Medieval Times

Koning Jay Fullbright

'Is het zo erg? Dat kan ik mij bijna niet voorstellen.' fluisterde hij. Hij kon zich echt niet voorstellen dat zijn vader daar bang voor was, want zo was hij niet. Hij leek dat altijd te kunnen. 'Dat begrijp ik goed, dat zou ik ook hebben. Ik zou het vreselijk vinden en ik kan goed begrijpen dat je juist daardoor ongeduldig wordt, juist omdat je het graag anders wilt zien. Het is ook wel logisch dat hij in paniek raakt, waarschijnlijk is hij al heel erg bang dat hij jou op deze manier kwijt raakt,' fluisterde hij. 'Heb je niet een manier om tot hem door te dringen?' vroeg hij daarna.

Lolita Fullbright

Ze knikte een beetje wanneer Jay vroeg of het echt zo erg was. Hij begreep het wel, hij zou het ook vreselijk vinden en begreep wel dat ze daardoor ongeduldig werd. Juist omdat ze het anders wilde. "Ja... daar is hij heel erg bang voor. Echt heel erg..." Zei ze zachtjes tegen hem terug. Jay wilde weten of er niet een manier was om tot hem door te dringen. "Layka lukt het aardig..." Fluisterde ze. Ze keek Jay aan.
"Hij is verkracht, Jay." Klonk haar stem heel zacht en verdrietig.

Leroy Fullbright

Ze zei dat hij er inderdaad heel erg bang voor was. Jay wist dat het altijd zo geweest was, hij wist hoe erg zijn vader er aan toe was toen Lolita overleden was, het was vreselijk. Hij was echt helemaal kapot gegaan en hij kon zich voorstellen dat zijn vader nu vreselijk bang was dat Lolita hem niet meer wilde. Ze zei dat Layka aardig tot hem door kon dringen. 'Dan moeten jullie daar op focussen en langzaam een stapje verder gaan.'zei hij zacht. Daarna zei ze heel zacht en verdrietig dat zijn vader verkracht was. Hij staarde haar heel even aan, vol verbazing. 'Bedoel je...' begon hij zacht.

Lolita Fullbright

"Ik weet het, Jay, maar ik moet gewoon af en toe die kamer uit om adem te halen, om te kunnen klagen bij iemand..." Zuchtte ze nu. "Maar dan denkt hij dat ik niet meer bij hem wilt zijn en hij draaft helemaal door." Ze wreef even haar gezicht heen. ze slikte moeizaam en keek naar Jay door wat ze had gezegd, staarde hij haar aan. Ze knikte alleen maar en voelde de tranen over haar gezicht lopen.
"Ik ook, maar dat was veel minder erg... ik vond het erger om die pijn bij hem te zien." Ze huilde nu en trilde behoorlijk. "Niemand mag het weten van hem." Fluisterde ze daarna.

Koning Jay Fullbright

Hij wist echt niet zo goed wat hij met dit nieuws moest, dit had hij niet verwacht. Hij had wel verwacht dat ze mishandeld waren, maar dit niet. Hij keek in haar ogen, de tranen liepen over haar gezicht en hij zette heel voorzichtig een stap naar haar toe en net zo voorzichtig pakte hij haar vast. Ze leek het echt even nodig te hebben. 'Dat moet vreselijk voor je geweest zijn,' fluisterde hij. 'Was het heel erg?' vroeg hij daarna, nog zachter. Ze zei nog dat niemand het mocht weten van hem. 'Je moet het Kayton vertellen, Lolita...' fluisterde hij.

Lolita Fullbright

Ze voelde hoe Jay haar voorzichtig vastpakte en ze sloeg haar armen om hem heen en snikte zachtjes hierdoor. Hij fluisterde haar toe dat het vreselijk moest zijn, ze knikte alleen maar een beetje. Ze hield hem nog steviger vast toen hij vroeg of het echt zo erg was. Daarna vond hij echt dat ze het aan Kayton moest vertellen. Nu schudde ze haar hoofd, dat kon ze niet, dat kon ze echt niet. Jay was wel oké, maar verder wilde ze het niet vertellen, vooral omdat Leroy er zo fel op tegen was.

Koning Jay Fullbright

Hij werd stevig door haar vastgepakt, dat vond hij een goed teken, ze vertrouwde hem dus wel echt, dan kon hij waarschijnlijk ook echt wel iets voor haar betekenen. Daar hoopte hij al een beetje op. Hij wist dat de band tussen Lolita en hem toch altijd wel heel erg sterk was geweest. Ze wilde het Kayton niet vertellen. 'Dan moet hij het zelf doen. Kayton zal de eerste man zijn die zijn vertrouwen kan winnen, misschien moet Layka het met Leroy bespreken,' opperde hij nu voorzichtig.

Leroy Fullbright

Esmeralda bleef bij hem en Lolita vertrok, hij liet zich weer tegen de muur aan zakken en hij bleef doodstil zitten, hij keek strak voor zich uit en hij leek Esmeralda bijna te negeren, al was dat niet echt zo, hij wist weer niet wat hij moest zeggen, hij wilde eigenlijk nog steeds niet praten. Het was moeilijk dat hij nu zonder Lolita was. Wat als ze niet meer terug kwam? Als hij nu niet meer goed genoeg voor haar was?

Lolita Fullbright

Hij gaf aan dat Leroy het dan zelf moest doen, Kayton zal de eerste man moeten zijn die het vertrouwen van Leroy kon winnen en misschien kon Layka dat wel bespreken met Leroy. Ze knikte hierdoor. "Misschien wel..." Fluisterde ze Jay toe. Ze hield hem nog een tijdje vast, het luchtte wel op om gewoon met iemand anders erover te praten.


Koningin Esmeralda Fullbright

Leroy zei helemaal niets tegen haar, ze vond het raar, die stilte. Ze merkte gewoon dat hij wat aan het piekeren was.
"Mama komt altijd terug bij jou... waarom zou ze niet terug komen? Ze is vroeger zelfs altijd teruggekomen, terwijl wij haar allemaal voor gek verklaarden." Sprak ze zachtjes tegen hem.
"Ze houd heel erg veel van je, maar ze heeft behoefte om met mensen te praten, om haar hart te luchten. Ze is heel anders... Wij claimen het liefste iemand waar we van houden omdat dat veilig voelt." Legde ze zacht aan hem uit.

Koning Jay Fullbright

Ze dacht dat het misschien wel zou kunnen en ze bleef hem nog vasthouden, waardoor hij haar ook gewoon vasthield. Hij deed het heel graag voor haar en hij wilde ook laten zien dat hij er altijd was als ze dat nodig had. 'Ik ben heel blij dat je naar mij toe bent gekomen, Lolita... ik vind het echt heel erg fijn,' zei hij zacht tegen haar.

Leroy Fullbright

Opeens begon Esmeralda te praten, hij bleef in eerste instantie strak voor zich uit staren en na een tijdje keek hij toch voorzichtig haar kant op. Ze vertelde dat Lolita altijd terug zou komen bij hem, ze hield veel van hem, maar ze was anders. Hij knikte langzaam, maar hij vond het wel heel erg lastig. 'Ze wil dat ik mezelf word. Het enige dat ik wil is goed zijn voor haar...' fluisterde hij. Juist door wat er vroeger allemaal gebeurd was, wilde hij dat nog meer.

Koningin Esmeralda Fullbright

Leroy keek haar na een tijdje aan en ze glimlachte lichtelijk naar hem hierdoor, hij vertelde haar wat er mis was en waar hij zich blijkbaar nogal druk om maakte. Haar moeder wilde dat hij zichZelf werd, maar hij wilde alleen maar heel goed voor haar zijn. "Kun je die twee dingen niet combineren dan?" Vroeg ze hem voorzichtig maar met een glimlach.
"Volgens mij ben je nog nooit jezelf geweest, je had altijd last van je verslaving, maar zonder dat, ben ik ervan overtuigd dat je goed bent voor mama." Zei ze zacht en lief.

Leroy Fullbright

Ze wilde weten of hij het niet kon combineren. Ze had het idee dat hij nooit zichzelf was geweest, hij had altijd last gehad van zijn verslaving, maar zonder dat was hij goed voor Lolita. Ze was heel lief voor hem en hij voelde dat hij tranen in zijn ogen kreeg, daardoor keek hij weer weg van haar. 'Ik weet niet wie ik ben, ik weet niet meer wat ik hoor te voelen en ik weet niet meer wat normaal is. Vroeger wist ik heel erg goed hoe ik was en ik weet dat het goed is dat het anders is, maar nu ben ik niets meer,' fluisterde hij.

Koningin Esmeralda Fullbright

Hij kreeg tranen in zijn ogen en ze keek hem bezorgd aan. Daarna vertelde hij dat hij niet meer wist wie hij was. Hij wist niet meer wat normaal was. Vroeger wist hij het heel goed en hij wist wel dat het nu goed was dat hij anders was, maar hij dacht dat hij niets meer was.
"Schrijf het desnoods op. Je goede eigenschappen, je slechte... eigenschappen die je wilt ontwikkelen en dingen die je af wilt leren. Je kunt zulke mooie brieven schrijven, Leroy, ik denk dat je heel goed op papier kan zetten wat je wel en niet wilt. Dan hoef je er niet continu aan te denken en is het ook niet zo verwarrend voor je." Glimlachte ze nu behulpzaam.
"Ik wil je helpen als je het niet erg vind. Desnoods ga ik iedereen af en vraag ik die mensen wat ze van je vinden, dan.kunnen ze dat opschrijven en dan zie je door hun hoeveel ze je missen en hoeveel je waard bent." Kwam ze met haar volgende idee.

Leroy Fullbright

'Ik weet niet waar ik moet beginnen... op dit moment zie ik alles negatief,' fluisterde hij. Ze wilde hem zelfs helpen, als hij het niet erg vond. Ze kon iedereen af gaan en mensen vragen wat ze van hem vonden. Dat maakte hem bang, maar aan de andere kant zou het wel heel erg nuttig zijn. 'Misschien kan dat wel.' zei hij dus ook zachtjes tegen haar. Het zou hem misschien wat zelfvertrouwen geven, maar hij was bang dat het juist negatief zou werken als mensen eerlijk zouden zeggen dat ze hem walgelijk vonden. Zeker nu. 'Wat vind jij van mij?' vroeg hij nu heel erg zacht. Hij werd weer misselijk, hij wilde het niet eens echt weten.

Koningin Esmeralda Fullbright

"Dan schrijf jij de negatieve punten op en doe ik de positieve." Glimlachte ze nu naar hem. Hij gaf zacht aan dat ze best iedereen langs kon gaan. "Het zal je verrassen hoe iedereen over je denkt, ik hen er vertrouwen in." Sprak ze heel zeker van zichzelf. Daarna wilde hij weten wat zij van hem vond.
"Ik vind je heel erg lief en aardig, je probeert altijd keihard je best te doen en je erkent je fouten en wilt deze oplossen. Je zoekt naar de beste oplossing voor de mensen om je heen, maar daardoor vergeet je jezelf weleens. Je mag best wel een beetje meer zelfvertrouwen laten zien. Ik denk dat wanneer je vrolijk bent, je echt een geweldig persoon bent waar iedereen graag mee praat. Je bent niet meer die koning waar mensen bang voor waren. Eigenlijk ben je nu een beetje opa Leroy die heel graag met zijn kleinzoon knuffelt." Haar stem klonk heel lief, maar de woorden waren ook echt recht uit haar hart.

Leroy Fullbright

Door wat ze allemaal zei liepen de tranen over zijn gezicht heen. Ze raakte hem heel erg, maar hij geloofde het niet eens echt. Het kon niet waar zijn. 'Maar ik ben afschuwelijk voor je geweest...' fluisterde hij, zijn stem trilde enorm. Hij keek haar niet meer aan en de rillingen liepen over zijn rug. Er was vast niets van waar. Ze zei dit alleen maar zodat hij sterker werd voor haar moeder, vast niet omdat ze het echt meende. Het kon niet. Esmeralda moest hem haten, door wat hij gedaan had.

Koningin Esmeralda Fullbright

"Dat is misschien wel zo geweest, maar daarna heb je keihard je best gedaan en ik heb je vergeven, Leroy... Je bent als een vader voor me. Ik ben nergens meer bang voor in je buurt en ik wil je zelfs heel graag helpen. Je hebt mijn vergiffenis echt verdient, je hebt er keihard voor gewerkt. Bovendien was ik toen ook heel erg dom bezig, als wist ik toen echt niet beter." Legde ze aan hem uit.
"Geloof me, alsjeblieft... Ik meen elk woord dat ik tegen je zeg... Bovendien... als ik je zou haten, zou ik nooit zo aardig tegen je zijn, dan had ik sowieso misbruik gemaakt van de situatie, maar dat wil ik absoluut niet, want ik vind je aardig en je bent het waard." Zei ze heel erg zachtjes, maar ze was wel echt eerlijk, hij moest haar geloven.

Leroy Fullbright

Ze zei dat het misschien wel zo was, maar hij had keihard zijn best gedaan en ze had het hem vergeven, hij was als een vader voor haar en ze was nergens meer bang voor, ze wilde hem zelfs heel graag helpen. Hij had het verdiend, bovendien was ze zelf ook heel erg dom bezig. 'Het had nooit moeten gebeuren,' fluisterde hij. Ze wist inderdaad niet beter en hij was achterlijk bezig geweest, maar hij had Lolita zo gemist. Hij kneep zijn ogen dicht en hij haalde trillend adem. Ze wilde dat hij haar geloofde, maar hij vond het zo moeilijk. 'Ik kan het niet geloven..' fluisterde hij, hij trilde steeds erger. 'Ze zal bij mij weg gaan, er is niets meer van mij over en ze wordt nu al gek van mij,' fluisterde hij.

Koningin Esmeralda Fullbright

Hij fluisterde haar toe dat het niet had moeten gebeuren. "Daar heb je wel gelijk in... maar het is wel gebeurd, dus het enige wat we kunnen doen is het vergeten en doorgaan met ons leven, waarom zouden we oude koeien uit de sloot halen als het gewoon goed gaat?" Vroeg ze nu aan hem en ze hield haar hoofd wat schuin. Hij fluisterde dat hij het niet kon geloven.
"Wat kan ik doe. Zodat je het wel gelooft?" Vroeg ze nu heel serieus aan hem. Hij trilde steeds erger.
"Rustig aan... er gebeurd niets, je maakt alles in je hoofd nog veel erger en dat is nergens voor nodig. Mama zal nooit bij je weg gaan, maar ik snap best dat ze af en toe even naar buiten wilt... gewoon om net iemand te kunnen praten. Dat is goed voor haar, dan komt ze hier ook weer positiever terug en kan jij ook positiever worden." Glimlachte ze.

Leroy Fullbright

Hij had er gelijk in, maar het was wel gebeurd en het was nutteloos om daar nu nog mee bezig te zijn, ze moesten het vergeten en doorgaan met hun leven. Hij knikte langzaam, dat moest ook, maar dat was soms nogal lastig. Door wat er nu allemaal gebeurd was, twijfelde hij weer aan alles en vooral aan zichzelf. 'Ik weet het niet,' fluisterde hij. Ze zei dat hij rustig moest blijven, er gebeurde hem niets, hij maakte het erger en dat was niet nodig. "Waarom weet je dat zo zeker? Ik snap het ook wel, maar ik zou het ook snappen als ze iemand anders vindt. Iemand die ze aan kan raken, die haar aan kan raken, die normaal is...' fluisterde hij. Iemand die geen zwakke idioot was.

Koningin Esmeralda Fullbright

Hij wist helaas niet hoe ze zichzelf kon bewijzen tegenover hem. Dat vond ze ergens wel heel erg jammer. Hij vroeg vervolgens waarom ze zo zeker van haar zaak was, wat betreft haar moeder. Hierdoor glimlachte ze.
"Ik ken mama heel erg goed, jij ook, je durft er alleen niet op te vertrouwen. Maar waar heeft ze dat wantrouwen aan verdient? Mama is lief en zal altijd voor je zorgen, altijd. Zelfs toen ze zo doodziek was." Esmeralda kreeg tranen in haar ogen toen ze hier weer aan terug dacht. "Ze was zo ziek... maar ze bleef leven, voor jou, omdat ze wist dat je niet zonder haar kon. Ze ging pas toen jij haar vertelde dat je het zou redden, pas toen kon ze haar rust vinden. Zon vrouw zou jou toch nooit verlaten?" Fluisterde ze nu. Dat was gewoon nog heel gevoelig voor haar en ze voelde de tranen over haar wangen lopen.

Leroy Fullbright

Door wat ze zei trilde hij alleen nog maar meer, hij was echt overstuur en het was vreselijk heftig allemaal. 'Maar nu is het anders... nu ben ik helemaal niet meer mezelf. Ze viel op mij door hoe ik was, maar dat zal waarschijnlijk voor altijd anders zijn. Waarom zou ze dan nog bij mij blijven? Ik ben net een ander persoon nu...' fluisterde hij. Hij dacht terug aan de dag dat Lolita gestorven was en hij rilde nog meer, hij moest er niet aan denken dat het nog eens zou gebeuren. 'Ik wil alles voor haar doen... Ze is de enige reden dat ik hier nog ben, ik wilde al niet meer, ik wilde liever dood zijn... maar ze nam mij mee.' fluisterde hij nu, zijn stem klonk zwak en onstabiel, hij was echt vreselijk overstuur.

Koningin Esmeralda Fullbright

Ze maakte hem wel behoorlijk overstuur, maar misschien was dat ergens ook wel een beetje nodig voor hem. Hij leek zo wel helderder na te denken over dingen.
"Nee, dat is niet de reden waarom ze op je viel. Ze viel op je omdat ze iets goeds in je zag... Ze zag hetzelfde als wat Kayton in je zag. Iets wat ik in het begin nooit gezien heb." Zei ze hem zacht en lief.
"Ze dacht je te kunnen helpen, waarschijnlijk dacht ze dat ze de enige was die dat kon... Ik denk dat ze wel geslaagd is daarin." Ze glimlachte een beetje naar Leroy. Door wat hij haar vervolgens vertelde, keek ze hem geschrokken aan. "Ik ben blij dat ze je heeft meegenomen... zonder jou zou ze nooit meer gelukkig zijn..." Fluisterde ze met een brok in haar keel. Ze keek hem aan.
"Mag ik naast je komen zitten? Volgens mij kun je wel een knuffel gebruiken." Zei ze zacht.

Leroy Fullbright

'Het is haar gelukt,' fluisterde hij als bevestiging. Als ze niet meegenomen waren, waren ze nu waarschijnlijk hartstikke gelukkig geweest, want het ging zo enorm goed tussen hun. Het was eigenlijk echt geweldig, maar van dat gevoel was nu niets meer over. Ze schrok van wat hij vertelde en hij keek haar kort aan. 'Misschien meer dan wanneer ik zo ben... ik wilde het echt niet meer... ik weet nog steeds niet of dit nou de beste keuze was...' fluisterde hij. Hij was zo bang, het was echt heel erg. 'Hoe lang duurt het voor de angst minder wordt?' vroeg hij nu heel zacht aan haar. Ze vroeg of ze bij hem mocht komen zitten, hij kon wel een knuffel gebruiken. Heel even aarzelde hij, maar daarna knikte hij toch.

Koningin Esmeralda Fullbright

"Dat weet ik.. jullie waren hiervoor echt heel erg gelukkig samen." Glimlachte ze hem toe. Ze keek hem hierdoor wel weer wat vrolijker aan, hij gaf zelfs toe dus daf het haar moeder gelukt was. "Het duurde lang en hoewel ze het soms echt heel zwaar had heeft ze wel echt doorgezet en ik weet zeker dat ze het nu weer gaat doen voor je." Hij dacht dat haar moeder gelukkiger zou zijn zonder hem dan nu. Ze schudde meteen haar hoofd. Dat was gewoon echt niet waar. Haar moeder was stapelgek op Leroy.
"Het is de allerbeste keuze. We houden allemaal van je en we kunnen je niet missen. Jay is echt aan het wachten tot hij weer bij je kan zijn." Vertrouwde ze hem toe. Ineens vroeg hij hoelang het duurde tot de angst minder werd. "Dat ligt er een beetje aan wat er is gebeurd..." Fluisterde ze hem toe. Ze keek hem aan en ze was heel blij dat ze bij hem mocht proberen te gaan zitten. Ze kwam langzaam overeind en ging heel voorzichtig naast hem zitten.

Leroy Fullbright

Hij vond het wel heel erg fijn dat ze zo lief was. Het deed hem wel goed, ook al was dat nu misschien niet zo duidelijk te zien. Hij waardeerde het wel. Ze kwam heel voorzichtig bij hem zitten en hij rilde wel nog een beetje. Ze zei dat het lag aan wat er gebeurd was, daardoor werd het trillen erger en hij staarde angstig voor zich uit. 'Er was een man... En hij... Hij heeft...' Sprak hij trillend, maar hij was zo in paniek dat hij amper nog kon praten. Hij dook helemaal in elkaar en hij staarde naar de grond, hij werd misselijk en de tranen liepen over zijn gezicht heen.