Medieval Times

Leroy Fullbright

Door wat Esmeralda zei ademde hij diep in, het deed hem pijn, natuurlijk deed het hem pijn. Dat kon bijna niet anders. Toch wist hij wel dat het waar was, ze wilde het zeggen om de mensen hier te beschermen en dat waardeerde hij wel. Het sierde haar. 'Het is niet voor niets dat ik zo mijn best doe. Ik kan ook anders zijn. Ik weet dat het tijd gaat kosten en ik weet dat er momenten zullen zijn waarop ik weer dezelfde achterlijke klootzak zal zijn, maar ik zal mijn best doen om daar niemand echt de dupe van te laten worden,' zei hij eerlijk tegen haar. Hij merkte heel goed dat Jay het hier moeilijk mee had, maar het was goed, het moest uitgesproken worden.

Duke Samira

Door wat ze zei grijnsde hij een beetje. 'Leroy en wijn?' vroeg hij daarna aan haar. 'Is dat jouw idee van genieten?' voegde hij er aan toe, met een lichte grijns op zijn gezicht. Ze wilde eigenlijk hier blijven maar ze wist niet wat Leroy wilde, misschien wilde hij Stephen helpen. 'Misschien moet je dat met hem bespreken,' plaagde hij haar nog even. 'Ik zou het fijn vinden als je in de buurt bent, natuurlijk. Maar ik ben al vreselijk blij dat je terug bent,'

Koningin Esmeralda Fullbright

Ze pakte zachtjes de hand van Jay vast, ze wist dat dit heel erg moeilijk was voor hem en ze streelde over zijn hand. Ze keek met een serieuze blik naar Leroy en luisterde naar hem en knikte daarna eventjes. "Dat is fijn, ik ben heel erg blij dat je je best wilt doen, voor iedereen hier. Ik vind het nu al fijn om mijn moeder zo vrolijk te zien. Je hebt al een goed begin gemaakt." Zei ze nu complimenterend en positief tegen hem.


Lolita Fullbright

"Nee, Lolita en wijn." Plaagde ze Duke met een knipoog. Misschien moest ze het nu maar bespreken met Leroy. "Ja, dat weet ik, maar daar hebben we het nog wel een keer over, dat komt wel en dan stel ik jou natuurlijk op de hoogte hiervan." Grijnsde ze hem nu toe.

Leroy Fullbright

Doordat ze nu zei dat ze het fijn vond en dat ze vond dat hij een goed begin had gemaakt, slikte hij even. Hij had niet verwacht dat ze zo positief zou zijn, helemaal niet zelfs. Hij wist niet wat hij had moeten verwachten, maar dit was het niet geweest. Hij had heel goed gemerkt dat de mensen zijn komst nogal raar vonden en niet zo geweldig, maar dit maakte hem toch wel gelukkig. 'Ik hoop dat ik nog veel meer goed kan doen,' mompelde hij uiteindelijk maar, omdat hij niet zo goed wist hoe hij hier mee om moest gaan.

Duke Samira

'Lolita en wijn is altijd goed,' zei hij grinnikend. 'Natuurlijk, ik had niet anders verwacht,' plaagde hij haar daarna. 'Nou, ga hem maar opzoeken, voor hij opeens weer verdwenen is,' voegde hij er grijnzend aan toe. Hij was echt blij dat ze er weer was, meer dan hij verwacht had. Hij pakte de hand van Layka vast en hij kneep er zachtjes in, hij wilde haar laten merken dat het echt wel goed kwam.

Koningin Esmeralda Fullbright

Ze zag aan hem dat hij dit totaal niet had verwacht. Ze grinnikte hierdoor zachtjes even. "Goed gedrag moet ook beloond worden toch?" Vroeg ze nu glimlachend aan hem. "Ik heb gewoon gemerkt dat eerlijkheid het beste en duidelijkste is voor iedereen. Het geeft structuur en dat is gewoon nodig en het helpt iedereen." Legde ze aan hem uit

Leroy Fullbright

'Ja, je hebt helemaal gelijk,' mompelde hij, zijn stem klonk ietwat schor. 'Ik ga weer opzoek naar Lolita, ik ben blij dat jullie het zo goed doen. Echt... ik had niet trotser kunnen zijn,' fluisterde hij. Hij legde kort zijn hand op de schouder van Jay, de jongen leek er echt helemaal van onderste boven te zijn en hij gunde ze daarom ook een momentje alleen. Misschien ook omdat hij dat zelf even nodig had. Hij liep de kamer uit en hij sloot de deur achter zich. Hij glimlachte even, maar daarna ging hij toch opzoek naar Lolita.

Koningin Esmeralda Fullbright

"Oké, we zien je later wel weer." Glimlachte ze Leroy toe. Daarna kwam ze weer overeind en omhelsde Jay eventjes. "Sorry schatje... Ik moest het gewoon even tegen hem zeggen, het zat met heel erg dwars." Vertelde ze hem zachtjes en schuldig, ze streek even over zijn rug heen.

Koning Jay Fullbright

Esmeralda kwam naar hem toe en hij sloeg zijn armen om haar heen. 'Ik weet het, het maakt ook niet uit... ik had dit gewoon nooit verwacht, ik geloof dat ik even moet wennen aan alles,' fluisterde hij. Hij vond het echt nogal lastig. Het kwam wel weer goed, maar het had even tijd nodig. Hij moest wennen aan het idee. Hij ademde langzaam in en daarna drukte hij zacht zijn lippen op die van haar. 'Hij doet het wel goed...' mompelde hij zachtjes.

Koningin Esmeralda Fullbright

Jay wist het wel, het maakte ook niet uit, hij had het gewoon niet verwacht en hij vond het wennen. "Dat begrijp ik, dat heb je altijd gehad, jij moest altijd wat meer wennen aan nieuwe dingen, nu ook, dat is logisch." Glimlachte ze hem liefdevol toe. Ze voelde zijn lippen zacht op de hare. Daarna mompelde hij dat zijn vader het goed deed. Ze knikte. "Heel erg goed." Gaf ze aan met een glimlach.


Lolita Fullbright

Ze kwam Leroy al in de gangen tegen en ze pakte zijn beide handen vast. "Kom, schatje, dan maken we nog een mooie avondwandeling door de tuinen samen." Zei ze met een vrolijke glimlach tegen hem en ze nam hem met haar mee. Ze voelde zich zo erg vrij, ze had helemaal geen verplichtingen waar ze zich aan moest houden en helemaal niets wat ze perse hoefde te doen, het voelde heerlijk.

Leroy Fullbright

Hij kwam Lolita tegen en ze zei dat ze een avondwandeling door de tuinen zouden maken. Dat klonk als een heel erg goed idee. 'Hoe was het met ze?' Vroeg hij aan haar. Eigenlijk wilde hij weten of Layka echt heel erg extreem op hem reageerde of dat het alleen nu zo was omdat ze van hem schrok. Hij hoopte dat het na een tijdje beter zou gaan, hij zou sowieso uit haar buurt blijven. Hij wist wat Esmeralda gezegd had en hij wilde zich echt bewijzen.

Lolita Fullbright

Leroy wilde weten hoe het met ze was. "Goed, heel erg goed. Je moet alleen uit de buurt van Layka blijven." Vertelde ze aan hem. Ze wilde niet eens weten wat Leroy de vrouw had aangedaan. Uit haar eigen ervaring wist ze eigenlijk al genoeg hiervan. Ze nam hem mee naar buiten. "Hebben ze mooie dingen laten zien?" Vroeg ze nu over de twee kinderen aan hem.

Leroy Fullbright

Het ging heel erg goed maar hij moest uit haar buurt blijven. 'Dat zal ik ook doen.' Zei hij zacht. Hij zou zich niets in zijn hoofd halen en hij zou haar ook niets meer aandoen. Dat moest klaar zijn. Als hij dat soort dingen wilde doen dan moest hij maar een andere manier vinden, maar hij wilde niemand meer iets doen en alleen samen zijn met Lolita. 'Ja, ze doen het geweldig... Ik ben echt heel erg trots. Esmeralda maakte mij wel wat dingen duidelijk, maar dat was ook goed...' Zei hij zacht.

Lolita Fullbright

Hij zou uit haar buurt blijven en daardoor knikte ze glimlachend, dat was fijn dat hij dat wilde. Volgens Leroy deden de kinderen het geweldig, hij was echt heel erg trots. Esmeralda had hem wel wat dingetjes duidelijk gemaakt. Hierdoor grinnikte Lolita even zachtjes.
"Ik had niet echt wat anders verwacht, ze was nooit echt gek op je." Grinnikte ze zachtjes tegen Leroy. Ze keek hem even glimlachend aan en kneep zachtjes in zijn hand.

Leroy Fullbright

'Het was logisch dat ze niet gek op mij was... Ik hoop dat het nu anders kan, dat ik kan laten zien dat ik anders ben en dat ik iets normaler kan zijn...' Zei hij zacht tegen haar. 'Ik wil jou ook niet teleurstellen, nooit meer. Dat kan waarschijnlijk niet, maar ik wil echt heel erg mijn best doen voor iedereen...' Fluisterde hij.

Lolita Fullbright

Leroy vond het logisch dat Esmeralda niet gek op hem was, hij hoopte wel dat het nu anders kon, dat hij kon laten zien dat hij anders was en normaal kon zijn. Hij wilde ook haar niet teleurstellen, waarschijnlijk kon het niet, maar hij wilde heel erg zijn best doen voor iedereen.
Ze kreeg tranen in haar ogen door deze woorden en midden in de tuin bleef ze stilstaan en sloeg ze haar armen om hem heen en knuffelde hem.
"Ik ben zo trots... zo ongelooflijk trots... je bent al zo onwijs goed bezig, echt waar..." Fluisterde ze hem toe.

Leroy Fullbright

Ze stopte met lopen en hij keek haar vragend aan, hij wist niet wat er aan de hand was. Ze sloeg haar armen om haar heen en door wat ze zei keek hij haar dankbaar aan. 'Ik doe het voor jou,' Fluisterde hij. Het was ook echt waar, hij deed heel veel voor haar. 'Krijg ik een beloning als ik het heel erg goed doe?' Vroeg hij daarna met een plagende grijns op zijn gezicht aan haar. Hij zoende haar zachtjes.

Lolita Fullbright

TOen hij daarna ook nog fluisterde dat hij het voor haar deed, liepen de tranen langzaam over haar wangen heen. Hij was zo lief, ze voelde zo ongelooflijk veel voor hem, zoveel positieve dingen. Hij vroeg of hij en beloning kreeg als hij het heel erg goed deed.
"Wat je maar wilt..." Fluisterde ze, ze zoende hem zachtjes terug en proefde de zilte smaak van haar eigen tranen.

Leroy Fullbright

Ze fluisterde dat hij zou krijgen wat hij maar wilde, daardoor grijnsde hij een beetje. 'Je weet heel goed wat ik wilt.' plaagde hij haar. Hij streek met zijn hand langs haar wang en daarna pakte hij haar hand vast. 'Zullen we terug gaan? Ik ben best wel moe... Hoe dat ook mogelijk is,' zei hij grijnzend. Hij begreep het zelf ook niet goed, maar hij wilde graag slapen met Lolita in zijn armen.

Koning Jay Fullbright

'Ik weet het,'zei hij zacht tegen haar. Hij wist dat hij overal aan moest wennen en dit was nogal een verandering, maar hij vond het wel fijn dat ze weer terug waren. Esmeralda vond ook dat hij het goed deed en daardoor glimlachte Jay. 'Laten we hopen dat het zo blijft, ik zou het echt fijn vinden,'

Lolita Fullbright

Hij plaagde haar en zei dat ze heel goed wist wat hij wilde. "Ja, is dat nog wel hetzelfde gebleven?" Vroeg ze hem plagend. Hij streek even langs haar wang. Zelf streek ze haar tranen weer even weg. Haar hand werd door Leroy vastgepakt en hij vroeg of ze weer terug zouden gaan, hij was best moe.
"Weer tot leven komen is heel erg vermoeiend, er is nog één ding dat ik even wil zien. Ik heb gehoord dat het prachtig moet zijn..." Vertelde ze hem zacht. Ze nam hem nog heel eventjes mee naar het middelpunt van de tuinen. Er stond daar een groot standbeeld van hun samen met een prachtige fontein. Er groeiden bloemen langs en het was gewoon een heel erg mooi gezicht.
"Wauw, het is nog mooier dan ze me hadden vertelt..." Fluisterde ze. "Moet je kijken hoe knap en gespierd je bent." Plaagde ze Leroy.


Koningin Esmeralda Fullbright

"IK denk wel dat hij zo blijft... hij heeft geen verplichtingen meer, er is niemand die wat van hem nodig heeft en hij is vrij, hij kan doen wat hij wilt, bovendien wilt hij ook serieus veranderen, eerder zag hij dat nooit in." Vertelde ze nu aan Jay met een lichte glimlach. Ze streek zachtjes en liefdevol door zijn haren heen.
"Zullen we gaan slapen? Voor de pijn erger wordt..." Mompelde ze.

Leroy Fullbright

'Dat geloof ik wel ja,' zei hij grijnzend tegen haar. 'Ik zal nooit veranderen, ik kan alleen mijn gedrag een beetje veranderen, dat is alles...' zei hij zacht. Ze wilde hem nog iets laten zien en hij liep gewillig met haar mee. Toen hij zag wat het was bleef hij even stil, al gaf hij haar een duw door haar opmerking. 'Dat is gemeen. Ik ben altijd onweerstaanbaar knap,' zei hij plagend tegen haar.

Koning Jay Fullbright

'Ja, ik denk het ook. Ik hoop het,' zei hij zacht. Hij hoopte het echt. Ze wilde slapen voor de pijn erger werd, hij knikte meteen. 'Ja, kom,' zei hij. Hij sloeg zijn arm om haar middel heen en hij nam haar mee naar hun slaapkamer, het was beter als ze meteen ging liggen. Hij legde haar op het bed neer en hij drukte zachtjes zijn lippen op haar voorhoofd.

Lolita Fullbright

"Weet ik, lieverd, weet ik... gelukkig zal je verder nooit veranderen, ik hou van je zoals je bent..." Vertelde ze hem zachtjes en met een lichte glimlach. Hij bleef stil door het zien van het mooie standbeeld en gaf haar daarna een duw door wat ze zei.
"Ja, maar daar net een beetje extra." Ze gaf hem een knipoog.



Koningin Esmeralda Fullbright

Hij knikte meteen door wat ze zei en nam haar mee naar de slaapkamer toe, hij legde haar op bed neer en ze voelde zijn lippen even zachtjes op haar voorhoofd.
"Moet ik van jou met mijn kleren aan gaan slapen?" Vroeg ze hem nu lichtelijk plagend en ze gaf hem eventjes een knipoog.


Koningin Fay Lahero

Ze waren hier nu al best wel lang, ze hadden net de begrafenis van Rysha en haar zoontje achter de rug. Het was zwaar geweest, maar wel goed dat ze op die manier afscheid van ze hebben genomen. Het was echt nodig voor Stephen. Ze begon nu alleen vreselijk heimwee te krijgen naar thuis... ze miste de twee meiden heel erg. Ze schreef Nathan wel elke dag en elke dag weer vroeg ze hem hoe het met de meiden ging. Ze wilde graag alles weten over de twee en ook over het koninkrijk en over Nathan en Elvira natuurlijk. Ze probeerde echt om Nathan zoveel mogelijk aandacht te geven zodat hij niet het gevoel zou hebben dat ze hem verwaarloosde.

Leroy Fullbright

Ze vond het niet erg, ze hield van hem zoals hij was. 'Gelukkig maar, anders had je een probleem,' zei hij zacht tegen haar. Ze zei dat het beeld net een beetje extra was. 'Kom, dan gaan we. Morgen in de zon is het hier vast ook prachtig,' zei hij zacht. Hij nam haar mee het kasteel in en hij liep naar hun oude kamer toe. Het voelde al best wel normaal.

Koning Jay Fullbright

Door wat ze zei grijnsde hij een beetje en daarna begon hij heel rustig haar jurk los te maken. Hij wilde haar buik geen pijn doen, daarom was hij echt heel erg voorzichtig. Toen hij over haar heen boog drukte hij wel zachtjes zijn lippen in haar nek, hij vond het gewoon heel erg fijn en daar zou ze niet zo veel last van hebben.

Koning Stephen Lahero

Hij sprak eigenlijk met niemand, geen woord. Hij liet Damion maar een beetje in de buurt van Fay zijn en hij was zelf vooral alleen. Hij deed ook niet zo veel, hij kon niets, hij had hier niets meer, behalve Aurora. Lucius had hij nog niet eens gesproken, want daarvoor was hij veel te kwaad. Stephen gaf hem misschien wel wat de schuld. Hij wist dat Fay terug wilde, maar dan voelde het zo definitief. Dan had hij niet eens een reden om weer hier naar toe te gaan. Hij zou hier alles achterlaten en doen alsof het nooit gebeurd was. Dat voelde gewoon afschuwelijk. Hij wist niet dat Lucius hem juist hier wilde hebben, nu hij weer sterfelijk was had hij opeens wel interesse in Stephen.

Lolita Fullbright

Ze liep met Leroy mee naar hun oude slaapkamer toe met een glimlach rond haar lippen. Ze keek er nu eigenlijk al naar uit, lekker dicht tegen hem aan in slaap vallen... dat leek haar echt heerlijk... Het zou echt genieten zijn, dat wist ze nu al. In de slaapkamer haalde ze haar haren langzaam los die in lange krullende slierten op haar rug vielen en ze begon langzaam haar jurk los te maken, ze gaapte even, zelf was ze ook best wel moe...


Koningin Esmeralda Fullbright

Ze gaf Jay even een knipoog toen hij nar haar grijnsde, hij maakte heel rustig haar jurk los, hij was echt voorzichtig en dat vond ze eigenlijk ook wel weer schattig aan hem... Ze voelde zachtjes zin lippen in haar nek en daardoor glimlachte ze liefdevol.
Ze trok langzaam haar jurk uit, zelf was ze ook wat voorzichtig, ze had heel erg veel gedaan.


Koningin Fay Lahero

Ze staarde wat uit het raam en zuchtte diep, op dit moment kon ze er heel erg slecht tegen dat Damion de hele tijd in haar buurt was en Stephen liever alleen bleef. Het voelde alsof ze hem in de steek liet, terwijl hij dit zelf zo wilde. Ze kwam langzaam overeind en liep naar Stephen toe, ze klopte zachtjes aan op de deur en ging naar binnen toe. Ze glimlachte wat zwakjes naar hem en liep langzaam naar hem toe.

Leroy Fullbright

Ze maakte haar haren los en hij bleef naar haar kijken, ze begon haar jurk los te maken en nog steeds staarde hij naar haar. Uiteindelijk besloot hij zich om te draaien. Hij wilde geen grenzen op gaan zoeken. HIj was nu zo rustig, dat hield hij graag zo. Hij wist tot wat hij in staat was en dat mocht niet meer gebeuren of in ieder geval niet zo heftig. Het kon niet meer, het moest ophouden. Hij trok zijn kleding uit en daarna ging hij in bed liggen.

Koning Jay Fullbright

Ze trok haar jurk uit en hij drukte nogmaals zijn lippen op haar huid, daarna kwam hij zelf overeind. Hij trok zijn kleding uit, blies de kaarsen uit en daarna liep hij naar het bed toe en ging hij bij haar liggen. Voorzichtig legde hij zijn arm om Esmeralda heen. 'Gaat het een beetje met je?' vroeg hij zacht aan haar. Ze had veel gedaan vandaag.

Koning Stephen Lahero

Er werd op de deur geklopt en Fay kwam binnen. Ze liep naar hem toe en hij ademde diep in. 'We gaan terug,' mompelde hij zacht. 'Ik weet dat we hier niet kunnen blijven, dat je naar huis wilt. Het is beter,' zei hij zacht. 'Ik zal een koest regelen,' mompelde hij daarna. Hij wilde liever zelf reizen, maar dat ging niet, dat kon hij niet doen. Hij liep de kamer uit, zodat ze ook echt konden vertrekken, hij wilde eerst nog Aurora gedag zeggen.

Lolita Fullbright

Ze merkte wel dat Leroy naar haar keek, maar ze besloot niets uitdagends te doen, ze trok gewoon haar kleren uit en kwam daarna naast hem in bed liggen. Ze kroop tegen zijn borst aan en legde haar hoofd tegen zijn schouder.
De dekens sloeg ze nog wat beter over hun lichamen heen en ze keek Leroy eventjes een beetje aan met een lichte glimlach.


Koningin Esmeralda Fullbright

Jay trok ook zijn kleding uit en toen het helemaal donker was, kwam hij bij haar liggen. Ze voelde zijn arm om haar heen en ze ging dicht tegen hem aanliggen. Hij vroeg haar of het een beetje ging. Ze knikte hierdoor eventjes. Ze pakte zijn hand en liet die lichtjes over haar buik heen glijden.
"Mijn buik voelt alleen wat gespannen..." Mompelde ze, ze bleef zijn hand zacht over haar buik bewegen, misschien hielp dat ontspannen en dan werd de pijn ook minder.


Koningin Fay Lahero

Stephen begon meteen tegen haar te praten, ze gingen terug, ze konden niet blijven en zij wilde naar huis, Stephen ging een koets regelen en daarna was hij weg. Verbaasd staarde ze hem na. Ze stond met haar mond vol tanden. Hij werd zakelijk en afstandelijk, de man die ze had leren kennen en die ze stukje bij beetje had moeten ontdooien. Ze was wat verward door zijn mededelingen en begon daarna langzaam wat spullen te pakken. ZE vertelde Damion ook dat ze gingen.


Aurora Legos

Ze had het zwaar gehad op de begrafenis, maar langzaam begon ze er weer een beetje aan te wennen, al was ze nu veel meer in de buurt van Lucius omdat ze zich wat leeg en alleen voelde zonder Rysha in de buurt. Nu zag ze Stephen haar kant op komen.
"Hoi jongen." Sprak ze met een zachte stem tegen hem.

Leroy Fullbright

Ze deed niet zoveel bijzonders en ze kroop daarna helemaal tegen hem aan. Hij sloeg zijn armen om haar heen en hij ademde langzaam in. Het voelde heel erg goed, hij had haar echt afschuwelijk gemist. Hij merkte het steeds meer. Hij drukte nog kort zijn lippen op haar wang en daarna zakte hij zelf in slaap. Dat was ook een wonder, meestal lag hij heel erg lang wakker, maar nu was dat niet zo, nu was hij rustig.

Koning Jay Fullbright

'Ik hoop dat het morgen iets minder is,' fluisterde hij. Hij streek langs haar gezicht en hij zoende haar nog eens, hij kon het gewoon niet laten. Hij wist dat hij geduld moest hebben, als ze pijn had zeker, maar hij vond het wel wat lastig. 'Je bent mooi,' mompelde hij. Zijn vingers gleden zachtjes over haar buik heen, hij streek haar onderbuik en hij wilde haar eigenlijk gewoon iets laten ontspannen.

Koning Stephen Lahero

Aurora begroette hem en hij deed niet eens zijn best om te glimlachen. 'Ik ga terug,' zei hij zacht. 'Ik wilde je het wel laten weten, ik wilde niet nog eens zomaar weg gaan...' zei hij daarna. 'Ik weet niet wanneer ik weer terug ben, ik weet niet wat Lucius in gedachten heeft en ik heb hier eigenlijk niets meer,' zei hij daarna. Hij ging verder nergens op in, dat wilde hij niet.