Medieval Times

Damion Nario

Ze vertelde haar plannen en daardoor knikte hij even. 'Ik denk dat ik zo maar even richting Stephen loop, om het een beetje in de gaten te houden,' zei hij tegen haar. Hij kwam naar haar toe en hij sloeg kort zijn armen om haar heen. 'Dan zie ik je straks wel weer,' voegde hij er aan toe, daarna liep hij de kamer uit. Hij gunde haar ook wel even haar rust en hij wilde toch alles wat in de gaten houden.

Leroy Fullbright

Hij liep naar de eetzaal toe en hij zag Nathan ook komen, hij ging naar binnen toe en hij zag dat Lolita en Elvira er al waren. Hij ging naast haar zitten en hij pakte kort haar hand vast. 'Is het goed gegaan?' vroeg hij aan de twee. Hij wilde graag weten hoe alles er voor stond, maar hij verwachtte eigenlijk nauwelijks problemen.

Koningin Fay Lahero

"Verstandig." Glimlachte ze. Ze omhelsde hem ook eventjes. "Tot zo..." Zei ze zachtjes. Ze liep naar haar meiden toe en nam ze gezellig mee naar het dorp, ze vonden het heerlijk, maar Chayenne was wel wat gereserveerd, Fay wist dat ze heel erg veel meekreeg, dat wilde ze liever niet, mar het was wel zo gegaan.. Ze sprak ook niet hierover, ze wilde het niet, daarin leek ze heel erg op Stephen, Fay kon haar maar niet overtuigen, misschien moest ze vragen of Stephen met haar wilde praten...


Lolita Fullbright

Leroy en Nathan kwamen binnen, ze pakte de hand van Leroy vast en kneep er even zachtjes in. "Natuurlijk ging het goed, wij zijn geweldig samen." Zei ze en ze gaf Elvira even een knipoog die erom glimlachte, Elvira gaf Nathan een kus op zijn wang en daarna gingen ze beginnen aan het eten.


Debra

Ze zag hem nu, hij liep door de gangen heen. Ze haalde een hand door haar haren heen en glimlachte even vriendelijk naar hem.
"Goedemiddag." Zei ze met een glimlach tegen hem. "Hmm, ze hadden allemaal gelijk, je bent inderdaad vreselijk aantrekkelijk." Zei ze hem lichtelijk plagend en ze gaf hem een knipoog.

Damion Nario

Er kwam een vrouw naar hem toe en ietwat op zijn hoede keek hij haar aan. Was dit weer iets raars van Lucius? Waarschijnlijk wel, die kans was groot. Door wat ze tegen hem zei keek hij haar even wat raar aan. 'Van wie heb je dat allemaal gehoord?' vroeg hij aan haar. Hij bleef wel staan, hij kreeg een knipoog van haar en hij bleef haar wat vragend aankijken.

Leroy Fullbright

'Ja, ja, dat geloof ik allemaal wel,' zei hij glimlachend. Hij was niet echt heel enthousiast, maar dat was hij eigenlijk nooit. Hij was best vrolijk en hij had een vrij goed humeur, maar dat zag je eigenlijk vooral als je hem goed kende, anders niet echt. Hij voelde dat ze in zijn hand kneep en daardoor glimlachte hij even iets oprechter.

Debra

Hij keek haar aan en vroeg van wie ze dat allemaal gehoord had. "Aurora had het over je." Zei ze hem nu eventjes. Ze merkte wel dat hij heel erg op zijn hoede was, maar ze besloot redelijk eerlijk te zijn.
"Ik wilde dat wel eens met mijn eigen ogen zien, want ik geloofde haar niet zo erg." Glimlachte ze nu eventjes naar hem.


Lolita Fullbright

"Hoe ging het bij jou?" Vroeg ze nu aan Leroy en ze begon heerlijk te eten van het eten, even keek ze naar zijn bord, hij moest goed eten, waarschijnlijk zou ze het anders gewoon naar binnen duwen bij hem, hij moest lekker eten, daar werd hij alleen maar knapper van. Ze gaf hem eventjes een knipoog.

Damion Nario

'Oh...' mompelde hij. Hij wist niet zo heel erg goed wat hij hier van moest denken. Waarom had Aurora dat over hem gezegd? Hij begreep het niet zo goed, maar hij besloot er verder maar niet op in te gaan. Het maakte ook niet zo heel erg veel uit. 'Nu heb je het gezien, toch?' vroeg hij daarna.

Leroy Fullbright

'Goed, al is het wel weer even wennen,' zei hij tegen haar. Het was ook echt even wennen, maar het maakte niet uit. Het ging wel goed en hij hielp Stephen graag. Ze knipoogde naar hem en hij at wat van het eten. Het was niet heel erg veel, maar het was wel meer dan hij ooit gedaan had. Ook dat was wel weer wennen, het was allemaal toch wat lastig soms, gelukkig ging het wel heel erg goed.

Debra

"Ja, nu heb ik het gezien." Knikte ze naar hem. Alles wat ze deed was speels en plagend. "Ze vertelde me ook dat je veel te hard werkt en dat je af en toe best wel even toe bent aan wat ontspanning, wil je vanavond samen met mij wat eten in het dorp?" Wilde ze van hem weten, ze glimlachte liefjes naar hem.


Lolita Fullbright

Hij vond het wel weer wat wennen. "Natuurlijk, dat snap ik ook wel." Glimlachte ze hem toe. Hij at gelukkig meer dan dat hij ooit had gedaan. Daarna pakte ze zijn hand weer vast.
"Zullen we een mooie avondwandeling gaan maken?" Vroeg ze hem nu.

Damion Nario

Aurora had blijkbaar nog meer verteld en door haar voorstel aarzelde hij een beetje. Het kon toch niet zo heel erg veel kwaad? Hier kon hij ook niet veel doen en ze leek het wel leuk te vinden. Hij wist het niet goed. 'Euhm...' begon hij zacht. 'Ja, dat kan wel, denk ik...' zei hij uiteindelijk. Het was niet zo'n probleem, het kon wel. Hij kon wel een avondje wat eten met iemand. Fay zou het waarschijnlijk alleen maar leuk vinden.

Debra

Hij dacht dat het wel kon en daardoor glimlachte ze vrolijk naar hem. "Wat fijn, ik haal je vanavond op." Zei ze hem nu. Daarna stak ze haar hand uit. "Mijn naam is Debra." Vertelde ze nu, ze was zich helemaal vergeten voor te stellen aan hem. Het was misschien maar goed dat ze het allemaal zo luchtig bracht, ze merkte ook wel dat het een slimme en verstandige man was.

Damion Nario

Ze zou hem vanavond op komen halen. Hij knikte even, ze stak haar hand uit en hij schudde die. Haar naam was Debra, daardoor glimlachte hij een beetje. 'Ik ben Damion, maar volgens mij wist je dat al...' Zei hij vriendelijk tegen haar. Ze leek wel aardig te zijn, maar hij bleef wat voorzichtig. Hij wilde niet zomaar ergens intrappen, maar hij wilde ook niet zulk soort dingen laten. Het was gewoon wat lastig door de hele situatie.

Debra

"Natuurlijk wist ik dat al." Grijnsde ze hem toe en ze gaf hem weer een knipoog. "Leuk je te leren kennen damion, ik zie je dan vanavond." Zei ze hem glimlachend. Ze kon niet wachten om.meer over deze man te weten te komen. Ze keek hem.nog even aan, maar daarna ging ze naar Aurora toe, die had aangegeven dat ze mooie kleding voor haar had liggen.

Damion Nario

Hij liep verder naar zijn kamer en hij bedacht zich wat dit nou allemaal weer was. Het was toch iets raars. Hij trok wat nette kleding aan, waardoor hij er eigenlijk nog beter uit zag. Hij wist het wel, maar het interesseerde hem niet zo heel erg veel. Zodra hij klaar was stak hij zijn zwaard bij zich en liep hij naar Fay toe, om haar te vertellen wat hij ging doen. Hij wilde gewoon dat ze overal van op de hoogte was.

Koningin Fay Lahero

Ze was net weer terug met de meiden op het kasteel, ze hadden samen heel erg veel plezier gehad, toch was Chayenne nog steeds wat terughoudend, ze deed wel mee, maar niet zo enthousiast als anders. Ze wilde hierover heel erg graag met Stephen even praten, maar ze zag nu net Damion haar kant oplopen, hij zag er vreselijk aantrekkelijk uit zo.


Chayenne Lahero

Ze zuchtte even diep en triest, ze vond het hier helemaal niet leuk, dat kwam vooral omdat ze heel erg goed wist dat Lucius haar vader pijn deed en Fay oook, ze wilde er wat aan doen... Ze zat nu achter het bureautje en besloot Myles te schrijven, ze had hem al zolang niet gezien of gesproken.

Lieve Myles,

ik wilde je heel graag even schrijven, want ik mis je echt heel erg eigenlijk... we zijn nu in het zuiden met mijn vader en Fay, maar ik vind het hier eigenlijk helemaal niet zo heel erg leuk... ik weet dat Lucius ze pijn doet en dat hij Fay niet aardig vindt, daarom heb ik een plan bedacht... niemand weet hier nog van, jij bent de eerste die ik hierover vertel. Ik wil heel erg graag de plek van papa innemen, hier koningin worden, ik weet dat ik het kan en dat ik zo kan zijn zoals Lucius wilt en dn blijft hij tenminste van mijn vader af...
Ik hoor heel erg graag van je wat jij hiervan vindt en of je dan ook bereid bent om hier naartoe te komen als het daadwerkelijk gebeurd...

Liefs,
Chayenne

Damion Nario

Hij zag Fay en daardoor grijnsde hij even. 'Ik ga zo uit eten met iemand, ben je niet trots op mij nu?' vroeg hij plagend aan haar. 'Ik wilde gewoon even dat je het weet, ik ben dus niet in het kasteel, maar dat kan toch niet zo veel kwaad? Ik zal denk ik niet heel erg lang weg blijven...' vertelde hij haar.

Myles Samira

Hij kreeg een brief van Chayenne en daardoor was hij even stil. Hij vond het heel erg lastig dat ze weg was.

Lieve Chayenne,

Ik mis je enorm, echt heel erg. Ik ben liever in de buurt, maar ik kan daar geloof ik ook niet zomaar heen. Ik wil ook niet zomaar mijn ouders alleen laten, maar ik wil ook heel graag bij jou zijn. Ik weet niet zo goed wat ik van jouw idee vind. Kan je niet hier koningin worden dat je vader daar blijft? Ik wil niet zomaar weg, maar ik wil ook niet zonder jou. Ik weet het niet, ik wil niet dat je veranderd, niet zoals Lucius het wil. Ik vind je leuk zoals je bent.

Myles

Hij stuurde de brief weg en daarna zuchtte hij even, hij miste haar enorm.

Koningin Fay Lahero

Hij ging zo uit eten en vroeg of ze niet trots was. "Heel erg trots." Glimlachte ze hem toe. "Nee, ga maar lekker, ik red me wel, Damion, al maak ik me wel zorgen om Stephen, ik hem hem al de hele dag nog niet gezien eigenlijk..." Mompelde ze zachtjes.
"Maar hij en Lucius komen vast vanzelf terug..."


Debra

Ze had een lichtblauwe jurk gekregen van Aurora, hij was dezelfde kleur als haar ogen, haar haren waren prachtig ingevlochten, ze zag er haast uit als een heuse koningin, helaas was het maar voor eventjes zo. Voor het kasteel wachtte ze rustig op een bankje tot Damion eindelijk verscheen.



Chayenne Lahero

ze kreeg een brief terug van Myles. Hij miste haar ook enorm.... hij wist niet wat hij van haar idee vond, hij wilde het anders hebben, maar dat was nu juist het punt, ze wilde het haar vader niet aandoen. Ze zat nog even te dubben, maar daarna kwam ze overeind en daalde ze heel voorzichtig af naar de kelder. ze klopte op de bewuste deur aan, het was niet eens aarzelend. Chayenne wist wat ze wilde, ze was zelfverzekerd en vastberaden, ze wilde haar vader helpen waar ze kon en dit was iets wat ze echt voor hem moest doen.

Ik ga toch proberen me er tussen te mengen. Zou fijn zijn als ik niet compleet genegeerd word

Verena Stratton
Ze had op White Castle overnacht, Devlyn laten weten via een brief waar ze uit hing en dat ze rustig aan zou doen met thuis komen. Wat ze echter niet wist, was dat ze in de gaten gehouden werd door de mensen van Lucius. Ze wist niet eens dat die daar rond liepen en met wat voor doel. Ze kwam pas achter hun bestaan toen ze plotseling in de stallen overmeesterd werd en buiten bewustzijn werd gebracht. Nog wist ze eigenlijk niet door wie en waarom, omdat ze zo snel buiten bewustzijn werd gebracht.
Per koets werd ze naar het zuiden gebracht. Iedere keer als ze weer bij bewustzijn dreigde te komen, werd ze door middel van een bepaald goedje weer buiten bewustzijn gebracht. Eenmaal aangekomen bij het kasteel werd ze onherkenbaar gemaakt door een doek over haar heen te leggen. Ze werd naar een kamer gebracht waar ze bij kon komen, maar ook waar ze niet zo maar uit kon tot er toestemming voor was.
Zodra ze dan ook bij bewustzijn kwam, keek ze verward rond. Ze was nog erg traag van begrip, doordat ze meerdere keren onder bewustzijn was gebracht geworden. Haar ogen draaide nog meerdere keren weg tijdens het rondkijken dat ze toch probeerde te doen. Ze probeerde ook maar medaillon te pakken die normaal rond haar hals hing, maar die was afgepakt geworden om te laten zien waarom ze hier heen gebracht was geworden. Haar moeder leek verdacht veel op Aurora, maar het was ook duidelijk dat het een ander persoon was. Zelf kende Verena Aurora niet. Nog nooit gezien of gesproken, dus zelf had ze die link nooit gelegd dat Verena zelf ook dankzij haar moeder in grote lijnen op Aurora kon lijken. Haar moeder bleek een weggelopen zusje te zijn van Aurora.

Damion Nario

'Hij red zich wel, dat geloof ik wel...' zei hij zacht. 'Anders loop ik er straks wel even langs om te kijken hoe het gaat, misschien kan ik iets voor hem betekenen,' zei hij. 'Ik zie je straks weer,' voegde hij er zacht aan toe. Hij sloeg even zijn armen om haar heen en daarna liep hij toch naar buiten toe, ze zou vast ergens in de buurt zijn.

Koning Stephen Lahero

Hij had een afschuwelijke dag gehad, hij zat onder het bloed, van zichzelf, maar ook van anderen. Zijn rug lag open, zijn overhemd was kapot gescheurd en hij stond te trillen op zijn benen, maar nog vond Lucius het niet goed genoeg. Opeens werd er op de deur geklopt, Lucius keek ook wat raar op, hetzelfde als Stephen. Zodra de deur open gedaan werd keek Stephen naar Chayenne, wat deed ze hier? Was ze helemaal gek geworden? Ze mocht dit niet zien, dat wilde hij echt niet hebben.

Chayenne Lahero

Ze slikte even en knipperde met haar ogen toen de deur open werd gedaan. Heel even staarde ze haar vader aan, maar daarna werd haar blik weer vastberaden.
"Lucius, ik ben hier om een afspraak te maken. Ik wil koningin worden van het zuiden. Ik denk dat ik beter geschikt ben dan mijn vader." Vertelde ze nu aan hem. "Dan kunnen hij, Fay en mijn zusje weer naar huis." Ze wilde dat dit zou werken, dat was beter, haar vader had al zoveel meegemaakt, nu kon ze eindelijk wat voor hem betekenen, eindelijk kon ze hem helpen.


Debra

Langzaam kwam ze overeind toen ze Damion aan zag komen lopen. Ze liep traag maar sierlijk naar hem toe. "hmm, zo zie je er nog beter uit..." Mompelde ze hem toe. "Kom, dan gaan we." Glimlachte ze, ze stak haar arm door de zijne heen en liep zo met hem het kasteel uit, op weg naar het dorp waar ze gezellig konden eten.

Koning Stephen Lahero

Door wat Chayenne zei, was de aandacht van Lucius duidelijk getrokken, maar Stephen staarde haar alleen maar vol ongeloof aan. Dit kon ze niet menen... dit kon ze niet echt doen... hij wilde het niet. Hij wilde niet dat ze al dit vreselijks aan moest kunnen, dat ze hier koningin moest worden. 'En wat als ik dood ga?' vroeg hij zacht. 'Dan heb ik verder niemand meer. Ik wil het Faith niet aan doen.' mompelde hij. Faith zou dan opeens veel meer moeten gaan leren, dat wilde hij echt niet. Hij wist niet wat hij hier van moest denken, maar diep in zijn hart waardeerde hij het wel heel erg. Hij wilde dit nog wel met haar overleggen, hij vond niet dat dit een beslissing was die ze in haar eentje kon maken. 'Ik zie jullie morgen ochtend vroeg in mijn kamer, dan bespreken we dit...' zei Lucius, die daarna vertrok.

Damion Nario

Ze kwam naar hem toe en door wat ze zei glimlachte hij een beetje. 'Jij ziet er ook goed uit,' zei hij tegen haar. Het was ook echt waar, ze was een mooie verschijning. Ze stak haar arm door die van hem heen en hij liep met haar mee, hij vond het allemaal nog wel raar en hij was ook nog steeds wat op zijn hoede.

Chayenne Lahero

Haar vader vroeg wat er zou gebeuren wanneer hij dood zou gaan. "Faith kan nog heel erg veel leren en eigenlijk denk ik dat ik nog wel een broertje krijg." Zei ze haar vader met een glimlach. Lucius zei dat ze dit de volgende morgen zouden bespreken in zijn kamer en zij knikte even. Zodra hij weg was, liep ze op haar vader af en omhelsde ze hem stevig.
"Jij hebt al zoveel meegemaakt, zoveel pech gehad en zoveel verdriet, jij verdient het om gelukkig te zijn, thuis... ik ben oud genoeg, ik wil dit, papa, echt." Vertelde ze hem nu zachtjes terwijl ze hem stevig vasthield.


Debra

Hij vond dat zij er ook goed uitzag, daardoor glimlachte ze naar hem. "Dankjewel." Zei ze hem nu. Ze gingen naar een knusse herberg. Er werd een hoekje voor hun geregeld en ze ging tegenover Damion zitten.
"Mocht je wel eventjes vrij van je werk?" Vroeg ze hem nu met een glimlach.

Koning Stephen Lahero

Door wat ze zei ademde hij diep in, hij knikte langzaam. Hij wilde niet denken aan het broertje dat ze al gehad had, hij slikte zijn verdriet weg, maar hij vond het wel moeilijk. 'Je bent veel te lief... laat hem je niet gek maken, alsjeblieft. Als je zoals hem wordt... ik weet niet wat ik zou moeten doen, echt niet...' fluisterde hij. Het zou zijn hart breken, want hij was dan duidelijk geen goede vader geweest. Ze moest niet vergeten wie ze was.

Damion Nario

Ze bedankte hem, daarna liepen ze de herberg in en hij ging zitten. Door wat ze vroeg grijnsde hij een beetje en knikte hij. 'Ja, gelukkig kan ik dat redelijk zelf bepalen,' zei hij tegen haar. 'En jij dan?' vroeg hij daarna. Hij wist echt helemaal niets over haar en dat vond hij niet zo'n heel fijn gevoel.

Chayenne Lahero

Ze was veel te lief en daardoor glimlachte ze breed. Ze moest hem haar niet gek laten maken, hij wist niet wat hij zou moeten doen als ze zoals hem werd.
"Papa, ik heb met Damion gesproken, hij heeft hem ook nooit gebroken en dat gaat hij met mij ook niet doen, ik heb zoveel mensen die van me houden en ik hoopte dat Myles hier mag komen." Vertelde ze aan haar vader.
"Kom, dan gaan we naar Fay toe en kan je jezelf een beetje opfrissen." Glimlachte ze hem toe.


Debra

Hij vertelde dat hij zijn werktijden zelf kon bepalen. "Ik hoorde dat je een soort bodyguard bent?" Vroeg ze nu aan hem met een glimlach. Hij vroeg naar haar. 'Mijn man is een paar jaar geleden overleden en liet genoeg geld na om mijn hele leven het gemakkelijk te hebben." Vertelde ze aan hem.

Koning Stephen Lahero

Door wat ze zei kreeg hij er iets meer vertrouwen in en hij knikte langzaam. Ze hoopte dat Myles hier ook mocht komen, daardoor ademde hij langzaam in. 'Oké,' fluisterde hij uiteindelijk. Hij vond het nog steeds moeilijk, maar het zou haar helpen, dan was het goed. Ze wilde naar Fay toe, dan kon hij zichzelf wat opfrissen. Hij knikte nog eens, hij was vrij stil, maar dat was hij meestal na een dag met Lucius. Zijn lichaam deed vreselijk veel pijn.

Damion Nario

Door wat ze zei glimlachte hij een beetje en knikte hij weer. 'Zo zou je het inderdaad kunnen noemen,' zei hij daarna. Ze vertelde wat over zichzelf, nu wist hij wat meer, daar was hij blij mee. 'Dat is fijn voor je,' zei hij tegen haar. 'Is het al lang geleden?' vroeg hij daarna. Hij wilde haar graag iets beter leren kennen.

Chayenne Lahero

"Ik hou echt van je, lieve papa..." Fluisterde ze hem toe, ze pakte zachtjes zijn hand vast en nam hem voorzichtig mee naar Fay, Fay beet op haar lip toen ze Stephen zag, hij zag er afschuwelijk uit... Zachtjes legde ze haar handen op zijn wangen en keek ze hem diep in zijn ogen aan. Haar ogen werden weer vurig rood en ze begon te gloeien, daarna genas Stephen weer langzaam. Chayennne leunde tegen de muur en keek er met een glimlach naar.



Debra

Ze knikte even toen Damion aangaf dat ze het inderdaad zo kon noemen. Hij vond het fijn dat ze niet veel hoefde te doen.
"Ach ik weet het niet, het gaat nu wel behoorlijk vervelen hoor." Vertelde ze hem nu. Hij vroeg of haar man lang geleden is dood gegaan. "Hij is er nu twee jaar niet meer, het eerste wat ik heb gedaan is elke dag feesten toen hij weg was, het was net zo'n tiran als Lucius." Gaf ze aan. Ze sprak heel vrijelijk over zichzelf en ze wist ook dat Damion dit fijn vond.

Koning Stephen Lahero

'Ik hou ook heel erg veel van jou,' fluisterde hij. Hij was echt gek op haar, nog meer dan hij haar ooit duidelijk zou kunnen maken. Hij liep met haar mee en Fay genas hem, hij keek haar dankbaar aan, jammer dat ze de mentale pijn niet weg kon halen. Niet helemaal tenminste. Hij keek even naar Chayenne, maar hij sprak nog steeds geen woord. 'Ik ga even in bad,' fluisterde hij.

Damion Nario

Door wat ze vertelde knikte hij langzaam. 'Doe je dat nu niet meer?' vroeg hij daarna glimlachend aan haar. 'Je kunt altijd werk zoeken, als jij je echt verveeld... al weet ik niet of altijd werken nou wel zo leuk is hoor,' zei hij daarna tegen haar. Hij leunde wat achterover en hij keek haar aan, hij wist nog steeds niet goed wat hij hier allemaal van moest vinden, maar tot nu toe vond hij het wel prima.

Koningin Fay Lahero

Ze knikte even toen Stephen aangaf dat hij even in bad ging, ze keek naar Chayenne, het meisje schraapte haar keel eventjes en keek haar ook aan. "Ik.." Mompelde ze, op de een of andere manier kon ze het tegen Fay veel minder goed zeggen.
"Ik wil hier blijven, papa's taak overnemen, dan kunnen jullie weer terug naar huis." Gaf ze zachtjes aan. Fay omhelsde haar stevig en bleef haar beethouden. "Oh, Chayenne, je bent zo'n schatje, je bent echt zo lief." Fluisterde Fay haar toe.


Debra

"Soms, als de situatie zich voordoet." Plaagde ze Damion. "Als er een mooie man in de buurt is..." Ze keek even uitdagend naar hem. "Ja, ik ga ook werk zoeken, misschien iets anders, ik weet het gewoon niet, misschien neem ik wel een hond of zo." Ze haalde haar schouders even op.