Medieval Times

Koningin Lolita Fullbright

Duke haalde alleen zijn schouders op. Ze moest uitrusten van hem en bijkomen, als het niet goed ging met haar, zal Leroy zeker niet zijn best doen om te herstellen en dan ging het helemaal niet goed. Dat wist ze heel erg goed. Ze werd door Duke opgetild nadat hij haar een kusje op haar voorhoofd gaf en naast Leroy neergelegd. Ze sloeg haar armen om hem heen en knikte een beetje toen Duke zei dat hij schoon ging maken. “Dankjewel.” Fluisterde ze heel zacht tegen hem.



Kayton Erogate

Hij glimlachte door de woorden van Carmen, maar Chayenne schudde dramatisch haar hoofd. “Ik wilde dat ze meer waren zoals jullie...” Klonk haar stem verdrietig. “Ze maken zo vaak ruzie en ze hadden beloofd altijd met z’n drieën te eten... het lijkt wel of het niet belangrijk is.” Ze veegde haar tranen weg en leunde zwaar tegen Kayton aan.
“We doen ook nooit meer wat samen...” Fluisterde ze zacht. Ze vond het afschuwelijk.
“Liefje, dat komt wel weer goed, ze moeten er eerst samen uitkomen.” Vertelde Kayton zacht. “Het is nu heel vervelend, maar het komt zeker goed.” Zei hij haar.

Duke Samira

Hij begon schoon te maken, hij deed aardig zijn best om het heel schoon te maken, uiteindelijk was hij wel tevreden. Hij keek even naar Leroy en probeerde hem wat water te geven, daarna ruimde hij het eten op, het was beter als dat gewoon weg was en niemand er aan zat. Daarna kwam hij bij Leroy en Lolita zitten. 'Ik trek zijn overhemd uit, Lolita... Hij is helemaal zeiknat... ' zei hij zacht. Hij maakte langzaam de knopen los en hij trok het ding uit, hij slikte even bij het zien van het lichaam van Leroy. Hij had serieus overal littekens zitten en één grote wond leek nog aardig vers te zijn. Zijn hele borstkas was blauw en zijn ribben zagen er niet echt goed uit. Hij gooide het overhemd weg en hij keek even naar Lolita.

Carmen Samira

Chayenne leek het allemaal echt heel erg te vinden en het was best sneu om te zien. 'Je kan gewoon met ons mee eten als je alleen bent, dat vinden wij ook heel erg gezellig...' Zei ze zacht tegen haar. 'Ik geloof ook dat het echt weer goed komt, het is nu gewoon lastig allemaal. Soms gaat het gewoon zo, dat kan niet anders. Dat kan bij ons ook heel goed gebeuren, maar dan komen we daar ook echt wel weer uit. Ruzie af en toe is helemaal niet erg, vaak kom je daar juist een stuk beter uit...' Zei ze zacht tegen het meisje. 

Koningin Lolita Fullbright

Ze was een beetje afwezig en reageerde half op wat er allemaal om haar heen gebeurde. Ze keek Duke aan toen hij zei dat hij het overhemd van Leroy uittrok omdat hij zeiknat was. Ze kwam iets opzij en zag hem kijken naar de wonden van Leroy. Zelf bekeek ze de blauwe plekken even. Haar blik ging weer naar Duke en ze zuchtte even zacht en wat moedeloos. “Ik weet het... die grote wond heeft hij gemaakt voor mij... zodat we samen konden zijn zonder dat hij gek werd.” Ze keek hem daardoor niet aan. Het was eigenlijk beschamend dat het nodig was.


Kayton Erogate

“Dat is ook leuk, maar ze hadden het beloofd... Ze hadden beloofd dat we samen zouden eten.” Chayenne hield zich heel erg vast aan beloftes, die horen opgevolgd te worden. Kayton drukte even een kus op haar voorhoofd. “Zal ik even kijken hoe het nu gaat?” Vroeg hij aan zijn kleindochter, hij keek Carmen daarna weer even aan. Chayenne knikte nu en ging naast Carmen zitten. Kayton aaide nog even door haar haren heen en stond op om vervolgens aan te kloppen op de deur van de werkkamer waar hij inderdaad Felicia en Stephen ruzie hoorde maken.
“Ik ben het.” Zei hij terwijl hij wachtte.

Duke Samira

Lolita legde uit waar de wond vandaan kwam en hij knikte langzaam. Het was moeilijk te begrijpen dat Leroy het zichzelf aandeed. 'Weetje, ik begin hem steeds meer te mogen...' Zei hij zacht. 'Misschien zie ik nu pas in wat hij eigenlijk voor jou over heeft. En voor Jay en Esmeralda. Ik heb ook niet meer het gevoel dat hij iets met haar wilt en ik zie in dat hij écht verschrikkelijk veel van jou houdt. Hij is best oké, als hij niet zo gespannen en chagrijnig is...' Zei hij zacht tegen haar. Het duurde even, maar Leroy knipperde met zijn ogen en hij leek zwakjes wat te bewegen. 'Kenzo zei dat hij waarschijnlijk amper kan eten en er alcohol ook niet goed is, omdat zijn maag kapot is...' Zei hij heel zacht tegen Lolita, zodat ze dat in ieder geval even wist. Leroy leek overeind te willen komen, terwijl hij nog niet eens echt wakker was. 

Koningin Lolita Fullbright

Duke gaf aan dat hij hem steeds meer begon te mogen. Hij zag misschien nu pas in wat Leroy wel niet voor haar over had. Ze knikte, ze wist dat Duke daar altijd aan had getwijfeld of Leroy wel goed genoeg voor haar was. Maar nu leek hij overtuigd te zijn. “Nee, hij en Esmeralda gaan goed met elkaar om.” Zei ze zachtjes en schor. Hij was best oké als hij niet gespannen en chagrijnig was, in iedere andere situatie zou ze moeten grinniken, maar dit keer knikte ze alleen een klein beetje.
Kenzo had vertelt dat Leroy amper kon eten en dat alcohol niet goed was omdat zijn maag kapot was.
“O god...” Reageerde ze geschrokken. Ze zag dat hij iets bewoog en dat hij wat wakker werd. “Ssst lieverd, blijf liggen.” Fluisterde ze en ze drukte hem weer wat terug. Ze streek voorzichtig langs zijn wang.

Duke Samira

'Die Kenzo wil hem helemaal gek maken, zodat hij gewoon langzaam kapot gaat, of niet soms?' Vroeg hij heel zacht aan haar. Het was eigenlijk gewoon zielig. Vecht dan als een man, maar nee, hij maakte Leroy stukje bij beetje kapot. Lolita probeerde hem wat te kalmeren, hij zag nu hoe Leroy zijn ogen opende. Nog steeds zag het er een beetje eng uit. Het was duidelijk dat de koning zijn best deed om naar hem te kijken en naar Lolita, maar nog steeds draaiden zijn ogen de hele tijd weg. Hij bleef wel wat stiller liggen en na een tijdje leek hij ook normaal te kunnen kijken. 'Wat... W-wat... ' stamelde Leroy, die duidelijk niets begreep van wat er gebeurd was. 

Koningin Lolita Fullbright

Ze knikte nu met haar tanden op elkaar geklemd om niet in huilen uit te barsten. Het maakte haar ook kapot om Leroy zo op deze manier te zien. Leroy opende zijn ogen, maar hij kon haar niet eens aankijken. Hij stamelde maar wat en ze drukte een kus op zijn voorhoofd.
“Je was vergiftigd.” Zei ze zachtjes. Zodat hij dat in ieder geval wist.

Koning Leroy Fullbright

Hij voelde zich ontzettend raar, alsof er een waas in zijn hoofd zat en hij een enorme black out had gehad, net alsof hij veel te veel gedronken had. Maar dit voelde erger, hij voelde zich nog veel zwakker en heel misselijk. Door het antwoord dat hij kreeg van Lolita wist hij ook waarom hij zich zo voelde. Duke zat er ook bij, de man keek hem bezorgd aan. Was het dan allemaal zo ernstig? Hij wilde zeggen dat het wel ging, maar hij kreeg geen woord over zijn lippen. Het lukte hem gewoon niet. Langzaam zakte hij weer weg, om na een paar minuten zijn ogen weer te openen. Zijn trillende hand zocht de hand van Lolita en toen hij die eenmaal vast had keek hij haar even aan, zijn blik wazig. 'Het gaat wel....' Mompelde hij heel zwak, alleen maar om haar gerust te stellen. 

Koningin Lolita Fullbright

Leroy viel iets weg en opende daarna zijn ogen weer. Ze bleef over zijn gezicht strelen en zat iets rechtop. Hij pakte haar hand vast en ze kneep daar zacht in. Hij zei dat het wel ging.
“Nee, het gaat niet.” Haar stem klonk lichtelijk overstuur, ze maakte zich vreselijke zorgen over hoe het straks moest als hij niet meer kon drinken, hij zou helemaal gek worden waarschijnlijk. Misschien brak er dan wel weer een tijd aan dat hij haar weer pijn zou doen omdat hij niets anders kon...

Koning Leroy Fullbright

Ze zei dat het niet ging, het had dus ook geen nut om te doen alsof het wel ging, ze had hem ook echt wel door. 'Ik hou van je...' Zei hij heel zacht. Duke kwam naar hem toe met een glas water, hij probeerde het glas aan te pakken, maar zelfs dat lukte hem niet. Duke hielp hem en hij kon een paar slokken drinken, maar daarna werd hij alweer misselijk en hoefde hij ook niet meer. Hij legde zijn hoofd tegen Lolita aan en hij kneep zijn ogen even dicht, dit voelde gewoon verschrikkelijk. 'Ik kom er wel weer bovenop, het maakt niet uit. Over een paar uur voel ik mij stukken beter en gaat alles gewoon weer goed...' Zei hij zacht tegen haar. Duke keek zorgelijk naar hem, waarom was dat? Lolita deed dat ook al. Was er iets wat hij niet wist? 

Koningin Lolita Fullbright

Duke gaf hem een klein beetje water, maar echt veel dronk hij niet. Hij zei nog wel dat hij van haar hield. “Ik ook van jou.” Zei ze zachtjes tegen hem terug. Hij legde zijn hoofd tegen haar aan en zei dat hij er wel weer bovenop kwam, het maakte niet uit en over een paar uur voelde hij zich stukke beter. Ze begon nu zacht te snikken. “Nee, Leroy, dit keer niet.” Snikte ze. “Het gif heeft je maag aangetast, je zult nooit meer normaal kunnen eten en alcohol zal ook een probleem worden.” Ze voelde zich hierdoor intens verdrietig en hield hem stevig vast.

Koning Leroy Fullbright

Ze zei dat het dit keer niet zo was, meteen werd hem ook verteld waarom niet. Daardoor slikte hij even, dit was niet echt waar hij op gehoopt had. Hij wilde gewoon weer beter worden, maar dat ging hem deze keer dus niet echt worden, helaas. 'Ik overleef het wel. Misschien valt het allemaal wel mee, laten we het gewoon afwachten en even de tijd geven...' Zei hij zacht. Hij voelde zich wel heel slecht, maar hij hoopte gewoon dat de schade heel erg meeviel en dat hij hierna gewoon weer redelijk normaal kon eten en drinken. Nu afkicken van de drank leek hem geen goed idee, hij wist dat Lolita zich dat ook wel realiseerde, hij had geen idee hoe dat zou gaan. Waarschijnlijk niet erg goed. Ze was daar vast bang voor. 'Ik ben wel heel misselijk...' Gaf hij zacht toe, omdat hij zich gewoon ziek voelde en echt enorm draaierig. Alles draaide ook echt voor zijn ogen. 

Koningin Lolita Fullbright

Hij zei dat hij het wel overleefde en dat het misschien allemaal wel meeviel, ze zouden het gewoon afwachten en de tijd geven. Ze slikte moeizaam en aaide door zijn haren heen. “Ik hoop het...” Fluisterde ze hem toe. Ze hoopte het uit de grond van haar hart. Hij gaf aan dat hij wel heel erg misselijk was. “Ga maar lekker liggen, lieverd, ga maar even slapen.” Ze liet hem langzaam weer op de bank zakken. Haar ogen stonden vol bezorgdheid en pijn.

XxAuroraxX schreef:Gallïus

Verena begon vroeg hem welke zaakjes zij moest oplossen. Volgens haar had ze alles opgelost op 1 ding na. Het zorgde voor wat verwarring toen ze er aan toevoegde dat ze hem daar voor nodig was. Er schoten al een aantal dingen daar zijn hoofd heen. Verena bleef een tijdje stil en vragend keek hij achterom. Toen ze zei dat ze verliefd op hem was draaide hij abrupt zijn hoofd om. Zijn pas werd wat trager. Dit kon niet, dit had hij moeten zien aankomen. Natuurlijk, hij had er wel eens over nagedacht. Ze begon erover dat ze zich meerdere malen zorgen had gemaakt. En zei dat hij haar moest kwetsen als het niet wederzijds was.
Hij draaide zich naar haar om. "Het is inderdaad niet wederzijds. Ik ben nog teveel bezig met mijn vorige vrouw Verena. Je bent aantrekkelijk, spontaan en ik mag je graag. Maar daar blijft het bij." Legde hij haar voorzichtig uit. Het was zelden dat hij zo voorzichtig was met wat hij zei. "Ik ga je niet kwetsen, je bent een goede vriendin van me." Voegde hij er aan toe. Verder wist hij ook niet echt veel te zeggen.

Verena Stratton
Ze zag dat ze Gallïus al wat verward had gemaakt toen ze zei dat ze hem daar bij nodig had. En het was ergens ook wel te mooi om waar te zijn als het wel wederzijds was. Ze keek even weg, omdat het toch wel een soort van mentale klap in haar gezicht was. Maar ze had het kunnen verwachten dat er zo'n antwoord kwam. 'Wat moet ik dan met die gevoelens doen? Ik word gek van ze. Ik wil van ze af als er toch niets mee gedaan wordt. Zeg alsjeblieft dat je er tips of iets voor hebt.' smeekte ze Gallïus bijna. Ze zou anders nooit goed grenzen kunnen inschatten, omdat ze het liefste zo veel mogelijk bij hem was. Of ja, dat wilde ze misschien niet echt, maar die gevoelens lieten haar wel denken dat dat leuker en beter was. Ze wist dat Gallïus er de type niet voor zou zijn. En zelf zou ze er na een paar keer ook genoeg van hebben, maar ze werd gewoon verward door die gevoelens.

Duke Samira

Leroy zei dat hij misselijk was, hij ging liggen, precies zoals Lolita van hem vroeg. Hij zag dat zijn ogen alweer weg begonnen te draaien en daarna zakte hij weer weg. Het zag er gewoon eng uit, hij werd weer helemaal slap en hij hing maar wat op de bank. Hij ging er bij zitten en hij pakte voorzichtig de hand van Lolita vast. 'Hij heeft er zelf genoeg vertrouwen in, misschien komt het dan toch wel goed. Ik heb het idee dat hij hartstikke graag bij je wilt zijn...' Zei hij glimlachend tegen haar. 'Weetje, het doet mij eigenlijk gewoon goed om te zien dat je zo veel van hem houdt. Ik weet dat de situatie verschrikkelijk is, maar je verdient het om zo veel van hem te houden. Ik baal er van dat ik het niet eerder doorhad... Het was beter geweest...' Zei hij zacht. 'Hij was al heel lang verliefd op je, of niets soms? Vroeg hij.

Koningin Lolita Fullbright

Leroy zakte weer weg en Duke pakte haar hand vast. Het klopte dat Leroy er zelf heel erg veel vertrouwen in had, dat zag ze ook, ze wilde alleen niet dat het hem teleur zou stellen. Duke had het erover dat Leroy al heel lang verliefd op haar was.
"Ik weet het eigenlijk niet... maar ik vond hem al heel lang leuk, al vanaf het eerste moment dat ik hem zag... maar ik zette me eroverheen omdat hij candice toen al had. Ik hield ook erg veel van jou, Duke. Echt waar." Gaf ze zacht aan.

Duke Samira

Ze had hem altijd al wel leuk gevonden, al van het moment dat ze hem had gezien. Ze had er alleen niets mee gedaan omdat hij Candice nog had gehad en ze ook veel van hem hield. Maar uiteindelijk was Leroy toch elke keer naar haar toe gekomen. Nu vond hij het niet zo erg meer, maar toen had hij het verschrikkelijk gevonden. 'Vertrouwd hij mij? Of denkt hij nog steeds dat ik jou van hem af wil pakken?' Vroeg hij heel zacht. Hij hoopte toch echt dat dat minder werd, dat Leroy hem wat meer begon te vertrouwen. Hij hield nog steeds vreselijk veel van Lolita, maar hij zou niet zo snel meer iets met haar doen. Hij had Layka nu, al was dat echt totaal anders. Misschien paste hij achteraf gezien toch niet zo goed bij Lolita. 

Koningin Lolita Fullbright

Duke wilde weten of Leroy hem vertrouwde. Ze keek even nadenkend. “Volgens mij vertrouwt hij je wel meer dan hij ooit heeft gedaan.” Zei ze zachtjes tegen hem. “Toen hij dood was, had hij gezien dat je me wel troostte, maar niets met me deed verder. Dat gaf toch wel de doorslag denk ik. Sindsdien vertrouwt hij je meer.” Zei ze met een klein glimlachje.
“Bovendien leek hij niet zo heel angstig toen je hier binnenkwam.” Ze legde haar hoofd tegen Duke aan en keek naar Leroy, de blik in haar ogen bleef bezorgd en verdrietig.

Duke Samira

'Ik hoop dat het zo blijft...' Zei hij zacht tegen haar. Hij keek even naar Leroy, daarna sloot hij zijn ogen en bleef hij stil zitten. Hij opende zijn ogen weer toen hij geluid hoorde en hij keek naar Leroy, die overeind probeerde te komen. Hij leek helder te zijn nu. 'Oké, wat is er precies gebeurd? Is Kenzo hier geweest?' Vroeg hij meteen. Leroy kon nog amper rechtop zitten, maar hij leek zelfs op te willen staan. 'Doe dat nou maar niet, Leroy... Even rustig aan...' Zei Duke zacht. 'Ik kan niet rustig doen als zoiets gebeurd, ik ben het nu wel zat om niks te doen..' mompelde hij. Duke keek de man doordringend aan, maar het leek niet echt te helpen, het was dat hij niet op kon staan, maar anders zou Leroy het duidelijk doen. Leroy pakte Lolita even vast en hij drukte zijn lippen zacht op die van haar. 'Ik zei toch dat het beter zou gaan...' Zei hij zacht. 

Koningin Lolita Fullbright

Leroy werd weer wakker, waardoor ze meteen weer bij hem zat. Hij wilde weten wat er gebeurd was en of Kenzo hier geweest was. “Leroy, blijf liggen.” Sprak ze nu strenger omdat hij niet naar Duke leek te willen luisteren.
“Kenzo is hier inderdaad geweest, maar ik weet er zelf ook niet zo heel erg veel meer van...” Gaf ze zachtjes aan, waarbij ook al duidelijk werd dat ze weer een aanval had gehad. Ze werd vastgepakt en Leroy drukte zijn lippen op de hare. Hij zei dat hij had gezegd dat het beter zou gaan.
“Je zal nooit meer alcohol kunnen drinken, Leroy...” Fluisterde ze zachter terug, daar was ze het meest bang voor.

Koning Leroy Fullbright

Ze zei heel streng tegen hem dat hij moest blijven liggen, waardoor hij zuchtte. Hij had hier een enorme hekel aan, hij kón niet zo lang niks doen. Het ging gewoon niet. Lolita zei dat hij nu nooit meer kon drinken, daardoor slikte hij even. 'Ja, dat is jammer ja. Het zal even een probleempje zijn...' Zei hij zacht. 'Maar ik leef nog, dat is het belangrijkste.' Mompelde hij. Hij deed er nu zo luchtig over, maar over een paar uur zou hij ziek worden omdat hij niet dronk. Dan dacht hij er vast anders over, maar dat kwam dan wel. Lolita zei dat ze het zelf ook niet goed wist, daardoor keek hij haar bezorgd aan. Hij wist wel hoe dat kwam. 'Je moet je niet zo druk maken om mij, lieverd.... Echt niet...' Fluisterde hij zacht. Hij sloeg zijn armen voorzichtig om haar heen, het was te zien dat het hem pijn deed, maar dat maakte hem niet echt uit. 'Ik zal jullie even alleen laten, maar ik blijf bij de deur staan, bij de wachters.' Zei Duke, Leroy glimlachte dankbaar. 

Koningin Lolita Fullbright

Hij vond het jammer dat hij niet meer kon drinken en het zal even een probleempje worden, maar hij leefde nog en dat was het belangrijkste. Ze glimlachte en schudde haar hoofd een beetje. “Sinds wanneer ben jij zo’n optimist?” vroeg ze hem nu. Ze drukte een kus op zijn voorhoofd.
De blik in de ogen van Leroy werd bezorgd toen ze aangaf dat ze zelf ook niet alles had meegemaakt, ze moest zich niet zo druk om hem maken. “Dat doe ik wel, je lag erbij alsof je hart elk moment kon stoppen.” Fluisterde ze nu zacht tegen hem. Ze beet even op haar lip. Duke liet hen even alleen, ze keek nog even met een dankbare glimlach om en richtte daarna haar aandacht weer op Leroy.

Koning Leroy Fullbright


'Mijn hart stopt pas als jij er niet meer bent. Dan pas is het klaar. Tot die tijd ben ik optimistisch, want ik ga je niet alleen laten, zeker niet het laatste moment en met al deze problemen. Eerst gaan we nog een gelukkige tijd hebben, dat beloof ik je...' Zei hij zacht tegen haar. Hij legde zijn handen in haar hals en hij zoende haar langzaam maar intens. Hij merkte dat zijn geduld op begon te raken. Nu kon hij zich nog zonder problemen inhouden, maar als dit langer ging duren zou dat wel eens heel anders kunnen lopen, dat realiseerde hij zich heel goed. 'Ik hou van je...' Fluisterde hij, hij keek haar heel even doordringend aan, daarna zoende hij haar opnieuw. Het gaf hem afleiding en het stelde hem ergens ook enorm gerust. 

Koningin Lolita Fullbright

Ze glimlachte liefdevol toen Leroy zei dat het pas klaar was als zij er niet meer was. Hij beloofde haar dat ze nog een gelukkige tijd zouden hebben eerst. Daardoor glimlachte ze hem toe en zeonde ze hem net zo intens terug.
“Je bent zo ongelooflijk sterk, sterker dan ik ooit had verwacht... ik geloof in je en ik hoop echt op een gelukkige tijd.” Zei ze daarna zacht. Hij hield van haar en daarna werd ze nogmaals gezoend. Ze glimlachte breed. “Ik hou ook zielsveel van jou.” Glimlachte ze nu.
“Vertrouw je Duke?” vroeg ze nu aan hem, eigenlijk was ze wel benieuwd naar het antwoord.

Koning Leroy Fullbright

Ze vond dat hij ongelofelijk sterk was, sterker dan ze ooit gedacht had. Daardoor glimlachte hij even. ‘Dat komt alleen maar door jou, Lolita,’ zei hij zacht. Dat was ook zo, als Lolita er niet was, was er helemaal niets van hem over. Ze geloofde in hem en ze hoopte echt op een gelukkige tijd. Hij hoopte het ook, maar hij ging er alles aan doen. Ze hield ook zielsveel van hem, het zorgde voor een enorm gelukkig gevoel. Net toen hij haar weer wilde zoenen vroeg ze volledig uit het niets of hij Duke vertrouwde. ‘Ja, ik vertrouw hem.’ Was zijn antwoord, wat een vrij zeldzaam antwoord was. Hij vertrouwde namelijk eigenlijk niemand. Hij vertrouwde Kayton, Lolita en nu dus Duke, al was dat niet te vergelijken met de band die hij met Kayton had. Maar hij vertrouwde hem wel, daarom stelde het hem ergens ook gerust dat Duke nu ook bij zijn wachters stond.