaasd aan. ‘Je wilt…. Je wilt dat ik mijn eigen soort verraad?’

Lilian Nova

Ze had hem duidelijk behoorlijk van zijn stuk gebracht door haar woorden. Stiekem vond ze dat wel grappig eigenlijk. Een vampier van zijn stuk brengen. Dat gebeurde niet zo heel erg vaak. Hij zei dat hij niet van plan was om haar wat aan te doen. Dat vond ze wel fijn om van hem te horen. Dan was dat in ieder geval uitgesproken en duidelijk voor elkaar. Ze leunde tegen het deurtje van de meterkast aan. Blijkbaar wilde hij zijn eigen soort niet verraden.
"Het hoeft niet, het was maar een voorstel." Zei ze eerlijk tegen hem. "Ik vind het eigenlijk wel jammer dat we beide zijn zoals we zijn. Ik denk dat ik het best goed met je kan vinden." Ze glimlachte hem lichtelijk even toe en keek hem aan. Het was wel een beetje vreemd en de sfeer voelde ook heel erg anders aan dan voorheen.

Alexios Evans

Ze zei eerlijk dat het niet hoefde, het was maar een voorstel geweest. Hij knikte nu langzaam. ‘Ik moet hier even over nadenken.’ Zei hij zachtjes. Ze had heel duidelijk aangegeven dat ze wel vampiers zou moeten aanleveren en hij had liever een beetje inspraak in wie dat dan waren zonder dat ze zomaar zijn soortgenoten zou gaan afmaken. Niet iedereen was slecht. Er zaten een aantal best goede tussen. Vrienden van hem. Als hij ze kon beschermen door met haar mee te werken en hij zo de slechte kon laten verdwijnen, was dat misschien nog niet zo verkeerd, maar hij was duidelijk niet heel erg enthousiast over het idee. Ze zei dat ze het jammer vond dat ze allebei zo waren, want ze dacht dat ze het best goed met hem kon vinden. Daardoor glimlachte hij voor het eerst weer een beetje, al was zijn gezicht nog steeds lichtelijk gespannen. ‘Ik vind dat ook jammer.’ Gaf hij wel toe. ‘Ik denk dat we het beste de hele meterkast kunnen vervangen, dan zal ik daarna de kabels nalopen.’ Zei hij nu, omdat hij duidelijk even tijd nodig had om dit tot zich door te laten dringen. Hij wierp nog een blik op alle bedrading en daarna keek hij haar weer aan. Hij had nu wel direct duizend vragen voor haar, hij vroeg zich vooral af of ze niet bang voor hem was. Of ze het niet erg vond dat hij zo bij haar in huis stond. Dat hij zo lang bij haar in de buurt was.

Lilian Nova,

Hij zei toch niet meteen nee, hij wilde er even over nadenken. Ze knikte hierdoor eventjes. Dat kon ze ook wel begrijpen. Dit kwam allemaal hartstikke uit de lucht vallen voor hem en ze snapte wel dat dat moeilijk was. Hij vond het ook jammer dat ze zo waren en daarna begon hij over de meterkast.
Ze begon hierdoor zacht te lachen. "Wat een aanpak, gewoon weer serieus doorgaan over de meterkast." Lachte ze hem toe en ze schudde haar hoofd een beetje. "Ja vervang dat hele ding maar."
Hij keek haar later weer aan. "Wat wil je weten?" Vroeg ze aan hem. Hij zat duidelijk met vragen en dat was ook helemaal niet erg. Hij mocht best dingen aan haar vragen die hij wilde weten, dat vond ze echt geen enkel probleem. Het was ook gewoon een vreemde situatie.
"Wist je dat trouwens sowieso niet toen je dit huis binnen stapte? Waren mijn ouders zo voorzichtig geweest met hun geheim?" Was ze nu zelf ook eigenlijk wel nieuwsgierig naar hem.

Alexios Evans

Ze leek het niet erg te vinden dat hij er eventjes over na moest denken, ze leek er begrip voor te hebben. Ze was sowieso best oké tegen hem, gezien het feit dat ze nu wist wat hij was. Ze was gisteren ook aardig geweest, maar ze was er dus pas later achter gekomen wat hij was, het had eigenlijk niet echt veranderd hoe ze tegen hem deed. Dat was hij niet gewend. De meeste mensen zouden er nooit achter komen wat hij was, maar als ze daar wel achter kwamen, zouden ze echt niet meer normaal met hem omgaan. Ze moest lachen toen hij verder ging over de meterkast, hij grijnsde nu zelf ook weer zwakjes. Ze zei dat hij het hele ding mocht vervangen en daardoor knikte hij even. ‘Dan zal ik dat doen.’ Zei hij. Hij was hier nu toch en als ze hem iets aan had willen doen had ze eerder ook al een poging kunnen doen, hij geloofde wel dat ze het niet zou doen, zolang hij niets deed dan. Toen hij naar haar staarde had ze duidelijk door dat hij een hele hoop vragen had, want ze vroeg nu aan hem wat hij wilde weten. ‘Ben je niet bang voor mij? Vind je het niet erg dat ik hier ben?’ Vroeg hij haar nu, omdat dat voor nu de belangrijkste vraag was. Ze vroeg nu aan hem of hij het niet wist toen hij dit huis binnen gestapt was. Of haar ouder zo voorzichtig waren. ‘Ik wist van je ouders.’ Gaf hij toe. ‘Tenminste, ik had sterke vermoedens.’ Voegde hij er aan toe. ‘Het is nooit hardop uitgesproken, niet zoals nu tussen ons. Bovendien heb ik mij altijd een beetje afzijdig gehouden van dit soort dingen. Ik weet dat er een hoop soortgenoten zijn die mensen met jullie beroep graag uitroeien, maar ik ben niet zo. Iemand die mij niets doet, doe ik zelf ook liever niets aan.’ Gaf hij eerlijk toe.

Lilian Nova

Haar lach was blijkbaar niet zo aanstekelijk als ze had verwacht, hij grijnsde wel, maar het was maark zwakjes. Hij zou voor haar de meterkast vervangen en daar was ze heel erg blij mee. Dan zou het licht boven ook weer werken.
Hij wilde weten of ze niet bang voor hem was of dat ze het erg vond dat hij hier was. "Nee, totaal niet eigenlijk. Je komt ook niet dreigend over ofzo, als ik het niet gemerkt had dan dacht ik gewoon dat je een mens was en dan had ik daar ook heilig in geloofd." Zei ze hem nu met een glimlach. Hij gaf aan dat hij wel wist van haar ouders of in ieder geval sterke vermoedens had.
"Was het dan niet een beetje dom van je om mij te helpen dan?" Ze bracht het plagend, maar ze vond het niet echt heel erg verstandig van hem.
"Ja, ze zijn ook vermoord. Dat is het nadeel van ons. Wij zijn niet sneller of sterker. Wel dan een gemiddeld mens, maar niet dan een vampier." Zei ze tegen hem. Hij was eerlijk en gaf aan dat hij iemand die hem niets deed, hij ook liever niets aandeed. "Dat hebben we dan gemeen met elkaar. Daarom wil ik dit beroep ook niet doen. Kijk, als iemand me aanvalt, dan zal ik echt wel terugvechten en misschien zelfs doden, maar zolang ik met rust gelaten word.. tja..." Ze zuchtte eventjes.

Alexios Evans

Ze gaf aan dat ze totaal niet bang voor hem was, ze zei dat hij niet dreigend over kwam, als ze het niet gemerkt had, had ze echt gewoon gedacht dat hij een mens was en daar heilig in geloofd. ‘Op zich is dat goed voor mij om te horen, want dat is ook wel een beetje mijn bedoeling.’ Zei hij. Hij kon dreigend zijn, zonder twijfel, maar over het algemeen kwam hij liever over als een doodnormaal mens. Daar deed hij dan ook keihard zijn best voor, al jaren. Het ging niet zomaar, het vroeg best wel veel van hem. Ze vroeg plagend of het niet een beetje dom van hem was om haar te helpen, waardoor hij nu toch nog grijnsde. ‘Eigenlijk wel. Op het moment dat er een houten pijl door de lucht vloog had ik eigenlijk moeten omdraaien en wegrennen, maar je leek mij vriendelijk en redelijk onschuldig, ik wil mensen niet zomaar beoordelen. Ik wil iedereen helpen die dat nodig heeft.’ Zei hij eerlijk tegen haar. Ze gaf toe dat haar ouders vermoord waren, dat het nadeel was dat ze niet sterker waren dan vampiers. Ze deelde ook zijn idee, ze wilde niemand iets aandoen die haar niets aandeed, waardoor hij knikte. ‘Maar je hebt geen keuze?’ Vroeg hij nu, omdat ze al had aangegeven dat ze eigenlijk dit werk moest doen. Hij zette alle stroom nu uit, om daarna langzaam de bedrading en de oude meterkast los te halen, zodat hij dat straks allemaal kon gaan vernieuwen.

Lilian Nova

Hij vond het wel fijn om te horen dat ze in feite gewoon dacht dat hij een mens was. Het was ook een beetje zijn bedoeling geweest.
"Hoe ben je eigenlijk zo geworden? En hoe lang ben je al zo?" Vroeg ze nu. Ze had toch nog aardig wat vragen voor hem en ze stelde ze ook gewoon lekker direct, als hij geen antwoord wilde geven dan deed hij dat vast niet.
Hij zei dat het eigenlijk wel een beetje dom was, maar ze leek hem vriendelijk en redelijk onschuldig. Hij veroordeelde niet zomaar iemand. Het liet haar glimlachen, dat was wel aardig van hem om te horen. Hij vroeg of ze een keuze had.
"Nou nee, ze verwachten dat ik af en toe iemand aanlever. Daarbij wordt de drang wel steeds sterker, hoe langer ik niets doe." Zei ze eerlijk tegen hem. In een keer was het donker in het huis. Hij had de stroom uitgeschakeld.
"Kan je wel gewoon zien in het donker?" Zelf zag ze bijna niets.

Alexios Evans

Hij was dus niet de enige die nog een hoop vragen had, want ze vroeg nu aan hem hoe hij zo geworden was, hoe lang hij al zo was. Dat liet hem zwakjes glimlachen. Meestal werd hij niet zo ondervraagd, de meeste mensen wilden niets meer met hem te maken hebben als ze wisten wat hij was. Dan was hij ook nog eens gedwongen om ze af te maken, zodat ze het niet verder zouden vertellen. Bij haar was dat niet nodig, omdat ze allang op de hoogte was geweest van het bestaan van zijn soort. ‘Ik gok dat ik nu zo’n driehonderd jaar zo ben. Als je het precies wilt weten, zal ik dat moeten uitrekenen.’ Zei hij, met een zwakke grijns op zijn gezicht. Toch was het wel de waarheid. ‘En hoe ik zo geworden ben…. Dat is een beetje een lang verhaal.’ Gaf hij toe. ‘Ik was zo’n vijfentwintig jaar oud toen er een oorlog uitbrak in het gebied waar ik woonde. Ik vocht mee, maar raakte ernstig gewond. Het volgende wat ik mij kon herinneren was hoe ik wakker werd en veranderd was. Achteraf bleek dat ze een heel leger van onze soort maakten, om de oorlog te kunnen winnen.’ Legde hij haar uit. Dat was wel vaker in de geschiedenis gebeurd, omdat een leger van vampiers niet te verslaan was. Alleen ook niet echt te controleren. Dat maakte het gevaarlijk. Hij herinnerde zich nog hoe hij na de oorlog terug naar huis was gekeerd. Naar zijn vrouw en kinderen. Ondanks dat het eeuwen geleden was, herinnerde hij zich nog goed hoe dat er aan toe was gegaan. Niet al te best. Tot op de dag van vandaag deed het hem pijn als hij er aan terug dacht. Ze vertelde hem dat ze niet zomaar kon weigeren, ze moest af en toe iemand aanleveren, dat werd van haar verwacht. De drang werd ook steeds sterker, hoe langer ze niets deed. ‘Niet iedereen van mijn soort is slecht. Er zijn anderen zoals ik, die graag een zo normaal mogelijk leven leiden.’ Zei hij zachtjes tegen haar. Toen hij de stroom uitgeschakeld had ging hij gewoon verder, tot ze opeens vroeg of hij kon zien in het donker. ‘Oh, ja, dat kan ik… ik had het misschien even moeten zeggen.’ Zei hij nu, met een grijnsje op zijn gezicht. ‘Het is voor mij geen enkel probleem, soms heb ik het gevoel beter te kunnen zien in het donker dan in het licht.’ Legde hij uit.

Lilian Nova

Hij dacht dat hij ongeveer driehonderd jaar oud was. Ze floot even, dat was een flinke tijd al. Ze zou niet weten wat ze met zo'n lang leven zou moeten doen. Hij was blijkbaar arts geworden. Best knap vond ze. Hij gaf aan dat hij in de oorlog is veranderd. Hij wist niet precies meer hoe. Hij was in een keer zo. Ze knikte eventjes, ze begreep het redelijk.
"Nee, ik weet dat niet iedere vampier slecht is, net zoals wij niet allemaal slecht zijn. Maar toch moeten we reageren zoals de natuur ons gemaakt heeft. Dat kan heel vervelend zijn." Vertelde ze aan hem.
Hij kon wel zien in het donker, ze glimlachte even schaapachtig en wachtte af tot hij het licht weer zou aanzetten, dan kon ze beginnen met eten koken. "Hmm dat snap ik wel, jullie zijn toch een beetje wezens van de nacht." Zei ze tegen hem nadenkend.

Alexios Evans

Hij grijnsde toen ze even floot, het was inderdaad ook al een hele tijd. ‘Er zijn vampiers nog eeuwen ouder dan ik.’ Zei hij tegen haar. ‘En er zijn er een hoop die een stuk jonger zijn. Maar ik heb het gevoel dat het steeds ietsjes minder wordt. Mensen worden minder snel veranderd dan vroeger en jonge vampiers zijn niet zo sterk, die houden het vaak ook niet lang vol.’ Vertelde hij haar. Ze gaf aan dat ze wist dat niet elke vampier slecht was, maar toch moesten ze reageren zoals de natuur hun gemaakt had. Dat kon heel vervelend zijn. Hij knikte langzaam. ‘En als ik je vertel wie er wel slecht zijn, dan zou je liever die willen pakken dan de goede?’ Vroeg hij nu zachtjes. Dat had hij liever, al wist hij nog niet zeker of hij zich hier überhaupt wel in wilde mengen. Dat was iets wat hij nog niet zeker wist, maar feit was wel dat hij het leuk vond om tijd met Lilian door te brengen, ook al kende hij haar pas net. Toen hij vertelde over het kijken in het donker gaf ze aan dat ze het wel begreep, ze waren toch een beetje wezens van de nacht. Daardoor grijnsde hij weer. ‘Ik werk meestal gewoon in de nacht hoor, zo spannend is het niet.’ Zei hij. Niet altijd, want ook hij gedroeg zich echt wel eens als een vampier, maar over het algemeen werkte hij door in de nacht. Hij zorgde dat hij alles los had, om daarna weer de stroom aan te zetten, zodat ze iets kon zien. ‘Ik zal even voorbereiden wat ik nodig heb voor straks en ik loop de bedrading even na, dan moet straks wel de stroom er weer eventjes af.’ Legde hij uit. ‘Ik denk dat ik het vanavond af kan krijgen.’

Lilian Nova

"Ja precies en dan ook nog de originele vampiers." Zei ze tegen hem en ze knikte eventjes. Er waren wel steeds minder jonge vampiers, mensen werden minder snel veranderd en ze hielden het ook minder lang vol. "Heb jij wel eens iemand veranderd? Misschien een geliefde of zo?" Klonk haar stem nieuwsgierig. Eigenlijk wel bizar dat ze hier gewoon een gesprek over hadden alsof het de normaalste zaak van de wereld was.
Hij wilde met een zachte stem weten of ze alleen de slechte vampiers zou pakken als hij haar dat zou vertellen. "Ja, dan zou ik alleen voor die gaan." Knikte ze met volle overtuiging. Ze was echt niet iemand die de wezens van de aardbodem wilde vagen. De meeste konden er niets aan doen dat ze zo waren. Hij werkte meestal in de nacht zo spannend vond hij het niet. Ze haalde daardoor even haar schouders op.
Niet veel later was het weer licht en ze keek hem weer aan. Hij zou alles voorbereiden en dan =moest straks de stroom er weer even af. Hij dacht die avond nog klaar te zijn. "Geweldig!" Zei ze gemeend tegen hem. "Zal ik dan maar wat te eten voorbereiden? Of hoef je eigenlijk niet?" Wilde ze van hem weten. Ze was stiekem ook wel nieuwsgierig of hij van mensen dronk of op een andere manier zichzelf zou voorzien.