Skyrim RPG

Remi Kaskadar

Hij keek haar lichtelijk verrast aan toen ze aangaf dat hij ook aantrekkelijk was. Ze kon paardrijden en ze was ook heel erg benieuwd. Hij knikte daardoor met een grijns en ze sprak over de paarden.
"Ik heb er twee, dus dat komt wel goed." Knikte hij haar toe. Hij nam haar met zich mee het huisje uit naar de stallen van het kasteel. Hij was echt vrolijk nu en hij vond het fantastisch met Serena.

Serena Lomaz

Hij had twee paarden, dus het kwam wel goed. Ze liep met hem mee naar de stallen en ze keek daar weer naar hem, met een fonkeling in haar ogen. 'Je wilt mij serieus meenemen?' vroeg ze nu aan hem. 'Moet je niet werken, iets voor Reagan doen? Jij was toch altijd druk bezig?' plaagde ze hem nu nog even, ze kon het gewoon niet laten.

Remi Kaskadar

Ze vroeg nu of hij serieus was. "Ja, waarom niet?" Vroeg hij en hij keek haar even doordringend aan. "Ze plaagde hem of hij niet iets voor Reagan moest doen. "Het mooiste aan deze klusjes is dat ze me oproepen wanneer ik nodig ben, de rest van de dagen ben ik vrij." Gaf hij aan. Hij liet de paarden zadelen die hij had en keek weer naar Serena met een grijns.

Serena Lomaz

'Weet ik veel, je hebt vast duizend vrienden waar je mee op kan trekken. Je doet dit toch niet omdat je mij zielig vindt?' vroeg ze nu aan hem, wel met een grijnsje op haar gezicht, want ze kreeg niet de indruk dat het daardoor kwam. Helemaal niet eigenlijk. 'Dat is wel heel leuk, maar dan ben je vast soms dagen weg of valt dat mee?' vroeg ze aan hem. Ze pakte een paard aan dat opgezadeld was en daarna keek ze hem weer aan.

Remi Kaskadar

"Duizenden vrienden? Nou echt niet, ik ben een eenzaam iemand, Serena. Niemand wilt met mij gezien worden, want ze denken dat ik een besmettelijke ziekte heb. Ik doe het niet omdat ik jou zielig vind, ik ben zelf gewoon een beetje zielig." Legde hij aan haar uit en hij slikte eventjes. Ze vroeg of hij dan dagen weg was en hij knikte. "Ja, vaak wel, maar ik vind het zelf heerlijk." Knikte hij nu. Ze pakte een paard aan en hij steeg op het andere paard en klopte het dier even op zijn hals.

Serena Lomaz

'Je bent alles behalve zielig, Remi. Je hebt Reagan en Thobias toch? Die zullen je nooit laten vallen en accepteren je zoals je bent, dat moet je wel onthouden. Zo zijn er nog veel meer, maar sommige mensen kunnen daar niet zo makkelijk over uit komen. Reagan en Thobias wel, want niemand zal hun daarom iets aan doen.' zei ze zacht tegen hem. 'Dat snap ik, het is ook fijn om iets te doen te hebben,' zei ze tegen hem en ze steeg zelf ook op.

Remi Kaskadar

Hij grijnsde een beetje door haar woorden. "Jij hebt hun steun net zo goed, Serena, dus we zijn allebei even zielig." Hij gaf haar even een knipoog met een glimlach.
"Ja, zeker, in mijn dagen vrij ga ik op zoek naar de mooiste plekjes en wat andere klusjes." Vertelde hij aan haar en hij reed rustig met haar weg in de richting van Riverwood.

Serena Lomaz

'Allebei niet echt dus,' zei ze grijnzend tegen hem. 'Dat klinkt als een best wel goede baan...' zei ze grijnzend tegen hem. Ze reden richting Riverwood en nu was het toch wel fijn dat de sneeuw wat meer verdween, het was een stuk warmer en de natuur kwam duidelijk meer tot leven, dat vond ze altijd wel mooi om te zien. Het was ook gewoon echt leuk om samen te zijn met Remi, hij was hartstikke vriendelijk en gezellig.

Remi Kaskadar

"Nee, precies, daar heb je gelijk in." Hij gaf haar een knipoog. Ze vond het klinken als een goede baan. "Je mag et me mee hoor." Grijnsde hij haar toe met een vrolijke blik in zijn ogen. Het was heerlijk om door de natuur te rijden.
"Kan je ook altijd zo genieten van de prachtige natuur?" Vroeg hij aan haar. Hij wilde dat sowieso ook weten want dan wist hij welke plekjes hij haar kon laten zien.

Serena Lomaz

'Ik weet niet of ik er helemaal geschikt voor ben, maar het is altijd het proberen waard,' zei ze grijnzend tegen hem. Ze had verder niet echt heel erg veel boeiends te doen, het werken maakte niet echt uit en ze kon best met hem mee, als hij het geen probleem vond. 'Ja, ik vind het echt heerlijk, ik hou er van om buiten te zijn...' zei ze daarna tegen hem, omdat ze het heel leuk vond.

Koning Thobias Hiddon

Hij was vrij vroeg wakker geworden en hij had het nog maar een keertje zelf gedaan, maar het hielp niet echt heel veel, hij wilde gewoon heel erg graag aan Destiney bewijzen dat hij goed genoeg was en dat hij dit wel kon, omdat hij het graag wilde. Hij merkte wel dat zijn lichaam er iets anders over dacht. Hij was daarom maar meteen aan het werk gegaan, het was misschien beter als hij even weg was en wat afleiding had. Na een tijdje kwam Gwynn zijn kamer binnen, ze wilde praten over alles en dat kon hij wel begrijpen, maar hij merkte gewoon dat hij amper normaal na kon denken als hij naar haar keek en Gwynn merkte het ook. Hij stond op en hij greep haar vast, hij zoende haar direct heftig en eerst ging ze er in mee, daarna werd hij zachtjes weggeduwd. 'Je weet de regels van Destiney, niet waar ze niet bij is, je kunt dit echt niet doen,' fluisterde Gwynn, die meteen vertrok, want anders zou hij het nooit vol kunnen houden.

Koningin Destiney Hiddon

Ze werd langzaam wakker van gehuil en in eerste instantie wist ze niet waar het vandaan kwam. Verward keek ze om haar heen en zag na een tijdje het wiegje. Langzaam kwam ze overeind en pakte ze haar zoontje vast. Ze gaf hem wat te eten en bleef een lange tijd naar hem kijken. Ze genoot er echt van. Hij was prachtig, echt perfect..

Koning Thobias Hiddon

Hij kon redelijk doorwerken, maar hij was zo snel afgeleid, hij merkte wel dat dit niet echt goed was, maar hij wist niet wat hij er aan moest doen, hij wilde zich zo graag bewijzen. Uiteindelijk kwam hij maar overeind en liep hij terug naar de slaapkamer, Destiney zou waarschijnlijk wel wakker zijn nu. Hij klopte aan en daarna stapte hij naar binnen toe, ze stond met Thomas in haar armen en hij kwam langzaam dichterbij.

Koningin Destiney Hiddon

Haar kleine mannetje had behoorlijk wat honger en ze keek dromerig en teder naar hem. Wanneer ze een klopje op de deur hoorde, keek ze op en glimlachte ze breed wanneer ze Thobias zag. Ze zag er zielsgelukkig uit zo. "Goedemorgen knappe man." Klonk haar stem lief tegen hem.

Koning Thobias Hiddon

Hij glimlachte naar Destiney, het was duidelijk dat ze echt gelukkig was en dat maakte hem ook blij, want hij vond het steeds belangrijker dat ze zich goed voelde. Hij drukte zacht zijn lippen op haar wang en daarna keek hij naar Thomas, maar zelfs nu kon hij zijn gedachten er maar moeilijk bijhouden. Hij wist ook niet zo goed hoe hij het moest bespreken, juist omdat hij het zo graag goed wilde doen bij haar.

Koningin Destiney Hiddon

Wanneer ze de lippen van Thobias op haar wang voelde. Merkte ze het eigenlijk al. Zachtjes legde ze Thomas weer in zijn wiegje, ze ging op haar knieën voor Thobias zitten en maakte zijn.broek los. Vol passie en liefde ging ze te werk bij hem en ze verwende hem zo goed mogelijk. Hij had het gewoon nodig, ze merkte het aan alles.

Koning Thobias Hiddon

Destiney legde Thomas weg en kwam daarna naar hem toe, ze ging op haar knieen voor hem zitten en ze maakte zijn broek los, soms begreep hij echt niet hoe ze zo goed wist wat er in hem om ging, maar ze leek het precies te weten, ze had niet eens woorden nodig. Hij hoopte dat dit wat meer verlichting zou geven, want dat had hij echt wel nodig. Ze deed duidelijk haar best en hij kreunde diep, ze kon dit wel echt goed. 'Je bent echt geweldig,' fluisterde hij kreunend. Hij kreeg wel de neiging om haar hoofd vast te grijpen, maar hij wist het wel in te houden. Na een tijdje bereikte hij zijn hoogtepunt en dit voelde toch een stuk beter dan het zelf doen.

Koningin Destiney Hiddon

Ze vond het wel leuk dat Thobias hier ook echt van genoot. Hij zei haar ook dat ze geweldig was, daardoor keek ze even naar hem op en gaf ze hem een knipoog. Vervolgens ging ze verder tot hij zijn hoogtepunt bereikte.
Ze keek naar hem wanneer hij klaar was, ze zat wel.nog steeds op haar knieën. "Ik ken je inmiddels zo onwijs goed, Thobias, ik weet hoe hard je het nodig hebt en als ik niet wilt dat het met een ander gebeurd, moet ik daar zelf wat aan doen." Glimlachte ze naar hem. "Ik houd van je..." Sprak ze vervolgens

Koning Thobias Hiddon

Ze keek op naar hem en ze zei dat ze hem heel goed kende, ze wist hoe hard hij het nodig had en als ze niet wilde dat hij het met een ander deed, moest ze er zelf wat aan doen. 'Toch vind ik het bijzonder,' fluisterde hij. Hij waardeerde het wel enorm dat ze er zo naar keek, want daardoor voelde hij zich hier niet echt rot om. 'Ik doe echt mijn best om het in te houden, maar het valt mij best wel zwaar,' zei hij zacht tegen haar. Het zou vast vaker gebeuren dat ze het een paar dagen niet konden doen, maar het was heel lastig voor hem. Hij pakte haar kin vast en hij drukte zacht zijn lippen op die van haar, daarna trok hij haar omhoog en sloeg hij zijn armen om haar heen.

Koningin Destiney Hiddon

"Ik begrijp je..." Fluisterde ze tegen hem terug wanneer hij aangaf dat hij het bijzonder vond. Hij deed zijn best om het in te houden. Maar het viel hem wel heel zwaar. "Ik zie het aan je... maar ik ben wel heel trots dat je het zo hard probeert, speciaal voor mij... Ik geloof niet dat je zoiets ooit hebt gedaan in je leven." Sprak ze met een glimlach. Ze voelde zijn lippen zacht op die van haar en daarna werd ze in zijn armen getrokken.
"Ik dacht dat je het vies vond." Plaagde ze grijnzend.

Koning Thobias Hiddon

Ze begreep hem en ze zei dat ze het aan hem kon zien dat hij het zwaar had, maar ze was trots dat hij het hard probeerde, zoiets had hij nooit gedaan, daardoor grijnsde hij weer. 'Nee, nooit, waarschijnlijk gaat het ook nooit bij iemand anders gebeuren,' zei hij tegen haar. Door wat ze daarna zei grinnikte hij weer. 'Ik vind het ook vies, dus zoenen kan je vergeten. Maar ik moest even laten zien dat ik van je hield.' plaagde hij haar nu weer. 'Ik heb wel met Gwynn gezoend...' zei hij daarna iets zachter. Hij wilde wel eerlijk blijven.

Koningin Destiney Hiddon

Waarschijnlijk ging het ook nooit bij iemand anders gebeuren en daardoor gaf ze hem een knipoog. "Dat wil ik ook echt niet hebben." Grijnsde ze. Hij gaf ook aan dat ze zoenen wel kon vergeten, maar hij moest laten zien aan haar dat hij van haar hield. Ze keek hem met een liefdevolle blik in haar ogen aan. "Dat is lief." glimlachte ze. Hij zei daarna dat hij met Gwynn had gezoend en ze knikte een klein beetje. "Ik vind het fijn dat je zo eerlijk tegen me bent." Knikte ze hem nu toe.


Remi Kaskadar

Serena gaf aan dat ze het heerlijk vond om buiten te zijn en daardoor glimlachte hij breed. "Dan weet ik een heel erg mooi plekje om je te laten zien. Hij reed met haar richting het kasteel toe, vlak voor het kasteel nam hij een zijweggetje langs een riviertje, bij een waterval bleef hij staan en steeg hij van zijn paard.
"Kom, dan laat ik mijn geheime plekje zien." grijnsde hij.

Koning Thobias Hiddon

'Vind je het niet erg? Ik deed het niet om jou pijn te doen, ik kon het niet echt inhouden.' zei hij zacht. 'Maar Gwynn zei dat ik aan de regels moest denken.... Het spijt mij wel heel erg, want ik vind het niet leuk om jou pijn te doen.' zei hij zacht tegen haar. Hij streek langs haar wang en hij trok daarna zijn kleding weer normaal aan, dan stond hij er tenminste niet zo raar bij als er iemand binnen zou komen. Dat wilde hij ook niet hebben.

Koningin Destiney Hiddon

"Misschien een beetje, ik had liever dat je meteen naar me toe kwam, maar Gwynn is minder erg en ik vind het wel fijn dat zij ook aan de regels denkt en dat ze jou daaraan herinnert. Ik vind het ook fijn dat je het vertelt en dat je het liever niet wilt, dat het je spijt." Legde ze zacht aan hem uit. Ze glimlachte toen hij langs haar wang streek en daarna trok hij zijn kleding aan.
"We moeten eigenlijk Thomas ook nog laten dopen en aan het dorp laten zien, zodat ze weten dat er nu een troonopvolger is." sprak ze Thobias met een glimlach toe.

Koning Thobias Hiddon

'Ik wilde zo graag bewijzen dat ik het wel in kon houden, voor jou.. Ik wilde echt niet laten zien dat ik het moeilijk heb, want ik wil dat je trots op mij bent.' zei hij zacht tegen haar. Hij sloeg zijn armen om haar heen en hij drukte zijn lippen in haar hals. ' Je hebt gelijk. Wanneer wil je dat gaan doen?' Vroeg hij nu, omdat hij dat soort dingen vooral op het tempo van Destiney wilde doen, dat was het beste. Het maakte hem niet zo veel uit. 'Nu moeten we ook weer vaker naar de kerk zeker?' Vroeg hij daarna.

Koningin Destiney Hiddon

"Je hebt je ingehouden al voor mij. Ik vind dat je het geweldig doet en ik ben hoe dan ook trots op je." Glimlachte ze breed naar hem Ze legde haar hoofd tegen hem aan en kroop in zijn armen. Hij wilde weten wanneer ze het wilde doen. "Morgen? Dan kunnen we nog een beetje voorbereiden en de mensen laten weten dat ze dan kunnen komen om te kijken naar ons knappe kindje. Hij vroeg of ze nu ook vaker naar de kerk moesten. "We hebben het wel een beetje verwaarloosd de afgelopen tijd." Grijnsde ze hem toe.