Medieval Times

Nathan Gerono

'Soms vind ik het heel jammer.' Fluisterde hij. Ze streek langs zijn wang en ze wilde wel bij hem zijn, maar ze wilde niet dat het fout ging. 'Ik ook niet.. maar ik mis het wel enorm.' Fluisterde hij schor. 'Heel even, ik zal daarna naar Elvira gaan.' Fluisterde hij. Hij pakte haar kin vast en hij zoende haar heftig. Het was vol liefde en vol verlangen. Zijn handen gleden langzaam over haar lichaam heen en hij voelde dat het verlangen echt enorm in hem oplaaide.

Koningin Fay Lahero

Hij vond het soms heel jammer. “Dat kan ik heel goed begrijpen…” klonk haar stem zacht tegen hem terug. Hij miste het enorm, hij wilde het heel even, hij zou daarna naar Elvira gaan. Ze wilde nog wat tegen hem zeggen, maar hij zoende haar al. Het was ongelooflijk heftig en ze hapte even naar adem. Zijn handen gleden over haar lichaam heen en ze voelde meteen het verlangen oplaaien. Het was heel heftig. Ze had haar gevoelens en behoeftes even op een laag pitje gezet door alles rond Chayenne, maar Nathan bracht het zo weer keihard terug.

Nathan Gerono

Ze ging mee in de zoen en hij liet zijn handen knedend over haar lichaam heen, hij raakte haar overal aan. Waarschijnlijk was het voor Fay ook even geleden, ze was best wel heftig. Zijn lippen gleden naar haar hals en hij zoende haar daar, hij zoog zachtjes. Hij drukte zelf ook zijn lichaam verlangend tegen haar aan. Hij had er zo vreselijk veel zin in, dat was wel duidelijk. Hij stopte wel en hij keek haar vol verlangen aan. 'Ik wil je zo graag....' Zei hij zacht en wat gekweld.

Koningin Fay Lahero

Hij kon haar zo makkelijk helemaal gek maken. Hoe onzeker hij soms ook kon zijn, hierin wist hij heel duidelijk wat hij deed en ze had daar gewoon echt een zwak voor… Het was echt ongelooflijk. Hij zoog in haar hals en hij drukte zijn lichaam ook tegen haar aan. Daarna zei hij haar zacht en gekweld dat hij haar graag wilde.
“Het kan gewoon niet… ook al wil ik het zelf ook…” Fluisterde ze tegen hem terug, haar ogen stonden vol verlangen.

Nathan Gerono

Ze zei dat het echt niet kon, maar ze wilde het duidelijk wel. Hij slikte even, hij zou het liefste willen dat Stephen en Elvira het goed zouden vinden, maar dat ging waarschijnlijk niet meer gebeuren. Hij was bang dat het er niet meer zo in zat. Hij zoende haar nog eens en hij ademde diep in. 'Dan moet ik gaan...' zei hij schor. Als hij nu bij haar zou blijven was het heel duidelijk wat er ging gebeuren. ' Zie ik je vanavond nog even? Ik vind het fijn om met je te praten...' Zei hij zacht. Hij kwam overeind en hij fatsoeneerde zijn kleding een beetje.

Koningin Fay Lahero

Hij wilde dit duidelijk ook niet laten gebeuren, of hij deed het voor haar.. .dat kon ook. Ze werd nog een keer door hem gezoend en hij zei vervolgens dat hij moest gaan. Hij wilde haar die avond nog een keertje zien, het was fijn om met haar te praten. Ze glimlachte eventjes naar hem.
“Ja, ik spreek je vanavond nog wel even. Geef die ketting maar aan Elvira, het komt allemaal goed.” Zei ze tegen hem met een glimlach en ze kwam zelf ook overeind.

Nathan Gerono

Ze glimlachte en zei dat ze elkaar vanavond nog zouden spreken. Hij moest die ketting aan Elvira geven. Dan kwam het allemaal goed. 'Ik hou van je, Fay.' fluisterde hij wat schor. Hij pakte haar weer vast en hij zoende haar nog eens heel heftig, maar daarna verdween hij wel. Hij wist dat hij niet moest blijven nu, want dan zou hij verder gaan. Hij kon zich nu al bijna niet inhouden en dat was niet goed, dat zou ze hem kwalijk gaan nemen, al was de verleiding zo enorm groot. Daarom liep hij weer naar Elvira toe.

Kenna Merchant

Na enkele dagen in het dorp verbleven te hebben had ze het wel gehad. Haar geld ging er doorheen als een gek, niemand had iemand in dienst nodig. Ze moest wel verder zoeken. Uiteindelijk had ze op White Castle gevraagd via via of ze kon beginnen als een ridder. Ze wilde trainen, ze had geld nodig, dit leek de ideale oplossing. Ze mocht gelukkig wel beginnen, ook al was ze vrouw en onervaren.
Na enkele trainingen was wel duidelijk dat ze meer in haar mars had en mocht ze naar een volgende groep, waar ze haar mannetje wel wist te staan. Met het geld dat ze verdiende kocht ze de nodige uitrusting beetje bij beetje bij elkaar. Ze was een stuk gelukkiger, maar toch was ze nog niet echt op haar plek. Ze wilde meer dan dit, meer dan enkel 'wat rondzwaaien' met een zwaard. Maar aan de andere kant dacht ze ook dat ze niet te hebberig moest zijn. Of mocht ze meer willen nu ze toch alles zelf mocht beslissen?
Ze had via via gehoord dat Nathan en Elvira in het kasteel waren. Waarom, daar waren meerdere verhalen over in het rond aan het gaan. Maar ze wist na haar gesprekje met Elvira nog wel dat er speciale groepen bestonden, waar ze eigenlijk nooit iemand anders over heeft horen praten. Ze vroeg zich eigenlijk af, nu ze geen last meer had van haar ouderlijk toezicht en bemoeienis, of dat onderwerp minder lastig te bespreken was. Zeker nu ze aan haar ervaring aan het werken was.
Maar ze had geen idee waar ze beiden kon vinden, of ze daar wel in de buurt kon komen. En geen idee waarom ze echt in het kasteel waren. Maar ze hield alle verhalen en roddels in de gaten en hopelijk kwam ze hun tegen voor ze weer weg waren. Tot die tijd wilde ze zichzelf verbeteren en trainde veel en hard op de dummy's die op de trainingsvelden aanwezig waren.

Elvira Solore

Ze staarde als versteend voor zich uit, drie mannen kwamen op haar af, ze hadden messen in hun handen en keken dreigend. Ze riep een wachter, zei hem dat hij Nathan moest halen. De wachter kwam naar binnen toe gerend en zijn gezicht veranderde, veranderde in een van de mannen die op haar af kwamen. Hij kwam naar haar toe, maar hij ging zo snel en ze zag in haar verbeelding een mes in zijn handen en zijn hand geheven. Bij haar bleef hij staan. Het mes voelde ze levensecht bij haar keel en ze slikte daardoor even. Hij begon te praten, te zeggen dat ze achterlijk was, dat ze geen recht op leven had. Nathan was beter af zonder haar, ze hoorde te sterven, ze hoorde eigenlijk lang geleden al dood te zijn. Het mes voelde ze levensecht langs haar keel glijden. Dat terwijl de wachter alleen maar bezorgd naar haar keek. Hij was zich totaal niet bewust van wat Elvira allemaal zag. Ineens schoot ze overeind en draaide ze in een snelle beweging zijn nek om. Pas wanneer de wachter op de grond viel, zag ze dat er verder helemaal niemand was en dat er geen mes was. De wachter had haar willen helpen...
"Oh nee... nee... dit was niet de bedoeling..." Haar stem klonk geschrokken en lichtelijk in paniek. Ze wreef over haar gezicht heen en keek naar wat ze had gedaan, niet in staat om ook maar iets te doen.

Nathan Gerono

Toen hij de kamer binnen stapte zag hij een wachter op de grond liggen en hij keek bezorgd naar Elvira. Er leek alleen niets aan de hand te zijn. Hij legde de ketting aan de kant en hij knielde bij de wachter neer, maar die was dood. Hartstikke dood. Hij keek weer op naar Elvira, hij wist niet eens wat hij moest zeggen. Het was duidelijk dat ze dit gedaan had. Ze had een wachter vermoord. Dat ging Stephen niet leuk vinden, dat wist hij heel zeker. Hij ademde diep in en hij kwam weer langzaam overeind.

Elvira Solore

Ze greep met haar handen in haar haar en haar lichaam trilde lichtelijk. Ze was echt gek, ze was knettergek geworden. Nathan kwam binnen. Hij knielde bij de wachter neer en zei helemaal niets tegen haar. Daardoor sprong ze op en begon ze heen en weer te ijsberen terwijl ze niet uit haar woorden kwam. Ze wilde zoveel zeggen, maar het ging gewoon niet, het was verschrikkelijk. Toen ineens keek ze Nathan aan.
"Sluit me op, alsjeblieft, sluit me op, dan kan ik niemand pijn doen." Fluisterde ze smekend.

Nathan Gerono

Ze liep heen en weer en daarna keek ze hem aan. Door wat ze zei ademde hij trillend in. Hij kon hier echt niet mee omgaan. Dit was al veel te ver gegaan en hij merkte dat hij het geen seconde langer meer uithield hier. Hij drukte de ketting in haar handen. 'Dit moet je helpen.' mompelde hij zachtjes, daarna schoot hij de kamer uit. Hij wilde weg hier, hij wilde weglopen van alle problemen, zoals hij altijd deed. Hij rende door de gangen van het kasteel en buiten verminderde hij pas vaart.

Elvira Solore

Nathan drukte iets in haar handen met de woorden dat het moest helpen, daarna schoot hij de kamer uit. Ze zakte langzaam op haar knieën en keek naar de openstaande deur met een verdrietige blik. Ze was hem kwijt... Even haalde ze trillend adem en daarna ging haar blik weer naar de wachter. Zo bleef ze wat voor haar uitstaren met de ketting in haar handen. Ze kneep er zo hard in dat haar knokkels wit werden.

Nathan Gerono

Hij merkte dat hij gewoon misselijk was van alles wat hij voelde, daarom bleef hij stug doorlopen. Hij wist dat het onverstandig was om nu weg te gaan, hij had er zo ontzettend graag voor haar willen zijn, maar hij kon het gewoon niet. Daardoor werd het gevoel alleen nog maar erger. Hij was niets veranderd, hij kon dit nog steeds allemaal echt niet hebben. Hij ging de herberg in, hij bestelde meteen wat te drinken en hij goot het achterover. Hij wilde gewoon alles even vergeten.

Elvira Solore

Langzaam kwam ze na een tijdje overeind. Ze liep naar de werkkamer van Stephen toe. Ze moest het hem vertellen. Hij moest het weten, ze wilde hem ook heel graag weer zien, ze miste hem enorm... Zacht klopte ze aan maar daarna stapte ze naar binnen toe. De ketting nog steeds in haar hand geklemd.
Met een blik vol schulden en in de war keek ze hem aan. Ze zei helemaal niets, haar gezicht zag lijkbleek.

Koning Stephen Lahero

Hij zat nog wat te werken, het gaf hem heel veel afleiding en dat kon hij wel gebruiken. Toen de deur open ging na het geklop keek hij langzaam op, hij was verbaasd om te zien dat het Elvira was die binnenkwam. Ze zag er niet echt goed uit, daardoor kwam hij meteen overeind en pakte hij har voorzichtig vast. 'Wat is er aan de hand? Wat is er gebeurd?' vroeg hij zachtjes aan haar. Het was lang geleden dat hij haar zo vast had gehouden, maar nu leek ze het nodig te hebben.

Elvira SOlore

Het voelde fijn dat hij haar vasthield en ze slaakte een zucht van verlichting, maar daarna duwde ze hem van haar af en ging ze een paar meter bij hem vandaan staan.
"Sluit me op, alsjeblieft... ik ben gevaarlijk, ik doe dingen... ik... het spijt me... sluit me alsjeblieft op." Fluisterde ze tegen hem. Ze wilde Stephen geen pijn doen, ze kon het beste ver bij hem vandaan blijven. Het was een slecht idee om naar hem toe te gaan. Haar blik gleed naar een envelop opener op zijn bureau en daarna greep ze naar haar hoofd. "Ik ben gek..." Fluisterde ze schor. Ze voelde zich alsof ze helemaal doordraaide.

Koning Stephen Lahero

Ze leek enorm in de war te zijn en ze nam heel veel afstand van hem, waardoor hij haar even aanstaarde. Wat was er toch allemaal aan de hand? ' Je doet mij niets, dat weet ik heel zeker. Kom eens hier, haal een paar keer rustig adem en probeer mij te vertellen wat er aan de hand is.' zei hij zacht. Hij pakte haar weer in zijn krachtige armen en hij hield haar tegen zich aan. Hij vroeg zich wel af wat er gebeurd was, dit deed ze vast niet voor niets. Was er iets met Nathan?

Elvira Solore

Hij zei vo vertrouwen dat ze hem niets deed, ze moest hem vertellen wat er aan de hand was en hij pakte haar weer vast. Ze haalde trillend een paar keer adem en sloot haar ogen. Ze kon dit niet weerstaan, deze steun, dit fijne gevoel dat Stephen haar kon geven...
"Ik zag weer iemand, iemand die mij wilde vermoorden... hij was niet echt, maar er was wel echt iemand bij me en ik... het spijt me zo... ik heb één van je wachters daardoor vermoord... ik wist het niet, ik zag echt niet dat het hem was... Nathan kwam binnen en hij ging er vandoor door wat hij zag wat ik had gedaan. Ik wil dit niet, Stephen, ik wil geen mensen pijn doen op deze manier. Je moet me opsluiten, het moet." Fluisterde ze tegen hem.

Koning Stephen Lahero

Ze gaf nu toe en hij streek langzaam over haar rug heen. Hij was wel enorm geschrokken door wat ze hem nu vertelde, dit had hij echt niet verwacht. Hij baalde er van, hij wilde niet dat zijn mensen iets overkwam, zeker niet een wachter die probeerde te helpen. Toch zag hij ook wel in dat Elvira dit echt niet expres deed, maar het was wel gevaarlijk. 'Ik weet niet of opsluiten de juiste oplossing is.' zei hij zacht. 'Vind je het goed als je even hier blijft? Ik kan de deur op slot doen, als je dat beter vindt. Dan overleg ik even met Fay.' stelde hij voor.

Elvira Solore

"Het spijt me echt..." Fluisterde ze tegen Stephen. Hij vertelde haar dat hij niet wist of opsluiten de juiste oplossing was en of ze het goed vond om hier te blijven, hij wilde het met Fay overleggen. Ze beet daardoor even op haar lip en knikte uiteindelijk.
"Oké... zolang ik maar niemand pijn kan doen...." Fluisterde ze uiteindelijk tegen hem. Ze liet hem langzaam los en nam voorzichtig plaats in een zachte stoel.

Koning Stephen Lahero

Hij knikte even en ging daarna de kamer uit. Hij deed de deur achter zich op slot en hij zocht naar Fay. Toen hij haar gevonden had pakte hij haar vast en keek hij haar aan. 'Elvira heeft een wachter vermoord en Nathan is gevlucht. Ze wil dat ik haar opsluit, maar ik weet niet wat ik moet doen.' zei hij tegen haar. Hij wilde Elvira helpen, niet opsluiten. Dat zou hij vreselijk vinden. Hij maakte zich ook veel zorgen om Nathan, hij wilde niet dat de man helemaal zou doordraaien.

Koningin Fay Lahero

Ze draaide zich om toen ze werd vastgepakt en keek doordringend naar Stephen, haar ogen rood van de tranen en haar handen trilden terwijl ze een brief in haar handen had. Hij sprak over Elvira, maar ze kon het nu allemaal even niet verwerken. Ze staarde naar hem. "Ik... sorry..." Fluisterde ze en ze gaf hem de brief aan. Hij was van Carmen, Chayenne's hart was te zwak om de pijn aan te kunnen, ze was gestorven in haar slaap... veel eerder dan iedereen had verwacht... Fay kon nu niet eens nadenken over Elvira. Het lukte gewoon niet.

Koning Stephen Lahero

Het duurde even voor hij door had dat er iets aan de hand was. Fay was overstuur. Hij pakte de brief aan en zijn ogen gleden over de regels heen. Al snel kreeg hij een brok in zijn keel en kon hij niet meer verder lezen. Hij legde de brief aan de kant en hij merkte dat hij amper lucht kon krijgen. Hier was hij nog helemaal niet klaar voor. De pijn die hij voelde was zo enorm intens en hij voelde zijn lichaam trillen van de kou. Zijn meisje was er niet meer. Degene die het belangrijkste voor hem was, was er niet meer. Hij slikte moeizaam en daarna hapte hij even naar adem, omdat hij duizelig werd. Het drong nog niet eens echt tot hem door.

Koningin Fay Lahero

Ze pakte Stephen stevig vast en hield hem dicht tegen haar aan. Ze hield hem warm, zo goed als ze kon. Zachtjes snikte ze, niet in staat om ook maar iets te zeggen. Ze vond het afschuwelijk en alhoewel het niet haar dochter was, de pijn was heel heftig... vooral omdat ze voelde hoeveel het met Stephen deed, ze merkte zijn pijn, zijn verdriet...


Elvira Solore

Ze bleef in de stoel zitten en klemde haar vingers om de ketting heen, maar wanneer ze een beetje voor haar uit begon te staren, merkte ze niet dat de ketting uit haar handen viel, haar ogen vielen weer op de kleine envelop opener. Er stond iemand naast, iemand die haar aanmoedigde om het mesje te pakken en zichzelf te verwonden, want ze hoorde niet te leven, ze hoorde dood te zijn. Langzaam kwam ze overeind en liep ze erop af