Medieval Times

Koning Leroy Fullbright

Ze zei dat ze het vervelend vond als hij haar zijn rug toedraaide. Daar stond hij nooit zo bij stil, maar hij kon zich het wel een beetje voorstellen. ‘Meestal doe ik dat zodat je mijn verdriet of verwarring niet ziet…’ zei hij zacht. Het was bijna een automatische reactie van hem, alsof hij niet anders kon. Lolita leek het geweldig te vinden dat hij wilde stoppen, ze wilde hem helpen. ‘Gelukkig maar, want zonder jou kan ik het zeker niet…’ zei hij zacht tegen haar. Hij liet haar los en hij legde zijn handen in haar hals, hij drukte zacht zijn lippen op die van haar. ‘Ik ben er echt heel erg bang voor…’ zei hij daarna, fluisterend. Hij was echt bang, hij was bang dat hij het niet vol kon houden, dat het vreselijk veel pijn zou doen en dat hij alles niet aan kon zonder te drinken. Er werd weer op de deur geklopt, hij wist dat het Duke was. ‘We hebben het er zo wel weer over,’ zei hij zacht tegen haar. Hij wilde namelijk meteen helemaal stoppen met drinken, anders zou hij het niet kunnen. Vanaf nu helemaal niets meer, dat was het beste. ‘Kom maar binnen,’ zei hij op doordringende toon, Duke en zijn nieuwe vriendin kwamen weer binnen, hij had een huis uitgekozen. Leroy pakte het papier aan en liet zijn blik er even over heen gaan. ‘Duke, je krijgt het huis van mij… ‘ begon hij, Duke onderbrak meteen zijn zin. ‘Dat wil ik niet… echt niet…’ zei de man, Leroy schudde zijn hoofd. ‘Wacht nou eens even, je krijgt het ook niet zomaar. Zo gul ben ik nou ook weer niet,’ zei hij. ‘Ik ben een dorp aan het opbouwen, aan de andere kant van het kasteel. Er zijn allemaal mensen bezig om bomen om te kappen, huizen te bouwen, water putten te maken, er wordt ook een pad gemaakt naar het kasteel en naar het andere dorp. Ik kan er alleen zelf niet regelmatig heen, zeker de komende tijd niet. Ik zou het fijn vinden als jij dat wilt doen. Als je één dag in de week mee wilt helpen daar, want jij hebt verstand van bouwen. In ruil voor die moeite, mag je het huis hebben,’ zei hij tegen de man, hij leek even na te denken. ‘Ik wil niet in dienst zijn van jou, eigenlijk…’ zei hij voorzichtig. ‘Dat begrijp ik. Dat is ook helemaal niet zo. Je zit nergens aan vast, echt niet. Als je het uiteindelijk toch niet wilt, of wat dan ook, betaal je het huis gewoon alsnog af. Ik vind alles goed,’ zei hij, even was er zelfs een glimlach op zijn gezicht te zien. ‘Oké, deal,’ zei Duke, hij stak zijn hand uit, Leroy schudde die meteen. Eigenlijk was hij wel oké, als hij maar een beetje uit de buurt van Lolita bleef.

Floréna Lahero

Ze had niet verwacht om Reth tegen te komen. Ze had verwacht dat hij nog aan het werk zou zijn. Het deed haar gaat om hem te zien. De woorden bij haar begroeting zorgde er voor dat ze toch nog even wegkeek. Ze was er nog steeds niet helemaal gewend al begon ze het wel leuk te vinden. "Hallo lief..." Zei ze tegen hem. Kort drukte ze haar lippen even op die van hem. Sinds het moment dat ze hier kwam had ze bewondering voor hem en dat was al die tijd ook nog steeds zo gebleven. Haar vingers streelde even over het zachte bond van zijn mantel heen. "Ik had eigenlijk helemaal niet verwacht om je nu al tegen te komen. Al vind ik het natuurlijk helemaal niet erg." Zei ze tegen hem. "Heb je het nog druk vanmiddag of kunnen we samen iets leuks gaan doen?" Vroeg ze hem nu.

Koning Reth Kingston

Hij merkte dat ze hem niet verwacht had, toch leek ze het leuk te vinden om hem te zien. Hij voelde haar lippen kort op de zijne en hij glimlachte naar haar. Hij streek langs haar wang. “Ik heb vandaag een dagje vrij, wil je met me mee? Dan gaan we samen een ritje maken.” Zei hij met een zachte en aangename stem tegen haar. Hij wilde er een mooie dag van maken zodat hij haar ten huwelijk kon vragen. Hij wilde niets liever dan dat. “Ik wil graag met je naar het strand, het is dan wel koud buiten, maar de zon schijnt en de zee gaat prachtig tekeer.” Zei hij met twinkelende ogen. Hij hield van het geweld van de zee, daar kon hij uren naar kijken.


Lolita Samira

“Ik zie liever jouw verdriet of verwarring dan jouw rug.” Zei ze heel erg zacht tegen hem terug en ze streek langs zijn wang. Ze keek hem diep in zijn ogen aan en luisterde verder naar hem. Hij kon het niet zonder haar en daardoor glimlachte ze, dit bewees maar weer dat ze echt bij elkaar hoorden. Ze waren wel voor elkaar gemaakt. Het was echt zo. Zijn handen lagen in haar hals en ze kuste hem zachtjes terug. Hij was er heel bang voor. “Ik ook…” Fluisterde ze tegen hem terug. Ze zouden zo weer verder praten, want er werd net aangeklopt. Ze glimlachte even toen ze Duke binnen zag komen. De twee mannen waren even in discussie, daardoor liep ze naar Layka toe. “Sorry voor de onprettige kennismaking. Duke zal het je vast wel vertelt hebben, maar mijn naam is Lolita en dat is de koning, Leroy.” Zei ze tegen de vrouw met een glimlach. Ze was erg mooi en Lolita wist nu al dat de vrouw waarschijnlijk het tegenovergestelde van haar was. Ze had wel half geluisterd naar de mannen. Leroy was behoorlijk gul, maar hij bedoelde het goed en dat wist ze maar al te goed. Ze maakten een deal en schudden elkaars handen. Daarna ging ze weer naast Leroy staan. “Gaat het verhuizen allemaal lukken?” Vroeg ze nu.

Koning Leroy Fullbright

Hij was blij dat Duke het aanbod accepteerde. Hij kon wel iemand gebruiken die verstand had van veel dingen, Duke was daar erg geschikt voor. Bovendien kon hij hem dan meteen beoordelen. Hij kon zelf zien hoe hij zich gedroeg. Het zou echt veel tijd gaan kosten voor Leroy de man zou vertrouwen, maar hij probeerde het wel echt. Hij zag vanuit zijn ooghoek Lolita met de vriendin van Duke praten, zijn blik ging kort over haar heen. Het was een mooie vrouw, al was Lolita veel leuker. Toch was hij blij dat Duke haar mee had genomen, want dat zorgde ervoor dat Leroy hem niet echt als bedreiging zag, of in ieder geval minder erg. Hij hoorde wat Lolita zei, daardoor glimlachte hij een klein beetje. Layka gaf aan dat het allemaal niets uitmaakte, dat ze blij was dat ze hier nu was en dat ze heel erg benieuwd naar alles was. Waarschijnlijk was ze niet zo heel veel gewend, ze leek genoegen te nemen met alles. ‘Het verhuizen gaat wel lukken, we hebben niet zo veel spullen mee, ik denk dat Jay en Esmeralda ons wel willen helpen…’ zei Duke, waardoor Leroy even aan Jay dacht. Hij moest echt vaker met zijn zoon gaan praten, het was nu alweer dagen geleden. Layka kwam naast Duke staan, Leroy stak zijn hand uit, hij had zich nog helemaal niet voorgesteld aan de vrouw, wat niet zo beleefd was. ‘Leroy Fullbright,’ zei hij tegen haar, zijn blik was strak op haar gericht, ze leek zich er nogal ongemakkelijk door te voelen. Ze maakte een halve buiging voor hem en stamelde wat, waardoor er even een glimlach op zijn gezicht kwam te staan, het was grappig om te zien, ze wist duidelijk niet zo goed hoe ze zich moest gedragen. Hij had haar hand nog vast, dus hij trok haar heel simpel overeind, nu keek ze hem al helemaal met grote ogen aan. ‘Je bent de vriendin van Duke, Duke is een vriend van ons. Vrienden buigen niet voor de koning. Die gaan meestal juist tegen mij in. Als je dat niet al te erg doet, is er niets aan de hand. Maak je geen zorgen. Aangenaam kennis te maken,’ zei hij tegen haar, er was even een grijns op zijn gezicht te zien. Het was gewoon grappig dat mensen zo bang waren om iets fout te doen. Hij had echt wel gemerkt dat Duke hem nauwlettend in de gaten had gehouden, maar nu glimlachte de man alleen maar. ‘Nou, dan gaan wij maar weer, anders zijn we nooit optijd voor het eten…’ zei Duke, Leroy knikte. Hij pakte de hand van Lolita vast en hij kneep er zacht in.

Floréna Lahero

Ze luisterde aandachtig naar hem en de glimlach op haar gezicht werd nog wat groter. "Heeft mijn koning een dagje vrij? Dat is ook sinds tijden." Sprak ze plagend tegen hem. "Natuurlijk ga ik me je mee. Ik doe niet liever." Ze legde een arm om zijn middel heen waarna ze richting de stallen liep. Buiten zag ze dat Reth gelijk had. Het zonnetje scheen. Het was fris buiten, maar zeker niet onaangenaam. Haar mantel bood haar voldoende warmte. Haar paard Ushi stond rustig op wat hooi te knabbelen. Ze had een sterke band met haar eigen paard maar verder deden paarden haar weinig. Toch had ze ook bewondering voor Reth zijn paard. Het witte dier was prachtig. Ze had echt zin om met Reth naar het strand toe te gaan. Het was lang geleden dat ze daar was geweest.

Koning Reth Kingston

Ze plaagde hem en hij schudde grijnzend zijn hoofd. Hij had dit speciaal voor haar gedaan, al vroeg ze er nooit echt om, hij wist dat ze het leuk vond als hij vrij voor haar nam. Nu kon het even tussendoor. Het was een rustige dag en hij had geen belangrijke dingen te doen. Bovendien wilde hij haar iets speciaals vragen. Hij voelde haar arm om haar heen en hij trok haar iets tegen zich aan om met haar naar de stallen te lopen. “Fijn, ik vind het leuk om met je samen wat te ontspannen.” Vertelde hij haar liefdevol. Bij de paarden aangekomen, was zijn paard nog gezadeld. Hij knikte de stalhulp even vriendelijk toe en steeg op zijn paard. Hij had gezegd dat het dier gezadeld moest blijven. Hij ging alvast naar buiten toe en wachtte op Floréna.


Lolita Samira

“Leroy, niet zo plagen.” Zei ze tegen haar aanstaande echtgenoot en ze porde hem in zijn zij wanneer ze Layka zag hakkelen. Ze wist niet wat ze moest doen, waarschijnlijk had ze nog nooit persoonlijk met een koning gesproken en Lolita kon zich maar al te goed voorstellen hoe eng dat was. Dat had zij vroeger ook gevonden. Nu was het niet meer dan normaal. Ze legde heel even haar hand op de schouder van Layka. “Trek het je niet aan hoor. Af en toe heeft hij een vreemd gevoel voor humor.” Zei ze tegen haar met een bemoedigende glimlach op haar gezicht. Ze gingen weer weg en Lolita zag hoe ze weggingen. Ze voelde het kneepje in haar hand door Leroy en ze keek naar hem op. “Je vind het leuk hé, mensen pesten.” Plaagde ze hem nu en ze prikte plagend in zijn zij. “Meneer de koning.” Ze was weer vrolijk geworden en had zin om Leroy een beetje te pesten, dat vond ze altijd al leuk om te doen.

Koning Leroy Fullbright

Hij werd door Lolita in zijn zij gepord, ze zei tegen Layka dat hij een raar gevoel voor humor had, waardoor zijn grijns nog groter werd. De twee verdwenen weer, Lolita zei plagend dat hij het leuk vond om mensen te pesten. Hij werd nog eens in zijn zij geprikt, daardoor greep hij haar vast en draaide hij haar een rondje om zich heen, om haar daarna op het bed te gooien. ‘Ja, ik doe het eigenlijk te weinig. Maar jij vind het ongeveer net zo leuk om mij te pesten,’ zei hij grijnzend tegen haar, nu was hij degene die in haar zij prikte, wel voorzichtig, hij behandelde haar echt heel voorzichtig, nu ze zwanger was, was hij doodsbang het kind iets aan te doen. 'Hm, zo mag je mij wel altijd aanspreken. Het klinkt wel goed,' zei hij pestend tegen haar, omdat ze hem af en toe zo noemde. ‘Het is gewoon zo grappig om te zien hoe erg je ze in de war kan brengen. Ze weten gewoon nooit hoe ze zich moeten gedragen tegenover mij. Alsof ik een of ander angstaanjagend monster ben…’ zei hij grijnzend, daarna drukte hij zijn lippen op die van haar. Hij realiseerde zich niet dat de mensen niet voor niets voorzichtig waren, hij kon ook heel heftig reageren, het hing er maar net van af hoe hij zich voelde. Zijn handen gingen over het lichaam van Lolita heen en hij zuchtte zacht. Hij kwam weer van haar af en hij keek haar doordringend aan. ‘Je wilt het niet hé?’ vroeg hij zacht. Ze had net aangegeven dat ze het niet wilde, dat zou vast nog hetzelfde zijn.

Floréna Lahero

"Ik vind volgens mij alles wel leuk. Zolang we het maar samen kunnen doen." Haar paard werd snel voor haar gezadeld en ze merkte op dat Reth al buiten op haar stond te wachten. Ze stapte op en reed naar Reth toe. Voorzichtig spoorde ze Ushi aan waarna het dier weg stapte. "Ik meen het hoor, ik vind het echt geweldig om dingen samen met je te kunnen doen." Bevestigde ze nogmaals. Eenmaal in het bos legde ze haar hand op zijn onderrug neer met een glimlach op haar gezicht keek ze even opzij. Ontspannen zuchtte ze even diep. Ze merkte dat het toch wel frisjes was nu de zon de bladeren tegenhield.

Lolita Samira

Ze werd door Leroy vastgegrepen en hij draaide haar in de lucht rond. Ze glimlachte breed en voelde niet veel later het zachte bed onder haar lichaam. Hij zei dat hij de mensen eigenlijk veel te weinig pesten, maar zij vond het net zo leuk om hem te pesten. Ze knikte lachend even. “Dat weet je toch.” Zei ze stralend tegen hem. Hij prikte in haar zij, ze voelde het haast niet. “Kom op zeg, ik ben niet van suiker.” Zei ze zacht tegen hem en ze trok hem naar zich toe. “Je moet je wel bedenken dat meer dan de helft van de mensen nooit een echte koning te zien of te spreken krijgt. Dan weet je gewoon even niet hoe je moet reageren, dat is logisch.” Zei ze glimlachend tegen Leroy. Ze streek langs zijn haren heen en begon hem daarna weer te plagen, ze prikte met haar vingers in zijn zij en kietelde hem uitgebreid. Hij zoende haar en ze voelde zijn handen over haar lichaam gaan. Daarna vroeg hij of ze het niet wilde. Ze schudde langzaam haar hoofd en trok hem tegen haar aan met haar armen om hem heen. “Ik wil gewoon met je knuffelen.” Gaf ze zachtjes aan.


Koning Reth Kingston

“We hebben nog tijd genoeg om uit te zoeken wat je niet leuk vind, liefje.” Zei hij tegen haar. Hij voelde haar hand op zijn rug en hij glimlachte daardoor. Ze wilde echt bij hem zijn en dat gaf hem een heel erg goed gevoel. Ze reden het bos door en na een tijdje kwamen ze bij het strand aan. “Hier is het wat warmer.” Zei hij tegen haar. Eenmaal op het strand steeg hij van zijn witte hengst en ging hij bij haar staan om haar eraf te tillen. Hij trok haar in zijn armen tegen zich aan en drukte zijn lippen op haar voorhoofd.

Koning Leroy Fullbright

Ze zei dat de helft van de mensen nooit een koning zagen of spraken. 'Ik heb gewoon geen idee hoe dat voelt. De enige waarvoor ik ooit iets van een onderdanig gevoel gehad heb, was Kayton. En zelfs dat is eigenlijk niets. Ik heb geen idee hoe het voelt....ik heb nooit ontzag voor iemand, ik zou nooit voor iemand buigen...' Zei hij nadenkend. Hij wist gewoon niet hoe dat voelde. 'Eigenlijk is het best raar. Verwacht ik zo veel van mensen? Ik kan er niet tegen als ze geen respect hebben, als ze beledigend zijn... Maar komt dat doordat ik koning ben? Misschien is het maar goed dat ik zelf koning ben, want ik zou nooit bevelen van iemand op kunnen volgen...' Zei hij. Hij werd door haar geplaagd, daarna zei ze dat ze alleen wilde knuffelen, hij werd al tegen haar aan getrokken. 'Ik ben niet zo goed in knuffelen op dit moment....' Zei hij zacht. 'Ik wil wel, Lolita... Ik snap wel dat je niet wilt... Maar..  nou ja, laat maar...' Zei hij, hij had geen zin in gedoe. Hij legde zijn hoofd tegen haar aan en hij sloot zijn ogen. 

Floréna Lahero

Ze knikte even hij had gelijk. Ze hoopte echt dat ze nog een lange tijd voor zich hadden en dat er nog veel dingen gingen komen. Het was hier inderdaad wat warmer. Toen Reth haar van Ushi op tilde verscheen de glimlach weer op haar gezicht. Ze legde haar hoofd voor heel even tegen zijn schouder aan waarna ze hem weer aankeek. Ze genoot van dit moment. Ze streelde opnieuw even langs zijn wang waarna haar blik naar de zee ging. Reth had gelijk. De manier hoe de golven op de kant klapte had iets machtigs. Vanaf jongs af aan had ze respect voor water gehad al was ze er ook niet bang voor. "Het is echt prachtig. Het is zo lang geleden dat ik hier ben geweest." Mompelde ze zacht waarna ze haar lippen even op Reth zijn wang drukte.

Lolita Samira

Hij wist niet hoe het voelde, want hij was nog nooit onderdanig aan iemand geweest. Ze knikte een beetje, dat begreep ze wel. Hij wist niet hoe het voelde. Ze wilde tegen hem in gaan en hem zeggen dat hij ontzag had moeten hebben voor zijn ouders, maar ze wist dat Leroy dat ook nooit had gehad. “Ik snap het wel, jij bent dat allemaal niet gewend, maar ik kan het me wel heel erg goed voorstellen allemaal. Het is wel waar dat mensen jou moeten respecteren, maar jij moet die mensen ook respecteren, wel ervoor zorgen dat ze zien dat je machtiger bent, maar jij moet ze ook respecteren.”Maakte ze hem duidelijk. “Dat komt denk ik niet doordat je koning bent. Sommige mensen hebben dat sowieso wel. De mensen die niet onder een koning leven, kunnen ook geen bevelen opvolgen, snap je?” Hij protesteerde, hij was op dit moment niet goed in knuffelen, uiteindelijk moest ze het laten en legde hij zijn hoofd tegen haar aan. Ze zuchtte zacht en genietend even.


Koning Reth Kingston

Hij glimlachte breed naar haar en liet de twee paarden los, die bleven wel in de buurt. Hij voelde haar hoofd tegen zijn schouder aan en keek daarna in haar ogen. Hij sloot zijn ogen heel even toen ze langs zijn wang streek. Haar gebaren waren zo zacht en lief. Hij legde zijn arm om haar middel heen en nam haar mee dichter naar het water toe. Ze vond het prachtig en hij glimlachte. “Toch fijn dat ik je met zo iets kleins blij kan maken, maar ik hoop dat ik een nog veel grotere glimlach op je gezicht kan krijgen, lieve Floréna…” Hij ging op een knie voor haar zitten en pakte haar handen vast. “Ik heb het nooit echt op zo’n manier aan je gevraagd en omdat onze liefde begon te groeien wilde ik je vragen of je met me wil trouwen.” Hij pakte de prachtige witgouden ring uit zijn zak en liet die aan haar zien. De diamant schitterde prachtig in de zon.

Koning Leroy Fullbright

‘Ik heb ook wel respect voor mensen… gewoon niet voor allemaal…’ mompelde hij. Als iemand hem niet normaal behandelde, kon hij daar gewoon niet tegen, dan zou hij geen respect voor diegene hebben en dan interesseerde het hem ook niets wat er gebeurde. ‘Hm, ik begrijp het, maar iedereen zou gewoon bevelen op moeten kunnen volgen. Als je iets gezegd wordt, moet je dat doen. Het is nou eenmaal niet anders. Ik begrijp dat er mensen zijn die dat moeilijk vinden, maar die hebben dan pech. Die zijn egoïstisch en kunnen wat mij betreft op rotten. Als ik onder een machtiger persoon had moeten leven, zou ik ook bevelen opvolgen… denk ik..’ zei hij. Het deed er ook niet toe, er was niemand machtiger dan hij was en dat was maar goed ook. Reth zou hij op dezelfde manier behandelen als hij zelf behandeld wilde worden, maar hij vond dat hij aan hem gelijk stond. Tenminste, ongeveer. Zo veel had hij niet met hem te maken. Hij liet zijn hand zachtjes over het warme lichaam van Lolita glijden, hij kon het gewoon niet laten. Hij wilde haar nog eens vragen of ze echt niet wilde, hij kon nog niet echt helder nadenken en hij had het gevoel dat hij het nu gewoon nodig had, daarom kwam hij iets overeind en keek hij haar bijna smekend aan. Als ze nu nog niet wilde, zou hij haar gewoon gaan uitdagen, misschien hielp dat wel.

Floréna Lahero

Ze liet zich door hem leiden en ze volgde hem naar de waterkant. Op deze afstand waren de golven nog machtiger om te zien. Hij zei dat hij misschien nog wel een grotere glimlach op haar gezicht zou kunnen krijgen keek ze hem even verbasd aan. Daarna ging het best wel snel en voordat ze het echt goed besefte zat Reth voor haar met de vraag of ze met hem wilde trouwen. Eigenlijk had ze het al helemaal niet verwacht. Dat ze met hem ging trouwen leek al vast staan, ze wisten enkel nog niet wanneer. Wat beduusd stond ze daar en eerste instantie leek het alsof ze alleen maar ja kon knikken. "Ja, Reth ik wil met je trouwen." Sprak ze tegen hem. De prachtige wit gouden ring die hij haar voorhield straalde in de zon. En toen die om haar vinger werd geschoven stond er zeker een grotere glimlach als net op haar gezicht. Voorzichtige pakte ze met beide handen Reth zijn gezicht vast en zoende ze hem teder en vol passie.

Lolita Samira

Ze lachte door zijn woorden, soms kon hij echt heel komisch zijn zonder het zelf door te hebben. Maar de dingen die hij heel normaal vond, waren vaak niet normaal. Dat vond ze af en toe echt heel erg grappig. “Zo werkt dat streng gezien wel, natuurlijk, maar je hebt altijd van die eigenwijze mensen die nét even wat anders doen dan de rest.” Plaagde ze hem. “Daardoor ontwikkelen mensen zich beter, Leroy, ze onderscheiden zich van de rest en staan sterk in hun schoenen. Daardoor komen ze op de functie van raadsman, al zijn het dorpelingen die zo’n functie niet horen te krijgen.” Legde ze hem uit met een glimlach rond haar lippen. Weer gleed zijn hand over haar lichaam heen en keek hij haar smekend aan. Ze lachte en woelde door zijn haren heen. “Kom hier dan.” Zei ze zacht tegen hem en ze trok hem weer naar zich toe en zoende hem zachtjes.


Koning Reth Kingston

Ze keek hem beduusd aan en daardoor grijnsde hij breed naar haar. Ze wilde met hem trouwen en hij schoof haast meteen de ring om haar vinger heen. Daarna kwam hij overeind. Ze pakte zijn gezicht vast en zoende hem vol tederheid. Hij zoende haar terug en trok haar wat tegen zich aan. Hij sloeg zijn armen om haar heen en liet de zoen langer duren dan eigenlijk nodig was. Daarna keek hij diep in haar ogen en streek hij over haar wang. “Het is maar goed dat je ja zegt, ik heb voor morgen een afspraak geregeld om een trouwjurk speciaal naar jouw wensen te laten maken. Ik wil je zo snel mogelijk mijn vrouw maken.” Zei hij zachtjes en hij streek haar haren achter haar oor.

Koning Leroy Fullbright

‘Hm, mensen die sterk in hun schoenen staan, kunnen ook heel vervelend zijn. Ik heb het niet zo met raadsmannen… ik kan hartstikke veel zelf en niemand is te vertrouwen,’ zei hij. Dat hij er zo over dacht, was waarschijnlijk ook wel duidelijk voor haar, want het was altijd al zo geweest. Hij liet ze wel steeds wat meer werk doen, maar het ging niet van harte en hij wilde echt overal van op de hoogte zijn. Misschien was het ook maar goed ook, want zo wist hij wel alles. Hij zou nooit voor verassingen komen te staan. Lolita moest lachen door hem, door haar woorden grijnsde hij, hij was blij dat hij het toch voor elkaar gekregen had. Haar hand ging door zijn haren heen en hij werd naar haar toe getrokken, ze zoende hem zacht, waar hij wel net zo rustig in mee ging. Ondanks dat hij graag wilde, had hij wel nog het geduld, dat vond hij het aller belangrijkste. Het begon pas echt erg te worden van af het moment dat hij zichzelf niet meer onder controle had. ‘Dankje, lieverd… echt… ik zal proberen om voortaan wat meer aan andere dingen te denken, maar vandaag lukt het gewoon even niet,’ zei hij, wel met een plagende grijns op zijn gezicht. Het was wel de waarheid, hij dacht er vreselijk veel aan, al was dat gelukkig wel meestal aan Lolita, niet aan andere dingen.

Floréna Lahero

Toen hij overeind kwam en zijn armen om haar heen sloeg voelde het ontzettend goed. Misschien wel net zo goed als de eerste keer dat het oprecht gebeurde. Ze had totaal geen problemen met de zoen die iets langer duurde. Hij zei dat het maar goed was dat ze ja had gezegd. Normaal gesproken had ze er iets op teruggezegd maar deze keer was ze stil. Ze had nu al ontzettend veel zin in morgen. "Je bent gewoon zo ontzettend goed Reth..." Mompelde ze zacht. "Ik kan nu al niet meer wachten totdat onze dag aanbreekt." Ze ging naast hem staan en legde een arm om zijn middel heen. De zee die voor hen lag leek werkelijk eindeloos. De wind speelde met haar lange blonde haren. Ze voelde zich ontzettend goed. Ze ging nog wat dicht tegen Reth aan staan. "Volgens mij blijf ik het zeggen, je bent geweldig Reth." Zei ze tegen hem.

Lolita Samira

Ze wist echt wel dat hij zo dacht, ze stelde hem alleen maar wat andere dingen voor, zodat hij niet blind staarde op een ding. Ze wist echt wel dat hij dat af en toe wel waarderen. Hij was net een verwend jongentje toen hij zijn zin kreeg en ze schudde langzaam haar hoofd. “Je weet ook wel veel te goed wat je wil.” Lachte ze hem toe. Hij ging rustig in de zoen mee en hij bedankte haar. Hij zou proberen om voortaan aan andere dingen te denken, maar vandaag lukte het hem niet meer. “Het is al goed, schatje, echt waar.” Fluisterde ze tegen hem. Ze streek zachtjes langs zijn wang en zijn nek.


Koning Reth Kingston

Ze zei hem dat hij ontzettend goed was en daardoor glimlachte hij. “Ik heb alles voor je over.” Fluisterde hij haar toe. Ze wist niet wat er gaande was tussen hem en Carmen en waarom hij de vrouw maar amper sprak de laatste tijd. Hij ging het ook niet vertellen en had absoluut geen last van schuldgevoel daarover. Ze kon al niet wachten tot de grote dag zou aanbreken voor hun. “Ik ook niet, liefje, ik ook niet.” Haar arm lag om zijn middel en hij sloeg zijn arm om haar schouder heen en legde haar hoofd tegen hem aan. Hij drukte een kus op haar voorhoofd toen ze vertelde dat hij geweldig was. “Jij ook, ik hou van je.” Fluisterde hij ontzettend zacht en teder.

Koning Leroy Fullbright

‘Natuurlijk, ik wil jou, daar hoef ik niet lang over na te denken,’ zei hij grijnzend tegen haar. Ze zei dat het al goed was, daardoor glimlachte hij, hij vond het fijn dat ze hem dit tenminste niet heel erg kwalijk nam, hij vond het wel vervelend namelijk, hij wist dat Lolita het misschien ook wel vervelend vond, omdat ze bang was dat ze niet genoeg was voor hem. Daar was hij ook bang voor, want er zou ooit een moment komen dat hij veel meer wilde dan Lolita. Hij wist nog niet precies wat hij dan moest doen, maar dat zagen ze dan wel weer. ‘Ik hou zo veel van je… ‘ mompelde hij zacht, hij begon met het losmaken van haar jurk, waar hij ontzettend snel en behendig in was. Hij had het ook al vaak genoeg gedaan, al was Lolita net zo snel in het uitkleden van hem, als ze zou willen. Meestal deed ze juist expres langzaam bij hem, om hem te pesten. ‘Je bent gewoon zo mooi. Dan kan ik aan niets anders denken…’ zei hij plagend.

Baltasar Kahn
Ridder meegekomen met Reth en werkt nu onder leiding van Carmen, nogal klungelig.

Baltasar Kahn

De man trainde eigenlijk in het geheim af en toe, zodat hij niet altijd een flater sloeg, hij kon ontzettend slecht met zijn zwaard overweg en hij schaamde zich altijd dood als zijn vrouwelijke generaal hem dan terecht wees. Dat hij ergens anders vandaan kwam, maakte het allemaal nog veel erger. Hij werkte niet graag met een zwaard, pijl en boog waren meer zijn ding. Vroeger was hij een jager geweest, hij had nooit een zwaard nodig gehad, tot hij bevriend raakte met Reth en meegenomen werd hiernaartoe. Hij vond de sleur die hij bij het kasteel had vreselijk. Hij was niet vrij zoals hij gewend was. Hij voelde zich als een vogel in een kooitje en zat absoluut niet lekker in zijn vel. Nu was hij maar in de kasteeltuin gaan zitten, het zwaard lag als vuil voor hem op de grond. Hij was zeiknat van het zweet, maar hij kreeg de slag maar niet te pakken. Zijn generaal zal hem morgen wel uitlachen. Hij ging af en toe nogal tegen haar in, maar dat kwam gewoon omdat hij gefrustreerd was omdat het hem niet lukte.




Lolita Samira

Ze liet zich uitkleden door Leroy, het was al iets standaards geworden eigenlijk, hij kleedde haar haast altijd uit, het gebeurde zelden dat ze het zelf deed. Hij hield heel erg veel van haar vertelde hij en ze streek weer zacht door zijn haren heen. “Ik ook echt van jou, je bent echt mijn grootste liefde, al moet ik zeggen dat je die eerste plek wel een beetje deelt met Esmeralda.” Zei ze lachend tegen hem. Hij zei dat ze gewoon zo mooi was dat hij aan niets anders kon denken. “Dat is een ding waar je inderdaad ook nog eens heel erg goed in bent, in dat slijmen van je.” Ze stak haar tong plagend naar hem uit en kroop daarna uit haar jurk die ze op de grond liet vallen. Ze knoopte zijn overhemd in een wat sneller tempo dan normaal los. “We moeten wel een beetje opschieten, straks is het etenstijd en komen Duke en Layka weer terug.” Zei ze als reden daarvoor tegen hem.

Koning Leroy Fullbright

‘Ik vind het niet erg om het met haar te delen. Ik hou ook ontzettend veel van Jay…’ zei hij zacht. Hij meende het duidelijk, de jongen betekende meer voor hem dan hij meestal liet merken. ‘Hey, ik slijm helemaal niet, ik vertel de waarheid. Ik denk veel te vaak aan je. Dat is geen slijmen, het is gewoon zo,’ zei hij plagend. Ze liet de jurk op de grond vallen, daarna werd zijn overhemd door haar losgemaakt, nogal snel. Ze legde ook meteen uit waarom ze dat deed. ‘Misschien willen ze wel meedoen…’ zei hij plagend, maar meteen veranderde zijn blik. ‘Ho, wacht, dat meende ik echt niet… echt helemaal niet… ‘ zei hij, hij maakte gewoon een grap die hij zelf verschrikkelijk vond. Zelfs de gedachte maakte hem jaloers. Nee, hij zou Lolita nooit kunnen delen. Dat had hij vroeger al moeten doen en dat was afschuwelijk geweest. Al die jaren dat hij verliefd op haar geweest was, maar ze nog bij Duke was, waren echt vreselijk, maar achteraf gezien was het allemaal juist goed geweest. ‘Ik denk zelfs dat Duke en Layka het niet eens met elkaar gedaan hebben.. hoe ze met elkaar omgingen…’ zei hij, nu wel weer met een plagende grijns op zijn gezicht. Hij maakte zelf zijn broek los, ook snel, door wat Lolita gezegd had.

Carmen Samira

Ze had het ontzettend druk, maar eigenlijk zorgde ze daar zelf ook wel een beetje voor. Ze wilde veel tijd doorbrengen met Chayenne, maar daardoor had ze minder tijd om te werken, dus moest ze eigenlijk harder doorwerken. Toch hield ze dat ook niet eeuwig vol, de trainingen waren slopend en het vele papierwerk was ook niet altijd leuk, dus had ze besloten om vandaag maar wat minder te werken en wat meer rust te nemen tussendoor. Ze had wat gegeten, nu liep ze een rondje door de kasteeltuinen heen, eigenlijk nogal in gedachten verzonken. Ze dacht veel aan wat er gebeurd was, maar niet op een al te negatieve manier. Ze wilde er eigenlijk ook niet zo aan denken, ook al mistte ze Ricardo en Felicia heel erg. Ze zuchtte zacht, net op dat moment zag ze iemand zitten, een stukje verderop. Haar blik ging naar het zwaard voor hem, er kwam even een glimlachje op haar gezicht te staan. Baltasar was niet echt goed, maar blijkbaar probeerde hij zich wel te verbeteren, op de een of andere manier zorgde dat er voor dat ze wat meer waardering voor hem had, al vroeg ze zich heel erg af waarom hij er voor gekozen had om ridder te worden. Ze boog voorover en pakte het zwaard op, om het daarna naar hem uit te steken. ‘Wil je oefenen?’ vroeg ze hem, misschien had hij er wel veel meer aan om een keertje één op één te trainen.

Baltasar Kahn

Hij had haar allang gezien, natuurlijk wel, ze was een vrouw die je in een grote menigte nog steeds aan kom wijzen. Ze zag er goed uit, maar het was zo vreselijk duidelijk dat ze zich zorgen maakte en dat ze te hard werkte. Ze raapte zijn zwaard op en gaf het aan hem, ze vroeg of hij wilde oefenen. "Alsjeblieft niet zeg." Zei hij met een diepe zucht. Hij stak de punt van het zwaard in de grond en keek naar Carmen. "Ik ben er klaar mee voor vandaag. Het heeft geen nut." Hij wreef met zijn hand over zijn voorhoofd heen om het jeukende zweet weg te halen.

Carmen Samira

Het was wel duidelijk dat hij geen zin had, maar door wat hij zei werd het nog veel duidelijker. ‘Het heeft wel nut, echt wel…’ ging ze tegen hem in. ‘Je ziet het alleen niet meteen. Trainen helpt echt. Je moet gewoon het gevoel krijgen…’ zei ze. Waarschijnlijk vond hij er gewoon niets aan. Daarom begreep ze het al helemaal niet. Waarschijnlijk had het met Reth te maken, want Baltasar was één van de ridders van Reth, niet van de mensen die hier al waren. ‘Mag ik vragen waarom je er voor gekozen hebt een ridder te worden, Baltasar? Ik begrijp het niet goed, je lijkt er echt helemaal geen plezier in te hebben…’ zei ze tegen hem. Het klonk niet veroordelend, dat was het ook niet, ze was gewoon benieuwd naar zijn beweegredenen.

Baltasar Kahn

"Generaal Samira, ik kan niet eens normaal een zwaard vasthouden, het lukt gewoon niet. Ik ben hier nu al een paar maanden, maar ik slaag er nog steeds niet in. Het is hopeloos." Vertelde hij aan haar en hij zuchtte diep. Hij kon er toch ook niets aan doen dat hij zo klungelig was? Dat zat gewoon in hem. "Gekozen? Gekozen?" Zei hij meteen snuivend. "Ik had helemaal niets te kiezen. Ik moest. Ik was ook veel liever in de bossen van het noorden gebleven, maar ach, dan raak je bevriend met Reth en sleurt hij je zonder pardon mee op avontuur." Gromde hij nu chagrijnig tegen zijn generaal.

Carmen Samira

Hij vertelde dat hij hier nu al een paar maanden was en dat hij nog niet eens een zwaard vast kon houden, dat het hopeloos was. Daarna reageerde hij nogal fel. Hij deed dit dus niet vrijwillig, dat verklaarde wel een hoop. 'Misschien moet je eens met hem gaan praten.... Dit werkt zo toch helemaal niet? Als je iets doet wat je helemaal niet leuk vindt, komt het niet goed... Het zorgt er alleen maar voor dat je gefrustreerd raakt, dan lukt het al helemaal niet...' Zei ze tegen hem. 'Ik vind het niet erg als je mee traint hoor, maar het lijkt mij voor jouzelf niet zo fijn. Dit kan je nooit jaren volhouden als je het echt zo vreselijk vindt...' Legde ze hem uit. Als hij een vriend van Reth was, moest er toch iets te overleggen zijn? Ze wilde dat alleen liever niet zelf doen, dat moesten ze maar samen oplossen.