Skyrim RPG

Koning Thobias Hiddon

'Natuurlijk kan ze er wel wat aan doen! Hoe lang weet je dit al, Gwynn?' vroeg hij, hij trok zich los van Destiney en hij keek zijn zusje strak aan, die hem angstig aankeek, zo leek ze heel klein. 'Gwynn, komop... hoe lang weet je dit al? Hoe lang ben je zwanger?' vroeg hij, vol woede. Ze stamelde maar wat, waardoor hij haar hard vastgreep. 'Geef verdomme antwoord, of ik sla dat kind uit je...' siste hij.

Koningin Destiney Hiddon

"Nee, dat kan ze niet." Siste ze terug tegen Thobias. hij trok zich los en ze zag de angstige Gwynn helemaal in elkaar kruipen. Thobias vroeg haar vol woede hoe lang ze dit al wist en hij greep haar hard vast. Destiney wrong zichzelf ertussen en ging voor Gwynn staan. Ze keek Thobias doordringend aan.
"Jij gaat Gwynn én dat kind geen pijn doen, Thobias, dat laat ik echt niet toe. Laat haar los." sprak ze donker.

Koning Thobias Hiddon

Hij stond echt op zijn benen te trillen van woede, hij kreeg zijn ademhaling niet meer rustig en hij werd licht in zijn hoofd, dit deed hem denken aan vroeger, toen ze nog veel te jong waren, toen ze niets wisten wat ze moesten doen toen Gwynn opeens dikker werd, hij raakte helemaal in paniek. Hij liet Gwynn los, maar de woede stond nog duidelijk in zijn donkere ogen. 'Wat heb jij hier mee te maken? Waarom kies je verdomme haar kant? Wat moet ik met dat kind? Het zal mismaakt zijn, het zal achterlijk zijn, net als David.' beet hij hun toe, hij zag dat Gwynn huilde, maar het deed hem niets.

Koningin Destiney Hiddon

Hij liet Gwynn gelukkig los en ze streelde over zijn armen heen. "Omdat ze doodsbang voor je is, Thobias... en ik wil je niet boos zien. Ik vind het zelf ook naar en een beetje eng." Fluisterde ze hem heel erg zachtjes toe. "Misschien gaat het nu wel goed, je weet het niet... het kan heel anders zijn dan David. Alsjeblieft, wacht het gewoon af en wees niet boos. We gaat het oplossen, met z'n allen, vertrouw me, lieve Thobias." Klonk haar stem lief en rustig tegen hem. Ze bleef over zijn armen strelen en hem aankijken.

Koning Thobias Hiddon

Hij had het gevoel dat hij geen lucht kreeg, hij was enorm benauwd en vreselijk in paniek, de stem van Destiney drong maar vaag tot hem door. 'Wat kunnen we doen om er van af te komen? Er moet iets zijn, ik moet het uit je kunnen krijgen... misschien met één harde klap, Gwynn... je wilt dit zelf toch ook niet? Komop, doe nou niet zo vreselijk achterlijk...' schreeuwde hij en hij trok zich weer los. Gwynn keek hem doodsbang aan, Thobias was al eerder tot dit soort dingen in staat geweest.

Koningin Destiney Hiddon

"Thobias!" Gromde ze door zijn woorden. "Nu moet je verdomme eens luisteren! Jij raakt haar en haar baby met geen vinger aan. Waag het eens om ze pijn te doen." Klonk haar stem, nu ook boos. Ze pakte zijn arm stevig vast.
"Ga alsjeblieft weg... voor je eigen veiligheid...." Klonk haar stem zacht tegen Gwynn. Ze wilde absoluut niet dat Thobias haar pijn zou doen.

Koning Thobias Hiddon

Hij hoorde Destiney wel naar hem schreeuwen, maar het enige wat hij wilde was er voor zorgen dat Gwynn niet meer zwanger was, dat leek het belangrijkste te zijn. Ze pakte hem weer stevig vast en Gwynn schoot huilend en helemaal overstuur de werkkamer uit, hij trok zich weer los van Destiney en nu keek hij haar vol woede aan. 'Je snapt het niet. Je begrijpt niet hoe vreselijk het is... hoe het is om een kindje in de handen te houden dat dood is, dat misvormd is, hoe veel pijn dat doet! Je snapt er helemaal niets van...' schreeuwde hij haar toe.

Koningin Destiney Hiddon

Gwynn rende de kamer uit en ze ademde even diep in. Thobias schreeuwde haar toe en ze kromp een beetje ineen. "Het lijkt me afschuwelijk Thobias jen ik hoop het nooit te hoeven meemaken, maar je mag haar geen pijn doen... Dat wil ik echt niet. " vertelde ze zachtjes tegen hem. "Ze is echt heel bang voor je, dat verdient ze niet." Mompelde.Destiney tegen hem .


Koning Reagan Tridon

Hij liep rustig door de gang heen tot hij verontrustende geluiden hoorden uit de werkkamer. Niet veel later schoot Gwynn helemaal overstuur Nasr buiten toe.
"Gwynn... meisje... gaat het?" Klonk zijn stem zacht en bezorgd. Hij liep op haar af vol zorgen.

Koning Thobias Hiddon

Ze zei dat het haar afschuwelijk leek en dat ze hoopte dat ze het nooit zou meemaken, maar Gwynn was heel bang en dat verdiende ze niet, hij mocht haar geen pijn doen. Hij ademde trillend in en hij kneep zijn ogen dicht. 'Het moet weg... Het moet uit haar, voor het nog groter wordt...' zei hij, al was het nu wel ietsje zwakker. Hij keek haar weer aan en hij probeerde rustig te worden, maar het ging niet echt, hij was nog steeds flink overstuur.

Gwynn Hiddon

Zodra ze Reagan zag greep ze hem vast en kroop ze helemaal weg bij hem, ze was doodsbang dat Thobias haar echt iets aan wilde doen, dat hij dat zou doen zodra hij de kans had en dat mocht niet, dat wilde ze echt niet. Reagan wilde weten wat er aan de hand was en ze keek snikkend op naar hem. 'Ik ben zwanger.' Fluisterde ze heel zacht. 'Thobias denkt dat het van hem is, dat moeten we zo houden... Maar ik weet het niet, Reagan. Hij ging totaal door het lint... Hij wilde het doodmaken.' Fluisterde ze overstuur en tussen het snikken door.

Koningin Destiney Hiddon

Wat zachter zei hij dat het uit haar moest, dat het weg moest. Ze schudde langzaam haar hoofd en streelde langs zijn wang. "Nee, lieve Thobias... Dat is gewoon niet de beste oplossing.. Echt niet." Sprak ze hem zachtjes toe. "Je zou daar Gwynn heel erg veel pijn mee doen..." Fluisterde ze en ze gaf hem een kusje op zijn wang en trok hem zachtjes tegen haar lichaam aan.


Koning Reagan Tridon

Hij voelde hoe ze tegen hem aankroop en hij sloeg zijn armen om haar heen. Hij suste haar zachtjes en nam haar mee een slaapkamer in. Hij ging zitten en bleef haar vasthouden. Snikkend vertelde ze hem dat ze zwanger was. "Echt? Van wie?" Vroeg hij haar nu zachtjes. Thobias dacht dat het van hem was, dat wilde ze ook zo houden, maar hij wilde het kindje dood maken.
"Sst... rustig maar meisje, dat gaat niet gebeuren, echt niet. Jouw kindje blijft in leven." Sprak hij haar toe.

Koning Thobias Hiddon

Hij keek in haar vertrouwde ogen, ze zei dat het echt niet kon, hij zou Gwynn heel veel pijn doen. dat wilde hij ook echt niet, maar dit vond hij net zo goed vreselijk. Hij wilde niet weer een kind dat niet gezond was, hij wilde het echt niet meer. Hij trok haar nu iets dichter tegen zich aan en hij sloot zijn ogen om nog wat kalmer te worden, maar dat was niet makkelijk. Het deed zo veel pijn dat hij zo erg aan vroeger dacht. Het was vreselijk.

Gwynn Hiddon

Hij nam haar mee en ze kroop weer tegen hem aan, hij vroeg van wie ze zwanger was. 'Ik weet het niet...' zei ze heel erg zachtjes. ze had geen idee, het kon echt van hun allemaal zijn. Als Thobias daar achter kwam zou hij haar waarschijnlijk nooit meer willen zien en dan zou hij Reagan zeker iets aan doen. Hij zei dat Thobias haar niets aan ging doen, maar toch bleef ze bang, ze had duidelijk de woede gezien.

Koningin Destiney Hiddon

Ze werd dichter tegen Thobias aangetrokken en ze hield hem stevig in haar armen. Ze streelde over zijn rug heen en drukte haar lippen in zijn hals. "Lieverd, het gaat nooit meer zo worden als vroeger, nooit meer. Je hebt nu mij, ik kan je helpen, je kunt me vertrouwen." Fluisterde ze hem zacht toe en ze bleef hem heel stevig vasthouden.



Koning Reagan Tridon

Ze wist niet van wie ze zwanger was. Daardoor knikte hij eventjes. "Ik zou zo graag een kindje willen met jou..." Fluisterde hij haar nu zachtjes en lief toe. Hij streelde regelmatig over haar rug heen en drukte zijn lippen zachtjes op haar wang. "Lieve Gwynn, we gaan ervoor zorgen dat alles goed komt." Sprak hij.

Koning Thobias Hiddon

Het zou nooit meer zoals vroeger worden, want Destiney was er nu. Hij wilde dat heel erg graag gewoon geloven, maar dat was lastig. Het zou net zo vreselijk zijn als er weer een ziek kindje geboren zou worden, of als hij dood zou gaan. Dat was altijd heel pijnlijk. Hij bleef haar vasthouden en nu kreeg hij zelf ook tranen in zijn ogen, het deed hem gewoon heel erg veel pijn en daarom gaf hij Gwynn de schuld van alles.

Gwynn Hiddon

'Ik zou dat ook willen, maar we weten het niet.. het kan ook van Remi zijn.' zei ze heel zacht. Iedereen zou er waarschijnlijk blij mee zijn, behalve Thobias. Daarom was het beter als het niet van Thobias was, maar als het echt niet van hem zou zijn zou hij ongelofelijk kwaad worden en dat wilde ze ook echt niet, dat was net zo erg.

Koningin Destiney Hiddon

Hij kreeg tranen in zijn ogen en ze gaf hem zachtjes een kusje. "Huil maar, ik begrijp dat je verdrietig bent en dat het je pijn doet, ik zie je liever zo dan dat je boos bent, zo kan ik je tenminste troosten." Fluisterde ze hem toe.


Koning Reagan Tridon

Ze zou het zelf ook wel willen en daardoor glimlachte hij een beetje. Het kon ook van Remi zijn en hij knikte een klein beetje, dat was waar ook. "Zolang het maar gezond is, dat lijkt me wel het prettigste." Glimlachte hij haar toe. Hij streelde zachtjes langs haar wang. "Het komt echt goed..."

Koning Thobias Hiddon

Ze zei dat hij mocht huilen, dat had ze liever dan dat hij boos was, want nu kon ze hem tenminste troosten. Hij voelde de tranen over zijn gezicht lopen en hij hield haar heel stevig vast, hij trilde over zijn hele lichaam nu. 'Ik wil het niet... Ik wil het echt niet nog een keer...' Fluisterde hij. Het was al zo vaak mis gegaan en hij was vroeger zo in paniek geraakt, het was een vreselijke periode geweest, ze waren nog zo jong. Daarom wilde hij het echt niet nog een keer meemaken.

Gwynn Hiddon

'Ik wil ook dat het gezond is... Heel erg graag...' Fluisterde ze. Ze hoopte daarom ook dat het niet van Thobias was, want dan werd de kans op een gezond kindje wel heel erg klein. De kans dat ze zwanger was van Thobias was alleen wel groot, ze had het het meeste met hem gedaan en ze hoopte echt dat het niet zo was en dat hij wat zou kalmeren. Reagan zei dat het allemaal goed kwam en ze sloot haar ogen. 'Stel dat het van jou is... Wat doen we dan?'

Koningin Destiney Hiddon

Hij wilde het niet, niet nog een keer. Ze hield hem stevig vast en knuffelde hem liefdevol. "Er is een manier waarop jij je niet zo veel zorgen hoeft te maken... Dat je afstand neemt van het kind dat ze zal krijgen zodat het lijkt alsof het van een ander is, Thobias." Vertelde ze zacht tegen hem. "Dan heb jij er helemaal geen zorgen over.." Fluisterde ze en ze keek in zijn ogen met een lichte glimlach.

Koning Thobias Hiddon

Hij dacht na over haar idee en hij knikte langzaam, het zou inderdaad wel kunnen, maar lastig was het wel. 'Maar dan moet ik ook afstand nemen van Gwynn, want anders kan ik het niet.. Gwynn kan ik helemaal niet missen, dus ik weet niet hoe dat moet... Ik weet niet of ik het wel kan.' zei hij zacht. Het kwam niet eens één seconde in hem op dat hij de vader misschien niet was, want hij vertrouwde Gwynn echt. Hij legde zijn hoofd tegen Destiney aan en hij pakte haar hand vast, maar al snel drukte hij zijn lippen in haar hals en gleden zijn handen over haar lichaam heen.

Koningin Destiney Hiddon

"Misschien niet perse, Thobias... Je weet wat zij heel erg graag wilt toch?" Vroeg de hem nu zacht. Hij dacht Gwynn kwijt te raken, maar zij dacht dat het misschien wel kon. Als ze een soort regeling zouden aangaan of iets dergelijks. "Je hebt niet meer alleen Gwynn, ik ben er ook en het gaat tussen ons steeds beter." Glimlachte ze hem toe.
Hij legde zijn hoofd tegen haat aan en ze voelde zijn lippen in haar hals en zijn handen op haar lichaam. Ze sloot haar ogen en genoot van hem.

Koning Thobias Hiddon

Ze zei dat het niet persé zo hoefde te gaan en ze vroeg of hij wist wat ze het liefste wilde. 'Wat bedoel je?' Vroeg hij zacht, omdat hij geen idee had waar ze nu op doelde en misschien wilde hij het ook niet weten. 'Ik heb haar nog steeds nodig, Destiney. Ik weet dat jij er nu bent en jij bent echt geweldig, maar ik heb Gwynn ook nog nodig...' Fluisterde hij. Hij had nog steeds heel veel gevoelens voor haar. Hij werd wat afgeleid door de zoen en hij trok haar dicht tegen zich aan. 'Ik kan wel even wat afleiding gebruiken...' zei hij zachtjes, daarna streek hij met zijn vinger over haar lippen.

Koningin Destiney Hiddon

"Reagan... Hij wilt haar vast wel met je delen, zodat jullie een tijdje samen haar nodig hebben en dat je het dan na een tijdje afstaat aan Reagan." Vertelde ze zachtjes tegen hem. "Ik weet dat je met Gwynn er bij veel gelukkiger bent, dat weet ik." Knikte ze hem toe. Hij zei vervolgens afleiding nodig te hebben en ze glimlachte. Zijn vinger streelde over haar lippen en ze beet daar uitdagend even op en keek hem.met ondeugende ogen aan.

Koning Thobias Hiddon

Door wat ze nu zei werd zijn blik donker en ademde hij trillend in. Hij werd hier elke keer zo kwaad door, hij vond het vreselijk, hij wilde niet dat hij Gwynn met Reagan moest delen. 'Ik wil het echt niet hebben.' Mompelde hij nu. Hij deed zijn best om niet boos te worden op Destiney. Ze beet op zijn vinger, maar het had nu veel minder effect en hij kwam overeind. 'Laat maar zitten.' Mompelde hij, hij had er al geen zin meer in nu.

Koningin Destiney Hiddon

"Niet boos worden, lieve Thobias, ik weet dat je eigenlijk niet boos bent, alleen maar heel verdrietig en gekwetst." Fluisterde ze hem zachtjes toe. "Maar denk alsjeblieft ook een beetje aan Gwynn, aan wat zij fijn vind, probeer met haar te onderhandelen, dingen te beslissen waar jullie allebei aan toe zijn, dat moeten jullie kunnen, zeker weten." Fluisterde ze hem toe. "Ik wil niet dat weer mensen gaan denken dat het kindje van jou is..." Fluisterde ze zacht. Hij kwam overeind en mompelde dat ze het moest laten zitten. Op dat moment pakte ze zijn hand en keek hem liefdevol aan. "Ik laat niets zitten want ik hou van je."

Koning Thobias Hiddon

Hij wist wel dat ze gelijk had, maar dit was echt moeilijk voor hem. Hij wilde Gwynn echt voor zichzelf houden en al helemaal niet delen met Reagan, als hij het zou zien zou hij kapot gaan van jaloezie. 'Ik kan het wel eens bespreken... Misschien kunnen ze af en toe samen zijn, als er niets gebeurt tussen hun en als ik het niet hoef te zien...' zei hij zacht. Hij wist nog niet of het beter was dat hij er bij was of niet, maar dat zouden ze dan wel zien. Ze pakte hem vast en door wat ze zei ademde hij weer diep in en kreeg hij tranen in zijn ogen. Hij vond het moeilijk, het maakte hem zo boos omdat hij verdrietig was. ' Ze zullen dat toch wel denken als het kind weer niet goed is... Of als de zwangerschap niet goed gaat....'

Koningin Destiney Hiddon

Hij kon het wel bespreken en daardoor knikte ze eventjes. "Je doet het heel erg goed, ik zou het heel erg knap van je vinden als je dat lukt." Glimlachte ze hem toe met een lieve blik in haar ogen. Hij kreeg tranen in zijn ogen en ze pakte hem stevig vast. "Ze zullen dat niet denken als Reagan openbaar zou zeggen dat het zijn kind is." Legde ze hem nu uit en ze keek hem doordringend aan. "Ik hou van je, Thobias, ik wil er alles aan doen om je leven beter te maken." Fluisterde ze.

Koning Thobias Hiddon

'Dat kan ik echt niet aan... Ik wil niet dat hij het zegt, dan zal het automatisch zijn troonopvolger zijn en wat met Serena? Ik kan dat echt niet.... Wat als het kind op mij lijkt? David lijkt ook vreselijk veel op mij...' zei hij zacht. Hij leunde tegen haar aan en hij sloot zijn ogen. 'Ik hou van je... Zonder jou zou ik ze echt iets aan doen, geloof ik...' Fluisterde hij. Hij wilde er eigenlijk nog steeds voor zorgen dat Gwynn het kind zou verliezen.