Skyrim RPG

Koningin Destiney Hiddon

Hij schudde zijn hoofd en ze keek hem aan terwijl ze zachtjes op haar lip beet.
"Ik weet zelf ook niet wat ik ermee moet..." Mompelde ze zachtjes tegen hem en ze keek naar de grond.
"Jij kunt me wel uit die trance halen... omdat je zo belangrijk voor me bent. Wil je me alsjeblieft in de gaten houden? Alsjeblieft... wil jij ervoor zorgen dat ik niet meer ga?" Smeekte ze hem zachtjes en ze keek hem met tranen in haar ogen aan.

Koning Thobias Hiddon

Ze zei dat ze zelf ook niet wist wat ze er mee aan moest en door wat ze daarna zei ademde hij diep in. 'Ik kan het wel proberen, maar ik mag je niet eens meer aanraken, Destiney. Hoe moet ik je ooit tegenhouden? Je luistert niet meer naar mij... je loopt gewoon weg. Ik weet niet wat ik dan moet doen. Als ik achter je aan ga, loopt het toch weer uit op ruzie,' zei hij zacht. Hij had daar geen zin in, ze hadden al genoeg ruzie zonder die klote eieren, hij gooide ze het liefst gewoon weg, dan was het probleem opgelost.

Koningin Destiney Hiddon

Hij kon het wel proberen, maar hij mocht haar niet eens meer aanraken, hoe moest hij haar dan tegenhouden. Dat was wel zijn eigen schuld dat het niet meer kon... Ze keek naar de grond en snikte zachtjes.
"Je ziet het echt niet meer zitten met mij, of wel?" Vroeg ze met een trillende stem aan hem. "Het spijt me dat ik zo ben, dat die eieren een grip op mij hebben, dat ik bang ben en dat je me niet meer aan kunt raken..." Fluisterde ze.

Koning Thobias Hiddon

Door wat ze vroeg ademde hij langzaam in. 'Ik zie het nog wel zitten met jou en ik wil echt niet zomaar alles opgeven, maar ik zie even niet meer hoe wij nou verder moeten...' fluisterde hij eerlijk. Hij was het een beetje kwijt, hij was het gevoel kwijt, hoewel hij vreselijk veel van haar hield, maakte dit hem heel erg aan het twijfelen en dat was hij niet gewend. Het was een vervelend gevoel. 'Hoe moet ik je dan helpen? Moet ik je maar gewoon je gang laten gaan?' vroeg hij zacht. Hij wist helemaal niet of hij dat wel kon.

Koningin Destiney Hiddon

Hij zag het echt nog wel zitten met haar en hij wilde het ook niet zomaar allemaal opgeven, hij zag het alleen nu niet meer voor zich. ze knikte een klein beetje en luisterde naar zijn vraag.
"Nee, ik wil dat je me uit de trance haalt door me aan te raken wanneer ik dit weer gaat doen. Ik wil om de dag wel bij de eieren gaan kijken, maar wel wanneer ik bij mijn volledige bewustzijn ben." Sprak ze hem zachtjes en doordringend toe.

Koning Thobias Hiddon

Door wat ze zei knikte hij langzaam. 'Word je dan niet boos op mij?' vroeg hij zacht, want dat wilde hij niet, dan zou het zeker uitlopen op ruzie en dat konden ze echt niet meer gebruiken nu, want dan was de kans dat dit ooit goed kwam niet meer zo heel erg groot. Ze wilde er wel om de dag heen, hij wist niet zo goed wat hij er van moest vinden, maar voor nu besloot hij het maar te laten. 'Zullen we terug gaan? Thomas ligt daar alleen...' mompelde hij nu.

Koningin Destiney Hiddon

"Ik ben nooit boos op jou, ik ben alleen af en toe wat bang." Legde ze hem zachtjes uit. "Als je het een beetje lief doet, dan is er niets aan de hand." Fluisterde ze zachtjes tegen hem en ze keek hem weer aan. Hij wilde terug gaan met haar en ze knikte meteen eventjes.
"Ik hoop dat hij er niet veel van meegekregen heeft..." Mompelde ze zachtjes.

Koning Thobias Hiddon

'Dan zal ik mijn best doen om het een beetje lief te doen...' fluisterde hij nu, omdat hij dat echt wel graag wilde. Hij wilde niet constant boos op haar zijn of dat ze bang was voor hem, maar het leek soms alleen maar erger te worden en hij kon er niet goed tegen dat ze zo angstig reageerde, al had hij dat zelf gedaan. Het maakte hem vaak alleen nog maar kwader. Ze knikte en ze liepen samen terug, door wat ze zei slikte hij even. 'Ik hoop ook dat het meevalt.' fluisterde hij. Hij ging het huisje in en hij hoorde Thomas wel huilen.

Koningin Destiney Hiddon

"Dankjewel..." Klonk haar stem zacht tegen hem omdat hij zijn best zou doen om het een beetje lief te doen. ze hoorde Thomas huilen wanneer ze het huis in gingen en ze liep ongerust op hem af, gelukkig leek er vrij weinig met hem aan de hand te zijn en was hij gewoon wakker geworden. Ze pakte hem in haar armen en stelde hem zachtjes een beetje gerust.

Koning Thobias Hiddon

Ze ging naar Thomas toe en hij was al snel weer stil en in slaap, gelukkig was er verder niets aan de hand. Waarschijnlijk kon het ook niet heel veel kwaad om hem kort alleen te laten, maar hij had het toch vervelend gevonden. Hij liep langzaam naar Destiney toe, maar hij raakte haar niet aan. Hij vond het wel heel moeilijk, het was aardig lang geleden en hij kon er niet zo goed tegen, helemaal niet zelfs.

Koningin Destiney Hiddon

Thomas sliep al heel erg gauw weer en ze legde hem zachtjes terug in zijn bedje. Daarna draaide ze zich om naar Thobias en keek ze hem aan.
"Ik houd van je, lieve Thobias..." Fluisterde ze heel erg zachtjes tegen hem. Ze kwam iets dichterbij hem staan en keek hem wat onzeker en nog een beetje angstig aan.

Koning Thobias Hiddon

Ze legde Thomas nu terug en hij staarde haar aan, ze zei dat ze van hem hield, waardoor hij een beetje glimlachte. 'Ik toch ook van jou...' fluisterde hij nu. Ze kwam dichterbij, maar ze was duidelijk onzeker en angstig, totaal niet aantrekkelijk eigenlijk, toch was het echt zijn eigen schuld. 'Je mag best afstand houden als je het eng vindt,' fluisterde hij nu, daarna draaide hij zich zelf om en schonk hij een glas wijn in. 'Wil je ook?' vroeg hij mompelend aan haar.

Koningin Destiney Hiddon

Hij fluisterde terug naar haar dat hij ook van haar hield. Het aakte haar toch wel weer warm van binnen, het was fijn om te horen van hem. Hij gaf ook aan dat ze best wel afstand van hem mocht houden. "Ik vind het eng, maar ik heb je wel heel erg gemist." Gaf ze aan met een lichte glimlach rond haar lippen. Hij ging nu weg en schonk voor zichzelf een glas wijn in. Hij vroeg of ze ook wilde en ze knikte eventjes. "Ja, lekker." Sprak ze zacht tegen hem.

Koning Thobias Hiddon

Ze zei dat ze het eng vond, maar ze had hem wel heel erg gemist. Hij had haar ook gemist, maar op deze manier vond hij het allemaal toch wel heel erg moeilijk. Het was niet echt vol te houden voor hem, maar omdat het zijn eigen schuld was, had hij niet zo veel keuze. Hij kon ook niet meer naar Gwynn en iets met een andere vrouw zou ze echt niet waarderen, dan maakte hij helemaal alles kapot, wat wilde hij ook niet. Hij schonk ook een glas voor haar in en hij zette het op tafel, daarna ging hij op de bank zitten en nam hij een paar flinke slokken van zijn drinken.

Koningin Destiney Hiddon

Het glas wijn werd op tafel neer gezet en Thobias ging op de bank zitten. Heel voorzichtig ging ze naast hem zitten op de bank en dronk flink van haar wijn. Daarna keek ze weer naar hem. Aarzelend gleed ze met haar vingers over die van hem heen. Ze had het wel gewoon heel erg nodig om hem te vertrouwen en ze wilde het heel erg graag weer. Ze hield van hem, ze hoorde met hem samen te zijn.

Koning Thobias Hiddon

Ze kwam naast hem zitten, hij zei niets tegen haar, hij was bang om het verkeerd te doen, om juist de verkeerde dingen te zeggen en haar boos of verdrietig te maken, dat wilde hij eigenlijk echt niet, het gaf hem een slecht gevoel en hij was zelfs wat op zijn hoede daardoor. Opeens voelde hij haar vingers over die van hem heen glijden en hij keek haar nu wel aan. Blijkbaar wilde ze toch proberen of ze hem kon aanraken, maar dit liet hem alleen maar meer inzien dat het verdomd moeilijk zou gaan worden.

Koningin Destiney Hiddon

"Het liefste zou ik gewoon tegen je aan kruipen..." Fluisterde ze heel zachtjes tegen Thobias en ze keek hem weer aan. Ze dronk van haar wijn, misschien als ze genoeg dronk... misschien ging het dan wel. Met dat idee in haar hoofd schonk ze nogmaals haar glas vol met wijn en dronk ze er weer met grote slokken van.

Koning Thobias Hiddon

'Dat zou ik ook fijn vinden,' gaf hij zachtjes toe. Hij wilde het niet nog moeilijker maken, maar het zou wel heel fijn zijn om haar weer dicht bij zich te voelen. Ze dronk aardig wat wijn en daardoor keek hij haar weer aan. 'Als je straks genoeg gedronken hebt en het wel durft, zal je morgen waarschijnlijk extra bang zijn, dan schieten we daar nog niets mee op,' fluisterde hij nu.

Koningin Destiney Hiddon

Hij gaf zacht toe dat hij het ook fijn zou vinden als ze tegen hem aan kwam zitten. Ze slikte even, ze vond het zo vreselijk moeilijk... Hij leek door te hebben waar ze mee bezig was en door zijn woorden staarde ze hem even aan. Daarna haalde ze diep adem en zette ze het glas op tafel.
"Je hebt gelijk..." Mompelde ze tegen hem. "Ik weet het alleen echt niet goed meer, ik wil hier zo snel mogelijk vanaf zijn..." Vertelde ze hem en ze legde haar vingers weer heel voorzichtig op de zijne.

Koning Thobias Hiddon

Ze gaf hem gelijk en ze zette het glas weg, hij nam zelf nog wel een slokje. Ze vond het moeilijk, ze wilde er zo snel mogelijk vanaf zijn en ze wist niet wat ze moest doen. Ze legde haar vingers weer op die van hem neer, de aanraking was wel fijn, maar hij wilde zo graag meer dan dit en hij moest zich enorm inhouden om het maar zo min mogelijk te laten zien, hij vond het heel vervelend voor haar, maar hij kon het echt bijna niet tegenhouden.

Koningin Destiney Hiddon

Vermoeid leunde ze tegen de leuning aan, ze had die nacht amper geslapen en was nog steeds behoorlijk moe... haar blik gleed weer naar Thobias, hij leek het ergens wel fijn te vinden dat ze hem aanraakte, ze zag het aan zijn gezicht. Na een tijdje sloot ze haar ogen en niet zo heel erg veel later viel ze in slaap en zakte ze in haar slaap tegen Thobias aan.

Koning Thobias Hiddon

Ze zakte uiteindelijk in slaap en ze leunde tegen hem aan, hij durfde amper te bewegen, hij was bang dat ze daardoor zou schrikken. Hij bleef dus ook echt doodstil zitten, terwijl hij eigenlijk niet zo heel fijn zat en hij haar naar het bed wilde brengen, maar dat zou niet goed gaan. Hij sloot zijn ogen en na een tijdje zo te zitten zakte hij toch ook wel wat weg, misschien maar beter ook, anders werd hij veel te onrustig van alles.

Koningin Destiney Hiddon

In haar slaap kroop ze dicht tegen Thobias aan en lag haar hoofd uiteindelijk op zijn schoot en zat ze helemaal tegen hem aangekropen. Ze was zich er helemaal niet bewust van, maar ze voelde op dit moment ook totaal geen angst en dat was eigenlijk ook wel heel erg fijn. Ze sliep heel rustig en ontspannen.

Koning Thobias Hiddon

Toen hij in de ochtend vroeg wakker werd, lag Destiney met haar hoofd bij hem op schoot. Hij slikte moeizaam, het was maar goed dat ze niet merkte hoe veel ze op dit moment met hem deed, want dat zou haar waarschijnlijk bang maken. Hij sloot zijn ogen, zodat hij niet naar haar hoefde te kijken, maar hij merkte dat het eigenlijk niets meer hielp.

Koningin Destiney Hiddon

Langzaam kwam ze overeind wanneer ze die ochtend wakker werd en ze keek naar Thobias, ze glimlachte lichtelijk naar hem en rekte zich wat lui even uit. Ze realiseerde zich dat ze dicht tegen hem aan had geslapen, maar het was wel heel erg fijn geweest die nacht...
"Misschien gek, maar ik heb wel echt heel erg fijn geslapen..." Fluisterde ze hem toe.