Skyrim RPG

Serena Lomaz

Ze keek hem strak aan, maar ze voelde zich helemaal niet zo heel erg sterk. ' Je hebt alleen met haar gezoend? Hoe lang speelt dit aan? waarom zou ik je geloven? Ik weet dat je haar leuk vond, waarom zou je niet meer gedaan hebben? Ik weet niet zo goed wat ik hier van moet denken....' Zei ze doordringend tegen hem. 'Wanneer was je van plan om mij iets te vertellen?' Vroeg ze doordringend. 'Ik hoop dat je gelukkig wordt.' Zei ze daarna.

Koning Reagan Tridon

Ze vroeg hem veel en hij keek even naar de grond. "Sinds we die nacht met z'n allen hebben doorgebracht in het huis van Destiney... Ik wil niet meer doen omdat ik me zo verschrikkelijk schuldig voel, tegenover jou, tegenover Thobias..." Legde hij haar zachtjes uit. ze vroeg hem wanneer hij van plan was om het haar te vertellen.
"ik wilde het niet, omdat ik je nog steeds nodig heb... maar het was oneerlijk om je zo te behandelen, je hoort de waarheid te weten, ook al doe ik je daar pijn mee..." Legde hij haar zacht uit. Daarna zei ze dat ze hoopte dat hij gelukkig werd.
"Dat hoop ik ook voor jou, Serena, maar voorlopig kan ik nog lang niet met haar samenzijn, niet totdat Thobias het aan kan." Zijn stem klonk zacht tegen haar.

Serena Lomaz

'Wanneer ga je het hem vertellen? Thobias weet zeker van niets... Jullie hebben het voor hem verzwegen. Zal ik je helpen herinneren hoe slecht het met hem ging? Hoe hij in een hoekje zat zonder dat hij kon praten? Zonder dat hij contact maakte met iemand? Wat denk je dat dit met hem gaat doen? Hij komt er uiteindelijk echt wel achter en je zal zijn hart breken, Reagan. Dat je dat bij mij doet maakt niet zo veel uit, ik red het wel. Maar bij hem? Het is je beste vriend...' Zei ze. 'Maar je zoekt het zelf maar uit. Ik ga naar huis.'

Koning Reagan Tridon

"Serena!" Sprak hij haar nu toe met een grom. Ze maakte hem gek in zijn hoofd, hij wist dit allemaal echt wel, natuurlijk had hij erover nagedacht, dat was nu eenmaal hoe hij was. Hij herinnerde zich zijn vriend heel erg goed, aan die pijnlijke momenten wilde hij echt niet meer herinnerd worden. "Hij weet dat ik Gwynn leuk vind." Mompelde hij vervolgens tegen haar. Ze zei ineens dat ze naar huis ging en hij slikte eventjes.
"Kan ik nog iets voor je doen? Ik wil je alles geven wat je nodig hebt, Serena." Sprak hij haar toe met een zachte stem.

Serena Lomaz

' Je hoeft op mij niet boos te worden, Reagan. Jij bent degene die fout zit, het is je eigen schuld. Ik heb niets fout gedaan, jij wel, al zie je dat zelf misschien niet zo, omdat het alleen maar zoenen was. Het gaat om het gevoel er achter. Al die tijd al.' zei ze tegen hem. Door wat hij daarna zei schudde ze haar hoofd. ' Ja, je kan mij helpen. Laat mij met rust.' zei ze zacht. Ze wilde hem niet meer zien, want dat zou alleen pijnlijk zijn, ze was zelf wel gek op hem.

Koning Reagan Tridon

"Dat weet ik, maar ik voel me al zo schuldig, Serena, ik heb alle mogelijke scenario's al tienduizend keer in mijn hoofd afgespeeld." Vertelde hij haar met een zachte grom. Hij kon haar helpen door haar met rust te laten. Hij zuchtte eventjes en keek haar nog even aan.
"Oké... weet wel dat ik nog steeds van je houd.." Fluisterde hij en daarna liep hij langzaam weg en klopte hij niet veel later aan bij Thobias.

Koning Thobias Hiddon

Thomas lag echt heel rustig te slapen en dat gaf hem wel een gerust gevoel, daardoor maakte hij zich toch net wat minder zorgen en dat was echt wel fijn. Hij drukte zijn lippen zacht op die van Destiney,hij voelde zich ook echt helemaal trots en dat was een heel bijzonder gevoel. Hij kreek op toen er op de deur geklopt werd. ' Kom maar binnen hoor.' zei hij en hij keek weer naar het kindje, maar daarna liep hij naar de bank toe en ging hij zitten.

Koning Reagan Tridon

Hij hoorde dat hij binnen mocht koen en daardoor opende hij de deur. "Thobias, kan ik alsjeblieft met je praten..." Fluisterde hij zachtjes tegen de man en hij bleef in de deuropening staan. Hij voelde zich echt niet prettig en dat was ook aan hem te zien, hij stond daar helemaal stijf en wat verward.

Koning Thobias Hiddon

Het was Reagan weer, maar nu zag hij er totaal anders uit en Thobias keek hem wat bezorgd aan, wat was dit? Reagan vroeg of hij wilde praten en hij knikte meteen en hij kwam overeind. ' We zitten in de kamer hier naast, als er iets is kan je naar mij toe komen.' zei hij tegen Destiney en daarna liep hij met Reagan mee. Hij nam hem mee de andere kamer in en hij sloot de deur achter zich. 'Wat is er aan de hand?' Vroeg hij daarna.

Koning Reagan Tridon

Door de woorden van Thobias zag hij Destiney eventjes knikken en daarna liepen ze naar de andere kamer. Thobias wilde weten wat er aan de hand was en Reagan zuchtte even. "Het is over tussen mij en Serena, ik heb haar pijn gedaan en ze wilt me nooit meer zien." Fluisterde hij zijn vriend toe.

Koning Thobias Hiddon

Reagan begon meteen te vertellen en hij keek zijn vriend bezorgd aan door wat hij hoorde. 'Wat heb je gedaan? Ik kan niet geloven dat je haar zomaar pijn hebt gedaan, dat is helemaal niets voor jou.' zei hij zacht. Het kwam onverwachts, hij had echt gedacht dat ze er wel uit zouden komen samen, maar blijkbaar was dat toch niet gelukt en dat vond hij best wel zonde, want hij vond Serena en Reagan echt wel leuk samen.

Koning Reagan Tridon

Hij zag de bezorgde blik van zijn vriend en hij zuchtte even zachtjes en keek naar de grond. "Ik heb haar vertelt dat ik gevoelens heb voor Gwynn en heb daarmee enorm haar vertrouwen beschadigd." Legde hij zachtjes uit aan zijn vriend. "Het spijt me, i kkan er echt niets aan doen." Waarschijnlijk vond zijn vriend het ook echt niet leuk dat hij dit zei.

Koning Thobias Hiddon

Door wat Reagan zei klemde hij zijn kaken op elkaar, hij wilde dit helemaal niet horen. 'Serieus? waarom heb je dat gedaan? Je weet dat ik het niet wil hebben, je weet het héél erg goed. Ga je dan alleen blijven tot ik ooit dood ben of tot ik zeg dat het oké is? is dit een manier om mij te chanteren en tot meer te dwingen?' Vroeg hij zijn vriend. Hij snapte het echt niet, het was hartstikke dom van Reagan om dit kapot te maken, nu was hij weer alleen.

Koning Reagan Tridon

Thobias vroeg waarom hij het gedaan had en hij slikte eventjes moeizaam. "Ik weet dat je het niet wilt, ik zal me ook echt inhouden tot het ooit van je mag, maar ik kan nu niet met een andere vrouw samen zijn, dat kan ik echt niet." Legde hij aan Thobias uit met een zachte ste. "Ik wil je niet chanteren, ik wilde je dit alleen zeggen. Ik wil niet dat je medelijden met me hebt of dat ik je dwing tot meer, maar ik ben gewoon gek op haar." Vertelde hij zachtjes.

Koning Thobias Hiddon

Hij bleef het maar herhalen en hij ademde trillend in, hij vond dit echt helemaal niet leuk om te horen. 'Wil je er alsjeblieft even over ophouden, voor ik je iets aan doe?' vroeg hij zacht. Hij moest zich constant inhouden, elke keer als Reagan hier iets over zei kreeg hij de neiging om hem iets aan te doen en dat wilde hij helemaal niet, het zou zijn hart breken. Hij keek weg en hij deed alsof Reagan er niet meer was om zichzelf te kalmeren, maar dat was ook echt niet zo makkelijk.

Koning Reagan Tridon

Hij moest erover ophouden en hij slikte daardoor even. "Het spijt me..." Klonk zijn stem zacht.
"Zullen we anders wat samen gaan drinken? Of wil je graag weer terug naar Destiney en je zoontje?" Vroeg hij zacht aan zijn vriend. Hij beet op zijn lip, dit vond hij echt afschuwelijk, maar hij kon het beter zelf vertellen aan Thobias dan dat hij er achter zou komen via een ander.

Koning Thobias Hiddon

Reagan zei dat het hem speet en dat geloofde Thobias ook wel, maar het veranderde helemaal niets aan deze situatie, het bleef vreselijk en hij wist niet wat hij er aan moest doen om het wel te kunnen accepteren, het deed hem pijn. Reagan vroeg of ze samen wat zouden gaan drinken of dat hij weer terug wilde naar Destiney en Thomas. Hij twijfelde even, hij wilde wel wat drinken en even niet bij Destiney en zijn zoon zijn zou hem misschien wat meer ontspannen, omdat hij wel merkte dat hij anders echt niet van Destiney af kon blijven. 'Ik zal even aan haar vragen of ze het geen probleem vindt,' zei hij, daarna liep hij naar Destiney toe.

Koning Reagan Tridon

Hij vond het wel heel erg fijn dat Thobias met hem wat wilde gaan drinken, hij wilde het alleen wel eerst aan Destiney vragen. "Dat begrijp ik." Glimlachte hij nu met een knikje.
Destiney begroette Thobias weer met een glimlach. "Gaat het slecht met Reagan?" Vroeg ze hem zachtjes, ze had echt wel gezien hoe hij gekeken had en Thobias was echt bezorgd geweest.

Koning Thobias Hiddon

Destiney wilde weten of het slecht ging met Reagan en hij haalde zijn schouders op. 'Het is over tussen hem en Serena, omdat hij haar verteld heeft dat hij gevoelens heeft voor Gwynn,' mompelde hij. Hij vond het echt niet leuk dat Reagan dat deed, hij wilde helemaal niet dat iemand wist dat Reagan haar zo leuk vond, maar nu ging het niet anders meer en nu maakte hij zich nog veel meer zorgen, hij werd nog wantrouwender.

Koningin Destiney Hiddon

Thobias haalde zijn schouders een beetje op en gaf aan dat het over was tussen hem en Serena en dat hij nog gevoelens had voor Gwynn. Ze kwam overeind en drukte een kusje op zijn wang. "Probeer er dan alsjeblieft een oplossing voor te vinden waar jullie allemaal mee kunnen leven, want ik zie aan je hoeveel zorgen je je nu maakt. Ga met hem in bespreking en vind een oplossing, ik weet dat je dat kunt." Sprak ze hem zacht en doordringend toe.

Koning Thobias Hiddon

'Ik wil geen oplossing, ik wil dat hij van haar af blijft, dat hij uit haar buurt blijft, dat ze elkaar nooit meer zien,' gromde hij nu doordringend. Hij was echt heel erg gespannen door alles, er gebeurde ook wel heel veel in één keer, maar hij had er duidelijk moeite mee. hij ademde trillend in en hij staarde naar de grond, het voelde ook vreselijk allemaal. 'Ik zal wel kijken wat er kan,' mompelde hij uiteindelijk, al had hij er zelf niet eens veel vertrouwen meer in.

Koningin Destiney Hiddon

Hij begon tegen haar te grommen en ze zette een stap achteruit daardoor. Nog steeds voelde ze angst als hij boos was. "Zeg dat dan tegen Reagan." Fluisterde ze heel erg zachtjes. Uiteindelijk mompelde hij dat hij zou kijken wat er kon. "Goed, dat is in ieder geval al wat. Ik hoop dat je opgelucht en weer net zo gelukkig straks kan terugkomen bij mij." Klonk haar stem heel zachtjes tegen hem en ze zette weer aarzelend een stapje naar voren en streelde langs zijn wang met haar vingers.

Koning Thobias Hiddon

Ze zette een stap achteruit en daardoor bleef hij stil, dit vond hij echt niet leuk, dat was duidelijk. Hij wist dat hij het moest accepteren dat ze bang was en dat hij er rekening mee moest houden, maar het was niet makkelijk voor hem, hij kreeg heel snel de neiging om dan maar weg te lopen. 'Ik kan dat tegen hem zeggen, het heeft toch geen nut, het veranderd niets aan deze situatie,' mompelde hij, nog steeds wat kwaad. Door wat ze daarna zei knikte hij langzaam, hij hoopte het zelf ook. Hij trok haar dichter naar zich toe en hij zoende haar langzaam maar intens.

Koningin Destiney Hiddon

Hij kon het wel zeggen, maar het had geen nut. Ze zuchtte door zijn boosheid, het was echt niet prettig als hij zo was, ze had er een enorme hekel aan. Daarna knikte hij toch, hij leek het wel met haar eens te zijn dat hij zo weer terug wilde keren bij haar. Ze werd dicht tegen hem aangetrokken en langzaam en intens gezoend. Ze sloeg haar armen om zijn nek heen en zoende hem liefdevol terug.
"Ik houd van je Thobias, onthoud alsjeblieft dat ik altijd aan jouw kant sta, wat er ook gebeurd." Fluisterde ze en ze keek hem doordringend aan.

Koning Thobias Hiddon

Ze sloeg haar armen om zijn nek heen en hij werd terug gezoend, daarna zei ze dat ze van hem hield, hij moest onthouden dat ze altijd aan zijn kant stond, wat er ook gebeurd. Hij keek haar daardoor vragend aan, waarom vond ze het nodig om dat te zeggen? 'Dat weet ik, jij bent misschien wel de enige die ik volledig kan vertrouwen en daar ben ik heel erg blij mee,' zei hij zacht tegen haar. Hij streek langs haar wang en hij zoende haar nog eens.