Medieval Times

Koning Stephen Lahero

'Soms moet je voor jezelf kiezen.' fluisterde hij. Hij streek langs haar gezicht en hij hield haar heel teder tegen zich aan, vol liefde. Hij was zo gek op Fay, ergens vond hij het wel heel fijn dat ze zo duidelijk voor hem koos. Hij was nooit echt jaloers geweest en zolang ze het bij Nathan hield, vond hij het allemaal niet zo heel erg, maar het gaf hem ergens wel een goed gevoel dat ze tegen Nathan zei dat ze alleen maar voor hem ging. Dat betekende toch wel veel voor hem.

Nathan Gerono

Ze zei dat het niet waar was. Fay was een tijd lang echt verliefd op hem geweest. Dat zag ze ook, daardoor werd ze onzeker. Ze was bang dat ze hem kwijt zou raken aan haar. Hij ademde trillend in en hij sloot zijn ogen even. 'Je bent perfect voor mij.' fluisterde hij. 'Je past ook veel beter bij mij, maar de afgelopen jaren... ik weet het niet. MIsschien heb ik die gevoelens voor Fay ook altijd wel gehad, maar durfde ik het niet toe te geven. MIsschien als ik eerder geweest was, voor ze naar Stephen ging...' zei hij zacht. Hij ademde trillend in, hij was echt overstuur.

Koningin Fay Lahero

Hij zei haar zacht dat ze soms voor zichzelf moest kiezen. “En voor jou…” Fluisterde ze heel zacht. Al was dat ook natuurlijk wel haar eigen keuze. Ze was stapelgek op Stephen en het voelde op dit moment ook gewoon echt goed. Het was echt goed hoe het ging tussen hun en ze was er trots op en blij mee. Hij was heel lief voor haar en daardoor bleef ze zo tegen hem aan staan.



Elvira Solore

Hij fluisterde haar toe dat ze perfect voor hem was en daardoor voelde ze haar hele lichaam tintelen. Wat was het toch ongelooflijk lief van hem om dat tegen haar te zeggen. Hij zei ook dat hij altijd wel wat voor Fay heeft gevoeld, maar nooit durfde toe te geven. Hij had eerder moeten zijn, voor ze naar Stephen ging. “Misschien had dat nooit gewerkt, Nathan… Fay geniet daar, van het kasteel, van alles om haar heen, van haar kinderen. Ik denk dat ze altijd wel naar een ander toe zou zijn getrokken…” Legde ze hem zacht uit. “Neem nog een slok.” Zei ze hem zacht en ze knikte naar de drank. Hij was zo overstuur, hij had het nodig om rustiger te worden.

Nathan Gerono

Ze zei dat het misschien nooit gewerkt had, Fay genoot van alles daar, van het kasteel, alles er om heen, van haar kinderen. Ze dacht dat ze altijd wel naar een ander toe zou zijn getrokken. Hij knikte langzaam, nu kreeg hij zelfs tranen in zijn ogen en zo snel werd hij normaal niet emotioneel. Nu wel, hij was echt overstuur. Ze zei dat hij nog een slok moest nemen en hij knikte langzaam, hij nam weer een paar slokken en hij legde zijn hoofd tegen haar aan. 'Hoe moeten we nou verder? Ik kan daar niet meer komen... het zal mij zo veel pijn doen als ik haar zie... maar ik wil haar ook niet helemaal missen.' zei hij zachtjes.

Elvira Solore

Hij had tranen in zijn ogen en ze streelde over zijn rug heen en hield hem dicht tegen haar aan. Hij wilde weten hoe ze nu verder moesten. Hij kon daar niet meer komen, het zou hem pijn doen als hij haar zag. Maar hij wilde haar ook niet missen.
“We gaan verder met het opbouwen van onze groep en je blijft daarover overleggen met Stephen. Als je eraan toe bent, dan kun je weer met haar praten.” Zei ze tegen hem terug met een zachte stem.

Nathan Gerono


Ze zouden verder gaan met het opbouwen van de groep, hij moest het overleggen met Stephen en als hij er aan toe was dan kon hij met haar praten. 'Misschien wel nooit meer... misschien wil ze mij ook wel nooit meer zien. Ik weet het niet.' zei hij zachtjes. Hij sloeg nu wel zijn arm om haar heen, hij was echt enorm blij met Elvira, dat zeker. Zijn gevoelens voor haar waren nooit veranderd. 'Ik hou van je.... ik hou heel erg veel van je.' fluisterde hij. Hij sloot zijn ogen en hij leunde gewoon een beetje tegen haar aan, wat in gedachten verzonken.

Elvira Solore

Hij dacht dat het misschien wel nooit meer kon. “Ze wilt je wel blijven zien, dat weet ik zeker. Anders ging ze je niet achterna toen je wegliep…” Fluisterde ze tegen hem en ze streelde zachtjes over zijn rug heen. Hij zei dat hij van haar hield, heel erg veel. Ze glimlachte en kroop tegen hem aan. “Ik houd ook van jou… ik ben stapelgek op je…” Klonk haar stem zachtjes tegen hem.

Nathan Gerono

'Dat doet ze alleen maar omdat ze zich anders schuldig voelt. Echt niet voor mij.' zei hij zachtjes tegen haar. Ze kroop tegen hem aan en ze zei dat ze van hem hield, ze was stapelgek op hem. 'Gelukkig.' fluisterde hij. Als hij nu alleen zou zijn, was het helemaal afschuwelijk. 'Ik kan gewoon niet echt geloven dat ze dit doet... dat ze dit allemaal echt gezegd heeft... ik... toen ik haar vanochtend zag...' stamelde hij, maar daarna viel hij weer stil. Hij had dit echt niet verwacht.

Elvira Solore

“Jawel, dat doet ze wel voor jou… ze houd wel van je, dat weet ik zeker.” Fluisterde ze zacht en ze gleed met haar vingers door zijn haren heen. Hij kon het niet geloven dat ze dit deed, dat ze het zei. Toen hij haar die ochtend zag… hij maakte zijn zin niet af en ze haalde even diep adem. “Misschien deed ze het vanochtend wel voor jou…” Mompelde ze hem toe. Ze wist het ook niet zo heel goed allemaal.

Nathan Gerono

'Ik weet het niet meer zo zeker.' mompelde hij. Als je van iemand hield, dan deed je de ander toch nooit zo veel pijn? Hij zou het Fay niet aan kunnen doen, nooit. Maar andersom was dat anders. Hij zou nooit zoals Stephen zijn, natuurlijk koos ze niet voor hem. Het was logisch. 'Ja, misschien...' mompelde hij. Hij nam nog een paar flinke slokken van de drank, nu werd hij wel een heel stuk rustiger, hij zakte gewoon wat weg in gedachten. Aan alle momenten met Fay die voor hem zo bijzonder geweest waren, de afgelopen maanden. Was dat voor haar dan totaal niet zo?

Elvira Solore

“Je kunt proberen om met haar te praten, zo kan je haar vragen of ze het meent. Of het allemaal echt is en wat ze precies voelt.” Fluisterde ze tegen hem. Hij dronk nogmaals van de drank en ze sloeg beide armen om hem heen en trok hem tegen haar aan. Ze sloot haar ogen en bleef hem liefdevol vasthouden. Zacht wiegde ze hem heen en weer om hem te kunnen kalmeren.

Nathan Gerono

'Misschien wordt het dan alleen maar erger. Als ik er achter kom dat ze echt niets voor mij voelt, dat het allemaal echt niets voor haar betekende, dat zou ik echt vreselijk vinden.... echt heel erg.' zei hij zacht. Ze kalmeerde hem wel iets met haar beweging, hij nam nog een paar slokken van de drank en daarna zakte hij eigenlijk echt weg, met de fles nog in zijn hand en heel dicht tegen Elvira aan. Hij voelde zich echt gebroken, meer dan hij ooit had kunnen bedenken.

Elvira Solore

“Nee, dat is niet waar, ze houdt van je. Ik weet het zeker, Nathan… geloof me alsjeblieft.” Zei ze hem zacht en vol liefde. Hij zakte na een tijdje helemaal weg, dicht tegen haar aan. Ze keek even naar hem en daarna pakte ze heel voorzichtig de fles af en draaide ze de dop erop. Ze pakte hem heel voorzichtig op en legde hem in het bed neer. Ze kwam daarna bij hem zitten en hield haar armen om hem heen geslagen. Zo zat ze dicht tegen hem aan.

Koning Stephen Lahero

'Ja, ook voor mij. Daar ben ik je heel erg dankbaar voor.' zei hij zacht tegen haar. Hij streek langs haar gezicht en daarna nam hij haar mee naar hun kamer en liet hij haar op het bed zitten. 'Gaat het weer een beetje?' vroeg hij zachtjes. Hij snapte wel dat ze overstuur was door alles, dat begreep hij heel goed. Hij hoopte gewoon dat ze er wel bovenop kwam en dat Nathan dat ook deed, want Stephen vond hem wel belangrijk. Hij vond het ook belangrijk voor Elvira.

Koningin Fay Lahero

Hij was haar er erg dankbaar voor en dat liet haar lichtelijk glimlachen naar hem. Hij nam haar met zich mee en ze volgde hem. Hij vroeg of het met haar ging en ze haalde haar schouders een beetje op. “Ik vind het zo ongelooflijk moeilijk… echt verschrikkelijk…” Fluisterde ze en ze legde haar hoofd tegen zijn schouder en zuchtte even diep.

Koning Stephen Lahero

'Als je zou willen weten hoe het gaat kan je ook Elvira schrijven of vragen. Dan hoef je hem niet te zien of te spreken, maar weet je het wel.' stelde hij voor. Hij wist niet of het een goed idee was, misschien was het wel beter om totaal afstand te houden, maar dan bleef ze wel in onzekerheid. HIj sloeg zijn arm nu weer om haar heen en hij gaf haar een kusje. 'Het is een verstandige beslissing geweest, dat denk ik echt. Zijn gevoel was anders alleen maar sterker geworden, het had hem alleen maar meer pijn gedaan als je zou wachten.'

Koningin Fay Lahero

Hij zei dat ze ook Elvira kon schrijven of vragen als ze zou willen weten hoe het ging met Nathan. Dan hoefde ze hem niet te zien of te spreken. “Misschien moet ik hem maar een brief sturen met alles… dat ik hem schrijf wat ik voel en waarom ik dit deed… als ik het tegen hem zeg dan komt het toch niet aan, dus misschien dat schrijven wel werkt…” Fluisterde ze nu. Ze voelde zijn arm om haar heen. Hij vond het wel een verstandige beslissing. Zo voelde het alleen nu nog niet voor haar… Al had hij wel gelijk. Het had Nathan alleen maar meer pijn gedaan, hoe langer ze zou wachten.

Koning Stephen Lahero

'Ja, misschien moet je dat maar doen, misschien is dat wel een goed idee.' zei hij zachtjes tegen haar. 'Dan kan hij het gewoon lezen en misschien inzien hoe jij het bedoelt.' zei hij zachtjes. Hij gaf haar zachtjes een kusje en daarna kwam hij overeind. 'Kom, dan gaan we daarna lekker slapen. MIsschien lucht het voor jou ook wel heel erg op als je een beetje alles van je af kunt schrijven.' zei hij zachtjes. Hij liet haar aan zijn bureau zitten en daarna gaf hij haar nog een kusje op haar wang en nam hij afstand. HIj hoefde niet toe te kijken naar wat ze allemaal zou schrijven.

Koningin Fay Lahero

Hij dacht dat het misschien wel een goed idee was, dan kon hij het lezen en inzien hoe ze het bedoelde. Ze knikte daardoor even met een glimlachje. Ze vond het fijn dat hij het een goed idee vond van haar. Hij gaf haar een kusje en zei dat ze daarna lekker kon gaan slapen, misschien luchtte dat voor haar ook wel heel erg op als ze het een beetje van zich af kon schrijven.
“Ja, ik denk het wel…” Fluisterde ze. Ze ging zitten en pakte het papier vast.

Lieve Nathan,

Het spijt me, maar ik wist dat ik het je moest zeggen, ik wilde je geen valse hoop geven, daarvoor ben je me veel te dierbaar… Het is een keuze die ik puur voor mezelf maak. Ik weet dat ik mijn hele leven bij Stephen zal blijven en het is niet eerlijk als jij hoop hebt dat wij ooit samenkomen, want hoeveel ik ook van je houd of hoe verliefd ik ook op je ben, dat zal niet gebeuren…
Je bent nooit vervanging geweest, nooit. Je was altijd een verrijking, mijn extra liefde. Mijn zwakte… nog steeds ben ik stapelgek op jou, misschien ook nog steeds een beetje verliefd en ik hoop dat het je lukt om nog steeds met mij om te gaan, om nog steeds samen te zijn, te lachen, plezier te maken en ook serieuze gesprekken voeren wanneer het nodig is.
Je bent onwijs belangrijk voor me, ik zal altijd van je houden, altijd…

Liefs,
Fay

Ze zuchtte zacht en had het idee dat ze nog niet alles op papier had gezet, maar het was al een hele hoop en ze hoopte echt dat Nathan haar misschien een beetje kon begrijpen. Ze stuurde de brief weg en kwam langzaam naar Stephen toe en knuffelde hem weer.

Koning Stephen Lahero

Hij hing zijn jasje netjes weg en hij streek zijn overhemd recht, daarna ging hij op het bed zitten en keek hij naar Fay, naar haar rug, naar hoe ze zat te schrijven. Hij bleef naar haar kjiken tot ze overeind kwam en klaar was, ze kwam naar hem toe en hij werd geknuffeld. 'Ik hou van je.' fluisterde hij vol liefde. Hij hield haar stevig tegen zich aan en daarna keek hij weer naar haar. 'Zullen we even samen in bad en daarna slapen? Je krijgt nu waarschijnlijk toch niets terug, daar hoef je niet op te wachten.'

Koningin Fay Lahero

Hij fluisterde na de knuffel dat hij van haar hield en hij bleef haar vasthouden. “Ik ook van jou…” Klonk haar stem zacht tegen hem terug. Hij vroeg of ze samen in bad zouden gaan en daarna gaan slapen. Waarschijnlijk kreeg ze toch geen bericht meer terug.
“Ja, dat lijkt me fijn.” Knikte ze. Ze liet hem langzaam los en keek hem eventjes aan. Daarna liep ze naar de badkamer en zette ze de kraan van het bad open.


Elvira Solore

Na een tijdje arriveerde er een brief voor Nathan. Langzaam liet ze haar vriend los en pakte hem langzaam op. Ze legde de brief op het nachtkastje neer voor Nathan, dan zou hij het morgen ochtend vast wel zien. Daarna kroop ze weer bij hem in bed en viel langzaam in slaap terwijl ze hem dicht tegen haar aan hield.

Koning Stephen Lahero

Ze hield ook van hem en ze zei dat het haar fijn leek, daarna zette ze het bad al aan. Hij kwam overeind en hij trok langzaam zijn overhemd uit. Hij legde die netjes aan de kant. Zijn lichaam zag er goed uit, hij was weer best wel gespierd, de tijd met Elvira in het bos had hem goed gedaan, ook lichamelijk. Hij was er sterker van geworden. Hij liep naar Fay toe en hij pakte haar weer vast, hij had een grijnsje op zijn gezicht staan en hij hield haar dicht tegen zich aan.

Nathan Gerono

Hij voelde ergens wel dat Elvira voor hem zorgde, dat deed hem ook echt goed. Elvira was zo bijzonder voor hem, ze was hem zo enorm veel waard, hij wist dat hij haar dat wel moest laten merken, maar gelukkig leek ze dat ook wel door te hebben. Ze leek te weten dat hij echt van haar hield en dat ze niet bang hoefde te zijn dat hij dat niet zo zag. Vroeg in de ochtend werd hij wakker, zijn hoofd bonkte en hij voelde zich misselijk, maar hij zag al vrij snel dat er een brief voor hem lag. Het was duidelijk van Fay.

Koningin Fay Lahero

Ze keek op toen Stephen naar haar toe kwam. Hij pakte haar weer vast en ze glimlachte naar hem. “Je bent echt zo lief en zo ongelooflijk knap…” Fluisterde ze hem toe. Ze was echt heel blij met hem, dat hij ook wat voor haar zorgde. Ze streelde even langs zijn wang met een liefdevolle blik in haar ogen. Ze gaf hem heel zacht en lief een zoen.


Elvira Solore

Ze was die ochtend al voor Nathan wakker. Ze was gewoon wat bezorgd over hem en daardoor kon ze niet slapen. Ze was wel al uit bed gekomen en begon alle rotzooi op te ruimen die hij gemaakt had. Het was veel werk, maar zo was ze tenminste even bezig. Dat was prettig, ze was graag bezig, het maakte haar niet zoveel uit waarmee eigenlijk.

Koning Stephen Lahero

Ze zei dat hij echt lief was en ongelooflijk knap. 'Gelukkig maar, ik mag niet helemaal wegvallen naast mijn beeldschone vrouw.' fluisterde hij. Hij kreeg een zoen van haar en hij hield haar ondertussen heel dicht tegen zijn koude lichaam aan, daarna keek hij naar het bad. Het was al aardig vol en hij trok daarom heel erg langzaam de kleding van Fay uit. De mooie jurk gleed van haar lichaam en hij drukte zijn lippen op haar schouder, daarna trok hij zelf ook de rest van zijn kleding uit en stapte hij in het bad.

Nathan Gerono

Hij hoorde wel dat Elvira bezig was, waarschijnlijk was ze wat van zijn troep aan het opruimen. Hij wreef langs zijn voorhoofd en hij zat met de brief in zijn handen, uiteindelijk maakte hij het wel open en las hij alles door. Hij bleef stil, hij wist echt niet wat hij hier van moest vinden, hij was in de war. Hij wilde naar Fay toe, maar aan de andere kant wilde hij weg blijven. Hij was kwaad, maar hij was ook verdrietig. Hij wist het allemaal echt niet meer.

Koningin Fay Lahero

“Jij valt echt niet weg naast mij, echt niet.” Zei ze hem doordringend en ze kek hem eventjes aan. Ze werd door hem vastgehouden en daarna trok hij haar jurk langzaam uit. Ze voelde zijn lippen even op haar schouder en het liet haar glimlachen. Daarna ging ze in het bad zitten en stapte hij bij haar. Ze kroop tegen hem aan en sloot genietend haar ogen.


Elvira Solore

Wanneer ze klaar was met het opruimen, liep ze langzaam de slaapkamer in om eventjes te kijken bij Nathan of hij al wakker was. Wanneer ze naar binnen kwam, zag ze hem zitten met de brief in zijn handen. “Gaat het?” Vroeg ze hem bezorgd en ze bleef tegenover hem staan. Ze wilde de brief niet lezen, niet eens een glimp ervan opvangen. Dat wilde ze gewoon echt niet.

Koning Stephen Lahero

Ze kroop tegen hem aan en hij sloeg zijn armen om haar lichaam heen, ze was heerlijk warm tegen zijn koude lichaam, het voelde heel erg fijn zo. Hier genoot hij echt super erg van. Hij zoende haar nu weer langzaam en daarna streelde hij met zijn natte vingers over haar rug heen. Het voelde heel erg fijn, hij vond het alleen al heerlijk om bij haar te zijn, om tijd door te brengen met elkaar, dat deed hem goed. Het ging ook echt steeds beter met hem.

Nathan Gerono

Elvira kwam binnen en ze vroeg bezorgd of het met hem ging. 'Ik weet het niet. Ik ben verdrietig en in de war.' zei hij zachtjes. Hij was ook echt heel erg verdrietig. Hij legde de brief weg en hij kwam overeind, hij pakte Elvira nu vast en hij ademde trillend in. 'Ik wil haar eigenlijk spreken, maar dat is zeker niet slim? Ik ben bang dat ik alleen maar nog meer verdrietig word en dat wil ik echt niet.' zei hij zachtjes.