Medieval Times

Koningin Fay Lahero

Stephen gaf aan dat Lucius dit het leukste vond, hij wilde hun altijd tegen elkaar opzetten, zo was hij nu eenmaal. Stephen liet het niet gebeuren, hij wilde het niet. Ze schudde haar hoofd, nee, zelf wilde ze het ook echt niet. Ze werd zachtjes door hem gezoend en ze zoende hem liefdevol even terug.
"Zullen we maar gaan slapen?" Vroeg ze fluisterend, ze wilde heel erg graag zo dichtbij hem blijven en tegen hem aan in slaap vallen, dat leek haar heerlijk.


Aurora Legos

Ze vond het leuk dat Lucius haar ideeën wilde weten. Ze keek toe hoe hij zijn kleding uittrok. "Zijn er geen manieren waardoor je met zijn gedachten kunt spelen? Hem dingen laten doen in jouw opdracht, zonder dat hij het echt door heeft." Gaf Aurora zachtjes aan. Ze trok ook haar jurk uit en ging in het bed liggen.

Koning Stephen Lahero

'Ja, dat lijkt mij wel beter,' fluisterde hij. Hij zoende haar nog even en daarna sloot hij zijn ogen. Het was fijn om bij haar te liggen, echt. Hij miste het, maar nu kon het, nu was Lucius waarschijnlijk met andere dingen bezig. Hij zakte langzaam in slaap, dat Damion bij de deur stond zorgde ervoor dat hij het allemaal wel vertrouwde.

Lucius Legos

Ze vertelde wat ze bedoelde en hij knikte langzaam. 'Hoe moet ik dat doen? Hij staat nu al aan hun kant en ik denk niet dat hij er makkelijk in trapt. Damion is best slim,' zei hij tegen haar. 'Denk jij dat jij het voor elkaar kan krijgen? Hij vertrouwd jou waarschijnlijk nog wel, jij hebt meer kans...' opperde hij nu.

Koningin Fay Lahero

Het leek Stephen ook beter, ze glimlachte hem lichtelijk toe. Ze werd nog even door hem gezoend en daarna kroop ze dicht tegen hem aan, haar hoofd tegen zijn borst en haar armen om hem heen. Ze streelde rustig over zijn rug en hij viel ook al gauw in slaap. Zelf was ze nog een tijdje wakker. Ze dacht na over wat er allemaal gebeurd was, ze mocht het niet meer zo makkelijk laten gebeuren... dat kon gewoon niet, het was niet verstandig.


Aurora Legos

Lucius wilde weten hoe hij dat dan moest doen. "Nee, hij zou er niet intrappen, daarom moet het op een andere wijze gebeuren, misschien kunnen we dingen laten gebeuren als hij op de uitkijk staat, een beetje met zijn gedachten spelen en dat soort dingen, hem in de war krijgen zodat hij sneller de mist in gaat." Misschien was dit nog wel een beter plan. Door wat Lucius zei, keek ze hem glimlachend aan. "Bedankt." Zei ze heel zacht omdat hij vertrouwen in haar leek te hebben. "Ik denk dat we het beste af en toe een mooie vrouw kunnen sturen."

Lucius Legos

Hij dacht na over alles dat ze hem vertelde en hij knikte langzaam. 'Heb je iemand op het oog om dat te laten doen?' vroeg hij nu. 'Ze moet wel slim zijn, niet zo'n goedkoop iemand. Daar trapt hij niet in...' zei hij daarna. 'We moeten het gewoon rustig aanpakken, steeds iets verder gaan. Het zou heel goed zijn als hij weer aan hun kant stond, ze konden veel aan Damion hebben. Hij ademde langzaam in en hij merkte dat de pijn iets begon te zakken.

Aurora Legos

"Hmm... ik denk dat ik wel iemand weet..." Gaf ze aan, ze ging nu in bed liggen en pakte de hand van Lucius en trok hem naast haar in het bed. "Het moet inderdaad heel rustig gebeuren, we zouden veel aan Damion kunnen hebben." Vertelde ze aan Lucius. "Ik zal morgen contact met haar opnemen, zij kan dit wel."

Lucius Legos

'Oké, heel erg goed. Ik hoop dat het lukt,' zei hij tegen haar. Hij hoopte het echt, ze had gelijk, ze hadden veel aan Damion. Hij werd naast haar getrokken en hij ademde diep in. Het was nogal pijnlijk, maar hij liet het niet echt zien. Ze zou morgen contact met haar opnemen en hij knikte. 'Hoe sneller ze kan beginnen hoe beter,' zei hij tegen haar. Hij drukte nu zelfs zijn lippen op haar, hij zoende haar even, maar ook dat deed pijn.

Aurora Legos

Ze zag heus wel dat ze hem pijn deed. "Sorry..." mompelde ze hem zachtjes toe. Hij wilde dat ze snel zou beginnen en hierdoor knikte ze even. Ze werd zelfs door Lucius gezoend en zachtjes zoende ze hem terug, daarna legde ze heel voorzichtig haar hoofd tegen hem aan en sloot ze haar ogen om vervolgens in slaap te vallen tegen hem aan.

Lucius Legos

'Maakt niet uit,' mompelde hij. Het viel wel mee. Ze legde heel voorzichtig haar hoofd tegen hem aan en ze sloot haar ogen. Hij zag dat ze in slaap viel, maar hij kon zelf echt niet slapen nu. Hij bleef wel gewoon doodstil liggen, dan was de pijn het beste te doen. Zijn hoofd bonkte vaag en steken trokken door zijn lichaam. Dat was ook niet zo gek, maar als hij geen afleiding had was het een stuk pijnlijker.

Koningin Fay Lahero

Ze kon gewoon echt niet in slaap komen, haar vingers bleven wat spelen met de haren van Stephen terwijl hij zo diep in slaap was, maar zelf kon ze haar rust gewoon nog niet vinden. Ze zuchtte diep en keek naar haar knappe man... ze was zo gek op hem, wat moest ze nu toch doen om deze situatie positief te krijgen? Lucius zorgde er gewoon voor dat ze soort van weggepest werd, hij wilde haar niet, zij was niet goed voor Stephen... Ze was wel blij dat Stephen daar zelf heel anders over dacht... Hoewel ze normaal gesproken altijd bij het raam ging staan wanneer ze niet kon slapen, bleef ze nu veel liever naast Stephen liggen. Ze wilde zo graag dichtbij hem zijn.

Damion Nario

Hij merkte dat Fay nog wakker was, Stephen sliep wel. 'Heb je te veel aan je hoofd?' vroeg hij daarom uiteindelijk zacht aan haar. Hij ging het ook niet negeren, dat was ook niet echt aardig. Hij begreep wel dat ze niet kon slapen nu, door wat er gebeurd was. 'Waar ben je bang voor?' vroeg hij daarom ook zacht. Meestal kon je niet slapen omdat je ergens bang voor was, dat was ook logisch.

Koningin Fay Lahero

Ze hoorde zacht de stem van Damion en ze knikte door zijn woorden, ja, ze had veel stof om over na te denken.
"Bang dat ik mezelf kwijt raak..." Fluisterde ze. "Of dat ik mezelf wil beschermen en weg loop, maar dan breek ik het hart van Stephen... dat kan ik hem niet aandoen." Ze slikte even moeizaam en keek weer naar Stephen die zich van geen kwaad bewust was. Ze drukte een kusje op zijn wang.
"Het beste wat ik kan doen is Lucius zijn zin geven en weggaan, maar dat zou Stephen echt niet aankunnen en ik hou veel te veel van hem.."

Damion Nario

'Ik begrijp het wel, maar ik denk inderdaad dat het niet het beste idee is om weg te gaan...' fluisterde hij. 'Stephen kan het hier niet meer alleen aan, ben ik bang,' zei hij daarna. Hij zou er alles aan doen om het goed te laten gaan, maar hij had helaas niet overal invloed op, al zou hij dat soms wel willen, gewoon om mensen te helpen. 'Je moet wel wat slapen, anders kan je het morgen allemaal niet hebben..' fluisterde hij.

Koningin Fay Lahero

Ze hield Stephen nog wat beter vast door wat Damion zei tegen haar en ze keek naar hem. Hij vond dat ze wel moest gaan slapen, anders kon ze het morgen niet hebben.
"Dat kan ik al niet..." Mompelde ze, ze was hier gewoon veel te opvliegend voor. Ze vond het allemaal te oneerlijk.
"Het lukt gewoon echt niet..." Zuchtte ze.

Damion Nario

'Dat begrijp ik ook wel, maar het is vele beter voor jou en ook voor Stephen,' zei hij zacht tegen haar. Het was ook echt beter, maar het was heel lastig, dat was logisch. 'Is er iets dat ik voor je kan doen?' vroeg hij daarna. Als hij wat voor haar kon betekenen dan deed hij dat graag maar hij dacht dat het niet zo zou zijn.

Koningin Fay Lahero

Uiteindelijk was ze toch nog heel even in slaap gevallen, haar armen beschermend om Stephen heen en ze had hem echt heel erg dicht tegen zich aangetrokken, Haar kin lag op zijn hoofd toen ze langzaam wakker werd. Ze keek wat naar beneden naar zijn gezicht met een tedere blik in haar ogen. Ze ging alleen maar meer van hem houden op dit moment, ze voelde dat de liefde die ze voor hem voelde alleen maar sterker werd. Zacht aaide ze door zijn haren heen en wachtte ze geduldig tot hij weer wakker werd.

Koning Stephen Lahero

Hij werd wakker door een hele zachte aanraking, het voelde fijn. Hij pakte haar kin vast en hij zoende haar zacht. 'Dit is fijn wakker worden,' fluisterde hij. Hij liet zijn handen heel langzaam over haar lichaam glijden. 'Ik heb zin in je,' mompelde hij. Het was al heel wat, het was enorm lang geleden en nu pas voelde hij dit zo. Ze zouden er alleen niet de kans voor krijgen nu. Damion stond in de kamer, dat maakte hem nog niet eens zo veel uit, maar Lucius zou hun hoe dan ook onderbreken. Hij werd vast zo al opgehaald.

Koningin Fay Lahero

Stephen werd wakker, pakte haar kin en zoende haar, het was een heel lief en zacht gebaar en het deed ook heel erg veel met haar. Hij fluisterde dat hij fijn wakker werd. "Gelukkig maar..." fluisterde ze liefjes terug. Ze voelde zijn handen over haar lichaam en door zijn woorden kon ze het niet laten om zachtjes te kreunen.. "het werd tijd..." mompelde ze hem toe. Had het toch gewerkt dat ze zo lief voor hem was geweest die nacht. Ze gaapte even vermoeid en aaide door zijn haren. "Ik heb altijd zin in jou.." Zei ze met een klagende glimlach. Zachtjes gaf ze hem een kusje op zijn voorhoofd.

Koning Stephen Lahero

Door wat ze zei grijnsde hij een beetje. 'Dat is waar,' plaagde hij haar. Het had echt lang geduurd, maar hij voelde het nu tenminste een beetje. 'Het spijt mij dat ik het niet eerder had, echt.' zei hij zachtjes. Ze gaapte en aaide door zijn haren, ze zei dat ze altijd zin had in hem. Daardoor grinnikte hij zacht. 'Dat is eigenlijk alleen maar zielig voor jou dan,' plaagde hij haar. Hij had het niet zo vaak, maar misschien kwam dat nu wel weer. Hij streek langs haar wang en hij zoende haar nog even zacht.

Koningin Fay Lahero

Het speet hem zei hij zacht, ze glimlachte hierdoor naar hem. "Het maakt niet uit, echt niet, ik ben blij dat het er weer is, al hebben we er denk ik nog een tijdje niets aan." Plaagde ze hem eventjes met een glimlach. Hij vond het zielig voor haar en ze haalde haar schouders even op. Na de heerlijke zoen legde ze haar hoofd tegen zijn borst aan.
"Ik zit er echt tegenop, Stephen... echt heel erg.." Mompelde ze zachtjes. "Ik wil het liefste gewoon de hele dag samen met jou in bed liggen..."

Koning Stephen Lahero

'Ach, dat maakt niet uit, je weet nu dat ik heel lang zonder kan,' zei hij tegen haar. Ze legde haar hoofd tegen zijn borst aan, ze zei dat ze er tegenop zat, dat begreep hij wel. 'Ik ook,' mompelde hij. 'Dat zou ik ontzettend fijn vinden, maar helaas..' zei hij. Inderdaad, na een paar minuten werd er op de deur geklopt. Daarom keek hij op en kwam hij overeind. 'Over een halfuur in mijn werkkamer, Stephen,' werd er geroepen, het was Lucius. Daarna was het stil. Hij kwam overeind, hij mocht zich wel eens aankleden, als hij ook nog wilde eten.

Koningin Fay Lahero

Hij wilde ook wel de hele dag zo blijven liggen. Ze knikte door zijn woorden en zuchtte even zachtjes. Daarna werd er op de deur geklopt, het was Lucius.
Stephen kwam overeind en ze pakte hem zachtjes vast en keek hem diep in zijn ogen aan. "Lieverd, laten we onze band zo houden, oké, zo sterk en zo liefdevol... dit kan zelfs Lucius niet stuk maken." Fluisterde ze hem toe en ze streek langs zijn wang.

Koning Stephen Lahero

'Oké,' zei hij zacht op haar woorden. Hij drukte zachtjes zijn lippen op die van haar en hij zoende haar langzaam, vol gevoel. Gewoon omdat het heel erg fijn was nu, dat wilde hij haar ook heel erg graag laten merken. Hij kwam daarna weer wat van haar af en hij wist dat hij zich echt klaar moest maken, anders dan werd Lucius kwaad, zou Stephen opgefokt zijn en dat was geen goed begin van de dag.

Koningin Fay Lahero

Ze glimlachte hem liefdevol toe toen hij het met haar eens was, ze zoende hem net zo liefdevol terug, het was heerlijk en ze wist hoeveel hij van haar hield. "Dankjewel, ga maar gauw, hoe eerder hoe beter." Fluisterde ze. Ze zocht haar jurk en begon die ook aan te trekken. Ze friste zichzelf verder nog even wat op zodat ze er netjes uitzag, ze glimlachte heel even naar Damion, ze hoopte dat hij het vol zou houden.


Aurora Legos

Ze had een goede vriendin opgezocht, het was een prachtige vrouw, haar haren waren zo licht dat ze haast wit leken en haar ogen waren prachtig blauw, ze was een unieke verschijning en ze deed graag wat dingen voor Aurora voor de lol. Ze had namelijk geld genoeg. De vrouw, Debra, ging meteen met Aurora mee naar het kasteel toe. Ze wilde graag eens zien wie Damion was en ze ging graag mee.

Damion Nario

Stephen vertrok, hij ging naar Lucius toe en Damion bleef achter met Fay. 'Wat zijn jouw plannen voor vandaag?' vroeg hij aan haar. Hij wilde zo nog even kijken of alles goed was met Chayenne en Faith, dat was meestal waar hij zich constant mee bezig houdt, meer deed hij niet echt. Af en toe ging hij naar zijn eigen kamer voor wat rust, maar dat was niet zo vaak.

Koningin Fay Lahero

Damion wilde weten wat haar plannen waren voor vandaag. Ze keek hem eventjes aan. "Hmm... ik denk dat ik maar eens gezellig met de meiden naar het dorp ga, wat leuke dingetjes kopen met ze." Vertelde Fay aan hem met een glimlach. Ze hadden het nodig en zelf had ze dat ook, heel erg hard.


Debra

Eenmaal op het kasteel aangekomen, keek ze eventjes rond, ze was al erg lang niet meer op het kasteel geweest eigenlijk. ze wist van Aurora hoe Damion eruit zag, dit moest heel subtiel en langzaam gebeuren, maar dat kwam wel goed, daar was ze zeker van.


Elvira Solore

Ze was de hele dag samen met Lolita en eigenlijk konden ze het wel redelijk met elkaar vinden. Ze praatten wat samen en merkte toch wel duidelijk dat ze wel wat anders waren, ze verschilden wel wat van elkaar, maar het ging prima, ze zaten nu aan de eettafel, te wachten op Leroy en Nathan.