Skyrim RPG

Koningin Destiney Hiddon

Ze vond het echt heel erg leuk dat Gwynn zo enthousiast was. Thobias had dat niet zo en daarom was het wel leuk om eventjes met zo'n enthousiaste reactie om te gaan. Ze hield Gwynn vast met een grote grijns. Thobias maakte al een fles wijn open en plaagde dat hij vanavond voor beide zou drinken.
"Vooruit, omdat je zo goed je best doet." Plaagde Destiney hem terug.



Remi Kaskadar

Ze had Reagan niet heel veel gezien want ze was druk met leren. Daardoor keek hij haar nieuwsgierig aan. "Wat ben je aan het leren dan?" Vroeg hij aan haar. "Je moet je niet schuldig voelen hoor, Reagan heeft er een handje naar om dingen zo onopvallend mogelijk te doen, hij wilt geen mensen tot last zijn, vooral de mensen die heel belangrijk voor hem zijn." Legde hij haar zachtjes uit. Ze pakte een glas water en Remi zag hoe ze het water in de nek van Reagan druppelde. Er kwam een zacht gegrom uit zijn mond en zonder zijn ogen te openen, duwde hij Serena weg.

Koning Thobias Hiddon

Hij nam een paar slokken van de wijn, het smaakte hem goed, al was hij ook niet zo heel erg kieskeurig. Hij zag hoe blij Destiney en Gwynn allebei waren, daardoor glimlachte hij een beetje. Het was wel leuk om te zien, het was voor Destiney ook wel fijn dat er iemand zo enthousiast was, als hij dat niet was. Hij nam zijn glas mee en hij ging op de bank zitten.

Serena Lomaz

'Niets bijzonders... dingen over het kasteel, hoe alles gaat... ik wil Reagan kunnen helpen en niet zo nutteloos en dom zijn,' zei ze nu zacht tegen Remi. Hij zei dat ze zich niet schuldig moest voelen. 'Ik zou daar doorheen moeten kunnen kijken, want ik ben hier om hem te helpen,' zei ze zacht. Reagan reageerde nu wel, al was het niet echt zoals ze gehoopt had. Ze voelde zich zo schuldig. Het enige wat ze moest doen was hem helpen en dat had ze niet gedaan, nu was ze helemaal nutteloos. Het maakte haar verdrietig, net zoals de vorige keer. 'Reagan,' fluisterde ze zacht, met tranen in haar ogen. Ze raakte heel zachtjes zijn hand aan en ze kreeg meteen een vreselijk raar gevoel, ze werd duizelig, daarna werd ze heel warm en weer heel koud, ze had geen idee wat er gebeurde. Ze had niet door dat ze hem onbewust zo graag wilde helpen, dat haar krachten dat overnamen. Alle alcohol verdween uit zijn bloed, maar ze voelde heel goed hoe veel energie het verbruikte en daardoor zakte ze langzaam op de grond. Ze voelde zich heel wazig en afwezig, maar al snel realiseerde ze zich dat hij nu alleen maar boos zou zijn, hij had een hekel aan heksen en dit was de eerste keer dat ze het zelf merkte, al die tijd had ze het niet geloofd.

Remi Kaskadar

Ze gaf aan dat het niets bijzonders was, dingen over het kasteel zodat ze Reagan kon helpen en niet nutteloos en dom zou zijn. "Ach, Serena, jij bent alles behalve nutteloos en dom, je bent een lieve en slimme vrouw die duidelijk graag helpt." Sprak hij haar zachtjes toe. Hij zag hoe ze tranen in haar ogen kreeg, het was duidelijk dat ze het echt verschrikkelijk vond om Reagan zo te zien en ergens begreep ij dat ook wel... Ineens veranderde ze.
"Serena?" Vroeg hij en hij keek naar haar. Hij ving haar op wanneer ze op de grond zakte en zette haar zachtjes neer. Reagan opende zijn ogen en keek wat verward om zich heen, hij zag Remi op de grond zitten bij Serena, daardoor knielde hij meteen bij haar neer, niet beseffend wat er net allemaal was gebeurd.
"Serena..." Sprak hij zachtjes en hij streelde voorzichtig langs haar wang. Zijn stem klonk schor en hij had wallen onder zijn ogen, de uitdrukking die in zijn ogen stond was ook wat dof en afwezig, maar wel duidelijk bezorgd om de vrouw.


Koningin Destiney Hiddon

Thobias ging met het glas wijn op de bank zitten, dat terwijl zij zelf opgetogen wat dingen vroeg aan Gwynn en nieuwsgierig was naar hoe het was, hoe het zou worden als haar buik dikker werd. Ze was zo nieuwsgierig naar alles en aan Gwynn kon ze het vragen, ze voelde zich op haar gemak bij de vrouw en niet beschaamd om rare dingen te vragen.

Serena Lomaz

Heel ver weg hoorde ze iemand haar naam zeggen, met moeite wist ze haar ogen te openen. Ze zag Remi en Reagan bij haar zitten, ze voelde de zachte aanraking op haar wang en ze legde langzaam haar hoofd tegen Reagan aan, ze kwam zo weer een klein beetje bij. 'Sorry, ik weet dat je er een hekel aan hebt, maar ik wilde je zo graag helpen.' fluisterde ze nu, haar stem trilde lichtjes.

Gwynn Hiddon

Het was heel leuk om te zien dat de vrouw zo enthousiast was, dat was wel een heel goed teken ook, ze was er blij mee. Ze vertelde Destiney eigenlijk alles dat ze wist en daarna keek ze even naar Thobias, die langs hun staarde, ze wist hoe hij hier tegen aan keek. Kinderen waren noodzakelijk, maar hij vond het niet zo geweldig allemaal. Hopelijk zou hij wel wat bijdraaien als het kindje eenmaal geboren was.

Koning Reagan Tridon

Serena legde haar hoofd tegen hem aan en hij trok haar in zijn armen en zette haar voorzichtig op zijn schoot neer. Hij keek haar bezorgd aan en luisterde naar haar woorden. Remi verdween langzaam, hij was nu niet meer nodig.
"Wat heb je dan gedaan?" Vroeg hij haar zacht en hij keek in haar ogen. Zijn stem, alles aan hem was vlakker dan normaal. Hij deed wel zijn best, maar hij kon het niet opbrengen om meer emotie te tonen.


Koningin Destiney Hiddon

Wanneer Gwynn haar bijna alles wel had vertelt, ging haar blik ook naar Thobias en ze glimlachte een beetje. "Wordt die wijn je nu al te veel?" Vroeg ze hem plagend en ze plofte naast hem op de bank en trok Gwynn naast haar, het paste echt maar nét.

Serena Lomaz

Ze zag heel vaag dat Remi wegliep en ze hoorde dat Reagan vroeg wat ze gedaan had. Hij had er niets van doorgehad. 'Je was dronken, je lag half bewusteloos op het bureau en ik haalde het weg... maar het was niet mijn bedoeling, ik voelde mij alleen zo nutteloos, ik wilde je helpen,' zei ze heel zacht tegen hem. Ze bedoelde het echt niet verkeerd, maar hij zou hoe dan ook boos en teleurgesteld zijn.

Koning Thobias Hiddon

'Hm, die wijn is goed te doen,' zei hij met een glimlachje op zijn gezicht tegen Destiney, daarna was de bank opeens bijna te krap voor hun allemaal en hij legde zijn hoofd tegen Destiney aan. 'Ik hoop gewoon dat alles goed gaat,' mompelde hij zacht. Hij vond het moeilijk om hier over te praten, zeker waar Gwynn bij was, want bij hun was het zo ontzettend vaak fout gegaan dat het hem pijn deed, dan moest dat ook pijnlijk zijn voor Gwynn.

Koning Reagan Tridon

Hij luisterde naar haar woorden en staarde voor zich uit. "Je deed het onbewust, het is oké... Je bent lief en alles behalve nutteloos." Zijn woorden klonken niet eens echt oprecht, dat terwijl hij het echt wel meende, hij vond haar echt lief en zolang het onbewust gebeurde vond hij dat ze er vrij weinig aan kon doen.
"Het spijt me..." Fluisterde hij ineens zacht, met tranen in zijn ogen. Hij trok haar dicht tegen zich aan.


Koningin Destiney Hiddon

De wijn was goed te doen vond Thobias en hij legde zijn hoofd tegen haar aan. Ze sloeg haar arm om hem heen en ook om Gwynn heen. Hij mompelde dat hij hoopte dat alles goed ging. "Ja, dat hoop ik ook... maar zolang dat het met ons goed gaat, gaat het met het kindje vast ook wel goed. Tot nu toe lijkt hij vrolijk." Glimlachte ze een beetje.

Serena Lomaz

Wat hij zei drong niet eens tot haar door, ze zat nogal in haar eigen wereld, overdonderd door het gevoel wat ze net had gehad. Ze vond het ook helemaal niet fijn, ze wilde niet iets zijn waar Reagan een hekel aan had. Hij zei ineens dat het hem speet en ze werd dicht tegen hem aangetrokken, ze sloeg langzaam haar armen om hem heen en ze streek over zijn rug. 'Mij ook. We moeten elkaar meer toelaten, Reagan. Dat is voor ons allebei beter.' fluisterde ze vol liefde. 'Thobias heeft een uitnodiging gestuurd, hij vroeg of we vanavond langskomen,' zei ze daarna zacht. Waarschijnlijk wilde hij toch niet gaan, maar dat begreep ze wel.

Koning Thobias Hiddon

'Ja, vast wel.' zei hij zacht. Hij hoopte het echt, maar hij durfde er niet vanuit te gaan. Hij goot zijn wijn achterover en daarna kwam hij overeind om zijn glas bij te vullen. Hij liep weer terug naar de bank en hij ging weer zitten. 'Dus, morgen gaan we terug. Hoe gaan we het vanaf dan doen?' vroeg hij nu zachtjes, hij maakte zich duidelijk zorgen om alles.

Koning Reagan Tridon

Hij voelde haar armen om hem heen en haar vingers streelden over zijn rug. Daardoor begon hij zacht te snikken, hij brak in haar armen en verstopte zijn gezicht tegen haar borst aan. Ze moeten elkaar meer toelaten, dat was beter voor hun allebei. Daarna gaf ze aan dat Thobias een uitnodiging had gestuurd of ze die avond langs zouden komen. Hij bleef een tijdje stil.
"Ik wil niet dat je je zorgen maakt om mij... want dat is echt niet nodig." Fluisterde hij. Eigenlijk juist wel, maar zo vond hij het gewoon niet.
"Misschien moeten we vanavond gaan, een beetje ontspannen..." Mompelde hij. Hij wist alleen nog niet zeker of het verstandig was.


KOningin destiney Hiddon

Hij wilde weten hoe ze het gingen doen vanaf morgen. "Vanaf morgen komt Gwynn een paar keer in de week een wijntje met ons drinken." Sprak ze glimlachend tegen hem. "Het gebeurt dan niet op andere plekken, ik wil niet het risico lopen om betrapt te worden. Met z'n drieën doen we het alléén in onze kamer." Klonk haar stem zachtjes tegen hem.

Serena Lomaz

'Reagan, ik maak mij altijd zorgen om jou, dat is waarom ik hier ben. Ik ben er om te helpen, weet je nog? Het zou niet goed zijn als ik mij helemaal geen zorgen zou maken, dan was alles nutteloos,' fluisterde ze, want hij moest dat wel weten. Hij zei dat ze misschien vanavond moesten gaan, een beetje ontspannen. Ze knikte langzaam, misschien was het wel goed. 'Het zal vast gezellig zijn, het zal je goed doen om even bij Thobias en Gwynn te zijn, dat weet ik zeker,' zei ze tegen hem.

Koning Thobias Hiddon

Ze had er duidelijk over nagedacht en hij knikte langzaam. Ze wilde het niet op andere plekken doen, er mocht geen risico zijn om betrapt te worden. Hij knikte nog eens, dat was waarschijnlijk wel het beste, al was dat voor hem soms wat lastig. 'Oké, dat lijkt mij ook het beste,' zei hij wel, omdat ze wel gelijk had.

Koning Reagan Tridon

"Ik ben het toch niet waard om zorgen over te maken?" vroeg hij haar nu zachtjes. Hij wreef de tranen van zijn gezicht af en keek haar eventjes aan. "Waarom vind je alles zo nutteloos?" Vroeg hij haar nu ineens zacht. ze zei vervolgens dat het vast gezellig zou zijn, het zou hem goed doen om bij Thobias en Gwynn te zijn. Daardoor dacht hij weer aan de vrouw en knikte hij. 'Ja, misschien wel." Knikte hij.
"Maar vertel alsjeblieft niet hoe je me vond... Thobias heeft wel genoeg aan zijn hoofd." Fluisterde hij zacht.



Koningin Destiney Hiddon

THobias knikte en gaf aan dat het hem ook het beste leek. Ze glimlachte daardoor en keek naast zich, naar Gwynn. "Wat vind jij?" Vroeg ze aan haar en ze streek eventjes langs haar gezicht met een glimlachje.

Serena Lomaz

'Dat ben je zeker wel. Op dit moment ben jij mijn leven, Reagan. Jij bent mij alles waard,' fluisterde ze, ze drukte zacht haar lippen op zijn wang. 'Ik weet het niet... misschien omdat ik soms het gevoel heb dat ik niet goed genoeg ben voor jou, dat ik niet genoeg kan doen.' zei ze eerlijk tegen hem. Daarna zei hij dat het hem misschien wel goed zou doen, maar ze mocht niets zeggen, Thobias had genoeg aan zijn hoofd. 'Ik zal niets zeggen, geen zorgen. Nou laten we ons dan maar klaar gaan maken...' zei ze tegen hem en ze kwam overeind.

Gwynn Hiddon

Destiney wilde weten wat ze er van vond en daardoor glimlachte ze een beetje, de aanraking was best wel fijn. 'Ik vind het een goed idee, we moeten zo voorzichtig mogelijk doen en heel eerlijk blijven tegenover elkaar, dat is denk ik echt het belangrijkste,' zei ze tegen de vrouw en daarna keek ze even naar Thobias, het gold ook voor hem, hij moest zelf ook eerlijk blijven, voor hem was het misschien nog wel het moeilijkste.

Koning Reagan Tridon

Hij was haar leven en alles waard voor haar. hij schudde zijn hoofd een beetje. "Je bent echt veel te lief." Mompelde hij haar toe. Hij verdiende dit allemaal echt niet. Ze had het gevoel dat ze niet goed genoeg was voor hem, dat ze niet genoeg kon doen.
"Ik voel me niet meer eenzaam sinds jij bij me bent, Serena, dat vind ik het belangrijkste wat je voor me doet... verder maakt het me echt niet uit, echt niet." Vertelde hij haar. "Als jij graag je kracht wilt ontwikkelen, dan mag dat ook, Serena, ik houd van je en ik weet hoe je bent, ik weet dat je geen kwaad wilt doen, dat zal altijd zo blijven, want je bent puur en goed, in je hart." Sprak hij zachtjes tegen haar en hij streelde langs haar wang met zijn vingers. Ze zou niets zeggen en ze moesten zich klaar gaan maken. Ze kwam zelf al overeind en hij stak zijn hand naar haar uit, hij had even een steuntje nodig, ondanks dat ze de alcohol uit zijn lichaam had gehaald, was hij nog wel heel erg vermoeid.


Koningin Destiney Hiddon

Gwynn vond het wel een goed idee, ze moesten zo voorzichtig mogelijk zijn en eerlijk blijven. "Ja, eerlijkheid is inderdaad het belangrijkste." Knikte ze eventjes met een glimlach. Ze trok de twee wat dichter tegen haar aan. "We kunnen dit wel. Zolang we streng zijn voor onszelf en de regels naleven." Sprak ze zacht en bemoedigend.

Serena Lomaz

Wat hij nu zei deed haar echt goed, dat was ook wel te zien, ze leefde weer een beetje op en het gaf haar een goed gevoel. Ze pakte zijn hand vast en hielp hem overeind, daarna ging ze dicht tegen hem aan staan. 'Ik hou van je, ik ben blij dat je zo lief bent,' fluisterde ze, ze gaf hem onbewust een klein beetje energie, doordat hij zei dat hij het niet erg vond dat ze het zou ontwikkelen, gebeurde het nu ook iets sneller. 'Kom,' zei ze daarna zachtjes en ze nam hem mee. 'Wil je je eerst omkleden of zullen we Remi halen en vertrekken?' vroeg ze nu. Ze konden ook wel zo gaan, als hij dat ook wilde.

Koning Reagan Tridon

Hij zag haar helemaal opbloeien ineens en daardoor glimlachte hij, het voelde goed dat hij haar zo zag. Hij werd overeind geholpen en wanneer hij stond, kwam ze dicht tegen hem aan staan. Ze hield van hem en was blij dat hij zo lief was. "Ik kan niet anders met jou..." Gaf hij eerlijk toe, en dat was ook waar, hoe kon hij niet lief zijn tegen haar? Hij begon zich wat beter te voelen, hij had niet door dat het door haar kwam, want het voelde heel natuurlijk. hij werd door haar meegenomen en ze vroeg of hij zich eerst wilde omkleden of meteen Remi wilde halen.
"Ik moet me echt eerst even verkleden, dit kan echt niet." Mompelde hij. In zijn overhemd zaten allemaal vlekken.

Serena Lomaz

'Gelukkig maar, ik vind het fijn dat ik dat effect op jou heb,' zei ze grijnzend tegen hem, weer een stukje vrolijker. Ze moesten er nu gewoon een hele leuke avond van gaan maken, dat was het belangrijkste. Hij zei dat hij zich echt moest omkleden en nu bekeek ze hem even goed. 'Hm, ik vind jou altijd aantrekkelijk,' zei ze plagend. 'Maar doe dat maar,' zei ze daarna. Ze pakte zijn hand en nam hem mee naar hun slaapkamer.

Koning Reagan Tridon

Ze vond het fijn dat ze dat effect had op hem en daardoor glimlachte hij, haar vrolijkheid was heerlijk, alsof de zon scheen. Hij genoot er ook echt van, maar wel stiller dan normaal. Hij was niet heel spraakzaam, hij maakte zich gewoon ook nog heel erg veel zorgen. Glimlachend luisterde hij naar haar geplaag en liep met haar mee de slaapkamer in waar hij zich snel omkleedde. Daarna pakte hij haar hand weer vast en kneep er even zacht in.

Serena Lomaz

Hij trok snel andere kleding aan en toen hij klaar was sloeg ze haar armen om hem heen en drukte ze zacht haar lippen op die van hem. 'Je doet het goed, Reagan. We gaan er vanavond iets gezelligs van maken en dan is er morgen weer een nieuwe dag,' zei ze positief tegen hem, want dat leek hij ook wel nodig te hebben. Het was wel handig dat ze zelf meestal wel heel positief was, behalve als ze echt onzeker was over alles. Ze pakte zijn hand vast en ze nam hem nu mee, naar Remi toe.

Koning Reagan Tridon

Hij voelde de armen van Serena om zich heen en haar lippen zacht op de zijne. Ze kuste hem eventjes terug en glimlachte naar haar. "Je hebt gelijk, we gaan genieten." Fluisterde hij terug tegen haar en hij knuffelde haar eventjes. Daarna ging hij met haar mee, Remi stond al klaar te wachten en glimlachte de twee vrolijk en vriendelijk toe.

Serena Lomaz

Hij zei dat ze gelijk had, ze gingen genieten. Ze werd geknuffeld en daarna pakte ze stevig zijn hand vast, Remi stond ook al klaar en even later waren ze opweg naar het huisje van Destiney. Ze hoopte echt dat het een beetje goed ging met Thobias, dat Gwynn en Destiney hem konden helpen en dat ze niet ongelukkig waren daar, maar ze had wel zin in vanavond. Ze gleed even met haar vingers over de arm van Reagan heen en daarna klopte ze aan op de deur.

Koning Reagan Tridon

Met z'n drieën wandelden ze over de straten heen. Reagan was nog wel vrij stil, maar Remi vulde de stilte met vrolijk gepraat. Voor het huisje bleven ze staan en deed niet veel later Destiney de deur open.
"Wat leuk dat jullie er zijn, welkom allemaal." Klonk haar stem vrolijk. Dat was in ieder geval al iets, ze was vrolijk, niet zo somber als de vorige keer toen ze haar vonden met Thobias.

Gwynn Hiddon

Ze kwam overeind toen de deur open gedaan werd, Thobias zat nog wat achterover en ze schudde haar hoofd, hij had een glas wijn in zijn hand en een grijnsje op zijn gezicht. 'Je bent asociaal.' zei ze tegen hem, waardoor de grijns alleen maar groter werd. 'Lui is een betere omschrijving,' was zijn reactie. Ze schudde haar hoofd nog eens en ze liep daarna naar de rest toe. Ze gaf Remi een kus op zijn wang en daarna deed ze bij Reagan hetzelfde, maar zodra ze dicht bij hem stond voelde ze weer wat ze de vorige keer gevoeld had. Ze nam daarom wel weer snel afstand, ze gaf Serena een knuffel.

Koning Reagan Tridon

Hij stapte naar binnen toe en keek naar thobias die wat lui op de bank bleef zitten. Gwynn kwam wel overeind en hij haalde even diep adem wanneer hij naar haar keek. Misschien zorgde dit nog wel voor de meeste problemen waardoor hij zijn hoofd niet boven water leek te kunnen houden, hij was echt gek op haar. Hij kreeg een kus op zijn wang en wilde haar het liefste gewoon beet pakken. Maar hij deed niets en keek toe hoe ze Serena een knuffel gaf. Destiney gaf Serena ook even een knuffel en ze glimlachte alleen maar naar Remi en Reagan. Remi plofte op de bank neer, naast Thobias.
"Ga je ook nog wat voor ons inschenken?" Vroeg hij de man plagend en hij gaf hem een klein duwtje.

Gwynn Hiddon

Ze ademde langzaam in, ze had niet verwacht dat Reagan zo veel invloed op haar zou hebben. Al die jaren had hij alles geprobeerd en geen één keer had ze ook maar met hem gezoend, maar nu dat gebeurd was, leek alles veranderd te zijn, maar niemand hier mocht ook maar iets weten. Thobias zou totaal doordraaien en ze wist hoe veel pijn het Serena zou doen, nee, het mocht echt niet. Ze hoorde wat Remi aan Thobias vroeg en daardoor grijnsde ze een beetje. 'Gwynn, pak even wat te drinken,' zei hij broer daarna. 'Ik ken niemand die zo lui is,' zei ze tegen hem, maar ze pakte wel wat glazen en een fles wijn. Ze gaf iedereen een glas en keek daarna naar Destiney, waarschijnlijk zou het wel opvallen dat ze niet dronk, maar ze wist niet of Thobias het kon waarderen als ze nu zouden vertellen dat ze zwanger was. Waarschijnlijk niet echt.

Koningin Destiney Hiddon

Thobias gaf aan dat Gwynn voor iedereen wat te drinken moest pakken. "Thobias, je bent echt ongelooflijk, die arme zus van je." Plaagde ze haar man. Gwynn gaf iedereen een glas en keek daarna haar aan. "Nee, dank je, ik hoef écht niet meer." Sprak ze Gwynn toe. Zo zou het lijken alsof ze al wat wijn op had. Ze wilde het allemaal niet nog moeilijker maken. Wanneer iedereen lekker zat met een glas wijn in hun handen, keek ze met een glimlach rond. Het waren allemaal zulke lieve en behulpzame mensen. Wel merkte ze dat Reagan veel dronk, hij deed het zo onopvallend mogelijk, maar omdat ze zelf geen wijn dronk, vielen haar dit soort dingetjes op.