Skyrim RPG

Koningin Destiney Hiddon

Ze ging in de slaapkamer zitten, in het raamkozijn en ze staarde naar buiten toe. Haar armen had ze om haar benen heen geslagen en haar benen opgetrokken tegen haar borst. Ze legde haar hoofd zachtjes tegen het koude raam aan. Haar adem zorgde voor condens en ze staarde voor zich uit. Tranen gleden over haar wangen, de enige manier waarom Thobias hier vanaf zou komen was toch echt dat Gwynn langs kwam, dat was ook de enige optie en daarom wist ze haast zeker dat de vrouw er zou zijn. Tranen gleden langs haar wangen en ze snikte zachtjes.

Gwynn Hiddon

Ze vond het vreselijk om Thobias zo te zien, hij leek echt heel verdrietig te zijn. Hij zei dat Destiney hem nooit meer wilde zien, dat hij haar teleurgesteld had, dat hij niet goed genoeg was. Ze probeerde haar broer te troosten, maar het ging niet. Hij leunde wel tegen haar aan, maar ze merkte dat hij beter bij Destiney kon zijn, dan kon hij zien dat ze van hem hield. Daarom kwam ze overeind, hij was te bang, hij wilde niet naar haar toe. Besloot zelf maar te gaan. Ze fatsoeneerde haar kleding en liep daarna naar de slaapkamer toe, ze klopte zachtjes aan en opende de deur. 'Destiney...' zei ze zacht. 'Thobias is helemaal overstuur, hij denkt dat je hem niet meer wilt zien, wil je alsjeblieft naar hem toe gaan?' vroeg ze zacht.

Koningin Destiney Hiddon

Na een tijdje kwam Gwynn binnen en ze veegde haar tranen weg. Thobias was overstuur en dacht dat ze hem niet meer wilde zien. Gwynn vroeg of ze naar hem toe wilde gaan.
"Hij wilde jou..." Klonk haar stem schor en verdrietig. Ze keek Gwynn eventjes aan en staarde vervolgens weer uit het raam. Zelf vond ze het ook verschrikkelijk en het deed pijn. Ze vond het heel erg moeilijk om mee om te gaan, heel erg moeilijk.

Gwynn Hiddon

'Dat weet ik, maar hij wil jou eigenlijk, hij wil niets liever dan jou. Hij kan het nog niet loslaten, de gevoelens zijn nog heel erg sterk, maar hij is echt stapelgek op jou, Destiney. We hebben het niet echt gedaan, ik heb alleen hem aangeraakt, hij was constant aan het huilen omdat hij zich schuldig voelde.' fluisterde ze, wel heel eerlijk. 'Het spijt mij heel erg, ik wil jou ook geen pijn doen, net zoals Thobias dat niet wilt. Ik wil jou ook niet kwijtraken. Je bent zo lief voor mij en voor David... maar dit is heel moeilijk voor ons, we zijn altijd op deze manier met elkaar omgegaan,' fluisterde ze.

Koningin Destiney Hiddon

De gevoelens waren te sterk, maar Thobias was wel echt stapelgek op haar, ze had hem alleen aangeraakt. "Ik heb alles geprobeerd, alles... maar het werkte niet." Fluisterde ze, nu raakte Gwynn hem alleen al aan en hi jwas van het gevoel af... Gwynn wilde haar ook geen pijn doen, haar niet kwijtraken want ze was heel lief. Dit was alleen heel moeilijk voor ze.
"Voor mij ook... Ik had gewoon tegen de wachters kunnen zeggen dat ze niemand binnen mochten laten, maar ik heb ze gezegd dat jij wel mocht. Weet je hoe dat voelt? Het gaat zo tegen mijn principes in, maar ik probeer echt rekening met jullie te houden. Ik wist alleen niet dat het zo klote zou voelen, zo pijnlijk." Snikte ze. Ze kwam daarna langzaam overeind.
"Ik ga wel." Zuchtte ze, ook al vond ze het afschuwelijk om te bedenken dat hij net wat met Gwynn had gedaan. Verdrietig opende ze de deur van de werkkamer en keek ze naar Thobias.

Gwynn Hiddon

Door wat Destiney zei ademde ze diep in. Ze wist dat ze niet verdrietig moest worden, dat het geen pijn mocht doen. Ze kon het alleen echt niet tegen gaan. Waarom mocht zij zelf niet met Thobias verder gaan? Waarom mocht ze niet hebben wat Destiney wel allemaal had? Die kon hem vasthouden, die kon tegen hem aankruipen en niemand vond het gek. Hij zou wel gelukkig zijn met haar kinderen, die zou hij wel opvoeden, daar zou hij wel van houden. Destiney vertrok en ze bleef alleen achter in de kamer, ze kon nu ook niet terug naar David, die kon haar verdriet niet aan. Het deed heel veel pijn dat Thobias nu iemand had en dat hij gelukkig zou worden, hij had iemand die om hem gaf en er voor hem was.

Koning Thobias Hiddon

Hij lag met zijn hoofd in zijn armen op het bureau, hij snikte zachtjes en hij haalde moeizaam adem. Hij had niet eens echt helemaal door dat Gwynn was vertrokken, alles ging nu langs hem heen en alles voelde raar. Hij keek heel langzaam op toen de deur open ging, het was Destiney. 'Ik snap het wel dat je klaar met mij bent. Je hoeft niets te zeggen, het is logisch.' fluisterde hij. 'Ik hoop gewoon dat je niemand iets vertelt. Ik wil je alles geven wat je wilt, ik wil alles voor je betalen,' fluisterde hij nog zachter.

Koningin Destiney Hiddon

Ze schudde haar hoofd door zijn woorden. Tranen gleden over haar wangen heen en ze schudde haar hoofd. Ze kwam op hem af en sloeg haar armen om hem heen. Ze hield hem stevig vast en huilde zachtjes. "Ik hou van je... ik hou zoveel van je... ik vind het zo moeilijk. Het doet pijn dat zij je kan helpen en ik niet..." Snikte ze en ze kneep hem haast fijn.


Koning Reagan Tridon

Hij was weer teruggegaan naar het kasteel met Serena en hij zei haar dat hij heel eventjes zijn rust nodig had, het was best wel heftig voor hem. Hij liep langs de kamer van Thobias en Destiney en zag daar Gwynn staan.
"Hé... wat is er aan de hand?" Vroeg hij aan haar. Hij kwam binnen en sloot de deur, hij gaf zoveel om haar, hij wilde haar graag helpen en ze zag er zo ontzettend verdrietig uit.

Koning Thobias Hiddon

Ze kwam dichterbij en sloeg haar armen om haar heen, hij legde zijn hoofd tegen haar aan en hij snikte zacht. 'Zij kan mij niet helpen, jij kan mij niet helpen. Ik ben niet te helpen, ik ben verrot.' mompelde hij. Hij begreep niet dat ze niet boos werd, dat ze hem niet sloeg of uitschold. Hij snapte niet dat ze nog steeds zei dat ze van hem hield. 'Ik... ik heb het niet met haar gedaan, maar ik... ik denk niet dat ik dit nog kan. Misschien is het beter om afstand van elkaar te houden, dan doe ik je minder pijn,' fluisterde hij. Het was makkelijker als ze allebei meer hun eigen leven zouden leiden, maar hij hield te veel van Destiney. Hij wist niet of hij het zelf wel kon.

Gwynn Hiddon

Ze keek op toen ze de stem van Reagan hoorde. Hij sloot de deur en ze ademde trillend in. 'Als Thobias hoort dat je bij mij bent nu, maakt hij je helemaal kapot.' fluisterde ze. 'Het is gewoon...' begon ze daarna, maar ze stopte in haar zin. Ze kon hier echt niet over praten. Reagan zou het toch niet begrijpen, niemand zou het begrijpen omdat het niet hoorde.

Koningin Destiney Hiddon

Niemand kon hem helpen want hij was verrot. "Nee... niet waar." Mompelde ze. "Nee, niet doen, niet zeggen, ik wil niet zonder jou, ik hou van jou, we kunnen dit beter maken. Zet alsjeblieft door, dat probeer ik ook. Ik probeer door te zetten, ik wil een leven met jou, ik wil kinderen met jou en leuke dingen met je doen." Sprak ze hem doordringend toe.
"Wil je echt afstand? We houden van elkaar, daar hoort geen afstand tussen." Ze klonk behoorlijk overstuur en het was wel duidelijk dat ze het gewoon echt niet wilde.


Koning Reagan Tridon

Als Thobias hem zou zien, maakte hij hem kapot. "Je hebt pijn... ik wil je helpen, het is het waard... ik geef zoveel om je, Gwynn." Sprak hij zachtjes. Vastbesloten kwam hij dichterbij, aarzelend en wat angstig spreidde hij zijn armen, maar daarna pakte hij haar vast en trok haar tegen zich aan.
"Wat is er gebeurd, meisje?" Vroeg hij met een licht trillende stem aan haar van de angst, maar ze leek dit nodig te hebben en hij wilde dat haar geven.

Koning Thobias Hiddon

'Jawel, dat ben ik wel. Wie verlangt er nou naar zijn zusje? Wie is zo ziek om dat te doen?' vroeg hij haar doordringend. Niemand, alleen hij. Ze zei dat ze niet zonder hem kon, ze hield van hem en ze wilde het beter maken, hij moest doorzetten. Ze wilde een leven met hem, kinderen en leuke dingen doen. Er hoorde geen afstand tussen. 'Ik wil jou tegen mij beschermen, want ik ben je kapot aan het maken. Heel erg... dit gaat nog vaker gebeuren. Misschien zelfs wel met iemand anders, omdat ik een klootzak ben. Omdat ik nog veel te veel van Gwynn hou, omdat jij iemand verdient die beter is,' fluisterde hij.

Gwynn Hiddon

Ze had pijn en hij wilde haar helpen, hij gaf veel om haar. Hij kwam dichterbij en hij pakte haar vast, heel voorzichtig legde ze haar hoofd tegen zijn borstkas aan. Het was wel heel fijn om even bij iemand te zijn die ze al langer kende, die ze vertrouwde. 'Ik kan er niet over praten, Reagan. Je zou het niet begrijpen,' zei ze heel erg zacht. Hij zou nooit begrijpen dat ze gewoon samen wilde zijn met Thobias, dat ze nog zo veel van hem hield.

Koningin Destiney Hiddon

"Je verlangt naar een mooie vrouw, iemand waarmee je je hele leven samen mee bent geweest, iemand die je vertrouwt. Het zou iedere andere vrouw kunnen zijn die al je hele leven zo close met jou zou zijn, toevallig is het je zus." Fluisterde ze.
"Thobias, ophouden. Ik weet wat ik wil en dat ben jij. Wees alsjeblieft niet zo onzeker, wanneer je zeker van jezelf bent, zul je zien dat je het wel kan, maar jouw onzekerheid brokkelt je af." Ze pakte zacht zijn kin vast. "Ja, het doet pijn. Maar het is niet anders uiteindelijk. Zolang het maar beter word." Vertelde ze.


Koning Reagan Tridon

Hij trilde lichtelijk terwijl hij haar zo vast had, het was echt moeilijk voor hem en zijn hart klopte in zijn keel. "Ik kan jou ook niet omhelzen, maar ik doe het toch, ondanks dat ik denk dat niemand begrijpt dat een man bang kan zijn voor vrouwen. Vertel maar, praten helpt. Ik weet dat het over Thobias gaat, dat hij je niet het geluk gunt dat hij wel heeft met Destiney." Sprak hij zacht tegen haar.

Koning Thobias Hiddon

Door wat ze zei staarde hij haar aan. 'Denk je daar echt zo over?' vroeg hij zacht. Hij kon niet begrijpen dat ze hem niet walgelijk vond door wat hij voelde, hij snapte het echt niet. Ze pakte zijn kin vast en hij keek naar haar, zijn blik was wazig door de tranen in zijn ogen, maar hij sloeg nu wel zijn armen om haar heen en hij trok haar tegen zich aan. 'Oké, geen afstand,' fluisterde hij nu. Hij hield ook te veel van haar, hij kon het niet.

Gwynn Hiddon

'Je doet het wel heel goed,' fluisterde ze. Hij zei dat ze moest praten, het hielp en ze wist dat het over Thobias ging. 'Ik mis hem gewoon zo erg...' snikte ze zacht. Ze vond het heel moeilijk dat hij nu zo erg in de buurt was, maar dat ze nooit meer echt samen met hem was. Dat ze hem niet kon vasthouden en kon zoenen. Ze vond het heel moeilijk dat Destiney er zo verdrietig van werd, maar Destiney had alles wat Gwynn zo graag zou hebben.

Koningin Destiney Hiddon

"Zo is het als je naar de feiten kijkt, Thobias. Door alles is het veel ingewikkelder dan dat, maar feitelijk is dit alles." Legde ze aan hem uit. Hij keek naar haar en ze streelde zacht zijn tranen weg. Hij fluisterde dat er geen afstand zou zijn en vervolgens hield hij haar vast. Ze legde haar hoofd tegen hem aan.
"Gaan we nu alsjeblieft wat leuks doen om dit een beetje te vergeten?" Smeekte ze hem nu.


Koning Reagan Tridon

"Ik doe mijn best." Fluisterde hij haar toe toen ze aangaf dat hij het goed deed. Ze snikte dat ze Thobias zo erg miste. "Je wilt alleen samen met hem zijn... is het niet? Hij is de man van wie je houdt en waarmee je je leven samen wilt zijn, maar hij houdt nu ook van Destiney.." Klonk zijn stem zacht. "Het zal altijd een beetje pijn doen, Gwynn, maar zodra je iemand vind waar je van kan houden, wordt alles een stuk gemakkelijker. Echt." Dat merkte hij zelf ook. Hij zou altijd stapelgek op Gwynn blijven, maar Serena was fijn gezelschap en zorgde ervoor dat hij het vol bleef houden.

Koning Thobias Hiddon

Ze streelde zijn tranen weg en daarna smeekte ze om iets leuks te gaan doen om het een beetje te vergeten. Hij knikte langzaam en hij bleef haar even vasthouden. 'Alleen wel als wij alleen samen zijn, ik wil geen drukte of andere mensen in de buurt,' fluisterde hij. Hij wilde echt alleen maar met Destiney zijn nu, misschien kreeg hij dan weer een klein beetje meer rust in zijn hoofd, in ieder geval meer dan nu.

Gwynn Hiddon

'Ik gun het hem wel heel erg, ik ben blij dat ze zo goed voor hem is en dat hij gelukkig is, maar ik had samen met hem willen zijn. Ik hou van hem en ik had op die manier met hem willen leven. Straks krijgt hij kinderen met haar, kinderen waar hij wel van zal houden. Dan ben ik helemaal onbelangrijk en David ook,' zei ze heel zacht. 'Dat zal het niet makkelijker maken, eerder moeilijker. Wij doen Destiney ook pijn, dan zullen we ook nog iemand anders pijn doen,' fluisterde ze.

Koning Reagan Tridon

Ze gunde het Thobias wel, maar zij had diegene willen zijn, zij wilde zo met hem omgaan. Destiney zou kinderenktijgen waar hij van ging houden en dan waren David en zij onbelangrijk.
"Weet je, Gwynn... Ik heb altijd veel om je gegeven, ik heb behoorlijk mijn best gedaan vroeger om jouw aandacht te trekken, iets wat je denk ik nooit gemerkt hebt... het doet mij pijn om te zien dat je zoveel van Thobias houdt, maar ik weet ergens ook wel dat ik niet geschikt ben voor je. Al zou ik onvoorwaardelijk veel van jou en David houden.... het blijft pijn doen, maar nu ik Serena om me heen heb, merk ik dat er meer vrouwen zijn...iemand die wel van me kan houden. Vind zo iemand, Gwynn..het zal je ongelooflijk goed doen. Het is tijd dat je weer een beetje gaat stralen."

Gwynn Hiddon

Ze keek op naar hem en luisterde naar wat hij vertelde. Hij had wel gelijk in alles, maar ze kon helemaal niet iemand zoeken, niet iemand die van haar hield, want zij zou nooit gevoelens voor iemand anders toe laten, want ze voelde dat allemaal voor Thobias. 'Ik wil niemand, ik wil hem...' fluisterde ze. Ze legde haar hoofd weer tegen hem aan en ze ademde trillend in. Vroeger had ze wel gemerkt dat Reagan haar leuk vond, maar toen had ze het ook niet toe kunnen laten, dat kon nog steeds niet, Thobias had nog zo'n belangrijke plek in haar hart, daar kon niets anders bij.

Koning Reagan Tridon

Ze wilde niemand anders, ze wilde Thobias. "Het doet me pijn a La je zoiets zegt..." Fluisterde hij haar toe."Ik wilde ook niemand anders, maar dat kan gewoon niet, Gwynn. Als ik stug voor jou zou gaan, dan ben ik aan het eind van de week dood." Mompelde hij zacht.


Koningin Destiney Hiddon

Hij wilde wel wat doen, maar wel echt samen. "Zullen we gewoon gaan wandelen in het bos, in de stilte?" Vroeg ze zachtjes aan hem en ze streelde heel eventjes langs zijn wang. Week glimlachte ze even naar hem.

Gwynn Hiddon

'Maar Reagan, tussen ons kan het ook niet. Ik voel nog veel te veel voor hem en daardoor kan ik jou nooit geven wat je verdient. Dat zou niet eerlijk zijn, dat kan ik niet doen tegenover jou en tegenover mijzelf. Jij bent een geweldige man, vreselijk aantrekkelijk en ik zou je graag willen helpen, maar ik weet ook niet of ik de juiste persoon ben. Ik weet niet of ik wel lief en geduldig genoeg ben. Ik zou het nu al met je willen doen.' zei ze zacht en met een zwakke glimlach op haar gezicht.

Koning Reagan Tridon

"Daarom helpt Serena mij ook... zij kan me helpen, ook al vind ik haar niet zo leuk als ik jou vind. Maar misschien... later..." Mompelde hij heel erg zachtjes. Hij trilde echt helemaal. "Bij jou zal ik mezelf dwingen om die dingen te doen, omdat ik heel goed weet dat je het nu al zou willen doen." Vertelde hij aan haar.
"Zou je het fijn vinden als iemand je gezelschap komt houden? Ik weet misschien wel iemand die Thobias ook nog wel goed zou keuren... Hij zal zeker heel erg goed voor jou en David zorgen. Ik ken niemand met meer geduld." Klonk zijn stem wat enthousiaster, misschien was dit wel een heel erg goed idee.

Gwynn Hiddon

Gelukkig zag hij zelf ook in dat het op deze manier niet ging. Misschien later, maar ze wist het niet. Ze had altijd het idee gehad dat Reagan niet helemaal goed bij haar zou passen, maar daar konden ze dan ook nog naar kijken. Daarna begon hij over iets anders en ze keek hem vragend aan. 'Wie dan? weet hij van Thobias en mij?' Vroeg ze zacht. Misschien was het beter van niet, maar ze wist niet zo goed hoe ze met alles om moest gaan. Het moest voor David niet te verwarrend worden, want dat was het al genoeg. Toch zou het fijn zijn als er iemand was.

Koning Reagan Tridon

Gwynn vroeg meteen naar wie het was. "Nee, hij weet het niet, niemand weet dat verder, Gwynn. Maar het zou hem zeker niet veel willen schelen. Remi valt over het algemeen op mannen, maar je zult je bij hem niet zo alleen voelen. Ik moet hem toch hierheen halen omdat hij onderzoek moet gaan doen naar de ouders van Serena." Zei hij zachtjes tegen haar. Misschien zou Thobias het accepteren als hij zou weten dat deze man zich niet aangetrokken zou voelen tot Gwynn. "Thobias kent hem wel. Volgens mij heeft Remi zelfs een oogje op hem." Grinnikte hij.

Gwynn Hiddon

Hij vertelde dat hij niet wist van Thobias, maar dat het hem niet veel zou uitmaken. daarna zei hij dat Remi over het algemeen op mannen viel, Reagan zou hem toch hier heen halen en ze knikte langzaam. Misschien was het inderdaad wel een goed idee, dan was ze in ieder geval niet alleen en zou Thobias niet helemaal gek worden, hopelijk. Dit moest hij wel aankunnen. Reagan dacht ook nog dat Remi een oogje had op Thobias, daardoor grijnsde ze. 'Pas maar op, Thobias vind het vast nog leuk ook. Die wil het vast wel een keertje proberen.' Plaagde ze hem.

Koning Reagan Tridon

Hij liet Gwynn nu langzaam los, het was voor hem niet meer te doen om haar vast te blijven.houden, zijn lichaam trilde zo erg. Hij haalde een paar keer diep adem en toen ging het wel weer redelijk. Ze keek het wel een goed idee te vinden en waarschuwde hem voor Thobias. Hij grijnsde daardoor. "Ja, waarschijnlijk wel, maar ik denk niet dat Destiney dat toelaat." Sprak hij haar toe.
"Gaat het weer een beetje?" Vroeg hij vervolgens bezorgd aan haar.

Gwynn Hiddon

'Dat moeten ze dan zelf maar bekijken, ik zou het wel fijn vinden als hij mij gezelschap wil houden. Het is beter dan alleen zijn, zeker met David. Dan is het soms wel heel fijn als er iemand is.' Gaf ze toe aan hem. ' Ja, het gaat wel iets beter, heel erg bedankt Reagan. Je bent echt een schatje.' zei ze zacht tegen hem. Hij deed heel veel voor haar, terwijl ze niets terug kon doen voor hem. Dat was wel lastig.

Koning Thobias Hiddon

Ze liepen door het bos heen, hij had zijn arm om haar middel geslagen en hij hield haar zo heel dicht tegen zich aan. Dit was fijn, ook al was hij nogal in zijn gedachten verzonken door alles. Het was wel heel fijn om even zo samen te zijn met haar. Hij was nog steeds wel flink in de war door alles, al zijn gevoelens lagen overhoop en hij kon er ook niet echt meer normaal over nadenken, want in zijn hoofd was het allemaal niet zo logisch.

Koning Reagan Tridon

Ze zou het gelukkig wel fijn vinden, het was beter dan alleen zijn. "Goed, dan zal ik het met Thobias overleggen." Knikte hij nu. Het ging ook beter met haar, ze vond hem echt een schatje. "Geen dank, Gwynn, je verdient het echt." Sprak hij zachtjes. "Ik ga maar eens kijken hoe het met Serena gaat." Glimlachte hij en hij liep vervolgens de kamer weer uit, op zoek naar Serena.


Koningin Destiney Hiddon

Ze liep dicht tegen Thobias aan, met haar hoofd tegen zijn schouder. Het was heel erg stil, ze spraken geen woord, maar toch voelde het fijn. Op een gegeven moment had ze het gevoel dat ze gevolgd werden, zouden.het de wachters zijn? Een grote schaduw viel over hun heen en ze hield Thobias heel erg stevig vast. "Er is hier iets, Thobias..." Mompelde ze.