Skyrim RPG

Koning Thobias Hiddon

Gelukkig werd Destiney ook al snel wakker, want hij ging dit echt niet langer volhouden. Ze glimlachte naar hem en rekte zich uit, ze zei dat het misschien gek was, maar ze had wel heel fijn geslapen. 'Gelukkig,' zei hij zachtjes tegen haar, iets benauwd. Daarna kwam hij al overeind, hij moest echt weg uit deze positie. 'Ik ga wel even brood halen,' zei hij tegen haar, misschien ging het beter als hij heel even weg was hier, dan kon hij weer wat rust in zijn hoofd krijgen.

Koningin Destiney Hiddon

Hij was wel blij dat ze fijn had geslapen, zijn stem klonk benauwd en ze keek hem verontschuldigend aan. "Sorry... " Fluisterde ze zachtjes tegen hem. Vervolgens gaf hij aan dat hij brood zou halen. "lekker, dankjewel." Glimlachte ze nu en ze kwam zelf ook overeind en zorgde voor hun kleine zoontje.

Koning Thobias Hiddon

'Jij kan er helemaal niets aan doen,' mompelde hij zacht, omdat hij het haar ook echt niet kwalijk nam, dit was allemaal zijn eigen schuld, hij had het er alleen wel nogal moeilijk mee op dit moment, waarschijnlijk had hij nog nooit zo lang gewacht en hij had het gevoel dat het alleen nog maar fout kon gaan. Ze vond het wel een goed idee en daarom liep hij naar de bakker toe en kwam hij even later terug met wat brood, hij had het wel echt moeilijk. Hij probeerde maar niet eens te kijken naar andere vrouwen, maar het viel hem zwaar.

Koningin Destiney Hiddon

Ze had de tafel gedekt en zelfs een mooie roos uit haar tuin gehaald en die in een klein vaasje gezet voor op tafel. Ze zat nu zelf nog even op de bank bij Thomas. De jongen was zo vrolijk en sprankelend, het was echt ongelooflijk om te zien hoe goed hij het deed en hoe knap hij wel niet was. Wanneer Thobias terug kwam, keek ze met een vrolijke glimlach op.
"Gelukt?" Vroeg ze hem nu.

Koning Thobias Hiddon

Ze had de tafel gedekt en hij zag de roos op tafel staan, hij legde het brood neer en hij keek daarna op naar Destiney. 'Ja, zeker. Brood halen kan ik nog net,' zei hij met een glimlachje op zijn gezicht tegen haar. 'Zullen we maar meteen gaan eten?' vroeg hij daarna. Hij had aardig trek gekregen en hij wilde niet te lang niets doen en naar haar kijken, dat ging echt niet goed.

Koningin Destiney Hiddon

Thobias zette het brood op de tafel neer en ze glimlachte naar hem. "Je bent geweldig." Grijnsde ze hem toe met twinkelende en vrolijke ogen. Ze had echt super fijn geslapen en dat was duidelijk aan haar te merken. Hij wilde meteen maar gaan eten en ze knikte heel eventjes.
"Ja, laten we dat maar meteen gaan doen." Zei ze hem met een glimlach. Ze keek nog even naar Thomas en ging daarna aan de tafel zitten.

Koning Thobias Hiddon

'Niet zo geweldig als ik zou willen,' fluisterde hij nu heel serieus. Hij was wel blij om te merken dat ze zo vrolijk was, maar hij had het echt moeilijk met zijn gevoelens, daardoor was hij dat zelf niet zo. Hij had het best zwaar. Ze wilde gaan een en ze kwam aan tafel zitten, hij pakte een stukje brood, maar hij kreeg niet echt wat door zijn keel. Hij deed wel zijn best om toch wat te eten, maar soepel ging het niet.

Koningin Destiney Hiddon

Hij fluisterde serieus dat hij niet zo geweldig was als hij zou willen. "Je doet wel vreselijk hard je best en dat maakt je wel geweldig." Vertelde ze hem zachtjes met een glimlach.
Ze keek naar hem hoe hij zat te worstelen met het brood. "Wat kan ik voor je doen om alles wat minder erg te maken?" Vroeg ze hem zachtjes en voorzichtig.

Koning Thobias Hiddon

'Dat is heel erg lief van je,' zei hij zachtjes. Hij deed zo zijn best om ook vrolijk te zijn, om lief te doen, maar het kostte hem zo veel energie om alle gevoelens in te houden dat het bijna niet meer ging. Ze vroeg wat ze kon doen om het minder erg te maken. 'Zolang je mij niet uitdaagt hou ik het wel redelijk vol... maar je lag echt met je hoofd bovenop mij.' fluisterde hij nu. Hij wilde niet dat ze iets deed als ze er niet volledig achterstond en het zelf ook fijn vond, maar door deze nacht had hij het wel een stuk zwaarder.

Koningin Destiney Hiddon

Hij vond het heel erg lief van haar en daardoor glimlachte ze naar hem. Haar blik was zacht en liefdevol, het ging steeds iets beter met haar en dat vond ze wel heel erg fijn. Hij fluisterde haar toe wat ze kon doen en ze knikte een beetje. Door zijn volgende woorden keek ze even naar de grond. "Soms werken we echt het tegenovergestelde van elkaar... ik vond het fijn en voor jou was het helemaal niet prettig." Ze begon langzaam van het brood te eten terwijl ze wat bedachtzaam voor zich uit keek.

Koning Thobias Hiddon

'Ik vond het wel heel fijn dat jij tegen mij aan durfde te liggen, maar die houding was niet echt fijn, ik kon alleen maar naar jou kijken en ik dacht hele andere dingen... dat wil ik juist niet, ik wil je alle tijd geven die je nodig hebt, maar dit ging bijna niet,' fluisterde hij, nog steeds wat benauwd omdat hij er aan terug dacht, dat wilde hij juist liever niet, maar hij had het er wel aardig moeilijk mee.

Koningin Destiney Hiddon

Dit was eigenlijk een van de eerste keren dat hij echt praatte over hoe hij zich voelde erover en daardoor glimlachte ze een klein beetje. Hij vond het dus toch wel fijn, gelukkig maar.
"Dat begrijp ik heel goed, de volgende keer moet je me maar gewoon goed neerleggen, want ik was nu zo diep in slaap, dat had ik toch nooit gemerkt." Glimlachte ze hem lichtelijk toe.
"Wat zullen we gaan doen vandaag?" Vroeg ze hem nu zachtjes.

Koning Thobias Hiddon

'Ik durfde je echt niet aan te raken, ik was bang dat je dacht dat ik dan iets anders wilde... ik dacht dat het beter was om maar te wachten tot je wakker werd,' zei hij zacht tegen haar. Hij had het echt niet kunnen doen. Misschien was hij dan ook wel in de verleiding gekomen om toch meer te doen. Ze wilde weten wat ze gingen doen vandaag en hij haalde zijn schouders op, hij wist het echt niet, normaal zou hij aan het werk gaan.

Koningin Destiney Hiddon

"Het is lief dat je zoveel rekening met me wilt houden, dankjewel, je laat wel echt zien dat je overal aan denkt." Fluisterde ze zachtjes tegen hem terug. Ze vond het echt heel erg prettig en ze voelde zich zo steeds meer op haar gemak.
"Zullen we met Thomas gewoon een rondje gaan wandelen? Tussen de marktkraampjes door?" Vroeg ze aan hem, aangezien hij zelf ook niet leek te weten wat ze zouden gaan doen die dag.

Koning Thobias Hiddon

'Ja, laten we dat maar gaan doen, dat is misschien wel een goed idee,' zei hij zacht. Misschien ging het beter als hij buiten was en niet constant hier alleen zat met Destiney, want dan wilde hij vanzelf meer, dan hield hij het niet vol. Met andere mensen om zich heen ging het misschien wat makkelijker als hij zich in moest houden. 'Wil je al meteen weg gaan?' vroeg hij haar nu.

Koningin Destiney Hiddon

Hij vond het wel een goed idee en daardoor glimlachte ze hem eventjes toe. "Gezellig." Knikte ze meteen naar hem doordat hij het goed vond. Hij wilde weten of ze al meteen wilde gaan.
"Ja, jij kan duidelijk geen hap meer door je keel krijgen, dus waarom niet?" Vroeg ze hem met een glimlachje. "red jij het om Thomas te dragen?" Wilde ze van hem weten. Ze vond het sowieso wel belangrijk dat hij vaak met hun zoontje omging.

Koning Thobias Hiddon

Ze vond het gezellig en door wat ze daarna zei glimlachte hij zwakjes, het was wel waar, hij had totaal geen honger en hij ging liever meteen weg, de spanning werd hem hier anders echt veel te veel. 'Ja, dat is geen probleem,' zei hij daarna en hij tilde zijn zoon voorzichtig op tegen zijn lichaam aan. Hij liep naar buiten toe en hij ademde diep in.

Koningin Destiney Hiddon

Ze zag hem even zwak glimlachen, het was niet veel, maar het was in ieder geval iets. Hij vond het ook geen probleem om Thomas mee te nemen, hij tilde hem op en het jongetje kraaide even vrolijk. Hij greep met zijn kleine vingertjes naar zijn vaders gezicht en Destiney keek eventjes naar hem met een glimlach.
"Hij is zo leuk..." Mompelde ze hem toe en daarna liep ze naar buiten toe.

Koning Thobias Hiddon

Door wat Thomas deed staarde hij zijn zoontje even aan, hij had hem niet heel erg vaak vast, maar nu gaf het hem wel fijne afleiding en hij vond het niet zo erg nu. Hij streek langs het gezichtje van Thomas en hij glimlachte nu zelfs een beetje door wat hij deed. 'Vind ik ook, hij lijkt op jou,' zei hij nu zacht tegen Destiney, wel heel erg lief eigenlijk. Hij liep rustig richting de markt, nu ging het wel weer redelijk.

Koningin Destiney Hiddon

Thobias glimlachte en ze vond het leuk om de twee zo te zien. Thobias vond hun zoontje ook leuk en zei dat hij op haar leek. Ze keek hem liefdevol eventjes aan en glimlachte. "Vandaar dat hij ook zo gek is op jou natuurlijk." Grijnsde ze hem toe met een knipoog. Ze liep naast hem en keek af en toe naar hem en hun zoontje terwijl ze verder nog wat om zich heen keek naar alle mensen. Het was een mooie zonnige dag vandaag en iedereen was behoorlijk vrolijk.

Koning Thobias Hiddon

'Misschien is dat het ja...' zei hij grijnzend tegen haar. Hij voelde zich nu wel weer wat beter, maar ze zouden ook weer een keertje terug moeten en dan was hij weer alleen met haar, dan werd het een stuk moeilijker en hij maakte zich daar echt zorgen over. Ze liepen over de markt heen, het was best wel druk en hij deed zijn best om daar niet al te veel bij stil te staan, maar dat was nog bijzonder lastig.

Koningin Destiney Hiddon

Ze werd helemaal vrolijk door zijn grijnzende woorden en na een tijdje legde ze zachtjes haar hand op zijn schouder en ging ze iets dichter bij hem lopen, het was heel voorzichtig en aarzelend, maar ze vond het wel prettig bij hem. Vele mensen kwamen naar hun toe om een glimp op te vangen van hun prachtige zoon en het leek het volk goed te doen dat ze even met hem het dorp in gingen.

Koning Thobias Hiddon

Hij voelde de zachte aanraking van Destiney en hij keek haar even aan, daarna staarde hij weer voor zich uit. Na een tijdje vond hij het echt druk genoeg en daardoor keek hij weer naar Destiney. 'Zullen we terug gaan?' vroeg hij zacht. Hij hield niet zo van te lang onder de mensen zijn, zeker niet als iedereen zo met hun bezig was, hij vond het nu wel weer genoeg geweest, hij ging liever naar haar huisje toe.

Koningin Destiney Hiddon

Thobias keek even naar haar en ze fluisterde zachtjes tegen hem dat ze van hem hield. Na een tijdje leek hij de drukte niet echt meer fijn te vinden en vroeg hij of ze terug gingen.
"Ja, natuurlijk, we gaan weer lekker naar huis." Knikte ze met een glimlachje naar hem en ze draaide zich weer om.

Koning Thobias Hiddon

Ze liepen terug en eenmaal bij het huisje legde hij de slapende Thomas in zijn bedje, daarna keek hij weer naar Destiney. Hij wilde haar zo graag vastpakken, maar dat kon niet, hij zou haar heel bang maken en dat wilde hij echt niet hebben, hij vond het heel vervelend dat het zo voelde, maar hij wist niet wat hij er aan moest doen. Hij haalde een hand door zijn haar en daarna ging hij op de bank zitten, maar hij verveelde zich meteen alweer.