Medieval Times

Koning Reth Kingston

Leroy vertelde dat Lolita de sterkste vrouw was die hij kende en dat als iemand het kon dragen, dat zij het was. Daardoor knikte Reth even. “Heel fijn om te horen. Voor ik hierheen ging was ik nogal boos, ik haat heksen en de dingen die ze kunnen. Ze horen niet thuis in deze wereld. Maar ik denk dat ik het niet heel erg vind dat Lolita een heks is. Volgens mij komt het wel goed.” Zei hij nu eerlijk tegen Leroy. “Je hebt echt een prachtige vrouw en ze is erg intelligent, ik begrijp heel erg goed dat ze jou zo erg heeft geholpen.” Zei hij waarderend over Lolita. Er werd zachtjes op de deur geklopt en Lolita kwam binnen. “Sorry, ik wilde niet storen.” Zei ze meteen vluchtig. Reth gebaarde dat het niet erg was in zijn ogen, hij was in feite al klaar met zijn gesprek. Lolita drukte haar lippen op die van Leroy, heel even vluchtig en hield daarna een boeketje in de lucht. “Ik wilde je werkkamer een beetje opvrolijken.” Zei ze met een glimlach. Ze deed de gordijnen wat verder open en zette daarna de bloemen in een mooie kristallen vaas die ze op Leroy’s bureau plantte. Ze glimlachte liefdevol naar hem. Het was echt weg, het gevoel dat ze bang voor hem moest zijn, was haast helemaal verdwenen.


Chayenne Lahero

Jay vond het een goed idee. Hij pakte haar hand vast en nam haar mee. Ze rende haast naast hem mee ze was opgetogen en wilde maar al te graag van die koning af zijn. Ze moest toegeven dat ze het spannend vond, maar naar haar idee was het een gezonde spanning. Volgens Jay moesten ze voorzichtig doen en ze knikte. “Ja, natuurlijk.” Zei ze meteen tegen hem. Jay vroeg wat ze zouden doen als ze de man vermoord hadden, daardoor moest Chayenne even nadenken. “We kunnen hem niet op het pad laten liggen natuurlijk. We slepen hem wel het bos in en leggen hem tussen de bosjes. Dan valt het niet zo op.” Zei ze tegen Jay.

Koning Leroy Fullbright

Hij was blij om te horen dat Reth er zo mee omging. Het had heel anders kunnen lopen, dat realiseerde hij zich heel goed. ‘Ik begrijp best dat je boos was. Dat zou ik in jouw geval ook zijn. Maar je hebt gelijk, je hoeft je nergens druk over te maken,’ zei hij tegen hem, met een strakke blik in zijn ogen. Hij was gewoon zelf te onrustig om echt vriendelijk te kunnen doen. Reth ging door over Lolita, dat hij een prachtige vrouw had en dat ze erg intelligent was. Hij begreep wel dat ze hem zo goed geholpen had. Daardoor glimlachte hij toch lichtjes. ‘Ik was dood geweest zonder haar.’ Zei hij zacht. Reth wist waarschijnlijk toch al heel erg veel over hem, dit wist hij misschien zelfs al en anders kreeg hij nu de bevestiging. Hij vond het niet heel leuk dat Reth zo positief was over Lolita, want dat maakte hem al jaloers, maar het was beter dan dat hij haar dood zou willen hebben. Hij hoorde geklop op de deur, meteen daarna kwam Lolita binnen. Hij glimlachte naar haar, ze kwam naar hem toe en hij voelde haar warme lippen op die van hem. Het was heel vluchtig, maar het deed daardoor niet minder met hem. Hij trilde een klein beetje van verlangen, maar al snel had hij het weer aardig onder controle. Ze hield een boeketje omhoog en ze zei dat ze zijn werkkamer op wilde vrolijken. ‘Dat was ook wel nodig…’ zei hij glimlachend tegen haar. Zijn werkkamer was eigenlijk heel saai en donker. Lolita liep naar zijn bureau, hij bleef naar haar kijken, hij kon bijna niet anders.

Jay Fullbright

‘Nee, we kunnen hem zeker niet laten liggen…’ zei hij zacht. ‘Maar Chayenne, stel dat het ons niet lukt…’ voegde hij er langzaam aan toe. Hij aarzelde toch wel. Hij wilde Chayenne wel helpen, maar iets in hem zei dat dit gewoon niet zo verstandig was. Het voelde gewoon niet goed. Zijn vader zou vast teleurgesteld zijn, of Lolita… Hij slikte even, dat wilde hij niet. Ze moesten juist trots op hem zijn. ‘Straks gaat hij naar mijn vader, of neemt hij ons mee, of doet hij ons iets aan… of begint hij een oorlog, omdat hij boos is…’ noemde hij zacht op. Dat waren dingen die hij allemaal niet wilde.

Koning Reth Kingston

Hij keek naar de twee, het was heel mooi om te zien, dit wilde hij heel graag ook met Floréna, maar dan zou hij eerst Carmen aan de kant moeten zetten. Dan kon het niet zo doorgaan. Hij haalde diep adem en met een glimlach stond hij op. “Ik nodig jullie uit om morgenavond op White Castle te komen eten. Jullie mogen de kinderen meenemen, maar we zouden ook met z’n vieren kunnen eten. Ik wil toch graag een band scheppen en die ook onderhouden. Als dat jullie ook aanstaat.” Sprak hij glimlachend tegen Leroy. Hij keek heel even naar Lolita. Ze leek er even over na te denken maar daarna glimlachte ze. “Lijkt me leuk, wat vind jij?” Vroeg ze Leroy met een glimlach rond haar lippen.



Chayenne Lahero

Jay twijfelde en krabbelde wat terug. Ze zuchtte zacht. “Dan doe ik het wel alleen. Wat kan mij het schelen dat ik daarna straf krijg. Hij moet gewoon dood. En als het niet lukt, dan moet hij flink gewond raken” Sprak ze fel tegen Jay. Na de poort, boven het pad, hing een laaghangende tak. Chayenne klom die boom in en ging voorzichtig op de tak zitten. “Kijk, vanaf hier moet het makkelijk lukken.” Zei ze nu tegen Jay. Ze maakte een zwaaigebaar met haar zwaard op de hoogte waarop Reth zou zijn met zijn hoofd als hij eronderdoor reed met zijn paard. “Het is niet moeilijk.” Zei ze nu.

Koning Leroy Fullbright

Reth stond op, hij nodigde hun uit om bij hem te komen eten, morgenavond. Hij wende zijn blik van Lolita af om naar de man te kijken, hij kwam zelf ook overeind. Lolita zei dat het haar leuk leek, daarna keek ze naar hem, hij glimlachte en hij keek weer naar Reth. ‘Ja, dat lijkt mij ook leuk. Ik zal met de kinderen overleggen, maar je ziet ons morgenavond,’ zei hij tegen Reth. Als hij hem beter gekend zou hebben, zou hij hem een vriendschappelijk klopje op zijn schouder gegeven hebben , maar hij ontweek het lichamelijke contact liever. Hij hield er echt niet van en het zou nog wel even duren voor het minder erg zou worden. Hij waardeerde het aanbod van Reth, het liet zien dat hij echt bereid was om hier iets van te maken. De blik van Leroy ging weer naar Lolita, ze was echt prachtig, ze leek weer wat meer te stralen, het maakte haar nog aantrekkelijker.

Jay Fullbright

‘Maar Chayenne…’ zei hij, zijn stem klonk wat onrustig. Hij wist echt niet wat hij moest doen, dit soort dingen zorgden ervoor dat hij weer in de war raakte, nog erger. Hij wist echt niet wat hij moest nu. Ze kon hem toch niet in haar eentje afmaken? Hij realiseerde zich steeds meer dat hij zich niet moest laten opfokken door haar, dat dit niet kon. Maar hij wilde haar niet laten stikken. Hij vond haar veel te leuk en hij begreep heel erg goed waarom ze zo verdrietig was. ‘Wat als hij boos wordt en mijn vader iets aandoet?’ vroeg hij zacht. ‘Dan ben ik ook helemaal alleen…’ voegde hij er nog zachter aan toe. Hij wist het echt niet, maar hij kon hier ook niet blijven staan. ‘Ik loop langzaam terug naar het kasteel, hij zal zo wel komen. Je moet maar schreeuwen als je mijn hulp nodig hebt, want dan kom ik je meteen helpen…’ zei hij zacht.

Koning Reth Kingston

Hij knikte nog even. “Dan is het geregeld.” Zei hij nu met een glimlach tegen Lolita en Leroy. “Tot morgen.” Hij liep nu de kamer weer uit en ging langzaam weer terug naar zijn paard. Hij was weer bijzonder goed gehumeurd. Hij voelde zich echt heel erg goed en dat was een heel positief teken. Zijn mooie witte paard werd weer gezadeld en niet veel later reed hij in de richting van de poort.



Chayenne Lahero

Jay wilde niet. “Dan help je me niet, Jay, het maakt mij niet uit. Er is niemand die mij wat kan maken maar jou wel. Ik wil niet dat jij zonder vader komt. Ga maar terug. Ik red het wel alleen, het lukt wel.” Zei ze nu zachtjes tegen hem vanuit de boom. Hij zei dat hij langzaam terug ging. “Opschieten.” Zei ze nu. “Hij komt eraan.” Ze had Reth al in het vizier en keek gespannen naar de man. Hij zou haar niet kunnen zien, ze was verdekt opgesteld tussen de bladeren.

Koning Leroy Fullbright

Reth verdween weer, Leroy kwam langzaam overeind. ‘Hij heeft je toch niet aangeraakt hé?’ vroeg hij achterdochtig. Een simpel gebaar was in de ogen van Leroy al te veel. ‘Hij was wel heel positief over je. Beter dan dat hij je dood wilt hebben, maar toch vind ik het niet leuk…’ zei hij tegen haar, als reden voor zijn achterdochtigheid. Hij pakte haar voorzichtig vast en hij trok haar iets tegen zijn lichaam aan. Hij bleef heel erg voorzichtig met haar doen, ook al ging het nu wat beter. Hij wilde niet dat ze opeens weer bang werd voor alles. ‘Ik hou van je, je bent echt geweldig…’ zei hij zacht, met een doordringende en lieve blik in zijn ogen. Hij was wel benieuwd naar morgenavond. Hij vond het eigenlijk helemaal niet zo leuk om ergens anders te gaan eten, hij vond eten eigenlijk al niet leuk, maar dit was iets wat alleen maar positief kon zijn voor de toekomst, daarom was hij er wat minder negatief over.

Jay Fullbright

Hij luisterde naar Chayenne en hij zuchtte even, hij wilde haar helemaal niet alleen achter laten, maar nu had hij geen keuze. Hij wilde dit eigenlijk helemaal niet, maar toch ook wel. Hij wist het niet, hij was weer vreselijk in de war. Chayenne zei dat hij snel weg moest, dus deed hij dat ook, hij liep heel snel richting het kasteel. Hij hoopte maar dat ze dit niet ging verpesten, of dat ze zich toch bedacht. Dit kon gewoon niet goed gaan, hij had er geen goed gevoel bij en hij voelde zich hier eigenlijk weer vreselijk door. Hij liet Chayenne stikken, terwijl hij haar beloofd had altijd te helpen.

Lolita Samira

Heel achterdochtig vroeg Leroy aan haar of Reth haar had aangeraakt. Ze grijnsde. “We hebben alleen elkaars hand geschud.” Zei ze tegen Leroy. Ze liep naar hem toe en voelde hoe hij haar beetpakte. Reth was positief over haar. “Misschien was hij wel onder de indruk van hoe mooi ik ben.” Lachte ze hem plagend toe. Ze sloeg haar armen om zijn nek heen en luisterde naar zijn lieve woorden. “Ik hou ook van jou, jij bent nog veel geweldiger.” Fluisterde ze tegen hem. Ze drukte haar lippen zachtjes op die van hem.


Chayenne Lahero

Jay ging weg en Reth naderde rustig met zijn paard. Gespannen bleef het meisje in de boom zitten. Haar handen zweetten en ze had moeite met het zwaard goed beet te houden. Wanneer hij dichtbij kwam, schoot ze de boom uit en wilde ze zijn kop eraf hakken, ze raakte alleen zijn borst. Reth keek haar vol verbijstering aan en trok haar met een hand ruw naar beneden. Haar zwaard kletterde op de grond. Zijn greep verslapte wanneer hij zag dat het Chayenne was. Hij kreunde zacht en hield zijn borst beet. Hij bloedde hevig. “Je stelt me diep teleur.” Klonk zijn zachte en donkere stem. “Ga Leroy vertellen wat je gedaan hebt en blijf een tijdje daar. Ik wil je niet meer zien. Uit mijn ogen!” Zei hij grommend tegen het meisje. Hij zette haar op de grond neer en zijn paard galoppeerde weg. Hij had moeite om te blijven zitten en wonder boven wonder kwam hij aan op White Castle. Meteen werd hij door zijn eigen mannen geholpen. “Ik wil Floréna zien.” Was het enige wat hij nog zei.


Chayenne Lahero

Vol verbijstering werd ze achter gelaten, dit was absoluut niet wat ze verwacht had. Absoluut niet. Ze had verwacht dat hij haar zou vermoorden en stiekem zou ze dat niet eens zo heel erg vinden. Nee, hij had alleen maar gezegd dat ze hem teleurstelde. Ze mocht niet meer terug naar White Castle en eigenlijk begon ze nu wel terug te verlangen naar Carmen. Ze moest het aan Leroy vertellen, maar dat kon ze niet. Wat teleurgesteld en verward liep ze terug naar het kasteel.

Koning Leroy Fullbright

Ze zei dat ze alleen elkaars hand geschud hadden. Dat vond hij niet erg, dat kon nog net. Toen ze zei dat hij misschien ook wel onder de indruk was van hoe mooi ze was, werd zijn blik heel hard. ‘Dat moet je niet zeggen, Lolita. Je weet dat ik er niet tegen kan…’ gromde hij. Hij meende het, dit was hartstikke gevaarlijk, dit waren geen opmerkingen waar hij grapjes over kon maken. Reth hoefde maar één keer verkeerd naar haar te kijken en hij zou de man wat aandoen, dat moesten ze niet hebben, dus moest Lolita het nog niet erger maken. Hij voelde de armen van Lolita om zijn lichaam heen, daarna werd hij zacht door haar gezoend. Hij ging er meteen in mee, hij trok haar dichter tegen zich aan en hij kreunde zacht. Zijn handen gleden gretig over haar rug heen, hij kon het niet meer inhouden.

Jay Fullbright

Hij bleef bij de poort staan, wachten tot hij Chayenne zag. Hij was vreselijk bang dat ze dood was. Hij wist niet of hij dat wel kon hebben. Hij zou echt heel erg verdrietig zijn, want hij had haar dan laten stikken. Dan was het ook zijn schuld. Toen hij haar zag lopen, ging hij meteen naar haar toe. Hij greep haar vast en hij keek haar heel doordringend aan. ‘Heeft hij je iets gedaan? Is het gelukt?’ vroeg hij meteen, hij keek haar aan, ze zag er net zo verward uit als hij zich voelde. Hij werd er echt helemaal gek van.

Lolita Samira

“Ik plaag je ook alleen maar.” Fluisterde ze tegen hem terug met een mierzoete stem. Ze streek langs zijn gezicht heen. “Waar ben je bang voor? Ik wil toch alleen maar jou…” Ging ze met een zachte stem verder. Ze bleef dicht tegen hem aanstaan en voelde hoe zijn handen over haar rug gleden. Ze hoorde hem kreunen en grinnikte daardoor een beetje. Ze zoende hem nogmaals, ze vond het nu weer zo ontzettend fijn om bij hem te zijn, om echt dichtbij hem te zijn.



Chayenne Lahero

Ze werd gegrepen door Jay en ze legde haar hoofd tegen zijn borst aan. “Nee. Verdorie.” Gromde ze nu. “Hij heeft een flinke snee op zijn borst zitten. Hij was teleurgesteld in me en ik mag voorlopig niet meer terug naar White Castle. Ik moet het ook tegen je vader vertellen wat ik heb gedaan, maar dat ga ik mooi niet doen.” Snoof ze nu luid.

Koning Leroy Fullbright

Ze zei dat ze hem alleen maar plaagde, waardoor hij nog eens gromde. Ze vroeg waar hij bang voor was, ze zei dat ze alleen maar hem wilde. Dat liet hem nog veel meer naar haar verlangen. ‘Ik ben bang dat hij iets bij je gaat proberen…’ siste hij. Hij kon zich hier echt door laten opfokken. ‘Ik wil het gewoon niet, Lolita. Ik wil niet dat hij je mooi vindt, dat hij je op die manier bekijkt. Ik wil ook niet dat je alleen met hem bent. Met geen enkele man, dus ook niet met hem…’ zei hij, op bevelende toon. Hij kon hier echt niet tegen en dat zou waarschijnlijk nooit veranderen. ‘Wat nou als wij een keer hele erge ruzie hebben en op dat moment ziet hij een kans en doet hij super lief tegen je? Wil je dan ook alleen nog maar mij? Het is niet dat ik je niet vertrouw, ik vertrouw hém daarin niet. Geen enkele man. Echt niet…’ zei hij, zijn stem klonk doordringend. Doordat hij kreunde grinnikte Lolita, hij zuchtte zacht. ‘Is dit zo grappig?’ vroeg hij aan haar, zijn stem klonk laag, maar dat kwam alleen maar van het verlangen. Ze zoende hem weer, meteen ging hij er in mee en drukte hij zijn lichaam nog meer tegen haar aan.

Jay Fullbright

Ze ging meteen tegen hem aan staan, met haar hoofd tegen zijn borst. Hij streelde voorzichtig met zijn handen door haar haren heen. Hij vond dit veel te fijn. Het was niet gelukt, ze mocht niet terug, Reth was gewond en teleurgesteld in haar. ‘Je moet het wel tegen hem zeggen hoor… hij hoort het toch wel en dan wordt hij heel erg boos…’ zei hij zacht. ‘Ik ga met je mee en ik zeg wel dat het ook mijn schuld is…’ zei hij daarna. Hij vond ook dat dit zijn schuld was, hij had haar niet tegengehouden, ondanks dat hij verwacht had dat het zou mislukken.

Floréna Lahero
Ontspannen zat ze in de tuin een boek te lezen. Het was wat fris maar de zon zorgde er voor dat het goed te doen was. De  bladeren begonnen van de bomen af te vallen. Sinds ze hier was begon ze steeds meer te lezen. Het deed haar ontzettend goed om hier te zijn merkte ze de laatste dagen. De spanning tussen haar en haar oude koning was weg. Toen er haastig twee wachters twee aankwamen rennen keek ze op. Met een klap klapte ze het boek dicht om aan te geven dat ze hun onderbreking niet zo op prijs stelde. Toen ze zeiden dat Reth gewond was vertrok haar gezicht. "Waar is hij?" Vroeg ze zacht maar op een dwingende toon. Al snel werd ze meegenomen en toen ze Reth aantrof verstijfde ze even. Dit deed haar veelste veel aan iets denken. Iets waar ze niks meer van af wilde weten. Twee vragen gingen door haar hoofd heen. Wie het had gedaan en waarom. Ze liep langzaam  naar hem toe.

Koning Reth Kingston

Ze hadden hem helemaal verzorgd en in bed neer gelegd. Toch was de man veel te eigenwijs en was hij in een stoel gaan zitten, wachten tot Floréna kwam. “Hoi.” Zei hij tegen haar wanneer hij haar zag. Ze leek elke keer nog mooier te worden. Het was alleen jammer dat ze nu zo bezorgd keek. Het maakte haar gezicht minder mooi. “Wees maar niet bang. Ik overleef het wel.” Het zwaard van Chayenne was wel ver in zijn borst gegleden, maar had geen vitale delen geraakt. Hij pakte heel voorzichtig haar hand beet. “Chayenne is gek geworden.” Zei hij nu, hij was er nog steeds verbaasd over, hij had het nooit verwacht. Echt nooit.



Chayenne Lahero

Ze moest het wel zeggen volgens Jay, anders hoorde hij het toch wel en werd hij ontzettend boos. Ze zuchtte nu diep even. “Oké..” Mompelde ze tegen Jay. Jay wilde met haar mee gaan en zeggen dat het ook zijn schuld was. Ze schudde haar hoofd. “Nee, dat ga je niet doen, de band tussen jou en jouw vader is al zo slecht. Dat heb je me zelf vertelt. Het was mijn idee en mijn initiatief. Jij wilde me alleen helpen.” Zei ze nu tegen hem en ze keek hem in zijn ogen aan. “Het was niet jouw schuld.”

Jay Fullbright

Hij was blij dat ze instemde, het was belangrijk dat ze er wel eerlijk over was. ‘Maar ik wil je niet alleen de schuld geven. Ik heb net zo goed gezegd dat hij dood moest en ik heb jou niet tegengehouden…’ zei hij zacht. Hij pakte haar hand vast en hij liep met haar door de gangen, tot hij bij de deur van zijn vader stond. Hij drukte zijn lippen kort op het voorhoofd van Chayenne. ‘Ik ben bij je, ik wil je echt wel helpen…’ zei hij zacht. Hij pakte haar hand weer vast, hij voelde zich hier duidelijk rot over. Hij had haar zo graag willen helpen, nu werd iedereen boos op haar terwijl hij haar had kunnen stoppen. Hij klopte een keer op de deur van de werkkamer, daarna trok hij de deur open en stapte hij met Chayenne naar binnen.

Floréna Lahero

Ze knielde voorzichtig bij hem neer. "Maak je maar geen zorgen? Hoe durf je dat nu weer te zeggen. Er komt een wachter bij me: De koning is gewond. En dan moet ik hier lachend binnen komen." Mompelde ze tegen hem. Ze voelde hoe hij haar hand beet pakte en met een glimlachje keek ze hem aan. "Als het maar goed met je komt,' Zei ze nu. Voordat ze zelf kon vragen waarom dit was gebeurd gaf hij al aan dat Chayenne dit had gedaan. Een week geleden was ze hier toe zelf ook nog in staat geweest. "Waar is nu?" Vroeg ze enkel maar.

Koning Reth Kingston

Hij glimlachte door haar felle woorden. Hij bracht haar hand naar zijn mond en drukte daar zijn lippen op. “Het is lief dat je je zorgen maakt.” Zei hij nu verzoenend tegen haar. Ze wilde dat het goed kwam met hem en hij knikte. “Het valt wel mee.” Mompelde hij. “Chayenne is op Black Castle, ik zei dat ze voorlopig niet meer terug mocht komen en dat ze eerst maar eens Leroy de waarheid moest vertellen. Ik ga haar zelf niet nog meer straffen. Ze was echt van plan om me te gaan vermoorden, ik zag het in haar ogen. Dat had ik nooit echt verwacht.” Zei hij tegen Floréna. Hij streek over haar vingers heen en slikte even.


Chayenne Lahero

“Je hebt niets gedaan Jay. Het was niet jouw idee.” Zei ze zachtjes tegen hem. Hij nam haar mee naar Leroy. Voor de deur voelde ze zijn lippen op haar voorhoofd en ze glimlachte een beetje. Hij was bij haar en hij wilde haar echt helpen. Ze haalde diep adem en knikte even. Samen met Jay liep ze naar binnen toe. Lolita liet Leroy gauw even los en keek naar de twee kinderen. Jay hield de hand van Chayenne vast. Kwamen ze hier om te zeggen dat Esmeralda er niet meer toe deed en dat hij nu met Chayenne verder wilde? Ze beet op haar lip en kreeg nu al in gedachten te zien hoe overstuur haar dochter dan zou zijn…

Jay Fullbright

Eenmaal binnen, zag hij hoe Lolita zijn vader los liet, hij reageerde pas later en hij leek niet zo blij te zijn dat ze zomaar binnen kwamen vallen. Hij zei niets, maar het was wel aan zijn blik te zien, Jay kon dat meestal aardig inschatten. Zijn blik ging naar Lolita, hij zag haar gewoon op die bepaalde manier naar hun kijken, waardoor hij zich vreselijk ongemakkelijk voelde. Ze dacht dat hij iets met haar had, hij kon het gewoon zien. Toch bleef hij de hand van Chayenne stevig vasthouden en keek hij weer naar zijn vader, die duidelijk ongeduldig werd omdat niemand iets zei. ‘Chayenne heeft iets gedaan, dat moet ze vertellen…Maar het is ook een beetje mijn schuld…’ zei hij zacht. Hij kon wel alles gaan vertellen, maar hij vond dat Chayenne dat toch echt zelf moest doen.

Floréna Lahero

ZIjn lippen op die van haar deed haar nu wel doen verlangen naar meer. "Je bent er ook één," Zei ze tegen hem. Daarna luisterde ze naar wat hij had te vertellen en het zorgde ervoor dat ze er zelf ook van schrok. "Ik had het ook niet van haar verwacht. Ze leek me juist zo vol van goedheid, maar kennelijk heb ik me toch aardig vergist. Het is niet goed te praten wat ze heeft gedaan, maar waarschijnlijk komt het toch doordat ze haar ouders zo mist." Sprak ze tegen hem. Ze pakte er nog een stoel bij en ze ging naast Reth zitten. Haar vingers streelde op een speelse manier over zijn hand heen. "Waar kwam je eigenlijk vandaan? Was je bij Leroy geweest?" Vroeg ze hem nu. "Als je ergens mee kan helpen moet je het zeggen, maar ik heb hier helemaal geen verstand van..." Mompelde ze toch wat beschaamd.

Chayenne Lahero

Jay begon te vertellen. “Nee.” Zei ze meteen. “Het is helemaal mijn schuld. Jay wilde in het begin meedoen, maar later wilde hij het niet. Ik wilde Reth vermoorden.” Zei ze nu. De laatste zin klonk ongelooflijk zacht en breekbaar en ze keek naar de grond. Ze sloot haar ogen even. “Hij heeft nu een flinke wond in zijn borst. Ik mag voorlopig niet meer terugkomen en ik moest het aan u vertellen.” Ze keek heel even in de ogen van Leroy. “Het is een hele slechte man. Hij moet weg hier. Ik hoor nu koningin te zijn.” Gaf ze toch wat feller aan.


Koning Reth Kingston

Floréna had het ook helemaal niet verwacht, ze had zich in het meisje vergist en ze dag dat het vast kwam omdat het kind haar ouders mistte. “Het is geen reden om mij van kant te willen maken. Ik heb verdomme me best voor dat kind gedaan.” Gromde hij nu chagrijnig. Hij voelde haar vingers over zijn hand glijden en dat maakte hem rustiger. Ze vroeg hem waar hij vandaan kwam. “Ja, ik heb ze uitgenodigd om morgenavond hier te komen eten. Dan kunnen ze kennismaken met een hele mooie vrouw.” Fluisterde hij dit keer heel zachtjes tegen haar en hij keek haar diep in haar ogen aan. “Schaam je toch niet voor je onwetendheid, ik zei toch dat ik het je ging leren?” Hij glimlachte weer naar haar.

Koning Leroy Fullbright

Zijn blik ging naar Jay, daarna keek hij weer naar Chayenne. Hij begreep niet wat die twee hier moesten en wat het ook was, hij zat er nu niet op te wachten. Hij wilde alleen met Lolita zijn, hij had er een hekel aan als er dan iemand binnen kwam vallen. Hij ademde diep in, Jay vertelde eerst iets, maar daarna nam Chayenne het van hem over. Haar woorden leken wat langzaam tot hem door te dringen, waarschijnlijk omdat hij dit helemaal niet verwacht had. Eerst wist hij ook niet wat hij moest zeggen, daarna vloekte hij zacht. Bij de felle woorden van Chayenne, werd zijn blik ontzettend hard en stapte hij op haar af. Hij greep haar vast, al bedacht hij zich wel dat hij al zijn frustraties niet op haar af mocht reageren. ‘Jij bepaalt niet wie er sterft en wie er blijft leven. Dat is niet aan jou besteed. Je hoort ook helemaal geen koningin te zijn, je bent veel te jong. Zelfs als ik Reth af zou maken, zou ik er voor zorgen dat ik zelf het hele rijk kan besturen, tot jij er klaar voor bent. Als je zo roekeloos bent dat je dit soort beslissingen neemt, ben je er dus niet klaar voor,’ gromde hij. Hij liet haar wel weer los, hij zag dat Jay hem nogal woest aankeek en hij had niet zo veel zin in nog een vechtpartij.

Floréna Lahero

"Je hebt gelijk, ze had dit nooit mogen doen. Er moet ook een oplossing komen. Chayenne moet hier uit ze te komen. Ze goed als dat nu nog kan. Denk je dat ze goed af is bij Leroy? Kan hij het aan?" Vroeg ze hem nu. Ze stond op een teder drukte ze opnieuw haar lippen op die van hem. "Ik ben benieuwd. Ik heb veel gehoord over Lolita." Zei ze tegen hem. "Weet je wat het Reth? Je bent misschien wel de enigste die er voor zorgt me dat ik me echt nog ergens voor schaam. En misschien wel omdat ik weet dat je me de ruimte geeft. Je zult het me niet kwalijk nemen, je wilt het me zelfs leren." Zei ze goudeerlijk tegen hem. "Ik hou van de manier hoe je naar het leven kijkt. Ik bewonder het." Voegde ze er aan toe. "Maar je moet rusten, des te eerder je weer bent hersteld." Zei ze nu.

Koning Reth Kingston

Floréna vroeg hem of Leroy het aan kon, of Chayenne daar op haar plek was. Reth knikte. “Leroy zal hopelijk streng voor haar zijn, maar dat is goed. Dan gaat ze de vrijheid hier missen. Dan zal ze mij na een tijdje wel accepteren.” Gaf hij aan. Hij voelde haar lippen op de zijne en hij zuchtte even vol verlangen. Ze was benieuwd, ze had veel gehoord over Lolita. Hij glimlachte. “Het is een slimme en mooie vrouw.” Sprak hij. “Niet zoals ik verwacht had… ik heb gehoord dat ze vroeger hoer was.” Sprak Reth nu wat bedenkelijk. Hij luisterde naar Floréna en hij glimlachte. “Natuurlijk neem ik het je niet kwalijk. Het komt goed met je, zodra ik tijd heb, zal ik je dingen leren.” Sprak hij met een glimlach. Ze hield van zijn manier, hoe hij naar de wereld keek en dat maakte hem trots. Maar voor nu moest hij rusten. “Help me dan weer even het bed in.” Zei hij zacht tegen haar. Hij vond het moeilijk om aan te geven dat hij hulp nodig had, maar hij wilde haar niet onterecht ongerust maken, dat was nergens voor nodig.



Chayenne Lahero

Ze hoorde Leroy vloeken en hij greep haar vast. Zonder angst keek ze hem in zijn ogen aan. Ze was niet bang om dood te gaan. “Het is ook niet aan hem om te beslissen wie er sterft, waarom heeft hij dan mijn ouders vermoord?” Gilde ze overstuur terug tegen Leroy. Zij hoorde nog geen koning te zijn, ze was nog te jong. Ze gromde terug naar Leroy. “Ik ben er wel klaar voor.” Lolita liep langzaam naar Jay toe en legde haar hand op de schouder van de jongen. “Je hebt goed nagedacht om uiteindelijk te beslissen om haar niet te helpen. Ze is overstuur, het is goed dat je vader nu tegen haar zegt dat het niet mocht. Ze verdient hiervoor straf, als je diep nadenkt, besef jij dat ook, Jay.” Fluisterde ze de jongen toe. Ze keek naar Leroy, hij mocht niet te ver gaan, al lokte het meisje hem vreselijk uit.

Koning Leroy Fullbright

Hij luisterde naar het gegil van Chayenne, dat ze niet bang voor hem was frustreerde hem enorm. Hij realiseerde zich dat ze misschien wel helemaal niet bang was om te sterven, door wat er gebeurd was. Hij zag dat Lolita naar Jay ging, de blik van de jongen werd minder woest, al bleef Leroy hem wel in de gaten houden, hij wist dat Jay gevaarlijk kon zijn. Zijn blik ging weer naar Chayenne, ze maakte hem helemaal gek, het was aan zijn hele houding te zien. 'Dat mocht hij ook niet doen. Maar ik wil niet dat iedereen dood gaat, door hem terug te pakken. Dat is slecht, Chayenne. Op deze manier worden er levens gespaard. Jij bent er helemaal niet klaar voor. Als Reth ooit zou overlijden, dan zal ik degene zijn die bepaald of je het aankan of niet. Niemand anders. Niet jijzelf.' Gromde hij woest. Hij had de neiging haar een flinke klap te geven, maar hij wist zich met veel moeite in te houden, al liepen de spanningen en frustraties hoog op. 

Chayenne Lahero

Vanuit het niets begon ze hevig te huilen. “Ik mis mijn ouder zo erg…” Snikte ze. Ze vond het zo erg dat ze er niet meer waren. Ze deed wel zo stoer dat ze de hele wereld aankon, maar dat was niet zo. Ze kon het niet. Ze was nog niet volwassen genoeg. Ze was nog niet sterk genoeg en ze was gedreven door woede en verdriet. Lolita kwam in beweging en pakte het meisje voorzichtig vast. Ze glimlachte naar Leroy en hoorde hoe Chayenne nog heftiger begon te huilen. Ze wilde weten wat Leroy met haar ging doen, of ze hiervoor nog straf kreeg.

Koning Leroy Fullbright

Hij hoorde hoe ze vreselijk begon te huilen, door haar zachte woorden slikte hij even. Lolita pakte haar al vast, hij keek in de woedende ogen van Jay. 'Heb je nou echt geen gevoel?' Siste zijn zoon tegen hem. Het deed Leroy pijn. Hij wilde ook alleen maar het goede doen, maar dat ging nooit. 'Chayenne, je krijgt een kamer, waar je een week niet uit mag. Ik zal elke dag een keer met je komen praten en je krijgt gewoon eten en drinken op je kamer, maar wat je gedaan hebt is niet goed en je moet niet denken dat ik alles van je accepteer...' Gromde hij. Hij was nog steeds woedend, maar dat kwam meer door alles bij elkaar, niet alleen door Chayenne. Hij had zijn handen tot vuisten gebald en hij ademde diep in om zichzelf rustig te houden. 

Lolita Samira

Ze keek op naar Jay. “Jongen, dit is juist een moment waarop jouw vader wel gevoel toont. Leer dat eens te begrijpen.” Zei ze kalm. Ze keek hem even recht in zijn ogen aan en luisterde daarna naar Leroy. Ze glimlachte door de straf, dit had hij goed geregeld. Ze gaf hem een knipoog, het was al goed, hij moest zich niet druk maken. Chayenne snikte nog en knikte een beetje. Ze leek het allemaal niet zo heel erg goed te beseffen. Lolita tilde haar voorzichtig op, ze voelde aan haar rug dat het niet al te verstandig was, maar ze bracht het meisje naar een mooie kamer waar ze die week moest blijven. “Ik hoop dat je gaat beseffen wat je hebt gedaan en dat het niet mag. Ik zal ook nog elke dag even bij je langs komen, maar verder moet je het zelf oplossen, meisje.” Zei Lolita zachtjes en ze sloot de deur achter zich dicht. Daarna ging ze rustig en kalm weer naar de twee mannen toe, ze hoopte maar dat Jay in de tussentijd niets had gedaan.