Medieval Times

Nathan Gerono

'Het spijt mij echt.' zei hij heel zacht. Ze ging ver weg van hem zitten en dat vond hij moeilijk, maar waarschijnlijk was dat wel het beste. Hij snapte het ook wel. Het was al heel wat dat ze nu bij hem was, dat ze niet meteen klaar met hem was. 'Als je liever niet bij mij bent snap ik dat ook.' Zei hij. Hij wist dat het misschien zou helpen als hij zou vertellen over zijn gevoel, maar dat was nou juist wat hij heel erg moeilijk vond en wat hij ook liever niet deed.

Leroy Fullbright

'Het maakt mij niet uit, ik moet er toch weer een beetje aan wennen..' zei hij tegen haar. Hij vond het wel lief dat ze zo dromerig was en dat het voor haar duidelijk wel goed voelde. Hij streek heel zachtjes met zijn vingers over haar hand heen en over haar onderarm. 'Het is niet eens zo heel erg eng nu...' zei hij zacht. Het was wel spannend, maar hij vond het ergens ook wel heel erg fijn dat het zo goed ging al.

Koning Stephen Lahero

Hij voelde haar warmte tot zich doordringen, maar de hoofdpijn bleef op een vervelende doffe manier aanwezig. Hij had er de afgelopen tijd weer wat last van en hij hoopte dat het kwam omdat hij druk was, maar hij was bang dat het meer was dan dat. Het was ook de reden dat hij het niet gezegd had, maar na vandaag kon hij het voor Fay ook niet echt meer verbergen. 'Zullen we naar bed gaan?' Vroeg hij zacht aan haar. Het zou morgen na een beetje rust vast weer wat beter gaan. 'Ik weet dat ik vertrouwen moet hebben, maar ik weet hoe hardnekkig een verslaving is en ik weet hoe vaak het mislukt om er van af te komen..'

Elvira Solore

"Zoveel dat je het nooit meer zal doen?" Vroeg ze zachtjes aan hem, aangezien hij nogmaals aangaf dat het hem echt speet. Hij begreep het echt als ze liever niet bij hem wilde zijn. "Jawel, dat wil ik wel, ik hou heel erg veel van je, Nathan. Ik weet dat je het moeilijk gaat krijgen en ik wil proberen om je te ondersteunen." Vertelde ze hem heel erg zachtjes.


Lolita Fullbright

Het maakte hem niet uit, hij moest er wel weer een beetje aan wennen. "Dat is waar." Glimlachte ze. Ze voelde zijn vingers over haar hand en arm strelen en hierdoor sloot ze haar ogen en ging ze wat meer onderuit gezakt zitten, ze genoot van zijn zachte aanraking. Ze keek hem weer even aan toen hij begon te praten en grijnsde door zijn woorden ."Nee, het is helemaal niet eng zo, zo hoort het..." Fluisterde ze met een grijns.


Koningin Fay Lahero

Hij vroeg of ze naar bed zouden gaan. "Ja, ik denk dat het verstandig is." Glimlachte ze hem toe. Hij vertelde haar dat hij het wist, maar hij wist ook heel goed hoe hardnekkig een verslaving was.
"Oh, dat is waar ook... je hebt het erg moeilijk gehad." Fluisterde ze nu terwijl ze dacht aan Felicia, waar hij het behoorlijk moeilijk mee had gehad. Ze hielp hem voorzichtig overeind en nam hem mee naar het bed, ze was heel lief voor hem, ze zag gewoon dat hij het nodig had.

Nathan Gerono

Door wat ze vroeg haalde hij trillend adem. 'Als ik dat niet zou willen zou ik hier nu niet opgesloten zitten.' Fluisterde hij. Hij keek naar zijn handen, hij had het echt moeilijk. ' Je bent lief... Ik zal het nog nodig gaan hebben, denk ik... Ik wil dat je weet dat ik je echt nooit pijn wilde doen. Ik had niet door wat ik deed, hoe erg het eigenlijk was...' zei hij zacht. Hij had het echt niet door, hij merkte niet dat het steeds slechter ging.

Koning Stephen Lahero

Hij liep met haar mee en ze leek zich te herinneren hoe het met Felicia was. 'Het was niet de leukste periode uit mijn leven en ze is er nooit echt bovenop gekomen. Het heeft jaren geduurd voor het een beetje onder controle was en ik weet niet of Nathan er sterk genoeg is. Hij vind het te leuk, het is een te groot onderdeel van zijn leven en het is ook nog eens iets waar je nooit helemaal mee kan stoppen, dat maakt het allemaal een stuk lastiger.' zei hij zacht. Het praten kostte hem moeite en toen hij overeind kwam wankelde hij zelfs een beetje. Hij deed zijn best, maar hij was heel blij dat hij bij het bed was.

Elvira Solore

"Gelukkig maar.." Fluisterde ze zachtjes. Ze kwam nu overeind en ze kwam wat naar hem toe. Zachtjes legde ze haar hand op zijn schouder neer. "Het is dus echt een soort verslaving..." Fluisterde ze zachtjes tegen hem. Ze had altijd gedacht dat het allemaal wel meeviel met hem, maar dat was duidelijk niet het geval. Eigenlijk was zij dus degene die het meeste vertrouwen in Nathan had gehad, maar dat had hij dan ook keihard beschadigd, misschien kwam het daardoor wel, doordat ze het totaal niet had verwacht.


Koningin Fay Lahero

Hij vertelde dat het niet de leukste periode uit zijn leven was en dat Felicia er nooit echt bovenop was gekomen. "Ik weet het... maar we zullen het wel zien, vertrouwen van iedereen scheelt al." Sprak ze zacht tegen hem. "Ik weet dat het ongelooflijk lastig is, maar we kunnen het sowieso proberen." Fluisterde ze hem toe. Haar blik werd ongelooflijk bezorgd doordat hij wankelde en ze beet zacht op haar lip.
"Hoe gaat het met je? Voel je je niet goed?" Ze slikte even moeizaam en merkte dat ze het hier moeilijk mee had, ze wilde niet dat hij alweer zoveel pijn had. Dat verdiende hij echt niet, ze wilde het allerbeste voor hem.

Nathan Gerono

Hij slikte even en hij keek weer naar de grond. 'Zo noemde Fay het wel... Maar ik hoor dat liever niet, ik vind het niet leuk.' zei hij eerlijk tegen haar. Hij wilde nog niet helemaal toegeven dat het ook echt zo erg was, maar het was eigenlijk wel zo. Hij vond het wel fijn dat ze dichterbij kwam. 'Ik merk wel dat het steeds erger wordt... Ik weet dat ik het veel vaker wil dan jij, maar het werd steeds erger en ik wilde het niet zeggen...' Zei hij zachtjes tegen haar. 'Nu denk ik bijna nergens anders meer aan, daarom wilde ik ook zo veel alleen zijn. Anders zou ik amper van je af kunnen blijven en ik weet dat je dat niet leuk vindt...' Fluisterde hij.

Koning Stephen Lahero

' We moeten hem wel behandelen als verslaafde. Die doen er alles aan om te krijgen wat ze willen en ze zullen keer op keer je vertrouwen beschadigen.' zei hij zacht. daarna vroeg ze of het wel ging met hem. Hij ademde diep in. 'Ik denk dat het door de vermoeidheid komt... Ik ben een beetje duizelig.' zei hij. Hij sloot zijn ogen en hij wreef langs zijn hoofd. Hij merkte dat hij misselijk werd en daardoor kwam hij overeind. 'Ik ga even wat water drinken...' zei hij zachtjes. Het volgende moment voelde hij zich nog slechter, hij zakte in elkaar en zijn lichaam begon heftig te schudden. Hij had geen controle en het werd zwart voor zijn ogen.

Elvira Solore

"Dat betekent alleen maar dat het waar is..." Mompelde ze zachtjes tegen hem. Hij vertelde haar dat het steeds erger werd en dat hij het vaker wilde dan haar. Daarom was hij ook zo vaak alleen. 'Dus je denkt dan toch nog een beetje aan mij." Glimlachte ze hem toe. "het voelt gewoon alsof je totaal geen rekening met me hield, maar ik moet zelf ook een beetje realistisch blijven. Als het echt een verslaving is, dan kan je ook met niemand rekening houden." Fluisterde ze hem toe.


Koningin Fay Lahero

"Dat weet ik, dat gaan we ook doen. We gaan ervoor zorgen dat hij beter word." Zei ze doordringend. Hij was een beetje duizelig en ze zag dat hij langs zijn hoofd wreef. Vervolgens zei hij dat hij wat water ging drinken en niet veel later lag hij heftig schuddend op de grond. Ze ging naar hem toe en knielde bij hem neer. Ze hield hem zachtjes vast en dicht tegen haar aan. "Sst... lieverd, rustig aan, alsjeblieft... " Smeekte ze.

Nathan Gerono

'Ik denk het wel...' Fluisterde hij. Hij vond het niet leuk, maar het was beter om de waarheid maar gewoon te accepteren, dan kon hij er aan gaan werken. 'Door afstand te nemen hield ik juist rekening met jou, ik weet zeker dat je anders helemaal gek van mij werd. Ik dacht ook echt dat jij het was, Elvira... Het spijt mij.' zei hij zachtjes. 'Ik zou willen dat het anders was, maar het gevoel is er constant en zelfs nu wij gewoon zo zitten bedenk ik wat ik allemaal zou willen doen... Het is niet leuk meer.' Fluisterde hij.

Koning Stephen Lahero

Hij had geen idee wat hem overkwam en na een paar minuten nam het af en kreeg hij weer een beetje controle terug, maar hij was ijskoud en zijn kleding was nat van het zweet. Zijn lichaam trilde nog steeds na. Hij slikte moeizaam, de hoofdpijn was sterker aanwezig en hij voelde zich echt beroerd, hij keek wazig naar Fay en hij had niet eens meer energie om iets tegen haar te zeggen. Wat gebeurde er met hem?

Elvira Solore

Hij dacht dat het inderdaad een echte verslaving was. Hij legde uit dat hij door de afstand juist rekening met haar hield. Anders zou ze gek van hem worden. Hij dacht ook echt dat zij die vrouw was. "Ik wil het er liever niet over hebben..." Mompelde ze hem pijnlijk toe. Het gevoel was constant bij hem aanwezig en zelfs nu ze zo zaten, bedacht hij zich wat hij allemaal wilde doen.
"Doe maar niet... probeer maar aan andere dingen te denken..." Fluisterde ze zachtjes tegen hem.


Koningin Fay Lahero

Hij was echt heel erg koud, maar wel nat van het zweet. Ze trok hem stevig tegen haar aan en ze zag zijn wazige blik.
"Ik breng je naar bed..." Fluisterde ze hem zachtjes toe. Ze tilde hem voorzichtig overeind en legde hem op het bed neer, ze trok zijn kleding uit en sloeg de dekens om hem heen. Bezorgd streelde ze langs zijn gezicht en zorgde ze ervoor dat ze met warmte zijn pijn zoveel mogelijk wegnam.

Nathan Gerono

'Sorry,' fluisterde hij, omdat ze het er duidelijk echt niet over wilde hebben. Dat vond hij moeilijk, maar hij begreep het wel heel erg goed. Het was lastig omdat hij niet zo goed wist wat hij tegen haar moest zeggen om het een beetje goed te doen. Hij moest er niet aan denken, hij moest juist aan andere dingen denken. 'Ik doe mijn best,' fluisterde hij. Hij deed echt zijn best, maar het was bijna niet te doen.

Koning Stephen Lahero

Ze zou hem naar bed brengen, hij kon niet eens echt reageren, maar hij vond het allemaal goed. Hij werd overeind gehaald door Fay en in bed gelegd. Ze trok zijn kleding uit en sloeg meteen de dekens om hem heen. Ze streelde langs zijn gezicht en hij voelde de warmte tot zich doordringend. 'Bedankt,' fluisterde hij moeizaam. 'Ik wil niet dat iemand dit weet,' fluisterde hij daarna. Hij wilde het echt niet, dit moest tussen hun blijven, dat was heel erg belangrijk.

Koningin Fay Lahero

Hij bedankte haar zachtjes en gaf aan dat hij niet wilde dat ook maar iemand hiervan wist. Ze schudde haar hoofd een beetje. "Ik vertel het niemand." Fluisterde ze. Ze keek hem bezorgd aan en voelde tranen in haar ogen,ze werd bang... bang dat het eer zo ver zou komen en dat ze hem dit keer niet kon helpen...
"Ik hou zoveel van je..." Ze had een brok in haar keel en moest moeite doen om niet te gaan huilen.

Koning Stephen Lahero

Ze zou niemand iets vertellen, hij keek haar dankbaar aan. Hij zag heel goed dat ze bang was, dat was hij zelf ook. Dit was heel erg beangstigend en hij wist niet goed hoe hij er mee om moest gaan. Hij wilde Fay heel erg graag gerust stellen, maar dat was amper te doen als hij zelf zo bang was. Hij zag dat ze tranen in haar ogen had toen ze zei dat ze van hem hield. Hij sloeg zijn armen zachtjes en moeizaam om haar heen. 'Het komt wel weer goed...' fluisterde hij. 'Ik ben gewoon doodmoe, ik heb de afgelopen dagen keihard gewerkt en ik maakte mij zorgen om Elvira en om Nathan, misschien was het te veel. Ik voel mij nu alweer iets beter,' zei hij zacht. Nu hij rustig lag en de warmte van Fay voelde ging het inderdaad ook ietsje beter.

Koningin Fay Lahero

Zodra hij zijn armen zacht om haar heen sloeg, kroop ze voorzichtig tegen hem aan, tranen gleden langzaam over haar wangen heen, ze was zo verschrikkelijk bang... Hij vertelde haar dat hij gewoon teveel had gedaan, hard gewerkt, zich zorgen gemaakt... Het was teveel. Ze knikte een klein beetje hierdoor. Wanneer hij aangaf zich al beter te voelen, keek ze hem even met een doordringende blik aan, ze zag in zijn ogen dat hij het meende en daardoor haalde ze even opgelucht adem.
"He moet echt rustig aan doen voorlopig... Ik zal je met alles helpen." Fluisterde ze, ze deed er alles aan om de situatie zo goed mogelijk te maken voor hem. Ze kon hem echt niet verliezen en door deze heftige aanval was ze daar vreselijk bang voor.

Koning Stephen Lahero

Ze kroop tegen hem aan en hij streek langzaam met zijn vingers over haar wang heen, hij haalde de tranen voorzichtig weg. Hij was blij om te zien dat ze opgelucht was door zijn eerlijke woorden. Het was een teken dat het niet heel slecht ging, hij had waarschijnlijk echt te veel gedaan en als hij rustiger aan ging doen zou het wel weer goed gaan. 'De vorige keer duurde het ook heel lang voor het heel slecht ging. Bovendien weten we niet of het dan meteen klaar is... ik wil tot het uiterste gaan, ik laat jullie echt niet zomaar alleen, dat weet je.' fluisterde hij. Hij wilde nog veel te veel meemaken. 'Dat zal ik ook echt doen. Ik zal morgen niet gaan werken om weer wat bij te komen,' zei hij zachtjes.

Koningin Fay Lahero

Hij streek heel lief haar tranen weg, het lief haar smelten, ze was zo doodsbang en hij deed toch zijn best om haar gerust te stellen, bovendien had ze die lieve aanrakingen nodig. Hij gaf aan dat het de vorige keer ook lang duurde voor het heel slecht ging.
"Toen ging het heel geleidelijk... nu knalde je ineens op de grond..." klonk haar stem hees. Hij gaf aan tot het uiterste te willen gaan. "Ik ook..." Fluisterde ze. Hij ging morgen ook niet werken en bijkomen. Hierdoor knikte ze en ze drukte haar lippen liefdevol op zijn voorhoofd.
"Misschien moet je zo alvast proberen te slapen.." Ze wilde hem zoveel mogelijk laten rusten.

Koning Stephen Lahero

'Ik weet ook niet wat dit opeens was, maar het gaat verder echt wel oké. Ik had wel een beetje hoofdpijn, maar het is nog niet zoals eerst, je moet je niet al te veel zorgen maken, dan probeer ik dat ook niet te doen,' zei hij zacht. Hij deed dat wel, want dit was echt heel erg eng, maar hij wist dat het verder wel ging, dus wilde hij daar ook graag aan vasthouden. Hij wist dat hij sterk was, hij had genoeg doorstaan, dit kon hij ook wel aan. Ze wilde ook alles doen en hij voelde haar warme lippen op zijn huid. 'Ja, dat ga ik doen, maar nu wil ik nog even genieten van jou,' fluisterde hij. Hij legde zijn hand in haar hals en hij zoende haar zachtjes.

Koningin Fay Lahero

Hij gaf aan dat hij wel een beetje hoofdpijn had verder, maar het was nog niet zoals eerst. Hierdoor knikte ze met een lichte glimlach even. "Hoe kan ik me geen zorgen maken? Ik dacht echt dat ik je kwijt was..." haar stem trilde zacht bij het idee alleen al. Hij ging slapen, maar hij wilde van haar genieten, ze kon zijn zachte lippen echt niet weerstaan. Ze zoende hem liefdevol terug. Dit was zo anders dan Nathan.. Ze hield van allebei, maar Stephen kon haar met kleine dingen zo speciaal laten voelen... een paar kleine woorden en ze voelde zich een koningin, zijn koningin...

Koning Stephen Lahero

'Je hoeft je niet helemaal geen zorgen te maken, want ik maak mij zelf ook zorgen. Ik vind dit ook eng. Dat is heel logisch en ik zou mij nog veel meer zorgen maken als je niet ongerust was, dan was er iets echt niet goed,' zei hij zacht tegen haar. 'Ik wil gewoon dat jij je niet té veel zorgen maakt,' fluisterde hij. Ze ging liefdevol mee in de zoen en hij streek langs haar wang. Hij liet zijn hand langzaam afglijden naar haar hals en hij stopte de zoen om zijn lippen in haar nek te drukken.

Koningin Fay Lahero

Haar vingertoppen gleden over zijn wang door zijn woorden. "Je bent lief... Ik houd zoveel van je..." Fluisterde ze, daarna ging ze helemaal op in zijn zoen en ze sloot haar ogen, haar vingers gleden heel zacht en teder over zijn rug heen en ze kon het niet laten om zachtjes te kreunen toen hij haar in haar hals zoende.
"Wat heeft Elvira met je gedaan?" Vroeg ze zich hardop af, hij had al maandenlang haar niet meer op deze manier gezoend, ze vroeg zich af of de twee het erover gehad hadden en dat Elvira hem.op andere gedachten had kunnen zetten.

Koning Stephen Lahero

Ze vond hem lief en daardoor glimlachte hij naar haar, het deed hem echt goed dat het nu zo tussen hun ging. Door wat ze daarna vroeg grijnsde hij een beetje. 'Ik weet het niet. Af en toe doet het mij gewoon goed om met haar te praten,' zei hij zacht. Hij wist niet precies hoe het kwam, maar het werkte wel om alles met Elvira te bespreken. Hij mocht haar heel graag en ze hadden een goede band, misschien hielp dat hem wat meer.

Koningin Fay Lahero

Hij vertelde met een grijns dat het hem af en toe goed deed om met Elvira te praten . "Daar ben ik blij mee..." Zei ze heel eerlijk en ze liet haar vingers zacht langs zijn wang glijden. "Hoe graag ik nu ook meer met je zou willen doen... Ik denk dat het verstandiger is als jij gewoon lekker gaat slapen." Zei ze zorgzaam en ze drukte haar lippen zacht op die van hem. "Had ze nog tips voor mij?" Vroeg ze vervolgens nieuwsgierig aan hem.

Koning Stephen Lahero

Ze was er blij om en dat gaf hem toch wel een goed gevoel, want hij wilde echt niet dat ze jaloers zou worden op Elvira, dat zou hij vreselijk vinden. Hij wist dat die kans er altijd in zat, omdat Fay waarschijnlijk ook wist dat hij soms wat twijfelde over zijn gevoelens voor Elvira. Toch was het altijd duidelijk dat hij meer voor Fay voelde. Door wat ze daarna zei glimlachte hij weer. 'Dat denk ik ook...' zei hij zacht. Hij was er niet echt blij mee, maar het was niet anders. Ze wilde weten of Elvira nog tips voor haar had, dat liet hem grijnzen. 'Ja, we hadden het er over... misschien zou het helpen als je soms wat meer speels met mij om gaat. Dan ben ik minder serieus en denk ik minder na over alles, waardoor de spanning niet zo aanwezig is,' zei hij zacht.

Koningin Fay Lahero

Hij begon te vertellen over het speelse, dat hij dan.minder spanning op zou bouwen, ze dacht er even over na en knikte vervolgens.
"Dat was ook de manier dat ik je weer vrolijk kreeg toen we elkaar ontmoetten..." Fluisterde ze zachtjes tegen hem. "Maar toen je de eerste keer zo ziek werd.. Ik ben je steeds voorzichtiger gaan behandelen... Ik durf niet meer samen met je in bomen te klimmen en andere gevaarlijke dingen te doen... daarom ben ik zo serieus geworden bij jou... Ik ben veel te bang dat ik je kwijt raak..." Fluisterde ze hees en heel eerlijk tegen hem. Ze bleef in zijn ogen kijken en streelde over zijn wang heen.

Koning Stephen Lahero

Ze zei dat het ook de manier was geweest toen ze elkaar net leerden kennen. Dat wist hij nog goed. Hij had nooit iemand toegelaten, maar door hoe Fay was, was het goed gekomen. Misschien was dat ook echt wat hij nu kwijt begon te raken, waardoor hij weer veel te serieus werd, net als vroeger. Ze vertelde waarom ze het niet meer durfde, waarom ze serieus was. 'Ik snap het wel.' zei hij zacht. 'Maar dat is niet nodig... we hoeven niet eens dat soort gevaarlijke dingen te doen, dat is niet nodig. Als het maar ontspannen is, als je mij af en toe plaagt, opeens kietelt, iets onverwachts doet. Dat laat mij ontspannen, juist...' fluisterde hij. 'Dan heb ik minder last van de spanning in mijn lichaam, dan ontdooi ik een beetje en gaat het beter met mij en tussen ons.' zei hij tegen haar.

Koningin Fay Lahero

Heel zacht legde ze haar hoofd weer tegen hem aan. Hij begreep haar gelukkig wel, dat vond ze al heel erg fijn. Het was niet nodig volgens hem, ook de gevaarlijke dingen niet, alleen ontspanning, dat vond hij echt fijn. Ze knikte hierdoor eventjes, ze begreep hem wel. "Ik denk dat ik ook een beetje onverwachtse dingen probeerde... daarom kocht ik misschien ook wel dat cadeau, hopend dat je er zo blij mee was, dat je me spontaan zou zoenen." Fluisterde ze. "Ik ga mijn best doen, kijken of ik het nog in me heb." Glimlachte ze vervolgens liefdevol naar hem.

Koning Stephen Lahero

'Hm, ik vind het heel erg lief van je,' zei hij zacht tegen haar. 'Ik weet zeker dat jij het nog in je hebt, want jij bent gewoon zo. Misschien heb ik je een beetje veranderd, ik heb je beinvloed met mijn koude en afstandelijke gedrag, dat is eigenlijk niet goed.' zei hij zachtjes tegen haar. Hij streek met zijn vingers over haar huid, langzaam steeds iets verder onder de dekens. Hij wist dat hij beter kon gaan slapen, maar omdat het nu zo goed voelde wilde hij juist meer proberen. Het gesprek met Elvira en nu met Fay zorgde ervoor dat hij ontspannen was en dat hij het wel weer aandurfde. Hij was ergens ook een beetje bang dat hij alleen maar nog sneller klaar zou zijn als ze langer zouden wachten.