De Middeleeuwen

Prins Brandon Lamoyne

Elissa vroeg nu zachtjes of Leonard verder niets had gedaan. Hij wist waar ze op doelde en het meisje schudde haar hoofd. Gelukkig maar. Waarschijnlijk wilde Leonard wel, maar had het meisje net genoeg tegengewerkt, waardoor hij het niet in stilte voor elkaar had kunnen krijgen. Elissa omhelsde haar, ook daar leek ze totaal niet moeilijk over te doen. Dat was hij ook niet gewend. Dat soort dingen gebeurden bij hun thuis echt niet. Er werd zo niet met personeel omgegaan. Eigenlijk niet eens met vrienden. Ze zei dat alles goed kwam, ze zou met haar wachters bij Leonard langs gaan om hem uit het kasteel te zetten. Ze vroeg of ze zich nu weer veilig voelde en of ze nog iets kon betekenen. Het meisje gaf direct aan dat ze zich dan weer veilig voelde hier en dat ze er erg blij mee was. Daarna keek ze op naar hem en bedankte ze hem heel zachtjes. Het liet hem glimlachen. 'Geen probleem.' zei hij. Het meisje vertrok de kamer uit en hij keek weer op naar Elissa. 'Sorry dat ik je stoorde, ze was zich echt rot geschrokken.' excuseerde hij zich nu. 'Zal ik met je meelopen om Leonard weg te sturen?' vroeg hij daarna.

Koningin Elissa Beaufort

Ze leek te begrijpen wat ze bedoelde en schudde haar hoofd. Gelukkig maar, Elissa haalde toch wel even opgelucht adem daardoor. "Het is naar dat je dit hebt meegemaakt, meisje, maar alles komt weer goed." Beloofde ze haar. Ze glimlachte even naar het meisje en wanneer ze aangaf wat ze ging doen met Leonard, gaf ze aan dat ze zich dan weer veilig zou voelen en dat ze er blij mee was. Ze bedankte ook Brandon zachtjes en Elissa kwam weer overeind. "Doe rustig aan en ga even wat leuks doen met je vriendinnen." Zei ze het meisje nog na die de kamer verliet. Haar blik ging weer naar Brandon. Hij bood zijn excuses aan voor het storen, het meisje was zich rot geschrokken. "Oh, hier hoef je echt je excuses niet voor aan te bieden, ik vind dit zo belangrijk. Dit soort dingen mogen hier gewoon niet gebeuren. Echt niet. Als ze alleen was gelaten, had ze het misschien wel nooit vertelt. Ik hoop dat ik nu voldoende vertrouwen heb gewekt dat ze begrijpen dat ze echt altijd naar mij toe mogen komen." Zei ze duidelijk tegen Brandon. Hij vroeg of hij mee kon lopen om Leonard weg te sturen. Ze twijfelde even, maar knikte uiteindelijk. "Ja, weet je wat, ga maar mee. Daarna ontvang je een welverdiende borrel." Glimlachte ze hem toe. Ze zorgde er even voor dat haar jurk netjes zat en haalde even diep adem. Daarna liep ze de werkkamer uit en hield ze de deur open voor Brandon. Ze riep twee wachters bij haar die meteen reageerden. "Prins Leonard heeft zich onbehoorlijk gedragen en wordt per direct het kasteel uitgezet." Deelde ze mede. De wachters stelden geen vragen en liepen met haar mee. Dit soort dingen konden haar ontzettend kwaad maken, hij moest maar eens goed inzien dat dit niet de gang van zaken was in haar kasteel. Een wachter klopte aan op de deur en vertelde dat Koningin Elissa Leonard graag wilde spreken. Elissa rechtte haar rug en keek even met een klein glimlachje naar Brandon.

Prins Brandon Lemoyne

Elissa zei eigenlijk direct dat hij hier zijn excuses niet voor hoefde aan te bieden, ze vond dit heel belangrijk. Als ze alleen was gelaten had ze het misschien wel nooit verteld en ze hoopte dat ze nu genoeg vertrouwen had gewekt. 'Dat denk ik wel. Ze luisterde echt naar je, ze vertrouwde je. Ik vond het bijzonder om te zien.' zei hij tegen haar. Hij was dat echt niet gewend. Ze leek te twijfelen toen hij vroeg of hij mee zou lopen naar Leonard, maar uiteindelijk knikte ze wel en ze zei dat hij mee moest gaan, daarna zou hij een welverdiende borrel krijgen. Dat liet hem glimlachen. 'Daar sta ik natuurlijk altijd voor open.' zei hij tegen haar. Ze liep naar de deur en hij volgde haar, toen ze de deur voor hem openhield stapte hij naar buiten toe. Twee wachters kwamen bij haar en ze vertelde wat ze gingen doen, om daarna naar de kamer van Leonard toe. De wachter vertelde hem waarom ze hier waren en vrij snel ging de deur van Leonard open. Hij keek naar iedereen die voor hem stond en hij leek zich direct te realiseren wat er aan de hand was en hoe fout hij zat. Brandon kon de spanning in zijn gezicht zien en hij leek even niet te weten wat hij moest doen. 'Wat heb je haar verteld, Brandon? Probeer je de concurrentie uit te schakelen?' vroeg Leonard opeens sissend aan hem, waardoor Brandon hem wat verbaasd aankeek. Zo goed kenden ze elkaar niet, bovendien was hij totaal geen concurrentie. Juist niet. Hij was de enige hier die dit allemaal niet belangrijk vond, waarschijnlijk. 'Wacht maar tot je vader dit hoort, klootzak.' siste de man hem nu toe.

Koningin Elissa Beaufort

Hij zag het hopelijk niet, maar ze bloosde echt door zijn compliment, ze was blij dat ze net zo overkwam als haar bedoeling was op het meisje. Hij vond het ook nog eens bijzonder om te zien. "Het is voor mij gewoon heel belangrijk." Zei ze. Haar stem klonk wat zachter en persoonlijker. Hij leek haar uitnodiging graag aan te pakken over het drinken van een borrel. Goh, was ze toch opeens best veel in zijn buurt. Ze merkte ook dat het op de een of andere manier ook steeds beter klikte. Eenmaal bij het slaapvertrek van Leonard, vermande ze zich weer. De deur ging open en hij was duidelijk gespannen. Ineens was zijn aandacht op Brandon gericht of hij probeerde de concurrentie uit te schakelen. De blik in haar ogen werd daardoor feller en ze liet de wachters hem vastpakken zodat hij in ieder geval geen kant uit kon. Ze ging voor hem staan met een doordringende blik in haar ogen. "Dit is puur en alleen je eigen schuld. Ik wil geen mannen zoals jij in mijn Koninkrijk. Je hebt het goed verpest. Nu heb je twee keuzes. Je verlaat met mijn wachters het kasteel kalm en rustig en keert nooit meer terug terwijl je de schuld helemaal op jezelf neemt en niemand anders meeneemt in je verachtelijke gedrag. Of ik maak een voorbeeld van je. Ik trommel iedereen op om toe te zien wat er met iemand gebeurd die vrouwen ongewenst behandeld en dan zorg ik ervoor dat je nooit nakomelingen zal krijgen." Haar stem klonk duidelijk en doordringend. Zonder zijn ogen los te laten, pakte ze het zwaard van een van haar wachters en drukte de punt tegen zijn geslachtsdeel aan. "Als je begrijpt wat ik bedoel." Voegde ze eraan toe. Ze wilde niet dat hij stennis zou schoppen, maar als hij dat wel deed, zou ze heel duidelijk maken dat dit gedrag echt niet werd getolereerd. Ze was een aardige vrouw en had met iedereen het goede voor, maar dit waren dingen die hier niet gebeurden en dat zou meteen goed duidelijk zijn.

Prins Brandon Lemoyne

Toen Leonard moeilijk begon te doen, stapte Elissa meteen naar voren. Ze was niet het type dat zich achter wachters zou verschuilen, dat was duidelijk. Ze had hier ook een sterke mening over en ze wilde haar mensen beschermen. Hij vond dat heel mooi om te zien. Ze zei nu dat dit alleen zijn schuld was, dat hij het goed verpest had. Ze was heel duidelijk en ze gaf hem twee keuzes. Toen ze die keuzes uitsprak zag hij aan Leonard dat hij even niet van plan leek te zijn om dit zomaar te laten gaan, tot ze opeens een zwaard vastpakte en het tegen zijn geslachtsdeel aanlegde. Nu leek hij het dreigement wel heel serieus te nemen. 'Oké, oké, rustig aan... ik ga al... ik ga al.' zei hij nu gehaast. Ja, nu wel natuurlijk. Nu hij inzag dat Elissa dit serieus nam en dat ze niet met zich liet sollen. Ze begon steeds meer zijn respect te winnen, hij had niet verwacht dat ze zo zou zijn. Helemaal niet. De meeste koninginnen die hij kende vond hij afschuwelijk.

Koningin Elissa Beaufort

Hij was pas onder de indruk toen ze het zwaard pakte. Mooi, ze had duidelijk een zwakke plek geraakt. Gehaast gaf hij aan dat hij ging. Hij was duidelijk van zijn stuk gebracht door wat ze deed en dat was maar goed ook. Ze liet het zwaard weer zakken en gag het terug aan de wachter. "Prima, ik wil je nooit meer in mijn Koninkrijk zien." Knikte ze nu. Ze gaf de wachters de opdracht om hem mee te nemen en liet iemand anders zijn spullen pakken en wegbrengen. Ze wist dat haar mensen goed genoeg waren om dit verder goed en duidelijk af te handelen. Nu ging haar blik naar Brandon en ze liet haar strenge houding meteen varen. "Ik ben wel toe aan wat sterks, en jij?" Vroeg ze met een flauwe glimlach aan hem. "Kom mee." Ze nam hem met haar mee naar een groot balkon van het kasteel, het was een openbare plek met mooi uitzicht. Ze trok een steen los van de muur en grijnsde even. "Ah, de geheime voorraad van mijn generaals." Ze pakte er een fles uit en ging zitten op een van de van de bankjes. Ze maakte de fles open en gaf de aan Brandon. Misschien was het een beetje raar om hier samen een fles te delen zonder glazen, maar ze wilde daar even geen moeite voor doen. Ze leunde met een zucht achterover en haalde de ingewikkelde speldjes uit haar haren zodat het losjes en licht krullend over haar schouders heen viel. Ze bleef even stil, ze mosst even tot rust komen hiervan.

Prins Brandon Lamoyne

Ze gaf Leonard duidelijk aan dat hij hier nooit meer welkom was en de man durfde duidelijk niet meer op haar te reageren. Hij leek flink te balen, maar dat was zijn eigen schuld. Hij kwam hier omdat hij met haar wilde trouwen en hij zat ondertussen aan haar personeel. Wat dacht je dan? Elissa keek zijn kant weer op en ze gaf aan dat ze wel toe was aan wat sterks, ze wilde weten of hij dat ook wilde. 'Uiteraard.' zei hij glimlachend. Hij liep met haar mee naar een groot balkon, het had een geweldig uitzicht, zelfs nu het donker begon te worden. Het was sowieso een mooie plek. Het kasteel was prachtig. Iets kleiner dan hij gewend was, maar veel mooier. De omgeving leek ook geweldig te zijn, al zou hij daar morgenochtend waarschijnlijk meer van zien. Ze trok een steen los en ze pakte er een fles drank uit, blijkbaar was het de geheime plek van haar generaals. Dat liet hem grijnzen. Ze was duidelijk goed op de hoogte van alles. Ze ging zitten en gaf hem de fles aan, waardoor hij naast haar kwam zitten en hij een paar grote slokken nam. Het smaakte hem goed. Hij gaf de fles terug en hij keek toe hoe ze achterover leunde en haar haren los maakte. Het stond haar goed. 'Dus, Leonard is af gevallen.... was er tijdens het eten iemand waar je het goed mee kon vinden?' vroeg hij nu, omdat hij benieuwd was hoe het ging met haar zoektocht naar een partner. 'Iemand die je aandacht trok? Waar het mee klikte?' vroeg hij nu. Hij gunde het haar om iemand te vinden waar ze zich goed bij voelde, geen walgelijke kwal zoals Leonard. Daar liepen er waarschijnlijk helaas nog wel meer van rond.

Koningin Elissa Beaufort

HIj grijnsde doordat ze de fles tevoorschijn pakte. Hij kwam bij haar zitten en nam een paar grote slokken van de fles. Ze glimlachte daardoor, blij dat hij dit blijkbaar niet heel raar vond en het gewoon accepteerde. Hij gaf haar de fles terug en ze nam ook een paar flinke slokken, die kon ze goed gebruiken. Daarna keek ze of hij nog wat wilde, voor haar was het zo wel weer genoeg geweest. Hij vroeg over Leonard en of er verder iemand tijdens het eten was waar ze het goed mee kon vinden en of er iemand was die haar aandacht trok en waar het mee klikte. Ze staarde naar de ondergaande zon en keek hem vervolgens weer aan. "Er zijn er meer afgevallen tijdens het eten dan opgevallen. Waar was je eigenlijk?" Vroeg ze hem nu met een lichte blos op haar wangen. Misschien was het vreemd dat ze dat in de gaten had gehad. Haar vingers speelden met één van de speldjes uit haar haren. "Waarom besloot je dat meisje te helpen? Waarom liep je er niet gewoon van weg? Ik zag dat de manier waarop ik met haar omging je niet gewoon was. Ik weet ook dat bij jouw familie alles stricter en strenger is." Wilde ze van hem weten.

Prins Brandon Lamoyne

Ze nam een paar slokken van de drank en ze keek daarna op naar hem, waardoor hij de fles weer terugpakte en nog een aantal slokken nam, voor hij de fles voor hun op de grond neerzette. Het leek hem niet verstandig om nu heel veel te gaan drinken. Dat deed hij wel eens, met wat vrienden, maar niet in een formele setting. Niet op een plek zoals hier, als hij ergens te gast was. Als zijn vader daar achter zou komen had hij een heel serieus probleem, het was niet verstandig. Helemaal niet. Ze gaf aan dat er meer mannen afgevallen waren tijdens het eten dan opgevallen, daarna wilde ze weten waar hij was. Dat liet hem even glimlachen. 'Mijn excuses, ik weet dat het niet netjes was dat ik er niet bij was, maar ik had niet zo heel veel zin in de drukte, de kok was zo aardig om mij een bord eten te geven en dat heb ik opgegeten in de stallen.' gaf hij haar eerlijk toe. Hij kon wel een slap excuus gaan verzinnen, maar daar hield hij niet van. Ze wilde nu weten waarom hij besloten had het meisje te helpen, waarom hij niet gewoon weg was gelopen. Ze had gezien dat de manier waarop ze met haar om was gegaan voor hem niet gewoon was. Hij schudde daardoor zijn hoofd. 'Dat is het niet nee. Ik ben heel wat anders gewend.' zei hij. Ze wist dat zijn familie bij alles stricter en strenger was, waardoor hij weer glimlachte. 'Ja, dat kan je zeggen ja. Maar ik help graag mensen die mijn hulp kunnen gebruiken. Ik hou er niet van als iemand met status dat misbruikt op zo'n manier en zo'n meisje zo bang maakt. Ik ben niet zoals de rest van mijn familie, op dit vlak.' zei hij. 'Misschien dat er niet zo gedreigd zou worden om mij te verbannen als ik wel zo was.' voegde hij er met een grijnsje aan toe. 'Hoe jij met je mensen om gaat is nieuw voor mij, maar het spreekt mij wel aan.' complimenteerde hij haar daarna.

Koningin Elissa Beaufort

Hij glimlachte door haar antwoord over dat er meer mannen waren afgevallen dan opgevallen. Hij gaf ook aan dat hij geen zin in drukte was en de kok was zo aardig om hem een bord te geven zodat hij die kon opeten in de stallen. "Nou, nou, dat hij dat zomaar deed bij een vreemde." Zei ze plagend tegen hem. Al wist ze wel dat haar kok de kwaadste echt niet was en zoiets best wilde verzorgen. Ze haalde een hand door haar blonde haar heen en luisterde naar de rest over het meisje. Hij was inderdaad niet haar manier gewend van omgaan met mensen. Hij was wat anders gewend. ZIjn familie was inderdaad stricter. Hij hielp graag mensen die zijn hulp konden gebruiken. Hij vond het echt niet prettig wanneer iemand met status misbruik zou maken van zo'n meisje. Hij was niet zoals de rest van zijn familie. "Hmm... anders dan de meeste prinsen die ik ken." Gaf ze eerlijk toe. Het waren er niet veel die zo beleefd waren. Hij zou misschien anders wel niet verbannen worden als hij wel zo was. "Een beetje een zwart schaap?" Vroeg ze plagend. Ze vond het alleen maar leuk dat hij niet zo was. Hoe zij met mensen omging was ook nieuw voor hem en het sprak hem aan. Haar ogen twinkelden hierdoor vrolijk. "Wat aardig van je, dankjewel. Ik vind het belangrijk dat mijn personeel mij alles toevertrouwd en dat we een fijne sfeer hier op het kasteel hebben. Keurde je ook goed hoe ik met Leonard omging?" Het laatste vroeg ze wat plagender.

Prins Brandon Lamoyne

Ze zei plagend dat het nogal wat was dat de kok dat deed bij een vreemde, waardoor hij weer grijnsde en zijn hoofd schudde. 'Ik overweldigde hem met vriendelijkheid en toen had hij geen keuze meer.' zei hij grijnzend. Ze zei dat hij anders was dan de meeste prinsen die ze kende. 'Ja, dat vinden mijn ouders niet zo heel leuk.' zei hij daarom. 'Die hebben liever gewoon een gemiddelde prins.' voegde hij er aan toe. Hij was dat ondertussen wel gewend. Vroeger had hij hard zijn best gedaan om te doen wat er van hem verwacht werd, maar al snel kwam hij er achter dat hij dat niet volhield en was hij wat meer zijn eigen weg gegaan. Ze vroeg plagend of hij een beetje een zwart schaap was, waardoor hij weer een grijnsje op zijn gezicht kreeg. 'Zo zien mijn ouders het wel ja.' zei hij. 'Ik ben gewoon mijzelf. Blijkbaar past dat niet helemaal in het beeld van hoe een prins binnen onze familie zich moet gedragen.' vertelde hij. Ze bedankte hem voor het compliment en ze gaf aan dat ze het belangrijk vond dat haar personeel haar alles kon toevertrouwen en dat ze een fijne sfeer op het kasteel hadden. Ze wilde weten of hij ook goedkeurde hoe ze met Leonard omging. Dat liet hem opnieuw grijnzen. 'Zolang je geen zwaard tegen mijn edele delen aanlegt, keur ik al het gedrag goed, majesteit.' plaagde hij haar nu.

Koningin Elissa Beaufort

Hij gaf aan dat hij de man overweldigd had met zijn vriendelijkheid, toen had hij geen keuze meer. "Daar is hij wel gevoelig voor ja." Zei ze met een grijns tegen hem terug. Hij gaf aan dat zijn ouders liever een gemiddelde prins hadden gehad. "Was het daardoor lastig voor je? Opgroeien? Niet voldoen aan de verwachtingen?" Vroeg ze voorzichtig aan hem. Ze wilde graag meer van hem weten. Hij gaf aan dat zijn ouders hem ook als zwart schaap zagen, hij was gewoon zichzelf, blijkbaar paste dat niet in het beeld van hoe een prins zich moest gedragen in hun familie. "Eigenlijk oneerlijk, is het niet? Waarom zouden we niet gewoon onze eigen weg mogen gaan?" Ze bleef met het speldje in haar handen een beetje spelen en keek weer op wanneer hij aangaf dat wanneer ze geen zwaard tegen zijn edele delen aan zou leggen, hij al het gedrag goed keurde. Het liet haar even lachen. "Ik zal mijn best doen om me in te houden." Zei ze met een grinnik. Even wreef ze met haar hand over haar voorhoofd heen. "Oh, als mijn ouders dat toch gezien hadden, die hadden zich doodgeschaamd." Ze schudde haar hoofd even en keek hem weer aan. "Ik denk dat het tijd is om ons bed op te zoeken, anders wordt zo'n vroege rit morgen helemaal niets." Stelde ze voor.

Prins Brandon Lamoyne

Ze vroeg of het lastig voor hem was om op die manier op te groeien, niet te voldoen aan de verwachtingen. 'Ik weet het niet zo goed. Misschien wel. Nicolas werd altijd anders behandeld. Er stond meer druk op hem, maar hij kon ook altijd alles alleen maar goed doen, terwijl ik veel het gevoel had dat ik fouten maakte. Ik had meer vrijheid dan hij, maar ergens was er vroeger ook jaloezie.' gaf hij heel eerlijk toe. 'Hoe ouder ik word, hoe meer ik buiten de boot val en hoe meer wrijving er ontstaat.' vertelde hij haar. Hij wilde duidelijk zijn best doen om al haar vragen eerlijk te beantwoorden. Ze zei dat het eigenlijk oneerlijk was, waarom mochten ze niet gewoon hun eigen weg gaan? 'Omdat dit in ons bloed zit en we ons daar naar moeten gedragen.' zei hij daarop, omdat dat ook het antwoord was wat hij altijd had gekregen. Ze moest lachen toen hij aangaf dat hij alles accepteerde als ze het zwaar maar bij zich hield en daarna zei ze dat haar ouders zich hadden doodgeschaamd als ze dat gezien hadden. Dat liet hem grijnzen. 'Misschien zouden ze wel trots zijn omdat je het duidelijk maar rechtvaardig op wist te lossen.' zei hij. Ze wilde naar bed, anders zou een vroege rit morgen helemaal niets worden. Hij knikte daardoor en hij kwam overeind, om zijn hand naar haar uit te steken zodat hij haar overeind kon helpen. 'Allebei ons eigen bed?' vroeg hij nu even plagend.

Koningin Elissa Beaufort

Hij gaf aan dat eigenlijk de wrijving meer ontstond toen hij ouder werd. Ze begreep het ergens ook wel, al wist ze niet hoe het was om met een broer of zus op te groeien.Dat kende ze niet. Haar ouders hadden na haar geen kinderen meer kunnen krijgen. Daarom mocht ze ook de troon overnemen, als enige erfgenaam. "Ik snap het denk ik wel." Zei ze daarom met een knikje. Hij gaf aan dat dit in hun bloed zat en ze zich zo moesten gedragen. "Ja, zeker, maar ik vind dat wij ook het recht hebben om ons eigen pad te bewandelen." Zei ze met een knipoog tegen hem. Ze zag het allemaal niet zo zwart wit, er was echt wel meer mogelijk. Hij dacht dat haar ouders misschien wel trots op haar zouden zijn omdat ze het duidelijk maar rechtvaardig wist op te lossen. "Dat zullen we nooit weten." Zei ze wat zachter tegen hem. Hij kwam overeind en stak zijn hand naar haar uit om haar overeind te helpen en vroeg even plagend of ze allebei in hun eigen bed zouden slapen. Vond hij haar ook toch wel leuk? Ze trok zich aan zijn hand omhoog en drukte een kusje op zijn wang. "Ja, allebei in ons eigen bed." Zei ze vastbesloten. Ze pakte de fles en borg die netjes op. "Tot morgenochtend, Brandon, wees niet te laat." Zei ze nog glimlachend tegen hem en daarna liep ze toch wat dromerig naar haar eigen slaapkamer toe. Haar hart bonsde in haar keel. Ze was nog nooit verder gegaan met een man dan een simpele zoen, en dan dat plagende voorstel... ze kreeg er kriebels van in haar buik en ze haalde even met een trilling adem, daarna stapte ze haar slaapkamer in. Ze zag de blosjes op haar wangen van de drank, maar ook zeker van Brandon. Ze vond hem echt heel erg leuk, maar ze wist nog niet zo goed hoe ze alles aan moest pakken.

Prins Brandon Lamoyne

Ze vond eigenlijk dat ze ook het recht hadden om hun eigen pad te bewandelen. Dat liet hem glimlachen. 'Misschien, maar in de praktijk blijkt dat wat lastig te zijn.' zei hij zachtjes. Toen hij zei dat haar ouders misschien wel trots zouden zijn zei ze zachtjes dat ze dat nooit zouden weten. Hij kneep daardoor zachtjes in haar hand, om haar iets van een klein beetje steun te geven. Ze liet zich overeind trekken en toen hij vroeg of ze allebei in hun eigen bed zouden slapen drukte ze een kusje op zijn wang en zei ze vastbesloten dat ze allebei hun eigen bed zouden opzoeken. Dat liet hem weer glimlachen. Ze zouden elkaar morgenochtend zien, hij mocht niet te laat zijn. 'Ik zal je niet laten wachten, maak je maar geen zorgen.' zei hij glimlachend. Ze liep weg en hij bleef nog even een uurtje van de rust en het uitzicht genieten, om daarna ook zijn bed op te zoeken.

Koningin Elissa Beaufort

Hij zou haar niet laten wachten, ze was heel benieuwd of hij echt op tijd zou zijn en haar niet zou laten zitten nu ze aan had gegeven niet met hem in bed wilde slapen die nacht. Die morgen werd ze uitgerust wakker. Het was nog steeds donker en ze had echt zin in haar ritje met Brandon. Ze keek er echt naar uit om met hem samen op weg te gaan. Ze trok haar paardrijkleding aan waardoor voor het eerst haar figuur echt goed zichtbaar was en bond haar haren in een vlecht over haar schouder heen. In de eetzaal pakte ze een appel en rustig at ze die op terwijl ze naar de stallen liep. Je zag al een klein stukje van de zon. De grote zwarte hengst stond al klaar samen met een bruine hengst die zeker niet voor hem onderdeed. "Hoi Aswan." Zei ze zacht tegen de zwarte hengst. Ze brak haar klokhuis in tweeën en gaf de beide paarden een stukje met een glimlach. "Lekker he Pride." Glimlachte ze.

Prins Brandon Lamoyne

Hij had niet een al te beste nacht achter de rug. Brandon kon daar soms last van hebben, hij kon nachten wakker liggen, al van jongs af aan had hij problemen daarmee. Nu lag hij natuurlijk in een vreemde kamer, op een vreemde plek, het was niet heel gek dat hij er nu ook last van had. Hij had het gevoel niet genoeg rust te hebben, niet ontspannen genoeg te zijn. Gelukkig kon hij vroeg weer uit bed. Hij trok een nette outfit aan, met een strakke zwarte broek en een aansluitende zwarte blouse. Hoewel Brandon er altijd netjes uitzag en hij hele dure kleren aanhad, was het over het algemeen ietsjes simpeler dan de gemiddelde prins. Hij hield niet van hele uitbundige dingen. Daar was hij het type niet voor. Toen hij klaar was liep hij door de gangen heen naar buiten toe. Het was overal nog heerlijk rustig. Hij liep meteen naar de stallen toe en hij zag Elissa al staan. Ze zag er heel goed uit. Zijn blik ging kort over haar heen, ze had zeker geen verkeerd figuur. Echt niet. 'Goedemorgen, ben ik nog op tijd?' begroette hij haar met een glimlachje op zijn gezicht.

Koningin Elissa Beaufort

Ze aaide de paarden nog even en controleerde of alles goed zat. Ze bekeek de zadeltassen even. Ze hadden die volgedaan met lekkere dingen, wat fijn. Ze was zo blij met haar personeel. Aan alles was gedacht. Zelf droeg ze een creme blouse, met de bovenste knoopjes open met een donkerbruine wikkelriem rond haar middel en een donkerbruine rijbroek. Ze hoorde een stem achter haar en keek op. "Goedemorgen Brandon, precies op tijd." Zei ze vrolijk tegen hem. "Heb je lekker geslapen?" Vroeg ze aan hem. Ze bond de zadeltassen weer dicht en keek hem met een glimlach aan. "We hebben genoeg eten mee dus we kunnen straks lekker ontbijten." Gaf ze aan. Hij zag er goed uit, ze vond het echt een aangenaam persoon in alles.

Prins Brandon Lamoyne

Ze keek op naar hem en ze begroette hem vrolijk, ze zei dat hij precies op tijd was, waardoor hij glimlachte. 'Gelukkig maar.' zei hij lachend. 'Ben jij altijd zo'n vroege vogel?' vroeg hij daarna aan haar. Ze vroeg of hij lekker geslapen had, waardoor hij even glimlachte maar stil bleef. Hij wilde niet te veel van zijn problemen met haar delen, maar hij vond het ook belangrijk om zo eerlijk mogelijk te zijn, dus wist hij niet zo goed wat hij er op moest zeggen. 'Laten we zeggen dat ik blij was dat ik met jou mee mag op je ochtendrit.' zei hij dus uiteindelijk maar vriendelijk tegen haar. Ze zei dat ze genoeg eten hadden, dus ze konden straks lekker ontbijten. 'Hm, dat klinkt goed... dat heb ik liever dan ontbijten in de eetzaal.' zei hij, al had ze dat waarschijnlijk wel verwacht, omdat hij ook niet bij het diner was geweest. Hij bekeek de paarden weer even, ze zagen er allebei goed uit en leken er duidelijk zin in te hebben.

Koningin Elissa Beaufort

Hij wilde weten of ze altijd zo'n vroege vogel was en ze grijnsde hem toe. "Ja, eigenlijk wel, ik heb niet heel veel slaap nodig." Zei ze hem met een glimlach. Ze was ook in de ochtend altijd vrolijk. Hij glimlachte door haar vraag, maar gaf niet meteen antwoord op haar. Uiteindelijk zei hij dat hij blij was dat hij met haar mee mocht op ochtendrit. "Oh, ligt het bed niet lekker of is er iets wat je graag anders wilt in je kamer?" Vroeg ze nu aan hem. Ze wilde graag dat hij fijn kon slapen hier. Hij wilde liever met haar onderweg ontbijten dan in de eetzaal. Ze gaf hem een knipoog. "Ik begrijp inderdaad dat dat jouw voorkeur wel heeft." Lachte ze. "Hoe goed zijn jouw rijkunsten?" Wilde ze van hem weten en ze aaide de bruine Pride rustig over zijn hals.

Prins Brandon Lamoyne

Ze zei dat ze eigenlijk wel altijd zo'n vroege vogel was, ze had niet heel veel slaap nodig. Dat vond hij eigenlijk wel leuk. Hij had een hekel aan de types die eindeloos in bed lagen en in de ochtend niet konden functioneren. Hij had zelf gelukkig ook niet zo heel veel slaap nodig. Ze had duidelijk door dat hij niet goed geslapen had en ze leek daarmee te willen helpen, ze vroeg of het bed niet lekker lag of dat er iets was wat hij anders wilde, waardoor hij zijn hoofd schudde. 'Het bed is uitstekend en de kamer ook, ik ben zelf het probleem. Misschien had ik wat meer moeten drinken, maar het is zo'n teleurstelling als jouw generaals er achter komen dat hun voorraad opeens op is.' zei hij glimlachend. Ze had inderdaad door dat eten in de eetzaal niet zijn voorkeur had en ze wilde weten hoe goed zijn rijkunsten waren. 'Hm, ik wil niet opscheppen, maar ik geloof dat ik redelijk goed kan rijden.' zei hij daarop. 'Krijg ik nu het rodeo paard?' vroeg hij daarna plagend.

Koningin Elissa Beaufort

Hij vertelde dat het bed uitstekend lag en de kamer was ook prima. Hij was zelf het probleem en misschien had hij meer moeten drinken, maar het was zo'n teleurstelling als haar generaals erachter kwamen dat hun voorraad opeens op was. "Oh, die laat ik bijvullen hoor, geen paniek." Glimlachte ze hem toe. Ergens bekroop zich de angst dat zij misschien wel het probleem was. Dat zij niet met hem mee wilde. "Euh, of was het een teleurstelling dat we niet samen in één bed zouden belanden?" Vroeg ze nu wat zachter en wat persoonlijker aan hem. Hij gaf aan dat hij niet wilde opscheppen, maar hij kon redelijk goed rijden en vroeg of hij nu het rodeopaard kreeg. "Je mag met Aswan, jullie leken het gezellig te hebben samen gisteren." Zei ze en ze gaf hem de teugels van het zwarte paard. Ze vertrouwde het dier volledig. De bruine hengst die zij nam, was misschien een klein beetje pittiger, maar het viel mee. Ze steeg rustig op en wachtte op Brandon.

Prins Brandon Lamoyne

Ze zei glimlachend dat ze de drank liet bijvullen, er was geen paniek nodig. 'Dat is goed om te weten als ik mij vanavond verwijder van het feest om van het uitzicht te genieten.' zei hij grijnzend tegen haar. Hij wist nu immers precies waar de drank stond en hij wist ook al dat hij het niet lang zou volhouden op het feest. Het was ook niet nodig, hij was hier immers omdat hij moest. Dat wist ze ook al, het was niet nodig om urenlang te blijven op een feest waar hij het waarschijnlijk niet naar zijn zin zou hebben. Ze was even stil en vroeg nu of het misschien de teleurstelling was dat ze niet samen in één bed zouden belanden. Ze was duidelijk niet bang om hem een persoonlijke vraag te stellen. 'Hoewel dat er misschien voor had gezorgd dat ik meer vermoeid zou zijn en dus beter zou slapen, denk ik niet dat dat het probleem was.' zei hij glimlachend tegen haar. 'Al wil ik natuurlijk alsnog graag hetzelfde bed delen.' voegde hij er lichtelijk plagend aan toe. Ze gaf aan dat hij Aswan mocht voor de ochtendrit, ze leken het gezellig te hebben gisteren. Ze gaf hem de teugels aan en hij keek naar het prachtige dier. 'Nou, bedankt, al vind ik al jouw paarden wel wat, geloof ik.' zei hij glimlachend. Hij klopte de zwarte hengst op zijn hals, om daarna heel snel even het tuig te controleren, uit automatisme. Daarna steeg hij rustig op, om het dier even aan hem te laten wennen.

Koningin Elissa Beaufort

Het was goed om te weten dat ze de drank liet bijvullen van haar generaals, dan kon hij zich vanavond van het feest verwijderen om van het uitzicht te genieten. "Je bent niet graag op het feest?" Vroeg ze nu aan hem, toch wel wat serieuzer. Ze wilde hem graag daarbij hebben, ze vond zijn gezelschap erg fijn, al had hij ook wel gezegd dat hij hier gedwongen was. Bij haar vraag gaf hij aan dat hij meer vermoeid juist zou zijn en beter zou slapen dus hij dacht niet dat dat het probleem was, al wilde hij natuurlijk alsnog graag hetzeflde bed delen. Zijn stem klonk plagend. Ze bleef even stil hierdoor en dacht eigenlijk gewoon na. Was dit eenmalig bedoeld? Of... Ze keek even naar hem. "Om eerlijk te zijn, ik heb nog nooit het bed met iemand gedeeld." Zei ze nu lichtelijk beschaamd tegen hem. Hij bedankte haar dat hij op Aswan mocht rijden en na een korte controle van het tuig, steeg hij op. Ze glimlachte daardoor eventjes, goed dat hij dat alsnog deed, ookal had ze het net gedaan. Ze reed rustig weg en keek naar hem. Eenmaal ver genoeg weg, keek ze naar hem. "Ik vind het fijn om tijd met je door te brengen, maar dit hele gedoe maakt me toch nogal onzeker allemaal. Ik vind je leuk, Brandon." Zei ze nu zacht tegen hem.

Prins Brandon Lamoyne

Ze vroeg nu serieus aan hem of hij niet graag op het feest was, waardoor hij in haar ogen keek en zijn hoofd schudde. 'Nee, ik ben hartstikke graag op feestjes, maar niet op dit soort formele gelegenheden.' zei hij zachtjes. 'Waarschijnlijk gaat het hier heel anders dan wat ik gewend ben, maar toch. Ik heb er een klein beetje een afkeer voor gekregen.' gaf hij eerlijk toe. Het leek alsof ze wel graag had dat hij kwam, maar hij wist het niet. Al die mannen bij elkaar die hun best gingen doen om haar voor hun te winnen, dat wilde hij liever niet zien. Daar paste hij totaal niet tussen. Soms leek het alsof hij nergens echt bij hoorde. Toen hij aangaf dat hij vast beter had kunnen slapen als ze het bed gedeeld hadden, was ze eventjes stil en daarna zei ze eerlijk dat ze dat nog nooit gedaan had. Dat verbaasde hem ergens wel een beetje, maar aan de andere kant ook niet echt. Hij was nu zelf even stil. 'Heb je het streven om daarmee te wachten tot je getrouwd bent?' vroeg hij nu, omdat hij wel benieuwd was. Hij oordeelde er verder niet over, het was aan haar. Hij was niet zo heel oordelend, mensen moesten vooral doen waar ze zich goed bij voelden. Toen ze eventjes onderweg waren keek ze zijn kant op en zei ze dat ze het fijn vond om tijd met hem door te brengen, maar dit hele gedoe maakte haar nogal onzeker. Ze vond hem leuk. Daar overviel ze hem nogal mee en hij staarde haar aan. 'Leuk gezelschap of leuk als in... een geschikte partner om mee te trouwen?' vroeg hij nu wat schor. Hij schraapte zijn keel even. 'Je moet niet op die manier naar mij kijken, Elissa. Dat was totaal niet mijn bedoeling... je hebt op dit moment een grote groep mannen waar je uit kunt kiezen, die stuk voor stuk meer geschikt zijn dan ik ben... Ik vind het ook heel gezellig samen, maar je kunt beter vanavond op het feest goed rondkijken.' zei hij zachtjes.