Skyrim RPG

Koning Reagan Tridon

Ze zei dat het wel ging, maar David zat niet goed in zijn vel. Hij sloot zijn ogen even, nu wilde hij zo graag helpen, maar dat zou niet mogen van Thobias.
"Dan kan ik beter weggaan." Sprak hij zacht tegen de dichte deur. Daarna liep hij naar de kamer van Thobias en Destiney die net de deur uit kwamen.
"Goedemorgen." Glimlachte hij ze eventjes toe. "Ik hoorde dat het niet zo goed ging met David, misschien kunnen jullie helpen?" Vroeg hij aan ze met een lichte glimlach.

Gwynn Hiddon

Ze wilde zo graag tegen hem zeggen dat hij wel binnen mocht komen, dat het goed was, ze wilde zo graag dat het kon, maar het ging niet. Thobias zou kwaad worden en dat begreep ze ook wel, het was ook heel erg moeilijk. Juist voor hem, omdat hij zo jaloers was. Reagan vertrok weer en ze keek naar David, hij kwam nog steeds niet naar haar toe, hij zat daar maar te zitten in de hoek.

Thobias Hiddon

Hij pakte de hand van Destiney vast en hij keek op toen Reagan naar hun toe kwam. Blijkbaar ging het niet zo goed met David. Hij keek even opzij naar Destiney. 'Wij lopen er wel even heen.' zei hij daarna. Hij vond het altijd wat lastig om er bij David te zijn als het niet zo goed ging, maar nu was Destiney er bij, dan moest het hem wel lukken. anders zou hij wel weer weg gaan..

Koningin Destiney Hiddon

Reagan vertelde dat het niet zo goed ging met David en Thobias gaf aan dat ze erheen zouden gaan. Destiney knikte daardoor even en liep met haar man naar de slaapkamer van Gwynn. Ze hield hem stevig vast.
"Het komt goed, niet bang zijn dat je iets verkeerd doet." Sprak ze zacht tegen hem. Daarna klopte ze aan en opende zacht de deur. Ze glimlachte lichtelijk naar Gwynn. Ze waren er om haar te helpen, Gwynn hoefde het niet meer alleen te doen.

Koning Thobias Hiddon

Destiney zei dat hij niet bang hoefde te zijn, maar dat was hij wel. Hij kon er niks aan doen, dit maakte hem gewoon angstig, hij wist hoe vaak het fout was gegaan en daarom had hij dat gevoel. Hij zou willen dat het anders was. Hij liep met Destiney naar de kamer van Gwynn toe en hij stapte na haar naar binnen. Hij zag David zitten, de jongen keek niet eens hun kant op. Even keek hij in de ogen van Gwynn, daarna keek hij langzaam weg naar de grond.

Koningin Destiney Hiddon

Ze zag David zitten en daardoor kwam ze langzaam dichterbij. Voor zijn neus ging ze op de grond zitten, ze sloot haar ogen. Wanneer haar broertje van streek was, deed ze dit ook altijd. Zachtjes begon ze te zingen, heel rustig en kalm. Ze deinde zelf zachtjes mee en hield haar ogen gesloten. Hopelijk ging David vanzelf met haar meedoen.

Koning Thobias Hiddon

Hij was zelf ook echt gespannen en hij wist niet zo heel erg goed hoe hij met deze situatie om moest gaan. Destiney ging naar David toe en hij ging bij Gwynn zitten, hij keek naar wat er gebeurde. Het duurde best wel lang, maar daarna keek David opeens naar Destiney. Heel erg voorzichtig pakte hij haar hand vast en daarna bewoog hij met haar mee, al zei hij helemaal niets. Gwynn legde haar hoofd tegen hem aan en hij keek opzij naar haar, ze leek helemaal kapot te zijn.

Koningin Destiney Hiddon

Ze opende haar ogen pas wanneer David haar hand pakte, ze glimlachte naar hem en kwam voorzichtig bij hem op het bed zitten en ze bleef doorgaan. Met een glimlach keek ze omhoog naar Thobias en Gwynn.
"Als jullie meedoen is voor hem de spanning in de kamer weg." Sprak ze zachtjes tegen de twee.

Koning Thobias Hiddon

Destiney zei dat voor David de spanning weg was als ze mee zouden doen en hij schudde eigenlijk meteen al zijn hoofd. Dat zag hij echt niet zitten, hij ging niet mee doen aan dit soort dingen. 'Thobias, alsjeblieft... Het is wel je zoon.' Fluisterde Gwynn nu. Hij keek haar even doordringend aan en daarna zuchtte hij. Hij deed heel voorzichtig mee, Gwynn keek er blij mee te zijn, maar hij vond het echt verschrikkelijk. Hij had een hekel aan dit soort dingen, dan was hij liever niet bij David.

Koningin Destiney Hiddon

Thobias wilde het in eerste i instantie niet, maar Gwynn kreeg hem toch zo ver. Ze glimlachte en na een tijdje liet ze David zachtjes los en pakte ze Thobias vast. Ze knuffelde hem en drukte een kus op zijn wang. "Het werkt voor hem, kijk... daar moet je goed aan denken, sommige dingen voelen voor jezelf niet goed, maar hij heeft er zoveel aan." Fluisterde ze zacht.

Koning Thobias Hiddon

'Ik heb geen zin om alles elke keer aan te moeten passen aan hem. Hij moet leren wat normaal is.' Mompelde hij. Hij reageerde niet echt heel aardig, maar hij had hier een hekel aan. Zijn hoofd bonkte lichtjes en hij merkte gewoon dat hij chagrijnig werd hier. 'Laat mij maar gewoon even. Houden jullie je maar met hem bezig, het is duidelijk niet echt iets voor mij.' zei hij zacht. Hij maakte zich los van Destiney en hij staarde naar David. de jongen was wel rustiger nu.

Koningin Destiney Hiddon

"Dat zal hij nooit kunnen, Thobias, hoe graag je het ook wilt, hij zal altijd speciaal behandeld moeten worden." Legde ze aan hem uit. "Maar hoe beter we hem proberen op te voeden, hoe meer kans hij heeft in de toekomst om zelf zijn leven te kunnen leven." Klonk haar stem zachtjes. Ze moest hem laten en hij trok zich los. Ze zuchtte en keek naar hem. Daarna richtte ze zich weer op David.

Koning Thobias Hiddon

Hij besloot zijn mond maar dicht te houden, hij zou het waarschijnlijk alleen maar erger maken als hij hier nu over door zou gaan en dat was niet zijn bedoeling. David was gericht op Destiney en Gwynn en totaal niet op hem, maar hij wist dat het zijn eigen schuld was. Het leek hem beter dat hij voortaan helemaal weg bleef bij de jongen. Het was beter voor hem. 'Ik ga wel gewoon werken.' zei hij nu kortaf tegen Destiney en daarna liep hij weg.

Koningin Destiney Hiddon

Ze keek Thobias even na toen hij wegging, ze baalde ervan, ze vond het echt niet leuk en ze keek even naar Gwynn. "Ik begrijp niet dat hij gewoon niet inziet dat David anders is, en ook anders behandeld moet worden..." Fluisterde ze zachtjes tegen de vrouw en ze keek weer naar David.

Gwynn Hiddon

'Omdat hij het liefste alles wilt ontkennen. Het is een schande, kinderen die anders zijn horen eigenlijk niet te bestaan en dat gelooft hij diep van binnen ook, maar nu hij zelf zo'n kind heeft, heeft hij geen keuze meer.' zei ze zacht. 'Het is altijd al moeilijk geweest, vroeger nog veel erger. Toen David net geboren was hield ik hem constant bij mij, doodsbang dat Thobias hem iets aan zou doen.' zei ze zacht. 'Hij schaamt zich gewoon kapot, hij wilde eerst niet eens geloven dat het zijn kind was.'

Koningin Destiney Hiddon

"Wat sneu... Ik vind het echt verschrikkelijk, voor jullie allemaal." Sprak ze zachtjes tegen Gwynn. "Hij hoeft zich niet te schamen, echt niet... David is een hartstikke lieve jongen en het komt echt wel redelijk goed met hem." Gaf ze zachtjes aan en ze sloeg haar arm om Gwynn heen. Ze streelde over haar rug heen en bleef dichtbij haar zitten.

Gwynn Hiddon

'Ik vind hem ook geweldig, ik ben gek op David, maar Thobias is dat niet en gaat dat waarschijnlijk ook niet worden.' zei ze zacht. 'Ik heb nog steeds het gevoel dat hij mij de schuld geeft van alles... Dat we door mij David hebben.' Fluisterde ze,met tranen in haar ogen. Zij was echt gek op het kind en het was moeilijk te begrijpen dat Thobias hem liever helemaal niet zag. Dat deed echt heel erg veel pijn, want al die jaren had ze al alles alleen moeten doen.

Koningin Destiney Hiddon

Zelf was ze gek op David, maar Thobias nniet en dat ging hij waarschijnlijk nooit worden ook. "Nee, misschien niet, maar als we ervoor zorgen dat David zo netjes mogelijk opgevoed is, dan gaat het echt goed komen." Glimlachte ze haar toe. Ze zag de tranen in de ogen van Gwynn en daardoor trok ze haar dichter tegen zich aan. "Het is de schuld van jullie allebei... maar het is goed van je dat je hem wilde houden, dat je hem het recht op leven geeft." Sprak ze zacht en ze drukte een kus op de wang van Gwynn. "David is fantastisch en hij gaat echt wel dingen leren." Glimlachte ze.

Gwynn Hiddon

'Ik had hem toen misschien moeten laten gaan, ik had Thobias het af moeten laten handelen, maar ik kon het niet. Ik hield meteen van hem en ik kon het niet aan dat hij er niet meer zou zijn.' zei ze zacht. Ook al was hij anders, hij was vreselijk lief en ze was gek op hem. Ze knikte langzaam, misschien zou het wel beter worden en kon Thobias dan ook beter met hem omgaan. 'Thobias was vroeger ook een heel moeilijk kind, misschien vind hij het daarom nog wel lastiger.'

Koningin Destiney Hiddon

"Daar zou je je hele leven spijt van hebben, als je dat had gedaan, Gwynn. Je handelde als een moeder en dat heb je echt goed gedaan. Iedere andere vrouw zou hetzelfde gedaan hebben." Glimlachte ze haar toe. Ze gaf aan dat Thobias vroeger ook heel moeilijk was en misschien vond hij het daarom lastiger. "Hij is nog steeds wel een beetje moeilijk, maar je zou daar best wel eens gelijk in kunnen hebben." Knikte ze haar toe.
"Zal ik aan hem vragen hoe hij hier het liefste mee om gaat? Dan werkt dat voor iedereen beter." Glimlachte ze.


Koning Reagan Tridon

Na een tijdje liep hij de eetzaal weer binnen, naar Serena toe. "Ze had wat problemen met de jongen, David, maar Destiney en Thobias zijn er nu om haar een beetje te helpen." Glimlachte hij de vrouw toe. "Ga je mee naar het dorp?" Vroeg hij vervolgens aan haar.

Gwynn Hiddon

' Ja, waarschijnlijk heb je gelijk,' zei ze zacht. 'Ja, dat is zo, hij zal ook wel moeilijk blijven, denk ik... maar vroeger was het nog een heel stuk erger. Er was amper met hem te praten, hij deed gewoon wat hij zelf wilde.' vertelde ze. Nu was dat anders, zeker bij Destiney. Thobias leek echt naar haar te luisteren en dat was wel heel goed, dan kon ze hem dus helpen met dingen die hij moeilijk vond. 'Ja, doe dat maar.' zei ze daarna.

Serena Lomaz

Reagan was vrij snel weer terug en hij vertelde dat er wat problemen waren met de jongen, ze knikte even. Dat was natuurlijk niet fijn, het leek ook niet het makkelijkste kind te zijn, maar ze had niet goed kunnen zien wat er nou eigenlijk met hem aan de hand was. Destiney en Thobias waren er om te helpen. 'Ja, ik ga mee, laten we het maar meteen doen.' zei ze daarna.

Koningin Destiney Hiddon

Gwynn dacht dat ze gelijk had en dat Thobias altijd moeilijk zal blijven. "Ik zal mijn best doen om hem zo goed mogelijk op te voeden." Zei ze wat plagend tegen Gwynn. Ze vond het goed als ze met Thobias zou overleggen.
"Ik zal je altijd ondersteunen Gwynn, met David." Glimlachte ze nu lichtelijk.
"Gaat het verder lukken zo? Of wil je graag dat ik nog even blijf?" Vroeg ze aan de vrouw.


Koning Reagan Tridon

Ze zei meteen dat ze wel meeging en dat ze het beter zo snel mogelijk konden doen.
"Ben je er ook meteen vanaf." Glimlachte hij haar toe. Hij nam haar met zich mee naar buiten toe, het was een koude dag, maar de zon scheen wel, wat het toch nog een beetje aangenaam maakte.
"Ik denk dat het binnenkort gaat sneeuwen, de temperatuur daalt zo ongelooflijk snel." Sprak hij haar zacht toe.

Gwynn Hiddon

'Daar ben je al aardig goed mee bezig,' zei ze glimlachend tegen Destiney, omdat het echt goed ging en ze was daar blij mee. Ze vond het fijn dat Thobias wel zijn best deed. 'Je bent heel erg lief, maar je moet er voor hem zijn, niet voor mij. Ik red het wel, hij heeft je harder nodig, ook nu, denk ik,' zei ze zacht. Thobias kon waarschijnlijk haar steun een stuk beter gebruiken en daarom was het ook beter als Destiney daar heen ging. 'Praat maar met hem, dan hoor ik het wel.' fluisterde ze.

Serena Lomaz

'Precies, ik hoop dat het meevalt.' zei ze. Ze hoopte echt dat ze het niet erg vonden en dat ze misschien over een tijdje ook weer aan het werk mocht, als het zo zou lopen. Het was best wel fris buiten en het viel Reagan duidelijk ook op, hij dacht dat het binnenkort ging sneeuwen. 'Dat zou goed kunnen, het zit er wel aan te komen...' zei ze. Het sneeuwde altijd heel erg veel en ook best wel lang, maar ze was niet anders gewend.

Koningin Destiney Hiddon

Ze vond het leuk om te horen dat Gwynn vond dat ze er al aardig goed mee bezig was. Ze vond haar ook heel erg lief, maar ze kon er beter voor Thobias zijn en niet voor haar, zij redde zichzelf wel. "Oké, je bent een sterke vrouw, Gwynn." Glimlachte ze haar toe met een knikje. Daarna liep ze de deur uit en klopte ze niet veel later aan op de deur van de werkkamer van Thobias.



Koning Reagan Tridon

"Vast wel, ik geloof wel dat het goed komt." Glimlachte hij haar nu eventjes toe. Ze vond ook dat het goed zou kunnen dat het zou gaan sneeuwen, het zat er wel aan te komen.
"Hmm... misschien moet ik dan maar voor de sneeuw weer terug naar Riverswood, anders zit ik hier wel een tijdje vast." Mompelde hij zacht tegen haar.

Koning Thobias Hiddon

Hij wilde werken, maar hij had helemaal geen zin. Zijn concentratie was weg en hij was veel te onrustig. Hij liep heen en weer door de kamer en hij keek op toen er op de deur geklopt werd. 'Ik heb geen tijd,' gromde hij naar de gesloten deur. Hij had er helemaal geen zin in om iemand te zien, straks werd hij nog echt agressief, dat was niet goed. Dan kon hij maar beter alleen zijn.

Serena Lomaz

'Ach, de rit is misschien wat langer, maar het is vast wel te doen. Je moet alleen oppassen dat je niet over de gladde stukken gaat, maar je paard is toch wel wat gewend? Het is heerlijk om in de sneeuw te rijden,' zei ze vrolijk tegen hem. Eenmaal bij de herberg bleef ze stil staan. 'Blijf je hier wachten? Ik wil het echt graag zelf doen...' zei ze zacht.

Koningin Destiney Hiddon

Ze hoorde dat hij geen tijd had, toch liep ze naar binnen toe en zag ze hem heen en weer lopen in de kamer.
"Lieve Thobias, gaat het met je?" Vroeg ze hem zachtjes en liefdevol. Ze ging zitten in een stoel en keek naar hem. Ze hoopte dat hij het oké vond als ze bij hem was, dat hij wat rustiger werd.


Koning Reagan Tridon

De rit werd misschien wat langer, maar het was wel te doen. Hij moest alleen oppassen op de gladde stukken. "Ik vind het niets om te rijden wanneer het sneeuwt, als het stopt is het op zich wel te doen." Vertelde hij aan haar met een kleine glimlach. "Mijn paard is wel wat ouder." Sprak hij ook zacht. Ze vroeg of hij voor de herberg bleef wachten, ze wilde het zelf doen.
"Is goed, roep maar als je me nodig hebt." Glimlachte hij.