Medieval Times

Chayenne Lahero

De eerste bekende die ze zag was Jay. Hij sloeg zijn armen om haar heen en zei dat ze dus toch was gekomen, hij vroeg haar of het ging. Ze haalde haar schouders even op. “Het gaat wel hoor.” Zei ze ferm tegen hem. Ze wilde gewoon niet te vaak aan de dood van haar ouders denken. “Het is wel echt een klootzak zeg. Ik mag hem echt niet. Stomme vent. En maar proberen vriendjes met me te worden.” Ze snoof even temperamentvol. “Hij had ook een of ander stom kettinkje voor hem gekocht, die heb ik meteen in de haard gegooid hoor.” Zei ze tegen hem.

Jay Fullbright

Ze zei dat het wel ging, hij keek haar toch wat bezorgd aan. Ze vertelde dat het een klootzak was, hij slikte even. ‘Ik snap niet dat mijn vader niets doet…’zei hij zacht tegen haar. Hij begreep het echt niet. Na alles wat hij gedaan had, kon zijn vader dit toch niet zomaar toestaan? Jay kon het gewoon niet helemaal geloven. ‘Blijf je nu een tijdje hier?’ vroeg hij zacht aan haar. Hij vond het fijn als ze hier was, Chayenne was echt veel voor hem gaan betekenen en stiekem vond hij haar toch wel een beetje leuk. Niet op dezelfde manier als hij Esmeralda leuk vond, want hij hield echt van haar, maar hij vond Chayenne toch wel heel bijzonder. Hij liet even zijn hand langs haar gezicht glijden en hij keek haar doordringend aan. ‘Je mag hier blijven zo langs als je wilt, dan zal ik er voor je zijn,’ zei hij zacht, maar hij meende het wel. Hij wilde haar graag helpen.

Chayenne Lahero

Ze overdreef zelf nogal, maar daardoor maakte ze Reth erger dan hij eigenlijk was. Ze dacht dat het geen ramp was, dat ze zo wel stoer overkwam, wist zij veel dat Jay het zich zo erg aantrok. Maar ze mocht haast alles in het kasteel. Reth wilde alleen elke keer toenadering zoeken, haar vriendschap winnen. Jay vroeg of ze nog een tijdje bleef en ze haalde haar schouders op. “Ach, waarschijnlijk komt hij me vanzelf wel een keer ophalen.” Zei ze nu tegen Jay met een grijnsje. Ze voelde de vingers van Jay langs haar wang glijden en ze pakte zijn hand beet. Dat soort dingen wilde ze gewoon niet hebben. Ze mocht blijven zolang ze wilde, dan zou hij er voor haar zijn. Ze glimlachte. “Dankjewel, erg lief.” Zei ze zacht.



Geachte Leroy,

Ik wilde graag nogmaals met je praten, dit keer over wat dingen die ik heb gehoord over jouw toekomstige vrouw. Vooral over de krachten die ze heeft en of dat een dreiging vormt voor de omgeving. Chayenne is weggelopen en ik denk dat ze bij jou is. Ik zou graag die bevestiging willen hebben omdat ik haar anders op moet zoeken. Als ze graag bij jou wil blijven en jij vindt dat goed, dan laat ik haar. Ze moet het zelf kiezen.

Ik hoor het wel wanneer je met me wil praten,

Reth.

Jay Fullbright

Ze zei dat hij haar waarschijnlijk toch een keer op kwam halen. ‘Dan maak ik hem af…’ gromde Jay. Hij meende het echt. De blik in zijn ogen was donker. Hij zou het doen, als hij de kans greep. ‘Dat mijn vader het niet doet, zegt net dat ik het niet wil doen…’ siste hij zacht. Chayenne pakte zijn hand beet, hij keek haar vragend aan. ‘Mag ik dat niet doen?’ vroeg hij zacht. Hij vond het jammer, maar hij begreep het wel. Misschien had ze wel door dat hij er iets meer mee bedoelde dan eigenlijk goed was. Hij lag gewoon enorm met zijn gevoelens overhoop. Chayenne was echt heel erg mooi en omdat hij haar zo leuk vond, had hij de neiging iets te intiem met haar te worden. Misschien wilde hij dat ook gewoon wel heel erg graag. Hij zuchtte zacht, hij moest gewoon aan Esmeralda blijven denken, maar dit was vreselijk frustrerend.

Koning Leroy Fullbright

Hij zat weer te werken, maar hij kwam overeind toen er een wachter met een brief voor hem verscheen. Hij las de brief heel snel door, maar eigenlijk wist hij al genoeg. Lolita had iemand verteld over die krachten. Hoe kon ze nou zo stom zijn? Nu wist Reth het. Begreep ze dan niet dat dit enorm veel gevolgen kon hebben? Hoe kon ze dit nou gedaan hebben zonder met hem te overleggen? Hij slikte even, misschien kwam het door wat hij gedaan had. Misschien wilde ze wel helemaal niets meer met hem overleggen, misschien wilde ze gewoon echt dat er zo veel afstand tussen hun was. Hij begreep het niet, het maakte hem erg verdrietig. Blijkbaar was Chayenne hier ook, ook daar wist hij niets van. Met de brief in zijn handen liep hij de kamer uit, naar Lolita. Hij klopte aan op de kamerdeur om daarna naar binnen te stappen. Hij deed vreselijk veel moeite om rustig te blijven, hoewel hij hier echt heel erg van baalde, het deed hem pijn. Dit soort dingen hoorde ze te overleggen. ‘Hoe kan het dat Reth weet dat jij die krachten hebt?’ vroeg hij heel direct.

Chayenne Lahero

Jay zou de man afmaken als hij naar Black Castle zou komen. “Dan zijn we daar ook weer van verlost.” Sprak Chayenne laconiek tegen hem. Ze had glinsteringen in haar ogen. Eigenlijk vond ze het wel een heel leuk idee. Als ze nu gewoon een complot zouden smeden om de man te vermoorden, dan kon zij het kasteel overnemen. Ze vond dat ze nu heus wel genoeg wist om het te kunnen. “Nee, jij moet gewoon bij Esmeralda blijven. Ik wil geen moeilijkheden. “ Zei ze heel duidelijk tegen hem. Chayenne wist heel erg goed wat ze wilde en wat ze niet wilde. Ze was heel erg duidelijk. Ze zag heel goed aan Jay dat hij het allemaal niet zo heel erg goed zelf wist, maar dat kwam wel goed, als zij maar duidelijk tegen hem was.

Lolita Samira

Ze keek op wanneer er iemand de kamer in liep. Het was Leroy, zoals ze eigenlijk wel gehoopt had. Ze glimlachte een beetje naar hem, toch zei hij iets heel directs tegen haar waardoor ze meteen naar de grond keek. “Ik was nogal emotioneel… ik dacht niet na over wat ik deed en ik wilde Carmen laten weten dat Ricardo er echt niet was en dat ik het aangenomen had. Ik dacht er helemaal niet bij na dat die brief gelezen zou worden. Echt niet… het spijt me heel erg… het was niet de bedoeling. Ben je heel erg boos? Ik weet het gewoon niet… ik vind het zo stom van me zelf… Leroy, kan je het me vergeven?” Vroeg ze zachtjes en met tranen in haar ogen aan hem. “Hij wil nu zeker weten wie ik ben? Of ik een bedreiging ben?”

Jay Fullbright

Bij haar opmerking keek hij haar doordringend aan, hij nam dit allemaal heel erg serieus. ‘Wil je dat?’ vroeg hij haar. Hij wilde wel met die man vechten. Hij had keihard getraind de afgelopen tijd, soms wel uren lang op een dag, hij kon goed vechten. Hij wilde het wel proberen, helemaal als Chayenne dat ook wilde. Hij wilde haar echt heel graag helpen. Ze zei dat hij bij Esmeralda moest blijven, ze wilde geen moeilijkheden. Hij zuchtte zacht. ‘Ik wil ook bij haar blijven…’ mompelde hij, het klonk chagrijnig. Zo voelde hij zich ook. Het was niet leuk om elke keer afgewezen te worden, het deed hem pijn. ‘Ik bedoelde het niet echt zo… naja, misschien een beetje… ik ben elke keer zo in de war en jij bent gewoon heel leuk…’ zei hij zacht. ‘Laten we maar naar binnen gaan…’ zei hij daarna. Hij wilde hier niet nog eens over praten.

Koning Leroy Fullbright

Ze begon te vertellen, hij sloot zijn ogen en hij ademde diep in. ‘Ja, ik ben boos, maar ik ben vooral heel erg verdrietig…’ zei hij zacht tegen haar. ‘Waarom heb je dit niet met mij besproken? Dit is niet eens iets wat belangrijk is voor ons, maar dit is belangrijk voor het hele rijk. Voor het volk…’ zei hij tegen haar. ‘Dit kan oorlog betekenen, Lolita. Dit kan ontzettend veel gevolgen hebben. Dat ik al dat gedoe accepteer, zegt nog niet dat iedereen dat doet. Wat als dit uitkomt? Als het volk jou als heks gaat zien? Niemand zal jou meer serieus nemen. Iedereen zal ons haten. Niemand zal mij meer serieus nemen. Hoe kan ik hier regeren als het volk denkt dat jij een heks bent?’ vroeg hij haar, hij moest al zijn zelfbeheersing gebruiken om maar niet echt woedend tegen haar te reageren, maar het deed hem pijn. Hoe kon ze nou zo dom geweest zijn? ‘Het ergste is nog dat je gewoon niets gezegd hebt. Helemaal niets. Je hebt dit niet met mij besproken. Wil je echt dat er zo veel afstand tussen ons is? Mag ik niet meer weten wat je allemaal uitspookt? Het doet mij pijn…’ zei hij zacht. ‘Ja, natuurlijk wil hij dat allemaal weten. Hij wil met mij praten, nu zal ik wel moeten. Verdomme, Lolita, je weet hoe veel moeite ik daar mee heb! Helemaal als we het over jou moeten gaan hebben. Ik moet het gaan verantwoorden en verdedigen, juist op dit moment. Je weet dat ik dat zal doen, ik zal altijd achter jou staan, ik zou een oorlog om je voeren. Zonder aarzelen. Maar ik snap niet hoe je dit hebt kunnen doen…’ Sprak hij, zijn stem trilde. 'Ik dacht ook dat wel duidelijk was dat ik niet wilde dat iemand hier van wist... Dat niemand mocht weten dat jij dit nu hebt. Nu weet hij het, binnen een dag zou iedereen het kunnen weten...'

Lolita Samira

Ze had hem verdrietig en boos gemaakt en daardoor liepen de tranen over haar wangen. Oh wat voelde ze zich vervelend op dit moment. Ze voelde zich nog erger dan ze al deed. Ze kromp ineen en keek naar de grond terwijl de tranen over haar wangen liepen. “Ik dacht er niet bij na… ik was van streek.” Fluisterde ze tegen Leroy. Ze schudde haar hoofd. “Wat was ik stom…” Fluisterde ze verder. Ze greep met haar handen haar haren vast. “Ik voel me verschrikkelijk. Ik wil het volk helemaal niet in gevaar brengen…” Snikte ze nu. “Je vind me nu heel erg dom he? Dat domme hoertje…” Zei ze over zichzelf. Ze zette haar nagels in haar pols. “Ik wil helemaal niet nog meer afstand tussen ons, ik wil je helemaal geen pijn doen. Door de loop van zaken ben ik het vergeten te vertellen. Sorry, Leroy… “ Fluisterde ze verder tegen haar. Hij schold en daardoor kromp ze nog meer ineen. “Het spijt me, het spijt me heel erg. Kan ik iets doen om het goed te maken, Leroy? Alsjeblieft? “ Ze voelde zich rot omdat ze hem zo erg teleurstelde. Ze voelde zich er echt verschrikkelijk door. Het zorgde ervoor dat er echt een heel naar gevoel bezit van haar nam.



Chayenne Lahero

“Ja, ik vind dat we een list voor hem moeten opzetten. Hij komt hier waarschijnlijk toch wel naartoe, dan kunnen we een plannetje opzetten.” Zei ze met een listige blik in haar ogen. Ze merkte dat Jay zich toch wel wat afgewezen voelde door haar. Hij wilde ook wel bij Esmeralda blijven. Hij was een beetje in de war en hij vond haar gewoon heel leuk. Daardoor grijnsde ze en gaf ze een zachte stomp tegen zijn schouder aan. “Hé, als je geen vriendin had, dan wist ik het wel hoor.” Zei ze lachend tegen hem en ze gaf hem nogmaals een knuffel. “Je bent een hele leuke jongen waar ik het heel goed mee kan vinden. Maar laten we maar gewoon vrienden blijven, dat is veel makkelijker.”

Koning Leroy Fullbright

Hij vond het zo vreselijk om haar te zien huilen, maar nu kon hij er echt even niets aan doen. Hij had geen idee wat hij moest doen om haar te helpen nu, want hij nam haar dit toch echt kwalijk. Ze had er niet bij nagedacht omdat ze van streek was, ze vond zelf ook dat het stom was. Toen ze zei dat hij dacht dat ze een dom hoertje was, schoot zijn hartslag omhoog. Dit fokte hem enorm op. ‘Zeg dat nooit meer, Lolita….’ Siste hij. ‘Je weet hoe vreselijk ik het vind om dat te horen. Je weet dat ik zo nooit over jou zou denken. Je zal mijn vrouw zijn en je bent geen dom hoertje. Je bent geen hoer, Lolita. Al lang niet meer. Je bent van mij, van niemand anders, dus het kan helemaal niet. Bovendien ben je hartstikke slim, maar dit was wel een beetje dom van je. Ik vergeef het je wel, echt wel, ik baal er nu gewoon even van en ik zie vreselijk op tegen het gesprek met Reth…’ zei hij tegen haar. Ze wilde niet meer afstand, daardoor schudde hij zijn hoofd. ‘Hierdoor komt er meer afstand, Lolita. Ik vind het al vreselijk moeilijk, je weet hoe slecht ik hier mee om kan gaan, maar ik wil het zo graag goed doen. Als jij mij dan laat zien dat je dingen achter mijn rug om doet, voelt dat rot. Waarom zou ik dan nog mijn best doen? Ik ben altijd zo eerlijk tegen jou en jij verteld deze hele belangrijke dingen niet…’ zei hij zacht. Ze vroeg of ze iets kon doen om het goed te maken. Hij dwong zichzelf wat te kalmeren, ze was nu wel verdrietig genoeg. Hij kwam heel voorzichtig dichterbij en hij keek haar aan. ‘Je zou mij een kus kunnen geven…’ zei hij zacht, met een glimlachje op zijn gezicht.

Jay Fullbright

Ze zei dat ze een list op konden zetten. Dat idee stond hem niet zo aan. Je moest met iemand vechten, of niet vechten, maar dat soort listige dingen waren helemaal niets voor hem, zo was hij niet echt. ‘Als mijn vader er achter komt dat we zoiets doen…’ zei hij zacht. Het kon nooit goed gaan, zeker niet. Hij zou heel erg boos worden en dat zou Jay zonde vinden, na het gesprek wat ze gehad hadden. ‘Ik kan toch gewoon met hem vechten? ‘vroeg hij dus ook, dat was in zijn ogen veel simpeler en makkelijker. Ze stompte hem tegen zijn schouder en zei dat ze het wel geweten had als hij geen vriendin gehad had, daardoor slikte hij even. ‘Dat moet je niet zeggen..’ zei hij zacht, zijn stem trilde een beetje. ‘Ik heb het er al zo moeilijk mee,’ voegde hij er zacht aan toe. Waarschijnlijk had Chayenne geen idee wat hij bedoelde, misschien was ze hier ook nog wel wat te jong voor. Hij kreeg wel een knuffel van haar, waardoor hij wat glimlachte. ‘Ja, het is makkelijker…’ zei hij zacht.

Lolita Samira

Ze schoot wat naar achteren, ze mocht het nooit meer zeggen siste hij haar toe en daardoor keek ze hem trillend aan. Hij vond het vreselijk om te horen, ze was geen dom hoertje, ze werd zijn vrouw. Ze leek hem op te fokken door die woorden. Ze keek naar de grond. Hij vergeef het haar echt wel, hij zat alleen op tegen het gesprek met Reth. “Misschien als hij me leert kennen dat hij inziet dat ik helemaal niets met die krachten wil doen. Ze zorgen nu al voor veel te veel problemen.” Zei ze triest tegen hem. Leroy wist zeker dat er hierdoor afstand tussen hen zou ontstaan en daardoor slikte ze moeizaam. “Ik wil helemaal niets achter je rug om doen. Echt niet… Het ging per ongeluk. Het ging echt per ongeluk. Ik vertel je normaal alles, echt alles.” Klonk haar stem behoorlijk wanhopig. Hij kwam dichterbij en zei dat ze hem een kus kon geven om het goed te maken. ZE rilde nu al bij de gedachten daaraan. Maar daarmee zou ze het wel goed maken. Rillend en angstig kwam ze omhoog van het bed. Ze ging staan en keek hem vol angst in zijn ogen aan. Ze drukte haar lippen op die van hem, maar na een paar seconden hapte ze naar adem en zette ze wankelende passen achteruit. Haar ademhaling was versneld en ze had het gevoel dat ze geen lucht meer kreeg.

Koning Leroy Fullbright

‘Ik wil niet dat hij je leert kennen. Ik wil niet eens dat hij je ziet. Ik zal hem vertellen dat hij zich niets in zijn hoofd hoeft te halen, dat hij niets te vrezen heeft, dat hij mij kan vertrouwen. Dan kan ik alleen maar hopen dat hij dat doet en dat hij niets slechts over jou zegt. Ik ga hem niet de kans geven om jou te zien, dus wat jij je ook in je hoofd haalt, dat kan je vergeten. Je gaat niet met hem praten, zeker niet zo,’ zei hij bevelend tegen haar. Normaal deed hij niet snel zo, maar dit was echt iets wat heel erg belangrijk was, ze kon nu niet zomaar overhaaste dingen gaan doen, zoals ze al gedaan had. ‘Je wilt niets achter mijn rug om doen? Je hebt ook al achter mijn rug om met Miranda afgesproken dat ze jou een brief schrijft als ik daar ben. Hoe is dat niet achter mijn rug om? Het is een achterlijke afspraak…’ gromde hij. ‘Als je het mij gewoon zou vragen, zou ik het je eerlijk vertellen. Ik lieg nooit tegen je, helemaal nooit. Sinds wij samen zijn heb ik nog niets achter jou rug om gedaan, ik heb alles wat er gebeurd is eerlijk verteld…’ zei hij tegen haar. ‘Je verteld mij dus helemaal niet alles…’ voegde hij er nog aan toe. Weer had hij het gevoel dat er een enorme afstand tussen hun was. Hij snakte naar alcohol en hij voelde zich vreselijk eenzaam. Het voelde gewoon niet goed. Lolita kwam overeind, keek hem doodsbang aan maar drukte toch haar lippen op die van hem. Het was heel snel weer over, misschien ook maar beter. Hij werd hier echt helemaal gek van, gek van verdriet en wanhoop. ‘Zo wil ik het niet. Ik wil niet dat je iets tegen je zin in doet. Ik kan er niet tegen om je zo bang te zien,’ zei hij met trillende stem.

Lolita Samira

Ze werd echt helemaal gek, gek van verdriet, pijn en angst. Ze wist gewoon niet wat ze moest doen. Ze werd echt gek. Ze trok aan haar haren en snikte onbehoorlijk. Hoe meer Leroy zei, hoe erger het werd. Ze stortte in elkaar op de grond. Haar ademhaling kreeg ze niet meer onder controle. Happend naar adem lag ze op de grond. Haar blik vol angst en haar handen rond haar keel. Ze kon helemaal niet meer ademen. Het ging niet meer. Ze rolde over de grond heen en ze gilde en schreeuwde door de pijn die ze op dit moment had. Ze wilde dat het wegging, dat het nare gevoel verdween, dat ze gewoon normaal met Leroy om kon gaan. Hij verweet haar dingen, hij was boos op haar, ze wilde het niet, niet op deze manier. Ze keek naar Leroy terwijl ze over de grond lag te rollen van de pijn. Haar ogen hopeloos en verloren. “H-h…” Ze kon niet eens meer wat zeggen. Ze wilde hulp. Ze wilde dat hij haar zou helpen.

Koning Leroy Fullbright

Lolita stortte in elkaar, ze leek helemaal geen lucht meer te krijgen. Daardoor werd hij nog onrustiger. Hij wist niet wat hij moest doen. Ze rolde heen en weer en hij stond alleen maar naar haar te kijken. Hij voelde zich vreselijk, als hij haar vast zou pakken, zou het vast nog erger worden. Uiteindelijk kon hij het gewoon echt niet meer aanzien. Het was afschuwelijk. Ze probeerde iets te zeggen, meteen greep hij haar vast en trok hij haar tegen zijn trillende lichaam aan. Hij hield haar heel erg stevig vast. ‘Rustig worden, alsjeblieft…’ zei hij zacht. ‘Je kan mij dit niet aandoen. Ik kan niet zonder je. Je moet rustig worden en gewoon diep in en uit ademen. Je hoeft niet bang voor mij te zijn, echt niet. Ik wil gewoon dat je bij mij bent, dat je heel erg gelukkig bent. Dat ik je gelukkig kan maken, niet bang… ik wil je niet bang maken… alsjeblieft…’ zei hij zacht, zijn stem trilde van wanhoop en er stonden tranen in zijn blauwe ogen. Hij wilde zo graag dat het goed kwam, maar het leek alleen maar slechter te gaan.

Lolita Samira

Na een tijdje pakte hij haar vast. Ze had zoveel pijn. Hij hield haar zo stevig vast dat ze eerst verstijfde van de angst, maar daardoor werd de pijn alleen maar erger. Hij probeerde haar alleen maar te kalmeren. Langzaam ontspande ze weer en liet ze zich tegen hem aanzakken. Ze hijgde en hield haar ogen half gesloten. Ze kreunde zacht en kroop tegen hem aan. “Ik wil je geen pijn doen…” Dit keer snikte ze weer. Er waren misschien twee dingetjes die ze per ongeluk niet had gezegd tegen Leroy, maar ze had het echt niet expres gedaan. Ze had er gewoon niet bij stilgestaan. Het was echt haar bedoeling niet. Echt niet. Ze woelde haar hoofd in zijn shirt en sloot haar ogen. Ze wilde dat het voorbij was. Ze wilde dat het echt helemaal over was.

Koning Leroy Fullbright

Hij was bang dat het nu over zou zijn, dat ze niet meer kon ademen, dat ze zou sterven omdat ze doodsbang was voor hem. Het was vreselijk. Tranen liepen over zijn lijkbleke gezicht heen, tot ze opeens rustiger leek te worden en ze tegen hem sprak. ‘Oh, Lolita… zo erg is het toch niet. Ik kom hier echt wel uit… blijf gewoon bij mij en hou mij alsjeblieft stevig vast… ik mis het zo…’ zei hij, zijn stem klonk gebroken, zo voelde hij zich ook. Hij tilde haar simpel op en hij legde haar op het bed neer, wel ging hij meteen bij haar liggen en sloeg hij zijn armen om haar lichaam heen. ‘Rustig nou maar… ik ben er voor je, altijd. Ik hoop zo dat je mij kan vergeven, dat je wat ik gedaan heb kan vergeten…’ zei hij zacht, zijn stem trilde enorm, net als zijn lichaam. Hij was echt kapot door wat er gebeurd was, hij wilde niet zien dat ze zo veel verdriet had, zo veel angst voor hem. Het was het ergste voor hem, dat ze bang voor hem was.

Lolita Samira

Hij huilde om haar en langzaam maar zeker kwam het vertrouwen weer terug. Hij huilde om haar, hij vergaf haar, hij kwam er wel uit. Ze werd door hem opgetild en daardoor hield ze haar adem even in. Hij legde haar op het bed neer en sloeg zijn armen om haar heen. Ze kroop weg in zijn armen. Hij was er altijd voor haar hij hoopte alleen dat ze hem kon vergeven en dat ze het kon vergeten. Ze pakte hem stevig vast en bleef dichtbij hem liggen. Hij was zo verdrietig om haar, dat kon toch alleen maar betekenen dat hij ontzettend veel van haar hield en haar ook ontzettend graag weer voor altijd dichtbij zich. “Mijn lieve Leroy, ik hou zoveel van je. Kunnen we niet nog heel lang zo blijven liggen? Zo in slaap vallen? “ Vroeg ze hem nu zachtjes. Ze keek hem even aan en drukte nu haar lippen vol liefde op die van hem. Ze zoende hem liefdevol maar wel heel erg voorzichtig.

Koning Leroy Fullbright

Lolita kroop helemaal weg in zijn armen, tegen haar aan. Het had nog nooit zo goed gevoeld. Ze leek minder bang te zijn, hij vond het zo fijn als ze zo dicht bij hem was. Dit was gewoon het beste gevoel dat hij kon hebben. Ze zei dat ze van hem hield, daarna vroeg ze of ze niet nog heel lang zo konden blijven liggen, om zo in slaap te vallen. Hij glimlachte daardoor. ‘Weet je nog die nacht op het strand?’ vroeg hij zacht, met een glinstering in zijn ogen. Het was een geweldige nacht geweest. Ze keek hem weer aan, daarna voelde hij haar lippen op die van hem en werd hij gezoend. Ze was super voorzichtig, daarom deed hij net zo voorzichtig, al trilde hij wel. Hij wilde zo vreselijk graag. Hij legde zijn handen in haar hals, maar hij dwong zichzelf om verder niets te doen, om haar niet aan te raken, maar het was vreselijk moeilijk. Hij onderbrak de zoen zelf, hij keek haar wel glimlachend aan. ‘Ik ga even navragen of Chayenne hier is, dan schrijf ik een brief terug naar Reth, dan kom ik weer bij je liggen. Ik beloof je dat ik heel snel weer terug ben,’ zei hij tegen haar. Zo kon hij ook even bijkomen van die zoen. Hij kwam overeind, fatsoeneerde zijn kleding, daarna vroeg hij aan een wachter of Chayenne hier was. Hij kreeg een bevestiging.

Geachte Reth,

Ik begrijp dat je daar over wilt praten. Dit kan wat mij betreft morgen. Je mag hier naar toe komen, als je dat niet ziet zitten, spreken we ergens anders af. Als ik niets van je hoor ga ik er vanuit dat ik je morgen hier zie verschijnen. Chayenne is hier, we hebben het morgen over haar.
Fijne avond nog,

Leroy

Hij verstuurde de brief, meteen daarna ging hij weer naar Lolita toe. Hij wilde eigenlijk zijn kleding uit trekken, maar hij deed het bewust niet. Het was beter als hij nog afstand van haar hield, anders hield hij dit al helemaal niet vol. Hij kroop weer bij haar in bed en hij sloeg zijn armen om haar lichaam heen, zoals ze net ook gelegen hadden.

Lolita Samira

Hij vroeg haar of ze die nacht op het strand nog wist. “Natuurlijk… de gelukkigste nacht van mijn leven.” Fluisterde ze tegen hem, die zou ze nooit kunnen vergeten echt nooit. Die zat voor altijd tussen haar dierbaarste herinneringen. Die nacht was echt fantastisch. Ze voelde hem trillen door haar zoen, maar hij hield zich goed. Het voelde ook goed. Het was heel erg prettig. Hij had het over Chayenne en ze keek hem wat bevreemd aan. Wat was er met Chayenne? Was ze hier? Wat moest het kind hier nu weer in godsnaam. Voor ze op Leroy kon reageren, was hij al vertrokken. Ze kroop zelf onder de dekens en wachtte op hem. Niet veel later was hij weer terug en kroop ze dicht tegen hem aan. “Wat doet Chayenne hier?” Nu hield hij ook iets voor haar achter, maar dat vond zij eigenlijk helemaal niet zo heel erg. Het kwam gewoon door de gang van zaken en als hij inzag dat hij ook wel eens per ongeluk dingen achterhield, dan begreep hij haar ook wel, toch? Ze sloeg haar armen om hem heen en legde haar hoofd tegen zijn borst.

Koning Leroy Fullbright

Lolita kwam weer net zo tegen hem aanliggen, ze legde haar hoofd op zijn borstkas neer. Ze vroeg wat Chayenne hier deed. ‘Ik heb eigenlijk geen idee,’ zei hij tegen haar. ‘Ik wist niet eens dat ze hier was, tot net. Reth schreef mij dat ze weg was gelopen, dat hij dacht dat ze hier was. Dat klopte dus ook, ze is bij Jay,’ zei hij tegen Lolita. Hij dacht over wat Jay verteld had, hij had met Chayenne gezoend. Even schoot de gedachte door zijn hoofd dat er meer tussen hun zou gebeuren. Zou Jay dat doen, met Chayenne? Hij slikte even, hij wilde er niet over nadenken. Hij wilde liever nog geloven dat Jay zich daar helemaal niet mee bezig hield, ook niet met Esmeralda, maar dat zou tegen beter weten in zijn, ondertussen. Hij hoopte gewoon dat hij dat zo lang mogelijk zo min mogelijk zou doen, dat was beter. Dat zijn zoon wel alles met Lolita besprak, wist hij niet, al realiseerde hij zich echt wel dat Jay meer met haar besprak dan met hem, over dat soort dingen.

Lolita Samira

Ze was door de tuinen aan het wandelen. Het ging al een stuk beter met haar. Gisteren had haar goed gedaan. Doordat ze inzag dat Leroy zelfs voor haar zou zorgen als ze ziek werd, wist ze dat ze hem kon vertrouwen. Het ging nog niet helemaal geweldig, maar beter dan daarvoor. Neuriënd stelde ze een klein boeketje samen tot ze in de gaten had dat er naar haar werd gekeken. Reth was namelijk aangekomen op het kasteel. Hij was eerst gewoon een kijkje aan het nemen tot hij een betoverende mooie vrouw zag. Hij slikte even en was naar haar blijven kijken. Ze leek geen dienstmeisje te zijn, ze was heel erg mooi gekleed. Lolita keek op en zag een lange stevige man met zwarte haren. Zijn groene ogen bestudeerden haar. Even wist ze niet zo goed wat ze hiervan moest denken, daarna sloeg ze haar haren over haar schouders heen en stak haar hand uit. “Lolita.” Stelde ze zichzelf simpel voor. “Ah, de toekomstige vrouw van Leroy, mijn naam is Reth. Reth Kingston.” Sprak hij formeel. Lolita was meteen geïnteresseerd. Ze zou deze man eens laten zien dat ze geen heks was. “Dus u denkt dat ik een heks ben?” Vroeg ze fluisterend en wat fel. “Dat denk ik niet alleen, dat ben je ook.” Sprak Reth vermakelijk tegen haar terug. Hij sloeg zijn armen over elkaar heen en bekeek haar kritisch. “Hoe vaak heb je het al gebruikt?” Vroeg hij met samengeknepen ogen. “Één keer, voor de gezondheid van mijn dochter.” Zei ze ferm tegen hem terug. Hij knikte even met een zachte grom. “Hoe sterk ben je?” Vroeg hij verder. Hij wilde weten of ze geestelijk sterk genoeg was om het aan te kunnen. “Vraag dat maar aan Leroy.” Kaatste Lolita terug. Ze was een beetje achterdochtig over deze man. Ze vertrouwde hem absoluut niet. Reth haalde zijn schouders op en liep daarom naar binnen toe en vertelde de wachters dat hij Leroy wilde spreken.


Chayenne Lahero

“We moeten ingrijpen Jay!” Riep het meisje nu gehaast. Ze trok al een zwaard. “Het is nu of nooit, hij is nu hier, we moeten hem verslaan. Hij moet hier weg.” Zei ze gespannen. Ze vond het hartstikke spannend, maar ze was ook opgetogen en vastberaden. Deze man ging vandaag dood, zo snel mogelijk. Chayenne bespioneerde Reth die eerst met Lolita stond te praten en daarna het kasteel binnen ging.

Koning Leroy Fullbright

Hij was ontzettend blij dat het beter ging, dat hij gewoon naast Lolita kon liggen zonder dat ze lag te rillen van angst. Het gaf hem weer veel meer vertrouwen in de toekomst en dat had hij hard nodig, anders zou het mis gaan, met van alles. Toen hij hoorde dat Reth hier was, kwam hij overeind. Hij haalde een hand door zijn zwarte haar heen en hij liep door de gangen naar Reth toe. Hij stond vrij snel voor hem en hij begroette hem kort, daarna nam hij hem mee naar zijn werkkamer. Hij had helemaal geen zin in dit gesprek, in dit gezeur, maar hij wist dat het belangrijk was en hij kon ook nog wel begrijpen dat Reth hier over wilde praten, het stond hem gewoon niet zo aan. Hij wilde niet praten over Lolita, dat vond hij vreselijk. Het kon nooit goed gaan, als Reth iets zei, zou hij altijd woedend worden, wat dan ook. Hij knikte naar de stoel, waar Reth kon gaan zitten, zelf ging hij ook zitten.

Jay Fullbright

Chayenne trok haar zwaard, zijn blik ging naar Reth. Jay was duidelijk onrustig, hij wist echt niet wat hij hier mee moest doen. Hij was woedend, maar Lolita had hem gisteren nog verteld dat je daar juist geen beslissingen door mocht laten nemen. Daarom wist hij het even niet meer. ‘Maar Chayenne…’ zei hij zacht. ‘We kunnen toch eerst met hem praten? Ik bedoel… Als we hem doodmaken, zal mijn vader heel boos op ons worden..’ zei hij zacht, maar hij pakte wel zijn zwaard al. Hij zou haar altijd helpen, hij zou alles voor haar doen, maar hij wist gewoon niet of dit wel een goed idee was.

Koning Reth Kingston

Hij werd kort door Leroy begroet en hij knikte de man vriendelijk toe. Leroy was niet in een al te goed humeur merkte hij. Hij liep daarom maar zwijgend achter hem aan en ging zitten in de stoel die hem aangewezen werd. “Ik neem aan dat Chayenne hier wel veilig is, toch?” Vroeg hij nu als eerste. Hij maakte zich toch wel wat zorgen over het meisje, hij wilde gewoon dat ze veilig was.


Chayenne Lahero

Jay leek ineens terug te krabbelen, hij wilde praten met Reth. “Het is een eikel, Jay! Hij moet gewoon dood. Ik vind hem echt niet aardig.” Zei ze nu tegen hem. Ze kneep haar handen samen en was behoorlijk agressief. “Jouw vader zou toch juist blij zijn? Dan zijn we er toch gewoon vanaf?” Dat was toch de bedoeling, ze moesten van de vent af, hoe sneller hoe beter.

Koning Leroy Fullbright

Reth begon eerst over Chayenne, daardoor knikte hij langzaam. ‘Ja, natuurlijk is ze hier veilig…’ mompelde hij. Hij zag geen redenen waarom dat niet zo zou zijn. Het meisje mocht hier wat hem betreft ook blijven zo lang als ze wilde. ‘Ze zal wel bij mijn zoon zijn,’ gaf hij aan, om duidelijk te maken dat ze dan helemaal veilig was. Jay zou haar wel beschermen, daar was hij van overtuigd. ‘Nou, je wilde praten over Lolita. Vraag maar wat je allemaal wil weten,’ zei hij, bot en kortaf. Hij kon het niet opbrengen om hier normaal over te doen. Hij ging een gesprek voeren over Lolita, dat was gewoon vreselijk. Dit waren dingen die hij helemaal niet wilde bespreken, zeker niet met Reth. Bovendien baalde hij er van dat hij nu in deze positie zat, dat hij zich moest verantwoorden.

Jay Fullbright

Chayenne begon hem te overtuigen, ze wakkerde zijn woede alleen maar aan. Het was niet goed dat hij zich zo erg liet beïnvloeden door haar, maar toch knikte hij langzaam. ‘Ja, natuurlijk, je hebt gelijk…’ zei hij zacht. Ze zei dat zijn vader juist blij zou zijn omdat ze dan van hem af waren. Zo had hij het nog niet bekeken, maar het klonk heel logisch. Ze had vast gelijk. ‘Oké, ik help je wel. Wat moet ik doen?’ vroeg hij haar. ‘Wachten we tot hij weer naar buiten loopt en doen we het dan?’ vroeg hij haar, alsof het niets voorstelde. Zo voelde het voor hem ook. Hij had nooit eerder iemand vermoord, maar hij vond het helemaal geen raar idee. Het was voor hem ook bijna normaal. Het enige waarom hij het niet zou doen was omdat hij zijn vader niet wilde teleurstellen, maar Chayenne had gelijk, hij zou vast blij zijn.

Koning Reth Kingston

Chayenne was veilig en daardoor knikte hij tevreden. Dat was alles wat hij wilde weten, niets meer en niets minder. Waarschijnlijk was ze bij het zoontje van Leroy, geen probleem volgens Reth. Leroy kwam ten zake en had het over Lolita. Hij zei dat hij mocht vragen wat hij allemaal wilde weten. “Ik heb haar net gezien, ze is een vriendelijke vrouw.” Gaf Reth nu aan met een glimlach. “Ik wilde graag weten of ze sterk genoeg is om de kracht te kunnen dragen. Ik heb vele mensen gezien die ontsporen doordat ze magie bezitten. Ik geloof wel dat zij bij jou in goede handen is en dat jij haar alle steun geeft die ze nodig heeft, maar daartoe moet ze wel zelf ook sterk genoeg zijn.” Gaf Reth vriendelijk aan. Hij had er lang over nagedacht en was ook minder kwaad erover dan toen hij met Carmen had gesproken.


Chayenne Lahero

Jay was een goede strijder volgens haar, ze kon hem haast zonder iets te doen, enthousiast maken. Dat vond ze fantastisch. Hij hielp haar, ze had gelijk volgens hem. Hij vroeg wat hij moest doen. Ze stopte daartoe het zwaard weg en dacht na. “Eigenlijk moet niemand zien dat wij het hebben gedaan, we moeten het stiekem doen. Misschien moeten we wachten tot hij buiten de kasteelmuren is en dan toeslaan. Dan slaan we hem van zijn paard af. We zijn sterk genoeg om hem te vermoorden, samen kunnen we dat wel aan.” Zei ze vastberaden.

Koning Leroy Fullbright

Reth zei dat hij haar al gezien had, daardoor werd de blik van Leroy even iets harder. Had Lolita hem al gesproken? Hij klemde zijn kaken op elkaar, Reth zei dat het een vriendelijke vrouw was, waardoor Leroy knikte. Reth ging meteen door, hij wilde weten of Lolita sterk genoeg was, maar hij dacht wel dat Leroy haar zou steunen. Dat ze in goede handen was. Hij moest eens weten. Hij had geen idee wat hij allemaal zei. 'Ze is de sterkste vrouw die ik ken. Als iemand het kan dragen, is zij het wel. Je hoeft je geen zorgen te maken, want ik zou er nooit misbruik van maken. Ik ben wat dat betreft liever eerlijk...' Zei hij tegen Reth. Hij wilde zo eerlijk mogelijk tegen Reth zijn, al bleef het moeilijk om gewoon normaal met mensen te praten.

Jay Fullbright

'Oké, dat vind ik een goed idee...' Zei hij tegen haar. Hij pakte haar hand vast en hij nam haar weer mee, een stukje verder van de ingang van het kasteel af. 'We moeten wel voorzichtig zijn hoor...' Zei hij nog tegen haar, want hij wilde echt niet dat haar iets overkwam. Dat mocht niet gebeuren, daar zou hij wel voor zorgen. Hij zou haar altijd beschermen, net als hij bij Esmeralda zou doen. 'Laten we hem gewoon liggen als we dat gedaan hebben?' Vroeg hij haar. Hij rekende duidelijk op haar ideeën, hij vond alles prima, hij zou het wel doen.  

Floréna Lahero

De laatste dagen had ze alles wat meer op een rijtje kunnen zetten. Ze begon nu echt te accepteren dat haar verdere leven waarschijnlijk hier lag. Ze kon het beter accepteren doordat haar gevoelens voor Reth toch sterker waren als dat ze in eerste instantie had gedacht. Ze hield van hem, daar kon ze zich verder geen weg maar omheen praten. De laatste dagen had ze zich inderdaad wat bezig gehouden met de inrichting van het kasteel en ze had al een aantal raden bijgewoond. Ondertussen had ze al wat vriendinnen gemaakt met vrouwen van de raadsmannen en stukje bij beetje werd dit toch echt haar thuis. De blikken werden steeds wat minder vragend en zo nu en dan glimlachte een aantal mensen haar al toe. Doordat de zorgen en de stress weg waren zag ze er aanzienlijk mooier uit. Haar huid was weer helemaal glad en haar blonde haren straalde nog meer als anders in de stralen van de zon.

Sorry, hele, hele drukke week gehad.