Skyrim RPG

Serena Lomaz

Ze stond toch wat nerveus bij het huisje, ze wist niet goed hoe ze zich moest gedragen bij de vrouw die haar moeder was, maar die ze amper kende. De deur ging open en de vrouw keek hun vrolijk aan, waardoor Serena glimlachte. 'Kom binnen, wat gezellig!' riep de heks, waardoor Serena zich opeens een stuk meer welkom voelde en ze keek naar Remi, daarna liep ze achter haar moeder aan het hutje in.

Remi Kaskadar

Hij grijnsde breed door de heks die vrolijk de deur opende en hun meteen mee naar binnen toe nam. Hij streek even over de rug van Serena heen en keek haar geruststellend aan. Ze hoefde niet nerveus te zijn, haar moeder was vreselijk leuk en gezellig. Hij plofte op de bank neer met een grijns.
"Je dochter wilde je graag een keertje spreken." Klonk zijn stem vrolijk.


Destiney Hiddon

Ze had haar kleine zoontje Thomas even achter gelaten bij een kamermeisje en ze was zelf een stukje gaan wandelen, uiteindelijk was het meer dwalen, want ze had Whiterun verlaten en liep nu door het bos heen. Ze had even behoefte aan wat rust aan haar hoofd, want Thomas kostte haar veel energie en ze vond het heerlijk om door het bos heen te dwalen.

Serena Lomaz

Remi ging zitten alsof hij hier elke dag kwam en ze grijnsde daardoor even, het was wel leuk om te zien en hij mocht haar moeder duidelijk graag, daarom ging ze zelf ook zitten. De vrouw kwam terug met wat te drinken en keek hun vrolijk aan. 'Ik zie dat het gewerkt heeft,' zei ze daarna grijnzend en duidelijk tevreden met zichzelf, waardoor Serena even haar hoofd schudde.

Remi Kaskadar

De heks was ongelooflijk vrolijk en zei met een grijns dat ze zag dat het gewerkt had.
"Ja, echt heel erg fijn, ik ben er ongelooflijk blij mee." Zei hij oprecht tegen haar en hij pakte met een glimlach het drinken van haar aan. Daarna keek hij naar Serena, waarschijnlijk wilde ze wel graag met haar moeder praten.


Destiney Hiddon

Ze vergat helemaal de tijd nu ze hier zo rond liep, het was om haar heen zo vredig en rustig dat ze het echt heerlijk vond. Na een tijdje klom ze een stukje in een boom, steeds wat hoger en eenmaal in de top kon ze Whiterun zien, wat was het een prachtige stad. Met een grijns keek ze ernaar.

Serena Lomaz

Remi zei dat het echt gewerkt had en dat hij er heel blij mee was. 'Ik ook, al is het even wennen,' zei ze, omdat dat wel zo was. Ze had Remi nooit zo gezien, maar nu ging het heel goed en was het ook echt leuk samen, dat was nog altijd het belangrijkste. Het was in ieder geval goede afleiding van Reagan en dat was ook wel fijn. Na een tijdje ging ze met haar moeder in gesprek over de krachten, over wat ze zelf voelde en hoe ze er beter in kon worden, maar het was allemaal best wel heel erg ingewikkeld.

Remi Kaskadar

Wanneer het hem allemaal wat te ingewikkeld werd, besloot hij een rondje buiten te gaan lopen. Hij slenterde een rondje om het moeras heen, zo konden de twee samen even kletsen en dat vond hij ook wel leuk voor ze.
Ineens hoorde hij een akelige krijg. Hij keek op en zijn mond viel verbaast open. Een gigantische draak vloog over het land heen, ineens zette hij zijn klauwen uit en greep hij iemand, iemand die hoog in een boom zat. Er werd gegild en om hulp geroepen en hij staarde alleen maar naar hoe het dier vertrok en niet veel later was hij nergens meer te bekennen.

Serena Lomaz

Ze was samen met haar moeder naar buiten geschoten door het geluid wat ze hoorden, het klonk nogal akelig, alsof er iemand echt in nood was. Toen ze een stukje verder liepen zagen ze Remi staan, maar met hem leek niets aan de hand te zijn. 'Wat was dat voor iets raars?' vroeg ze dus ook aan hem, want hij zag er uit alsof hij ook iets heel erg geks gezien had.

Remi Kaskadar

Serena en haar moeder kwamen dichterbij en hij haalde even diep adem en keek de twee aan. "Een draak..." Mompelde hij heel zachtjes tegen de twee. "Een gigantisch beest, hij pikte iemand op uit de bomen, ik zag de vrouw stribbelen..." Hij was nog steeds wat van zijn stuk gebracht. Hij had nog nooit een draak gezien in zijn hele leven.
"Wacht eens even... de vrouw had wit haar, ik hoop niet dat het Destiney was..." klonk zijn stem vol schrik.

Serena Lomaz

Hij zei dat hij een draak gezien had, een gigantisch beest en hij haalde iemand uit de boom, hij had een vrouw zien stribbelen. Door wat hij daarna zei werd haar blik wat bezorgder. 'Die zal toch niet zomaar hier ergens in een boom zitten?' vroeg ze nu aan hem. Toch waren er niet heel erg veel vrouwen die er zo uit zagen. 'Misschien moeten we naar het kasteel om te kijken of alles goed is...' opperde ze daarna. Dan wisten ze het zeker.

Remi Kaskadar

"Ik heb geen idee... maar wie die vrouw ook was, ze moet wel geholpen worden." Fluisterde hij haar zacht toe. ze wilde terug naar het kasteel om te kijken of alles goed was. "Ja, dat lijkt me wel verstandig inderdaad." Mompelde hij. Hij keek de heks aan.
"Sorry, maar we komen vast wel vaker op bezoek bij je." Klonk zijn stem zachtjes tegen haar.

Serena Lomaz

Haar moeder vond het duidelijk geen probleem en ze mochten naar haar toe komen als ze hulp nodig hadden, ze was echt heel erg lief. Daarna ging ze meteen met Remi naar het kasteel, want ze was toch wel enorm bezorgd. Ze vroeg meteen naar Destiney, maar ze hoorde al vrij snel van wachters dat ze het bos in was gegaan. Dan was het dus toch Destiney, dat kon toch bijna niet? 'Thobias is zeker nog bij Reagan... die schrikt zich kapot als hij dit hoort... wat moeten we doen?' vroeg ze aan Remi.

Remi Kaskadar

Hij glimlachte et een knikje naar de heks en liep met Serena samen naar het kasteel toe. ze vroeg naar Destiney en ze kregen meteen te horen dat de vrouw het bos in was gegaan. "Oh god..." Mompelde hij ongerust. Ze vroeg naar Thobias en hij wees naar de poort.
"Daar komen ze net aan..." Mompelde hij. Dit zou echt vreselijk worden... Thobias zou het verschrikkelijk vinden.

Serena Lomaz

Thobias en Reagan kwamen er net aan, Thobias zag er redelijk vrolijk uit, maar dat zou snel weg zijn. Dit werd echt niet leuk, ze had geen idee hoe de man zou reageren, maar waarschijnlijk niet echt heel positief. Ze had gezien wat er gebeurd was toen Destiney meegenomen was door de mannen uit het dorp, Thobias was toen echt niet meer voor rede vatbaar. 'Ga jij het hem vertellen?' vroeg ze zacht.

Remi Kaskadar

Serena vroeg of hij het ging vertellen. Hij beet op zijn lip en keek haar aan. Waarschijnlijk zou hij een klap krijgen, maar hij werd liever geslagen dan dat Thobias Serena wat aandeed.
Reagan keek naar Serena en sloeg daarna zijn blik neer. Remi liep op Thobias af.
"Er is net wat verschrikkelijks gebeurd." Fluisterde hij heel erg zacht tegen de man en hij slikte even.

Koning Thobias Hiddon

Hij was blij dat Reagan met hem mee kwam, het ging duidelijk beter als ze samen waren, dus was dit voorlopig het beste. Dan gingen ze af en toe naar Riverwood om daar samen te werken, dan ging het allemaal goed en kon hij er ook voor Reagan zijn. Hij zag Serena en Remi staan en hij sprong van zijn paard af, ze kwamen al dichterbij en Remi kwam naar hem toe, er was blijkbaar iets aan de hand. Hij fluisterde dat er iets verschrikkelijks was gebeurd, waardoor Thobias hem vragend aankeek. 'Wat dan?' vroeg hij daarna.

Remi Kaskadar

Thobias wilde weten wat er was gebeurd en hij slikte even moeizaam. "Destiney was wandelen in het bos, maar ik zag hoe ze meegenomen werd door een enorme draak..." Klonk zijn stem heel erg zacht tegen de man en hij keek hem even aan.
"We moeten een plan maken om haar terug te krijgen, ik weet ongeveer welke kant het dier op is gevlogen." Mompelde hij.

Koning Thobias Hiddon

Door wat Remi zei dacht hij eerst dat hij een grapje maakte. Er kwamen niet zo bijzonder veel draken in de buurt van het dorp, meestal bleven die wel een eind weg, uit angst voor de vuurpijlen die de wachters zouden schieten als het nodig was, daarvoor hadden ze ook een aardig grote stadswacht hier. Waarom zou Destiney zo erg afdwalen dat ze door een draak gegrepen kon worden, ze was toch bij Thomas? Toch had hij wel door dat Remi serieus was, hierover zouden geen grapjes gemaakt worden, maar hij kon het maar moeilijk geloven. Het drong ook niet echt tot hem door dat Remi een plan wilde maken, hij luisterde niet echt meer.

Remi Kaskadar

Hij pakte zachtjes de pols van Thobias vast.
"We gaan haar zoeken en haar bevrijden, Thobias." Klonk zijn stem doordringend tegen de man. "Dit kunnen we, we moeten haar zoeken. Destiney is een sterke vrouw." Sprak hij hem toe. Hij keek eventjes om naar Serena, hopend dat de vrouw ook kon helpen op de een of andere manier.

Koning Thobias Hiddon

Remi pakte hem vast, waardoor er een schok door hem heen ging en hij weer wat helderder werd, hij kon dit helemaal niet. Hij kon niet zonder Destiney, hij kon niet voor Thomas zorgen, wat moest hij nou als ze haar niet terug kregen? Die kans was nogal groot, misschien was ze allang dood. Dan was hij weer alleen. Hij ademde diep in en hij knikte nu langzaam, hij wilde het wel. Serena kwam dichterbij en hij keek naar de vrouw. 'Misschien kan ik ook wel wat betekenen, misschien mijn moeder... je moet de hoop nog niet opgeven, we gaan meteen zoeken,' sprak ze, nu knikte hij iets zekerder.

Remi Kaskadar

Hij merkte hoe er een schok door de man heen ging, even was hij bang voor een woeste blik in zijn ogen, maar hij leek juist wat helderder te worden. Reagan kwam ook dichterbij en sloeg zijn arm om zijn vriend heen om hem een beetje te steunen.
Serena gaf aan dat ze ook kon helpen en hij moest de hoop niet opgeven.
"Nee, zeker niet, we weten allemaal hoeveel ze van je houdt, dus ze zal er ook alles aan doen om het te overleven en weer bij jou en Thomas terug te komen." Klonk Remi vol vertrouwen.

Koning Thobias Hiddon

Reagan kwam dichterbij en hij haalde nog eens diep adem, er ging van alles door hem heen en hij moest moeite doen om hoop te houden, want dit was toch niet niks en hij voelde zich meteen al intens verdrietig. Hoe groot was de kans dat ze dit ooit zou overleven? 'Ik wil graag zoeken nu..' zei hij daarna, hij maakte zich los en hij liep het kasteel in, hij overlegde meteen met zijn wachters en al snel stond er een groepje klaar en de paarden ook.

Remi Kaskadar

Hij liep achter Thobias aan en hield de hand van Serena vast. Er werden daar groepjes wachters gevormd om Destiney te gaan zoeken. Remi begon iedereen te vertellen waar precies de draak naartoe gevlogen was en vroeg aan Thobias of hij samen met Serena mee mocht. Hij keek Serena weer aan.
"Ik denk dat jij ons wel de weg kan wijzen, of niet?" Vroeg hij haar zachtjes. Met haar krachten kon ze vast wel Destiney opsporen.

Koning Thobias Hiddon

Hij haalde een hand door zijn zwarte haren heen en hij ademde trillend in, hij moest echt alles doen om rustig te blijven, maar hij was totaal niet rustig. Hij was echt in paniek en boos, maar hij kon moeilijk boos zijn op een draak. Hij vond het prima dat Remi en Serena samen gingen, die wisten waar die draak was. Reagan zou wel bij hem blijven. Serena zei dat ze de weg wel kon wijzen, de draak gaf blijkbaar sterke gevoelens af. Hij sprong op zijn paard en hij reed direct met de rest mee.

Remi Kaskadar

Serena gaf aan dat ze de weg kon wijzen en zo gingen ze met een groep te paard op zoek. Reagan bleef heel erg dicht bij Thobias in de buurt en Remi reed samen met Serena voorop.
"Ik moet zeggen dat ik je echt geweldig vind, dat je dit soort dingen kan en het ook zo goed doet." Fluisterde hij haar trots toe.

Serena Lomaz

'Daar ben ik blij mee, maar we moeten haar eerst nog vinden,' fluisterde ze. Ze had nog niet eens echt naar Reagan gekeken, ze vond het nog steeds raar en ze was veel te druk met alles voelen, het koste energie, veel energie. Doordat ze dit deed om de draak te voelen, merkte ze ook al het gevoel op van Thobias. Het was apart, het was anders dan de rest, was dat altijd zo of kwam het omdat hij zo overstuur was? Ze voelde dat ze wel voorzichtig moesten zijn, op hun hoede. Niet alleen voor Thobias, voor alles. 'Ik denk dat we in de buurt komen,' zei ze zacht.