Skyrim RPG

Leaya Somaraya

Zijn vader verdween weer en hij vroeg of ze weer terug zouden gaan. 'Als jij dat wil dan doen we dat, maar we kunnen ook samen even een stukje gaan lopen of wat dan ook... of naar jou kamer om nog wat te praten. Mijn ouders blijven hier slapen, dus ik heb de tijd,' zei ze grijnzend tegen hem. Misschien was het wel fijn voor hem.

Koning Thobias Hiddon

Hij wilde eigenlijk meteen het mes pakken om zichzelf afleiding te geven, maar hij keek op toen de deur open ging. Het was Dany, ze kwam naar hem toe en ze hield hem stevig vast. Hij legde zijn hoofd tegen haar aan en hij ademde trillend in, hij kreeg tranen in zijn ogen. 'Het spijt mij, ik wilde haar geen pijn doen, echt niet,' fluisterde hij moeizaam. Hij voelde zich nu al heel erg schuldig.

Jason Hiddon

Hij zag Destiney al heel snel en hij ging bij haar zitten, hij sloeg zorgzaam zijn arm om haar heen. 'Kom eens hier,' fluisterde hij en hij streek rustgevend met zijn hand over haar rug heen om haar wat rustiger te krijgen, dat kon ze ook wel gebruiken hier. 'Wat is er toch allemaal aan de hand?' vroeg hij nu.

Thomas Hiddon

Als hij wilde dan konden ze terug gaan, maar ze konden ook een stukje lopen of naar zijn kamer om nog wat te praten. "Dat zou ik wel fijn vinden om nog even rustig te praten." Knikte hij uiteindelijk en hij nam haar met zich mee naar zijn slaapkamer toe.



Dany

Hij ademde trillend in en ze merkte dat hij tranen in zijn ogen had. Ze hield hem stevig vast en luisterde naar zijn stem. "Dat weet ik... ik voelde het, maar zij niet... zij denkt nu dat het haar schuld is, Thobias... dat ze alles verkeerd doet." Fluisterde ze hem zachtjes terug. Dat was wel het fijne eraan dat ze ze allebei kon voelen. Ze merkte de botsingen.



Koningin Destiney Hiddon

Jason kwam ineens bij haar zitten, ze keek even naar hem en daarna leunde ze een beetje tegen hem aan. Hij vroeg wat er aan de hand was.
"Het was niets... ik zei gewoon iets en het viel verkeerd... echt zo stom van mezelf... we hadden zo'n mooie avond en dan verpest ik het weer." Zuchtte ze en ze streek de tranen van haar gezicht af.

Leaya Somaraya

Hij zou het fijn vinden om nog even te praten en ze werd met hem meegenomen naar zijn slaapkamer. Ze ging zitten en keek op naar hem. 'Je hebt een mooie kamer,' zei ze glimlachend. Ze vond het wel gezellig met hem, het was fijn om samen te zijn en niet constant in die drukte te staan.

Koning Thobias HIddon

'Maar ik voel het wel, Dany. Jezus. begin jij nu ook al? Rot dan maar lekker op, ga maar naar Destiney toe. Het zal allemaal wel. Ben ik dan zo ontzettend slecht voor haar?' gromde hij, vol woede en verdriet. Hij duwde haar ook echt weg, daarna kwam hij overeind. Hij had er helemaal geen zin in zo, hij deed blijkbaar alles bij iedereen fout en hij vond het vreselijk. 'Ik wil jullie allemaal niet meer zien. Ga weg...' zei hij, de pijn stond in zijn ogen.

Jason Hiddon

'hij denkt nu waarschijnlijk precies hetzelfde, Destiney. Hij vind het ook stom van zichzelf en het doet hem ook pijn, hij voelt zich ook heel erg schuldig, dat weet ik zeker,' zei hij zacht tegen haar. 'Je verpest het niet, dit zijn dingen die gebeuren, je moet het jezelf niet zo kwalijk nemen.' zei hij zacht tegen haar.

Thomas Hiddon

Ze kwam met hem mee en ging zitten, ze vond dat hij een mooie kamer had. "Dankjewel." Sprak hij met een kleine glimlach tegen haar. "Die van jou is vast veel mooier." Plaagde hij lichtelijk en hij ging bij haar zitten.



Dany

"Ik bedoel dat ik voel wat jij voelde, Thobias. Je bent niet slecht voor haar, jullie hadden een miscommunicatie en dat kan gebeuren, maar dit hoort de gelukkigste dag te zijn voor jullie na een vreselijke periode, dat gun ik jullie zo erg." Zei ze tegen hem. Hij kwam overeind en zei dat hij hen allemaal niet meer wilde zien.
"Dat meen je niet.... het doet je pijn, laat me je alsjeblieft helpen, Thobias, ik sta altijd voor je klaar, echt..." Sprak ze hem zachtjes toe.


Koningin Destiney Hiddon

Jason dacht dat Thobias waarschijnlijk hetzelfde dacht. "Nee,hij maakt alles veel erger... in zijn hoofd is het allemaal tien keer zo erg dan het eigenlijk was en dan kan ik helemaal niets meer goed zeggen... wat ik ook probeer, ik kan het gewoon niet goed maken met hem." Fluisterde ze verdrietig. "Ik wilde zo graag dat vanavond perfect zou zijn...." Mompelde ze.

Jason Hiddon

'Juist daarom maakt hij het zo erg, Destiney. Hij weet dat jij het graag perfect wilde hebben, hij weet waarschijnlijk enorm goed wat het voor jou betekent en daar voelt hij zich nu rot over.' zei hij zacht. 'Probeer dat los te laten. Het is niet erg dat het een avondje wat minder gaat, probeer het straks goed te maken, dat wil hij waarschijnlijk ook. Anders morgen. Wat betekent die avond nou? Het gaat toch om de rest van jullie relatie?' vroeg hij zacht.

Koning Thobias Hiddon

Hij bleef even stil staan en daarna liep hij al snel weer heen en weer door de kamer. Hij haalde een hand door zijn haren en hij sloot zijn ogen. 'Je bent druk met Jason nu, Dany. Je was vast liever bij hem geweest. Nu moet je dat onderbreken om hier bij mij te zitten, terwijl je dat niet wilt, maar je hebt geen keuze.' zei hij doordringend. 'Ga dan maar ook weg. Ga maar naar hem, het doet er toch niet toe, je kan mij toch niet helpen.'

Dany

Hij liep heen en weer door de kamer en zei dat ze het nu druk had met Jason en ze had nu geen keuze dan bij hem te zijn terwijl ze het niet wilde. Ze moest maar gewoon weggaan want ze kon hem toch niet helpen.
"Thobias. We hebben er samen alles aan gedaan zodat ik hier kan blijven, dat was voor Jason. Denk je nu echt dat ik liever bij hem ben terwijl ik weet dat het slecht met jou gaat? Jij bent mijn beste vriend, Thobias, ik hou van je." Sprak ze doordringend tegen hem. "ik wil bij je zijn, ik wil je helpen, ik heb nu wel een keuze, want daar heb jij voor gezorgd en ik kies ervoor om bij jou te zijn." Zei ze.



Koningin Destiney Hiddon

Hij dacht dat Thobias het zo erg maakte omdat zij het perfect wilde hebben en Thobias wist wat het voor haar betekende. Daar voelde hij zich rot over. Ze dacht er een tijdje over na. "Zo heb ik er nog nooit aan gedacht..." Fluisterde ze en ze keek naar hem. "Ik zal straks weer naar hem toe gaan... proberen om het goed te maken." Knikte ze.

Koning Thobias Hiddon

Door wat ze zei kalmeerde hij een beetje, hij wist dat ze hier in wel gelijk had. Dat had ze allemaal gedaan voor hem, omdat hun vriendschap belangrijk was. Dat was het ook voor hem, enorm belangrijk. Dat wist Dany ook, waarschijnlijk kon ze dat zelfs voelen. Hij kwam dichterbij en hij pakte haar weer vast, hij hield haar heel dicht bij zich. 'Is hij een beetje goed voor je?' vroeg hij nu zacht aan haar.

Jason Hiddon

Ze dacht er over na en uiteindelijk zei ze dat ze er zo nog nooit aan gedacht had, waardoor hij glimlachte. Hij was blij dat hij haar wat in kon laten zien, want dat zou uiteindelijk goed zijn. Ze zou straks weer naar hem toe gaan om te proberen om het goed te maken, hij knikte even. 'Dat is verstandig, maar laat hem nu maar even met Dany praten, dan kan hij weer een beetje kalmeren.' zei hij zacht. 'Was de rest van de avond wel leuk?' vroeg hij daarna aan haar.

Dany

Thobias kalmeerde gelukkig weer en pakte haar weer vast. Ze knuffelde hem stevig en streelde daarna over zijn rug heen. Hij vroeg nu of Jason wel een beetje goed voor haar was. Ze grinnikte eventjes. "Thobias... soms snap ik echt helemaal niets van je." Plaagde ze een beetje.
"Jason is goed voor me. Hij wilt zijn best voor me doen en hij is vanavond echt de hele tijd bij me gebleven en hij hield me in de gaten. Hij geeft me een veilig gevoel." Fluisterde ze eerlijk tegen hem.



Koningin Destiney Hiddon

Hij vond het verstandig van haar, ze moest hem alleen nu even met Dany laten praten. "Soms ben ik echt jaloers op haar... ze kan zo goed met hem omgaan..." Fluisterde ze zacht en eerlijk. Hij vroeg of het verder wel een beetje leuk was en ze knikte. "Verder was het een perfecte avond." Glimlachte ze.

Koning Thobias Hiddon

'Terwijl jij mij toch heel erg goed zou moeten begrijpen,' ging hij nu mee in haar geplaag, dat was wel een goed teken. Dat zou hij niet doen als hij boos was. Jason was goed voor haar, hij wilde zijn best doen en hij was de hele avond bij haar gebleven, hij hield haar in de gaten en gaf haar een veilig gevoel. Hij knikte even tevreden, hij was blij om het te horen. 'Als hij je ooit pijn doet moet je het zeggen, dan kunnen we er over praten. Ik wil dat je gelukkig bent,' zei hij zacht tegen haar en hij streek langzaam langs haar wang. Hij vond het echt heel belangrijk.

Jason Hiddon

'Dat snap ik wel, maar dat is niet nodig. Iedereen heeft een goede vriend of vriendin nodig, de band die ze hebben is misschien wel heel sterk en moeilijk te begrijpen, maar je moet er niet jaloers op zijn, want wat hij met jou heeft, is ook heel bijzonder. Daar zijn genoeg andere mensen weer jaloers op.' zei hij nu tegen haar. Gelukkig was het verder een perfecte avond, dat vond hij wel fijn om te horen.

Dany

Ze grinnikte door zijn woorden en trok hem even dicht tegen haar aan en gaf hem een knuffel. Hij zei dat als Jason haar ooit pijn deed, ze het moest zeggen, dan konden ze erover praten want hij wilde dat ze gelukkig was.
"Dat weet ik... ik weet ook dat ik aan jou alles kwijt kan als me iets dwars zit en daar ben ik heel blij om." Fluisterde ze tegen hem. Ze drukte een kus op zijn wang en bleef hem stevig vasthouden.



Koningin Destiney Hiddon

Hij gaf aan dat het niet nodig was, iedereen had een goede vriend, die van hun was misschien moeilijk te begrijpen, maar ze moest er niet jaloers op zijn, wat hij met haar had, was ook heel bijzonder. Het deed haar glimlachen.
"Ja, dat is ook zo..." Fluisterde ze naar hem.

Koning Thobias Hiddon

Ze wist het, ze wist dat ze alles aan hem kwijt kon en daar was ze heel blij mee. Hij voelde haar lippen op zijn wang en hij glimlachte even, hij was toch wel blij dat Dany soms zo vasthoudend was, want hij voelde zich nu wel wat beter. Nog niet helemaal geweldig, maar niet meer zo overstuur als net. Dat was wel fijn, want dat kon hij nooit zo goed hebben. 'Nou, je hebt mij wel genoeg aandacht gegeven nu, snel terug naar Jason, voor hij iets met mijn vrouw probeert,' plaagde hij haar nu een beetje.

Dany

Hij glimlachte naar haar en plaagde haar vervolgens dat ze terug moest gaan naar Jason voor hij iets met zijn vrouw probeerde. "Gelukkig geloof jij dat zelf ook niet dat dat zou gebeuren." Plaagde ze hem terug. Daarna kwam ze overeind en ze sprak een paar woorden met Destiney zodat de vrouw niet veel later heel voorzichtig naar binnen kwam.
Ze keek Thobias bezorgd aan en kwam voorzichtig naar hem toe. Ze wist gewoon niet zo goed wat ze moest zeggen.

Koning Thobias Hiddon

Dany vertrok weer en even later kwam Destiney binnen, hij keek langzaam op naar haar, in zijn blik was te zien hoe schuldig hij zich voelde. 'Het spijt mij enorm dat ik de perfecte avond verpeste.' fluisterde hij. Hij stapte naar haar toe en hij sloeg voorzichtig zijn armen om haar heen, hij had het echt niet verkeerd bedoeld, helemaal niet. Hij wist hoe belangrijk dit voor haar was en hij had het helemaal verpest.

Jason Hiddon

Hij was weer alleen met Dany en hij pakte haar daardoor vast. 'Zullen wij dan onze wandeling afmaken en daarna een wijntje drinken samen?' vroeg hij nu. Hij had het wel gezien op het feest, genoeg gedanst, hij was liever even samen met haar. 'Ging het een beetje met hem?' vroeg hij daarna, omdat hij toch wel wat bezorgd was over alles.

Koningin Destiney Hiddon

Het speet hem dat hij de perfecte avond had verpest en daarna voelde ze zijn armen om haar heen. Ze hield hem stevig vast en kroop tegen hem aan.
"Geen enkele avond is perfect, Thobias, maar zolang we samen zijn, is alles perfect, hoe slecht het ook loopt, zolang ik je maar kan vasthouden, zolang we maar allebei gezond zijn." Fluisterde ze tegen hem terug.
"Laten we dit gewoon heel vaak doen, zoveel van elkaar genieten..."



Dany

Ze was uitgeput toen ze weer bij Jason aankwam. hij wilde de wandeling afmaken en nog een wijntje drinken. "Dat lijkt me echt heel erg fijn, maar het liefste val ik tegen je aan in slaap terwijl je me vasthoud." Klonk haar stem zachtjes en ze gaf hem een klein kusje.
"Ja, uiteindelijk ging het weer helemaal goed met hem."

Koning Thobias Hiddon

Ze kroop tegen hem aan en ze zei dat geen enkele avond perfect was, maar zolang ze samen waren, was alles perfect. 'Ja, je hebt helemaal gelijk,' gaf hij toe. Hij was heel blij dat ze dit zei, het zorgde voor nogal wat opluchting en hij zoende haar langzaam en vol liefde. Hij voelde zich echt een heel stuk beter nu. 'We gaan het zeker vaker doen, zo vaak als kan,' fluisterde hij. Hij streek langs haar wang en daarna zoende hij haar nog even.

Jason Hiddon

'Dan doen we dat, dat lijkt mij ook een goed plan. Die wandeling kunnen wij altijd nog maken,' zei hij glimlachend tegen haar. Hij nam haar mee en hij liep naar haar kamer, eigenlijk zaten ze nooit echt bij hem, maar dat vond hij niet zo erg. Hij vond het wel fijn dat hij het gevoel had dat hij nog weg kon, naar zijn eigen plekje. Het ging gelukkig uiteindelijk wel goed met Thobias en hij knikte even, blij om dat te horen.

Koningin Destiney Hiddon

Hij gaf toe dat ze gelijk had en daardoor glimlachte ze naar hem. Ze werd meteen liefdevol door hem gezoend en daarna zei hij dat ze het vaker gingen doen, zo vaak als het maar kon. "Ja, dat vind ik een heel fijn idee." Glimlachte ze naar hem. Ze zoende hem weer zachtjes en keek hem liefdevol aan.
"Soms begrijpen we ook echt gewoon helemaal niets van elkaar." zei ze een beetje plagend.



Dany

Ze was dolblij dat hij het een goed idee vond en ze hield hem stevig vast terwijl ze terug liepen naar haar slaapkamer toe. Zonder er echt bij na te denken trok ze haar kleding uit en kroop ze oververmoeid in bed. De dingen die ze deed waren soms gewoon zo heftig...

Koning Thobias Hiddon

'Dat is zo, maar het maakt niet uit, zolang we elkaar af en toe begrijpen en van elkaar houden is het goed,' fluisterde hij, omdat hij daar ook echt zo over dacht. Het was nu goed voor hem, heel goed. Hij wilde niet dat er constant zo veel ruzie tussen hun was, maar zolang ze het goed konden maken, was het misschien nog niet zo heel erg. 'Heb je er nog zin in of zullen we maar gaan slapen?' vroeg hij nu zacht. De sfeer was wel een beetje verpest.

Jason Hiddon

Ze liepen terug en ze trok haar kleding uit en kroop in bed, waardoor hij zwakjes glimlachte, maar iets aarzelde. Het voelde toch wel wat raar. Seks was niet echt een heel groot probleem, maar bij haar slapen... dat was iets heel anders voor hem. Dat gaf hem een wat benauwd gevoel. Ze was leuk, maar was hij wel klaar voor zoiets? Hij besloot er maar niet al te veel over te piekeren. Hij trok langzaam zijn kleding uit, hij hield zijn ondergoed wel aan, het voelde allemaal echt nog wat raar. Hij kroop zo bij haar in bed en hij pakte haar vast.

Koningin Destiney Hiddon

Hij zei dat het niet uitmaakte, zolang ze elkaar maar af en toe begrepen en val elkaar hielden, was het goed. "Ja, dat is inderdaad ook zo. En ik hou echt zielsveel van je." Glimlachte ze naar hem. Hij wilde weten of ze er nog zin in had. "Sorry... ik heb er niet zoveel zin meer in... ik wil liever slapen." Fluisterde ze spijtig tegen hem.


Dany

Ze zag hem aarzelen. "Oh, sorry, Jason... je vind dit vast helemaal niets... het spijt me. Als je het niet wilt, dan hoeft het echt niet." Zei ze meteen tegen hem.Toch kwam hij wel in bed liggen en pakte hij haar vast. Ze legde haar hoofd op zijn borst en sloot haar ogen. Voor haar was dit ontzettend fijn en rustgevend.

Koning Thobias Hiddon

Ze bood haar excuses aan en zei dat ze geen zin meer had, ze wilde liever slapen. 'Dat dacht ik al, maakt niet uit. Ik vind het niet erg, ik wil ook wel slapen,' zei hij zacht. Hij was hartstikke moe en het verlangen was wel weer wat weggezakt, dus hij kon het deze nacht waarschijnlijk wel volhouden zonder dat het vervelend werd. De spanning was in ieder geval helemaal verdwenen, dus dat maakte niet meer uit.

Jason Hiddon

Ze had door dat hij dit lastig vond en daardoor keek hij haar weer aan. 'Maakt niet uit, ik weet dat jij het fijn vindt en ik moet er toch een keertje aan wennen.' zei hij zacht. Hij wist alleen niet of hij dit echt al elke nacht kon, waarschijnlijk niet. Ze zouden het wel zien, hij was het totaal niet gewend en hij kreeg het wel een klein beetje benauwd, maar dit was wel te doen. Ze legde haar hoofd op zijn borstkas neer en hij streek langzaam met zijn vingers door haar haren, het was niet te geloven dat dit allemaal echt gebeurde. Het was jammer dat ze meteen wilde slapen, maar hij snapte heel goed dat ze moe was, dus zei hij helemaal niets.

Koningin Destiney Hiddon

Hij dacht het al, maar hij vond het niet zo erg want hij wilde ook slapen. "Gelukkig maar..." Mompelde ze zachtjes tegen hem. Ze trok de mooie jurk uit en kroop het bed in. Ze glimlachte een beetje naar Thobias, ze was wel echt stapelgek op hem, gelukkig konden ze altijd elke ruzie weer goedmaken.


Dany

Hij zei dat het niet uitmaakte en hij wist dat zij het fijn vond, hij moest er toch een keertje aan gaan wennen. "Dat is lief van je, dankjewel." Fluisterde ze hem zachtjes toe. Ze voelde zijn vingers door haar haren heen glijden en langzaam zakte ze in slaap, dicht tegen hem aan. Het voelde fijn, het was gewoon echt goed.

Koning Thobias Hiddon

Hij werd vroeg in de morgen wakker, hij had wel redelijk geslapen en hij keek even opzij naar Destiney. Hij was blij dat het nu goed was, maar hij vond het wel heel vervelend dat het zo had moeten lopen. Waarschijnlijk zouden dit soort momenten wel blijven, als het maar niet al te vaak was, want dat was niet echt de bedoeling. Hij kwam wat overeind en hij trok langzaam zijn kleding aan, hij zou vandaag nog gaan werken en daarna klaar maken om te vertrekken.

Jason Hiddon

Dany sliep al heel erg snel, maar hij totaal niet. Hij kon geen oog dicht doen naast haar, het was zelfs te heftig om tegen haar aan te liggen, zelfs die aanraking was anders dan normaal. Het liet hem veel meer verlangen en hij had er al aardig wat zin in gehad. Ze lag ook nog eens helemaal naakt naast hem, dicht tegen hem aan. Hij moest heel veel moeite doen om stil te liggen en niets bij haar te doen, want die neiging had hij enorm nu ze zo sliep. Hij zag de zon opkomen, het was dus gelukkig ochtend. Hij bewoog nu wel wat tegen haar aan en zijn hand gleed over haar huid, hij had gewoon niet hier moeten gaan slapen. Dat was een slecht idee. Hij had ook nooit echt geleerd dat je ook van alles zelf kon doen, hij had een heel stuk gemist doordat hij alleen was geweest vroeger. Hij wilde nu vooral Dany niet teleurstellen, maar een beetje aanraken zou ze niet merken.

Koningin Destiney Hiddon

Ze werd langzaam wakker toen Thobias uit bed ging. "Goedemorgen lieverd..." Mompelde ze tegen hem en ze kwam een beetje overeind. "Gaan we vandaag al weg?" Vroeg ze hem met twinkelende ogen en ze rekte zichzelf even uit met een glimlach.



Dany

De volgende ochtend werd ze langzaam wakker en ze voelde de vingers van Jason over haar huid glijden. Ze opende haar ogen en keek eventjes naar hem. Glimlachend drukte ze haar lippen op die van hem en zoende ze hem zachtjes even. "Goedemorgen..." Fluisterde ze vervolgens tegen hem.

Koning Thobias Hiddon

Destiney werd ook wakker en ze vroeg of ze vandaag al weg gingen, waardoor hij grijnsde. 'Als ik even wat dingen doorneem vandaag en jij het voor elkaar krijgt om spullen in te pakken, kunnen we eind van de middag weg. Wat vind je daar van? ' vroeg hij. Hij had er echt wel zin in en dit was misschien ook wel gewoon een heel erg goed moment om dat te doen.

Jason Hiddon

Hij merkte in eerste instantie niet dat ze wakker werd, maar hij werd opeens gezoend. Het was heerlijk en hij ging er graag in mee, hij wilde dit gevoel het liefste constant. Hoe was het mogelijk dat het zo heftig voelde? Dat elke aanraking zo bijzonder was? 'Hey,' zei hij, zijn stem nog wat schor. 'Heb je goed geslapen?' vroeg hij daarna, terwijl hij zijn vingers over haar rondingen liet glijden.

Koningin Destiney Hiddon

Hij zei dat ze die middag weg konden gaan als zij alle spullen wist in te pakken. Ze knikte meteen. "Dat lijkt me een fantastisch plan." Grijnsde ze naar hem. Ze kwam overeind en drukte haar lippen spontaan op die van hem.


Dany

Hij zei haar schor gedag en vroeg of ze goed had geslapen. "Ik heb nog nooit zo fijn geslapen." Fluisterde ze hem toe. Zijn vingers gingen over haar lichaam heen en ze sloot genietend haar ogen eventjes.
"Heb jij wel geslapen?" Vroeg ze aan hem, aangezien hij eruit zag dat hij helemaal niet geslapen had.



Thomas Hiddon

Wat verward werd hij die ochtend wakker. Hij wreef in zijn ogen en keek om zich heen. Leaya zat naast hem nog op de bank. Ze hadden de hele nacht gepraat samen en waarschijnlijk waren ze allebei in slaap gevallen. Hij grijnsde een beetje en besloot daarna een ontbijtje voor hen samen te regelen.

Koning Thobias Hiddon

Het leek haar zelfs een fantastisch plan en hij voelde haar lippen spontaan op die van hem, waardoor hij grijnsde. 'Nou, schiet maar op dan, dan kunnen we op tijd weg,' zei hij plagend. Hij zoende haar eventjes kort, maar daarna vertrok hij al om wat dingen te regelen, zodat ze ook echt vandaag weg konden. Hij had er zelf echt zin in, ook al zou het niet lang zijn, het was wel even lekker. Destiney verdiende het ook echt.

Jason Hiddon

Ze had nog nooit zo fijn geslapen, hij was toch wel heel blij om dat te horen, want dan wist hij waarvoor hij het deed. Dat deed hem goed. Ze sloot haar ogen en vroeg daarna of hij wel geslapen had, waardoor hij wat mompelde, het maakte hem niet echt meer uit. Hij had het alleen nogal moeilijk gehad om van haar af te blijven. Hij sliep wel vaker niet zo heel goed. Hij drukte zachtjes zijn lippen op haar schouder en hij ademde diep in, hij vond dit lastig. Mocht hij wel doorgaan of zou ze het nu niet willen?

Leaya Somaraya

Ze werd langzaam wakker toen er wat bewoog in de kamer en ze knipperde met haar ogen, ze was nog steeds bij Thomas. Blijkbaar was ze hier in slaap gevallen. Ze glimlachte even en wreef langs haar gezicht, het was ook niet zo heel erg eigenlijk, het was gezellig met hem geweest en ze hadden goed met elkaar kunnen praten.