Medieval Times

Lolita Fullbright

Ze hield hem stevig vast en drukte haar lippen zachtjes op zijn wang. Het was heel stil, maar ze vond het niet erg. Samen met hem stapte ze er weer uit en keek ze eventjes rond. Het landgoed was echt perfect onderhouden. Er was niemand om hun te begroeten, waarschijnlijk was iedereen binnen. Ze pakte de hand van Leroy stevig vast en liep met hem naar binnen toe.


Koningin Esmeralda Fullbright

Ze keek naar Jay, naar haar lieve man, hij was zoveel rustiger, ze was zo blij dat het beter met hem ging. "Dankjewel, Faith... heel erg bedankt." Zei ze zachtjes tegen het meisje. Faith knikte eventjes een beetje met een klein glimlachje en daarna ging ze met Killian mee die voor haar wilde zorgen, ze wilde graag in bad, dat zou fijn zijn. Dan kon ze weer even ontspannen.

Leroy Fullbright

Hij bleef even staan, Lolita pakte zijn hand vast en nam hem mee naar binnen toe, maar eigenlijk had hij de neiging om de koets weer in te gaan en naar huis te gaan, al wist hij dat hij dit moest doen. Anders kreeg hij er ook enorm veel spijt van, dat was ook niet echt de bedoeling. HIj liep daarom netjes met haar mee en hij ademde diep in, hij vond het echt vreselijk. Hij had zo'n hekel aan dit soort dingen.

Killian Fullbright

Esmeralda bedankte Faith en daarna nam hij haar meteen met zich mee, hij had zijn arm om haar middel heen geslagen en hij zette in zijn kamer het bad voor haar klaar, zodat ze daar in kon. Hij draaide zich weer naar haar toe en hij gaf haar zachtjes een kusje. 'Je kan in bad, het staat helemaal klaar voor je en ik blijf in de buurt voor als er iets aan de hand is, oké?' vroeg hij haar.

Lolita FUllbright

Leroy liep wel met haar mee, maar het ging duidelijk niet met heel erg veel zin. Hij had hier nog steeds een hekel aan en dat begreep ze ook wel eigenlijk. Ze nam hem rustig mee naar binnen en keek wat om haar heen. Waar was Carmen?


Faith Lahero

Ze voelde zijn arm om haar middel heen en ze leunde tegen haar aan. IN zijn kamer ging ze zitten op de bank en wachtte ze eventjes. Na een tijdje kwam hi jbij haar terug en zei hij dat het bad klaar stond voor haar, hij bleef in de buurt voor als er wat was. "Je bent zo lief, dankjewel, Killian." Klonk haar stem zachtjes. Ze liep de badkamer in en trok langzaam haar kleding uit. Daarna stapte ze in het bad en zuchtte genietend even.

Leroy Fullbright

Hij stond stil binnen en Carmen kwam naar hun toe, ze zag er eigenlijk wel goed uit, niet heel erg kapot. Dat vond hij knap van haar. 'Kom, hij ligt hier...' zei ze zacht tegen hun. Ze werden meegenomen naar een mooie kamer, daarna liet Carmen hun eigenlijk al meteen alleen. Hij keek even opzij naar Lolita en daarna ademde hij diep in en ging hij naar binnen toe. Kayton lag heel netjes opgebaard, maar hij vond het nog steeds echt heel akelig.

Killian Fullbright

Ze zei dat hij heel erg lief was en ze bedankte hem. 'Natuurlijk, ik help je heel erg graag.' zei hij zachtjes tegen haar. Ze ging de badkamer in en hij liet zich op de bank zakken. Hij haalde een hand door zijn haren heen en hij leunde achterover, daarna pakte hij een van zijn boeken en ging hij verder met lezen. Hij deed zijn best om tussendoor zo veel mogelijk te lezen en te leren, hij wilde het graag goed doen.

Lolita Fullbright

Carmen kwam naar hen toe, ze zag er best goed uit en Lolita glimlachte haar lichtelijk toe. Ze zei hen zacht waar Kayton lag en ze werden meegenomen door haar. Lolita wilde aan haar vragen hoe het met haar ging, maar ze ging alweer weg. Ze sloeg haar arm om Leroy heen en ze liep met hem samen naar binnen toe. Ze keek naar Kayton. HIj lag er heel vredig en rustig bij, het was wel prettig om te zien, het was echt zijn tijd geweest.


Faith Lahero

Hij hielp haar graag e ndaardoor grijnsde ze weer eventjes naar hem. Ze zat lekker in bad en genoot er echt heel erg van. Wanneer ze zich weer goed voelde, na een tijdje kwam ze er langzaam uit en droogde ze zich helemaal af. Met haar kleding weer aan liep ze de kamer weer in en ze plofte naast Killian op de bank met een brede glimlach.

Leroy Fullbright

Lolita sloeg haar arm om hem heen en hij ademde langzaam in en uit, daarna kwam hij dichterbij, eenmaal bij Kayton keek hij weer kort naar Lolita. Hij voelde dat hij tranen in zijn ogen kreeg, maar hij veegde die direct weg en hij ademde trillend in. 'Als je wilt mag je wel langer blijven, maar ik ga graag even naar buiten toe.' zei hij zachtjes tegen haar, wat schor.

Killian Fullbright

Het duurde even, maar na een tijdje kwam Faith weer naar hem toe. Ze ging naast hem op de bank zitten en hij pakte meteen haar hand vast. 'Vertel eens over de afgelopen tijd... wat heb je gedaan? Behalve constant aan mij denken, natuurlijk.' plaagde hij haar nu. Hij was wel echt benieuwd naar wat ze allemaal gedaan had, naar hoe het met haar ging en naar waar ze allemaal mee bezig was.

Lolita Fullbright

Ze keek naar Leroy. Hij kreeg tranen in zijn ogen en hij zei dat als ze wilde, ze langer mocht blijven, maar hij wilde naar buiten toe. "Gaat het? Kan je even alleen zijn?" Vroeg ze hem zacht en doordringend. Dat vond ze heel erg belangrijk, want als hij zou doordraaien wanneer hij alleen was, dan waren ze veel verder van huis...


Faith Lahero

Hij pakte haar hand en vroeg wat ze de afgelopen tijd gedaan had. Ze haalde haar schouders een beetje op. "Ik heb erg veel geleerd, veel gelezen en veel over mijn kracht te weten gekomen." Zei ze tegen hem en ze haalde haar schouders een beetje op. Verder had ze niet veel anders gedaan eigenlijk. "EN jij dan?" Wilde ze nieuwsgierig van hem weten.

Leroy Fullbright

Ze vroeg of het ging, of hij even alleen kon zijn. Daardoor knikte hij alleen maar langzaam, hij had een brok in zijn keel, hij wilde gewoon heel erg graag weg hier. Hij ging meteen de kamer uit en hij liep direct naar buiten toe, waar hij helemaal alleen was. Hij liet zich langzaam in het gras zakken en hij staarde voor zich uit, zijn blik eigenlijk echt gericht op niets. Hij probeerde zijn hoofd wat leeg te maken, maar dat ging ook niet echt, zijn gedachten gingen als een gek te keer.

Killian Fullbright

Ze vertelde dat ze veel geleerd had, veel gelezen en veel over haar kracht te weten was gekomen. 'Dat is goed, je bent heel erg goed bezig.' zei hij tegen haar. 'Ik heb ook veel geleerd, veel getraind. Ik probeer mijn vader af en toe te helpen met alles, maar ik vind het nog wel moeilijk.' zei hij eerlijk tegen haar. 'Ik wil het gewoon erg graag goed doen en daarvoor moet ik veel leren, maar dat is lastig, ik kan mij meestal niet zo goed op alles concentreren.' zei hij tegen haar.

Lolita Fullbright

Hhij knikte en daarna ging hij de kamer uit. Ze liet hem gaan en gaf hem de ruimte. Zelf ging ze op zoek naar Carmen. Ze liep langzaam door het landgoed heen en keek af en toe een kamer in of ze de vrouw ergens zag.


Faith Lahero

Hij vond dat ze goed bezig en daardoor grijnsde ze eventjes naar hem. Hij had ook veel geleerd en veel getraind. Ook had hij zijn vader af en toe geholpen met alles. Hij vond het alleen nog moeilijk. "Dat begrijp ik, maar je bent ook nog hartstikke jong en je hebt nog tijd zat om alles te leren."Glimlachte ze breed naar hem. "Waarom kan je je niet zo goed concentreren?" Vroeg ze hem nu zacht en lief.

Carmen Samira

Ze zat eigenlijk gewoon een beetje thee te drinken met een paar bediendes, ze had de brieven klaar liggen om uit te delen, maar ze wilde vooral Leroy en Lolita even de tijd geven. Ze had ondertussen wel een brief gestuurd naar Elvira, ook naar Stephen en Fay, dan waren ze allemaal op de hoogte en konden ze langskomen als ze dat wilden. Ze keek op toen de deur open ging en lolita te zien was, waardoor ze glimlachte. 'Kom binnen, gaat het oké met Leroy?' vroeg ze.

Killian Fullbright

Ze begreep het, maar ze vond hem nog hartstikke jong en hij had tijd zat om het te leren. 'Weet ik ook wel, ik doe het gewoon graag heel erg goed.' zei hij glimlachend tegen haar. 'Ik weet het niet, ik wil liever trainen, ik ben super snel afgeleid, ik weet het niet goed.' zei hij zachtjes tegen haar. 'Ik kan mijn aandacht er niet bij houden en denk soms aan duizend dingen.' gaf hij eerlijk toe. Hij wist niet waar het vandaan kwam.

Lolita Fullbright

Ze keek naar Carmen die thee zat te drinken aan tafel en naar haar glimlachte. Ze mocht binnenkomen en ze vroeg hoe het ging met Leroy.
"Leroy heeft wat tijd nodig... ik wilde hem eventjes laten..." Vertelde ze heel erg zachtjes tegen hem. "Hoe gaat het met jou, Carmen?" Vroeg ze nu bezorgd aan de vrouw.


Faith Lahero

Hij deed het gewoon graag heel erg goed. "Het is niet erg om foutjes te maken, Killian, van onze fouten leren we juist." Glimlachte ze hem lief toe en ze kneep eventjes in zijn hand. Hij gaf aan dat hij liever wilde trainen. Hij was snel afgeleid en kon zijn aandacht er niet bijhouden. "Dan ga je toch eerst trainen en daarna wat werken? Dan heb je je afleiding gehad en kan je je heel eventjes concenteren en zodra het niet meer lukt, stop je weer." Sprak ze hem zacht toe


Elvira Solore

Ze waren weer terug in de smederij en ze staarde naar de brief die ze gehad had. Ze had haar vader de laatste tijd ontzettend weinig gezien, elke keer had ze hem net misgelopen en nu was hij er niet meer... net nu ze tijd voor hem wilde vrijmaken. Ze keek naar de brief en voelde de tranen in haar ogen branden. Ze beet op haar lip en bleef heel erg stil.

Carmen Samira

De bediendes vertrokken weer toen Lolita binnenkwam en ze luisterde naar haar. 'Dat snap ik wel, dit zal wel heel moeilijk voor hem zijn.' zei ze zachtejs tegen Lolita. 'Met mij gaat het wel, ik kan het mij nog niet echt beseffen en ik weet niet zo heel erg goed wat ik nu moet doen, maar dat komt allemaal wel.' zei ze tegen Lolita. Het kwam uiteindelijk wel goed, ze had gewoon even tijd nodig om over alles na te denken en een beslissing te nemen over wat ze wilde.

Killian Fullbright

'ik weet dat het niet hoeft, ik wil het heel graag.' zei hij met een zwakke grijns op zijn gezicht tegen haar. 'Dat probeer ik ook wel, maar ik hou het nooit lang vol.' gaf hij toe. 'Het hoeft ook niet echt heel nodig, maar als ik les heb, wil ik al na een paar minuten weg. Ik ben gewoon te onrustig denk ik.' zei hij tegen haar. Hij kneep zachtjes in haar hand en daarna drukte hij zijn lippen op haar wang, hij had haar echt zo ontzettend gemist.

Nathan Gerono

Hij was wat aan het werk, wat dingen aan het maken die handig konden zijn voor in het kamp. Er was een brief gekomen, maar hij was zich niet echt heel erg bewust van alles, pas toen hij merkte dat Elvira wel heel stil was keek hij op. Ze leek heel verdrietig te zijn en daarom legde hij zijn spullen aan de kant en ging hij naar haar toe, hij pakte haar zachtjes vast. 'Wat is er aan de hand?' vroeg hij lief aan haar. Hij was nooit zo heel erg zorgzaam, maar het werd wel beter.

Lolita Fullbright

Ze dacht dat het heel moeilijk was voor Leroy en ze knikte eventjes daardoor. Het ging wel met haar. Ze kon het nog niet beseffen en ze wist niet wat ze moest doen, maar dat kwam wel.
"Ja, het komt wel... neem je tijd, Carmen... wat wil je eigenlijk? Je mag bij ons in het kasteel wonen en vast ook wel op White Castle." Sprak ze zacht tegen haar met een kleine glimlach. "Je doet het hartstikke goed." Complimenteerde ze haar nog en ze omhelsde Carmen even.


Faith Lahero

Hij wilde het heel erg graag en hij probeerde het ook op die manier, maar hij hield het nooit lang vol. Hij dacht dat hij te onrustig was. "We gaan het morgen samen proberen, oké?" Vroeg ze zacht aan Killian met een glimlachje. Hij kneep in haar hand en ze kreeg een kus van hem. Ze kroop tegen hem aan en knuffelde hem.


Elvira Solore

Nathan vroeg wat er aan de hand was en ze kroop tegen hem aan. Ze gaf hem de brief en kroop weg tegen zijn borst aan. "Ik wilde hem nog zoveel zeggen, nog zo graag even met hem praten... " Fluisterde ze schor tegen hem. Ze had eerder naar hem toe moeten gaan, bij hem moeten zijn en weer met hem praten, gewoon even samen zijn... hij was haar vader...

Carmen Samira

'Ik heb echt nog geen idee van wat ik wil. Ik weet dat ik overal terecht kan en jullie zijn vreselijk lief, maar ik moet er nog even over nadenken. Het moet allemaal nog wat meer bezinken en dan kan ik wel een goede beslissing nemen, denk ik.' zei ze zacht. Nu zag ze zich nog niet echt een leven zonder hem voor, maar dat kwam wel weer, uiteindelijk. Ze wist dat Kayton niets liever wilde dan dat ze door ging en weer gelukkig zou worden en dat zou ze ook echt gaan doen, maar het had even tijd nodig. ' Je bent een schat, maar ik denk dat je nu beter even opzoek kan gaan naar Leroy. Hij zal hier wel kapot van zijn.' zei ze zacht.

Nathan Gerono

Hij las de brief door en daardoor keek hij haar weer aan. 'Ik denk dat alles wat je hem had willen zeggen, allang in zijn hart zat. Ik denk dat hij alles al wel wist.' zei hij zacht. Hij sloeg zijn armen weer om haar lichaam heen en hij hield haar stevig vast. 'Ik weet dat ik niet goed ben in troosten, maar ik wil dat je weet dat ik er voor je ben. Altijd, ook nu.' zei hij zachtjes tegen haar. Hij vond het wel moeilijk dat hij echt niet wist wat hij moest doen in dit soort situaties.

Killian Fullbright

Hij glimlachte naar haar, het was zo fijn dat ze er weer was en dat hij dit met haar kon bespreken. dat deed hem duidelijk goed, want verder was hij eigenlijk best wel een beetje eenzaam. 'Ik vind het lief dat je wil helpen.' zei hij zachtjes. ' Zullen we nu naar bed gaan? Ik ben best wel moe en ik denk dat ik beter kan slapen nu ik niet meer alleen ben.' zei hij. Hij hoopte het tenminste wel heel erg, want hij sliep vaak heel slecht of onrustig.

Lolita Fullbright

Carmen moest het echt allemaal nog beseffen, ze wilde er nog even over nadenken voor ze een goede beslissing kon nemen. "Natuurlijk, dat begrijp ik... je bent altijd zo'n verstandige vrouw geweest." Glimlachte ze haar bewonderend toe.
"Ja, ik ga naar Leroy..." Zei ze zacht en ze streek nog even over de rug van Camren heen en daarna liep ze naar buiten toe en zocht ze Leroy.


Elvira Solore

Nathan stelde haar zacht een beetje gerust en sloeg zijn armen om haar heen. Ze kroop tegen hem aan en luisterde naar zijn stem. "Je doet het goed... echt..." Fluisterde ze heel zacht tegen hem. Ze veegde de tranen van haar wangen en keek hem nu aan. "Ga je met me mee, alsjeblieft...." Vroeg ze hem zachtjes en ze haalde even diep adem.


Faith Lahero

Hij vond het lief van haar, dat ze wilde helpen. "Jij helpt mij ook overal bij." Glimlachte ze nu naar hem en ze gaf hem een knipoog. Hij vroeg of ze naar bed zouden gaan, hij was moe en hij kon nu vast beter slapen nu hij niet alleen was. "Slaap je zo slecht zonder mij?" Vroeg ze hem bezorgd en ze streek even langs zijn wang. Ze wilde wel graag gaan slapen.

Leroy Fullbright

De tranen liepen heel langzaam over zijn bleke huid heen, hij had het heel erg moeilijk met de gedachte dat hij nu alleen was. Dat Kayton er nooit meer was om te helpen. Natuurlijk zat dit er aan te komen, maar toch deed het zo ontzettend veel pijn en maakte het hem enorm onzeker over de toekomst. Hij keek op toen hij Lolita zag en hij streek zijn tranen weer weg, daarna ademde hij diep in om zichzelf weer wat kalmer te laten worden. Hij wilde niet helemaal in emotie wegzakken. Juist niet.

Nathan Gerono

' Ja, ik ga met je mee, dat is geen probleem.' zei hij zacht tegen haar. Hij wilde haar echt heel erg graag helpen met dit soort dingen, haar laten zien dat hij van haar hield en er ook echt voor haar was om haar te helpen. ' Zullen we nu meteen vertrekken? Misschien krijg je wat meer rust als je bij hem bent, als je afscheid kan nemen.' stelde hij nu voor. Hij wist niet of het zo werkte, maar misschien hielp het haar wel. Hij wist het ook niet.

Killian Fullbright

Ze vroeg nu of hij zo slecht sliep zonder haar en dat liet hem langzaam een beetje knikken. 'Best wel slecht, soms heb ik hele gekke nachtmerries en soms kom ik niet in slaap omdat ik te onrustig ben.' zei hij zachtjes, maar heel eerlijk. Hij vond het best wel moeilijk en daarom besprak hij het ook niet met zijn ouders, hij schaamde zich er best wel erg voor. Hij wilde niet dat ze zich zorgen gingen maken of zouden denken dat hij heel erg raar was.

Koning Stephen Lahero

Hij had een brief van Carmen in zijn handen, met daarin het nieuws dat Kayton overleden was. Hoewel het niet geheel onverwachts kwam, was het toch een beetje een klap. Hij had Kayton toch altijd een beetje als een soort voorbeeld gezien en hij had er alles aan gedaan om White Castle met net zo veel respect te behandelen als Kayton had gedaan. Hij dacht dat hij het wel redelijk goed deed en hij hoopte dat Kayton ook met die rust gestorven was. Nu keek hij naar Fay en gaf hij haar de brief aan. 'Ik denk dat we er maar naar toe moeten gaan, ook voor Leroy.' zei hij nu.

Lolita Fullbright

Ze ging naast hem zitten en trok hem tegen haar aan. Ze wiegde hem zachtjes heen en weer en streek door zijn haren heen en sprak heel zacht en liefdevol tegen hem. “Het komt goed, Leroy… zodra je leert om het een plekje te geven, komt alles goed… we kunnen dit, ik zal je helpen om hier doorheen te komen, je bent sterk…” Fluisterde ze tegen hem.


Elvira Solore

Hij vond het geen probleem om met haar mee te gaan en vroeg of ze maar meteen zouden vertrekken. “Ja, laten we maar gaan, ik wil niet te lang wachten… dan durf ik straks niet meer.” Fluisterde ze tegen hem. Ze slikte even moeizaam en pakte zacht zijn hand vast. Het was wel fijn dat hij er voor haar was, dat ze hem kon vertrouwen.


Faith Lahero

Ze streek zacht over zijn rug heen door zijn woorden. “Hoe komt dat… waarom ben je dan naast mij wel rustig?” Vroeg ze heel erg zacht aan hem. Ze vond het niet fijn om te horen dat hij onrustig was in zijn slaap als zij er niet bij was… nu wilde ze altijd bij hem zijn eigenlijk. Ze kon het niet over haar hart verkrijgen om hem alleen te laten.


Koningin Fay Lahero

Ze keek naar Stephen die een brief had gehad. Het ging over Kayton en ze slikte eventjes toen ze zag dat hij overleden was. Stephen wilde er naartoe gaan, ook voor Leroy. Ze knikte een beetje. “Ja, laten we dat maar doen.” Ze omhelsde hem eventjes stevig en trok hem dicht tegen haar aan. Ze wist hoeveel Kayton voor hem betekent had en daardoor wilde ze graag voor hem klaarstaan.

Leroy Fullbright

Lolita was heel erg lief voor hem en ze wist hem weer redelijk snel te kalmeren, daarom leunde hij ook zachtjes een beetje tegen haar aan. Hij wilde er zo graag normaal mee om kunnen gaan, maar het bleef heel moeilijk voor hem, dit was echt een zwaar iets voor hem. 'Hij was mijn vriend.' zei hij nu zachtjes en schor. Hij wilde het wel een plekje geven, maar hij vond het heel moeilijk om te beseffen dat hij er echt niet meer was. 'Ik weet dat het goed komt, jij bent er voor mij, maar het was mijn beste vriend en nu is hij er niet meer...' zei hij heel erg zacht.

Nathan Gerono

'Ik ben bij je om er voor te zorgen dat je wel durft.' zei hij zacht en lief tegen haar. Daarna nam hij haar mee en zadelde hij een paard op. Hij tilde haar in het zadel en hij kwam bij haar zitten, dan hoefde ze niet zelf te rijden. Hij deed echt zijn uiterste best voor haar, hij wilde zo graag bewijzen dat hij haar nooit zou laten stikken, wat er ook gebeurde. Dat moest ze echt weten. Hij reed richting het landgoed en af en toe keek hij naar Elvira om te zien hoe het met haar ging.

Koning Stephen Lahero

'Het gaat wel.' zei hij zachtjes tegen haar, hij hield haar wel even in zijn armen. Daarna keek hij haar weer aan. 'Deze klap zal wel enorm zijn voor Leroy, ik hoop dat het een beetje goed met hem gaat.' zei hij bezorgd. Carmen zou zich vast redden, ze was hier in ieder geval altijd welkom, maar hij maakte zich wel écht zorgen om Leroy, die zou het hier wel zwaar mee hebben, waarschijnlijk. ' Kom, we gaan.' zei hij al snel. Hij liet de paarden zadelen zodat ze ook konden gaan.

Killian Fullbright

'Ik weet niet echt precies waardoor het komt, maar als ik bij jou ben voel ik mij beter, dan gaat het beter denk ik. Jij geeft mij afleiding en dan ben ik iets rustiger.' zei hij zachtjes. Soms was hij echt bang door zijn dromen en dat voelde niet goed, het was heel lastig voor hem. 'Sorry, ik wil niet dat je het gevoel hebt dat je bij mij moet blijven, ik vind het gewoon heel fijn dat je er nu bent.' Fluisterde hij. Hij werd namelijk echt moe van al die onrust die hij voelde, maar niet begreep. Hij begreep niet dat het echt in hem zat.

Lolita Fullbright

Hij leunde tegen haar aan. Ze was al blij dat hij haar accepteerde. Dat hij het toeliet dat ze hem hielp, dat was wel heel erg fijn. Hij zei zacht dat Kayton zijn vriend was. Hij wist dat het goed kwam, zij was er voor hem, maar hij was zijn beste vriend en nu was hij er niet meer.. zij was er dan wel voor hem, maar Kayton was er niet meer. “Dat weet ik lieverd… ik weet het… hij is er niet meer, hij heeft zoveel voor je betekent…” Fluisterde ze hem toe. Ze streek zacht langs zijn gezicht.


Elvira Solore

Hij was bij haar om ervoor te zorgen dat ze het wel durfde en ze knikte eventjes. Hij zorgde voor haar en tilde haar op het paard. Ze kroop tegen hem aan en merkte dat hij af en toe naar haar keek om op haar te letten. Ze staarde voor zich uit en dacht aan haar vader, aan hoe hij was… dat het zo’n lieve man was geweest.


Koningin Fay Lahero

Hij zei zacht dat het wel ging en was vooral bezorgd over Leroy. Ze knikte eventjes een beetje en keek naar hem. ZE streelde langs zijn wang en glimlachte wat naar hem. Daarna zei hij dat ze zouden gaan. De paarden werden opgezadeld voor hun en ze steeg al gauw op. Ze keek weer naar Stephen en glimlachte lichtelijk naar hem.


Faith Lahero

Ze knikte een beetje door zijn woorden, misschien kwam het ook wel door haar kracht ,dat ze hem op de een of andere manier rustig hield, dat kon ook wel goed een reden zijn. Hij bood zijn excuses aan en zei dat hij haar niet het gevoel wilde geven dat ze bij hem moest blijven en ze knuffelde hem weer eventjes. “Ik ga proberen om er zoveel mogelijk voor je te zijn, je mag ook af en toe naar mij toe komen, dan zijn we zo vaak mogelijk samen.” Zei ze zachtjes tegen hem en ze keek hem doordringend maar lief even aan.

Killian Fullbright

' Je bent heel erg lief. Ik ga ook graag met jou mee.' zei hij zacht. ' Zullen we nu dan maar echt gaan slapen?' Vroeg hij zacht. Hij deed zijn best om een beetje wakker te blijven, maar eigenlijk was hij doodmoe. Hij wilde heel graag bij Faith liggen en eindelijk weer een nachtje doorslapen, dat leek hem echt heerlijk. Hij trok langzaam zijn kleding uit en hij ging met zijn ondergoed aan in bed liggen, langzaam ademde hij in. Hij was zo blij dat ze eindelijk terug was.

Nathan Gerono

Toen ze aankwamen bij het landgoed sprong hij van het paard en hielp hij Elvira er ook van af. Hij sloeg meteen zijn arm om haar heen. ' Je kunt dit wel.' zei hij zachtjes tegen haar en daarna nam hij haar met zich mee het enorme landgoed in. Het was prachtig hier, dat wel. Een bediende kwam hun de weg wijzen naar de plek waar Kayton lag en hij keek zelf even naar Elvira of ze daar al meteen naar toe wilde gaan.

Koning Stephen Lahero

Na een tijdje rijden kwamen ze aan bij het landgoed, waar al verschillende paarden stonden. Blijkbaar waren ze niet de enige die meteen hier naar toe gingen. Hij sprong van zijn paard en hij besloot dat hij eerst even naar Kayton zou gaan, dan ging hij daarna opzoek naar Leroy en Elvira. Dat was voor hem eigenlijk belangrijker. Hij wilde er zijn om de rest op te vangen. Hij keek even kort naar Fay en hij vroeg zich af of ze er bewust van was dat de kans groot was dat Nathan hier was, maar hij nam haar wel mee naar binnen. Ze zouden het vanzelf zien.

Faith Lahero

Hij vond haar heel erg lief en dat liet haar glimlachen, maar hij wilde wel echt erg graag gaan slapen. “Ja, we gaan slapen, je bent hartstikke moe.” Glimlachte ze hem toe met een knikje. Ze trok ook haar kleding uit en trok een nachtjaponnetje aan, daarna kroop ze naast Killian in het grote bed en kroop dicht tegen hem aan met een glimlach.


Elvira Solore

Ze voelde de arm van Nathan om haar heen. Hij zei dat ze dit wel kon en ze knikte een heel klein beetje. Samen met Nathan liep ze naar binnen toe. Ze hield zijn hand heel stevig vast en langzaam kwam ze de kamer binnen waar hij lag. Ze haalde diep en trillend adem en kwam naar hem toe. Hij zag er rustig uit, dat was wel erg prettig. Ze legde voorzichtig haar hand op die van hem en keek verdrietig naar zijn gezicht.



Koningin Fay Lahero

Ze sprong van haar paard en liep met Stephen mee naar binnen, ze hoorde de stem van Nathan en daardoor keek ze Stephen aan. “Ik wil niet dat er hier iets gebeurd, dat we ruzie krijgen… Lukt het je om alleen te gaan? Dan blijf ik wel eventjes buiten, misschien is dat beter.” Zei ze hem heel erg zachtjes. Ze vond het heel respectloos om hier ruzie te krijgen.

Koning Stephen Lahero

Fay bleef staan en daardoor keek hij even vragend naar haar, maar ze gaf aan dat ze hier geen ruzie wilde en ze vroeg of hij alleen kon gaan. Hij knikte even, hij begreep wel dat ze het niet wilde. ' Je kan hem niet eeuwig ontlopen.' zei hij nu wel heel zachtjes. Hij streek langs haar wang en hij gaf haar even een kusje. 'Ik vind het geen probleem, ik ga wel even alleen. Tot zo.' zei hij zachtjes tegen haar. Daarna ging hij de kamer in en zag hij Elvira en Nathan staan, waardoor hij wel een beetje op afstand bleef.

Koningin Fay Lahero

Hij knikte en zei zacht dat ze hem niet eeuwig kon ontlopen. “Dat weet ik en dat wil ik ook echt niet, maar hier wil ik hem niet confronteren, dat is niet eerlijk.” Zei ze tegen hem. Hij streelde langs haar wang en ze kreeg een kus van hem. Hij gaf aan het geen enkel probleem te vinden. Hij ging wel eventjes alleen. “Tot zo lieverd.” Fluisterde ze. Ze liet hem gaan en zelf liep ze langzaam een rondje door de tuinen heen.


Elvira Solore

Ze hield zich redelijk groot en keek naar haar vader. Hij was in een korte tijd heel erg snel oud geworden, dat zag ze aan alles, maar gelukkig wel vredig. Zacht legde ze haar hoofd tegen Nathan aan terwijl ze in stilte bleef kijken. Wanneer ze Stephen zag, keek ze heel even naar hem op en knikte ze hem langzaam toe.

Nathan Gerono

Hij keek heel even op toen hij Stephen zag, Fay was nergens te bekennen. Was ze niet met hem mee? Hij zag dat Stephen hun uiteindelijk gewoon maar met rust liet, normaal gesproken was hij nu weg gegaan om Elvira even alleen met Stephen te laten, want die man stond er nu ook maar alleen bij. Nu deed hij het alleen niet. Als Fay zo tegen hem deed en niets met hem wilde, gunde hij het Stephen ook helemaal niet met Elvira. Daarom bleef hij haar stevig vasthouden.

Elvira Solore

Normaal gesproken zou Nathan haar alleen hebben gelaten met Stephen, nu niet. Hij bleef bij haar en ergens vond ze dat eigenlijk ook wel fijn… Ze had zoveel steun aan Nathan. Ze kroop tegen hem aan en voelde hoe hij haar stevig vasthield.
“Hij was me zo dierbaar…” Fluisterde ze schor en ze staarde weer naar haar vader.