Saving Wateranda

Ravanna Katar

"Waarom zou dat zo zijn? Je doet sowieso goed, je helpt Uitverkorenen met gevaar voor jezelf." Sprak ze hem met een zwak glimlachje toe. Ze vond het heel bijzonder, hij zou ook kunnen weigeren, of misschien kon dat wel niet eens, ze wist het niet.
Hij dekte de tafel en al gauw zette hij de pan met de gebakken eitjes op tafel. Ze grijnsde naar hem toen hij naar haar knipoogde en pakte hongerig een ei uit de pan.

Devon Nomad

'Niet omdat ik dat zo graag doe,' gaf hij nu eerlijk toe. 'Bij jou wel, ik wil jou graag helpen en beschermen, maar ik vind het niet echt ontzettend leuk,' zei hij zacht tegen haar. Hij pakte zelf ook een ei en hij pakte wat brood, het smaakte hem goed, hij had flink wat honger nu, al kwam dat ook door de afgelopen nacht. Meestal kreeg hij wel honger als hij lang op was. Hij at van het eten en toen hij klaar was keek hij weer op naar haar.

Ravanna Katar

Hij gaf aan dat hij het niet graag deed en daardoor knikte ze een beetje, dat begreep ze ergens ook wel, hij kreeg ook zoveel mee van haar gevoel en al dat soort dingen. Ze glimlachte wel toen hij aangaf dat hij het bij haar wel graag deed, hij wilde haar helpen en beschermen.
'Ik begrijp het ook wel, gelukkig bedoel je het wel goed." Sprak ze hem zachtjes toe met een kleine glimlach. Hij pakte zelf ook wat te eten en wanneer ze klaar was, keek ze weer recht in zijn ogen.

Devon Nomad

Hij bleef strak naar haar kijken, zijn blik wel ontspannen, maar het was leuk om in haar ogen te kijken, ook nu voelde hij de magie tussen hun. Dat zou alleen maar sterker worden. Dat maakte het voor hem ook lastig om afstand te houden, het trok hem gewoon aan en Ravanna was zeker niet onaantrekkelijk. 'Zullen we oefenen met het water? En dan kan jij oefenen om te zeggen dat je het niet fijn vindt als ik iets doe in plaats van mij te bekogelen,' zei hij met een grijnsje op zijn gezicht.

Ravanna Katar

Ze voelde de magie borrelen tussen hun twee, het was een heerlijk gevoel eigenlijk, maar aan de andere kant ook wel beangstigend. Hij vroeg of ze zouden gaan oefenen met het water, dan kon zij leren om te zeggen wanneer hij iets deed wat ze niet fijn vond, in plaats van hem te bekogelen. Ze werd lichtelijk rood door deze woorden, maar grijnsde wel eventjes.
"Ik zal mijn best doen." Sprak ze tegen hem. Ze pakte zelf al weer een glas met water en zette die op tafel neer. Ze dacht na over wat ze de vorige dag gedaan had en daardoor maakte ze een bepaalde beweging met haar hand, het water bevroor binnen een paar seconden. Even grijnsde ze daardoor.

Devon Nomad

'heel goed, dan zal ik mijn best doen om niet boos te worden,' zei hij grijnzend tegen haar. Ze pakte het glas en zette het op tafel, ze liet het bevriezen en het ging heel snel, daardoor keek hij haar even trots aan. 'Je doet het goed, zo zie ik het graag,' zei hij tegen haar. Hij liet het ijs weer ontdooien en daarna keek hij haar aan, het water verdween uit het glas en gleed daarna over de tafel naar haar toe.

Ravanna Katar

"dat is fijn." Lachte ze hem toe toen hij aangaf dat hij zijn best zou doen om niet boos te worden. Hij gaf aan dat ze het goed deed en dat hij het graag zo zag.
"Het kost me bijna geen moeite..." Ze was er nog steeds wel een beetje verbaasd over. Ze zag hoe hij het water weer ontdooide en daarna gleed het water over de tafel haar kant op. Ze probeerde om het gewoon tegen te houden, maar in plaats daarvan verdampte het water ineens. Ze grijnsde eventjes, ze begreep er vrij weinig van, maar het was wel grappig.

Devon Nomad

'Dat is de bedoeling, het is goed,' zei hij grijnzend tegen haar. Ze liet het verdampen en daardoor schudde hij zijn hoofd. 'Dat was niet de bedoeling hé,' zei hij lachend. Hij pakte nieuw water en hij zette het glas weer voor haar op tafel, daarna pakte hij weer haar hand vast, nu schoot het water in één keer omhoog, het vloog door de hele kamer heen, zonder iets aan te raken en daarna schoot het hard terug in het glas, dat stond te trillen op tafel.

Ravanna Katar

Hij gaf aan dat het de bedoeling was dat het makkelijk ging. Daardoor glimlachte ze hem eventjes toe. Hij schudde zijn hoofd toen ze het water liet verdampen, dit was namelijk niet de bedoeling.
"Ik hield het toch tegen?" Vroeg ze hem met een grijns. Hij pakte weer een nieuw glas en pakte daarna haar hand vast. Ze staarde verbaasd naar het water, ze deed niet eens wat... Daarna pakte ze zijn hand steviger vast en begon ze zich iets te concentreren, meteen begon alles te schudden en ze liet daardoor gauw de hand van Devon weer los en staarde hem verbaasd aan.

Devon Nomad

'Dit is goed. Niet schrikken van wat je doet. als je iets voelt probeer je in jezelf te achterhalen wat het gevoel is, dan probeer je de controle te vinden. Dat is het belangrijkste hier in.' zei hij zachtjes, daarna pakte hij voorzichtig haar hand weer vast en hij streek met zijn vingers over haar huid om haar weer helemaal rustig te krijgen op die manier. ' Je doet het echt heel erg goed hoor.' zei hij glimlachend tegen haar, want dat vond hij echt.

Ravanna Katar

Hij gaf aan dat het goed was, ze moest niet schrikken maar achterhalen waar het vandaan kwam. Dan kon ze de controle zien te vinden. Ze knikte langzaam eventjes. "Het is best moeilijk dat de kleinste dingetjes nu ineens zoveel betekenis hebben, zoveel meer teweeg brengen." Gaf ze zachtjes aan en ze ademde even diep in. Hij zorgde ervoor dat ze weer wat rustiger werd en daarna gaf hij aan dat ze het echt heel erg goed deed.
"Ben ik gemiddeld vergeleken met die andere twee of beter?" Vroeg ze nu aan hem. Ze wilde namelijk wel ongeveer weten hoeveel kans ze maakte, hoe beter ze was, hoe meer kans ze had.

Devon Nomad

'Dat begrijp ik, maar dat wordt vanzelf beter, echt. Het zal steeds wat makkelijker en natuurlijker gaan, je zal steeds meer controle krijgen over alles. Je doet het goed, je leert sneller dan die andere twee.' zei hij tegen haar, hij glimlachte even en daarna liet hij haar los. ' We moeten binnenkort een keertje buiten oefenen. Dan vertrekken we als het donker is het moeras in.' zei hij nu tegen haar. Het zou voor haar ook fijn zijn om weer even buiten te kunnen komen, waarschijnlijk.

Ravanna Katar

Hij begreep het, maar het werd vanzelf beter en dan zou het steeds makkelijker en natuurlijker gaan. Daardoor knikte ze eventjes. Ze was best wel enthousiast hierover en ze vond het heel erg leuk en spannend allemaal. Al was het wel bangstigend wat haar uiteindelijke doel was. Ze zou de wereld moeten redden..
Hij gaf aan dat ze binnenkort naar buiten gingen, dan gingen ze in het donker het moeras in. "Leuk, ik wil heel erg graag weer naar buiten." Grijnsde ze hem toe met twinkelende ogen.

Devon Nomad

'Ik snap wel dat je het leuk vindt om weer even weg te kunnen, maar we moeten wel echt heel voorzichtig doen. Ik wil niet dat je iets overkomt, dus we moeten oppassen. als het een beetje goed lukt kunnen we ook vaker oefenen buiten, dat helpt alleen maar mee, we kunnen daar grotere dingen oefenen, meer water.' zei hij met een glimlachje tegen haar. Hij streek heel langzaam over haar hand, de aanraking was gewoon super fijn en het gaf hem een soort van rust. Het was een heel bijzonder gevoel, alsof het zo hoorde te zijn.

Ravanna Katar

Hij snapte dat ze het leuk vond, maar ze moesten wel heel voorzichtig doen en als het ging, konden ze zelfs vaker buiten oefenen. Ze grijnsde daardoor met een vrolijke blik in haar ogen.
"Maar kunnen we onszelf dan niet onzichtbaar maken ofzo? Dan ziet niemand ons en kunnen we gewoon ons gang gaan buiten. Dan zou ik zelfs overdag naar buiten kunnen." Sprak ze hem opgetogen toe met een grijns. Hij streelde over haar hand heen en ze liet het toe, het was fijn, het zorgde voor een vrolijk en rustgevend gevoel.

Devon Nomad

"Zo makkelijk is dat niet. Het is nogal heftig om dat vol te moeten houden en al helemaal als je ook nog eens intensief moet trainen op andere dingen. het is dan beter om dat niet te doen, of als je alles echt een stuk beter onder controle hebt. Anders gaat het fout, het is ook nogal gevaarlijk.' zei hij zacht tegen haar. Ze leek echt helemaal rustig te worden en na een tijdje hield hij toch op, want hij kreeg zo wel echt de neiging om verder te gaan.

Ravanna Katar

Hij gaf aan dat het niet zo makkelijk was en het was heftig, ook omdat ze tegelijkertijd moest trainen. Ze knikte daardoor een beetje, dat was ergens ook wel weer logisch.
"Jammer hoor, maar ik durf te wedden dat ik het met een paar maanden trainen wel kan." Sprak ze als uitdaging naar hem uit. Ze wist nu dat ze beter was dus die uitdaging durfde ze wel aan. Hij liet haar hand los na een tijdje en ze glimlachte hem eventjes toe.

Devon Nomad

'Als je op deze manier doorgaat misschien nog wel sneller.' zei hij met een grijnsje op zijn gezicht tegen haar, omdat het best wel zou kunnen dat het snel ging. Ze was echt goed en het ging steeds beter, dus het kon echt wel zo zijn dat ze het snel kon. ' Misschien is het slim om zo vast een paar uurtjes te slapen, dan kunnen we in de nacht lekker doortrainen, het zou zonde zijn als het niet lukt omdat je eigenlijk moe bent. Dat moeten we niet hebben.' zei hij tegen haar.

Ravanna Katar

Ze grijnsde vrolijk toen hij aangaf dat wanneer ze op deze manier doorging, ze het misschien wel sneller zou leren nog dan binnen een paar maanden. Dat vond ze heel erg leuk om te horen. Hij dacht ook dat het slim was om eventjes te gaan slapen, dan konden ze in de nacht door trainen en het was zonde als het niet ging omdat ze te moe was. Daardoor knikte ze eventjes. "Ja, je hebt helemaal gelijk." Knikte ze hem nu met een glimlach toe.
'Slaap lekker dan." grijnsde ze en ze liep naar de slaapkamer terug. Ze kon alleen niet in een keer in slaap komen, daarom had ze na een tijdje een heel oud boek gevonden waar ze geïnteresseerd in begon te lezen. Wat ze las verbaasde haar.
Zou Devon dit uberhaupt wel weten? ze begon verder te lezen met een frons in haar voorhoofd.

Devon Nomad

Ze liep naar haar slaapkamer en hij deed hetzelfde, hij kroop in bed en na een tijdje wakker te hebben gelegen, zakte hij uiteindelijk in slaap. Hij droomde onrustig, wild, daarom sliep hij ook niet echt heel erg goed. Het zweet blonk op zijn voorhoofd en hij draaide helemaal heen en weer, zijn borstkas ging heftig op en neer omdat hij nogal paniekerig ademde, maar hij werd niet echt wakker uit de akelige droom.

Ravanna Katar

Ze staarde nog een tijdje naar de bladzijde van het boek en schudde haar hoofd een klein beetje, wat was dit toch weer iets voor onzinnigs... toch wist ze diep van binnen wel dat het waar was... ze voelde het, het was echt zo.
Na een tijdje voelde ze een soort doffe pijn, paniek, haar ademhaling stokte af en toe. Langzaam kwam ze overeind en opende ze langzaam de deur van de slaapkamer van Devon. Hij was in paniek en leek te dromen. Ze kwam voorzichtig dichterbij en legde haar hand op zijn voorhoofd.

Devon Nomad

Toen hij een zachte aanraking voelde werd hij iets rustiger en hij opende zijn ogen, hij keek in het gezicht van Ravanna. Wat deed die hier? daarna realiseerde hij zich dat ze waarschijnlijk last had gehad van zijn onrust en hij kwam iets overeind. 'Sorry, hield ik je wakker?' Vroeg hij nu zacht en wat schor aan haar. Dat was helemaal niet zijn bedoeling geweest, maar hij had het echt helemaal niet door en ook niet in de hand. Hij kon er ook niks aan doen.

Ravanna Katar

Gelukkig werd Devon al wel erg snel wakker en hij bood zijn excuses aan. "Ik was nog wakker, maar ik werd kortademig, ik denk dat ik nu langzaam ook jouw gevoel meekrijg." Fluisterde ze hem zachtjes toe. "Nog wat... ik heb gelezen dat we hier helemaal niets aan kunnen doen, het is zo dat Uitverkorene en begeleider aan elkaar gebonden worden, op zo'n manier dat ze verliefd worden op elkaar." Mompelde ze nu, je merkte aan haar dat ze het niet heel leuk vond.

Devon Nomad

'Dat vind ik heel vervelend. Ik wil niet dat je last hebt van mijn gevoel.' zei hij zacht tegen haar. Hij vond dat zelf ook echt heel vervelend, dus dat zou het voor haar waarschijnlijk ook zijn. Ze was wel nog wakker en had wat gelezen, door wat ze zei staarde hij haar even aan. Ze leek het ook nog eens verschrikkelijk te vinden, dat vond hij het ergste. 'Ik weet niet of ik dat kan.' Mompelde hij heel zacht. Het zou pijn doen als haar iets overkwam en dan kon hij ook geen afstand meer houden.

Ravanna Katar

"Het maakt niet uit, Devon, ik was toch nog wakker en je leek een verschrikkelijke droom te hebben." Sprak ze hem zacht toe en ze ging bij hem op het bed zitten.
Hij mompelde dat hij niet wist of hij het kon. "Dat weet ik zelf ook niet... maar we hebben geen keuze, Devon, het zal sowieso gebeuren, het is een soort natuurlijke aantrekkingskracht." Legde ze aan hem uit. Ze legde zachtjes haar hoofd tegen hem aan en voelde het, de warmte, het fijne gevoel... Als ze het toeliet was het ook eigenlijk echt wel een fijn gevoel.