De Middeleeuwen

Koningin Elissa Beaufort

Hij was hartstikke graag op feestjes, maar niet op dit soort formele gelegenheden. Ze haalde haar schouders daardoor even een beetje op. "Voor mij is het verplicht natuurlijk, maar ik zou het fijn vinden om toch nog wel een keer met je te dansen." Zei ze zacht tegen hem. Hij leek verbaasdtoen ze aangaf dat ze nog nooit met iemand het bed had gedeeld en vroeg of ze het streven had om daarmee te wachten tot ze getrouwd was. "Oh, nee niet eens perse eigenlijk. Maar ik wil het wel graag doen met iemand die ik volledig vertrouw. Iemand die mij niet zou schaden of mij pijn zou doen." Vertelde ze aan hem, heel eerlijk. Ze kreeg het een beetje benauwd toen ze eenmaal onderweg waren en hij zei dat ze niet op die manier naar hem moest kijken, dat was niet zijn bedoeling. Ze had een grote groep mannen waar ze uit kon kiezen, die waren meer geschikt. Hij vond het ook heel gezellig, maar ze kon beter op het feest goed rondkijken. Haar hoofd werd knalrood en ze keek van hem weg. "Ik voel wat voor je, ik hem meer een klik met je dan met ieder ander die ik tegen ben gekomen, en je hoeft echt niet met me te trouwen, maar ik wil graag langer van je gezelschap genieten, ik geniet van je." Klonk haar stem heel zacht en ook een beetje schor. Ze was er wel heel eerlijk over. De paarden stapten langzaam een bospad in dat ze omhoog leidde naar de bergen. "Oh sorry, wat maak ik dit allemaal ingewikkeld... het spijt me Brandon, maar ik wil je echt graag beter leren kennen, kijken wat dit betekent. Ik hoef niet binnen een week te trouwen of wat dan ook, maar ik merk dat ik nu nog amper interesse kan tonen in de rest." Haar stem klonk wat radeloos, ze wist niet hoe ze dit nog allemaal recht moest zetten. Had ze het nu verpest?

Prins Brandon Lamoyne

Ze zei dat het voor haar natuurlijk verplicht was, maar ze zou het fijn vinden om toch nog wel een keer met hem te dansen. Daardoor glimlachte hij. 'Ik zorg dat ik er in ieder geval lang genoeg bij ben om met je te kunnen dansen.' zei hij daarop. Dat moest wel te doen zijn, dan hoefde hij alsnog niet de hele avond daar rond te hangen. Toen hij aan haar vroeg of het haar streven was om te wachten tot ze getrouwd was, zei ze dat het dat niet eens was, maar ze wilde het graag doen met iemand die ze volledig vertrouwde, iemand die haar niet zou schaden of pijn zou doen. Hij knikte daardoor. 'Dat is een hele verstandige keuze. Het is niet zomaar iets.' zei hij daarop. Hij begreep haar wel en hij vond het slim van haar om het niet zomaar te doen. Toen ze aan had gegeven dat ze hem leuk vond, veranderde de sfeer duidelijk en leken ze allebei iets nerveuzer te zijn. Ze zei dat ze wat voor hem voelde, dat ze meer een klik had met hem dan met ieder ander die ze tegen was gekomen. Hij hoefde echt niet met haar te trouwen, maar ze wilde langer van zijn gezelschap genieten. Ze was rood en haar stem klonk schor, maar hij waardeerde haar eerlijkheid. Hij wist nog niet zo goed wat hij er precies mee moest. Ze bood haar excuses aan en ze zei dat ze het ingewikkeld maakte. Dat het haar speet, maar dat ze wilde kijken wat dit betekende. Ze hoefde niet binnen een week te trouwen, maar ze kon amper interesse tonen in de rest. Hij knikte langzaam en hij ademde diep in. 'Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, Elissa.' zei hij nu zachtjes tegen haar. Hij wist het echt niet. Hij vond dit soort dingen moeilijk. 'Maar ik denk dat ik nog wel wat langer kan blijven.' voegde hij er wel aan toe, om niet meteen alles uit te sluiten. Als ze hem beter wilde leren kennen, dan kon hij hier altijd nog een paar nachtjes blijven. Hij vond het ook gezellig met haar en deze plek beviel hem meer dan thuis. Hij kon nog wel even wegblijven. Zo'n straf was het niet. 'Maar alsnog vind ik dat je vanavond wel serieus moet kijken of er niet iemand is waarmee het klikt. Sluit niet meteen alles uit...' voegde hij er aan toe.

Koningin Elissa Beaufort

Hij wilde gelukkig nog wel met haar dansen, daar was ze blij mee. Hij zou lang genoeg blijven daarvoor. Wanneer ze het had over dat ze het wilde doen met iemand die ze vertrouwde, vond hij dat een verstandige keuze. Het was niet zomaar iets. Ze glimlachte daardoor lichtelijk, blij dat hij dit niet raar vond. Door wat ze tegen hem zei, wist hij niet goed wat hij moest zeggen. Hij dacht wel dat hij nog wat langer kon blijven. Ze ademde even diep in en knikte even. Ze sloot haar ogen even en merkte dat ze dit moeilijk vond. Gelukkig wilde hij wel blijven. Alsnog vond hij dat ze die avond serieus moest rondkijken of er niet iemand was waar het mee klikte, ze moest niet meteen iedereen buitensluiten. "Dat zal ik doen." Zei ze zachtjes. Eenmaal bovenaan stapte ze af. De zon kwam net op tussen de heuvels en dit was een prachtige open plek in het midden van het bos. "Hoe voelt het voor jou eigenlijk? Sla ik gewoon helemaal door omdat ik voor mijn gevoel een betere klik heb met iemand dan ik ooit daarvoor heb gehad?" Vroeg ze nu, toch met een lichte lach rond haar lippen.

Prins Brandon Lamoyne

Het was eventjes stil tussen hun, maar ze gaf aan dat ze wel zou rondkijken vanavond. Daar was hij blij mee. Hij wilde echt niet dat ze iedereen zou buitensluiten doordat ze hem ontmoet had. Juist niet. Het was stom toeval dat hij haar tegen was gekomen in de stallen en dat ze wat meer tijd met elkaar hadden doorgebracht door de omstandigheden, maar dat was geen reden om de rest meteen geen kans te geven. Er waren zeker betere opties voor haar. Toen ze bovenaan waren stapte ze af, dus volgde hij haar voorbeeld. Ze wilde weten hoe het voor hem voelde, ze wilde weten of ze helemaal doorsloeg omdat ze met hem een betere klik had dan ze ooit met iemand gehad had. Hij streelde langs de hals van de hengst en hij keek op naar haar. 'Het klikt tussen ons, dat kan ik niet ontkennen.' zei hij eerlijk. 'Maar ik ben niet zo heel goed met dit soort dingen... en ik... ik weet überhaupt niet wat ik vind van trouwen, het hele idee beangstigd mij nogal. Jij bent opzoek naar een man, iemand die aan je zijde kan staan, ik weet niet of ik ooit die persoon zal zijn, het doet er niet echt toe wat ik voel of niet voel.' zei hij zachtjes, maar eerlijk.

Koningin Elissa Beaufort

Hij stapte ook af en keek naar haar. Hij kon gelukkig niet ontkennen dat het klikte tussen ze. Daardoor haalde ze toch wel even wat opgelucht adem. Hij was alleen niet goed met dat soort dingen en hij dacht niet dat hij in het plaatje paste. Het idee van trouwen beangstigde hem alleen al en hij wist niet of hij ooit de geschikte persoon voor haar kon zijn. Dan maakte het niet uit wat hij voelde. "Het maakt mij alleen maar uit wat jij voelt." Zei ze hem nu zacht. Ze bond haar paard rustig vast en kwam dichter naar hem toe. Ze keek hem diep in zijn ogen aan. "Ik heb tot nu toe alles alleen gedaan, ik zoek alleen naar gezelschap, genegenheid... iemand waarbij ik 's avonds in bed kan kruipen. Iemand die ik volledig vertrouw en die achter mijn keuzes staat." Ze streek zacht over zijn arm heen. "Trouwen hoeft niet. Het is meer dat het over het algemeen verwacht wordt." Het maakte haar niet uit, als hij niet wilde trouwen gaf dat alleen maar aan dat hij niet achter haar Koninkrijk aan zat en dat stelde haar alleen maar meer met rust. "Ik zal vanavond rondkijken, echt waar, maar ik geloof niet dat ik iemand ga vinden." Klonk haar stem zacht.

Prins Brandon Lamoyne

Ze zei zachtjes dat het haar alleen maar uitmaakte wat hij voelde. Ze kwam dichter naar hem toe en ze keek hem diep in zijn ogen aan. Ze zei dat ze tot nu toe alles alleen had gedaan, dat ze opzoek was naar gezelschap, naar genegenheid, iemand waar ze in de avond bij in bed kon kruipen, iemand die ze vertrouwde en die achter haar keuzes stond. Ze streek over zijn arm heen en ze zei dat ze niet hoefde te trouwen, dat het meer was wat er verwacht werd. 'Je moet wel trouwen, Elissa. Uiteindelijk wel. Dat is beter voor je koninkrijk, voor je reputatie.' zei hij heel zachtjes. 'En er zijn zo veel mannen die dat heel graag willen, die je ook echt iets te bieden hebben.' voegde hij er aan toe. Ze zei dat ze vanavond echt zou rondkijken, maar ze geloofde niet dat ze iemand ging vinden. Hij ademde langzaam in en hij streelde heel zachtjes met zijn vingers langs haar gezicht. 'Ik blijf een paar dagen langer, oké? Jij gaat vanavond rondkijken en je blijft er voor open staan, maar ik zal er nog een paar dagen aan vast plakken, zodat we misschien nog wat momenten samen hebben om elkaar te leren kennen.' stelde hij voor. 'Maar dan wil ik wel heel graag dat het tussen ons blijft.' voegde hij er zachtjes aan toe. Hij wilde niet dat het voor iedereen duidelijk was dat ze heel veel tijd met elkaar doorbrachten. Dat vond hij echt niet fijn. Hij wist ook echt niet wat hij hier allemaal bij voelde, het beangstigde hem een beetje. Hij had dit niet verwacht en het voelde voor hem alsof ze een fout maakte.

Koningin Elissa Beaufort

Hij vond dat ze wel moest trouwen, uiteindelijk wel, dat was beter voor haar koninkrijk en voor haar reputatie. Ze knikte daardoor, dat wist ze. "Ik weet het ook wel, maar dat zijn zorgen voor later, dat komt wel." Zei ze zachtjes tegen hem. Er waren ook zo veel mannen die graag wilden, die haar ook echt wat te bieden hebben. "Het enige wat ik wil is liefde." Zei ze zachtjes tegen hem terug. Hij streek met zijn vingers lnags haar gezicht en gaf aan dat hij een paar dagen langer bleef, die avond ging ze rondkijken en er voor open blijven staan, hij zou er nog een paar dagen aan vast plakken zodat ze nog wat momenten samen hadden om elkaar beter te leren kennen. Hij wilde alleen dat het tussen hen bleef. "Ja, natuurlijk. Ik wil je niet in een lastige situatie brengen. Zeker niet." Zei ze meteen. "Ik wil ook graag dat je even niet denkt aan titels, regels en andere bezwaren, kijk deze paar dagen gewoon naar ons samen, oké?" Vroeg ze nu. Ze legde haar hand zachtjes op de zijne die op haar gezicht lag en keek hem nog even doordringend aan. Ze wilde dat hij puur en alleen zou kijken hoe het zou voelen, geen keuze maken op gebied van wat hij haar wel en niet kon bieden.

Prins Brandon Lamoyne

Ze zei dat ze ook wel wist dat het beter was om te trouwen, maar het waren zorgen voor later, het kwam wel. Hij knikte daardoor langzaam. Het was natuurlijk haar keuze, maar hij vond wel dat ze serieus moest kijken naar andere opties en dat ze niet alleen op hem moest focussen. Het voelde alsof hij dit veroorzaakt had door wat meer tijd met haar door te brengen omdat ze elkaar toevallig tegen waren gekomen in de stallen. Dat was helemaal niet zijn bedoeling. Hij wilde haar toekomst niet verpesten. Ze zei dat ze alleen maar liefde wilde en ze vond het geen probleem om het tussen hun te blijven als hij hier een paar dagen bleef en ze af en toe wat tijd met elkaar zouden doorbrengen. Ze wilde hem niet in een lastige situatie brengen en ze wilde dat hij even niet dacht aan titels, regels en andere bezwaren, maar alleen aan hun samen. Hij knikte langzaam. Ze legde haar hand op die van hem en ze keek hem doordringend aan. Eventjes was er een moment van stilte tussen hun, maar het voelde niet onprettig. 'Zullen we ontbijten?' vroeg hij daarna zachtjes en met een glimlachje op zin gezicht.

Koningin Elissa Beaufort

"Ik maak alsnog mijn eigen keuzes, Brandon en ik vind dat jij dat ook moet doen." Zei ze zacht maar toch wel wijs. Ze wist dat er niets anders opzat dan hem ook zijn eigen keuzes te laten maken, maar hij moest niet denken dat hij wat verpestte, die keuze maakte ze echt zelf. Er was even een fijn moment van stilte tussen ze en ze glimlachte wanneer hij vroeg om te ontbijten. "Ja, laten we dat maar doen." Knikte ze nu. Ze haalde haar hand zachtjes weg en liep daarna naar de paarden toe. De zon kleurde inmiddels het stuk waar ze waren goudgeel en het zag er prachtig uit, het beloofde een prachtige dag te worden. Ze klopte het kleed uit en legde die neer op de mooie plek en pakte daarna ook het eten wat ze neerzette. "Als ik echt even weg wil zijn van iedereen, dan ben ik wel vaker hier, soms kan ik hier wel uren zitten samen met één van mijn paarden." Legde ze met een glimlach uit.

Prins Brandon Lamoyne

Ze zei dat ze alsnog haar eigen keuzes maakte en ze vond dat hij dat ook moest doen. Dat liet hem glimlachen. 'Je hebt gelijk, maar soms is dat makkelijker gezegd dan gedaan.' zei hij zachtjes tegen haar. Ze vond het een goed idee om te gaan ontbijten en ze haalde haar hand weg, waardoor hij hetzelfde deed. ze pakte de spullen en legde die op de grond neer, waarna hij bij haar kwam staan. Ze zei dat ze hier wel vaker was, ze kon hier soms uren zitten als ze even echt weg wilde zijn van iedereen. 'Het is een prachtige plek. Ik kan het mij wel voorstellen.' zei hij glimlachend. Hij pakte haar hand vast en hij ging zitten, hij trok Elissa voorzichtig naast zich op het kleed. Het eten zag er heerlijk uit. 'Vertrekt iedereen morgen ochtend?' vroeg hij aan haar, omdat hij benieuwd was naar wat haar gasten allemaal deden. Het zou iets makkelijker zijn om wat tijd samen door te brengen als niet het hele kasteel vol zat met mannen die haar constant in de gaten hielden.

Koningin Elissa Beaufort

Hij vond wel dat ze gelijk had, maar het was makkelijker gezegd dan gedaan. Ze haalde haar schouders daardoor een beetje op. "Soms moet je het gewoon doen. Een sprong in het diepe." Ze plaagde hem een beetje eigenlijk. Hij kwam bij haar staan en luisterde naar haar. Hij ovnd het ook een prachtige plek en kon het zich ook wel voorstellen dat ze hier graag was. Hij pakte haar hand en ging zitten. Ze werd naast hem op het kleed getrokken en ze leunde heel lichtelijk tegen hem aan. Ze gaf hem de fles sap aan. Ze had geen bekers mee. Zelf pakte ze vervolgens een broodje uit een zak en begon die met smaak te eten. Hij wilde weten of iedereen morgen vertrok. "Niet iedereen. Stel voor dat ik Prins Charming vanavond tegenkom, die moet natuurlijk blijven." Klonk haar stem weer wat meer plagend tegen hem. "Er zijn er een paar die hier wat langer blijven, die vertrekken later naar een feest wat verderop. Terug naar huis is teveel moeite en ik heb aangegeven dat ze die twee dagen langer wel hier mogen verblijven." Legde ze aan hem uit. "Maar het zal gaan om hooguit zes mannen."

Prins Brandon Lamoyne

Ze zei dat je het soms gewoon moest doen, een sprong in het diepe. Dat liet hem even glimlachen. Hij vond haar mindset wel leuk. Ze leunde een heel klein beetje tegen hem aan toen hij haar bij zich liet zitten en ze gaf hem de fles met sap aan. Hij nam een paar slokken, het smaakte heerlijk. Hij gaf de fles terug aan haar en hij pakte een broodje, om daarna weer haar kant op te kijken. Ze zei dat niet iedereen morgen zou vertrekken. Als ze Prins Charming tegen zou komen, moest die natuurlijk blijven. Hij grijnsde daardoor eventjes. 'Natuurlijk.' stemde hij in. 'Dan kan ik morgen dus wel gewoon naar huis...' voegde hij er plagend aan toe. Ze zei dat er een paar mannen waren die wat langer blijven, die vertrokken naar een feest wat verderop en ze konden die twee dagen langer hier verblijven, naar huis was dan nogal veel moeite. Het ging om hooguit zes mannen. Hij knikte daardoor. Hij vond het allemaal wel prima, als maar niet overduidelijk zou zijn dat hij veel tijd met haar doorbracht. Hij zat niet te wachten op roddels en verhalen, of op opmerkingen überhaupt. Hij hield daar totaal niet van. 'Heb je verder een drukke dag vandaag?' vroeg hij.

Koningin Elissa Beaufort

HIj pakte zelf ook een broodje en ze nam de fles aan. Het was sap van de fruitbomen achter het dorp vandaan. Ze genoot er altijd wel van. Bij haar opmerking over prins Charming grijnsde hij even en dan kon hij morgen wel gewoon naar huis. "Nee, jij blijft, we moeten sowieso nog iets regelen voor het veulen en je blijft om zelf ook uit te zoeken wat dit voor jou betekent." Knikte ze hem toe. Ze raakte zacht even zijn hand aan met een glimlachje. Hij knikte door wat ze vertelde over de mannen en vroeg of ze verder een drukke dag had vandaag. "Vandaag ben ik de hele dag bezig met mensen begroeten en welkom heten en ik denk dat me dat wel bezighoud tot het feest. Hoezo? Ben je bang dat je je gaat vervelen?" Wilde ze van hem weten.

Prins Brandon Lamoyne

Ze zei meteen dat hij moest blijven, ze moesten sowieso nog iets regelen voor het veulen en hij bleef om zelf ook uit te zoeken wat dit voor hem betekende. Ze raakte daarbij zachtjes zijn hand aan en hij keek daar kort naar. Hij wist niet of hij zou blijven als ze vanavond echt een goede klik met iemand zou hebben, maar hij wist dat het wel slim was om wat langer de tijd te nemen om te kijken wat dit voor hem betekende. Nu wist hij dat echt nog niet, maar hij had misschien gewoon wat meer tijd nodig. Waarschijnlijk wel. Ze zei dat ze vandaag de hele dag bezig was met mensen begroeten en welkom heten en dat zou haar wel bezighouden tot aan het feest. Waarschijnlijk zouden er vandaag nog veel meer mensen rond het kasteel hangen. Ze wilde weten waarom hij er naar vroeg, of hij bang was dat hij zich ging vervelen. Dat liet hem weer glimlachen. 'Misschien een beetje.' gaf hij toe. Hij was niet gewend om hele dagen sociaal te doen, het was ook niet echt aan hem besteed. De andere prinsen zouden waarschijnlijk een beetje bij elkaar rondhangen constant, maar hij had daar niets mee.

Koningin Elissa Beaufort

Hij keek naar hun handen en ze haalde die eigenlijk al gauw weer weg. Ze wist zeker dat ze hem echt wel leuk vond, maar ze wilde zich ook niet teveel aan hem opdringen, zo was ze niet. Hij glimlachte toen ze vroeg of hij bang was om zich te gaan vervelen en gaf toe dat dat misschien een beetje het geval was. "Je mag altijd in de paardenstallen rondhangen hoor." Glimlachte ze hem toe. "Maak anders een wandeling door het dorp, er is vandaag markt dus het zal er heel erg druk zijn. Ze zijn ook nogal uitgelaten dat ook zij vanavond mogen komen. Het zullen dus niet alleen prinsen zijn op het bal vanavond. Want ik hoef niet perse een prins" Legde ze aan hem uit met een knipoog. Waarschijnlijk wist hij dat nog helemaal niet. Ze at haar broodje met smaak op en keek even naar de opkomende zon, ze hadden niet heel erg lang de tijd meer. Even ging ze in haar hoofd na of ze alles wel geregeld had, maar ze was er eigenlijk van overtuigd dat het goed zou komen allemaal. Er was extra beveiliging en extra personeel geregeld.

Prins Brandon Lamoyne

Ze zei dat hij altijd in de paardenstallen mocht rondhangen, waardoor hij even glimlachte. 'Dat is altijd een goede optie, natuurlijk. Misschien wil ik dan na een paar dagen wel al je paarden kopen. Of ik moet gewoon met je trouwen, zodat het van ons samen is.' zei hij nu plagend. Hij kon er nu wel een grapje over maken, hij begon iets meer los te komen bij haar. Het had bij Brandon altijd een beetje tijd nodig voor hij op zijn gemak was in een situatie. Ze zei dat hij ook een wandeling door het dorp kon maken, er was markt en het zou druk zijn, ze waren ook allemaal nogal uitgelaten dat ze vanavond mochten komen. Er waren niet alleen prinsen, want ze hoefde niet perse een prins. Dat liet hem kort grijnzen. 'Ik hoef niet perse een koningin.' zei hij daarop. Hij hoefde überhaupt niet te trouwen. Zijn ouders dachten daar anders over, maar hij vond het niet nodig. Hij nam nog een slokje van het sap en daarna keek hij naar haar, terwijl ze nadacht. 'Het komt vast goed, je hebt vast alles goed op orde. Vertrouw op jezelf.'

Koningin Elissa Beaufort

Misschien wilde hij dan wel na een paar dagen al haar paarden kopen, of hij moest gewoon met haar trouwen, dan waren ze van hun samen. Ze lachte er even om. "Ja, als we trouwen dan zijn ze ook van jou, maar goed, daar mocht ik nog niet van uit gaan toch?" Vroeg ze hem met een grijnsje. Toen ze aangaf niet perse een prins te willen, gaf hij aan dat hij niet perse een koningin wilde. Ze glimlachte weer. "We gaan zien hoe het loopt." Zei ze met een knipoog tegen hem. Ze wilde hem toch ergens nog wel overtuigen dat ze echt wel bij elkaar konden passen. Hij zag blijkbaar dat ze nadacht en vertelde haar dat het vast goed kwam. ze had vast alles goed op orde en ze moest op zichzelf vertrouwen. "Lief van je, ik check graag alles nog even extra." Glimlachte ze naar hem. "Zullen we nog een stukje verder rijden, voor wat meer actie en dan rustig terugkeren?" Wilde ze van hem weten.

Prins Brandon Lamoyne

Ze moest lachen en zei dat ze ook van hem zouden zijn als ze zouden trouwen, maar daar mocht ze niet vanuit gaan. 'Beter van niet nee.' zei hij glimlachend. 'Laten we focussen op de komende paar dagen, dat is voor nu hoe ver ik wil kijken. Alleen al het woord trouwen is beangstigend voor mij, dus dat gaat het niet worden.' zei hij. Hij wilde kleine stapjes nemen en niet te ver vooruit kijken, het was voor hem al heel wat dat hij besloot een paar dagen langer te blijven. Ze zouden wel zien hoe het zou lopen. Ze vond het lief dat hij aangaf dat ze op zichzelf moest vertrouwen en ze zei dat ze alles graag nog even extra checkte. 'Dat is alleen maar goed, dat begrijp ik ook wel.' zei hij. Ze wilde een stukje rijden voor wat meer actie en dan terugkeren. 'Laten we dat maar doen, het is niet de bedoeling dat ze jou gaan missen natuurlijk.' zei hij glimlachend. Hij kwam overeind en hij hielp haar met het opruimen van alle spullen, om daarna het paard weer te pakken.

Koningin Elissa Beaufort

Hij zei glimlachend dat ze daar niet vanuit moest gaan. Hij wilde zich focussen op de komende paar dagen, zo ver wilde hij nu kijken. Het woord trouwen was al beangstigend voor hem, dus dat ging het niet worden. "Wat maakt het zo beangstigend? Mag ik dat vragen?" Vroeg ze nu zachter aan hem. Hij begreep ook wel dat ze alles extra wilde controleren. Hij vond het ook een goed idee om met haar nog een stukje te rijden, het was niet de bedoeling dat ze haar gingen missen. Ze glimlachte naar hem terug. "Dan denken ze vast dat ik door een knappe prins ben ontvoerd." Plaagde ze hem nu. ALle spullen werden opgeborgen en ze stapte weer op het bruine paard. "Ben je er klaar voor?" Vroeg ze lichtelijk uitdagend toen hij eenmaal zat.

Prins Brandon Lamoyne

Ze vroeg wat het voor hem zo beangstigend maakte. 'Natuurlijk, je mag mij alles vragen.' zei hij. 'Ik denk de druk die er bij komt. De verplichtingen, de verwachtingen... ik kan daar niet zo heel goed tegen. Ik voldoe meestal niet aan de verwachtingen en daardoor ben ik al gespannen als ik het gevoel heb dat er iets van mij verwacht wordt.' legde hij haar eerlijk uit. Als ze haar zouden missen dachten ze vast dat ze door een knappe prins ontvoerd was, waardoor hij glimlachte. 'Of ze denken dat je gevlucht bent omdat je toch niet wilt trouwen.' zei hij plagend tegen haar. Hij pakte de teugels van de zwarte hengst en daarna steeg hij op, Elissa vroeg al of hij klaar was, lichtelijk uitdagend. 'Hm, ja, ik denk het wel ja.' zei hij grijnzend.

Koningin Elissa Beaufort

Ze mocht hem alles vragen en hij gaf aan dat het om de druk ging, de verplichtingen en de verwachtingen, daar kon hij niet zo goed tegen. Hij voldeed meestal niet aan de verwachtingen en ze merkte dat dit inderdaad echt vanuit zijn familie kwam. "Ik wil echt graag deze paar dagen doorbrengen met je zonder verplichtingen en verwachtingen." Zei ze ze was er zeker over eens dat ze dit gewoon wilde en dat ze er de tijd voor wilde nemen. Hij plaagde haar nog en ze knikte. "Dat is ook een optie." Lachte ze hem toe. Hij dacht dat hij klaar was voor de rit en ze keek hem met een grijns aan. Ze spoorde de bruine hengst aan die er duidelijk zin in had. Hij galoppeerde in een flink tempo weg en leek zeker de weg te weten. Het pad was smal, tussen de bomen door en ze gingen dieper het bos in. Na het smalle pad kwamen ze uit bij een soort vlakte en ze dreef het paard door het lage water heen. Ze wist de route, ze wist dat alles hier veilig was om te kunnen rijden. Het water spatte op en ze lachte vrolijk even.

Prins Brandon Lamoyne

Ze zei dat ze echt graag de komende paar dagen wilde doorbrengen zonder verplichtingen en verwachtingen. Dat liet hem glimlachen. 'Ik ook. Heel graag.' zei hij zachtjes. Op die manier zou het voor hem ook wat vrijer voelen en zou hij misschien wat meer zichzelf de ruimte geven om gevoelens toe te laten, of op zijn minst er iets meer voor open te staan. Nu sloot hij zichzelf nog enorm af van alles. Ze grijnsde naar hem en spoorde het paard aan, die meteen wegschoot. De zwarte hengst waar hij op zat ging meteen achter haar aan. Hij bleef achter haar, dat was wel zo veilig nu, Elissa kende hier de weg en hij totaal niet, al leek het voor het paard wel heel bekend te zijn. Hij genoot hier enorm van, de omgeving was prachtig en hij vond het heerlijk om te rijden. Het gaf hem wat meer het gevoel van vrijheid. Ze gingen door het water heen en hij keek om zich heen, nu spoorde hij het paard iets meer aan zodat hij weer naast haar kwam te rijden. Hij ademde de frisse lucht in, dit zorgde er al meteen voor dat hij weer iets meer ontspande.

Koningin Elissa Beaufort

Ze keek even op naar hem met een grijns en reed met hem door het prachtige gebied heen. Het was een groot stuk door het water en alle watervogels schrokken flink op hoe ze door het gebied denderden. Dit vond ze heerlijk. Het kon haar niets schelen dat ze zelf ook nat werd, dit was echt even genieten. Bij de oever hield ze haar paard iets in. Ze gingen nu een wat muller stuk door. In een rustig drafje gingen ze weer bergafwaarts. Ze gingen nog een stukje slalomen en het tempo werd allemaal weer wat rustiger en ze kwamen nu op een breed pad uit waar ze weer naast elkaar konden rijden. Vrolijk keek ze Brandon aan en ze wreef over haar gezicht heen om de spetters eraf te halen. "Oh, ik vind dit toch zo heerlijk." Zei ze vrolijk.

Prins Brandon Lamoyne

Hij genoot echt met volle teugen, hij deed dit tien keer liever dan dat hij zat te ontbijten met iedereen in de eetzaal. Dat vond hij afschuwelijk, hier maakte je hem veel gelukkiger mee en hij was haar heel dankbaar dat ze hem had meegevraagd. Dit maakte zijn dag al een heel stuk beter. Ze kwamen op een breed pad uit en hij stuurde het paard weer naast haar, ze keek vrolijk op naar hem en veegde het water uit haar gezicht. Hij vond het leuk om haar zo vrolijk te zien. Ze had een prachtige uitstraling op die manier. Hij klopte de hengst even op zijn hals, het dier genoot er ook duidelijk van. Ze zei vrolijk dat ze dit heerlijk vond, wat hem weer liet glimlachen. 'Anders ik wel. Een geweldig begin van de dag.' zei hij. Hij keek weer om zich heen. 'Het is hier zo anders dan wat ik gewend ben.... de omgeving is zo rustig, echt beeldschoon.' zei hij. Het sprak hem enorm aan.

Koningin Elissa Beaufort

Hij kwam naast haar te rijden en ze keek hem aan. Haar ogen straalden zo echt, zo was ze echt op haar gemak, dit was echt heerlijk. Haar paard brieste vrolijk en ze kroelde even door zijn manen heen. Hij vond het ook een geweldig begin van de dag. "Dit rondje doe ik dus vaker." Zei ze tegen hem. "Vooral zo 's ochtends vroeg kom je niemand tegen en ben je alleen met de natuur." Glilmachte ze hem toe. Hij gaf aan dat het anders was dan hij gewend was, de omgeving was rustig en beeldschoon. "Ja, klopt, je kunt hier ook makkelijk verdwalen, het is ongerept en zo mooi..." Glimlachte ze naar hem. Ze kwam met hem langs de fruitboomgaarden achter het dorp. Er zaten nog wat bossages voor, dus de werknemers daar konden hun niet zien. "Hier komt de sap vandaan. We hebben hier goede grond om de lekkerste vruchten te maken." Legde ze uit aan hem.