Medieval Times

Leroy Fullbright

Ze bedekte hun zo goed mogelijk en hij rilde elke keer dat ze bij hem in de buurt kwam, maar hij liet het met een hoop moeite toe. Ze wist een plank uit de muur te halen en daarna werd hij meegenomen naar buiten. Hij kon amper lopen, maar nu wist hij wel door te zetten. Nu zag hij ergens weer een heel klein beetje hoop. Eenmaal bij het paard wist hij er moeizaam op te klimmen, maar het lukte hem wel, ergens diep van binnen was hij sterk genoeg en hij wilde weg hier, hij wilde alleen maar bij Lolita zijn en weer gelukkig worden, hoe ver weg dat nu ook leek te zijn.

Lolita Fullbright

Hij steeg op het paard en ze kroop achter hem in het zadel, ze hield hem met heel veel zorg vast en reed in een flink tempo weg. Ze voelde de tranen over haar wangen striemen, het was ijskoud, maar ze waren weg. Waarschijnlijk hadden ze er wel een week of twee gezeten en ze merkte heel erg goed hoe dat erin hakte.
"We hebben het gedaan, Leroy..." Fluisterde ze zacht. Ze reed zo goed als ze kon door, als ze maar ver weg waren, zo ver mogelijk.. Ze merkte nu pas hoe moe ze was, hoe zwak, ze had zich zo sterk gehouden, maar ze merkte gewoon dat ze dit niet vol ging houden. Toch zag ze in de verte fakkels, er waren daar mensen...
Het waren hun eigen ridders, eindelijk, na al die tijd op een spoor. Kayton reed voorop. Hij hield hoop dat ze op de goede weg waren en wilde perse de hele nacht doorrijden, ook al waren ze moe van al die dagen reizen. "Jay, er is daar wat, zie je dat... " Mompelde de man zachtjes en hij wees de jongen erop.

Leroy Fullbright

Hij was zo kapot en gesloopt dat hij Lolita niet eens hoorde. Hij zat helemaal in zijn eigen wereld en dat moest ook wel nu, anders hield hij het echt niet meer vol. Het was al veel te veel voor hem. Hij keek wel op toen hij wat zag, het waren mensen, hun mensen. Hij herkende Kayton en Jay, maar hij sloot zijn ogen en hij keek weg. Hij wilde niemand zien. Hij wilde niet door iemand geholpen, het enige wat hij wilde was bij Lolita zijn en hij voelde zich alleen nog maar afschuwelijker nu.

Lolita Fullbright

Ze barstte in snikken uit toen ze zag dat het hun mensen waren. Ze zag de verschrikking in de ogen van Kayton. Ze hield Leroy stevig in haar armen.
"Pas op, hij is heel bang." Fluisterde ze zachtjes tegen de rest en ze hield Leroy goed in bescherming. Kayton keek Jay even zorgelijk aan.
"We moeten een huisje vinden, dan kunnen jullie tot rust komen, in bad, kleren aantrekken en lekker eten." Sprak Kayton zacht tegen Lolita. Ze knikte een beetje en beet zachtjes op haar lip. "Ik wil het liefste gewoon naar huis..." gaf ze heel erg zachtjes aan.

Leroy Fullbright

Lolita hield hem vast en dat was ook keihard nodig nu, anders zou hij helemaal gek worden, maar nu voelde hij zich nog redelijk oké, zolang hij maar niemand aan hoefde te kijken en niemand iets tegen hem zei. Wat er gezegd werd drong niet tot hem door, hij lette alleen maar op Lolita en hij wilde niet dat iemand dichterbij kwam, dat was het enige dat hij in de gaten hield. Verder niets, hij had te veel pijn.

Lolita Fullbright

Niet veel later waren ze in een dorpje. De meeste ridders waren naar huis gegaan om de situatie thuis te vertellen. Er stonden er nog wel een paar voor elke deur, Lolita ging namelijk echt door het lint toen Kayton iedereen weg wilde sturen, ze voelde zich echt nog totaal niet veilig namelijk. Kayton en Jay zaten beneden en zij was met Leroy alleen in een kamer. Er lagen warme kleren voor hun klaar, maar ze zouden die nacht sowieso blijven.
"Wil jij eerst in bad?" Vroeg ze zacht aan Leroy. Ze bleef zijn hand stevig vasthouden terwijl ze de kraan aan draaide en het bad liet volstromen. "Ik kan je helpen met schoonmaken, als je wilt? Je voelt je dan een stuk beter. Het is nog steeds niet prettig, maar het scheelt wel." Vertrouwde ze hem toe.

Leroy Fullbright

Doordat hij constant bij Lolita was en iedereen hem met rust liet, ging het redelijk. Hij sprak nog steeds geen woord, zelfs niet tegen Lolita. Al die tijd had hij nog niets gezegd en hij voelde de behoefte nog steeds niet. Hij wilde niet meer praten. Hij was blij dat hij alleen met haar was, ze vroeg of hij in bad wilde. Hij schudde zijn hoofd, hij wilde niet naakt zijn. Hij wilde het nooit meer, hij voelde zich wel heel vies, maar hij vond het nog erger om naakt te zijn.

Lolita Fullbright

Leroy wilde niet in het bad. "Het hoeft ook niet als je het niet wilt.." suste ze hem zachtjes, ze wilde hem geen dingen laten doen die hij niet wilde, zeker nu niet... al was ze dolblij dat hij haar wel een beetje bij zich liet.
"Ik ga wel even, als je het niet erg vind..." Fluisterde ze. Ze trok de deken van haar lichaam af en liet zich in het warme water zakken. Het was echt een verlichting voor haar. Ze pakte een spons en keek Leroy aan. Ze reikte hem de spons aan.
"Zo kan je jezelf nog een beetje schoonmaken." Sprak ze zorgzaam tegen hem. Vervolgens begon ze haar pijnlijke lichaam zo goed mogelijk schoon te maken.

Leroy Fullbright

Lolita kalmeerde hem meteen weer, ze was net zo lief als altijd en dat maakte hem weer heel snel rustig. Hij vond het heel fijn dat ze zo lief was, dat had hij nu meer dan ooit nodig. Hij was wel bang voor Jay en Kayton, wat zouden ze nu wel niet van hem vinden? Ze wisten vast wat er gebeurd was, hij vond het walgelijk. Ze zouden altijd anders naar hem kijken. Lolita ging wel in bad en ze gaf hem de spons aan. Heel voorzichtig trok hij de deken iets aan de kant en maakte hij zijn lichaam schoon, het was echt voorzichtig, hij wilde zichzelf niet eens aanraken en hij had pijn, heel veel pijn.

Lolita Fullbright

Hij pakte de spons aan en begon zichZelf schoon te maken, ze keek niet meer naar hem en liet hem zijn gang gaan, zelf kreunde ze zachtjes toen ze haar pijnlijke plekken schoonmaakte, haar huid was gewoon open gescheurd door de kou en de dingen die met haar gedaan waren.
"Durf je vannacht naast me te slapen?" Vroeg ze nu met een klein en bibberend stemmetje aan Leroy. Ze wilde heel graag bij hem liggen, dan hoopte ze dat ze minder bang was, want de angst was heel erg aanwezig bij haar. Ze voelde zich continu alsof ze op het randje stond om in paniek te raken. Doordat ze vond dat ze zich moest inhouden voor Leroy, werd ze wel iets rustiger, maar ze werd er zelf ook echt niet beter op.

Leroy Fullbright

Door wat Lolita aan hem vroeg knikte hij langzaam. Hij zou niets anders willen, zonder Lolita zou hij helemaal gek worden en hij was bang dat hij in staat was om zichzelf iets aan te doen. Hij wist dat dit uiteindelijk beter moest worden, maar hij had haar nu keihard nodig en ondanks dat hij doodsbang was, wilde hij bij haar liggen, Lolita was de enige die bij hem mocht zijn. Hij maakte alles zo goed mogelijk schoon, voor zo ver het ging. Daarna legde hij de spons weg en keek hij weer naar Lolita. Het kijken naar haar gaf hem vertrouwen, hij was niet alleen, Lolita was er altijd voor hem.

Lolita Fullbright

Leroy sprak nog steeds niet tegen haar, maar ze vond het niet eens zo heel erg, als hij maar dingen duidelijk aangaf. Ze wist ook niet zo goed waar ze over moesten praten. Het enige wat ze af en toe deed, was hem gerust stellen.
"Dankjewel." Fluisterde ze toen hij knikte. Hij wilde die nacht naast haar slapen. Hij legde de spons weg en ze keek hem even aan. Ze was wat bang, maar niet voor Leroy. Ze probeerde hem al haar vertrouwen te geven.
Langzaam kwam ze uit het bad en droogde voorzichtig en zachtjes haar lichaam af. Haar gezicht vervormde gewoon door de pijn die ze had. Ze smeerde haar wonden in met zalf en keek Leroy weer aan.
"Kom... dan proberen we te slapen..." Ze pakte weer zachtjes zijn hand vast en nam hem mee naar het bed. Het voelde zo fijn en zacht toen ze ging liggen... Ze had een bed echt gemist. Dat terwijl dit bed nog lang niet zo zacht was als hun eigen.

Leroy Fullbright

Zodra Lolita klaar was pakte ze zachtjes zijn hand vast. Hij ademde diep in, maar hij gaf zich er maar aan over, Lolita deed hem niets en dat wist hij heel goed, daarom ging dit ook wel. Ze gingen proberen te slapen en hij liep met haar mee. Hij ging voorzichtig liggen, maar het deed pijn. Het deed zelfs zo veel pijn dat hij tranen in zijn ogen kreeg en hij ademde trillend in. Hij had zijn kaken op elkaar geklemd en hij hield zijn ogen dichtgeknepen, maar hij kon niet voorkomen dat de tranen over zijn gezicht heen liepen.

Lolita Fullbright

Ze draaide zich wat opzij naar Leroy en zag de tranen over zijn wangen glijden."probeer te ontspannen, lieverd... dan doet het veel minder pijn. Kom maar, leun maar een beetje tegen mij aan, dat gaat vast beter, dan hoef je niet op het pijnlijkste stuk te liggen." Klonk haar stem zacht en vol liefde. Ze raakte heel zachtjes zijn wang aan om zijn tranen weg te halen. Haar aanraking was heel klein en heel voorzichtig.

Leroy Fullbright

Doordat ze zo lief was ontspande hij weer wat en leunde hij voorzichtig tegen haar aan. Hij trilde vreselijk, hij leek het nog steeds koud te hebben en hij was zo bang door alle nare gedachten. Hij voelde zich misselijk, constant. Ze raakte zijn wang aan en weer dook hij helemaal in elkaar, maar daarna accepteerde hij het wel. Hij had het echt heel moeilijk, maar doordat Lolita hem zo veel rust gaf, hield hij het vol. Hij had nog te veel pijn om te slapen, maar hij was wel helemaal kapot.

Lolita Fullbright

Hij deed het wel, ze voelde zijn lichaam tegen haar aan, zelf voelde ze ook een heel stuk warmer dan hij, hij was nog steeds koud. Ze sloeg nog een deken over hun heen en bleef zacht langs zijn wang strelen tot hij het echt accepteerde. Daarna sloeg ze haar arm om hem heen en streelde door zijn haren heen. Zachtjes begon ze tegen hem te praten, ze sprak over hun eerste ontmoeting, dat ze hem toen al zo bijzonder vond en hem wilde hebben, dat terwijl hij toen nog van Candice was. Ze hoopte dat haar zachte stem hem kon laten ontspannen en hem in slaap kon laten vallen.

Leroy Fullbright

Hij luisterde naar haar zo vertrouwde en lieve stem. Hij was gek op haar en ze was zo bijzonder voor hem. 'Hou van jou.' Zei hij na een tijdje heel voorzichtig en met trillende stem tegen haar, daarna zakte hij alweer weg. Hij was heel zwak en zijn lichaam kon dit echt niet hebben. De pijn was onwerkelijk, het was niet te omschrijven. Alle andere gevoelens waren ook heel erg, hij was heel bang en hij werd al heel erg snel weer onrustig, vol pijn en angst.

Lolita Fullbright

Vol liefde keek ze hem aan toen hij begon te praten tegen haar. "Goed zo..." Klonk haar stem zacht. "Ik hou ook vreselijk veel van jou... alles komt goed." Glimlachte ze een beetje. Hij zakte in slaap en ze hield hem dicht tegen haar aan. Al heel gauw werd hij onrustig. Ze praatte tegen hem en suste hem zachtjes, ze wilde zo graag dat hij gewoon zou kunnen slapen...

Leroy Fullbright

Hij ademde trillend in en na een tijdje schoot hij schreeuwend overeind. Hij had zo veel pijn en hij voelde zich vreselijk. Hij keek angstig om zich heen. Hij zag alleen maar Lolita en daardoor werd hij wel iets rustiger, maar hij trilde nog steeds over zijn hele lichaam en de pijn leek juist erger te worden in plaats van minder, al was het waarschijnlijk omdat hij zo erg aanspande elke keer. dat kon zijn lichaam niet zo heel erg goed hebben.

Lolita Fullbright

Hij schoot onverwachts overeind, ze kon nog net een kopstoot ontwijken. Ze slikte even en keek naar hem met een rustige blik in haar ogen. Ze streelde langs zijn wang en praatte weer zacht tegen hem. "Rustig maar, lieve schat... Het is voorbij, het gaat niet meer gebeuren... Echt niet. Je bent veilig, bij mij..." Klonk haar stem liefdevol. "Haar rustig en diep adem, dan gaat de pijn vanzelf een beetje weg." Haar vingers streelden rustgevend over zijn huid heen en ze keek hem met een lieve en vertrouwde blik aan.

Leroy Fullbright


De zachte stem van Lolita drong langzaam tot hem door en hij haalde diep adem, zoals ze tegen hem zei. Hij accepteerde haar aanrakingen, maar hij trilde wel helemaal van de spanning. Hij legde zijn hoofd tegen haar aan en hij ademde langzaam in en uit, het ging wel weer, na een tijdje werd hij ietsje kalmer. 'Ik wil naar huis...' Fluisterde hij nu, zijn stem was zwakjes en trilde nog erger. Hij sprak zo zacht dat het waarschijnlijk moeilijk te horen was, maar hij wilde het echt. Hij wilde naar een vertrouwde plek toe..

Lolita Fullbright

Na een tijdje legde hij zijn hoofd tegen haar aan, hij trilde nog wel, maar ze streelde hem rustgevend en zachtjes. Hij fluisterde heel zacht iets, ze keek hem even na en knikte een beetje.
"Ik wil ook naar huis, maar ik moet nu echt slapen, ik ben zo moe, Leroy... Ik heb het nodig, want ik kan zo niet op een paard zitten. Ik ga echt kapot zo." Zei ze hem zachtjes, ze voelde weer tranen in haar ogen branden. Ze wilde sterk zijn voor Leroy, maar dat vond ze heel moeilijk op dit moment, ze viel bijna om van de slaap.

Leroy Fullbright

Hij ademde diep in en hij knikte even. 'Ik begrijp het. Jij moet eerst slapen, in blijf wel wakker.' zei hij. dan zou hij haar ook niet meer wakker maken, want dat was niet goed. Hij wilde haar ook laten slapen. Hij drukte heel zachtjes zijn lippen op haar wang en hij pakte haar vast. Hij bleef even stil en daarna sloeg hij zelfs zijn armen om hem heen. Hij wilde haar heel erg graag steunen zoals ze bij hem deed, dat verdiende ze, maar hij vond het dood eng..

Lolita Fullbright

Ze keek Leroy liefdevol aan door wat hij tegen haar zei. Hij begreep het gelukkig. Daar was ze heel blij mee. Ze voelde zijn lippen even op haar wang en niet veel later sloeg hij zelfs zijn armen om haar heen. "Dankjewel lieve schat. Je hebt het in je, je kunt het wel, door alles wat je mee hebt gemaakt ben je een keiharde vechter." Fluisterde ze hem liefdevol toe. Ze legde haar hoofd tegen hem aan en viel zo heel langzaam in slaap.

Leroy Fullbright

Hij glimlachte doordat ze zo lief was. Hij vond het echt heel erg fijn dat hij dit wel kon, dat hij dit accepteerde. Hij zag dat ze wegzakte in slaap en hij bleef naar haar kijken, hij vond het fijn en nu werd hij een stuk rustiger. Dit deed hem goed, hij vond het fijn om te zien dat hij dit voor elkaar kreeg en na een tijdje zakte hij zelf wel wat meer weg, maar het was nu wel wat rustiger. Hij was nog steeds bang, maar hij was rustig en nu ging het wel.