Skyrim RPG

Koningin Destiney Hiddon

Thobias leek het echt niet leuk te vinden en ze zuchtte even zachtjes daardoor, ze begreep het ook wel van hem, hij was het helemaal niet gewend van haar en normaal kreeg hij altijd alles zonder er zelfs maar om te hoeven vragen. Hij ging de badkamer in en zij ging even op de bank zitten en wreef over haar gezicht heen met haar handen. Ze vond dit echt verschrikkelijk moeilijk allemaal.

Koning Thobias Hiddon

Hij kreeg het gewoon niet voor elkaar om de rust te vinden, het onrustige en chaotische gevoel bleef constant aanwezig en dat was heel irritant, hij kon zich nergens op concentreren en hij dacht alleen maar aan wat hij allemaal met Destiney wilde doen. Hij kon het ook wel weer zelf doen, maar dat had maar heel weinig effect en op de één of andere manier vond hij dat niet zo fijn als Destiney elk moment binnen kon komen, hij wilde haar het gevoel geven dat hij het wel volhield. Hij haalde een hand door zijn natte haren en hij leunde wat achterover terwijl hij nadacht over alles.

Koningin Destiney Hiddon

Na een tijdje had ze genoeg moed verzameld om op te staan. Ze treuzelde eventjes en ging bij Thomas kijken, maar die lag nog heel erg rustig te slapen in zijn bedje. Ze glimlachte eventjes en drukte een kusje op zijn voorhoofd. Daarna klopte ze langzaam aan op de deur van de badkamer en opende ze vervolgens heel langzaam de deur.
Ze glimlachte lichtelijk naar Thobias, maar ze zei verder niets.

Koning Thobias Hiddon

Na een tijdje ging het ietsje beter, maar nog steeds bleef hij het onrustige gevoel houden en hij wist niet wat hij er mee moest. Hij probeerde een oplossing te verzinnen, maar die was er niet echt, hij wist niks. Er werd op de deur geklopt en daardoor keek hij op, Destiney opende de deur heel langzaam en ze glimlachte naar hem, maar ze zei niets. Hij bleef ook stil, maar hij keek haar wel rustig en vol liefde aan. Hij wilde haar laten zien dat hij echt heel veel om haar gaf, ondanks wat hij allemaal voelde.

Koningin Destiney Hiddon

Thobias keek naar haar op. ze ging bij de badrand zitten en keek naar hem. Hij keek haar lief aan en het liet haar glimlachen. Aarzelend legde ze haar hand op de van hem en bleef met een lichtelijk angstige blik in zijn ogen kijken, zijn blik kalmeerde haar wel, hij gaf haar wel rust en dat vond ze heel erg prettig om te merken.

Koning Thobias Hiddon

Ze kwam bij hem zitten en aarzelend legde ze haar hand op die van hem, hij kneep er heel zachtjes in en daarna gleed hij rustig met zijn vingers over haar hand heen. Hij wilde haar heel graag aanraken, al was het maar kleintjes en voorzichtig. Hij vond het wel moeilijk dat hij niet meer mocht doen en in zijn ogen was dat wel te zien, maar hij deed ontzettend hard zijn best om alles zoveel mogelijk in te houden. 'Ik ben wel trots op wat je allemaal al doet,' zei hij zacht.

Koningin Destiney Hiddon

Hij kneep zacht in haar hand en streelde er daarna met zijn vingers zachtjes overheen. Ze trilde een beetje en keek naar hem, ze bleef in zijn ogen kijken, dat gaf haar als enige een beetje hou vast. Hij gaf zachtjes aan dat hij trots op haar was.
"Echt waar?" Vroeg ze hem zachtjes en onzeker.

Koning Thobias Hiddon

Ze trilde en bleef in zijn ogen kijken, daarna vroeg ze of hij echt trots was en hij knikte langzaam. 'Je zit nu toch maar bij mij, je raakt mij aan... het is dan misschien nog maar heel weinig, maar het geeft mij wel hoop en dat heb ik echt nodig, anders kan ik het niet,' zei hij zacht. 'Ik ben trots dat je die stappen wel wilt nemen,' fluisterde hij daarna. Hij bleef zelf ook strak in haar ogen kijken, al koste het hem moeite om zijn blik niet over haar heen te laten gaan. Hij ademde langzaam in, hij wist niet zo goed of hij beter eerlijk kon zijn over zijn gevoel of dat hij het achter moest houden, om haar niet bang te maken.

Koningin Destiney Hiddon

Hij knikte en vertelde dat ze bij hem zat, hem aanraakte, het was weinig, maar het gaf hem hoop. "Mij ook..." Fluisterde ze tegen hem terug. "Natuurlijk wil ik het wel proberen... ik wil er alles aan doen om jou aan te raken." Gaf ze heel eerlijk aan en ze bleef in zijn ogen kijken.
"Het helpt heel erg dat je zo rustig kijkt en zo'n lieve blik hebt in je ogen... daardoor blijf ik zelf ook rustig en weet ik dat ik je op zo'n moment kan vertrouwen." Klonk haar stem heel zachtjes.

Koning Thobias Hiddon

Ze zei dat het haar ook hoop gaf en dat ze het natuurlijk wel wilde proberen, ze wilde er alles aan doen om hem aan te raken. Het hielp als hij rustig keek en een lieve blik in zijn ogen had, daardoor bleef ze zelf ook rustig en wist ze dat ze hem kon vertrouwen. Hij glimlachte even, hij was blij dat het hielp, dat hij het echt goed deed. 'Ik weet niet goed of ik op moeilijke momenten eerlijk moet zijn over mijn gevoel of dat ik het beter achter kan houden, om jou niet bang te maken,' zei hij zacht. Hij was namelijk bang dat ze hem goed genoeg kende om het toch wel te merken.

Koningin Destiney Hiddon

Hij glimlachte door haar woorden en ze bleef hem aankijken. Daarna gaf hij aan dat hij niet goed wist of hij op moeilijke momenten eerlijk tegen haar moest zijn over zijn gevoel, of dat hij het beter achter kon houden.
"Je kan het wel vertellen, want ik merk het toch aan je, zolang je maar niet teveel in details treed... dat maakt me bang." Legde ze zachtjes aan hem uit.

Koning Thobias Hiddon

Ze zei dat het wel kon, ze merkte het anders toch aan hem, maar hij moest niet te veel in details treden, want dan werd ze wel bang. Hij knikte langzaam, dat zou hij ook niet doen, het maakte het voor hem zelf ook niet makkelijker en hij wilde er eigenlijk niet te veel over nadenken, uit angst dat hij het dan nog meer wilde. Hij ademde langzaam in en hij liet haar hand voorzichtig los. 'Zullen we zo maar gaan eten?' vroeg hij zacht.

Koningin Destiney Hiddon

Die avond kroop ze weer bij Thobias in bed, ze had er wel een redelijk goed gevoel over, het ging best goed samen en daar was ze heel blij mee, hij gaf het in ieder geval niet helemaal op en dat was wel heel erg fijn. Ze keek naar hem terwijl ze in het bed lag en glimlachte een beetje. Het was nog steeds echt een onwijs knappe man.

Koning Thobias Hiddon

HIj lag in bed te wachten tot Destiney er ook bij zou komen liggen en al snel deed ze dat ook, ze keek naar hem en glimlachte zelfs, blijkbaar was ze nu dus niet doodsbang, anders zou ze wel op een andere manier naar hem kijken, waarschijnlijk. 'Ik hou van je en ik vond dat het vandaag al beter ging,' zei hij zacht. Nu had hij tenminste het gevoel dat ze ergens aan werkten, dat vond hij fijn. 'Ik vind het wel moeilijk dat ik je niet aan kan raken,' zei hij zacht, hij wilde haar zo graag een kus geven, zelfs als dat alles was wat er gebeurde.

Koningin Destiney Hiddon

"Thomas is zo rustig, hij lijkt het hier helemaal niet erg te vinden." Glimlachte ze hem toe. Hij zei zacht dat hij van haar hield en vond dat het vandaag beter ging. Daardoor keek ze hem liefdevol aan. "Ja, het ging goed... we kunnen het wel." Sprak ze hem zacht toe. Hij gaf aan dat hij het moeilijk vond dat hij haar niet kon aanraken. Aarzelend legde ze haar vingers tegen zijn wang aan.
"Ik ben gewoon bang... straks raak ik ook weer in die trance en dan hebben we weer ruzie." Fluisterde ze hem toe.

Koning Thobias Hiddon

Ze zei dat Thomas ook zo rustig was, hij leek het hier helemaal niet erg te vinden. Dat was waar en daar was hij blij mee, hij zou helemaal gek worden als hun zoon onrustig was, daar kon hij heel erg slecht tegen. Daar had hij ook echt geen geduld voor, zeker niet als hij al gespannen was. Ze zei dat het goed ging en dat ze het wel konden en ze legde aarzelend haar vingers tegen zijn wang aan. Ze was bang, straks raakte ze weer in die trance en hadden ze weer ruzie. 'Nee, ik zal je helpen,' fluisterde hij en hij pakte heel voorzichtig haar vingers vast, heel lief eigenlijk. Hij wilde wel graag veel meer, maar hij voelde wel heel veel liefde voor haar en daar probeerde hij vooral op te letten.

-------

https://justrpgforum.actieforum.com/viewtopic.forum?t=53