Medieval Times

Lolita Fullbright

Ze voelde zijn lippen even op haar wang en ze wilde hem nog welterusten wensen, maar hij sliep al. Ze luisterde naar zijn rustige ademhaling, ze kon hier echt vreselijk van genieten. Vooral omdat Leroy nooit kon slapen en nu echt als een roosje sliep. Ze streelde even zachtjes en lief langs zijn wang en daarna sloot ze ook haar eigen ogen en viel ze dicht tegen hem aan in slaap.


Koningin Esmeralda Fullbright

"Ik ben bang van niet..." Gaf ze zachtjes aan tegen Jay. Hij streek nog even langs haar gezicht en zoende haar wer. Ze zoende hem zachtjes even terug. Hij mompelde haar toe dat ze mooi was en daardoor glimlachte ze lief naar hem. "Dankjewel, schatje." Glimlachte ze hem toe. Ze voelde zijn vingers over haar buik strelen en ze sloot hierdoor haar ogen, het hielp wel, ze voelde dat ze langzaam kon ontspannen.


Aurora Legos

Het enige wat Stephen zei was dat hij terug ging. Hij begroette haar niet eens. "Ik vind het fijn dat je het me laat weten." Glimlachte ze hem nu toe. Ze knuffelde hem eventjes. Hij wist niet wanneer hij terug was en wat Lucius in gedachten had, hij had hier helemaal niets meer.
"Je hebt mij nog, vergeet mij alsjeblieft niet..." Mompelde Aurora zacht tegen hem. "Stephen, Lucius en ik zijn nu sterfelijk, ik denk dat hij heel erg veel in gedachten heeft voor je..." Gaf ze zachtjes aan.

Koning Jay Fullbright

Ze was bang dat het morgen niet minder was en daardoor slikte hij even, dat vond hij vreselijk om te horen. Het moest gewoon elke dag een beetje beter gaan, dat wilde hij heel graag, maar hij kon niet echt veel voor haar doen. Ze bedankte hem en hij zag dat ze haar ogen sloot, hij liet haar dus iets ontspannen, daar was hij blij mee. Hij legde zijn hand in haar hals en hij zoende haar weer langzaam en intens.

Koning Stephen Lahero

Ze knuffelde hem, maar hij deed zelf eigenlijk helemaal niets. Hij liet haar wel haar gang gaan, maar het was niet echt dat hij het fijn vond. Hij mocht haar niet vergeten. Dat deed hij ook zeker niet. Door wat ze daarna zei keek hij haar iets verbaasd aan. Dus toch... Dan was er een kans dat hij dit ooit over zou kunnen nemen. Lucius zou niet snel aftreden, maar hij wist dat Lucius hem ook van alles zou willen leren eerst. 'Ik hoor het wel als hij mij nodig heeft, ik moet nu terug,' zei hij zacht. 'Ik vergeet je niet. Je bent altijd welkom,' mompelde hij daarna.

Koningin Esmeralda Fullbright

"Zo werkt het nu eenmaal, als ik de ene dag teveel doe, moet ik de andere dag rustiger aan doen, het is niet erg." Vertelde ze Jay zachtjes. Ze zakte langzaam een beetje weg tot ze plotseling de lippen van Jay weer op die van haar voelde, het duurde een paar seconden voor ze daarin mee kon gaan. Het kwam wat onverwachts voor haar. Ze zoende langzaam met hem mee, het was namelijk echt heel erg lekker.


Aurora Legos

Ze zag zijn verbaasde blik. "Natuurlijk, Lucius heeft het verzwegen..." Mompelde ze nu, het was logisch. HIj zei dat hij het wel hoorde wanneer Lucius hem nodig had, hij moest nu terug. Hij zou haar niet vergeten, ze was altijd welkom.
"Dankjewel, lieve jongen. Doe voorzichtig en vergeet niet te leven... geniet alsjeblieft... straf jezelf niet te hard voor dingen waar je niets aan kunt doen." Ze drukte nog een kus op zijn voorhoofd en liet hem daarna gaan. Fay zat al in de koets op hem te wachten en ze wist eigenlijk niet of het de bedoeling was dat Damion met hun mee ging of niet...

Koning Jay Fullbright

'Ik vind het wel heel erg,' zei hij zacht tegen haar. Hij vond het misschien nog wel erger dan dat hij liet zien. Het duurde even voor ze mee ging in de zoen, maar ze leek het wel heel erg lekker te vinden, daardoor ging hij nog een tijdje door. Hij liet heel zachtjes zijn vingers over haar huid heen glijden en hij probeerde zichzelf er aan te herinneren dat ze rust nodig had, dat hij niet te ver kon gaan.

Koning Stephen Lahero

Door wat ze zei knikte hij langzaam, daarna vertrok hij. Fay zat in de koets, Damion stond te wachten, hij keek Stephen vragend aan. 'Stap maar in,' mompelde hij, Damion knikte kort en ging daarna de koets in, hij ging tegenover Fay zitten en Stephen nam naast haar plaats. Hij zocht totaal geen toenadering, helemaal niets. Het was heel lang geleden dat hij haar ook maar gezoend had, maar hij had er totaal geen behoefte aan en hij staarde de hele reis naar buiten toe.

Koningin Esmeralda Fullbright

Jay vond het wel heel erg... Ze vond het lastig om dat te horen eigenlijk, zeker omdat ze zelf alleen maar blij was dat ze nog in leven was, Jay had het er moeilijk mee dat ze gewoon nog pijn had af en toe. De zoen ging erg lang door, maar ze stopte toch echt na en tijdje.
"Vind je het heel erg om te gaan slapen?" Vroeg ze hem voorzichtig, ze was namelijk best wel moe en het was de enige manier om echt rust te pakken.


Koningin Fay Lahero

Damion mocht ook in de koets stappen. Hij kwam tegenover haar te zitten en Stephen nam naast haar plaats. Ze beet zachtjes op haar lip terwijl ze hem zo zag. Het deed ongelooflijk veel pijn... dit wilde ze niet, ze wilde hem opvrolijken, maar hij leek niet eens vrolijk te worden van haar aanwezigheid, ze zag geen glinstering in zijn ogen, helemaal niets... Zachtjes pakte ze zijn hand vast om te laten zien dat ze er altijd voor hem was.

Koning Jay Fullbright

Ze stopte de zoen na een tijdje en ze vroeg of hij het erg vond om te gaan slapen. Daardoor haalde hij even langzaam adem en schudde hij zijn hoofd. 'Nee, je hebt de rust nodig, ik vind het niet erg, misschien een klein beetje jammer...' zei hij eerlijk tegen haar. Hij vond het echt jammer, maar hij wilde wel eerlijk zijn en hij wilde dat ze wist dat hij wel wilde wachten.

Koning Stephen Lahero

Opeens werd zijn hand vastgepakt, waardoor hij opschrok uit zijn gedachten. Hij keek even opzij naar Fay, maar daarna keek hij weer weg. Zodra ze aankwamen klom hij uit de koets. Normaal zou hij Fay helpen, want zo was hij nou eenmaal, maar nu was hij zo in gedachten dat hij er niet eens bij stil stond. Hij liep automatisch het kasteel binnen en hij ging door naar zijn werkkamer. Hij keek niemand aan, hij luisterde naar niemand, hij liep gewoon in één keer door.

Koningin Esmeralda Fullbright

Hij schudde zijn hoofd en vertelde dat ze rust nodig had, hij vond het niet erg, alleen een klein beetje jammer. "Dat begrijp ik, maar anders kan ik morgen helemaal niets en dat zou ik zonde vinden." Vertelde ze hem zachtjes en lichtelijk schuldig omdat ze het hem niet kon geven.


Koningin Fay Lahero

Stephen schrok zelfs toen ze zijn hand pakte, ze glimlachte hem lief en bemoedigend toe, maar hij keek alweer uit het raam. Eenmaal op het kasteel aangekomen, was hij de koets al uit voor ze ook maar iets kon zeggen. Ze slikte even en keek Damion aan. Ze beet zachtjes op haar onderlip, dit maakte haar echt weer vreselijk onzeker.


Chayenne Lahero

Ze had te horen gekregen dat haar vader en Fay weer terug waren gekeerd. Ze rende met haar zusje door de gangen heen en ze zag Stephen net zijn werkkamer ingaan. Ze stormden de kamer binnen en knuffelden hem meteen helemaal plat, ze hadden hem zo erg gemist, hij was ongelooflijk lang weggeweest, langer dan normaal. Faith huilde zelfs omdat ze hem weer zag, omdat ze nu pas weer wist hoe hij eruit zag... ze was de laatste tijd bang geweest dat ze vergat hoe haar vader eruit zag en lag er vaak nachten van wakker.

Koning Jay Fullbright

Ze begreep het, maar anders kon ze morgen helemaal niets en dat zou ze zonde vinden. 'Ik ook,' fluisterde hij. 'We wachten een paar dagen. Ik wil dat je lichaam echt de tijd krijgt deze keer,' fluisterde hij. Hij wist wel dat ze eigenlijk afgesproken hadden om om de dag te kijken, maar dat wilde hij nu niet, hij wilde dat ze echt rust had.

Damion Nario

Stephen vertrok en liet Fay zo achter. Hij pakte zachtjes haar handen vast. 'Ik weet dat je gek van mij wordt... ik zou je graag meer willen helpen, maar ik denk dat hij gewoon tijd nodig heeft,' fluisterde hij. Hij had dit ook nog nooit gezien en hij kende Stephen niet zo heel goed, maar natuurlijk had hij pijn, dat begreep Damion heel erg goed. Hij vond het alleen ontzettend akelig voor Fay. Ze verdiende dit niet.

Koning Stephen Lahero

Opeens schoot de deur open, hij schrok zich kapot en voor hij het wist werd hij vastgegrepen en geknuffeld. Hij ademde langzaam in, hij moest moeite doen om zichzelf rustig te houden, om niet in huilen uit te barsten, maar aan zijn gezicht was amper iets te zien. 'Ik heb jullie gemist,' zei hij zacht. Hij had ze ook echt gemist. Faith huilde en hij bleef ze een tijdje vasthouden, maar daarna liet hij zijn dochters los.

Koningin Fay Lahero

Damion pakte haar handen vast en zei dat hij wist dat ze gek van hem werd en hij zou haar graag willen helpen, maar hij dacht dat Stephen tijd nodig had.
"Ik bedoel het niet verkeerd... maar ik kan er nu gewoon niet zo heel erg goed tegen... Ik weet niet of hij wel tijd nodig heeft... zo was hij ook toen ik hem ontmoette... het is lastig..." Vertelde ze mompelend. Ze kneep even zachtjes in de handen van Damion.
"Ik ga even naar Nathan, je mag lekker wat voor jezelf gaan doen." Zei ze hem zachtjes. Daarna stapte ze langzaam de koets uit en ging ze naar de slaapkamer van Nathan en klopte ze daar aan.


Chayenne Lahero

"WIj jou ook!" Zei ze meteen toen haar vader aangaf dat hij hun gemist had. Faith kroop meteen op zijn schoot, dicht tegen hem aan, ze klemde zich helemaal aan hem vast en Chayenne streek zachtjes over haar rug heen en keek doordringend naar haar vader.
"Ze was bang dat ze je niet meer zou herkennen." Fluisterde ze heel zachtjes over Faith, aan haar stem was te horen dat het haar pijn deed dat haar kleine zusje hier zoveel verdriet om had gehad. Zelf had ze haar vader ook vreselijk gemist en stonden de tranen in de ogen van Chayenne.
"Ik heb gehoord wat er gebeurd is..." Fluisterde ze alleen maar tegen hem. "We wilden ook naar je toe..." Mompelde ze. Een traan gleed over haar wang.

Damion Nario

'Ik begrijp het wel. Als ik iets voor je kan doen dan moet jij het tegen mij zeggen,' zei hij zacht tegen haar. Hij liep met haar mee tot aan Nathan, hij bleef haar gewoon in de gaten houden. Zodra Nathan de deur open deed en Fay vastpakte draaide Damion zich om en liep hij weg. Bij Nathan was ze in goede handen en kon hij afstand houden.

Koning Stephen Lahero

'Dat zal nooit gebeuren, dat weet ik zeker,' zei hij zacht. Door wat Chayenne daarna zei slikte hij. 'Ik wil het er niet over hebben,' zei hij meteen. Ze hadden ook naar hem toe willen gaan, maar het was beter dat het niet zo was. 'Het maakt niet uit, ik ben nu weer terug,' zei hij zachtjes. Hij wilde zijn dochters geen verdriet doen, daarom bleef hij stil en zei hij gewoon niets meer.

Koningin Fay Lahero

Nathan pakte haar vast en nam haar mee naar binnen toe. Ze knuffelde hem eventjes en begroette daarna Elvira. "Heb je hem gezien? Hoe moet ik dit nu aanpakken..." Viel ze meteen wat radeloos met de deur in huis. Ze kon hier vreselijk slecht tegen en het deed haar echt heel erg veel pijn dat hij zo was.


Chayenne Lahero

Na een tijdje ging Faith weer weg, maar zij bleef. Ze ging op het bureau van haar vader zitten en keek hem doordringend aan.
"Papa... alsjeblieft... ik begrijp wel dat het pijn doet en dat het verschrikkelijk is. Maar je hebt Faith, Fay en mij ook nog... ik wil je niet weer zo verdrietig zien als toen met mama... dat deed me zoveel pijn... ik vond het zo naar..." Fluisterde ze nu heel serieus tegen hem. Hij wilde het er wel niet over hebben, maar dat wilde hij nooit, dat wist ze nu zo onderhand wel.

Koning Stephen Lahero

Faith vertrok en Chayenne bleef zitten. Hij wist wat er ging komen, hij bereidde zich er al op voor. 'Dat weet ik, jullie zijn vreselijk belangrijk. Laat dit alsjeblieft, Chayenne. Ik wil niet nog meer overstuur raken en dat gebeurt als wij het gaan bespreken, ik wil het echt niet, niet nu,' zei hij zacht. 'Ik weet dat het je pijn deed, maar ik kan er nu niets aan doen.' fluisterde hij. 'Het gebeurt echt niet nog eens, ik heb gewoon even rust nodig. Laat mij alsjeblieft even alleen,' zei hij zacht.

Nathan Gerono

'Nee... wat is er aan de hand?' vroeg hij zacht aan haar. Hij trok haar bij zich op de bank en hij glimlachte even naar Elvira. Misschien kon ze wel helpen, ze kende Stephen ondertussen ook wel een beetje. Hij wist dat het om Stephen ging, anders deed ze dit niet zomaar, hij kende haar goed genoeg om te weten dat er iets aan de hand was. Hij had wel meegekregen wat er gebeurd was, maar hij had Stephen niet gezien.

Chayenne Lahero

Ze waren vreselijk belangrijk voor hem, maar ze moest het laten, hij wilde niet nog meer overstuur raken, niet nu. Hij wist dat het haar pijn deed, maar hij kon er nu niets aan doen, het zou niet nog een keer gebeuren, hij had rust nodig. Ze moest hem alleen laten. Ze knikte hierdoor alleen eventjes terwijl de tranen over haar wangen gleden. Ze streek die van haar gezicht af en sprong van zijn bureau. Ze drukte zachtjes een kus op zijn wang.
"Ik hou heel erg veel van je, papa... ik bedoel het niet gemeen... ik wil je gewoon graag helpen." Fluisterde ze hem toe.


Koningin Fay Lahero

"Rysha en haar zoon zijn vermoord door een heks en Stephen is zo van slag dat hij niet meer tegen me praat, hij kijkt me haast niet eens meer aan... wat moet ik er nou mee? Hij wordt weer koud en afstandelijk, zoals toen ik hem leerde kennen." Vertelde ze wat wanhopig. Elvira luisterde ook naar het verhaal.
"Laat hem gewoon eventjes, Fay... hij heeft tijd nodig om het op een rijtje te zetten, echt waar." Voor haar vader het kasteel verliet met Carmen had ze veel met hem over Stephen gepraat.

Koning Stephen Lahero

Ze hield heel erg veel van hem en hij voelde haar lippen op zijn wang. 'Ik weet het, ik weet dat jij alleen maar wilt helpen, je bent vreselijk lief, ik heb gewoon even een tijdje alleen nodig, dat ligt niet aan jullie,' zei hij zacht tegen haar. Hij streek langs haar wang en daarna glimlachte hij heel zwak, maar het was eigenlijk niets. Hij vond het echt vreselijk, maar hij wilde gewoon alleen zijn, hij had het hard nodig.

Nathan Gerono

Ze vertelde het en Rysha gaf wat advies, hij knikte langzaam. 'Ik denk het ook, maar ik zou wel duidelijk maken dat jij er bent. Dat hij niet alleen is, dat hij dit niet alleen hoeft te doen, je moet wel tot hem door blijven dringen. Ik zou hem tijd geven die hij nodig heeft, maar laat hem niet nog meer afstand nemen,' zei hij zacht tegen haar.

Chayenne Lahero

Haar vader wist het, hij wist dat ze hem alleen wilde helpen en hij vond haar lief, hij had alleen echt tijd nodig, dat lag niet aan hun. Hij streek even langs haar wang en zij glimlachte weer naar hem. "Oké, dan kom ik morgen weer eventjes bij je kijken." Sprak ze met een kleine glimlach tegen hem. Daarna liep ze de werkkamer weer uit.


Koningin Fay Lahero

Ze zeiden allebei hetzelfde als Damion. Ze zuchtte zachtjes. "Iedereen zegt hetzelfde en toch vind ik dat ik de hele tijd bij hem moet zijn... misschien is dat wat ik fijn zou vinden... maar Stephen niet, soms vind ik dat zo moeilijk. Ik laat hem wel met rust en zal vanavond vragen of hij gewoon bij me wilt slapen, dan kan er ook niet heel erg veel meer afstand ontstaan..." Zei ze nu maar tegen de twee.

Koning Stephen Lahero

Ze zou morgen weer komen kijken en hij keek haar kort dankbaar aan, maar daarna ging hij aan het werk. Hij had afleiding nodig, hij had echt afleiding nodig. Hij wilde constant bezig zijn. Hij wilde niet denken aan wat er gebeurde, aan wat er gebeurd was, maar het voelde echt alsof zijn hart verscheurd was.

Nathan Gerono

'Hij is heel erg anders, dat moet jij niet vergeten... ik denk ook dat hij jou misschien niet zo veel wilt vertellen over zijn gevoel omdat hij bang is dat hij jou pijn doet met wat hij zegt. Waarschijnlijk vindt hij dat hij Rysha niet eens mag missen, dat hij hier niet om mag treuren...' vertelde hij haar nu.

Koningin Fay Lahero

"Maar dat mag hij wel... natuurlijk mag hij dat... ik weet dat hij van haar hield." Zei ze zachtjes tegen Nathan. "Hij is soms zo ongelooflijk hard voor zichzelf... dat is zo zonde, want niemand denkt er zo over als hij..." Gaf ze zacht aan. Ze haalde een hand door haar haren heen.
"Ik ben gewoon bang dat hij weer in dat oude gedrag terugvalt..." Mompelde ze.

Nathan Gerono

'Er zijn allemaal mensen die om hem geven en die hem willen helpen, wij allemaal. Elvira en ik zeker. Wij zullen doen wat wij kunnen om hem en om jou te helpen,' zei hij zacht. 'Zorg er voor dat hij bij de les blijft, dat hij niet te veel afdwaalt... ik weet dat jullie er wel uit zouden komen, maar wij moeten er wel rekening mee houden dat Lucius waarschijnlijk alleen maar gebruik kan maken van deze situatie. Stephen is kwetsbaar nu,' zei hij zacht tegen haar.

Elvira Solore

Ze pakte de hand van Nathan even vast, Fay was net weg, ze zou gaan slapen en nu waren ze weer even samen. "Ik ben blij dat wij niet zo'n ingewikkeld leven hebben zoals zij... ik zou er helemaal gek van worden." Gaf ze aan. Ze drukte zachtjes even een kus op zijn wang.


Koningin Esmeralda Fullbright

Wat ze had verwacht, gebeurde ook, ze werd met pijn wakker, het was nog heel erg vroeg, maar het deed echt pijn. Ze kromp wat ineen en klemde haar handen om haar buik heen en bleef zo stil mogelijk liggen verder. Ze wist dat de ochtend altijd het ergste was, daar kon ze het slechtste tegen ook, dat duurde altijd zo lang.

Nathan Gerono

'Hm, ze hebben wel altijd wat te doen,' zei hij grijnzend tegen haar. 'Maar je hebt gelijk, ik vind het ook lastig om te zien, ik zou graag meer willen doen, ik zou ze meer willen helpen, maar ik geloof niet dat het kan,' zei hij tegen haar. 'Stephen is wat dat betreft ook echt heel anders dan Fay, dat werkt vaak niet,' zei hij. Hij leek juist erg op Elvira. Ze waren wel anders, maar ze begrepen elkaar vaak heel erg goed.

Koning Jay Fullbright

Hij werd wakker toen de zon op kwam, hij voelde dat Esmeralda haar handen op haar buik had, dat betekende dat ze pijn had. Hij herkende het gedrag goed. Hij drukte zacht zijn lippen op haar wang. 'Is het heel erg?' vroeg hij mompelend aan haar, lichtelijk bezorgd.

Elvira Solore

"Ja, maar of ze het ook altijd zo leuk vinden?" Vroeg ze nu aan Nathan. Hij zei dat ze gelijk had, dat hij het ook lastig vond om te zien. "Nee, ik geloof ook niet dat je meer kan betekenen voor ze, je kunt er alleen voor Fay zijn als ze je nodig heeft." Gaf ze aan. "Gelukkig heb ik het met jou meer getroffen en begrijpen we elkaar." Zei ze nu en ze gaf hem een knipoog.


Koningin Esmeralda Fullbright

Ze voelde de lippen van Jay op haar wang en hij vroeg haar of het heel erg was. Ze knikte heel eventjes. Ja, het voelde op dit moment echt heel erg. Ze sloot haar ogen en bleef zo doodstil liggen. Ze wilde heel stil blijven, dan had ze de minste last.


Koningin Fay Lahero

Het was weer ochtend en ze kwam al heel erg gauw uit bed. Ze trok een mooie jurk aan en glimlachte eventjes. Ze zorgde ervoor dat ze er uitstekend uit zag, mooi en aantrekkelijk. Gewoon voor het geval dat Stephen ineens weer interesse in haar had ,dan moest ze er natuurlijk wel goed uitzien.

Nathan Gerono

'Dat denk ik niet,' zei hij zacht. Door wat ze daarna zei glimlachte hij. 'Gelukkig wel. Ik ben ook heel erg blij met jou,' zei hij eerlijk. Hij had een enorm goede band met Elvira en ze begrepen elkaar echt heel goed. Daar was hij heel blij mee. Hij streek langs haar wang en hij zoende haar zacht. Het ging steeds beter. 'Even in bad en dan slapen?' stelde hij haar nu voor.

Koning Jay Fullbright

Ze knikte alleen maar, hij kon goed aan haar zien dat ze vreselijk veel pijn had. Dit vond hij zo moeilijk, hij wilde haar helpen, maar dit ging waarschijnlijk niet meer weg en hij kon niets doen. Alleen maar wat afstand houden, zodat hij het niet nog erger maakte. Dat vond hij wel moeilijk, maar hij deed ontzettend zijn best en hij hield het wel vol, hij had het tot nu toe perfect vol gehouden. Dat gaf hem vertrouwen. 'Kan ik iets voor je doen?' vroeg hij zachtjes.

Koning Stephen Lahero

Hij zat nog steeds in zijn werkkamer, hij wilde graag werken, hij wilde bezig blijven, zodat hij niet hoefde na te denken. Dat deed hij dus ook niet, hij wist dat hij zo niets verwerkte, maar dit was gewoon zijn manier om met dingen om te gaan. Hij voelde zich nog steeds gebroken en verloren, maar hij was bang dat het niet zo snel zou veranderen.

Koningin Esmeralda Fullbright

Jay vroeg haar zachtjes of hij wat kon doen. "Kun je een warme kruik halen? En wat thee?" Vroeg ze hem nu. Ze keek hem heel eventjes aan en slikte even wat. Daarna legde ze haar hoofd tegen zijn schouder aan. Ze was gek op Jay, echt waar, maar nu had ze zoveel pijn dat ze niet echt wat voor hem kon betekenen.


Koningin Fay Lahero

Ze haalde een ontbijtje en liep naar de werkkamer toe. Ze klopte zachtjes op de deur en liep daarna naar binnen toe. "Goedemorgen Stephen, ik heb een ontbijtje voor je gemaakt, wil je samen met mij ontbijten of liever alleen?" Vroeg ze hem zachtjes en ze zette het eten op de tafel neer voor hem. Daarna gaf ze hem een klein kusje op zijn wang.

Koning Jay Fullbright

'Ja, natuurlijk kan ik dat, graag,' zei hij zacht. Hij kwam overeind en hij drukte heel kort zijn lippen op die van haar, daarna liep hij weg. Hij haalde precies wat ze wilde en hij kwam weer terug. Hij zette de thee op het nachtkastje neer en daarna legde hij heel voorzichtig de kruik bij haar neer. Hij deed alles rustig en vol liefde, hij vond het vreselijk, maar hij was blij dat hij iets kon doen, dat was hij altijd.

Koning Stephen Lahero

Er werd op de deur geklopt en Fay kwam binnen. Ze had ontbijt gemaakt en ze wilde weten of hij samen wilde ontbijten of liever alleen. Het eten werd neergezet en hij voelde haar warme lippen op zijn ijskoude wang. 'Samen,' mompelde hij. Hij ging haar niet wegsturen, dan at hij liever samen. Hij wist dat hij zich ook weer niet te veel af moest zonderen, maar hij vond het gewoon vreselijk moeilijk.

Koningin Esmeralda Fullbright

Jay pakte wat ze nodig had en de warme kruik werd voorzichtig bij haar neergelegd. Ze pakte hem aan en legde die op haar buik, het was een fijn gevoel, het voelde warm en ontspannend. Ze sloot haar ogen even en legde haar hoofd weer tegen Jay aan.
"Hmm, dankjewel, ik hou van je..." Fluisterde ze zachtjes tegen hem. Zo hield ze het wel weer eventjes vol.


Koningin Fay Lahero

Hij mompelde dat hij samen wilde eten en daardoor glimlachte ze breed, dat vond ze prettig. Ze pakte zijn hand zachtjes vast en nam hem mee naar de tafel waar ze allemaal dingen had neergelegd die Stephen lekker vond.
"Heb je wel geslapen vannacht?" Vroeg ze hem nu zachtjes. Ze ging zitten en pakte alvast wat te eten.