Skyrim RPG

Serena Lomaz

Reagan had ook heel veel vertrouwen in Thobias, hij geloofde in hem. 'Het is moeilijk te begrijpen dat hij koning is, dat hij kan regeren, als je hem zo ziet...' fluisterde ze. Zo leek hij gek te zijn en tot niets in staat te zijn. Hij sloeg zijn arm om haar heen en ze leunde wat tegen hem aan. 'Dat kan ik mij wel voorstellen, het is goed voor je, helemaal als je ziet dat het helpt. Ik ben ook echt trots op je, je doet het zo geweldig,' fluisterde ze. Ze drukte heel zacht en voorzichtig haar lippen op zijn wang, het was eigenlijk gewoon een lief kusje. 'Ik ben echt gek op je,'

Koning Reagan Tridon

"Hij heeft het zijn hele leven al zo ongelooflijk zwaar gehad, Serena... soms val je dan in een put." Fluisterde Reagan hem toe. Hij voelde hoe ze tegen hem aanleunde. Het was goed voor hem en ze was trots op hem. Hij kreeg een kusje op zijn wang van haar en hij glimlachte liefdevol daardoor. Ze was echt gek op hem. "Ik ook op jou..." Fluisterde hij naar haar terug. "Je bent echt fantastisch." Mompelde hij zachtjes. "Ik hoop dat ik niet teveel van je vraag?" Vroeg hij nog voor de zekerheid aan haar, hij wilde zeker weten dat ze het allemaal prima vond wat hij van haar vroeg.

Serena Lomaz

'Dat kan ik mij voorstellen, maar toch is het heel raar om hem zo te zien. Jij bent het misschien wat meer gewend, maar voor mij is het moeilijk te begrijpen,' zei ze zacht tegen hem. Hij was ook gek op haar en hij zei dat ze fantastisch was, daardoor glimlachte ze naar hem. 'Nee, helemaal niet. Ik wil onderdeel zijn van jouw leven, dan hoort dit er ook bij, ik doe het met liefde,' fluisterde ze. 'Misschien moet je wat proberen te slapen, met zijn tweeën krijgen we Thobias denk ik wel in bed, dan kunnen wij op de bank liggen,' zei ze zacht. Het was waarschijnlijk niet zo'n goed idee om ze helemaal alleen te laten.

Koning Reagan Tridon

"Dat kan ik ook wel begrijpen, het is raar om zo'n sterk iemand ineens zo te zien." Knikte hij haar toe. Ze gaf aan dat ze het niet erg vond, ze wilde onderdeel zijn van zijn leven en dit hoorde daarbij, ze deed het met liefde. "Je bent heel lief..." Fluisterde hij haar zachtjes toe. Ze gaf aan dat ze samen Thobias waarschijnlijk wel in bed kregen en dan konden zij op de bank liggen. "Ja, dat is goed." Sprak hij zacht. Hij kwam langzaam overeind. Alleen redde hij het ook wel om Thobias op te tillen. Hij legde de man naast Destiney neer en dekte ze toe. Hij keek nog even naar ze en daarna naar de twee banken. Hij schoof ze tegen elkaar aan en zorgde ervoor dat het echt op een bed leek. "Zo, kunnen wij ook nog samen slapen." Glimlachte hij lichtelijk naar Serena.

Serena Lomaz

'Ja, inderdaad,' zei ze zacht. Het was heel erg graag, Thobias was echt een grote en sterke man, maar zo leek er helemaal niets van hem over te zijn en dat was echt wat raar om te zien, maar zo zag je maar dat niemand echt ijzersterk was. Dat was ook niet zo gek. Hij vond het goed, hij redde het alleen en daarna maakte hij een bed van de banken, waardoor ze naar hem grijnsde. 'Dat mag ook wel een keertje,' plaagde ze hem daarna.

Koning Reagan Tridon

Ze plaagde hem dat het ook wel een keertje mocht om samen te slapen. Hij grinnikte zacht. "Ik weet het, de laatste tijd zijn we vrij weinig samen." Sprak hij haar toe. Hij hield zijn kleding voor een groot gedeelte aan en ging onder de dekens liggen, het was niet zo comfortabel als een bed, maar samen met Serena vond hij het al gauw wel goed. Hij glimlachte eventjes naar haar en wachtte tot ze naast hem kwam liggen.

Serena Lomaz

Ze besloot zelf ook maar wat kleren aan te houden, dat was wat handiger als er iets gebeurde en ze meteen uit het bed moesten. Ze kwam bij hem liggen en ze pakte zijn hand vast. 'Waarschijnlijk kunnen wij de komende tijd nog genoeg bij elkaar liggen, dus het is niet zo erg,' zei ze tegen hem. Ze was wel veel bij hem, dus maakte het echt niet uit, Thobias en Destiney waren nu even wat belangrijker en nu konden ze toch nog bij elkaar liggen. 'Ga maar lekker slapen, je zal wel moe zijn,'

Koning Reagan Tridon

Ze kwam bij hem liggen en pakte zijn hand. Ze konden waarschijnlijk nog genoeg bij elkaar liggen, dat was dus niet zo erg. "Ik ben blij dat je het niet erg vind." Glimlachte hij haar toe. Hij gaf haar heel voorzichtig een kusje op haar lippen en keek haar met een lichte glimlach aan. Hij stopte haar liefdevol in de dekens en hield vervolgens haar hand weer stevig vast. Hij lag naast haar en van haar moest hij gaan slapen, want hij zou wel moe zijn. "Ze lijken rustig... het is inderdaad beter om te slapen." Mompelde hij en hij sloot vervolgens zijn ogen.

Serena Lomaz

'Natuurlijk niet, ik ben blij met elk moment dat ik bij je kan zijn en dat ik zie dat het goed gaat tussen ons,' fluisterde ze. Ze kreeg zelfs een kusje van hem en daarna stopte hij haar liefdevol in, ze keek hem stralend aan. Hij zei dat ze rustig leken en dat het inderdaad beter was om te slapen. 'Slaap lekker,' fluisterde ze nog, daarna zakte ze al in slaap, ze was zelf ook best wel moe.

Koning Reagan Tridon

Hij was echt stapelgek op Serena, ze was zo onwijs lief en rustig, ze deed alles echt perfect, precies zodat het hem niet in de war bracht of heel erg bang maakte. Hij kroop weer steeds dichter tegen haar aan en midden in de nacht hield hij haar stevig in zijn armen en lag zijn hoofd tegen het hare aan.

Serena Lomaz

Ze sliep eigenlijk echt heerlijk, totdat ze na een tijd wakker werd van een geluid. Ze kon het niet echt plaatsen, maar het was heel erg raar. Daarom knipperde ze met haar ogen, ze wilde Reagan niet voor niets wakker maken, dus ging ze heel voorzichtig uit het bed, maar het was te donker om echt goed te kunnen kijken, ze moest er even aan wennen. Na een paar seconde zag ze iemand in de hoek zitten, het was Thobias. Ze stak een kaars aan en ze zag brieven om hem heen liggen, ze raapte er voorzichtig eentje op. Het was een brief van Destiney, maar ze zag dat er allemaal hartjes op getekend waren, op elke brief had hij getekend. Ze kwam langzaam dichterbij, het was een aardige bende om hem heen. Overal lag inkt, hij had de veer nog in zijn hand, maar daar zat geen inkt aan, maar iets anders. Toen ze nog dichterbij kwam zag ze dat het bloed was. Het verband lag van zijn armen en hij lag weer helemaal open, het bloed lag overal. Het leek alsof hij zichzelf eerst had willen afleiden met de brieven van Destiney, in plaats van hun wakker te maken. Blijkbaar was het niet gelukt. Hij sliep nu wel en ze twijfelde over wat ze moest doen.

Koningin Destiney Hiddon

Na een tijdje merkte ze dat Thobias niet meer naast haar lag en daardoor werd ze langzaam wakker. Het was nog hartstikke donker, maar er stond wel een kaars aan in de kamer. Ze wreef in haar ogen. Het was Thobias en Serena stond dichtbij. Haar rug voelde te pijnlijk om echt overeind te komen.
"Is hij oké?" Vroeg ze bezorgd aan Serena, ze zag wel dat hij bloedde en dat maakte haar bezorgd.

Serena Lomaz

Ze schrok eigenlijk een beetje toen ze opeens een stem hoorde en ze keek om naar Destiney. 'Euh, ik denk dat het wel meevalt, maar hij heeft zichzelf wel aardig open gehaald... ik denk dat hij nu gewoon slaapt.' fluisterde ze, ze wilde de rest niet wakker maken. Ze raapte heel langzaam een brief op, hij zat onder de inkt, maar je kon duidelijk de hartjes zien en ze gaf hem voorzichtig aan Destiney aan.

Koningin Destiney Hiddon

Serena schrok van haar, maar gaf aan dat het meeviel, Thobias had zichzelf wel weer open gehaald, maar hij sliep nu. Daarna pakte ze een brief op.
"Dat is mijn brief..." Fluisterde ze, ze bestudeerde hem eventjes en zag de hartjes duidelijk getekend op het papier, het liet haar lichtelijk glimlachen en ze voelde zich emotioneel. "Hij doet echt zijn best..." Fluisterde ze zachtjes tegen Serena. Ze keek weer even naar Thobias.
"Ga maar weer slapen, ik denk dat hij nu wel weer rust heeft..." Mompelde ze.

Serena Lomaz

Destiney zei dat het haar brief was en ze bekeek hem even, ze kon zien wat het met haar deed, maar ze wilde graag laten zien dat ze niet moest twijfelen, Thobias hield echt van haar, heel veel. Ze zei dat hij zijn best deed en ze knikte langzaam. 'Ik denk dat hij ons niet wilde wakker maken en jouw brieven pakte om zichzelf een beter gevoel te geven, maar waarschijnlijk was het te heftig voor hem,' zei ze zacht. Thobias kon het nog helemaal niet alleen. Destiney zei dat ze moest gaan slapen, ze dacht dat hij nu wel weer rust had. 'Oké,' fluisterde ze, ze kroop weer bij Reagan, ze was echt heel moe en zakte meteen weer in slaap.

Koningin Destiney Hiddon

"Hij probeert me toch hoop te geven." Fluisterde ze. Serena dacht ook dat hij hun niet wilde wakker maken en zichzelf zo een beter gevoel probeerde te geven, maar het was toch te heftig. Serena ging weer naast Reagan liggen en Destiney bleef op haar zij liggen en naar Thobias kijken. Ze bleef wakker, ze was veel te bang dat er iets mis zou gaan met hem, dat wilde ze echt niet... dan offerde ze graag haar slaap op.

Koning Thobias Hiddon

Na een tijdje werd hij weer langzaam wakker, hij voelde zich de hele tijd vreselijk onrustig, de gedachten schoten door zijn hoofd heen en daarom was het moeilijk om de hele tijd in slaap te blijven. Zijn armen deden lichtelijk pijn, maar hij voelde de helft niet eens. Hij trilde over zijn hele lichaam heen en hij kneep zijn ogen even dicht, maar het maakte hem misschien zelfs wel onrustiger. Hij begon de brieven die om hem heen lagen bij elkaar te rapen en hij trok ze naar zich toe, zijn vingers trilden zelfs.

Koningin Destiney Hiddon

Na een tijdje zag ze hem bewegen. "Sst... Thobias, rustig maar, lieverd..." Fluisterde ze hem toe. "Kom bij me zitten, dan kan ik zelf vertellen hoeveel ik van je houd." Glimlachte ze lichtelijk naar hem. "Je bent zo onwijs lief, laat me een beetje voor je zorgen, oké? Daarom ben ik hier." Glimlachte ze. Ze kwam voorzichtig en pijnlijk een klein beetje overeind en kreunde zacht.

Koning Thobias Hiddon

Hij keek nu wel heel langzaam op toen hij zijn naam hoorde, maar de woorden drongen maar heel moeizaam tot hem door, alsof hij de helft maar kon begrijpen. Hij kwam wel overeind, hij wankelde een beetje en hij ging bij haar op het bed zitten. Hij keek haar heel kort aan, daarna staarde hij weer voor zich uit. Het voelde zo verschrikkelijk allemaal, maar hij wilde echt niemand pijn doen.

Koningin Destiney Hiddon

Hij kwam overeind en liep wankelend op haar af. Ze beet zachtjes op haar lip en hoopte dat hij niet zou vallen. Hij kwam bij haar zitten en heel voorzichtig pakte ze zijn hand vast. Zachtjes begon ze tegen hem te praten en streelde ze met haar vingers over zijn hand heen. Ze praatte zoals ze Reagan had horen doen en ze keek naar Thobias.

Koning Thobias Hiddon

Ze pakte zijn hand vast en daar reageerde hij totaal niet op, pas toen ze begon te praten en over zijn hand heen streek, leek hij iets meer wakker te worden, al was het nog niets. Hij keek naar haar, hij keek echt naar haar ogen en na een tijdje voelde hij zich wat rustiger worden en kreeg hij wat meer plek in zijn hoofd voor andere gevoelens. Hij drukte nu zelfs zachtjes zijn lippen op die van haar, al was dat misschien ook om zichzelf afleiding te geven.

Koningin Destiney Hiddon

Hij keek echt naar haar en daardoor twinkelde haar ogen. Ze voelde zich ook echt emotioneel en de tranen brandden in haar ogen. Het voelde wel goed, hij deed zijn best en leek zelf ook rustig te zijn. Na een tijdje kreeg ze zelfs een kus van hem.
"Ik hou van je, Thobias... maak je geen zorgen, ik zal altijd aan je zijde staan en ik wil jou ook beschermen." Fluisterde ze en ze streelde even voorzichtig langs zijn wang.

Koning Thobias Hiddon

Ze zei dat ze van hem hield en dat hij geen zorgen moest hebben, ze zou altijd aan zijn zijde staan en ze wilde hem ook beschermen. Hij wilde haar zo graag zeggen dat hij van haar hield, dat hij stapelgek op haar was en het het liefste perfect deed voor haar, maar het lukte hem niet. Hij kreeg het niet voor elkaar en hij voelde de frustratie weer. Voordat het hem weer over zou nemen drukte hij snel zijn lippen op die van haar en zoende hij haar langzaam, het werkte wel, het zorgde ervoor dat zijn aandacht bij haar bleef.

Koningin Destiney Hiddon

Ze merkte dat hij weer gefrustreerd raakte en ze pakte zijn gezicht zachtjes vast, hij drukte zijn lippen al op die van haar en met een grijns zoende ze hem terug. Heel langzaam en liefdevol om hem aan alles te laten merken dat ze van hem hield.
"Je hoeft niet te praten, ik weet dat je gek op mij bent. Ik vind het ook zo lief dat je al mijn brieven hebt gelezen en al die hartjes... het zijn er zoveel en ik weet heel zeker dat je ongelooflijk veel van me houdt." Sprak ze met een kleine glimlach tegen hem.
"En natuurlijk mag je me altijd zoenen als afleiding." Plaagde ze hem lichtelijk, maar wel met een zachte stem.

Koning Thobias Hiddon

De zoen was echt geweldig, het gaf hem enorm veel vertrouwen en nu kon hij ook echt voelen hoe veel ze van hem hield, dat ze het echt meende. Dat was ook wel heel erg fijn. Ze zei dat hij niet hoefde te praten, ze wist dat hij gek op haar was, ze vond het zo lief dat hij al haar brieven had gelezen en de hartjes had getekend. Ze wist zeker dat hij veel van haar hield. Hij knikte langzaam, hij hield echt van haar, ongelofelijk veel. Hij mocht haar ook altijd zoenen als afleiding en hij streek met trillende vingers langs haar wang. Hij had haar flink gemist en hij zoende haar weer zacht, het hielp hem.