De Middeleeuwen

Koningin Elissa Beaufort

Hij glimlachte toen ze aangaf dat ze hem zo erg gemist had en dat ze niet wist dat het mogelijk was om iemand zo erg te missen. Hij vertelde haar dat hij ook niet wist dat het mogelijk was om zoveel van iemand te houden. Het liet haar liefdevol naar hem glimlachen. "Ik ook niet." Zei ze eerlijk tegen hem terug. Brandon was echt alles voor haar.
Hij zei haar dat ze bij elkaar hoorden en dat ze elkaar altijd zouden vinden. Ja, zo zag ze dat zelf ook. Ze voelde zijn hand zacht tegen haar gezicht en ze keek weer diep in zijn ogen. Hij vroeg haar hoe laat het was en of ze zo al weg konden. Daardoor keek ze naar het raam. "Het begint nu langzaam ochtend te worden." Vertelde ze aan hem. "Vind je het zo naar om hier te zijn?" Vroeg ze hem zacht, aangezien hij echt graag naar haar rijk wilde. "Ik vind het alleen een beetje spannend om je zo'n lange tijd in de koets te laten zitten." Zei ze heel eerlijk tegen hem. Dat was de enige reden dat ze twijfelde of ze nu al weg moesten gaan. "Misschien moet er even een dokter kijken om te zien of je klaar bent voor zo'n reis, of vind je dat niet fijn?" Wilde ze van hem weten. Ze dacht ergens ook dat zijn moeder hem nog wel graag even wilde zien voor ze echt zouden vertrekken.

Prins Brandon Lamoyne

Toen hij aan haar vroeg hoe laat het was keek ze naar het raam en ze zie dat het langzaam ochtend begon te worden. Daarna wilde ze weten of hij het zo naar vond om hier te zijn. Hij ademde langzaam in. 'Ik wil gewoon graag weg van alles en samen zijn.' zei hij eerlijk tegen haar. Het voelde makkelijker om weg te gaan, het voelde fijner om bij haar te zijn. Daar was het rustiger. Dat deed hem goed. Ze zei nu eerlijk dat ze het een beetje spannend vond om hem zo'n lange tijd in een koets te laten zitten. Ze stelde nu voor dat er misschien even een dokter naar hem moest kijken, zodat ze wisten of hij klaar was voor zo'n reis. Ze wilde weten of hij dat niet fijn vond. 'Het is oké.' zei hij. 'Ik vind het goed als er even een dokter komt kijken, dat is geen probleem.' zei hij. Hij kon dat wel hebben. 'Ik wil wel graag weten hoe het met mijn vader is en ik zou het fijn vinden om mijn moeder gedag te kunnen zeggen, maar als we daarna kunnen gaan en de dokter zegt dat het kan, dan wil ik heel graag weg.' zei hij eerlijk.

Koningin Elissa Beaufort

Hij antwoordde dat hij graag weg van alles wilde zijn en samen zijn. "Ik begrijp het wel, maar ik weet momenteel niet hoe het bij mij thuis gaat, misschien ligt er wel heel veel werk op mij te wachten. Al vind ik het geen probleem om in de slaapkamer te werken, dan ben ik wel bij je." Zei ze zacht tegen hem. Dat was niet erg, dan kon ze bij Brandon zijn en toch nog wat werk doen wanneer hij sliep of uitrustte. Het was bij haar wel een heel stuk rustiger en gemakkelijker om hun relatie wat meer geheim te houden, dat zeker. Bovendien zou de buitenlucht daar hem ook sneller gezond maken.
Hij vond het in orde om een dokter te laten komen kijken. Ze knikte daardoor. "Dat vind ik fijn, dan weet ik zeker dat het kan en maak ik mij minder zorgen om je." Gaf ze met een glimlach aan. Dat meende ze ook echt. Hij wilde ook graag weten hoe het met zijn vader was en hij wilde zijn moeder graag gedag zeggen. Als de dokter zei dat het goed was, dan konden ze daarna weg. Ze knikte daardoor even. "Dat is goed. Dan doen we dat." Zei ze lief tegen hem. "Misschien is het ook goed als de dokter je even verbind, zodat hij alles kan bekijken en dat het verband stevig genoeg zit om de reis aan te kunnen. Dan kan ik het thuis overnieuw doen." Dat leek haar wel een fijn idee.

Prins Brandon Lamoyne

Ze zei dat ze hem wel begreep, maar ze wist niet hoe het momenteel bij haar thuis ging, misschien lag er veel werk op haar te wachten. Ze kon wel vanuit de slaapkamer werken, dat vond ze geen probleem. Dan was ze alsnog bij hem. Hij knikte daardoor. 'ik snap het.' zei hij. 'En anders kom ik bij je op de bank liggen, zolang je geen afspraken hebt.' zei hij. Hij wilde niet dat ze zich helemaal moest aanpassen voor hem, dat vond hij vervelend. Hij had ook wel het gevoel dat hij snel weer een beetje zou kunnen bewegen. Dat hoopte hij tenminste. Toen hij zei dat hij het prima vond als er een dokter kwam, zei ze meteen dat ze dat fijn vond, dan wist ze zeker dat het kon en dan zou ze zich minder zorgen om hem maken. Hij glimlachte daardoor. 'je bent lief.' zei hij zachtjes. Ze vond zijn plan goed, ze zouden het zo doen. Ze stelde ook voor dat het misschien goed was als de dokter hem even zou verbinden. Zodat hij alles kon bekijken en hij kon checken of het verband stevig genoeg zat voor de reist. Dan kon ze het thuis opnieuw doen. 'Ja, dat is goed.' zei hij. 'Wil jij misschien aan een wachter vragen of ze mijn moeder en een dokter kunnen halen?' stelde hij voor. Dan was het maar geregeld, hij wilde zo snel mogelijk gaan, als dat kon.

Koningin Elissa Beaufort

Hij gaf aan dat hij het wel begreep, hij kon ook bij haar op de bank komen liggen, zolang ze geen afspraken had. Ze glimlachte daardoor naar hem en schudde haar hoofd. "Nee, lieverd, jij blijft gewoon lekker in bed en ik kom bij jou werken. Dat vind ik geen probleem." Zei ze liefdevol tegen hem. "Als ik een afspraak heb, dan loop ik wel naar mijn werkkamer toe." Glimlachte ze nu. Ze streek even zachtjes langs zijn wang en hij gaf aan dat ze lief was. "Jij ook." Zei ze tegen hem terug en ze gaf hem weer een klein kusje op zijn wang.
Hij vond het goed om een dokter naar zijn wonden te laten kijken en hem nogmaals te laten verbinden. Hij vroeg aan haar of ze aan een wachter wilde vragen of zijn moeder en een dokter gehaald kon worden. "Ik laat ze wel één voor één komen, anders is het veel te zwaar." Ze streek even langs zijn wang en glimlachte. Vervolgens kwam ze uit bed en trok ze een jurk aan die ze had laten brengen. Ze zorgde ervoor dat haar haren redelijk netjes zaten en liep vervolgens naar de deur toe. Ze opende die zachtjes en sprak met de wachter. Ze vroeg aan hem of hij een dokter kon laten komen om te zien of Brandon kon reizen. Wanneer ze het in eerste instantie over een dokter had, werd de wachter ongerust, maar toen ze aangaf dat het ging om een reis te maken, werd hij wat kalmer. Ze liep weer terug naar Brandon en ging bij hem zitten op de zijkant van het bed. Met een glimlach streek ze langs zijn wang.

Prins Brandon Lamoyne

Ze schudde haar hoofd en ze gaf eigenlijk meteen al aan dat ze bij hem zou komen werken en dat hij in bed zou blijven liggen. Als ze dan een afspraak had zou ze naar haar werkkamer lopen. 'Oké, dat is goed.' stemde hij in. Zolang ze het echt geen probleem vond, vond hij dat immers ook niet. Dan moest ze doen wat voor haar goed voelde, want dat was het belangrijkste. Ze vond hem ook lief en hij kreeg nog een kusje op zijn wang. Toen hij aan haar vroeg of ze een dokter en zijn moeder kon laten halen, gaf ze aan dat ze het één voor één wilde, anders was het veel te zwaar. Hij glimlachte daardoor. 'Vooruit dan maar.' zei hij. Hij dacht wel dat hij het aan zou kunnen, maar misschien had ze gelijk en kon hij beter nog een beetje rustig aan doen met zichzelf. Ze liep eventjes weg en daarna was ze al snel weer terug, waarschijnlijk omdat ze met de wachter had gesproken. Ze kwam bij hem zitten en ze streek langs zijn wang. Hij pakte meteen haar hand weer vast.

Koningin Elissa Beaufort

Ze glimlachte toen ze met hem de afspraak maakte dat hij in bed zou blijven liggen en dat wanneer ze een afspraak had, ze naar haar werkkamer zou gaan. "Goed, doen we dat." Zei ze glimlachend tegen hem. "Kan ik je lekker in de gaten houden." Plaagde ze.
Wanneer ze aangaf dat ze graag de dokter en zijn moeder één voor één wilde laten komen, glimlachte hij en besloot dat ze gelijk had. Met een grinnik keek ze naar hem. Ze was echt stapelgek op Brandon en ergens vond ze het fijn dat ze voor hem kon zorgen.
Toen ze weer bij hem kwam zitten, pakte hij haar hand meteen vast en ze glimlachte daardoor naar hem. Ze streelde zacht over zijn huid heen. "Wil je een slokje water?" Vroeg ze zachtjes aan hem. Zelf kreeg ze nu wel dorst. "Of zal ik thee zetten? Ik heb zelf ook wel dorst." Glimlachte ze.

Prins Brandon Lamoyne

Ze spraken af en dat hij in bed zou blijven liggen en dat ze weg zou gaan als ze een afspraak had. Daarna zei ze dat ze hem lekker in de gaten kon houden. Hij grijnsde daardoor. 'Ja, dat kan je zeker ja, maar dat vind ik helemaal niet erg.' zei hij tegen haar. Het voelde eigenlijk zelfs wel fijn. Ze streelde over zijn huid heen en ze wilde weten of hij een slokje water wilde, of dat ze thee zou zetten, want ze had ook wel dorst. 'Thee is goed.' zei hij tegen haar. Hij vond het belangrijker dat Elissa het lekker vond, want hij had nog steeds niet echt heel erg veel dorst. Zijn lichaam leek nog steeds wat in de war te zijn van alles, dus echt honger of dorst had hij niet. Er werd nu op de deur geklopt en daarna kwam er een dokter naar binnen. Brandon kende deze man goed, dus hij vond het ook niet erg als Elissa er bij was, als hij zag dat ze samen waren. Zijn ouders wisten het toch al, dus zo veel maakte het niet uit, die dokter zou verder met niemand ergens over praten.

Koningin Elissa Beaufort

Hij grijnsde toen ze aangaf dat ze hem dan lekker in de gaten kon houden. Hij vond het helemaal niet erg. "En ik ook niet." Zei ze met een twinkeling in haar ogen. Ze vond het prettig om hem in de gaten te houden en voor hem te zorgen. Wanneer ze vroeg of ze thee zou zetten omdat ze zelf ook dorst had, zei hij dat dat goed was. Ze glimlachte naar hem en knikte even. "Dan doe ik dat zo als de dokter komt." Zei ze tegen hem. Ze streek zachtjes door zijn haren heen en wachtte even af. Niet veel later werd er op de deur geklopt en kwam de dokter binnen. Ze kwam overeind van het bed en bedankte hem voor zijn komst.
"Wilt u kijken of Brandon zou kunnen reizen zo en hem verbinden zodat hij de reis kan volhouden? Ik zou ook graag willen weten hoe ik hem het beste verder kan verzorgen." Zei ze tegen de dokter met een zachte en wat bezorgde stem. Blijkbaar kende Brandon de man goed, hij reageerde niet angstig of wat dan ook, daarom besloot ze de man ook maar gewoon te vertrouwen. Ze liep zelf even weg en zette het water op om thee te maken, daarna kwam ze weer terug en ging ze bij het bed staan.

Prins Brandon Lamoyne

Ze zei dat ze zo thee zou zetten als de dokter kwam, die verscheen al vrij snel. Elissa kwam overeind en bedankte hem, om daarna aan te geven wat ze zouden willen. Ze wilde weten of hij zo zou kunnen reizen en of hij verbonden kon worden zodat hij de reis vol kon houden. Ze gaf ook aan dat ze graag wilde weten hoe ze het het beste kon verzorgen. De man zei meteen dat het geen probleem was en daarna kwam hij dichterbij. Hij trok de dekens wat aan de kant en hij begon daarna heel secuur het verband los te maken, om vervolgens de wonden te bekijken, die duidelijk wel nog wat gebloed hadden. Het verband was ook aardig verkleurd. De dokter gaf aan dat hij alles even goed wilde schoonmaken, zodat hij de schade goed kon bekijken. Hij pakte wat spullen bij elkaar en hij gaf al aan dat het waarschijnlijk pijn ging doen. Brandon was inmiddels ook al aardig blauw aan het worden, hij had meerdere plekken op zijn lichaam.

Koningin Elissa Beaufort

De dokter vond het geen probleem en kwam dichterbij. Nieuwsgierig keek ze toe hoe hij het verband heel voorzichtig losmaakte en de wonden bekeek. Brandon had toch nog wel veel gebloed, meer dan ze had verwacht. De dokter wilde alles eerst goed schoonmaken zodat hij de schade kon bekijken. Elissa knikte daardoor even en wanneer hij de spullen bij elkaar zocht, schonk ze een paar glazen thee in. Ze zette twee kopjes op het nachtkastje van Brandon neer. Voor Brandon en voor de dokter, als hij dat wilde en met de laatste kop ging ze uit de weg staan, maar wel zodat ze alles kon zien wat de dokter deed. Ze blies zachtjes in de thee en bekeek alles goed zodat ze kon zien hoe ze het zelf moest doen.

Prins Brandon Lamoyne

Hij sloot zijn ogen af en toe als iets hem pijn deed, maar verder bewoog hij helemaal niet. Hij onderging het gewillig, ook al vond hij het echt niet fijn. Hij zag in dat dit nodig was en hij wilde straks heel erg graag met Elissa mee kunnen. Elissa was zo lief om thee neer te zetten. De dokter bedankte haar vriendelijk. De wond in zijn borstkas was nu schoon en nu begon de man aan het been van Brandon, wat ook gevoelig was. Toen hij dat ook schoon had bekeek hij alles eventjes. 'Het is heel belangrijk dat dit goed schoon blijft. Allebei de wonden zijn redelijk diep en kunnen daardoor gevaarlijk worden als er viezigheid in komt. De wond bij je borstkas is vooral echt belangrijk, omdat je daar geen ontstekingen wilt. De wonden blijven allebei een beetje bloeden, het verband moet daardoor strak zitten en regelmatig verschoond worden.' zei de man nu. Hij gaf duidelijk zo veel mogelijk uitleg. 'Ik denk dat reizen moet kunnen, maar misschien zal het wel pijn doen. Daarna is het heel belangrijk om meteen het verband te vervangen.' zei hij. 'En ik raad je aan om in ieder geval twee weken zo min mogelijk inspanning te leveren, zodat de randen van de wonden goed aan elkaar kunnen groeien.' voegde hij er aan toe. Daarna smeerde hij de wonden in met wat zalf, om de ontstekingen tegen te gaan. vervolgens verbond hij alles weer heel strak.

Koningin Elissa Beaufort

Ze knikte de dokter even toe wanneer hij haar bedankte voor de thee. Hij vertelde over de wond en ernstig luisterde ze naar het verhaal om het helemaal goed te begrijpen. Het was belangrijk om de twee wonden goed schoon te houden. Ze waren redelijk diep en daardoor kon het gevaarlijk worden wanneer er viezigheid in kwam. Vooral de wond bij zijn borst was erg belangrijk. Ze knikte daardoor meteen. "Ja, dat zeker." zei ze. Ze wilde echt niet dat het zou ontsteken. Het verband moest ook strak zitten en regelmatig verschoond worden. Reizen moest wel kunnen. Daardoor glimlachte ze meteen, dat vond ze fijn. Het zou pijn kunnen doen en daarna moest her verband meteen vervangen worden. "Dat begrijp ik." Knikte ze meteen. De dokter raadde aan om twee weken zo min mogelijk inspanning te leveren. Elissa glimlachte Brandon even toe. Bij haar thuis kon ze daar wel redelijk voor zorgen. Bovendien was alles een stuk minder ver lopen dan hier omdat haar koninkrijk kleiner was. De dokter ging verder met alles weer verbinden en Elissa dronk nu rustig van haar thee. "Fijn. Dit lukt ons wel." Zei ze, behoorlijk gerustgesteld. Ze gaf Brandon even een knipoog en merkte meteen dat ze zich vrolijker voelde.

Prins Brandon Lamoyne

Elissa luisterde aandachtig naar alles wat er verteld werd. Hij vond het leuk om te zien dat ze het serieus nam, dat ze heel graag wilde leren, zodat ze het zelf bij hem kon doen. Dat vond hij ook een stuk fijner. Als ze bij haar thuis waren zou anders een vreemde dokter er naar kijken, want hij kende die mensen nog niet. Of hij moest het zelf doen, maar hij merkte wel dat het daarvoor net iets te heftig was allemaal. Hij zou het wel kunnen als het nodig was, maar het was handiger als hij gewoon stil kon blijven liggen. Elissa gaf aan dat ze begreep wat er gedaan moest worden en ze zei dat ze dit wel konden. Hij glimlachte daardoor, want hij vertrouwde daar wel op. De dokter was nu klaar en hij dronk wat van zijn thee. 'Het kan zijn dat het nog wat pijnlijker wordt, ik verwacht vooral dat het aankomende nacht en de komende week allemaal heel pijnlijk is. Daarna zal het beter worden.' sprak de man nog. Hij zette zijn kopje weer aan de kant en daarna vroeg hij of hij verder nog iets voor hun kon betekenen.

Koningin Elissa Beaufort

Wanneer de dokter klaar was, dronk hij van de thee. Ze keek Brandon aan. "Wil je ook thee?" Vroeg ze zacht aan hem, dan kon ze hem een beetje overeind helpen en hem het kopje aangeven. De dokter gaf verder nog aan dat het nog wat pijnlijker zou worden, hij verwachtte de aankomende nacht en de komende week dat het echt wel pijnlijk was. Daarna zou het beter worden. Ze knikte daardoor even. Dat vond ze wel heel vervelend, maar hij leefde nog, hij was bij haar en dat vond ze veel belangrijker. "Ik zal ervoor zorgen dat hij rustig aan doet." Zei ze nu zacht tegen de dokter. Hij wilde weten of hij verder nog iets kon betekenen. "Is er nog iets wat ik tegen de pijn kan doen?" Vroeg ze zacht.

Prins Brandon lamoyne

Elissa vroeg aan hem of hij ook thee wilde, waardoor hij knikte. 'Ja, ik lust ook wel wat thee.' zei hij. 'Het is belangrijk om voldoende te drinken.' zei de arts ook meteen. 'En zo veel mogelijk gezond eten, om je lichaam weer wat meer kracht te geven om te herstellen.' voegde hij er aan toe. Daar zou Elissa zeker wel voor zorgen, hij maakte zich er geen zorgen om. De man gaf aan dat hij hun verder alleen zou laten en hij vertrok weer. Brandon probeerde nu zelf een klein beetje overeind te komen, maar dat ging hem duidelijk niet zo heel erg goed af, zonder hulp lukte het hem niet echt. Niet zonder zichzelf gigantisch veel pijn te doen, in ieder geval. Daarom gaf hij het meteen maar weer op. Hij merkte heel goed dat hij echt wel voorzichtig moest doen, maar hij vond het nu al helemaal niets dat hij op bed zou moeten blijven liggen de komende paar dagen.

Koningin Elissa Beaufort

Brandon gaf aan dat hij ook wel thee wilde en de dokter zei meteen dat het belangrijk was om goed te blijven drinken. Dat wist ze al. Hij vertelde ook over gezond eten en ze glimlachte daardoor. "Daar zorg ik wel voor." Klonk haar stem lief en vrolijk. Dat was in haar rijk geen enkel probleem. Het was inderdaad maar goed als ze naar haar toe gingen, dat was veel gezonder voor Brandon.
"Bedankt dokter." Klonk haar stem vriendelijk en ze begeleidde de man naar de deur toe. Wanneer ze terug kwam, zag ze Brandon proberen overeind te komen. "Laat me je toch helpen." Zei ze zacht en liefdevol. Ze streek even langs zijn arm en pakte hem zachtjes vast. "Oke, ik tel af en dan laat ik je zitten, ik schuif meteen een kussen achter je rug zodat je goed kunt leunen." Vertelde ze zacht. Ze telde van drie naar één en terwijl ze dat deed, liet ze hem heel langzaam en voorzichtig zitten. Ze schoof de kussens goed en wanneer hij rechtop zat, keek ze hem aan. "Zit dat goed?" Vroeg ze zacht aan hem.

Prins Brandon Lamoyne

Zoals hij al een beetje verwacht had zei Elissa meteen dat ze er wel voor zou zorgen, wat hem liet glimlachen. Hij twijfelde er niet aan, ze zou altijd goed voor hem willen zorgen. Dat deed ze ook constant, maar nu hij gewond was, zou dat alleen nog maar meer het geval zijn. Ze bedankte de man en ze bracht hem naar de deur toe, daarna kwam ze terug naar hem en zag ze duidelijk dat hij het niet echt voor elkaar kreeg om zelf overeind te komen. Ze zei meteen dat hij haar moest laten helpen en ze kwam dichterbij. Ze streek langs zijn arm en ze pakte hem zachtjes vast. Ze zei dat ze af zou tellen en dan zou ze hem laten zitten, ze schoof meteen het kussen achter zijn rug zodat hij goed kon leunen. Hij knikte daardoor. 'Dat is goed.' stemde hij ook nog in. Ze telde af en daarna liet ze hem langzaam zitten en schoof ze de kussens goed. Het was pijnlijk, maar toen hij eenmaal rechtop zat ging het wel. 'Ja, het zit goed zo, bedankt.' zei hij glimlachend. Alles kostte hem wel extra veel energie, hij voelde zich meteen wat meer uitgeput.

Koningin Elissa Beaufort

Toen Brandon eenmaal zat, gaf hij aan dat hij goed zat zo en hij bedankte haar. "Alsjeblieft, je hoeft mij niet zoveel te bedanken." Glimlachte ze nu. Ze vond het geen enkel probleem en hielp hem met veel liefde. Zacht streek ze langs zijn wang en ze zag dat hij moe was, daarna keek ze naar zijn thee, die was precies warm genoeg om zo te kunnen drinken, maar er zaten geen voedingsstoffen in. Hij had ook al een hele dag niet gegeten en voor de aanval plaatsvond, at hij ook al slecht. "Ik voeg nog even wat toe aan de thee." Zei ze met een glimlach. Ze pakte zijn glas en liep naar het fruit wat ze had laten brengen. Ze kneep een paar soorten fruit uit die bij elkaar pasten en die ook wat meer voedingsstoffen bevatten. Ze rook aan de thee, die rook nu heerlijk zoet. Het zag wel wat troebel, maar het zou vast smaken. Ze liep weer terug naar Brandon en gaf hem het glas voorzichtig aan. "Zo, voor een beetje meer energie." Glimlachte ze naar hem. Ze ging op de rand van zijn bed zitten en hield het glas in de gaten, dat het niet per ongeluk uit zijn handen zou vallen.

Prins Brandon Lamoyne

Ze zei meteen dat hij haar echt niet zo veel hoefde te bedanken, waardoor hij weer glimlachte. 'sorry, ik zal proberen het wat minder te doen, het gebeurt nogal automatisch.' gaf hij toe. Het kwam omdat hij haar ook echt voor alles enorm dankbaar was. Hij sprak het dan al snel uit, omdat hij het haar duidelijk wilde maken. Ze streek langs zijn wang en daarna zei ze dat ze nog wat toe zou voegen aan de thee. Hij vond het allemaal prima, hij vertrouwde Elissa blind en hij wist dat ze hem alleen maar wilde helpen. Ze was even bezig en daarna kwam ze terug met het kopje thee. Ze gaf het glas voorzichtig aan en ze zei dat het voor een beetje meer energie was. Ze ging op de rand van het bed zitten en hij bracht het glas voorzichtig naar zijn mond, om daarna een paar slokjes te nemen. Zijn lichaam leek er meteen blij mee te zijn en het smaakte hem ook wel goed. Waarschijnlijk zou het hem ook echt wel goed doen, hij kon wel wat voedingstoffen gebruiken. 'Komt mijn moeder zo?' vroeg hij nu zachtjes aan haar, omdat hij daarna direct weg wilde. Hij wist niet zeker of ze het al gevraagd had, omdat ze niet had gewild dat de dokter en zijn moeder tegelijk zouden komen.

Koningin Elissa Beaufort

Hij glimlachte door haar woorden en bood zijn excuses aan. Hij zou proberen het minder te doen, het gebeurde automatisch. "Maakt niet uit, maar ik zie al aan je ogen dat je mij dankbaar bent en daarbij voelt het voor mij ook als iets wat ik graag doe, ik vind het fijn om voor je te zorgen, heel fijn." Zei ze zacht en lief.
Hij dronk voorzichtig van de thee en ze glimlachte daardoor. "Smaakt het wel?" Vroeg ze hem lief. Hij vroeg haar of zijn moeder zo kwam. "Oh helemaal vergeten!" Geschrokken sloeg ze een hand voor haar mond. "Sorry, ik weet dat je zo snel mogelijk wilt gaan. Ik zal het meteen vragen." Zei ze tegen hem. Ze kwam alweer overeind en vroeg bin de deur aan de wachter of hij Eleanor wilde halen. Daarna kwam ze weer terug bij Brandon. "Zijn er eigenlijk nog spullen die je mee wilt nemen? Dan pak ik dat voor je in." Wilde ze van hem weten.

Prins Brandon Lamoyne

Ze zei dat het niet uitmaakte, ze zag alleen al aan zijn ogen dat hij haar dankbaar was en het voelde voor haar als iets dat ze graag deed, ze vond het echt fijn om voor hem te zorgen. Hij glimlachte daardoor liefdevol naar hem. 'Dat vind ik ook alleen maar fijn, ik ben zo enorm blij met je.' zei hij zachtjes tegen haar, heel eerlijk. Ze wilde weten of de thee hem wel smaakte. 'ja, heerlijk.' zei hij. Toen hij vroeg of zijn moeder zo kwam zei ze meteen dat ze het helemaal vergeten was, ze wist dat hij zo snel mogelijk wilde gaan en ze zou het meteen vragen. 'Het is oké, zolang ik met jou ben vind ik het allemaal niet erg.' zei hij tegen haar. Ze hoefde zich niet schuldig te voelen, hij begreep ook wel dat het allemaal een beetje veel voor haar was zo. Ze liep weg en ze was al heel snel weer terug bij hem, ze wilde weten of hij spullen mee wilde nemen, dan zou ze het inpakken. 'Wat extra kleding is misschien wel handig. Kijk maar in de kast wat je leuk vindt.' zei hij tegen haar. Het maakte hem toch niet zo veel uit, dus Elissa mocht pakken wat ze leuk vond.

Koningin Elissa Beaufort

Hij vond het ook alleen maar fijn en hij was heel blij met haar. Haar ogen keken hem twinkelende aan. "Ik ook met jou." Zei ze net zo eerlijk en liefdevol tegen hem terug. Hij vond de thee heerlijk en ze grijnsde even breed, dat was goed om te horen. "Zal ik nog een glas maken? Zodat je die rustig tussendoor kunt opdrinken wanneer je zin hebt?" Vroeg ze aan hem, ze wilde hem niet pushen.
Hij vond het duidelijk niet erg dat ze helemaal vergeten was om zijn moeder te laten halen en daardoor ademde ze even diep in. Soms moest ze er nog aan wennen dat hij zo lief was in elke situatie. Het was wel heel prettig. Het zorgde ervoor dat ze zich een stuk minder schuldig voelde. Wanneer ze vroeg naar welke spullen hij mee wilde hebben, sprak hij alleen maar over kleren en ze mocht in de kast kijken wat ze leuk vond. Ze grinnikte daardoor even en opende zijn kast weer, ze had er natuurlijk gisteren al in gekeken omdat ze gemakkelijke kleding voor hem uitgezocht had. "Ik laat wel wat meer kleurrijke kleding voor je maken hoor. Al dat zwart... het staat je goed, maar het is wel heel somber." Plaagde ze hem. Ze pakte verschillende kledingstukken en legde die in koffers neer zodat hij genoeg zou hebben voorlopig.

Prins Brandon Lamoyne

Ze zei met twinkelende ogen dat ze ook heel erg blij was met hem. Toen hij eerlijk vertelde dat hij de thee heerlijk vond, vroeg ze meteen of ze nog een glas zou maken, dan kon hij die rustig tussendoor drinken wanneer hij zin had. Hij grijnsde daardoor. 'Ik kom in ieder geval niets te kort bij jou.' zei hij. 'Maar ja, het is goed, lekker.' stemde hij in, omdat hij ook wel doorhad dat het voor zijn lichaam goed was om wat meer binnen te krijgen. Hij vertelde haar dat hij alleen maar wat kleding nodig had, verder niets. Ze liep naar de kast toe en ze begon wat spullen bij elkaar te pakken. Ze zei dat ze wel wat meer kleurrijke kleding voor hem zou laten maken, al het zwart stond hem goed, maar het was wel heel somber. Hij grijnsde daardoor. 'Ja, je hebt ook wel gelijk. Wat meer kleur kan geen kwaad.' zei hij. Het volgende moment werd er al op de deur geklopt en direct daarna ging de deur open. Eerst kwam zijn moeder binnen, maar tot zijn verbazing werd ze direct gevolgd door zijn vader. Hij liep wat moeizaam, maar verder zag hij er gelukkig wel oké uit.

Koningin Elissa Beaufort

Ze keken hem vrolijk aan toen hij aangaf dat hij bij haar niets tekort kwam. "Dat was ook zeker niet de bedoeling." Glimlachte ze breed naar hem. "Eerlijk waar, Brandon, ik vind het heerlijk om voor je te zorgen." Zei ze wat zachter en met een liefdevolle blik in haar ogen. Ze zorgde er eerst voor dat het water weer heet was en besloot dat ze zelf ook wel zo'n kopje heet water met vruchten smaak wilde hebben. Waarschijnlijk kon ze dat zelf ook wel gebruiken.
Wanneer ze al zijn kleding had ingepakt en het had over het zwart, zag ze hem grijnzen. Het was heerlijk om hem zo te zien. "Nee, wat meer kleur kam geen kwaad." Lachte ze hem vrolijk toe. Ze zette de koffers neer zodat die meegenomen konden worden en begon weer aan het maken van de thee. Terwijl ze zo bezig was, hoorde ze een klopje op de deur en ze zag Eleanor en Gregory samen naar binnen komen. Ze had Gregory eigelijk niet verwacht. "Hoe gaat het met u?" Vroeg ze meteen bezorgd en ze zette stoelen bij het bed zodat iedereen kon gaan zitten. Ook zorgde ze voor vier kopjes met de zoete vruchtenthee en zette er bij Brandon een neer en gaf er ook een aan Eleanor en Gregory. Daarna ging ze zelf ook zitten.