Skyrim RPG

Koningin Destiney Hiddon

Dit was eigenlijk voor het eerst dat ze zag dat Thobias wel met David om kon gaan, hij was best wel lief voor hem, het was bijzonder om te zien en het gaf haar ook vertrouwen, vertrouwen dat hij wel voor hun kinderen zou kunnen zorgen....



Koning Reagan Tridon

Hij was niet verrot, hij was vreselijk leuk. "Dat is lief..." Mompelde hij. Ze gaf aan dat hij het niet weg moest stoppen door te werken, hij moest het een plekje geven, dan konden ze verder, samen... Hij was wel lichtelijk verrast, ze leek echt bij hem te willen blijven en daarna mompelde ze dat ze hem echt heel erg leuk vond. "Dan moet je gewoon altijd bij me blijven... dan heb ik er ook geen last van." Fluisterde hij. Voorzichtig legde hij zijn hoofd tegen haar aan. Hij zocht toch iets van bescherming voor zijn gedachten, misschien ging het nu wel een beetje.

Koning Thobias Hiddon

Hij bleef naar David kijken, vroeger toen hij wat meer tijd met Gwynn doorbracht, had hij vaker dit soort momenten en ging het ook goed, dan wende hij er aan. Het ging ook heel vaak fout, maar hij wist dat hij wel veel van David hield, hij gaf echt wel om hem, ook al werd hij soms heel erg kwaad. Hij keek even naar Gwynn, die hem ook aankeek en hij ademde langzaam in, hij vond het wel lastig allemaal. 'Ik zal zo weer gaan, dan kunnen jullie weer rustig samen zijn,' zei Gwynn zacht. 'Het maakt niet uit, je kunt nog wel even blijven,' reageerde hij, hij vond het niet erg en hij vond het ook fijn om haar even te zien.

Serena Lomaz

Hij vond het lief en daarna zei hij dat ze gewoon altijd bij hem moest blijven, dan had hij er ook geen last van. Hij legde zijn hoofd tegen haar aan en ze pakte voorzichtig zijn hand vast. 'Dat wil ik graag,' fluisterde ze. Ze streek met haar vingers over zijn hand, heel lichtjes en heel lief. 'We komen er wel samen, dat weet ik zeker... eerst wilde je nog niet eens bij mij in de buurt zitten en nu lukt dit al.' zei ze zacht.

Koningin Destiney Hiddon

"Anders verveel ik me ook maar, heel de dag met hem in bed." Sprak ze lichtelijk plagend over Thobias omdat Gwynn wilde gaan. "Hoe gaat het met die man? Remi?" Vroeg ze vervolgens, ze was er best wel nieuwsgierig naar eigenlijk.


Koning Reagan Tridon

Ze wilde graag bij hem blijven en hij voelde hoe ze zijn hand pakte, haar vingers streelden over zijn huid heen en hij sloot daardoor zijn ogen. Hij luisterde naar haar woorden. "Ik voel me veilig bij jou..." Fluisterde hij naar haar. " Ik vertrouw je..." Sprak hij zacht en hij opende zijn ogen om haar weer eventjes aan te kijken.

Koning Thobias Hiddon

'Alsof dat zo'n straf is. Wie wil er niet de hele dag bij mij in bed liggen?' vroeg hij nu aan haar, met een zwak grijnsje op zijn gezicht. Destiney vroeg hoe het met Remi was en daardoor ademde hij diep in. Hij wilde daar helemaal niet aan denken, hij was nog steeds kwaad op Remi, heel erg zelfs. 'Goed, ik vind het fijn dat hij er is,' zei Gwynn nu zacht, in de hoop dat het Thobias iets zou kalmeren.

Serena Lomaz

Hij zei dat hij zich veilig voelde bij haar, dat hij haar vertrouwde. 'Dat is heel erg goed... daarom weet ik ook dat het wel goed komt. Wij komen er echt wel, misschien zal het af en toe minder goed gaan, maar jij bent de moeite waard om aan te werken,' zei ze tegen hem, heel lief. 'Al moet ik mij wel elke keer beheersen om je niet te zoenen, je bent iets te leuk.' plaagde ze hem daarna een beetje.

Koningin Destiney Hiddon

"Ja, blijkbaar wilt iedereen dat." Fluisterde ze hem toe. Ze merkte dat hij nog wat boos was als ze over Remi begon. "Sorry..." Mompelde ze en ze sloeg haar blik neer. Toch hield ze alles nog steeds erg goed in de gaten. Thobias mocht David geen pijn doen.
"Gelukkig." Sprak ze zachtjes tegen Gwynn.


Koning Reagan Tridon

Ze vond het heel erg goed en daardoor wist ze dat het ook wel goed kwam, ze kwamen er wel, misschien ging het soms wat minder, maar hij was wel de moeite waard. "Je bent echt lief..." Mompelde hij haar toe. Door haar geplaag, glimlachte hij zwakjes. "Ik kan het nu echt niet aan, Serena." Verontschuldigde hij zich zachtjes. Het lukte hem nu echt niet om haar te zoenen, dat was teveel voor hem.

Koning Thobias Hiddon

Ze zei dat blijkbaar iedereen dat wilde en hij ademde langzaam in, de spanning liep duidelijk op in de kamer, het was een vervelend gevoel. Ze bood haar excuses aan, maar hij reageerde niet. Hij vond het moeilijk om Gwynn te zien. Omdat hij zo weinig alleen was met haar, wilde hij dat juist meer. Hij wilde haar vasthouden, hij wilde haar bij zich hebben, hij wilde nog veel meer, maar het kwam er op neer dat hij haar mistte. Heel erg. David kroop nog meer tegen hem aan en hij slikte moeizaam.

Serena Lomaz

'Hoe kan ik nou niet lief zijn? Je doet het geweldig, je bent geweldig,' zei ze zacht. Door wat hij daarna zei schudde ze haar hoofd. 'Dat maakt echt niet uit. Het is al zo fijn dat jij tegen mij aan zit. Ik hou het wel in, ik bewaar het wel voor later, de momenten dat het wel lukt, zijn dan juist extra bijzonder,' zei ze zacht tegen hem. Natuurlijk was het lastig, ze vond hem leuk en hij was vreselijk aantrekkelijk, maar het was beter om te wachten tot hij het echt wilde.

Koningin Destiney Hiddon

Als het nu kon, was ze de kamer uitgegaan, ze maakte alles vele malen erger en daar baalde ze van, sinds ze had gemerkt dat Gwynn wat bij hem gedaan had, was ze een jaloers kreng geworden. "Het spijt me... ik ben gewoon heel erg jaloers..." Fluisterde ze heel erg zachtjes en ze keek Gwynn heel eventjes aan.


Koning Reagan Tridon

Door al haar lieve woorden kreeg hij tranen in zijn ogen. "Je bent echt een geweldige vrouw, Serena... je bent zo bijzonder en lief. Echt perfect..." Fluisterde hij schor tegen haar en hij keek haar aan, een traan rolde over zijn wang heen, maar alleen omdat ze hem zo gelukkig maakte, zoveel voor heb begon te betekenen, ze was echt een schatje.

Koning Thobias Hiddon

Destiney zei dat het haar speet, ze was gewoon heel erg jaloers. Hij slikte even en hij keek haar aan, daarna keek hij naar Gwynn. Dit vond hij het moeilijkste. Dit waren twee vrouwen waar hij super veel van hield en hij wilde ze allebei geen pijn doen, maar op deze manier ging het niet, het was niet te doen. Hij mistte Gwynn enorm, maar hij deed Destiney pijn doordat ze jaloers was. 'Zullen we er even over praten?' vroeg hij heel zacht. 'Dat kan, dan breng ik David even weg...' zei Gwynn heel zacht, gespannen.

Serena Lomaz

Door wat hij zei kreeg ze zelf ook tranen in haar ogen, hij was echt heel erg lief, hij deed zo veel met haar. Ze streek heel zachtjes en lief langs zijn wang om de traan weg te houden. 'Je verdient het enorm. Jij bent echt geweldig en ik weet zeker dat elke vrouw jaloers op mij is, ik ben heel blij dat je mij gekozen hebt... dat ik je verder kan helpen.' fluisterde ze.

Koningin Destiney Hiddon

Hij wilde erover praten en Gwynn bracht David weg. Destiney zuchtte even zachtjes en keek naar Thobias."Ik maak alles zoveel ingewikkelder dan het al is, dat spijt me... echt heel erg. Het ging goed, tot ik me ermee begon te bemoeien." Klonk haar stem zachtjes en spijtig tegen hem.


Koning Reagan Tridon

Ze streelde de traan weg en hij keek naar haar. Hij verdiende het en ze dacht dat elke vrouw jaloers was op haar. Hij schudde zachtjes zijn hoofd met een glimlach, dat geloofde hij nog steeds niet.
"Ik ben ook heel blij dat ik voor jou koos, dat ik met Thobias mee ben gegaan om jou te ontmoeten." Hij kroop nu dicht tegen haar aan en sloot zijn ogen, hij was echt behoorlijk moe nu. Eigenlijk wilde hij vandaag al naar Whiterun, maar dat zat er echt niet meer in.

Koning Thobias Hiddon

Destiney zei dat ze alles zo veel ingewikkelder maakte dan het al was, dat speet haar heel erg. 'Jij kan er niets aan doen, ik wil het goede doen voor jullie allebei, maar ik mis haar echt enorm... op deze manier kan ik het niet, ik kan niet doen alsof er niets is tussen Gwynn en mij, ik kan het niet volhouden om haar niet meer te zien, om niet meer alleen met haar te zijn... het spijt mij juist, ik zou willen dat ik er helemaal voor jou was. Dat ik het zou kunnen,' fluisterde hij zacht.

Serena Lomaz

'Gelukkig maar, anders hadden wij elkaar misschien nooit leren kennen,' zei ze zacht. Hij kroop tegen haar aan en ze sloeg haar arm om zijn schouders heen. 'We kunnen gewoon lekker gaan slapen... dan ben je morgen weer fit en kunnen we morgen terug gaan naar Thobias, dan blijven wij daar weer even. Dan ben je ook weer even weg hier en kan je weer wat tot rust komen, dan wordt onze band nog sterker,' zei ze tegen hem.

Koningin Destiney Hiddon

ZIj kon er niets aan doen, hij wilde het wel goed doen, maar hij miste Gwynn. Hij kon niet doen alsof er niets aan de hand was, hij wilde alleen met haar zijn want hij hield dit niet vol. Het speet hem, hij wilde dat hij helemaal voor haar was. Ze voelde de tranen in haar ogen.
"Je kunt niet voor ons allebei kiezen, Thobias, dat kan niet..." Fluisterde ze hem hees toe en ze keek hem aan.


Koning Reagan Tridon

"Ik denk uiteindelijk wel, maar misschien was het dan al wel te laat." Fluisterde hij. Ze stelde voor om te gaan slapen, dan konden ze morgen terug om daar even te blijven. Hij glimlachte door wat ze verder nog vertelde en knikte even. "Klinkt als een heel erg goed idee." Sprak hij zachtjes. Hij kroop onder de dekens en sloot zijn ogen, hij was al haast meteen in slaap.

Koning Thobias Hiddon

'Wat moet ik dan? Ik kan ook niet voor één van jullie kiezen.' fluisterde hij. Hij kreeg zelf ook tranen in zijn ogen en hij klemde zijn kaken op elkaar, hij merkte heel goed dat het hem allemaal te moeilijk en te veel werd. Hij wilde hun allebei. Hij hield nog te veel van Gwynn, hij mistte het te erg, maar hij ging het forceren omdat hij zo veel om Destiney gaf en hij haar geen pijn wilde doen. 'Misschien moet ik maar afstand nemen van jullie allebei,' mompelde hij nu. Hij kwam overeind uit het bed en hij trok zijn kleding aan, hij was veel te onrustig om stil te liggen.

Serena Lomaz

'Daar moet je niet aan denken,' fluisterde ze. Hij vond het een goed idee en hij kroop onder de dekens, ze ging bij hem liggen en ze keek naar hem. Hij sliep al heel snel, maar dat was niet zo gek, hij was natuurlijk echt helemaal kapot. Ze bleef naar hem kijken, zelf was ze nog niet zo moe, maar ze vond het niet zo erg om nu alle tijd te hebben om hem te bekijken en uiteindelijk zakte ze ook rustig in slaap.

Koningin Destiney Hiddon

"Kies maar voor Gwynn." Fluisterde ze tegen hem terug, ze huilde zachtjes. "Kies voor haar, ik blijf wel in het kasteel, maar ik zal niet meer bij je slapen. Zij heeft je nodig, jullie hebben een zoon." Ze klonk zo onwijs verdrietig. "Doe ons niet allebei verdriet, Thobias, alsjeblieft, gun één van ons geluk. Ik kan voorlopig toch niets voor je betekenen." Vertelde ze hem zacht en ze snikte.

Koning Thobias Hiddon

Door wat ze nu zei staarde hij haar aan. Wilde ze dat echt? Dat kon hij bijna niet geloven. Hij merkte dat hij het niet kon. Hoe graag hij ook zou willen zeggen dat het was wat hij wilde, hij hield nu ook van Destiney. Hij was nu ook verliefd op haar. 'Ik gun het jullie allebei en ik wil zo graag dat het werkt tussen ons. Ik hou van je, Destiney. Ik ben verliefd op je en ik wil bij je zijn.' zei hij zachtjes. Hij pakte haar voorzichtig vast en hij sloot zijn ogen. Hij wilde alleen hetzelfde bij Gwynn.

Koningin Destiney Hiddon

"Ik hou ook van jou, Thobias, daarom zeg ik dit ook..." Ze keek hem aan. "Waarom alle drie ongelukkig zijn? Ga naar Gwynn. Blijf bij haar en wanneer je eraan toe bent om afscheid te nemen, zullen we samen verder kunnen gaan. Als jullie afscheid kunnen nemen van elkaar, zal het niet pijnlijk zijn. Dan zal het goed zijn en kunnen wij ons leven opbouwen. En... wanneer jullie nooit afscheid kunnen nemen, dan zal ik langzaam verdwijnen." Vertelde ze hem en de tranen rolden over haar ogen heen. Hij pakte haar vast en ze legde haar hoofd tegen hem aan terwijl ze huilde.

Koning Thobias Hiddon

Ze leek het echt heel erg te willen, maar hij wist het niet. Het deed hem nu al pijn. Als hij bij Gwynn was, had hij waarschijnlijk hetzelfde gevoel, dan zou hij Destiney missen. Hij wist niet of hij dat wel kon. Het deed nu al zo enorm veel pijn. Ze legde haar hoofd tegen hem aan en hij bleef haar vasthouden. 'Ik wil niet dat je verdwijnt. Ik wil je bij mij houden. Heel erg graag...' fluisterde hij, zijn stem trilde. Hij wist echt niet meer wat hij moest doen. Het gevoel van paniek kwam terug, hij wilde geen keuze maken, hij kon het niet.

Koningin Destiney Hiddon

"Je moet kiezen, Thobias... alsjeblieft.. ik kan dit niet aan, ik kan niet elke keer aanzien dat je bij mij bent, maar bij haar wilt zijn, dat kan ik niet..." Fluisterde ze tegen hem terug. "Kies... alsjeblieft... kies." Huilde ze en ze kroop dichter tegen hem aan en pakte hem vast, ook al deed dat pijn, alles deed pijn op dit moment...

Koning Thobias Hiddon

Zijn hart begon sneller te kloppen, ze zei dat hij moest kiezen, ze kon dit niet aan, ze kon niet elke keer aanzien dat hij bij haar was en bij Gwynn wilde zijn, ze smeekte hem echt om te kiezen en ze kroop nog dichter tegen hem aan. Zijn hele lichaam trilde en hij merkte dat hij weer heel moeilijk lucht kreeg, hij maakte zich los uit haar greep en daarna schoot hij de kamer uit. Hij kon niet kiezen. Hij kon het echt niet, het ging niet, hij wilde het niet. Hij hield van hun allebei. Hij wilde ze allebei geen pijn doen en misschien was het beter als hij zelf wegging.

Gwynn Hiddon

Ze liep terug naar de kamer en ze zag Thobias heel hard weglopen, de gang uit. De deur stond nog open en ze stapte langzaam naar binnen, wat was er gebeurd? Destiney was helemaal in tranen en ze slikte langzaam. 'Waar gaat hij heen? Wat is er aan de hand?' vroeg ze zacht. Ze begreep er echt helemaal niets van.

Koningin Destiney Hiddon

Hij ging er vandoor en ze kreunde door de pijn, ze wiegde zichzelf heen en weer en keek naar Gwynn. "Ga achter hem aan. Hij is tot alles in staat nu, help hem, Gwynn, ik kan het niet." Sprak ze de vrouw doordringend toe. Ze wilde haar ook liever niet spreken en Thobias had veel harder iemand nodig die om hem gaf. Waar hij tot rust kon komen.

Gwynn Hiddon

Ze staarde naar Destiney, ze zei dat ze achter Thobias aan moest gaan, hij was tot alles in staat nu en ze moest hem helpen. Ze bleef even bezorgd naar Destiney kijken, ze wilde de vrouw niet zo achterlaten, maar ze wist dat ze wel gelijk had, Thobias kon dit echt niet hebben. 'Je moet het niet opgeven, hij houdt echt ongelofelijk veel van je, Destiney. Anders zou hij nu niet weglopen. Je bent echt belangrijk voor hem.' fluisterde ze. Ze liep wel de kamer uit om achter Thobias aan te gaan.

Koningin Destiney Hiddon

Ze moest volgens Gwynn niet opgeven, hij hield ongelooflijk veel van haar, anders zou hij niet weglopen. Ze knikte alleen maar. Ze wist dat ze veel voor Thobias betekende en dat hij echt van haar hield, maar hij hield ook van haar, van Gwynn. Ze kon zo niet langer leven, hij moest een keuze maken, want anders ging zij er echt aan onderdoor, ze wilde dit niet meer, niet meer zo jaloers zijn.

Gwynn Hiddon

Ze wist in eerste instantie niet zo goed waar ze hem moest zoeken, de wachters hadden hem weg zien lopen, hij was blijkbaar niet al te aardig en hij had niemand bij zich, geen wachters, helemaal niemand. Daardoor was ze bezorgd, want Thobias kon nog helemaal niet zo goed ademhalen. Na een tijdje besloot ze maar een gok te wagen en ging ze naar een oude plek van hun, waar ze vroeger een hut gebouwd had. Toen ze zachte geluiden hoorde kwam ze dichterbij, ze zag inderdaad Thobias zitten. Hij hijgde helemaal, hij was compleet buiten adem en ze zag dat hij flink gehuild had. Toen ze dichterbij kwam zag ze wat hij aan het doen was, met een scherpe tak kraste hij in zijn armen, de rode striemen stonden in zijn huid en op sommige plekken lag zijn huid open. Ze ging voorzichtig bij hem zitten. 'Thobias... luister eens...' fluisterde ze, maar hij keek niet eens op, daardoor pakte ze zijn pols vast. 'Niet doen... het is niet nodig, kijk eens naar mij,' zei ze zacht. Hij keek niet eens op, hij ging door waar hij mee bezig was. Zo was hij echt precies David. Zo was hij veel meer zoals hij vroeger was en ze had geen idee wat ze moest doen om tot hem door te dringen en hem mee te krijgen.

Koning Reagan Tridon

Hij kwam met Serena net aan bij het kasteel wanneer hij hoorde wat er aan de hand was, daardoor rende hij meteen naar buiten toe en zag hij Thobias en Gwynn bij de plek waar vroeger een hut stond. Hij kwam bij ze zitten en pakte de tak uit de handen van Thobias. Hij pakte zijn kin vast en liet hem hem aankijken. "Dit is niet de oplossing, zo doe je iedereen pijn... we houden zoveel van je, Thobias... kom met ons mee en praat erover, het zal je echt goed doen." Zei Reagan hem heel erg zacht.

Gwynn Hiddon

Ze keek op toen ze iemand hoorde, het was Reagan, godzijdank. Misschien kon hij tot Thobias doordringen. Ze zag dat hij zijn kin vastpakte en de tak weghaalde, hij zei dat dit niet de oplossing was, zo deed hij iedereen pijn. Ze hielden heel veel van hem, hij moest meekomen en praten. 'Dat doet alleen nog maar meer pijn. Ik kan het niet meer.' zei Thobias nu. Dat was al heel wat. Hij draaide zijn hoofd weg en zodra het oogcontact verbroken was greep hij de tak weer vast, ze zag dat de krassen in zijn armen steeds dieper werden. Ze keek opzij naar Reagan, daarna keek ze weer naar Thobias. 'Toby, alsjeblieft... kom toch met ons mee. Je weet dat dit niet werkt, wij kunnen je helpen, we komen er wel uit,' fluisterde ze, ze streek zachtjes langs zijn bovenarm, hij was zo enorm gespannen. Het hielp niet, hij keek niet eens op naar haar.

Koning Reagan Tridon

Gwynn leek behoorlijk opgelucht dat hij er was. Thobias zei het niet te kunnen en pakte weer een tak. Reagan greep zijn beide handen stevig vast en keek hem doordringend aan. "Niet doen, jongen. Niet doen." Sprak hij zachtjes tegen hem. "Ga anders met me mee, mee naar Riverwood. Dan kun je daar tot rust komen en een beslissing maken. Dan zijn we samen en Serena is er ook. Dan kun je langzaam een beslissing maken over wat het beste is voor iedereen, goed?" Vroeg hij hem heel erg zacht en hij bleef zijn handen vasthouden.