Medieval Times

Lolita Fullbright

ze sliep heerlijk en heel rustig, ze had het keihard nodig en doordat Leroy zijn armen zo lief om haar heen had geslagen, had ze er vertrouwen in dat alles goed kwam, dat ze zoveel van elkaar hielden dat niets uitmaakte. Ze konden samen alles aan.
In de ochtend werd ze langzaam wakker. Ze knipperde met haar ogen en keek naar Leroy met een glimlachje rond haar lippen. Ze wachtte rustig tot zijn ogen ook open gingen.

Leroy Fullbright

Hij opende zijn ogen langzaam en hij keek naar Lolita. Ze was wakker en ze leek wel redelijk geslapen te hebben, daar was hij blij mee. Hij wilde heel veel zeggen en vragen, maar hij durfde het niet. Hij durfde niet eens echt te praten en dat was een vreselijk gevoel. Hij was bang dat hij het verkeerde zou zeggen en dat ze daar niet blij mee zou zijn, dat wilde hij helemaal niet. Hij bleef naar haar staren, hij wilde niet eens bewegen, dat zou veel pijn doen.

Lolita Fullbright

Leroy werd al gauw ook wakker, ze glimlachte naar hem. "Heb je een beetje kunnen slapen?" Vroeg ze hem heel zacht en ze keek hem aan. "Vandaag gaan we lekker naar huis." Sprak ze hem zacht toe. Ze kroop voorzichtig uit zijn armen en begon de kleding aan te trekken die klaar lag. De jurk paste haar niet zo goed, hij was te groot, maar ze vond het niet eens zo heel erg. Hij was warm en dat was fijn.

Leroy Fullbright

Vandaag gingen ze naar huis. Ze wilde weten of hij ook lekker had geslapen en daardoor knikte hij langzaam. Hij had eigenlijk wel prima geslapen, ondanks de angst. Dit kon hij nog wel een beetje hebben, maar hij vond het allemaal wel lastig. Hij was eigenlijk constant bang en dat was heel erg vervelend. Hij keek toe hoe ze overeind kwam. Ze trok de jurk aan. Hij bleef stil zitten, hij wilde geen kleding aan trekken, want dan zou hij eerst onder de dekens vandaan moeten komen. Dat wilde hij niet.

Lolita Fullbright

Hij had gelukkig wel lekker geslapen. "Dat is fijn, ik ook." Vertelde ze hem zachtjes. Hij bleef heel stil zitten op het bed en ze kwam rustig op hem af, ze pakte zachtjes zijn hand.
"Ik ken je door en door, Leroy, ik ken alles van je lichaam. Elk plekje... je hoeft je niet te schamen voor mij. Ik help alleen maar, ik zal je nooit uitlachen." Fluisterde ze zacht en doordringend. "Bovendin is het veel te koud zo."

Leroy Fullbright

Ze wist waarom hij niet uit bed kwam en door wat ze zei haalde hij diep adem. Het voelde gewoon heel erg naar. Hij had er zelfs bij Lolita een heel slecht gevoel bij en dat was eigenlijk niet goed, hij kon er alleen niks aan doen. Ze vond het ook heel erg koud zo. Hij kwam toch overeind, het deed pijn en met tegenzin liet hij de deken vallen en pakte hij de kleding die klaar lag. Hij trok het zo snel als hij kon aan, maar dat deed wel pijn. Dat vond hij nog minder erg dan zo naakt en kwetsbaar hier staan, want dat was echt vreselijk.

Lolita Fullbright

Hij trok heel erg snel de kleding uiteindelijk aan en ze ging zelf naar de badkamer om haar haren te doen. Dan hoefde Leroy zich niet zo opgelaten te voelen en bang. Wanneer ze terug was, had hij zijn kleding aan, ze glimlachte hem nu even toe.
"Ik vond het echt super fijn dat ik vannacht tegen je aan kon slapen." Zei ze heel eerlijk en zacht tegen hem.


Kayton Erogate

Hij had op de bank geslapen, Jay lag op een andere bank. Het lag verschrikkelijk, maar het was oké, hij wist gewoon dat Leroy en Lolita even rust nodig hadden. Hij maakte zich wel vreselijk veel zorgen om de twee. Ze waren echt flink gehavend en allebei hartstikke bang. ze uitten het dan wel allebei wat anders, maar hij had heel duidelijk gezien dat ze doodsbang waren.
Hij wachtte even tot Jay ook wakker was, dan konden ze weer gaan.

Leroy Fullbright

Ze zei dat ze blij was dat ze tegen hem aan had kunnen slapen. Hij glimlachte even en hij pakte voorzichtig haar hand vast. Hij wilde eigenlijk nog steeds niet praten, het voelde niet goed en hij werd er onrustig van. Het had toch geen nut, hij wilde niks bespreken. Hij kneep wel heel voorzichtig in haar hand en daarna nam hij haar heel langzaam mee, het lopen deed wel pijn en al na een paar passen ging het eigenlijk niet meer.

Koning Jay Fullbright

Hij werd wakker, hij keek even om zich heen en daarna realiseerde hij zich weer waar hij was. Het was allemaal wat raar gelopen en hij had geen idee wat er met zijn vader en Lolita gebeurd was, maar goed was het duidelijk niet. Het zag er uit alsof ze heel erg flink mishandeld waren, niet goed. Hij durfde er ook niet naar te vragen.

Kayton Erogate

Jay werd wakker en hij glimlachte een beetje naar de jongen.
"Ik heb een koets voor ze geregeld, dan kunnen ze samen zijn, ik denk dat wij er maar te paard naast moeten rijden. Je weet maar nooit wat er verder nog gaat gebeuren. We moeten de gijzelaars maar laten opsporen en terecht stellen denk ik." Sprak hij nadenkend tegen de jongen. Kayton rekte zich even uit en zag daarna Lolita en Leroy heel voorzichtig binnenkomen.
"Goedemorgen, er staat een koets voor jullie klaar." Vertelde Kayton aan de twee. Lolita keek hem dankbaar aan en daarna sloeg ze voorzichtig haar arm om Leroy heen om hem wat meer te ondersteunen. "Zo, dan gaat het beter." Fluisterde ze hem toe.

Koning Jay Fullbright

Hij trok zijn kleding recht en hij knikte even door wat Kayton vertelde. 'Als we ze kunnen vinden, dat is nog maar de vraag,' zei hij zacht. Hij had ergens het gevoel dat dit nog lang niet klaar zou zijn, maar misschien kon zijn vader of Lolita wel meer vertellen over de mensen. Hij zag Lolita en Leroy binnenkomen, Kayton zei dat er een koest klaar stond. Hij zag dat zijn vader niemand aankeek, hij keek constant weg en hij leek pijn te hebben, al deed hij zichtbaar moeite om het te verbergen. Lolita ondersteunde hem en zijn vader dook in elkaar, Jay keek hem wat bezorgd aan, maar besloot maar niets te zeggen.

Kayton Erogate

"Ik weet het... maar we hadden een spoor. Ik stuur nog wat ridders er op af en misschien komen we dan wel te weten waarom je vader en Lolita waren ontvoerd." Sprak Kayton zachtjes tegen de jongen. Zijn blik werd bezorgd door Leroy, hij stapte samen met Lolita in de koets en Kayton legde zijn hand op de schouder van Jay.
"Wij moeten hem straks gaan helpen, Jay... als hij weer een beetje bijgekomen is, moeten we ervoor zorgen dat hij ons weer gaat vertrouwen..." Fluisterde Kayton zachtjes. "Zoals ik ook bij jou heb gedaan. We moeten keihard ons best doen en zullen in het begin continu afgewezen worden door hem, maar we moeten doorzetten." Legde hij zacht aan de jongen uit terwijl hij over zijn rug wreef. Hij liep achter de twee aan naar buiten en steeg op zijn paard. De helft van de ridders bleef om op onderzoek uit te gaan.

Koning Jay Fullbright

'Misschien wel, ik hoop het, want dit is heel erg,' zei hij zacht. Hij had een deel van de verwondingen kunnen zien en het zag er niet goed uit. Hij zag Lolita en zijn vader de koets in stappen, daarna keek hij weer naar Kayton en knikte hij langzaam. 'Waarom is hij bang voor ons?' vroeg hij zacht aan Kayton, want dat begreep hij niet goed. HIj liep zelf ook mee en hij sprong op zijn paard, hij keek naar de koets en daarna weer naar Kayton.

Kayton Erogate

Volgens Jay was het heel erg en Kayton knikte een beetje. "Dat denk ik ook..." Fluisterde hij zachtjes. Jay wilde weten waarom zijn vader bang was. Kayton wilde hem alles uitleggen, zodat hij het zou begrijpen en ook echt kon helpen.
"Jouw vader heeft sowieso heel weinig vertrouwen in mensen... dat komt door zijn eigen vader.." Sprak hij zacht tegen de jongen. "Hij was ook doodsbang voor jou." Haalde hij voorzichtig aan. "Dat kan alleen maar betekenen dat wat hij hier heeft meegemaakt, hem nog banger heeft gemaakt, waardoor hij al zijn vertrouwen kwijt is geraakt. Alleen Lolita vertrouwt hij nog en daar ben ik wel blij mee... dat hij nog iemand vertrouwd." Vertelde hij aan Jay terwijl hij naast de koets reed.


Lolita Fullbright

Ze hield de hand van Leroy zachtjes vast in de koets en zat dichtbij hem. "Hoe voel je je?" Wilde ze graag van hem weten en ze streek bezorgd over zijn vingers heen. Ze wist dat hij nog veel meer pijn had dan haar en dat hij er moeite mee had, maar ze moesten nog een lange rit voor ze weer thuis waren..

Koning Jay Fullbright

Kayton dacht ook dat het heel erg was en daarna vertelde hij alles, waardoor Jay langzaam knikte. 'Hebben ze hun heel veel pijn gedaan?' vroeg hij zachtjes. Hij wilde het niet horen, hij wilde niet weten dat ze pijn hadden, hij wilde het niet meer. Hij wilde dat het goed ging met iedereen en anders werd hij er verdrietig van. Kayton was blij dat hij Lolita nog vertrouwde en Jay knikte even, dat was hij ook wel.

Leroy Fullbright

Lolita zat dicht bij hem en hij voelde dat ze over zijn vingers streek, ze vroeg hoe hij zich voelde en hij keek heel kort opzij, daarna haalde hij vrij simpel zijn schouders op. Hij wilde er niet echt antwoord op geven. Hij verging nog steeds van de pijn en hij was misselijk, hij voelde zich slecht. Hoewel hij heel graag thuis wilde zijn, wilde hij liever helemaal niemand meer zien en hij moest flink wat moeite doen om alleen Lolita al te accepteren.

Kayton Erogate

"Ik denk het wel... ik denk dat ze zoiets nog nooit hebben meegemaakt." Zei hij langzaam. Hij slikte even en keek Jay bezorgd aan. "Ik weet heel erg goed dat het je waarschijnlijk verdrietig maakt, dat maakt het mij ook, maar we moeten positief zijn, hoe moeilijk dat ook is, we moeten ze proberen te helpen waar we maar kunnen en ook al gaat het dramatisch, we moeten de positieve punten eruit halen." Vertelde hij zacht aan de jongen. "Ik denk dat dit een hele grote uitdaging voor jou is, maar ik denk dat je het wel kunt. Je hebt het in je." Sprak Kayton vol vertrouwen tegen Jay.


Lolita Fullbright

Hij haalde zijn schouders een beetje op en ze zuchtte zachtjes. "Ja... zo voel ik me ook wel een beetje, denk ik." Fluisterde ze hem toe. "Ik zorg ervoor dat we thuis meteen naar onze kamer gaan, dan hoef je niemand te spreken verder. Al hoop ik wel dat je het na een tijdje weer kunt... maar er is geen haast bij, we zien wel hoe het gaat... als je eerst maar weer jezelf kunt zijn bij mij... dat zou ik al heel erg fijn vinden." Vertelde ze met een glimlach.

Koning Jay Fullbright

'Ik vind het niet leuk,' zei hij zacht, bezorgd. Hij wilde dit echt niet, hij had zo gehoopt dat ze gewoon gelukkig konden zijn en nu leek dat verpest te zijn. Door wat Kayton zei ademde hij heel diep in. 'Je hebt gelijk, maar ik vind het moeilijk. Ik ben niet goed in dat soort dingen en ik weet heel erg vaak niet eens wat ik moet doen dan, misschien kan ik eerst maar beter uit de buurt blijven.' zei hij.

Leroy Fullbright

Lolita dacht dat ze zich ook wel een beetje zo voelde, ze zou er voor zorgen dat ze thuis meteen naar hun kamer gingen, dan hoefde hij verder niemand te spreken. Daar was hij blij mee, dat was een goed idee. Ze hoopte dat hij het na een tijdje wel weer kon en hij keek weg, hij wilde het niet meer, hij hoefde niemand meer te spreken, nooit meer. Wat ze daarna zei maakte hem niet echt uit, hij staarde weer voor zich uit en hij ademde trillend adem, maar de pijn bleef vreselijk.

Kayton Erogate

Jay vond het niet leuk en Kayton schudde zijn hoofd even, hij vond het ook niet leuk, echt niet... Door wat Jay zei, glimlachte hij een beetje.
"Je gaat het wel leren, echt. Hoe langer je uit zijn buurt blijft, hoe moeilijker het wordt voor hij je weer gaat accepteren. Kijk nou naar ons... ik ben er een hele tijd niet meer geweest en we gingen helemaal niet meer zo goed met elkaar om sinds ik er weer ben, het was heel erg moeilijk." Legde Kayton aan de jongen uit. "Je kunt dit soort dingen best wel, maar je bent er gewoon een beetje onzeker over, je leert het wel."


Lolita Fullbright

Hij keek van haar weg door wat ze zei en ze kneep even zachtjes in zijn hand. "Leroy... je weet dat het toch wel moet... Esmeralda, Jay, Kayton... al die mensen waar je zo fijn mee om ging de laatste tijd, ze gaan jou ook missen. Kijk dan hoe bezorgd je zoon over je is, Jay wilt denk ik maar al te graag helpen." Vertelde ze hem zacht en lief.

Koning Jay Fullbright

'Ik ben bang dat ik het fout doe en dat ik het dan helemaal verpest, dat zou ik echt niet willen, dat lijkt mij vreselijk,' zei hij zacht en heel eerlijk. Hij wilde het wel, het was echt niet zo dat hij het niet wilde, maar hij was bang voor de gevolgen die zijn fouten zouden hebben, misschien kwam het dan wel helemaal niet goed en maakte hij het juist erger, dat zou hij echt vreselijk vinden en dat was niet echt de bedoeling.

Leroy Fullbright

Ze kneep in zijn hand en door wat ze daarna zei schoof hij weg van haar, hij nam duidelijk afstand en hij staarde naar buiten. Hij wilde het niet. Lolita begreep het niet, hij wilde niemand meer zien, hij wilde eigenlijk helemaal alleen zijn, maar hij wist dat hij zonder Lolita gek zou worden, waarschijnlijk. Hij wilde niet praten, hij wilde niemand zien, hij wilde niet nadenken. Mensen zouden oordelen, zouden vragen stellen, dan kon hij niet zichzelf zijn. Dat wilde hij niet.

Kayton Erogate

"Ik begrijp je angst, maar zo lang je heel rustig en geduldig blijft, gaat het meestal wel goed. Natuurlijk gaat het een paar keer fout, maar wij hebben toch ook wel eens ruzie? Maar daarna kunnen we wel dichter bij elkaar komen." Vertelde Kayton nu aan hem met een glimlach. "In het begin zal het heel zwaar zijn en zal hij niets willen, maar kijk ook goed naar Lolita, zij geeft vaak wel dingen aan die kunnen en die niet kunnen." Hij vond het wel heel erg fijn om Jay dit soort dingen uit te leggen, daar kon de jongen onwijs veel van leren.



Lolita Fullbright

Hij schoof van haar weg en ze zuchtte weer even zachtjes. Ze legde haar hoofd tegen de wand van de koets aan en bleef zijn hand vasthouden. Het was nog te vroeg hiervoor waarschijnlijk... hij zou haar eerst volledig moeten gaan vertrouwen, voor ze dit soort dingen kon zeggen. Ze sloot haar ogen en viel langzaam weer weg in slaap.

Koning Jay Fullbright

'Ik wil gewoon niet dat hij nog banger wordt, zeker niet voor mij. Ik heb het al verpest, dat wil ik liever niet nog erger maken, dat zou ik heel erg vervelend vinden,' zei hij zacht. Hij wilde het risico liever niet nemen, maar waarschijnlijk moest hij wel, want anders kwam het nooit meer goed. 'Hij zit er vast ook helemaal niet op te wachten, ik weet zeker dat hij mij niet wilt zien,' voegde hij er nog aan toe.

Leroy Fullbright

Hij keek na een tijdje opzij, Lolita was in slaap gezakt. Heel erg voorzichtig sloeg hij zijn arm om haar heen. Het was afstandelijk, maar hij wilde haar laten zien dat hij haar wel beschermde als ze het nodig had, ook al was hij zelf heel erg zwak en voelde dit nog niet helemaal goed. Hij wilde haar wel helpen, ze hielp hem ook. Hij bleef haar vasthouden en nu zakte hij zelf zachtjes met zijn hoofd tegen haar aan in slaap, de pijn zorgde ervoor dat hij helemaal kapot was.

Kayton Erogate

"Ik wil hem ook niet banger maken, Jay, maar hij moet toch op een gegeven moment weer met mensen om kunnen gaan, denk je niet?" Sprak Kayton hem nu toe. "De enige mensen die hem dat weer kunnen leren zijn wij en Esmeralda. Misschien is het verstandig als zij eerst een paar keer gaat, Leroy is misschien minder bang voor vrouwen en wanneer dat goed gaat, kan jij een paar keer met haar mee, dan hoef je niet eens wat te zeggen, alleen op afstand te staan en hem eraan laten wennen. Wanneer hij dat accepteert, voel je snel genoeg aan wat je wel en niet kunt maken." Vertelde hij zacht aan de jongen. "Je vader zal inderdaad doen alsof hij je niet wilt zien, maar jij weet net zo goed als ik dat hij het wel nodig heeft om de wereld weer te vertrouwen. Het is voor zijn eigen bestwil, al zal hij dat eerst niet zo zien. Hij werkt precies hetzelfde als jij Jay, jij verzet je soms ook heel heftig tegen iets, terwijl je weet dat het je stiekem wel helpt, maar je zult je eerst verzetten, voor je het toe kan laten." Glimlachte hij nu naar de jongen.


Lolita Fullbright

Wanneer ze bijna weer thuis waren, werd ze weer heel langzaam wakker, ze voelde iets zwaars tegen haar schouder, ze keek voorzichtig opzij en zag dat Leroy tegen haar aan in slaap was gevallen, zijn arm lag ook om haar heen en ze glimlachte een beetje.
"Ik ben zo stapelgek op jou..." Fluisterde ze heel zachtjes tegen hem, ze wilde hem ook echt niet wakker maken, ze bleef daarom heel stil zitten, het voelde ook wel heel erg fijn.

KOning jay Fullbright

'Ja, ik denk het wel, dat moet wel.' zei hij zacht tegen Kayton. Zijn vader kon niet altijd binnen in zijn kamer zitten, dat ging niet. Hij luisterde aandachtig naar alles en hij knikte langzaam. 'Ik vind het goed, ik wil het allemaal wel proberen,' stemde hij in. Ze waren er gelukkig bijna, hij wilde Esmeralda wel weer zien en hij vond het ook fijn om dit allemaal even met haar te bespreken, voor Lolita en Leroy was het vast ook goed om weer thuis te zijn.

Leroy Fullbright

Hij werd weer iets onrustiger en uiteindelijk werd hij daar ook wakker van, hij zat nog steeds tegen Lolita aan en hij nam nu wel iets meer afstand, maar hij bleef haar hand vasthouden. Hij wilde haar echt niet helemaal los laten, hij had haar steun aan de ene kant wel nodig, maar hij vond het wel echt eng. Het was lastig allemaal, maar het ging nu wel redelijk, als het hier bij bleef en ze niets zou bespreken met hem.

Kayton Erogate

Hij vond het fijn dat de jongen heel aandachtig naar hem luisterde en het allemaal leek te willen proberen. Dat zei hij uiteindelijk ook.
"Ik ben nu al trots op je." Zei Kayton hem nu en hij legde zijn hand even op die van Jay. Hij meende dit ook echt, hij was super trots op de jongen, door wat hij al bereikt had in een korte tijd. "Denk er ook goed aan hoe je zelf zou reageren, dat zal bijna hetzelfde zijn als je vader." Gaf hij nog als tip.
Vlakbij het kasteel zag hij al iemand bij de poort staan. "Volgens mij heeft iemand je vreselijk gemist." Grijnsde hij. Esmeralda stond haast al te springen. Ze was echt nog nooit zo lang zonder Jay geweest en ze miste hem vreselijk erg.


Lolita Fullbright

Hij werd na een tijdje ook wakker en nam afstand van haar, wel hield hij haar hand nog vast. "Je bent heel erg lief, Leroy... ik hou vreselijk veel van je." Zei ze zacht tegen hem en ze glimlachte hem warm toe. Daarna reden ze al gauw de binnenplaats op en ze hoorde haar dochter. Lolita opende zachtjes de deur en ze zag Esmeralda al meteen staan, het meisje keek naar Jay en zei hem iets, waarschijnlijk omdat ze hem gemist had, daarna keek ze naar haar moeder die in de deuropening van de koets stond. Esmeralda's gezicht betrok meteen en ze rende al struikelend op haar moeder af en ze omhelsde haar. Lolita hield haar stevig vast en hoorde het meisje snikken en verward vragen wat er gebeurd was. Lolita kon haar niet eens echt antwoord hierop geven, daarna keek Esmeralda naar Leroy die nog in de koets zat.

Koning Jay Fullbright

Hij glimlachte dankbaar door de woorden van Kayton, het deed hem goed, hij vond het altijd heel fijn om te horen, juist omdat hij zo graag het goede deed, hij vond het nu belangrijker dan ooit. Hij zag Esmeralda ook staan en hij glimlachte, hij had haar zelf ook enorm gemist. Hij was liever constant bij haar in de buurt, dat beviel hem goed. Hij sprong van zijn paard af, Esmeralda ging naar Lolita toe en hij bleef staan.

Leroy Fullbright

Hij keek Lolita weer aan, ze was opnieuw heel erg lief voor hem. Lolita opende de deur en Esmeralda schoot op haar af, waardoor hij helemaal weg kroop in de hoek van de koets. Zijn ademhaling schoot omhoog en hij keek haar strak aan. Zijn blik was doordringend en vreselijk onrustig. Hij zag dat Esmeralda nu naar hem keek, waardoor zijn blik alleen nog maar onrustiger werd en na een paar seconde keek hij al naar de grond.

Lolita Fullbright

Ze maakte zich voorzichtig los van Esmeralda die nogal overstuur leek te zijn door haar moeder en Leroy zo te zien.
"Oh, Leroy..." Fluisterde het meisje toen ze zag dat de man verder wegkroop in de koets. Ze wilde zo ontzettend graag helpen.
"Ga maar naar, Jay, Esmeralda, wij hebben tijd nodig, het spijt me, ik kan het niet en Leroy al helemaal niet, laat ons maar." Fluisterde Lolita zachtjes. Esmeralda liep wat verdwaasd terug naar Jay en kroop in zijn armen zonder zich ook maar te bedenken dat ze bang voor hem was. Het leek redelijk weg te zijn, ze had hem vreselijk erg gemist. "Wat is er met ze gebeurd, ze zijn zo bang?" Fluisterde ze verdrietig tegen Jay.
Lolita ging de koets weer in en probeerde Leroy wat te kalmeren, Esmeralda wilde tenslotte alleen maar helpen. "Kom, dan gaan we naar de kamer, daar zijn we alleen en hebben we rust..." Fluisterde ze met een licht trillende stem.