De Middeleeuwen

Koningin Elissa Beaufort

Hij vond het niet gek en hij ging haar nu niet alleen laten. Hij was daar toch best wel stellig in en dat liet haar glimlachen, ze was heel blij dat hij dat wilde doen voor haar. Hij was ook een hele nette prins en zo galant dat hij haar op kwam halen bij haar slaapkamer om naar de woonkamer te brengen. Ze grinnikte daardoor zachtjes en drukte haar lippen op zijn wang. "Ik hou van je." Zei ze lief tegen hem. Ze kwam met hem en zijn moeder iets drinken dus het was niet meer dan normaal dat hij haar ophaalde. "Oké, ik geloof je, prins." Zei ze met een knipoog tegen hem. Hij vroeg haar of ze met hem mee wilde lopen. "Ik loop maar al te graag mee met deze hele nette prins." Hij maakte haar warm van binnen en het lukte hem geweldig om haar op te vrolijken.

Prins Brandon Lamoyne

Ze grinnikte door wat hij zei en ze drukte haar lippen op zijn wang. Ze zei lief dat ze van hem hield. 'Ik ook van jou, maar nu mag dat helaas niet meer hardop uitgesproken worden, want dan ga ik te erg stralen en dan heeft iemand nog wat door.' zei hij plagend tegen haar. Ze zei nu knipogend dat ze hem geloofde en ze liep maar al te graag mee met deze hele nette prins. Het liet hem weer grijnzen. 'Pas op hoor, als we zo gaan doen ga ik jou zo ook de hele tijd bij je titel noemen. Je mag mij niet zo plagen.' zei hij tegen haar. Hij vond het fijn om te zien dat hij har weer had kunnen opvrolijken, dat deed hem goed en het maakte hem zelf ook wat vrolijker. Ze gaf hem echt een enorm gelukkig gevoel. Hij opende nu de deur voor haar en hij liet haar voor, precies zoals het hoorde. Daarna sloot hij de deur weer en besloot hij haar nog even wat extra te plagen. 'Loopt u met mij mee, hoogheid?' vroeg hij glimlachend aan haar, heel netjes en wat overdreven, wat hij normaal niet zo snel zou doen. Hoewel hij heel netjes en formeel kon zijn en hij altijd beleefd was, was het nooit zo extreem als hij nu deed. Hij vond het gewoon leuk om haar wat te plagen en het maakte haar duidelijk vrolijk.

Koningin Elissa Beaufort

Hij hield ook van haar, maar dat mocht nu niet meer hardop uitgesproken worden, dan ging hij te erg stralen en dan had iemand nog wat door. Ze grinnikte weer zachtjes. "Ik zie je heel graag stralen, maar we willen natuurlijk niet dat ook maar iemand wat door heeft." Glimlachte ze hem toe. Hij plaagde haar weer, als ze zo gingen doen dan ging hij haar ook heel de tijd bij haar titel noemen, ze mocht hem niet zo plagen. "Ik zal het niet meer doen." Lachte ze naar hem. Ze moest haar best doen om haar gezicht weer in de plooi te brengen na zijn geplaag en hij opende de deur al voor haar. Hij vroeg glimlachend en wat overdreven of ze met hem mee liep. Haar ogen twinkelden vrolijk en ze knikte alleen maar, omdat ze wist dat ze anders om hem moest lachen omdat hij zo deed tegen haar. Samen liepen ze door de hal heen naar de woonkamer toe. Ze vond het zo leuk met hem.

Prins Brandon Lamoyne

Ze zei dat ze hem heel graag zag stralen, maar ze wilden natuurlijk niet dat mensen iets doorhadden. 'Nee, precies. Dus ik mag weer stralen als we straks weer alleen zijn.' zei hij zachtjes tegen haar. Ze zei lachend dat ze hem niet meer bij zijn titel zou noemen en hij kon heel goed aan haar zien dat ze eigenlijk moest grijnzen toen hij het wel overdreven deed. Ze knikte alleen maar, puur zodat ze het in kon houden. Ze liepen samen naar de woonkamer toe en hij zag nu ook al zijn moeder aan komen lopen. Ze had zich omgekleed in iets meer comfortabele kleding, maar ze zag er nog steeds prachtig uit en ze begroette hun vrolijk.

Koningin Elissa Beaufort

Ze zag hoe de moeder van Brandon ook aan kwam lopen. Ze had fijnere kleding aangetrokken en Elissa begroette haar vriendelijk terug. Ze liet haar voorgaan de kamer in. De open haard stond heerlijk te knapperen en de warmte was fijn en aangenaam. Er stond weer een karaf rode wijn op tafel en Elissa wees naar de stoelen. "Gaat u lekker zitten." Zei ze vriendelijk. Elissa nam zelf plaats in één van de vier zachte en fijne leunstoelen. Deze woonkamer had echt iets huiselijks, een fijne warmte en het voelde er knus en gezellig. "Willen jullie nog een glaasje rode wijn of liever iets anders?"

Prins Brandon Lamoyne

Ze stapten de woonkamer binnen, de sfeer was geweldig hier en zijn moeder vond het duidelijk ook leuk. Ze nam plaats toen Elissa dat vroeg en hij deed hetzelfde. 'De rode wijn was geweldig, dus daar ga ik graag mee door.' zei zijn moeder nu. 'En je hoeft geen u meer tegen mij te zeggen, Elissa. Dan voel ik mij zo oud.' zei de vrouw nu glimlachend. Brandon kwam nu zelf overeind om de glazen in te schenken, hij hielp altijd graag een beetje mee. Zijn moeder genoot duidelijk van de wijn. 'Het eten was echt geweldig, Elissa. Het smaakte buitengewoon. Je mag de kok mijn complimenten geven.' zei zijn moeder. Daarna was het kort stil en keek ze zijn kant op. 'Ik hoorde van Nicolas dat jullie op een feestje bij ons in de buurt waren.' zei ze nu. Daardoor ademde hij langzaam in. Waar ging dit naar toe? 'Ja, dat klopt.' zei hij wel eerlijk. 'Nicolas vertelde mij ook dat hij het idee had dat je een gesprek tussen Sascha en hem verkeerd interpreteerde.' zei ze, waardoor hij haar wat verbaasd aanstaarde. Verkeerd interpreteerde? Dat was echt totaal niet wat er gebeurd was.

Koningin Elissa Beaufort

De vrouw vond de rode wijn geweldig en ging daar graag mee door. Elissa knikte. "Dat lijkt mij zelf ook een goed idee." Gaf ze aan. Ze hoefde ook geen u meer te zeggen tegen haar. "Excuses, dat is een gewoonte." Ze bloosde lichtelijk. Dat moest ze zichzelf wel even inprenten. Ze wilde de glazen vullen, maar zag Brandon al overeind komen om dat te doen. "Dankjewel." Zei ze met een glimlach tegen hem en ze pakte haar glas aan. Zijn moeder vertelde haar over het eten, dat het buitengewoon smaakte, ze mocht de kok haar complimenten geven. "Dat zal ik zeker doen, hij is gek op complimenten." Zei ze met een grijns tegen de vrouw. Dat was zeker waar, de kok vond zijn eigen eten overheerlijk en als er dan nog meer mensen waren die daarvan genoten, liep hij nog net niet naast zijn schoenen. Ze dronk even van haar wijn toen het stil werd en daarna ging de blik van Eleanor naar Brandon. Ze vroeg naar het feestje en Elissa ademde even diep in om af te wachten wat er ging komen. Het ging over de vrouw van de hertog. Ze zag de verbaasde blik in Brandons ogen. Even wilde ze hem hier graag uit redden, maar ze besefte dat ze geen deel uit had gemaakt van dat gesprek en in feite er helemaal niets over hoorde te weten. Ze zweeg daarom en keek lichtelijk verontschuldigend naar Brandon dat ze hiermee even niets voor hem kon betekenen.

Prins Brandon Lamoyne

Elissa gaf aan dat het een gewoonte was om zijn moeder zo aan te spreken, waardoor ze glimlachte. 'Dat is een heel goede gewoonte, Elissa. Beter dan dat het andersom zou zijn. Ik heb liever dat je te netjes bent dan dat ik vind dat je dat niet doet.' zei zijn moeder vriendelijk tegen haar. Toen ze Brandon vertelde over wat Nicolas had gezegd, was het heel even stil. Hij ademde diep in en hij keek weer op naar zijn moeder. 'Ik geloof niet dat ik het verkeerd interpreteerde.' zei hij nu eerlijk. Zijn moeder knikte daardoor langzaam. 'Dat denk ik ook niet, Brandon.' zei ze eerlijk. 'Maar je kunt het maar beter laten gaan. Ik weet dat Devon jouw vriend is, maar als Nicolas het gevoel heeft dat je iets achter zijn rug om doet, gaat hij het je alleen maar moeilijk maken.' zei ze zachtjes. Hij knikte langzaam en hij dronk zijn wijn op, om daarna overeind te komen en iedereens glas bij te schenken. Hij wist echt nog niet wat hij hier mee moest, hij wilde niets achterhouden voor Devon, maar Nicolas maakte het hem lastig.

Koningin Elissa Beaufort

Zijn moeder vond het een hele goede gewoonte, beter dan andersom. Ze had liever dat ze te netjes was dan dat ze het niet deed. Elissa knikte daardoor met een glimlach. "Dank u- oh dankjewel." Ze grinnikte even zachtjes door zichzelf. Het zat er gewoon helemaal ingebakken. Hij geloofde niet dat hij het verkeerd interpreteerde en daardoor knikte zijn moeder. Ze was eerlijk tegen hem en gaf hem er advies over. Dat vond Elissa wel erg lief van haar, maar de reden waarom, was dan wel weer erg jammer. Ze dronk zwijgend van de wijn die bijgeschonken werd.

Prins Brandon Lamoyne

Hij zag zijn moeder ook even grijnzen door de fout van Elissa. 'Je went er vast vanzelf aan als ik hier wat vaker langs kom.' zei zijn moeder vriendelijk. Het liet Brandon glimlachen, hij vond het leuk om te merken dat ze dat ook echt leuk vond. Toen ze het hadden over Nicolas bleef Elissa stil en zijn moeder besloot het hier nu ook bij te laten, gelukkig. Hij wilde niet dat het de hele tijd daar over ging. 'Nou, ik ben wel benieuwd hoe dit zo ontstaan is. Brandon komt naar jouw feest en jij besluit hem hier wel te willen laten werken. Jullie hebben elkaar in de tussentijd duidelijk een beetje leren kennen.' zei zijn moeder nu. Brandon was heel even bang dat ze ging zeggen dat ze doorhad dat er meer was tussen hun, maar dat deed ze niet, gelukkig. Ze leek meer benieuwd te zijn naar hun zakelijke relatie.

Koningin Elissa Beaufort

Zijn moeder bleef vriendelijk en gaf aan dat ze er vanzelf aan zou wennen als ze hier vaker langs zou komen. "Dat denk ik ook." Knikte ze. Ze vond het ook wel prettig dat de vrouw vaker langs wilde komen, dat was fijn voor Brandon, maar blijkbaar ontspande Eleanor er zelf ook wel wat door. Elissa vond het belangrijk, mensen die hier te gast waren, moesten zich ook vrij genoeg voelen alsof het echt vakantie was. Zijn moeder besloot het gesprek een andere wending te geven. Ze was benieuwd hoe het ontstond dat het zo gegaan was. Brandon kwam naar haar feest en ze besloot hem wel hier te willen laten werken. Ze hadden elkaar duidelijk leren kennen in de tussentijd. Elissa moest haar best doen om niet rood te worden, om met een goed verhaal te komen, maar ze wilde niet te ver van de werkelijkheid afgaan.
"De dag van het feest was ik wat vermoeid door al die nieuwe gezichten en eerlijk toegegeven, het continu vriendelijk zijn." Zei ze met een klein lachje rond haar lippen. "Ik besloot dus even bij mijn paarden te gaan kijken en kwam daar toevallig Brandon tegen die al meteen een vriendschap had gesloten met Aswan. We hebben gepraat over paarden en zijn kennis viel me meteen al op." Legde ze rustig aan zijn moeder uit. "Hij had ook meteen duidelijk gemaakt dat hij hierheen gestuurd was, niet voor mij. Dat gaf me ergens ook wel een opluchting, om gewoon met iemand te praten die niet zijn zinnen op mij had gezet." Daarin was ze wel heel eerlijk. "In dat eerste gesprek vielen mij al meteen dingen op en ik heb hem gevraagd om hier te blijven, we hebben wat gesprekken gehad over zijn toekomst en ik denk dat wat hij ook wilt in de toekomst, dat dit wel een goede stap voor hem zal zijn." Ze hoopte dat ze op deze manier zo min mogelijk liet doorschemeren en het zou lijken dat ze bevriend met elkaar zijn geraakt. "We zijn zo eigenlijk toch wel bevriend geraakt, of niet, Brandon?" Vroeg ze nu met een glimlach aan hem. Hopelijk was dit dichtbij de waarheid genoeg, maar ook weer niet te dichtbij.

Prins Brandon Lamoyne

Elissa begon eerlijk te vertellen dat ze op de dag van het feest wat vermoeid was geraakt en dat ze naar de stallen was gegaan, waar ze hem tegen was gekomen. Hij had vriendschap gesloten met Aswan en ze hadden gepraat over paarden, ze vertelde ook dat hij duidelijk had gemaakt dat hij gestuurd was en dat hij niet voor haar kwam. Zijn moeder schudde daardoor grijnzend haar hoofd. 'Laat je vader het maar niet horen, Brandon.' zei ze daarna wel tegen hem. Hij glimlachte daardoor. 'We zullen dat niet zo duidelijk noemen nee.' zei hij grijnzend. Ze vertelde dat haar meteen dingen waren opgevallen en dat ze hem gevraagd had om te blijven, dat ze gesprekken gehad hadden over de toekomst en dat dit een goede stap voor hem zou zijn en dat ze zo bevriend waren geraakt. Hij keek daardoor op. Het was zo veel meer dan vriendschap, maar toch knikte hij naar haar. 'Ik gun het je enorm, Brandon. Ik denk dat deze plek perfect bij je past.' zei ze glimlachend. Heel even had hij het idee dat ze een opmerking zou maken, maar ze glimlachte nog eens en nam daarna alleen maar een slokje van haar wijn. Hij keek naar Elissa en hij moest vrij veel moeite doen om haar niet vast te pakken en dicht tegen zich aan te trekken.

Koningin Elissa Beaufort

Ze zag zijn moeder grijnzend haar hoofd schudden, hij moest het zijn vader niet laten hogen, hij gaf ook aan dat ze dat niet zo duidelijk zouden noemen. Ze had het dus wel goed ingeschat dat ze het tegen zijn moeder wel kon zeggen. Ze glimlachte even en haalde een beetje haar schouders op. Voor haar was het juist prettig geweest, sowieso eigenlijk wel. Daarom was ze met hem aan de praat geraakt, op die manier was ze erachter gekomen dat ze hem leuk vond, juist omdat hij het allemaal niet wilde. Hij keek op naar haar toen ze de vriendschap noemde en knikte. Ze vond het vervelend om zo te liegen, maar het was niet anders. Zijn moeder gunde het hem enorm en dacht dat deze plek perfect bij hem paste. Elissa leunde wat achterover en dronk van haar wijn. Ze vond het ergens wel lastig dat hij zo stil was, maar aan de andere kant begreep ze het ook wel heel erg goed. "Morgen is er markt in het dorp, misschien vinden jullie het gezellig om met z'n tweeën daar een rondje te maken? Ik heb morgen zelf nog genoeg te regelen, maar ik gun jullie graag ook wat tijd samen." Gaf ze eerlijk aan. Ze gunde Brandon het echt om even een tijdje gezellig met zijn moeder door te brengen en wellicht was dit wel leuk om samen te doen. Zelf wilde ze alles nog afhandelen voor ze zou vertrekken.

Prins Brandon Lamoyne

Hij nam een slokje van de wijn en hij keek op toen Elissa vertelde dat er morgen markt in het dorp was, ze vroeg of ze het leuk vonden om daar samen naar toe te gaan. Ze had zelf nog genoeg te doen, maar ze gunde het hun. Zijn moeder keek daardoor zijn kant op. 'Het lijkt mij ontzettend gezellig.' zei ze tegen hem. 'Die kans krijgen we thuis niet zo vaak.' voegde ze er glimlachend aan toe. Hij vond het ook wel leuk. 'Het lijkt mij ook gezellig.' zei hij tegen haar. Zijn moeder gooide haar wijn achterover en kwam daarna overeind. 'Ik ga mijn bed opzoeken, ik ben uitgeput van de reis.' zei zijn moeder. 'Dan kunnen jullie nog even van een wijntje genieten. Nogmaals bedankt voor alles, Elissa.' zei zijn moeder vriendelijk, om daarna te vertrekken. Hij keek weer naar Elissa. 'Kom je bij mij zitten?' vroeg hij zachtjes.

Koningin Elissa Beaufort

Het leek ze gelukkig allebei gezellig en dat ze die kans thuis niet zo vaak kregen. "Ik kan jullie beloven dat er genoeg te doen zal zijn, het is altijd een vrolijke bezigheid." Zei ze vriendelijk tegen ze, ook lichtelijk enthousiast omdat ze er zelf ook graag was, zeker vroeger als prinses zijnde had ze daar haar dagen echt wel versleten. De vrouw dronk haar wijn op en kwam daarna overeind. Ze ging haar bed opzoeken, ze was uitgeput van de reis. "Dat kan ik me voorstellen, een fijne nacht." Knikte ze de vrouw toe. Zo konden zij nog van een wijntje genieten en ze bedankte haar voor alles. "Geen dank, Eleanor." Zei ze lief tegen de vrouw. Ze voelde de warmte van de vrouw, het betekende heel veel voor haar. Brandon keek naar haar en vroeg of ze bij hem kwam zitten. Ze keek toe hoe de deuren weer gesloten werden, de gordijnen waren verder dicht. Niemand zou wat kunnen zien. Ze glimlachte liefdevol naar hem. "Graag." Zei ze zachtjes. Ze pakte haar glas en kwam overeind om vervolgens naast hem te gaan zitten. Ze pakte zijn hand vast en keek diep in zijn ogen. "Was dit verhaal oké zo?" Wilde ze van hem weten.

Prins Brandon Lamoyne

Hij kon in de ogen van zijn moeder zien dat ze Elissa echt mocht. Ze liet het niet overduidelijk merken, maar hij herkende het wel meteen. Ze waardeerde haar, ze vond har aardig. Hij was daar zo ontzettend blij mee. Dat betekende veel voor hem, omdat hij zijn moeder zo graag trots wilde maken. Elissa keek even rond en leek tot de conclusie te komen dat niemand hun hier zou zien, aardoor ze bij hem kwam zitten. Ze pakte zijn hand vast en ze staarde diep in zijn ogen, ze vroeg of het verhaal oké was zo, waardoor hij meteen knikte. 'Ja, het verhaal was goed. Af en toe had ik een beetje het gevoel dat ze misschien toch iets door had, maar gelukkig lijkt dat niet zo te zijn.' zei hij zachtjes. Hij trok haar nu voorzichtig bij zich op schoot en hij sloeg zijn arm om haar heen. 'Ik vind het lastig om je niet spontaan te vertellen hoe trots ik op je ben en hoe veel ik van je hou.' gaf hij toe.

Koningin Elissa Beaufort

Hij gaf aan dat het verhaal goed was, hij had af en toe een beetje het gevoel dat ze misschien toch iets doorhad, maar dat leek gelukkig niet zo te zijn. "Ik ben ook wel een beetje bang daarvoor, maar ik dacht als ik aangeef dat we bevriend zijn geraakt, dat dat misschien ook wel scheelt." Gaf ze zacht aan.Ze werd bij hem op schoot getrokken en ze voelde zijn armen om haar heen. Ze kroop tegen hem aan en luisterde met blozende wangen naar zijn woorden. "Ik ben ook vreselijk trots op jou en ik hou misschien nog wel meer van je, prins Brandon." Zei ze met een grijns en ze streek even door zijn haren heen. "Vind je het leuk om morgen met haar samen het dorp in te gaan?" Vroeg ze aan hem.

Prins Brandon Lamoyne

Ze zei dat ze er ook wel een beetje bang voor was, maar ze dacht dat als ze aangaf dat ze bevriend waren geraakt het misschien ook wel scheelde. Hij knikte daardoor. 'Ja, ik denk het wel. Het was slim van je.' zei hij tegen haar. Ze kroop tegen hem aan en ze zei dat ze ook vreselijk trots was op hem, ze hield misschien nog wel meer van hem. 'Ik denk niet dat het mogelijk is, hoogheid.' plaagde hij haar terug. Ze streek door zijn haren heen, een aanraking waar hij gigantisch van genoot. Ze vroeg of hij het leuk vond om morgen samen met haar het dorp in te gaan, waardoor hij direct knikte. 'Ja, dat vind ik. Ik ben dat soort dingen niet echt gewend, bij ons thuis doen we dat niet echt. ' zei hij tegen haar.

Koningin Elissa Beaufort

Hij dacht dat het wel zou schelen en vond het slim van haar. Ze haalde haar schouders een klein beetje op daardoor. "Ik weet niet of het slim was, maar we zien het vanzelf wel." Zei ze zacht tegen hem terug. "Ik denk eerlijk gezegd dat zij de eerste zal zijn die iets door zal hebben." Gaf ze aan. Zijn moeder was echt niet achterlijk en duidelijk kende ze haar zoon behoorlijk goed. Toch hadden ze beide hun best gedaan om niets te laten blijken en dat leek voor nu voldoende te zijn. Hij dacht niet dat het mogelijk was dat ze meer van hem hield en plaagde haar terug. Ze grinnikte zachtjes en drukte een kus op zijn wang. Zachtjes bleef ze met haar vingers met zijn haar spelen, hij leek het fijn te vinden. Hij knikte toen ze vroeg of hij het leuk vond om met zijn moeder naar het dorp te gaan. Hij was dat soort dingen niet echt gewend. Dat deden ze thuis niet. "Nee, dat snap ik. Ik wilde je graag de kans geven om even samen met haar te zijn." Glimlachte ze hem toe. Ze dronk haar glas leeg en keek weer naar Brandon. "Morgenochtend is het denk ik niet slim om samen te gaan rijden." Zei ze zacht tegen hem. Bovendien moest Pride ook worden klaargemaakt om meegenomen te worden en de valkkleurige hengst was nog niet aangekomen.

Prins Brandon Lamoyne

Gaf aan dat ze niet wist of het slim was, maar ze zouden het vanzelf wel zien. Ze dacht ook dat zijn moeder de eerste zou zijn die iets door zou hebben. Hij knikte daardoor. 'Ja, dat denk ik ook. Mijn moeder voelt dat soort dingen heel snel aan. Maar bij mijn moeder hoeven we ons er ook het minste druk om te maken.' zei hij zachtjes. 'Als ze het voor zichzelf houdt tenminste.' voegde hij er aan toe. 'Maar dat zal ze waarschijnlijk wel doen, zolang mijn vader het haar niet direct vraagt.' zei hij daarna. Als zijn vader het te horen zou krijgen zou hij waarschijnlijk ook wel achter hun relatie staan, hij zag heel graag dat Brandon zou trouwen en het liefste ook iemand met een serieuze naam en titel. Hij maakte zich meer zorgen om het feit dat hij direct ook een hoop verwachtingen zou hebben en dat wilde Brandon echt nog niet. Hij wilde niet dat Elissa door hem verplicht werd om samen te werken, bijvoorbeeld. Ze begreep dat hij thuis dit soort dingen niet deed met zijn moeder, ze wilde hem de kans geven om samen met haar te zijn. 'Dat vind ik heel lief van je.' zei hij. ze gaf aan dat ze dacht dat het niet slim was om morgen ochtend te gaan rijden samen. 'Ik ben ook bang van niet, al vind ik het wel heel jammer.' zei hij glimlachend. 'Zie ik je wel morgen?' vroeg hij daarna. Hij wist dat ze extra druk zou zijn.

Koningin Elissa Beaufort

Hij dacht dat ze gelijk had, zijn moeder voelde dat soort dingen heel snel aan, maar dat was ook degene waarbij ze zich het minste druk over hoefden te maken, als ze het tenminste voor zich hield. Elissa knikte hierdoor, daar had hij gelijk in. Hij dacht ook wel dat ze dat zou doen als ze het wist, als zijn vader het haar niet heel direct zou vragen. "Oké, dus dan is het nog redelijk veilig." Knikte ze nu weer. Dat vond ze wel prettig om te weten. "We komen er anders ook echt wel uit, ik zie wel dat je je zorgen maakt, maar het komt goed." Zei ze zacht tegen hem. Hij vond het lief van haar dat ze hem dit liet doen samen met zijn moeder en ze glimlachte lichtelijk. "Ik doe alles voor je." Fluisterde ze hem toe. Hij dacht ook dat het niet slim was om morgen te gaan rijden, hij vond het wel heel jammer. "Ik ook." Gaf ze eerlijk toe. Hij wilde weten of hij haar morgen wel zou zien. "Ik hoop dat ik morgenochtend weer naast je wakker mag worden." Zei ze liefdevol tegen hem. "Verder wil ik nog wel wat dingen met je doornemen over het verblijf in jullie koninkrijk. Ik wil zoveel mogelijk weten en leren om een beetje slim over te komen." Zei ze met een grijns. "Dus als je met je moeder terug komt, zou ik je graag nog even spreken. Ik ben de hele dag in mijn werkkamer." Glimlachte ze naar hem.

Prins Brandon Lamoyne

Ze zei dat het nog redelijk veilig was dan en ze zag ook dat hij zich wel zorgen maakte, maar ze kwamen er anders ook echt wel uit. Het kwam goed. Hij knikte daardoor. 'Ik hoop dat je gelijk hebt, ik maak mij inderdaad wel een beetje zorgen.' gaf hij heel eerlijk toe. 'Maar ik weet dat ik er op moet vertrouwen dat het wel goed gaat komen.' voegde hij er aan toe. 'Ik vertrouw op jou.' zei hij glimlachend. Ze zei fluisterend dat ze alles voor hem deed, waardoor hij zijn lippen even zachtjes op haar wang drukte. 'Ik ook voor jou. Echt alles.' zei hij zachtjes. Ze vond het ook jammer om morgen niet te gaan rijden, maar ze hoopte wel naast hem wakker te worden. 'Als het aan mij ligt gebeurt dat elke ochtend.' zei hij. Ze konden wel gewoon bij elkaar slapen, er was niemand die dat merkte, dat wist hij zeker. Dat was veilig. Ze wilde ook wel wat dingen met hem doornemen over het verblijf in hun koninkrijk, ze wilde zo veel mogelijk weten en leren om een beetje slim over te komen. 'Jij komt sowieso slim over.' zei hij daarop. 'Maar dat is goed, ik zal naar jou toe komen zodra we weer terug zijn. Zijn er dingen die je nu al van mij wilt weten?" vroeg hij aan haar.

Koningin Elissa Beaufort

Hij knikte door wat ze tegen hem zei en hoopte dat ze gelijk had, hij maakte zich inderdaad wel een beetje zorgen, maar hij wist dat hij erop moest vertrouwen dat het goed ging komen. Ze knikte daardoor. Hij vertelde ook dat hij op haar vertrouwde. "Ik ook op jou, wat er ook gebeurd, we komen er samen echt wel uit." Zei ze lief tegen hem. Toen ze aangaf dat ze alles voor hem deed, voelde ze zijn lippen even op haar wang. Hij deed hetzelfde voor haar, hij zou ook alles voor haar doen. Ze glimlachte liefdevol naar hem. Als het aan hem lag, gebeurde het iedere ochtend dat ze naast hem wakker zou worden. "Hmm, behalve als ik bij jullie een paar nachten verblijf denk ik? Of hebben jullie ook van die mooie geheime gangen?" Vroeg ze hem met twinkelende ogen. Hij vond dat ze sowieso slim overkwam en ze keek hem daardoor liefdevol aan. "Dat is lief van je." Zei ze zacht tegen hem. Hij vond het goed om naar haar toe te komen zodra ze weer terug waren en hij vroeg of er al dingen waren die ze nu al van hem wilde weten. "Nou, ik weet al dat ik Nicolas het beste kan ontlopen of negeren, dat is al fijn, maar hoe moet ik met je vader omgaan?" Vroeg ze glimlachend aan hem. Ze dronk nog een slokje van haar wijn en merkte dat het haar goed deed, even gezellig met hem wijn drinken en kletsen. Al merkte ze wel dat ze meer had gedronken dan normaal gesproken, waarschijnlijk was ze toch zenuwachtiger geweest dan ze had gedacht en had ze dat een beetje met de drank verdrongen.

Prins Brandon Lamoyne

Ze zei dat ze ook op hem vertrouwde, wat er ook gebeurde. Ze kwamen er samen echt wel uit. 'Ja, je hebt gelijk. We hebben elkaar, we vinden overal wel een oplossing voor, dat weet ik zeker.' zei hij tegen haar. Zolang ze op elkaar konden vertrouwen zouden ze waarschijnlijk echt overal uit komen. Daar hoopte hij op. Toen hij eerlijk aangaf dat ze elke ochtend naast hem wakker zou worden, zei ze dat het waarschijnlijk niet zo was als ze een paar dagen bij hun zou verblijven, ze vroeg of ze ook zulke mooie gangen hadden. Dat liet hem kort grijnzen. 'Niet dat ik weet.' zei hij. 'Maar ik vind wel een manier, echt wel.' zei hij daarna tegen haar. 'Het is een heel groot kasteel en ik heb een eigen vleugel met kamers daar. Desnoods verstop ik je.' zei hij grijnzend tegen haar. 'Maar bereid je maar voor, het is bij lange na niet zo sfeervol als het hier is.' voegde hij er aan toe. Ze zei dat ze wist dat ze Nicolas het beste kon ontlopen, dat was fijn, maar ze wilde weten hoe ze met zijn vader om moest gaan. 'Je moet het zakelijk aanpakken en niet te veel vrienden met hem willen worden, want dat gaat toch niet werken. Dat is mij ook nog steeds niet gelukt.' zei hij tegen haar.

Koningin Elissa Beaufort

Hij was het gelukkig met haar eens en ze knikte daardoor. "Moeten we die opties en oplossingen ook bespreken? Of doen we dat ter plekke wanneer het fout gaat?" Vroeg ze hem voor de zekerheid.
Hij grijnsde even toen ze het had over de geheime gangen en dacht niet dat ze die daar hadden. Ze grinnikte zachtjes even en knikte, misschien maar goed ook. Hij vond ook wel een manier om haar te verstoppen. Hij had zijn eigen vleugel. Het besef kwam bij Elissa dat dat kasteel evht vele malen groter was dan het hare. Desnoods zou hij haar verstoppen. "Moeten we dat wel doen, Brandon?" Vroeg ze zacht, ze wilde echt geen risico nemen. Dat vond ze gevaarlijk. Hij gaf ook aan dat het niet zo sfeervol was als hier en ze grinnikte. "Dat heb ik al begrepen aan jouw reacties en die van je moeder." Zei ze. Ze was heus wel op andere kastelen geweest, maar nergens was het zoals hier. Hij legde uit wat ze het beste met zijn vader kon doen en ze knikte. "Dan gaat het mij zeker niet lukken om vrienden met hem te worden." Ze zou het zo zakelijk mogelijk aanpakken. "Wil je nog een tijdje hier blijven en nog meer wijn drinken of zullen we zo naar mijn slaapkamer gaan?" Vroeg ze hem zachtjes. Ze voelde zich toch meer op haar gemak in haar slaapkamer, al was dit ook een hele fijne plek.