Medieval Times

Koning Stephen Lahero

Hij had Fay maar rustig laten liggen, het was beter als ze wat tot rust kwam, waarschijnlijk was ze met Elvira bezig geweest. Ze werd na een tijdje wakker en hij keek haar aan. 'het gaat wel.' zei hij tegen haar. Hij kwam overeind en hij pakte haar vast. 'Maar nu wil ik heel graag even samen met jou wat drinken...' fluisterde hij daarna. Anders dan zou het minder goed met hem gaan, waarschijnlijk. Hij was wel aardig van slag door alles. 'Waar is Nathan?' vroeg hij daarna. Hij sloeg zijn arm om haar heen en hij nam haar zo mee zijn werkkamer uit. Hij had het wel even gehad hier.

Koningin Fay Lahero

Hij gaf aan dat het wel ging en kwam overeind. Hij wilde heel erg graag samen met haar wat drinken, dat liet haar glimlachen. "Heerlijk." Zei ze hem zacht en ze drukte een kusje op zijn wang. Hij wilde weten waar Nathan was.
"Bij Elvira, hij let even op haar, om te zien of ze echt genezen is nu." Vertelde ze aan hem. Ze werd door hem meegenomen en ze legde haar hoofd zacht tegen hem aan.

Koning Stephen Lahero

Ze leek het wel een goed idee te vinden en daar was hij blij om, maar hij had ook niet anders verwacht. Hij wist dat hij Fay echt niet moest verwaarlozen en dat wilde hij ook niet, ondanks dat hij het heel zwaar had. Ze was enorm belangrijk voor hem. Nathan was bij Elvira, om te kijken of ze nu echt genezen was. 'Ik hoop het.' zei hij zachtjes. Hij nam haar mee hun slaapkamer in, maar daar bleef hij in de deuropening staan. Nathan stond in een nogal innige omhelzing met een dienstmeisje, die al geen kleding meer aan had. Hij was heel duidelijk niet bij Elvira en hij leek hun niet eens te zien, hij was veel te druk bezig met het meisje.

Koningin Fay Lahero

Hij hoopte dat Elvira genezen was. "Ik ook..." Fluisterde ze tegen hem. Ze kneep even in zijn hand en bleef dichtbij hem lopen. Haar mond viel open door wat ze zag. "Nathan!" Klonk haar stem, eigenlijk meteen boos. "Je zou bij Elvira blijven en zo niet, dan zou je naar mij komen. Zit ze daar nu helemaal alleen? Schaam je." Ze klonk heel erg kwaad, maar dat waren gewoon al haar emoties die in één keer een uitweg zochten en dat deden ze op deze manier... ze snapte het gewoon echt niet.

Koning Stephen Lahero

Hoewel hij stil bleef omdat hij niet wist hoe hij hier op moest reageren, was dat bij Fay anders. Nathan leek te schrikken, het meisje misschien nog wel erger. Ze trok heel gehaast haar kleding aan en schoot naar buiten, terwijl ze allemaal excuses mompelde. Nathan deed niet eens de moeite om zijn shirt weer aan te trekken. 'Wat moest ik dan? Ik... ik ben gebleven en ze sliep en toen ging ik weg... ik wilde naar jou toe gaan, maar ik wil niet tussen jullie in staan... niet nu... ik durfde niet naar je toe, want ik zou je teleurstellen. Ik wilde gewoon even alleen zijn en toen was zij hier.' riep Nathan, duidelijk vol frustratie.

Koningin Fay Lahero

Toen ze hoorde waar hij allemaal tussen twijfelde, sloeg ze haar armen om hem heen en hield ze hem stevig vast. "Dit is gewoon niet de oplossing, Nathan... je zou mij en Elvira hier onwijs veel verdriet mee doen..." Fluisterde ze zachtjes tegen hem. "Rustig maar... rustig aan... ga alsjeblieft niet weg." Mompelde ze tegen hem.

Nathan Gerono

Hij was zo enorm in de war, hij wist echt niet meer wat hij moest doen met al zijn gevoelens. Ze sloeg haar armen om hem heen en hij haalde trillend adem. Ze zei dat dit niet de oplossing was. Hij zou haar en Elvira hiermee onwijs veel verdriet doen. 'Maar... ik weet niet meer wat ik moet doen. Elvira is heel zwak en ik... ik kan zo echt niet bij jou in de buurt zijn.' zei hij zachtjes. Stephen keek bezorgd toe, hij wilde ook niet dat Nathan iets stoms zou doen. Fay probeerde hem wat te kalmeren, maar Nathan werd niet echt rustiger. 'Wat moet ik doen?' vroeg hij, wat wanhopig.

Koningin Fay Lahero

Hij wist niet meer wat hij moest doen. Elvira was heel zwak en hij kon zo niet bij haar in de buurt zijn. Hij vroeg wanhopig wat hij moest doen en ze haalde even diep adem. Ze streek langs zijn wang en gebruikte voorzichtig haar kracht om hem rustiger te maken, al begon haar neus nu al heel erg snel te bloeden. "Word eerst even rustig lieve Nathan..." Fluisterde ze tegen hem.

Nathan Gerono

Hij voelde haar hand langs zijn wang glijden en even werd hij iets rustiger, maar het was al snel over. Hij zag het bloed en hij veegde het voorzichtig weg. 'niet doen, je hebt je energie hard genoeg nodig.' fluisterde hij. Hij moest eerst rustig worden en hij knikte langzaam. Hij ging op de bank zitten en hij tikte wat onrustig met zijn vingers tegen elkaar, kalmeren was nooit echt iets waar hij goed in was. Hij keek heel even op naar Stephen en Fay, daarna keek hij weer voor zich uit. Hij had geen idee hoe hij hier mee om moest gaan.

Koningin Fay Lahero

Nathan veegde het bloed weg, ze mocht het niet doen, ze had haar energie nodig. Ze haalde even diep adem en knikte eventjes. Ze keek toe hoe hij ging zitten en ze leunde tegen Stephen aan. "Laten we samen wat gaan drinken met z'n drieën." Zei ze uiteindelijk. Misschien hielp afleiding wel gewoon. Ze wist het nu ook even niet meer allemaal.

Koning Stephen Lahero

Fay stelde voor om gewoon wat te drinken. Hij knikte langzaam, misschien was het wel het beste om Nathan gewoon hier te houden en bezig te houden, zodat hij nergens aan hoefde te denken. Hij schonk voor iedereen wat te drinken in en hij gaf Nathan en Fay een glas aan. Nathan bedankte hem wat zachtjes, hij maakte zich echt zorgen. Hij leek totaal van slag te zijn. Hij keek even naar Fay en hij gaf haar zachtjes een kusje. Daarna pakte hij haar hand vast en nam hij haar mee naar de gang. Hij wilde dit even met haar bespreken. 'We kunnen hem niet eeuwig bij ons in de kamer opsluiten....' zei hij zacht.

Koningin Fay Lahero

Ze kreeg een glas wijn van Stephen en daarna nam hij haar mee de gang op. Hij zei zacht dat ze Nathan niet voor eeuwig konden opsluiten in hun slaapkamer. "Tot Elvira weer sterk genoeg is..." Fluisterde ze. Ze omhelsde Stephen even. "Ik vind het echt verschrikkelijk moeilijk, Stephen, ik weet het gewoon echt allemaal niet, mijn hoofd loopt echt over en ik probeer zoveel mogelijk goed te doen..." Vertelde ze hem zachtjes. "Krijg je wel hulp bij je werk? Gaat dat wel allemaal?" Wilde ze van hem weten.

Koning Stephen Lahero

'Maar hoe lang gaat dat duren? Is het nu echt weer goed met haar?' vroeg hij zacht en wat bezorgd. Ze zei dat ze het echt moeilijk vond, ze wist het allemaal niet en ze probeerde zo veel mogelijk goed te doen. 'Ik weet het, ik weet het. Ik weet hier zelf ook geen oplossing voor, ik zou niet weten wat we moeten doen om hem te helpen.' fluisterde hij. 'Ja, Diablo heeft aangeboden om werk over te nemen, zodat ik de komende dagen wat rustiger aan kan doen. Maak je daar maar geen zorgen over.' zei hij zachtjes tegen haar. Hij pakte haar vast en hij nam haar weer mee naar binnen, Nathan zat nog steeds op dezelfde plek.

Koningin Fay Lahero

"Ze denken allebei van wel en ik hoop het ook echt..." Voegde ze er zacht aan toe en ze kroop tegen Stephen aan. "Breek je hoofd er alsjeblieft niet over, jij hebt genoeg om over na te denken." Fluisterde ze tegen hem. HIj gaf aan dat Diablo had aangeboden om werk over te nemen. "Dat zou fijn zijn." Glimlachte ze een beetje.
"Het liefste ga ik nu gewoon lekker een paar dagen met je weg, Stephen, even weer tot rust komen, even weg van alle problemen." Mompelde ze. Ze werd weer mee naar binnen genomen door hem en ze zag dat Nathan nog precies hetzelfde zat.

Koning Stephen Lahero

'Ik zal mijn best doen, ik maak mij gewoon veel zorgen om ze.' zei hij tegen haar. Door wat ze daarna zei glimlachte hij een beetje. 'Dat zou ik ook echt heel erg fijn vinden, maar ik denk dat we nog even geduld moeten hebben. Misschien als we zeker weten dat het goed gaat met Nathan en Elvira en na de begrafenis... dan kunnen we wel een paar dagen weg.' zei hij zacht. Het was lang geleden en het leek hem ook heel erg fijn. Nathan keek nu langzaam op naar hun, de man leek echt helemaal gebroken te zijn. Hij was zo enorm onrustig. 'Misschien... straks gaat het wel slecht met Elvira en dan.. straks gaat ze echt dood.' zei Nathan nu, duidelijk in paniek. 'Rustig maar, ik ga wel even bij haar kijken, oké? Waarschijnlijk slaapt ze gewoon nog...' stelde hij nu voor. Hij keek even naar Fay om te zien of ze dat goed vond, maar hij wist dat Fay Nathan makkelijker kon kalmeren en dan kon hij even bij Elvira kijken.

Koningin Fay Lahero

Ze knikte eventjes door zijn woorden. "Ja, dat zou fijn zijn..." FLuisterde ze. Hij dacht namelijk wel dat ze een paar dagen weg konden samen. Het leek haar echt heerlijk. Ineens begon Nathan te praten, helemaal in paniek. Stephen stelde voor om bij Elvira te gaan kijken en dacht dat ze gewoon nog sliep. Fay keek even dankbaar naar haar man en ze ging naast Nathan zitten.
"Dankjewel Stephen." Fluisterde ze. Ze streek over de rug van Nathan heen en trok hem dicht tegen haar aan. "Ik denk dat het wel goed gaat met Elvira." Zei ze zachtjes.

Koning Stephen Lahero

Fay bedankte hem en dat liet hem glimlachen, ze maakte hem echt heel gelukkig, juist door kleine dingen. Hij liep de kamer uit en hij ging richting de cel van Elvira. Hij hoopte echt dat ze snel beter zou zijn, dat was voor Nathan ook het beste, want dit kon nooit lang goed gaan. Hij opende langzaam de deur van haar cel. 'Elvira, ik ben het...' zei hij zachtjes. Als ze sliep wilde hij haar niet wakker maken, maar hij wilde haar ook niet laten schrikken.

Nathan Gerono

Stephen zou bij Elvira gaan kijken en Fay kwam naar hem toe. Hij legde zijn hoofd tegen haar aan. 'Ik weet het niet... ze voelde zich ziek en ze was heel zwak. ik weet niet of dat er bij hoort of dat het nog niet over is.' zei hij zachtjes en bezorgd tegen haar. Hij streek langs haar gezicht en daarna zoende hij haar heftig, hij kon zich echt niet inhouden. Al helemaal niet als Stephen er niet bij was. Dit was waarom hij niet naar Fay toe was gegaan, het verlangen was gewoon veel te erg.

Elvira Solore

Met een kreun werd ze langzaam wakker en ze keek op toen ze Stephen zag. "Is Nathan weg?" Vroeg ze meteen heel bezorgd aan hem. Ze kwam langzaam een beetje overeind en ze trilde een beetje. De deken sloeg ze stevig om haar lichaam heen en ze keek Stephen aan, vol met zorgen over Nathan.


Koningin Fay Lahero

"Om haar te verzwakken zodat ze zichzelf geen pijn zou doen, heeft ze een paar dagen geen eten gehad, Nathan.. natuurlijk voelt ze zich dan zwak... bovendien, wat ik met haar deed was ook geen pretje. Het moet vast nog hartstikke pijn doen bij haar." Legde ze hem zacht uit. Nathan zoende haar nu heftig. Doordat ze moe was, verzette ze zich niet en liet ze het gewoon toe. Het gaf hem afleiding...

Koning Stephen Lahero

Elvira werd wakker en vroeg alleen maar of Nathan weg was. 'Nee, hij is bij Fay. Hij is wel heel erg in de war en hij wilde weg gaan, maar hij blijft bij ons.' zei hij tegen haar. Daarna pakte hij haar vast en hield hij haar dicht tegen zijn lichaam aan. 'hoe voel je je?' vroeg hij haar. 'Nathan is bezorgd om je, daarom ben ik hier. Hij is je echt niet vergeten, hij is in de war. Hij geeft nog steeds net zo veel om je.' zei hij tegen haar.

Nathan Gerono

Fay stelde hem nu wel een beetje gerust. Hij bleef zich wel zorgen maken, maar de zoen gaf hem afleiding. Hij liet zijn hand langzaam over haar lichaam glijden, het was al even geleden sinds er echt wat tussen hun gebeurd was, sinds hij haar lichaam gevoeld had. Het maakte alles alleen maar sterker. Hij had nog steeds gevoelens voor Fay, waardoor hij het nog moeilijker vond om afstand van haar te houden. Hij drukte zijn lippen in haar hals en hij zoende haar daar nu. 'Ik verlang zo erg naar je...' fluisterde hij, wat schor.

ELvira Solore

Nathan was bij Fay en heel erg in de war. Hij wilde weg, maar hij zou blijven. Stephen pakte haar stevig vast en ze kroop tegen hem aan. Hij vroeg hoe ze zich voelde. "Het gaat wel..." Fluisterde ze zachtjes. "Hij ging weg omdat ik nog geen seks met hem kan hebben... soms begrijp ik hem echt niet, ik heb hem nodig... ik wil zo graag dat hij bij me is... het doet me zoveel pijn Stephen dat hij alleen daaraan kan denken." Snikte ze nu.



KOningin Fay Lahero

Zijn hand gleed over haar lichaam heen en ze liet dit nog net toe, maar verder wilde ze niet dat hij zou gaan. Hij zoende haar in haar hals en zei dat hij naar haar verlangde. "Het kan nu echt niet, Nathan... ik ben veel te moe en ik wil het ook niet..." Zei ze heel zacht tegen hem terug.

Koning Stephen Lahero

Ze zei dat het wel ging, daarna vertelde ze dat Nathan weg ging omdat ze het nog niet kon. Soms begreep ze hem echt niet, ze wilde niet zo graag dat hij bij haar was. Het deed haar zo veel pijn dat hij alleen daar aan kon denken. 'Dat is niet het enige waar hij aan denkt, Elvira. Dat geloof ik niet. Hij is oprecht bezorgd om je, daarom is hij zo erg in de war. Hij dacht echt dat hij je zou verliezen...' zei hij zacht tegen haar. Hij streek kalmerend langs haar wang en hij bleef haar vasthouden. 'Nathan is hoe hij is, dat zal nooit veranderen. Maar hij doet zijn best.' fluisterde hij. Hij keek in haar ogen, hij wilde dat ze dit ook echt geloofde.

Nathan Gerono

Ze zei dat het echt niet kon, ze was veel te moe en ze wilde het niet. Daardoor stopte hij en hij klemde zijn kaken op elkaar. 'Natuurlijk wil je het niet. Ik ben niets meer voor jou.' gromde hij. 'Stephen is de koning, Stephen is geweldig en een perfecte zorgzame man en wat ben ik nou? Uitschot, niet iemand waar je ook maar iets om moet geven of voor moet voelen.' mompelde hij. Hij kwam overeind en hij ademde trillend in. 'Je gevoelens voor mij zijn echt weg hé?' vroeg hij daarna.

Elvira Solore

Ze snikte zachtjes en bleef dicht tegen hem aan zitten. Ze knikte een beetje door wat Stephen vertelde. Ze wist het ook wel, maar nu was het gewoon echt heel erg eenzaam... ze wist gewoon niet wat ze moest doen, ze voelde zich in de steek gelaten. Nathan zou nooit veranderen. "Nee... dat is ook zo..." Mompelde ze zacht tegen Stephen.


Koningin Fay Lahero

"Waag het eens om zo tegen mij te praten." Ging ze fel tegen hem in toen hij tegen haar begon te grommen. "Dit gaat niet om Stephen. Dit gaat om ons en ik snap dat je nu gefrusteerd bent, maar reageer dat niet af op mij. Ik doe alles voor je, ik probeer je uit alle problemen te houden zodat je straks weer fijn bij Elvira kan zijn, want jullie hadden het goed samen, Nathan, het ging goed met jullie. Mijn gevoelens voor jou zijn echt niet weg. Ik houd van je, ontzettend veel, anders zou ik nooit zoveel voor je over hebben of zou je me zo mogen aanraken." Sprak ze tegen hem met een doordringende stem.

Koning Stephen Lahero

Ze bleef dicht tegen hem aanzitten en hij streek langzaam over haar rug heen. 'Je moet onthouden dat je dat juist zo leuk vindt aan hem. Dat je daarom voor hem viel.. natuurlijk is het in deze situatie niet leuk, maar als alles weer goed met je gaat, zal je blij zijn dat hij is zoals hij is, want dat vind je zo leuk aan hem.' zei hij zacht en lief tegen haar. Hij pakte haar hand vast en hij kneep er zachtjes in.

Nathan Gerono

'Oh, en anders?' vroeg hij uitdagend en kwaad aan haar. Ze zei dat het niet om Stephen ging. Dit ging om hun en ze begreep dat hij gefrustreerd was. 'Volgens mij snap je daar anders totaal niets van.' beet hij haar toe. Ze deed alles voor hem, ze probeerde hem uit de problemen te houden zodat hij weer fijn bij Elvira kon zijn. Ze hadden het goed samen, het ging goed met hun. Haar gevoelens voor hem waren echt niet weg, ze hield van hem, anders zou ze nooit zo veel voor hem over hebben. 'Ja, ik mag je aanraken. Maar dat is het ook. Je ondergaat het. Je geniet er niet van, je vindt het niet fijn, het is bijna alsof je een marteling ondergaat die je maar moet accepteren. Vroeger kreeg ik tenminste nog een beetje het gevoel dat je het fijn vond, dat je het waardeerde. Dat je mij miste als ik er niet was, dat je het fijn vond als we iets konden doen samen. Nu is dat allemaal weg en voel ik er niets meer van.' zei hij tegen haar.

Elvira Solore

Ze moest onthouden dat dit was waarom ze Nathan zo leuk vond. Ze knikte daardoor een beetje. Ze snapte het wel, het was ook zo. Stephen had gelijk. "Dankjewel..." Fluisterde ze tegen Stephen. "Mag ik weer mee naar boven?" Vroeg ze hem zacht smekend. Ze vond het echt niet fijn om hier alleen te zijn.


Koningin Fay Lahero

"Hou op, Nathan." Zei ze van streek tegen hem. "Natuurlijk heb ik er nu geen zin in, Chayenne is net overleden, Stephen is in de war, jij bent in de war en we weten nog steeds niet wat er met Elvira aan de hand is. Ik heb zoveel aan mijn hoofd. Ik dénk er niet eens meer aan. Ik wil het ook niet, ik heb er geen zin in. Zelfs niet met Stephen. Het liefste word ik gewoon met rust gelaten." Klonk haar stem overstuur en de tranen gleden over haar wangen heen.

Koning Stephen Lahero

Ze bedankte hem en daarna vroeg ze zacht of ze weer mee mocht naar boven. 'Ja, dat mag.' zei hij zacht. 'Als je het gevoel hebt dat het niet goed met je gaat moet je het gewoon zeggen, maar ik neem je heel graag mee.' zei hij zachtjes tegen haar. Elvira betekende nog altijd heel erg veel voor hem, al had ze hem toen heel duidelijk aangegeven dat er afstand gehouden moest worden. Dat respecteerde hij ook en sinds die tijd hadden ze eigenlijk niet zo veel contact meer gehad. Hij hielp haar overeind en hij keek haar aan. 'Kom, dan kan je ook weer wat fatsoenlijke kleding aan doen en jezelf even opfrissen.' zei hij zacht.

Nathan Gerono

Hij moest ophouden en ze zei dat ze er natuurlijk geen zin in had. Chayenne was overleden, Stephen was in de war en ze wisten niet wat er met Elvira was. 'Dat was vorige maand allemaal anders en tussen ons was het hetzelfde. Dit zijn excuses, Fay. Zeg het dan gewoon recht in mijn gezicht, dit is laf.' beet hij haar toe. Ze had er geen zin in, zelfs niet met Stephen. 'Ja, dat zal wel. Vroeger was dat wel anders. Het is Stephen die niet wilt en jij maakt jezelf dingen wijs. Ik geloof er geen zak van.' gromde hij. Ze zei dat ze het liefste met rust werd gelaten. 'Prima, is er tenminste nog iets wat ik voor je kan doen.' zei hij kwaad, daarna vertrok hij.